Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
09-03-21
11:18
Ωθεί και επίσης άνθρωπος που μπαίνει στη διαδικασία να συγκρίνεται με τους γύρω του υστερεί αυτοπεποίθησης εξ ορισμού πιστεύω.Άσχετο μα μια φορά διάβαζα ένα βιβλίο αυτοπεποίθησης και έλεγε να κάνουμε μια λίστα με υπέρ και κατά δεξιότητες, ταλέντα , δεν θυμάμαι τι έλεγε, σε σχέση με κάποια άτομα που γνωρίζουμε και να δούμε τι βαθμολογία θα πάρουμε σε σχέση με τους άλλους, ήθελε να πει ότι ο κάθε ένας θα διαπιστώσει ότι δεν πιστεύει ότι υστερεί σε σχέση με τους άλλους . Το θέμα είναι ότι αυτό σαν διαδικασία δεν ωθεί σε σύγκριση ;
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
21-11-20
01:27
Δεν αναφέρεις όμως καθόλου τις επιθυμίες αυτών των αντρών στην ανάλυση σου. Αρχικά ένας άντρας που έχει θέματα και επιθυμεί όντως να κάνει υγιή σοβαρή σχέση με αυτή τη κοπέλα θα κοιτάξει πρώτα να διορθώσει τα θέματα του πριν μπει σε αυτη τη σχέση ή τουλάχιστο θα πει έχω αυτά τα θέματα και προσπαθώ να τα διορθώσω.
Οταν γνωρίζεις κάποια που είναι ανώτερη σου στο λέει το ένστικτο σου στα πρώτα 5 λεπτά. Δεν χρειάζεται μήνες για να το καταλάβεις.
Αρχικά εξαρτάται από το πόσο συνειδητοποιεί τα θέματά του. Εγώ δεν ξέρω κανέναν που να πάθει πλάκα με μια γυναίκα και να πει "είναι φοβερή κοπέλα αλλά επειδή έχω τα θέματά μου πρέπει να τα λύσω πριν την προσεγγίσω". Ούτε κάποιον που, αντί να βάλει τα δυνατά του να εντυπωσιάσει, γύρισε και είπε "άκου τα θέματα που έχω". Ο μόνος λόγος που δε θα την πλησιάσει θα είναι μάλλον η πεποίθηση ότι θα φάει άκυρο. Οι υπόλοιποι θα μπουν στη σχέση με την ελπίδα να καταφέρουν να δουλέψουν τα θέματά τους σιωπηλά και να τα λύσουν μόνοι τους, άσχετα με το ποσό εφικτό πιστεύουμε ότι είναι ή δεν είναι κάτι τέτοιο.
Αυτό που περιγράφεις εσύ είναι η τυπική συμπεριφορά ενός υγιούς ψυχικά άντρα που αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι σε θέση να αφοσιωθεί για τον χψ λόγο στην τάδε γυναίκα και δεν μπορεί να της προσφέρει τη σοβαρή σχέση που εκείνη επιθυμεί, ή τέλος πάντων βρίσκεται σε μια φάση που από σεβασμό προς τις γυναίκες ξεκαθαρίζει ότι δεν είναι για πολλά πολλά και πλησιάζει μόνο γυναίκες με αντίστοιχα θέλω.
Αυτός τώρα που θα επιλέξει να μπει στην σχέση αυτή παρότι έχει θέματα και θα καταλήξει να κάνει οτι είπες ότι θα κάνει, για ποιο λόγο το κάνει; Ποια είναι η επιθυμία του; Σίγουρα όχι μια υγιής σχέση. Η επιθυμία του είναι να είναι σε σχέση με αυτή την κοπέλα για να αισθάνεται ότι τα προβλήματα του λύθηκαν χωρίς να κάνει τίποτα και να αισθάνεται καλά που τον επέλεξε αυτή. To cheat sheet. Και Γι αυτό το λόγο θα αρπάξει την ευκαιρία να είναι μαζί της και θα προσποιείται τα πάντα για να την κρατήσει.
Ή, όπως προείπα, θέλει να αδράξει την ευκαιρία τώρα που του δίνεται και υπόσχεται στον εαυτό του ότι θα βρει τις λύσεις στα προβλήματά του μόνος του, θα αλλάξει και θα γίνει ένας άντρας άξιος γι' αυτή τη γυναίκα. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Αλλά ναι, συμφωνώ ότι μπορεί να συμβεί κι αυτό που λες εσύ.
Ο άλλος τώρα που έχει θέματα και βρίσκει μια τύπισσα με τα ίδια θέματα τι επιθυμίες έχει; Να διορθώσει τα προβλήματα του; Οχι. Αυτό δεν γίνεται με προβληματικά ντουέτα, διότι όταν έχεις δύο ανθρώπους που αυτό που τους ενώνει είναι πως έχουν το ίδιο πρόβλημα κάθε φορά που ο ένας προσπαθεί να διορθωθεί ο άλλος αισθάνεται ότι θα χάσει τον μόνο άνθρωπο που έχει όταν χαθεί το ενωτικό τους στοιχείο και θα τον τραβήξει κάτω. Η επιθυμία αυτού του ανθρώπου μπορεί να είναι πως απλά θέλει μια σχέση για να έχει τα της σχεσης και να αισθάνεται καλά πάρα τα προβλήματα του.
Ναι, κι εγώ το τελευταίο θα έλεγα. Ανάγκη για ανθρώπινη συντροφιά, μια σχέση με τα προβλήματά της που όμως ο καθένας μπορεί να είναι ο εαυτός του και να λέει τι σκέφτεται, τι αισθάνεται πραγματικά. Δεν υποστήριξα ποτέ πως θα μπει σε αυτή τη σχέση για να λύσει σώνει και καλά τα προβλήματά του, είπα απλώς ότι θα υπάρχει μεγαλύτερη κατανόηση, το ζευγάρι θα παίζει στο ίδιο μήκος κύματος και υπάρχουν περισσότερες συγκριτικά πιθανότητες να τα βρουν από ένα ζευγάρι που ο ένας υπερτερεί του άλλου. Το να τραβάς τον άλλο στον βούρκο γιατί εσύ δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τα προβλήματά σου, είναι ξεκάθαρη κακία. Ούτε είπε κανείς πως το μοναδικό ενωτικό στοιχείο της σχέσης τους θα είναι τα ψυχολογικά τους προβλήματα.
Η αυτοβελτίωση ειναι οντως της μόδας και αυτό μπορείς να το δεις από μια τεράστια βιομηχανία γκουρού που έχει στηθεί τα τελευταία χρόνια και πουλάει οτιδήποτε αυτοβελτιοτικο μπορείς να φανταστείς από το πως θα την πέφτεις στις γυναίκες για να έχεις κάθε βράδυ και από μια μέχρι το πως να γίνεις επιτυχημενος επιχειρηματίας. Κανένας βέβαια από αυτούς δεν λέει για προφανείς λόγους πως οι μόνοι που θα τα καταφέρουν είναι αυτοί που έχουν γνήσια επιθυμία, οι οποίοι δεν τους χρειάζονται εξ αρχής. Μπορείς να καταλάβεις εύκολα αν κάποιος έχει γνήσια επιθυμία για κάτι από τις ερωτήσεις που κάνει. Όσοι δεν έχουν την επιθυμία ρωτάνε πάντα πως. Πως θα κάνω αυτό, πως θα γίνω εκείνος εκείνο. Και αν προσέξεις όλα τα βίντεο των γκουρού έχουν τίτλους, τι πρέπει να κάνεις για να μην φας χιλοπιτα, τι δεν πρέπει να πεις σε μια γυναίκα κ.ο.κ
Άλλο είναι της μόδας και άλλο είναι μόδα. Ναι, είναι της μόδας αυτόν τον καιρό γιατί βγήκαμε από μια εποχή που όλα αυτοματοποιηθηκαν, οι ρυθμοί έγιναν γρήγοροι, το φαγητό επίσης, όλοι κοιτούσαν την ποσότητα και είχε πέσει η ποιότητα. Μόλις άρχισε να θερίζει ο διαβήτης κι η παχυσαρκία στις ΗΠΑ, όλοι ξαφνικά θυμήθηκαν το καλό φαγητό, το fitness και κατ' επέκταση στήθηκε η βιομηχανία που περιγράφεις γύρω απ' τον υγιή σωματικά και ψυχικά άνθρωπο που αγαπάει τον εαυτό του, τους ανθρώπους, τα ζώα και τη φύση. Αν όμως λες ότι η ίδια η αυτοβελτιωση είναι απλώς μια μόδα, τότε υποβαθμίζεις το περιεχόμενό της. Σαν να λες ότι ο φεμινισμός είναι μόδα επειδή στις μέρες μας έχει στηθεί μια βιομηχανία γύρω απ' τον φεμινισμό του κωλου, αντίστοιχα με την αυτοβελτιωση του κωλου που περιγράφεις. Προφανώς και η ζωή δεν έρχεται με εγχειρίδιο χρήσης, προφανώς και η αυτοβελτιωση δεν αποσκοπεί στο να ρίχνεις γκόμενες και να γελάνε με τα αστεία σου. Είναι μια εσωτερική σύγκρουση, μια επώδυνη διαδικασία που σε φέρνει αντιμέτωπο με όλα όσα θες να αποφύγεις. Υπάρχει λόγος που οι ψυχολόγοι συνιστούν να ξεκινήσεις ψυχανάλυση όταν θα βρίσκεσαι σε μια καλή φάση της ζωής σου και θα αισθάνεσαι αρκετά καλά με τον εαυτό σου.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Αυτή η περίπτωση Β μπορεί να δουλέψει μόνο αν τα ελαττώματά τους είναι συμπληρωματικά.
Θα δώσω ένα παράδειγμα το οποίο πιθανόν να μην είναι πολύ επιτυχημένο αλλά μάλλον θα καταλάβετε τι θέλω να πω.
Ας πούμε ότι είναι μαζί δύο άνθρωποι που όπως λες έχουν τα θεματάκια τους.
Η μία είναι ζηλιάρα και ο άλλος αλαζόνας. Η ζήλια της μιας (πίσω από την οποία κρύβεται η έλλειψη αυτοπεποίθησής της), θρέφει την ανάγκη του άλλου να τον θαυμάζουν (πίσω από την οποία κρύβεται η έλλειψη αυτοπεποίθησης του).
Αν όμως έχουμε έναν ανεξάρτητο αλαζόνα ο οποίος θέλει να μπορεί να κυκλοφορεί και μόνος του χωρίς ν΄αναγκάζεται να υφίσταται τη ζήλια της κοπέλας, τότε η ανάγκη του για μη έλεγχο, πιθανότατα να υπερνικήσει την ανάγκη του για "χάϊδεμα των αυτιών του".
Θέλω να πω ότι οι ακόμα και οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων με προβλήματα πρέπει να διέπονται από κάποια ισορροπία για να λειτουργήσουν.
Σαφώς και δε σημαίνει ότι επειδή δύο άνθρωποι έχουν τα ίδια επίπεδα αυτοεκτίμησης και ψυχικής (αν)ισορροπίας, θα λειτουργήσει οπωσδήποτε η σχέση τους. Μια σχέση χρειάζεται πολλά πράγματα για να ισορροπήσει. Απλώς λέω ότι, στην περίπτωση β, υπάρχει έστω μια πιθανότητα να πάει καλά η σχέση στην περίπτωση που υπάρχει καλή επικοινωνία. Στην περίπτωση α δε γίνεται να λειτουργήσει η σχέση εκ των πραγμάτων γιατί είτε δεν καταλαβαίνεις την ψυχική κατάσταση του άλλου, είτε την καταλαβαίνεις και καλείσαι να παίξεις τον ρολο του ψυχολόγου του γιατί τον αγαπάς και θες να τον βοηθήσεις, μέχρι να σε φθειρει όλο αυτό και να το λήξεις.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Δλδ αντί να πας με την πρώτη γκόμενα η οποία θα σου θέσει και μία πρόκληση να βελτιωθείς αν θέλεις να την έχεις, θα πας με την ανασφαλή και "μετριότερη". Σχέσεις στις οποίες και οι 2 έχουν ανασφάλειες και άλλα τέτοια προβλήματα είναι περισσότερο προβληματικές και δεν εξισορροπούν λόγω αυτού, όπως λες. Επίσης, σκέφτηκες πόσο δύσκολο θα είναι τουλάχιστον για τους άντρες να βλέπουν τις "καλύτερες" σαν την πρώτη και να ξέρουν ούτε τις έχουν κι ούτε ακόμα προσπαθούν γι' αυτό, γιατί φοβούνται.
Για να μη μακρυγορώ, εγώ σαν Αγάπη γενικά πιστεύω ότι ένας άνθρωπος που έχει θέματα με τον εαυτό του, θα έχει θέματα και στις σχέσεις του με όποια και να ναι. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Δε λέω να μην κυνηγήσεις την πρώτη γκόμενα και να καταδικάσεις τον εαυτό σου στην αιώνια μετριότητα, απλώς λέω τι έχει περισσότερες πιθανότητες να κρατήσει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και να σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα (γιατί όλη η συζήτηση αν δείτε πιο πάνω ξεκίνησε από τη χαρά). Και πάντα, πάντα ξεκινάμε με την προϋπόθεση ότι σου αρέσει η κοπέλα με την οποία είσαι, δε λέμε να σου αρέσει η Α αλλά να συμβιβαστείς με τη Β.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
20-11-20
17:14
Αν βρεις κάποιον οποίος έχει τα ίδια χάλια με εσένα αυτό που θα γίνει ουσιαστικά και οι δυο θα χρησιμοποιείτε αυτή τη σχέση ως ναρκωτικό και έναν τρόπο να ξεφύγετε από την πραγματικότητα σε έναν φανταστικό κόσμο, όπως ακριβώς κάνει κάποιος εθισμένος σε μια ουσία. Το αν αυτό είναι χαρά δεν το γνωρίζω, καθώς πάρα πολλοί άνθρωποι ουσιαστικά επιλέγουν να ζήσουν έτσι καθώς είναι πιο εύκολο. Αν είσαι χοντρός βρες μια χοντρή για να σαβουριαζετε μαζί κ.ο.κ.
Η αυτόβελτίωση επίσης γενικώς είναι μια μόδα της γενιάς μας που πουλάνε διάφοροι για διάφορους λόγους. Οι άνθρωποι δεν αυτοβελτιωνονται, βαδίζουν απλά στο μονοπάτι που είναι φτιαγμένοι να βαδισουν.
Η φυση του καθενός φανερωνεται στα πράγματα που κάνει από μόνος του, χωρίς να του υποδείξει κάνεις να τα κάνει. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά κοινωνικά πρέπει και επιταγές, που δεν οδηγούν πουθενά. Γι αυτό ας πούμε μπορεί να παροτρύνεις ένα χοντρό να χάσει βάρος όσο θες αλλά δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα αν δεν του το υποδεικνύει η φυση του.
Τώρα μου σχολιάζεις ένα ποστ που έκανα πριν πόσο καιρό και δε θυμάμαι ακριβώς τι ήθελα να πω, αλλά σε μερικά νομίζω έχω ήδη απαντήσει στο παρακάτω μου σχόλιο, που έχεις πατησει και like. Οπότε θα απαντήσω λίγο πιο "ελεύθερα" τώρα, σαν κατάθεση σκόρπιων σκέψεων.
Σκέψου ότι εσύ είσαι ένας άνθρωπος που γενικά έχει τα θεματακια του, νιώθει ανασφάλεια, καχυποψία, θα ήθελε να είναι κάπως αλλιώς, δεν είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένος απ' τη ζωή του και δεν έχει στήριξη και καθοδήγηση απ' το περιβάλλον του. Ένας ψιλοαδυναμος χαρακτήρας σε μια ψιλοκακη κατάσταση. Δε λέμε ακραίες καταστάσεις με βία κλπ, απλώς μια λίγο "χύμα" οικογένεια που δε σε βοήθησε να χτίσεις χαρακτήρα.
Πες τώρα ότι γνωρίζεις άτομα για σχέση. Στην περίπτωση α, γνωρίζεις κάποια ψυχικά υγιή, που τα έχει καλά με τον εαυτό της, ξέρει τι θέλει, έχει στόχους, αυτοπεποίθηση και όλα τα φόντα για να χτίσει μια υγιή σχέση. Σε θέλει όντως και της αρέσεις, ίσως περισσότερο απ' ό,τι σου αρέσει εσένα ο εαυτός σου. Με το που τη γνωρίζεις, εντυπωσιάζεσαι και θες πάση θυσία να την κρατήσεις στη ζωή σου, γιατί όχι άλλωστε;
Αυτή η σχέση είναι εξαρχής καταδικασμένη γιατί δεν υπάρχει ισορροπία. Αργά ή γρήγορα θα αρχίσεις να αισθάνεσαι λίγος δίπλα της, και κάποια στιγμή θα το καταλάβει κι εκείνη. Να τη χωρίσεις δεν υπάρχει περίπτωση γιατί την έχεις περισσότερο ανάγκη απ' ό,τι σ' έχει εκείνη. Αν είσαι καλό παιδί, θα καταπιέζεις τον εαυτό σου μέχρι αηδίας για να μην έχει παράπονο από σένα και να μην αναγνωρίσει τις τοξικές συμπεριφορές σου. Αν είσαι παλιοχαρακτήρας, θα της ρίξεις κι ένα κέρατο για να τονώσεις τον εγωισμό σου και να αισθανθείς ότι είσαι "μάγκας". Απ' όπου κι αν το πιάσεις, η χαρά που θα αντλήσεις θα είναι εντελώς προσωρινή και θα εξαρτάται πλήρως απ' την κοπέλα και την αγάπη που σου δείχνει. Επίσης είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα κουραστείς να υποκρίνεσαι για το πώς νιώθεις κι εκείνη θα κουραστεί να παριστάνει την ψυχολόγο σου. Μάλλον θα σε χωρίσει και θα γίνεις ράκος.
Πάμε στην περίπτωση β. Γνωρίζεις μια κοπέλα με όχι τόσο εντυπωσιακό χαρακτήρα, αλλά ειλικρινή. Ζηλεύει και στο δείχνει. Έχει ανασφάλειες και τις παραδέχεται. Σου μιλάει για τα προβλήματά της. Αμέσως αμέσως χτίζεται η ενσυναίσθηση λόγω της ταύτισης με την κατάστασή της. Βρίσκεστε στο ίδιο μήκος κύματος οπότε υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να βρείτε λύση στα προβλήματά σας. Νιώθεις ίσος απέναντί της, ίσως μερικές φορές μπορείς να τη βοηθήσεις κιόλας και να νιώσεις ότι σε θαυμάζει και σ' αγαπάει γι' αυτό που πραγματικά είσαι, τα στραβά σου δεν την ξινίζουν και στα συγχωρεί πιο εύκολα απ' την Α που θεωρεί αδιανόητες τις τοξικές σου συμπεριφορές. Μπορεί μια τέτοια σχέση να λειτουργήσει σαν ναρκωτικό, όπως λες; Σαφώς, κι έχει συμβεί πολλές φορές. Μπορεί όμως και να οδηγήσει σε μια ισορροπία που θα έρθει μέσω της καλής επικοινωνίας και να λειτουργήσει αυτή η σχέση για χρόνια, ακόμη και για πάντα. Πολλά ζευγάρια σ' εμάς φαίνονται εξαρτημένα ή μίζερα κι όμως έχουν βρει έναν τρόπο που είναι κι οι δύο ευτυχισμένοι στη σχέση τους.
Και για να κλείσω, η αυτοβελτίωση δεν είναι μόδα, είναι τρόπος ζωής. Υπάρχουν άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τη ζωή σαν μια μεγάλη πλάκα κι ακολουθούν τις παρορμήσεις τους χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, και υπάρχουν και άνθρωποι που δίνουν ένα νόημα στη ζωή τους και προσπαθούν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Αυτοί οι άνθρωποι, θέλοντας και μη, θα βιώσουν σίγουρα την αυτοβελτίωση σε κάποιο σημείο της ζωής τους, αν όχι σε όλη την πορεία αυτής, καθώς θα συνειδητοποιήσουν σύντομα ότι τα προβλήματα που μας εμφανίζονται πρέπει να λύνονται κι όχι να προσπερνιούνται.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
14-10-20
23:18
Μα ακριβώς αυτό είπες πριν. Ότι καταπνίγοντας ένα αρνητικό συναίσθημα όπως η ζήλια, θα έχεις περισσότερες πιθανότητες να πετύχει η σχέση σου και χάρη στην επιτυχία αυτή θα αντλήσεις ικανοποίηση. Επομένως, άμεσα ή έμμεσα, η ευτυχία σου εξαρτάται από το να αρέσεις στον άλλο. Επίσης δεν ενθάρρυνα ποτέ το να μένεις στάσιμος στη ζώνη άνεσής σου, απλώς σου εξήγησα ότι μπορεί για τον χψ λόγο να νιώθεις εσύ καλύτερα μέσα σε μια τέτοια σχέση. Δεν το σχολίασα ούτε θετικά ούτε αρνητικά, απλώς σου εξήγησα γιατί μπορεί να μην ισχύει ο συλλογισμός σου.Αγάπη δεν πάει έτσι. Αν βρω ένα ζηλιάρη μόνο για αυτό μένω στη ζώνη άνεσης μου. Στην ουσία πρέπει να μπορώ να διεκδικώ αυτό που μου αρέσει και να μην είναι κριτήριο σε ποιον θα αρέσω εγώ και ποιος θα με αγαπησει.
Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς με τον φόβο. Αυτό που εννοούσα είναι πως, αν εσύ είσαι ειλικρινής με τα συναισθήματά σου και αφήνεις τον άλλο να σε γνωρίσει πραγματικά, έτσι όπως είσαι τη δεδομένη στιγμή, η σχέση μπορεί να αποτύχει όμως θα ξέρεις ότι απέτυχε γιατί δεν τον ελκυε αυτό που πραγματικά είσαι. Αν παριστάνεις κάτι άλλο από αυτό που είσαι (γι αυτό είπα η τελειότερη και όχι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου, διότι μιλάμε για επιπλαστη τελειότητα), τότε αν απορριφθείς και έχεις ήδη θέματα με τον εαυτό σου, δε θα σκεφτείς "έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα, εκείνος έχασε". Οι σκέψεις σου θα μοιάζουν μάλλον με: "γιατί ενώ προσπαθώ να είμαι τέλεια, συνεχίζουν να με απορρίπτουν; μάλλον κάτι πάει τελείως λάθος μ εμένα" ή "τι θα γινόταν αν του έδειχνα αυτά που ένιωθα πραγματικά; μήπως τα πράγματα ήταν αλλιώς;" και θα τρωγόσουν χειρότερα μέσα σου. Ο πρώτος πρώτος πρώην μου ήταν ακριβώς έτσι. Καταπίεζε τα αρνητικά του συναισθήματα σε ακραίο βαθμό, προσπαθούσε να είναι τέλειος για μένα και όταν τον χώρισα (για άλλους λόγους), δεν κατάφερε να το χωνέψει ποτέ. Είχε καταβάλει τόση προσπάθεια να υποκρίνεται κάτι άλλο για μένα, που η απόρριψή μου του κόστισε πολύ περισσότερο απ' την προηγούμενή του σχέση όπου οι ζήλιες και οι τσακωμοι έβγαιναν στην επιφάνεια.Σίγουρα λίγο πολύ ελκομαστε από το όμοιο και από εκεί που νιώθουμε ασφάλεια έτσι και αλλιώς αλλά μην το κάνουμε και σημαία να πορευόμαστε με αυτό. Δεν ορίζεται αυτό ως ψυχική υγεία. Και αυτό που λες ότι με την τελειότερη εκδοχή του εαυτού μας θα νιώθουμε χειρότερα είναι ο φόβος που μας κρατάει πίσω που προσπαθούμε να το αποβάλλουμε. Ούτε αυτό ορίζεται ως κάτι καλό από την πλευρά της ψυχολογίας όταν προσπαθούμε να το αποφύγουμε.
Εσύ μιλάς υπό το πρίσμα ενός υγιούς ψυχικά ανθρώπου και μιλάς με πολλή αισιοδοξία και ιδεαλισμό. Εδώ μιλάμε για άτομα που δυσκολεύονται ήδη να αγαπήσουν τον εαυτό τους. Αυτό που χρειάζεται είναι να ξεσπάς, να κλαις και να μην κατηγοριοποιείς τα συναισθήματα σε "καλά" και "κακά" γιατί όταν αποκλείεις τα δεύτερα, όταν αρνείσαι να νιώσεις λύπη, ζήλια, θυμό, τότε δεν αφήνεις τον εαυτό σου να νιώσει ούτε τα θετικά, όπως χαρά, αγάπη, συγκίνηση. Γιατί σε τελική ανάλυση, οι πιο δυνατοί άνθρωποι δεν είναι αυτοί που δεν έπεσαν ποτέ, είναι αυτοί που έπεσαν και ξανασηκώθηκαν.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
14-10-20
07:55
Αυτό που είπα αν το σκεφτούμε αισιόδοξα τουλάχιστον , είναι ότι στην αρχή υποκρίνεσαι μετά μπορεί να φτιάχνει Για παράδειγμα είσαι σε μια σχέση και σε τρώει η ανασφάλεια και η ζήλια για τους συντρόφους σου , γίνεσαι κουραστική και σε χωρίζουν όλοι και επιβεβαιώνεις ότι είσαι λίγη και κουραστική. Όταν θα μάθεις να το διαχειρίζεται αυτό και να ''υποκρίνεσαι'' , η σχέση σου θα πετύχει , που σημαίνει ότι εσύ θα πάρεις τα πάνω σου και θα αρχίζεις να πιστεύεις ότι τα καταφέρνεις και ότι είσαι αγαπητή και μετά δεν θα ζηλεύεις ή έστω δεν θα ζηλεύεις τόσο πολύ , δεν θα υποκρίνεσαι άλλο .
Η "επιτυχία" που είναι βασισμένη σε μια υποκριτική συμπεριφορά και καταπιεσμένα συναισθήματα, μπορεί προσωρινά να μας χαροποιήσει, όμως αργότερα μπορεί να εντείνει τις ανασφάλειες και τα κενά μας. Αντίθετα, αν έβρισκες κάποιον εξίσου ζηλιάρη μ' εσένα, μπορεί στα μάτια ενός τρίτου η σχέση σας να ήταν τοξική και να τρωγοσασταν σαν τον σκύλο με τη γάτα, αλλά να νιώσεις πολύ βαθύτερα συναισθήματα ευτυχίας και αγάπης επειδή βρήκες επιτέλους έναν άνθρωπο που καταλαβαίνει πώς νιώθεις.
Σκέψου κιόλας να μην πετύχαινε η σχέση για κάποιον άλλο λόγο, ενώ είχε προσπαθήσει να δείξει την τελειότερη εκδοχή του εαυτού της. Εκεί θα ένιωθε τρεις φορές χειρότερα, θα απελπίζονταν. Γι' αυτό είναι σημαντικό η προσπάθεια αυτοβελτιωσης να γίνεται μόνο για τον εαυτό μας και όχι για να βρούμε κάποιον και να μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα. Έχω περάσει από το στάδιο της υποκριτικής χαράς και μ' έκανε να νιώθω χειρότερα. Δε βοηθάει.
Και από τα απρόσμενα προβλήματα που προέκυψαν στη ζωή μας και καταφέραμε να τ' αντιμετωπίσουμε θα προσέθετα εγώ. Μαθαίνεις ότι είσαι ικανός για πράγματα που δεν είχες ιδέα, καθώς η μέγιστη ψυχική μας δύναμη επιστρατεύεται σε τέτοιες καταστάσεις συνηθως.Για μένα η πίστη στον εαυτό μας πηγάζει:
1) Από τον τρόπο που μας αντιμετώπιζαν οι γονείς μας στην παιδική ηλικία.
2) Από τη συνέπεια στα "πιστεύω" μας και
3) Από τις επιτυχίες μας στους στόχους που έχουμε θέσει.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
26-08-20
14:07
Πάντως κι οι δικές μου εμπειρίες απ' τα άτομα που έχω γνωρίσει και συνυπάρξει (και είναι αρκετά) επαληθεύουν αυτό που λέει η Himela. Επειδη συνήθως είναι κάποιος τρίτος που τους βοηθά να πατήσουν στα πόδια τους, αντί να αλλάξει η σχέση με τον εαυτό τους, "γατζωνονται" συναισθηματικά από τον τρίτο γιατί τον έχουν συνδέσει με τη μοναδική ευτυχία και αγάπη που εισπράττουν. Έτσι, μπορεί φαινομενικά να τα πηγαίνουν καλύτερα στη ζωή τους όταν έχουν πχ καλούς φίλους ή μια σχέση, αλλά μόλις χάσουν έναν σημαντικό άνθρωπο αντιδρούν υπερβολικά και τους παίρνει η κάτω βόλτα. Επειδή τα πρώτα χρόνια της ζωής μας επιδρούν στο υποσυνείδητό μας, κάποια συναισθήματα και συμπεριφορές μας βγαίνουν τόσο φυσικά που μπορεί μεν να τα καταπιεζουμε ή να τα ελέγχουμε, αλλά δεν παύουν να ξεπεταγονται σε κάθε αντίστοιχη εμπειρία.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
22-08-20
03:31
Αγάπη, όταν αγαπάς κατι το αγαπάς γι αυτό που είναι, όχι γι αυτό που μπορεί να γίνει αν αυτοπειθαρχιθει, διότι έτσι αγαπάς μια μελλοντική καλύτερη εκδοχή του ίδιου πράγματος και προσπαθείς να το ωθήσεις με τις πράξεις σου εκεί. Μια κοπέλα που βαλτωνει εγώ δεν θα μπορουσα να την αγαπήσω και αν την αγαπούσα δεν θα την ωθουσα να γίνει κάτι που σε θέλει επειδή έκρινα εγώ ότι αυτό είναι καλύτερο για εκείνη σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια. Η αυτοβελτιωση και η πειθαρχία δεν έχουν σχέση με την αγάπη και για να το καταλάβεις σκέψου μια μάνα που αγαπάει το γιο της που ειναι το μεγαλύτερο ρεμάλι.
Οι άνθρωποι της αυτοβελτιωσης αγαπάνε μια μελλοντική εκδοχή του εαυτου τους περισσότερο από την τωρινή γι αυτό και αλλάζουν. Αυτό συγχαιεται με το ότι αλλάζουν επειδή αγαπάνε τον εαυτο τους. Ξέρουμε πως αυτό που λέω είναι το ορθό καθώς υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μέσα στα σκατα αλλά είναι απόλυτα οκ.
Εξακολουθώ να διαφωνώ. Ο άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του, τον φροντίζει, ή όπως λέει μια αγαπημένη μου φράση στ' αγγλικά, he gets his shit together. Οι αυτοκαταστροφικές συνήθειες είναι απλώς ένας μηχανισμός άμυνας για τη διαχείριση των αρνητικών συναισθημάτων που κρύβουμε μέσα μας, το λένε ακόμη και οι ψυχολόγοι ότι είναι ένδειξη έχθρας προς τον εαυτό μας. Δεν είναι τυχαίο που η ακραία μορφή αυτής της συμπεριφοράς είναι ο αυτοτραυματισμός. Το να λες στον εαυτό σου και τους γύρω σου ότι είσαι οκ με την κατάστασή σου και δεν τη θεωρείς κακή δε δηλώνει αγάπη, δηλώνει άρνηση και χαμηλή αυτογνωσία. Τα στάνταρ μας, οι στόχοι μας, αντικατοπτρίζουν ουσιαστικά αυτά που πιστεύουμε ότι αξίζουμε. Ένας άνθρωπος με πολύ χαμηλά στάνταρ μπορεί να δείχνει "κουλ" και να σου δημιουργεί την ψευδή εικόνα ότι αγαπά τον εαυτό του όπως είναι, αλλά στην πραγματικότητα θεωρεί ότι μέχρι εκεί μπορεί να φτάσει, καταδικάζει τον εαυτό του γιατί πιστεύει ότι είναι ανίκανος και ανάξιος να απολαύσει μια καλύτερη ζωή.
Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, φυσικά, είναι οι τελειοθήρες, που καταλήγουν μονίμως ανικανοποίητοι από τον εαυτό τους. Αλλά δεν αναφέρομαι σε αυτούς. Εδώ μιλάμε για ανθρώπους που ναι μεν προσπαθούν να βελτιωθούν στα σημεία που θέλουν, αλλά και να μην τα καταφέρουν θα είναι εντάξει με τον εαυτό τους εφόσον προσπάθησαν. Η αυτο-αγάπη απαιτεί αυτογνωσία, ένα ολόκληρο ταξίδι ανακάλυψης του χαρακτήρα μας και των ορίων μας. Δε γίνεται να αγαπάς τον εαυτό σου και να δέχεσαι σκάρτες συμπεριφορές. Δε γίνεται να αγαπάς τον εαυτό σου και ν' αφήνεις τα όνειρά σου να τα ζουν κάποιοι άλλοι. Δε γίνεται να αγαπάς τον εαυτό σου και ν' αφήνεις τη ζωή σου να περνάει έτσι.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
22-08-20
01:38
Αυτό που περιγράφεις είναι το εντελώς αντίθετο της αγάπης του εαυτου. Δεν αγαπάς τον εαυτό σου. Αγαπάς μια άλλη μελλοντική εκδοχή του εαυτου σου. Όποιος αγαπά τον εαυτό του μένει ακριβώς όπως είναι, όσο αυτοκαταστροφικος και να είναι.
Αυτός είναι και ο λόγος που το μάθε να αγαπάς τον εαυτό σου είναι μια κλισέ ατάκα χωρίς περιεχόμενο. Οι άνθρωποι που αγαπάνε τον εαυτό τους δεν χρειάζονται αυτή τ συμβουλή ενώ αυτοί που τον μισουνε την βρίσκουν δικαίως λάθος.
Δε συμφωνώ. Όταν αγαπάς κάτι, το φροντίζεις και θες να γίνει όσο καλύτερο γίνεται, δεν το αφήνεις στη μοίρα του. Έτσι και με τον εαυτό μας. Δε λέω να θες να γίνεις ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος και αν δεν είσαι αυτός, τότε να μισείς τον εαυτό σου. Εννοώ να πειθαρχείσαι και να θες να είσαι η καλύτερη εκδοχή σου, αυτό πιστεύω ότι κάνει ένας άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του. Και έδωσα επίτηδες αυτά τα παραδείγματα για να δείξω ότι η αγάπη δεν είναι μόνο κοπλιμέντα προς τον εαυτό μας ή τυφλή αποδοχή για όλα μας τα χαρακτηριστικά, αλλά μπορεί να γίνει επώδυνη πολλές φορές και να δείχνει σαν "μαζοχισμός". Οι άνθρωποι που παραμένουν ακριβώς όπως είναι είτε έχουν ψευδή, ωραιοποιημένη εικόνα για τον εαυτό τους, είτε δεν τον αγαπούν αρκετά για να ξεφύγουν απ τη λούπα της αυτοκαταστροφής και των εφήμερων απολαύσεων. Σκέψου στη θέση του εαυτού σου να είναι μια κοπέλα που αγαπάς και να τη βλέπεις να βαλτώνει. Τι θα κάνεις, θα την αφήσεις ακριβώς έτσι όπως είναι επειδή την αγαπάς απ' την καλή και την ανάποδη, ή θα της μιλήσεις με σκληρό τρόπο για να την "ταρακουνήσεις" και να τη βοηθήσεις να εκμεταλλευτεί την προοπτική που έχει ως άνθρωπος;
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
21-08-20
23:11
Ερώτηση: η χιλιοειπωμενη έκφραση "αγάπα τον εαυτό σου" τι ακριβώς σημαίνει; έχει κάποιο νόημα ή είναι απλώς ένα κλισέ;
Σημαίνει να σηκωθείς απ' το κρεβάτι το πρωί και να διαβάσεις, να εργαστείς, να καθαρίσεις το σπίτι, όσο κόκκινα κι αν είναι τα μάτια σου απ' την αϋπνία και τα κλάματα της χθεσινής νύχτας. Να σύρεις τον εαυτό σου στο γυμναστήριο, όσο κι αν νιώθεις ότι θέλεις να λιώσεις στον καναπέ. Να κάνεις επιτέλους αυτό που αναβάλλεις εδώ και 3 βδομάδες, ώστε να σταματήσει να σε αγχώνει πλέον. Να ξεκολλήσεις επιτέλους από τον τοξικό μ@@@α που σου φερόταν σκάρτα και του συγχωρούσες τα πάντα και να δώσεις μια ευκαιρία σ' έναν νορμάλ άνθρωπο για αλλαγή. Να ελαττώσεις τις αυτοκαταστροφικές συνήθειες όσο ελκυστικές κι αν είναι, όπως το τσιγάρο και το ποτό και να βελτιώσεις τη διατροφή σου. Να πας επιτέλους εκείνο το ταξίδι που πάντοτε ανέβαλλες γιατί προείχε η δουλειά, οι γονείς, τα σκυλιά, τα γατιά, κάποιος άλλος. Να συγχωρέσεις τον εαυτό σου για τα λάθη που έκανες στο παρελθόν, αλλά να μην τον αφήσεις να τα επαναλάβει. Να κάνεις ένα βήμα την ημέρα για να γίνεις ο άνθρωπος που θες, ο άνθρωπος που αγαπάς. Και αν κάτι δεν αλλάζει, χαλάλι.
Θα έρθει μια μέρα που η ικανοποίηση θα είναι αρκετή ώστε να μπορείς να συμφιλιωθείς με κάποια από τα ελαττώματά σου, σιγά σιγά. Η αυτοπεποίθηση είναι κάτι που χτίζεται και γκρεμίζεται ανά πάσα στιγμή, δεν είναι κάτι με το οποίο γεννιέσαι και πεθαίνεις. Πρέπει να παλέψεις γι' αυτή. Πρέπει να κοιτάς στο παρελθόν και να αισθάνεσαι ότι είσαι καλύτερος απ' ό,τι ήσουν παλιά, αλλά και να μην είσαι να μην πειράζει. Γιατί ξέρεις ότι, εφόσον τα κατάφερες μια φορά, μπορείς να τα ξανακαταφέρεις. Το "αγάπα τον εαυτό σου" είναι η πιο κλισέ και η πιο σωστή συμβουλή που υπάρχει. Το νόημα που της δίνει ο καθένας μας μπορεί να διαφέρει ελαφρώς, αλλά σημασία έχει να το νιώθουμε.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
28-05-20
19:40
Θεωρώ ότι πίστη λειτουργεί σαν confirmation bias, σε κατευθύνει και δημιουργεί προσδοκίες. Θεωρώ ότι πρέπει να βγαίνουμε από comfort zone μας και να κάνουμε νέα πράγματα για να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, χωρίς να έχουμε προσδοκίες για το αποτέλεσμα, γιατί αυτό μας επιτρέπει να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και να τον αποδεχτούμε. Αν πιστεύεις ότι είσαι αντικοινωνική θα επικεντρώνεσαι σε όλα εκείνα τα στοιχεία του χαρακτήρα σου που σου λένε ότι είσαι αντικοινωνική και θα αγνοείς τα υπόλοιπα που λένε ότι είσαι κοινωνική. Αν πιστεύεις ότι είσαι κοινωνική ενώ στην πραγματικότητα δεν είσαι θα ζήσεις μια ζωή κυνηγώντας μια παρά φύσιν κατάσταση για εσένα αγνοώντας τα σημάδια που σου λένε το αντίθετο. Σκοπός είναι να δοκιμάσεις την κοινωνικότητα και την μοναξιά χωρίς να πιστεύεις τίποτα και να δεις τι σε κάνει πιο ευτυχισμένη. Έτσι γνωρίζεις τον πραγματικό εαυτό σου δίχως προσδοκίες και αφού τον αποδεχθείς μπορείς να κάνεις ουσιαστικές αλλαγές αν δεν σου αρέσει.
Καταρχάς ξέρω ότι απαντάω όποτε να ναι, αλλά έχω χάσει τον μπούσουλα με τη δουλειά και τη νύστα που με δέρνει αυτές τις μέρες. Σχωρα με.
Επί του θέματος, δε διαφωνώ κάπου σ' αυτά που λες, αλλά δεν είχα ακριβώς αυτό στο μυαλό μου όταν σου απαντούσα. Σκεφτόμουν περιπτώσεις όπου απλώς καλείσαι να φέρεις εις πέρας κάτι είτε από επιλογή είτε από ανάγκη, αλλά δεν ξέρεις αν μπορείς. Εκεί, με βάση την αυτοεκπληρούμενη προφητεία που ανέφερες κι εσύ, εάν έχεις πίστη στον εαυτό σου, γεμίζεις με θετικές σκέψεις κι αυξάνεις τις πιθανότητες να τα καταφέρεις. Μάλιστα, όσο περισσότερη πίστη έχεις ότι μπορείς, τόσο αυξάνεται η επιμονή σου, άρα και οι πιθανότητες επιτυχίας. Με το να πηγαίνεις απλώς χαλαρά και ό,τι γίνει, αποσυνδέεσαι αφενός από προσδοκίες και ψευδαισθήσεις, αλλά απ' την άλλη ελλοχεύει ο κίνδυνος να τα παρατήσεις εύκολα, πιστεύοντας μετά την 1η, 2η αποτυχία ότι "απλώς δεν μπορείς" γιατί δεν είσαι γι' αυτά. Δηλαδή είναι όντως λάθος πρώτα να σχηματίζεις πεποιθήσεις και μετά να κινείσαι με γνώμονα αυτές, αλλά απ' την άλλη είναι εξίσου λάθος να βγάζεις απευθείας συμπεράσματα για τον εαυτό σου από την παραμικρή εμπειρία.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
26-05-20
21:16
Η πίστη είναι το υποκατάστατο της γνώσης. Αν γνωρίζεις τον εαυτό σου δεν χρειάζεται να πιστεύεις σε αυτόν.
Θεωρείς ότι γίνεται να γνωρίζεις τον εαυτό σου σε όλους τους τομείς και τις εκφάνσεις της ζωής σου; Μήπως η πολλή σιγουριά δείχνει στασιμότητα και ότι δε δοκιμάζεις να βγεις και λίγο εκτός comfort zone; Γιατί προφανώς όταν επιχειρείς κάτι καινούργιο, γνωρίζεις εν μέρει πώς θα αντιδράσεις (με βάση τη λογική και τις εμπειρίες σου) αλλά πάντα θα υπάρχει ένα κομμάτι αμφιβολίας που εκεί κολλάει και η πίστη.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.