Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
05-05-21
20:00
Οι βιαστές φταίνε πάντα. Αλλά αν δεν προσέχεις φταίς και εσύ.
...
Ενα παιδί δεν είναι μόνο αγάπη. Είναι και ευθύνες.
Μα εσύ δε μιλάς καν για αγάπη, επιβάλλεις το παιδί ως τιμωρία στον γονιό του.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
05-05-21
19:26
Κάποιες φορές άπαξ και κάνεις κάποια λάθη στη ζωή σου δεν μπορείς να τα διορθώσεις ανώδυνα. Πρέπει να ζήσεις με τις επιπτώσεις.
Όπου λάθος = σεξ και ΕΠΙΠΤΩΣΗ = ένα παιδί;
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
05-05-21
19:25
Οι βιαστές φταίνε πάντα αλλά αν κυκλοφορείς το βράδυ προκλητικά ντημένη προς Βικτώρια μεριά μετά ποιός σου φταίει; 0 εγκληματικότητα θέλεις; Δεν είναι κι εύκολο.
1. Τελικά οι βιαστές φταίνε ή δε φταίνε πάντα;
2. Τι σχέση έχουν τα ρούχα που φοράει μια γυναίκα με το πόσο εύκολος στόχος είναι για έναν βιαστή; Ή μήπως δεν είναι αυτό το κριτήριο και λέει "ωπ αυτή είναι σεξυ, θέλει να τη βιάσω"?!?!
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
17-08-20
14:49
Το παιδί την πληρώνει και στις δύο περιπτώσεις. Στην μια διότι δεν θα ζήσει και δεν θα απολαύσει τα καλά της ζωής και στην άλλη γιατί θα ζήσει με κακκους γονείς. Βέβαια ενδομοιχα όλοι ξέρουμε ότι η δεύτερη περίπτωση είναι καλύτερη, όσοι δεν το δέχονται αυτό αυτοκτονούν.
Καταλαβαίνω το σκεπτικό σου κι εγώ παρόμοια σκέφτομαι, αλλά η κατάληξη σου δεν θεωρώ πως είναι αγνή αλλά μάλλον προϊόν φόβου και συγκάλυψης προς τον εαυτό σου. Αν είσαι τόσο dead serious για τις συνθήκες που πρέπει να εξασφαλίσεις πριν κάνεις παιδί απέχεις εντελώς από το σεξ για να μην υπάρχει ούτε μια στις εκατό πιθανότητα να συμβεί η τουλάχιστο απέχεις από το σεξ με τύπους που φαίνεται ολοφάνερα ότι είναι αυτής της κοπής.
Ποιας κοπής;
Επίσης η πρώτη σου πρόταση έχει φιλοσοφική διάσταση, γιατί στην πρώτη περίπτωση το "παιδί" (που δεν είναι ακόμη παιδί) δε θα καταλάβει τίποτα, ενώ στη δεύτερη τα βάσανά του θα είναι υπαρκτά. Επομένως, η σκέψη που αναφέρεις βασανίζει και πάλι μόνο τον γονέα και όχι το ίδιο.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
17-08-20
14:24
Ναι δεν διαφωνώ, υπάρχουν όμως κάποια σημαντικά σημεία. Όπως ανευθυνότητα είναι να κρατήσεις το παιδί και μετά να του συμπεριφέρεσαι άσχημα, το ίδιο ανευθυνότητα και δειλία είναι να το ρίξεις γιατί φοβάσαι ότι δεν θα τα καταφέρεις ή δεν θες να κάνεις τις θυσίες που απαιτείται. Και μιλάω καθαρά προσωπικά τώρα, σύμφωνα με το πως θα ενεργούσα εγώ.
Οσες φορές στην ζωή μου δειλιασα και αποποιηθηκα ευθύνες το μετάνιωσα και με έβλαψε πολύ περισσότερο από το να τις ειχα αναλάβει, γιατί καλώς ή κακώς το ποιόν κάθε ανθρώπου κρίνεται από τη στάση του και τις πράξεις του στις σημαντικές στιγμές της ζωής που έχουν σοβαρές επιπτώσεις και όχι στις εκθέσεις ιδεών που γράφουμε εδώ.
Τα πρακτικά του να μεγαλώνεις παιδί, δηλαδή τα υλικά αγαθά δεν είναι πολλά. Σήμερα απλά τα έχουμε μεγαλοποιησει σε τραγικό βαθμό. Η άυλη φροντίδα είναι η πιο σημαντική για τα παιδιά. Το να μεγαλώσει κάνεις παιδί μόνος του δεν είναι ιδανική λύση σε καμία περίπτωση αλλά στα ατυχήματα δεν υπάρχουν ιδανικά. Κοιτάς να βρεις την λιγότερο κακή λύση.
Και αυτά όπως έγραψα είναι αποφάσεις που παίρνει ο καθένας σύμφωνα με την συνείδηση και τις αξίες του και δεν χωράνε ούτε επιστημονικές εξηγήσεις με νευρικά συστήματα εδώ, ούτε τραγικές εξυπνάδες τύπου no uterus no opinion.
Αυτό είναι περισσότερο ευθυνοφοβία, δεν είναι το ίδιο με την ανευθυνότητα, αλλά ναι, συμφωνώ ότι είναι περισσότερο πιθανό να μετανιώσεις μια έκτρωση από ένα παιδί, απλώς στην περίπτωση της έκτρωσης την πληρώνεις μόνο εσύ με διάφορες τύψεις, ενώ στην άλλη περίπτωση την πληρώνει και το παιδί.
Το σκέφτομαι απ' τον εαυτό μου, δηλαδή, που μεγάλωσα σ' ένα "ιδανικό" με την κλασική έννοια περιβάλλον, με γονείς που αγαπιούνται μεταξύ τους, αγαπάνε κι εμένα, ήταν σε ώριμη ηλικία όταν αποφάσισαν να κάνουν παιδί και γι' αυτό και είχαν ενεργό ρόλο στην ανατροφή μου, χωρίς απωθημένα, χωρίς τίποτα. Γι' αυτό το λόγο, ακόμη κι αν αισθάνομαι (που όντως αισθάνομαι) ικανή να μεγαλώσω ένα παιδί εδώ και τώρα, μπορεί να το έριχνα επειδή θα ήθελα πρώτα να του εξασφαλίσω το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα κι εγώ, μ' έναν άνθρωπο που θεωρώ άξιο για σύζυγο και πατέρα, όταν θα έχουμε δρομολογήσει λίγο τις ζωές μας και θα είμαστε και οι δύο εντελώς ανεξάρτητοι οικονομικά. Δεν είναι μόνο θέμα ευθυνών, δηλαδή, αλλά τίθεται και το ζήτημα του τι θες να έχεις εξασφαλίσει πρώτα για το παιδί σου. Κάποιος άλλος, με εντελώς διαφορετικές εμπειρίες απ' τις δικές μου, είναι λογικό κι επόμενο να έχει διαφορετικές απόψεις για το θέμα. Φυσικά κι εγώ αγνοώ τον συναισθηματικό παράγοντα αυτή τη στιγμή που θα παίξει σίγουρα τον ρόλο του την ώρα της κρίσεως, αλλά η κουβέντα είναι υποθετική ούτως ή άλλως.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
17-08-20
13:40
Ηταν ειρωνεία προς την πλευρά που υποστηρίζει την ανάληψη ευθυνών. Ότι φτάνει μόνο να είμαστε υπεύθυνοι στα χαρτιά και στο θα το κρατήσω. Κάνω λάθος;
Το νόημα εδώ ήταν πως το να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί που δεν το θες, επειδή θεωρείς την έκτρωση "ανευθυνότητα", και μετά να του συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο και να μην υπολογίζεις τις ψυχικές του ανάγκες, είναι εξίσου ανεύθυνη συμπεριφορά και το τονίζω επειδή εδώ διάβασα από πολλούς ηθικολόγους να υποστηρίζουν απόψεις του τύπου "δεν πρόσεχες που δεν πρόσεχες, τουλάχιστον ανάλαβε τις ευθύνες σου και κράτα το παιδί". Είναι ξεκάθαρα λάθος να πιστεύουμε ότι μπορεί να καταστεί οποιοσδήποτε κατάλληλος γονέας, ειδικά αν του το επιβάλεις και δεν το αποφασίσει για τους σωστούς λόγους. Τέλειος φυσικά κανείς δεν είναι αλλά τουλάχιστον μερικοί προσπαθούν. Δεν είπα ποτέ ότι το να είμαστε υπεύθυνοι στα χαρτιά αρκεί, κάθε άλλο.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
17-08-20
13:29
"Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου" αυτό σημαίνει για εσένα; Γενναω ένα παιδί και μετά το κάνω μπαλάκι στα δικαστήρια; Γιατί για εμένα σημαίνει πως κάνεις γνήσια αλλαγή προτεραιωτητων και επαναπροσδιορισμο της ζωής σου.
Το debate εδώ δεν είναι για το αν πρέπει οι εκτρώσεις να είναι νομιμες, τουλάχιστο όχι από εμένα, ούτε για το να επιβάλουμε την προσωπική ηθική μας σε κάποιον τρίτο που δεν το θέλει.
Το ζήτημα εδώ είναι τι επιλέγει ο κάθε άνθρωπος από μόνος του με βάση τη συνείδηση του και είμαι σίγουρος πως όσες απόφασησαν να μεγαλώσουν απρόοπτα παιδιά χωρίς εξαναγκασμους δεν τα κάνανε μπαλάκια στα δικαστήρια, όχι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων anyway.
Ο άνθρωπος ωριμάζει αναλαμβάνουν τας ευθύνες. Δεν ωριμάζει ούτε με τα χρόνια, ούτε με τα ταξίδια.
Ήταν καθαρά ειρωνικό το τελευταίο μου σχόλιο, ειδικά αν διαβάσεις και το προηγούμενο post μου νομίζω φαίνεται, όχι;
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
17-08-20
12:50
Παιδιά. Μη μακρυγορούμε. Το καλύτερο θα ήταν να υπάρχει συνεργασία μεταξύ του άντρα και της γυναίκας για το αν θα κρατήσουν το παιδί ή θα κάνει έκτρωση, ποιος θα αναλάβει την επιμέλειά του και πώς θα μοιράσουν τα έξοδα. Οποιαδήποτε περίπτωση του ζευγαριού που βγαίνει εκτός ελέγχου και καταφεύγει στα δικαστήρια, καταλήγει άσχημα για έναν απ' τους δύο. Και ούτε φυσικά ισχύει ότι σε κάθε περίπτωση ο άντρας θα ξετιναχτεί οικονομικά και η γυναίκα θα παίρνει αραχτή τη διατροφή - προφανώς και συνυπολογίζονται παράγοντες όπως τα εισοδήματα, η δυνατότητα άσκησης σταθερού επαγγέλματος των δύο γονέων, η ηλικία του παιδιού και αν οι συνθήκες επιτρέπουν στον γονέα που θα έχει την επιμέλεια να εργάζεται κανονικά παράλληλα, κ.ό.κ. Εάν αναλάβει ο άντρας την επιμέλεια και η γυναίκα έχει μεγαλύτερα εισοδήματα από αυτόν, θα του πληρώνει εκείνη διατροφή (έχει συμβεί κιόλας). Επειδή είθισται να έχουν οι άντρες μεγαλύτερα εισοδήματα από τις γυναίκες τους και οι γυναίκες να αναλαμβάνουν την επιμέλεια των παιδιών, δε σημαίνει ότι υπάρχει φυλετική διάκριση απ' τον νόμο. Διάκριση υπάρχει μόνο στο ποιος θα αναλάβει την επιμέλεια των παιδιών, όπου οι μητέρες την κερδίζουν πολύ πιο εύκολα γιατί θεωρούνται περισσότερο απαραίτητες για τη σωστή ψυχική ανάπτυξη του παιδιού στα πρώτα του χρόνια απ' ό,τι οι πατεράδες. Που και πάλι, αν η γυναίκα είναι όντως ακατάλληλη για μάνα, πολύ δύσκολα θα κερδίσει το δικαστήριο.
Τώρα, όσον αφορά τις περιπτώσεις που οι δύο σύντροφοι δεν τα βρίσκουν στο θέμα της έκτρωσης ή της γέννησης του παιδιού, καλώς ή κακώς το παιδί μεγαλώνει στην κοιλιά της γυναίκας, οπότε εκείνη έχει έναν λόγο παραπάνω. Και πάλι, το ιδανικό θα ήταν αν ο άντρας δεν επιθυμούσε το παιδί αλλά η γυναίκα ήθελε πάση θυσία να το κρατήσει, να μην του ζητήσει διατροφή και αντίστοιχα αν ο άντρας το ήθελε αλλά εκείνη όχι, να το γεννήσει και να παραχωρήσει την κηδεμονία του στον άντρα της, χωρίς πάλι να του δίνει διατροφή. Επειδή, όμως, ζούμε σ' έναν κόσμο που πολλά ζευγάρια αδυνατούν να τα βρουν ακόμη και για το χρώμα που θα βάψουν τους τοίχους του σπιτιού, αποδεχόμαστε τις ρεαλιστικές συνέπειες που έχει κάθε είδους διαμάχη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Εν τέλει, φυσικά, ο πιο χαμένος απ' όλους είναι το ίδιο το παιδί που καταλήγει μπαλάκι του τένις, αλλά όπως είπα και πιο πριν, who cares, εφόσον δεν έγινε έκτρωση οι γονείς "ανέλαβαν τις συνέπειες των πράξεών τους" και θεωρούνται "υπεύθυνοι ενήλικες" πλέον. Oh, wait...
Τώρα, όσον αφορά τις περιπτώσεις που οι δύο σύντροφοι δεν τα βρίσκουν στο θέμα της έκτρωσης ή της γέννησης του παιδιού, καλώς ή κακώς το παιδί μεγαλώνει στην κοιλιά της γυναίκας, οπότε εκείνη έχει έναν λόγο παραπάνω. Και πάλι, το ιδανικό θα ήταν αν ο άντρας δεν επιθυμούσε το παιδί αλλά η γυναίκα ήθελε πάση θυσία να το κρατήσει, να μην του ζητήσει διατροφή και αντίστοιχα αν ο άντρας το ήθελε αλλά εκείνη όχι, να το γεννήσει και να παραχωρήσει την κηδεμονία του στον άντρα της, χωρίς πάλι να του δίνει διατροφή. Επειδή, όμως, ζούμε σ' έναν κόσμο που πολλά ζευγάρια αδυνατούν να τα βρουν ακόμη και για το χρώμα που θα βάψουν τους τοίχους του σπιτιού, αποδεχόμαστε τις ρεαλιστικές συνέπειες που έχει κάθε είδους διαμάχη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Εν τέλει, φυσικά, ο πιο χαμένος απ' όλους είναι το ίδιο το παιδί που καταλήγει μπαλάκι του τένις, αλλά όπως είπα και πιο πριν, who cares, εφόσον δεν έγινε έκτρωση οι γονείς "ανέλαβαν τις συνέπειες των πράξεών τους" και θεωρούνται "υπεύθυνοι ενήλικες" πλέον. Oh, wait...
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
17-08-20
02:08
Eγώ σε αυτό δεν συμφωνώ. Το μεγαλύτερο "επιχείρημα" όσων είναι κατά των εκτρώσεων είναι ότι αποτελεί φόνο. Δεν μπορεί να είναι φόνος υπό προϋποθέσεις, ή είναι ή δεν είναι. Αν είναι, είναι φόνος και όταν είναι αποτέλεσμα βιασμού, αλλά οι περισσότεροι είναι υπέρ σε αυτή τη περίπτωση που είναι φυσικά απίστευτα υποκριτικό. Μάλλον λοιπόν το θέμα δεν είναι αυτό.
χαχα
Λοιπόν επανέρχομαι στην πρότερη στάση μου στην συζήτηση:
Όχι εγώ δεν το θεωρώ φόνο γενικά, απλά επειδή διάβασα πιο πάνω γενικά να επικεντρώνεται το θέμα γύρω απ' την ανευθυνότητα, ήθελα να υπενθυμίσω και αυτές τις περιπτώσεις.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
16-08-20
19:03
Καταρχάς να σχολιάσω ότι μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση όταν είδα στο poll ότι η πλειοψηφία των γυναικών τάσσεται κατά της έκτρωσης, ήταν μια πολύ δυσάρεστη διαπίστωση. Τέλος πάντων, συνεχίζω.
Τα αυτονόητα: Δεν είναι όλες οι εκτρώσεις το ίδιο. Θύματα βιασμών, αποπλάνησης, ασθενή έμβρυα που μόλις γεννηθούν μετά από λίγα χρόνια θα πεθάνουν, γυναίκες που ζουν σε επικίνδυνο περιβάλλον και για τον α, β λόγο δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτό, need I say more?
Κατά δεύτερον, ένα παιδί δεν είναι μόνο γάλα, φρουτόκρεμα και άλλαγμα πάνας, ούτε θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται σαν τιμωρία για την ανευθυνότητα των γονιών του. Αν ο νέος ήταν ανεύθυνος πριν την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, τότε πιθανότατα θα γίνει και ανεύθυνος γονέας. Φυσικά, υπάρχουν και οι περιπτώσεις ιδιαίτερα των γυναικών που μόλις μείνουν έγκυες, θέλουν να κρατήσουν το παιδί και αλλάζουν όλη τους τη ζωή για να γίνουν καλές μανάδες. Αλλά το έκαναν επειδή είχαν την επιλογή να το κρατήσουν, και όχι επειδή τους το επέβαλαν.
Τρίτον, γιατί μπορεί να προκύψει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη;
Προσπερνάω βιασμούς και αποπλανήσεις που προαναφέρθηκαν και θα εστιάσω στις 2 συνηθέστερες περιπτώσεις: Α) να σπάσει το προφυλακτικό (το οποίο μπορεί να σπάσει ακόμη κι αν τοποθετηθεί σωστά, btw, ειδικά αν υπάρχει μεγάλη ένταση ή/και διάρκεια ή δεν ήταν αποθηκευμένο σε σωστές συνθήκες στο σπίτι ή στο κατάστημα απ' όπου αγοράστηκε, ή ήταν καιρό στο πορτοφόλι, ή είναι κακή μάρκα, ή συνδυαστεί με λάθος λιπαντικό) και Β) να μη ληφθούν προφυλάξεις εξαρχής (επειδή ο άντρας έχει την αυτοπεποίθηση ότι θα τραβηχτεί όταν πρέπει και δεν έχει ξαναφήσει ποτέ έγκυο καμία; επειδή η γυναίκα είχε περίοδο; επειδή νόμιζε ότι είχε πάρει το αντισυλληπτικό της χάπι αλλά τελικά το είχε ξεχάσει; - Αλήθεια, εσείς δεν έχετε ξεχάσει ποτέ να πάρετε μια μέρα αντιβίωση, ή κάποιο φάρμακο που σας χορήγησε ο γιατρός; - επειδή η πράξη έγινε υπό την επήρεια ουσιών
Το νόημα είναι ότι δε μας αφορά, αλλά πολλά να συμβούν και δεν ισχύει πάντα το κλισέ που έχουμε όλοι στο μυαλό μας με την ανεύθυνη, ελαφρών ηθών νεαρά που το δίνει στον πρώτο τυχάρπαστο και μάλιστα χωρίς προφυλακτικό επειδή "μειώνεται η απόλαυση". Μπορεί να συμβεί και σε σοβαρούς, υπεύθυνους ανθρώπους που είχαν μια κακή στιγμή. Γι' αυτό είναι ακόμη πιο άθλιο να κουνάμε το δάχτυλο σε όποια κάνει έκτρωση και να αναμασάμε την καραμέλα "ας πρόσεχε", αγνοώντας ότι μπορεί να συμβεί στον καθένα μας. Και για να συμπληρώσω και μια άλλη μου άποψη, επί τη ευκαιρία, θεωρώ εξίσου ανεύθυνους εκείνους που λένε "ας κάνουμε ένα παιδί" ως μια απέλπιδα προσπάθεια να μαζέψουν τα σπασμένα κομμάτια του γάμου τους. Ή εκείνες που πετάνε το "δε με νοιάζει να παντρευτώ, θέλω απλά ένα παιδί" τόσο ελαφρά τη καρδία, που ακόμη και για κατοικίδιο θα το σκέφτονταν περισσότερο. Ή εκείνους που λένε "τα παιδιά είναι ευλογία" και μετά τα φορτώνουν στους γιαγιαδοπαππούδες και τις νταντάδες για να συνεχίσουν τις διακοπές τους και τις καριέρες τους.
Και τώρα το μοναδικό ερώτημα που νομίζω απομένει. Γιατί έκτρωση και όχι κάποια άλλη λύση; Γιατί οι άλλες λύσεις είναι χειρότερες θα πω εγώ. Γιατί, μπορεί να ζούμε στην Ελλάδα και τα πράγματα να είναι κάπως καλύτερα, αλλά υπάρχουν χώρες όπου τα ορφανά τα μεταχειριζονται σαν τα σκουπίδια (βλ. Slumdog Millionaire). Γιατί το να υποβάλεις μια γυναίκα στη διαδικασία να εγκαταλείψει το νεογέννητο παιδί της μπορεί να είναι χίλιες φορές πιο επώδυνο απ' το να το ρίξει όταν είναι ακόμη μια άμορφη μάζα κυττάρων. Γιατί κάποιος λόγος υπήρχε πριν υποβληθεί σε αυτήν την τραυματική διαδικασία μια γυναίκα.
Η έκτρωση θα έπρεπε μόνο να καταδικάζεται σε περιπτώσεις όπου υπάρχει πίεση απ' τον σύντροφο ή το οικογενειακό ή το εργασιακό περιβάλλον μιας γυναίκας, ή όταν μια γυναίκα προχωρά σε αυτή την απόφαση χωρίς πρώτα να γνωστοποιήσει την κατάσταση στον πατέρα του παιδιού. Γιατί, αν και συμφωνώ ότι η γυναίκα έχει έναν λόγο παραπάνω στο σώμα της, δεν παύω ν' αναγνωρίζω το δικαίωμα του άντρα να θέλει να γεννηθεί το παιδί και να αναλάβει την ανατροφή του.
Τα αυτονόητα: Δεν είναι όλες οι εκτρώσεις το ίδιο. Θύματα βιασμών, αποπλάνησης, ασθενή έμβρυα που μόλις γεννηθούν μετά από λίγα χρόνια θα πεθάνουν, γυναίκες που ζουν σε επικίνδυνο περιβάλλον και για τον α, β λόγο δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτό, need I say more?
Κατά δεύτερον, ένα παιδί δεν είναι μόνο γάλα, φρουτόκρεμα και άλλαγμα πάνας, ούτε θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται σαν τιμωρία για την ανευθυνότητα των γονιών του. Αν ο νέος ήταν ανεύθυνος πριν την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, τότε πιθανότατα θα γίνει και ανεύθυνος γονέας. Φυσικά, υπάρχουν και οι περιπτώσεις ιδιαίτερα των γυναικών που μόλις μείνουν έγκυες, θέλουν να κρατήσουν το παιδί και αλλάζουν όλη τους τη ζωή για να γίνουν καλές μανάδες. Αλλά το έκαναν επειδή είχαν την επιλογή να το κρατήσουν, και όχι επειδή τους το επέβαλαν.
Τρίτον, γιατί μπορεί να προκύψει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη;
Προσπερνάω βιασμούς και αποπλανήσεις που προαναφέρθηκαν και θα εστιάσω στις 2 συνηθέστερες περιπτώσεις: Α) να σπάσει το προφυλακτικό (το οποίο μπορεί να σπάσει ακόμη κι αν τοποθετηθεί σωστά, btw, ειδικά αν υπάρχει μεγάλη ένταση ή/και διάρκεια ή δεν ήταν αποθηκευμένο σε σωστές συνθήκες στο σπίτι ή στο κατάστημα απ' όπου αγοράστηκε, ή ήταν καιρό στο πορτοφόλι, ή είναι κακή μάρκα, ή συνδυαστεί με λάθος λιπαντικό) και Β) να μη ληφθούν προφυλάξεις εξαρχής (επειδή ο άντρας έχει την αυτοπεποίθηση ότι θα τραβηχτεί όταν πρέπει και δεν έχει ξαναφήσει ποτέ έγκυο καμία; επειδή η γυναίκα είχε περίοδο; επειδή νόμιζε ότι είχε πάρει το αντισυλληπτικό της χάπι αλλά τελικά το είχε ξεχάσει; - Αλήθεια, εσείς δεν έχετε ξεχάσει ποτέ να πάρετε μια μέρα αντιβίωση, ή κάποιο φάρμακο που σας χορήγησε ο γιατρός; - επειδή η πράξη έγινε υπό την επήρεια ουσιών
Το νόημα είναι ότι δε μας αφορά, αλλά πολλά να συμβούν και δεν ισχύει πάντα το κλισέ που έχουμε όλοι στο μυαλό μας με την ανεύθυνη, ελαφρών ηθών νεαρά που το δίνει στον πρώτο τυχάρπαστο και μάλιστα χωρίς προφυλακτικό επειδή "μειώνεται η απόλαυση". Μπορεί να συμβεί και σε σοβαρούς, υπεύθυνους ανθρώπους που είχαν μια κακή στιγμή. Γι' αυτό είναι ακόμη πιο άθλιο να κουνάμε το δάχτυλο σε όποια κάνει έκτρωση και να αναμασάμε την καραμέλα "ας πρόσεχε", αγνοώντας ότι μπορεί να συμβεί στον καθένα μας. Και για να συμπληρώσω και μια άλλη μου άποψη, επί τη ευκαιρία, θεωρώ εξίσου ανεύθυνους εκείνους που λένε "ας κάνουμε ένα παιδί" ως μια απέλπιδα προσπάθεια να μαζέψουν τα σπασμένα κομμάτια του γάμου τους. Ή εκείνες που πετάνε το "δε με νοιάζει να παντρευτώ, θέλω απλά ένα παιδί" τόσο ελαφρά τη καρδία, που ακόμη και για κατοικίδιο θα το σκέφτονταν περισσότερο. Ή εκείνους που λένε "τα παιδιά είναι ευλογία" και μετά τα φορτώνουν στους γιαγιαδοπαππούδες και τις νταντάδες για να συνεχίσουν τις διακοπές τους και τις καριέρες τους.
Και τώρα το μοναδικό ερώτημα που νομίζω απομένει. Γιατί έκτρωση και όχι κάποια άλλη λύση; Γιατί οι άλλες λύσεις είναι χειρότερες θα πω εγώ. Γιατί, μπορεί να ζούμε στην Ελλάδα και τα πράγματα να είναι κάπως καλύτερα, αλλά υπάρχουν χώρες όπου τα ορφανά τα μεταχειριζονται σαν τα σκουπίδια (βλ. Slumdog Millionaire). Γιατί το να υποβάλεις μια γυναίκα στη διαδικασία να εγκαταλείψει το νεογέννητο παιδί της μπορεί να είναι χίλιες φορές πιο επώδυνο απ' το να το ρίξει όταν είναι ακόμη μια άμορφη μάζα κυττάρων. Γιατί κάποιος λόγος υπήρχε πριν υποβληθεί σε αυτήν την τραυματική διαδικασία μια γυναίκα.
Η έκτρωση θα έπρεπε μόνο να καταδικάζεται σε περιπτώσεις όπου υπάρχει πίεση απ' τον σύντροφο ή το οικογενειακό ή το εργασιακό περιβάλλον μιας γυναίκας, ή όταν μια γυναίκα προχωρά σε αυτή την απόφαση χωρίς πρώτα να γνωστοποιήσει την κατάσταση στον πατέρα του παιδιού. Γιατί, αν και συμφωνώ ότι η γυναίκα έχει έναν λόγο παραπάνω στο σώμα της, δεν παύω ν' αναγνωρίζω το δικαίωμα του άντρα να θέλει να γεννηθεί το παιδί και να αναλάβει την ανατροφή του.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.