Μελιώ
Δραστήριο μέλος
Η -Το Νου Σου Στην- Αμέλεια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 695 μηνύματα.
31-07-10
02:27
Ο Κολόμβος όταν ξεκίνησε, δεν ήξερε που πήγαινε και όταν έφτασε, δεν ήξερε πού βρισκόταν. ...
Μπράβο η Αμερική !
Δεν το ήξερα πως μοιάζει τόσο πολύ με .....
.....οργασμό !
( κλοπιραιτ Νωευς )
Bertrand Russell
το μεγάλο πρόβλημα του κόσμου είναι ότι οι βλάκες είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση και οι έξυπνοι είναι γεμάτοι αμφιβολίε ς.
Τι να μαρτυρά άραγε αυτό το συμπέρασμα ?
Αυτοπεποίθηση ή αμφιβολία ?
( ιεροσυλία είπα εε ? καλά σκάω )
Ίσως από τα πιο "σοφά λόγια" που έχω ακούσει ποτέ .
Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα
τον τρων οι κότες.
- ανώνυμος-
Ρισπεκτ στον ....ανώνυμο !
Ας απαντήσω κι εγώ στο θέμα ...
φέρτε μου ένα μαντολίνο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μελιώ
Δραστήριο μέλος
Η -Το Νου Σου Στην- Αμέλεια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 695 μηνύματα.
07-04-09
02:15
".... Έρχεται κάποια στιγμή όπου η μεγαλειότητά μας , ο εαυτός μας , είναι ανάγκη να περάσει στην αίθουσα του θρόνου με τους αυλικούς του , το νου και την καρδιά , για να αποφασίσει επάνω στον καταστατικό χάρτη της ζωής του ..."
..... μα έχουμε χρέος να το ξεχνούμε , και το ξεχνούμε μέσα στη ρουτίνα. Κι ο λαθρεπιβάτης ξεχνά κάποτε πως δεν είχε πληρώσει εισιτήριο μα κάνει σχέδια για όταν θα φτάσει στο λιμάνι ....
.... Για αναλογίσου το , είχαμε απειροελάχιστες πιθανότητες να υπάρξουμε μέσα σ' αυτό το " μακάριο απρόσωπο χάος " .... κι όμως υπήρξαμε ... δεν είναι αυτό ένα δώρο ? Ένα " θείο " δώρο ?
Το ζήτημα όμως βρίσκεται αλλού , πως μ' όλες τις χιλιάδες τα χρόνια όπου πήραμε συνείδηση ότι κάνουμε αυτό το " λαθραίο " ταξίδι , δεν μπορέσαμε ακόμα να συμφωνήσουμε μέσα στο καράβι για έναν τρόπο ζωής : Πως να σου φέρομαι και πως να μου φέρεσαι αφού ... στην αποβάθρα μας περιμένει κοινή τύχη ..."
" Η ζωή θέλει βιασμό στο λέει αυτό μια γυναίκα ...."
Τάσσος Αθανασιάδης " Η αίθουσα του θρόνου "
* * *
"...Ε, ναι λοιπόν ταξιδεύουμε λαθραία .. η ζωή είναι μια ανωμαλία μέσα στην παγκόσμια τάξη που λέγεται ανυπαρξία .. μια σύντομη διάλειψη μέσα στο μακάβριο απρόσωπο χάος ... είμαστε λαθρεπιβάτες σ' ένα καράβι που το βλέπουμε από την πρώτη μέρα κιόλας της ζωής μας να κάνει νερά ......
..... μα έχουμε χρέος να το ξεχνούμε , και το ξεχνούμε μέσα στη ρουτίνα. Κι ο λαθρεπιβάτης ξεχνά κάποτε πως δεν είχε πληρώσει εισιτήριο μα κάνει σχέδια για όταν θα φτάσει στο λιμάνι ....
.... Για αναλογίσου το , είχαμε απειροελάχιστες πιθανότητες να υπάρξουμε μέσα σ' αυτό το " μακάριο απρόσωπο χάος " .... κι όμως υπήρξαμε ... δεν είναι αυτό ένα δώρο ? Ένα " θείο " δώρο ?
Το ζήτημα όμως βρίσκεται αλλού , πως μ' όλες τις χιλιάδες τα χρόνια όπου πήραμε συνείδηση ότι κάνουμε αυτό το " λαθραίο " ταξίδι , δεν μπορέσαμε ακόμα να συμφωνήσουμε μέσα στο καράβι για έναν τρόπο ζωής : Πως να σου φέρομαι και πως να μου φέρεσαι αφού ... στην αποβάθρα μας περιμένει κοινή τύχη ..."
* * *
" Η ζωή θέλει βιασμό στο λέει αυτό μια γυναίκα ...."
Τάσσος Αθανασιάδης " Η αίθουσα του θρόνου "
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.