Δεν είναι αίσθηση του δικαίου αυτή και όχι, ΔΕΝ είσαι οσιομάρτυρας.
Οποιαδήποτε λογική αίσθηση του δικαίου πρέπει να συμπεριλαμβάνει όλους τους ανθρώπους. Η λογική "να πνιγείτε όλοι, αρκεί το παιδί να είναι καλά", εκτός από ανέφικτη (διότι το παιδί επηρεάζεται από την ευτυχία των γύρω του), είναι κατά τη γνώμη μου ΚΑΙ άδικη.
Άδικη γιατί;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
...κι άμα της πέθανε, ας πρόσεχε να τον διάλεγε πιο υγιή...
Κακό στον εαυτό σου κάνεις όσο είσαι απόλυτη.
Αν η ζωή σου φέρει μια στραβή, (πράγμα που απεύχομαι!!!!!!), ετοιμάσου να δοκιμάσεις την απολυτότητά σου απ' την καλή κι απ' την ανάποδη...
Δίκιο έχεις, κι εγώ καμιά φορά τρομάζω με την απολυτότητά μου...
Αλλά έχω μέσα μου τόσο δυνατό το αίσθημα του δικαίου που είμαι σίγουρη πως αν (μακριά από μας) μου συμβεί κάτι τέτοιο, έτσι θα το χειριστώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Για το παιδί είναι καλό να έχει και ευτυχισμένη μάνα όμως, όχι ένα μίζερο πλάσμα που θεωρεί ότι θυσίασε τη ζωή της για αυτό και έχει όπως είναι αναμενόμενο γαντζωθεί πάνω του.
Δε θεωρώ οτι ένας εραστής είναι αυτό που θα δώσει στη μάνα ευτυχία από μόνο του. Αν είναι έτσι, ας μην έκανε παιδί ή ας πρόσεχε καλύτερα ώστε ο πατέρας του παιδιού να της έβγαινε σωστός.
Ξέρω, είμαι απόλυτη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Η λέξη "εραστής" χρησιμοποιήθηκε από μένα με την προοπτική αυτός ο άνθρωπος να γίνει ή να είναι ο νέος σύντροφος ίσως και σύζυγος.
Δεν νομίζω να θέλει μια γυναίκα ή ένας άνδρας να δημιουργήσει στενές σχέσεις το παιδί του, με το όποιο fuck buddy τυχαίνει να έχει σε κάποια περίοδο της ζωής του.
Ας μιλήσουμε απλά για τον νέο άνδρα ή τη νέα γυναίκα, που μπαίνει στη ζωή κάποιου που έχει ήδη ένα παιδί από προηγούμενη σχέση, ώστε να μην κολλήσουμε στις όποιες φορτίσεις φέρει κάθε λέξη.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι βιολογικοί γονείς, αλλά μεγαλώνουν υιοθετημένα παιδιά καλύτερα κι από τους φυσικούς τους γονείς. Υπάρχουν άνθρωποι που υιοθετούν εν γνώση τους παιδιά με κινητικά ή άλλα προβλήματα, παιδιά που κάποιοι άλλοι για τον ίδιο λόγο τα παράτησαν και τα μεγαλώνουν με αμέριστη στοργή και αγάπη. Έχουμε παραδείγματα ακόμη και μέσα στο στέκι.
Θες να μου πεις ότι δεν μπορούν ποτέ να τα αγαπήσουν πραγματικά, επειδή δε είναι οι βιολογικοί τους γονείς;
Σε ποιο παραμύθι με κακές μητριές το διάβασες αυτό;
Μια φιλική σχέση άλλωστε μεταξύ παιδιού και νέου ανθρώπου συνήθως είναι αρκετή. Θες να μου πεις ότι δεν αγαπάμε αρκετά τους φίλους μας και δεν τους συγχωρούμε λάθη, επειδή δεν υπάρχουν μεταξύ μας δεσμοί αίματος; Naaaah.
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά όπως κι εξαιρέσεις. Εγώ λέω οτι είναι ρίσκο να εξαναγκάσεις το παιδί σου να μεγαλώσει με κάποιον ξένο, και για το παιδί μας δε μας αρκεί το ρίσκο, έτσι δεν είναι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αυτό που σου λέω είναι ότι το παιδί, η ύπαρξη του, σε αλλάζει. Άλλο το τι θεωρητικά σκεφτόσουν πριν και άλλο αυτό που θα αντιμετωπίσεις/ σκεφτείς/ αποφασίσεις όταν είναι πραγματικό γεγονός.
Αυτό δεν το είχα σκεφτεί. Υπάρχει όμως πιθανότητα η αλλαγή να είναι τόοοσο μεγάλη;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
και αυτό μπορεί να είναι καταλυτικό για το ζευγάρι αν η αναθεώρηση αυτή δεν είναι κοινή.
Οπότε δε θα ήταν πιο σοφό αν η αναθεώρηση αυτή γινόταν πριν την απόφαση για παιδί;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Εχω την εντυπωση πως αυτην την αποφαση την αντιμετωπιζουν πολυ πιο σοβαρα σημερα απο οτι την εποχη της μαμας μου, οπου εβλεπαν το γαμο και τη δημιουργια οικογενειας κατα κυριο λογο ως μια διεξοδο για περισσοτερη ελευθερια κινησεων που δυστυχως δεν ειχαν στο σπιτι των γονιων τους.
Οσο και να δοκιμασεις καποιον, κανεις δεν μπορει να σου εγγυηθει, ουτε καν ο ιδιος, οτι με το περασμα των χρονων η εξελιξη σας θα εχει παραλληλη πορεια και οχι αντιθετη. Οι ανθρωποι αλλαζουν, συναισθηματα που υπηρχαν παυουν να υφιστανται και γι αυτο το λογο και οι διαπροσωπικες σχεσεις ειναι δυσκολες και θελουν πολλη δουλεια.
Επισης, μην μπερδευεις το ρολο του σωστου πατερα με το ρολο του ταιριαστου συζυγου. Μπορει καποιος να ειναι σωστος απεναντι στο παιδι του απο το πρωτο λεπτο της γεννησης του, αλλα να εξελιχθει στον χειροτερο συζυγο εβερ. Δεν ειναι βεβαια η εκβαση αυτη και η μοναδικη, αλλα ειναι πιθανη.
Στην εποχή της γιαγιάς μας παντρεύονταν ακριβώς για τους λόγους που λες και χωρίς προοπτική διαζυγίου. Σήμερα λοιπόν που μπορούμε να επιλέξουμε το ποιον, πότε και γιατί θα παντρευτούμε και το διαζύγιο είναι μια επιλογή, δε θα έπρεπε να δείχνουμε μεγαλύτερη ωριμότητα;
Όταν κάνεις παιδί όμως σκέφτεσαι και την πολύ μεγάλη πιθανότητα όπως λες τασυναισθήματα τα δικά σου ή του συντρόφου σου να αλλάξουν,οπότε πρέπει να βάλεις προτεραιότητες και σε αυτήν την προοπτική. Αν είναι ο πιο αταίριαστος σύζυγος έβερ γιατί τον παντρεύτηκες και κυρίως γιατί έκανες παιδί μαζί του;;;; Να εξελιχθεί; Μα πώς θα γίνει αυτό αν από την αρχή και στην πορεία (πριν το παιδί) δε δείξει ασχημα δείγματα; Θα μεταλλαχθεί; Είπαμε οι άνθρωποι αλλάζουν, αλλά όχι και τέτοια μεγάλη αλλαγή, αυτό είναι τρελό. Μήπως είχες κάποια δείγματα και τα παρέβλεψες γιατί καιγόσουν να κάνεις παιδί επειδή γκρίνιαζε η μαμά σου κι η κυρά Σούλα η περιπτερού; Αυτό είναι τρελή ανωριμότητα και δεν τη συγχωρώ. Ενήλικας είσαι, έλεγξε καλά τον μέλλοντα πατέρα του παιδιού σου,μην παραβλέπεις μικρά ελατώμματα, γιατί αν είναι μικρά τώρα που σε αγαπαει, θα γιγαντωθούν όταν τα συναισθήματά του αλλάξουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Οταν μερα με τη μερα ανακαλυπτουμε και κατι καινουργιο για τον ιδιο μας τον εαυτο, πως περιμενουμε να εχουμε μαθει πολυ καλα καποιον ξενο, ακομα και εαν ειναι αυτος που επιλεξαμε για πατερα/μητερα του παιδιου μας?!
Επειδη σημερα ειναι καποιος καταλληλος, νομιζεις οτι μπορεις να εισαι σιγουρος, εαν θα συνεχισει να ειναι καταλληλος και "αυριο"? Εαν ναι, τοτε θεωρω πως κανεις τραγικο λαθος.
Γι'αυτό πρέπει να τον περάσουμε από πολλά "κόσκινα" για να τον επιλέξουμε για πατέρα του παιδιού μας. Πιστεύεις οτι σήμερα οι γυναίκες σκέφτονται τόσο πολύ τη σοβαρή απόφαση του παιδιού; Αν τον τεστάρεις, τον βρεις σωστό μετά από πολλές δοκιμασίες και αρκετό χρόνο και μετά σου μεταμορφωθεί, ε τότε τι να πω,έπεσες στην περίπτωση. Δε νομίζω οτι ένας άντρας που φαίνεται οτι θα είναι σωστός πατέρας μετά από καιρό θα πάθει μετάλλαξη, είναι τρομερά σπάνια περίπτωση.
Σαφως και ειναι προτεραιοτητα σου το παιδι, αλλα εαν εσυ δεν εισαι καλα με τον εαυτο σου, δεν προκειται να ειναι ουτε το παιδι σου. Θα αυτοσυγκρατηθεις, θα υπομεινεις, θα υποφερεις, αλλα μεχρι ποτε...? Καποια στιγμη θα λυγισεις και αυτο θα εχει επιπτωσεις και στο παιδι.
Καταλαβαινεις οτι το προβλημα σου ειναι οτι μπορει η μητερα να φτιαξει κανα τη ζωη της?! Τι σημαινει, εαν αποδειχτει ακαταλληλος ο πατερας τοτε ας μεινει το παιδι με τον νεο ανδρα στη ζωη της?!
Εαν κριθει η μητερα πιο ικανη ή ο πατερας αντιστοιχα ποια η σημασια δλδ να εχει συνεχισει τη ζωη της/του με καποιον αλλο ανθρωπο?!
Σε περιπτωση δλδ η μητερα ή ο πατερας δεν εφτιαχναν τη ζωη τους με αλλο ανθρωπο, τοτε για σενα φανταζομαι, δεν υπαρχει θεμα, σωστα?
Αυτό δε σημαίνει οτι μπορείς να βρεις γκόμενο και να παρατήσεις την οικογένειά σου δίχως να παλέψεις. Τερμάτισε το γάμο, δες τι θα γίνει με τον ψυχισμό του παιδιού σου,κανόνισε τα διαδικαστικά,και μετά δες τι θα κάνεις στη ζωή σου.
Το λαθος και το σωστο συνοψιζεται για μενα σε αυτο που ορθα παρατηρησε η under..."Νομίζω πως το παιδί πρέπει να το παίρνει αυτός που μπορεί να του προσφέρει την μεγαλύτερη συναισθηματική ισορροπία αλλά και τον περισσότερο χρόνο. Το ποιός έφυγε από τον γάμο δεν έχει καμία σχέση με το αν είναι καλός γονιός ή όχι."
Το ποιος ναι, δεν έχει σημασία. Το πώς και το γιατί έχει όμως τεράστια.
Σαφώς κι εγώ είμαι υπέρ του διαζυγίου σε περίπτωση που κάποιος είναι δυστυχής. Μην το κάνουμε όμως και ψωμοτύρι γιατί δε θέλουμε να μπούμε στον κόπο να παλέψουμε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Η γιαγιά σου ήταν γεννηθείσα το 1902 και συμφωνώ με τις αποψεις της. Αν αυτό με κάνει οπισθοδρομική, δε με πειράζει. Μπορείς εσύ να προσδιορίσεις το λάθος και το σωστό σε αυτές τις περιπτώσεις;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πιθανώς κάποια γυναίκα να άφησε τον σύζυγό της για άλλον, ή επειδή θεώρησε ότι η συμβίωση μαζί του ήταν μίζερη, για λόγους δηλ. επιφανειακούς για τον πολύ κόσμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να την "τιμωρήσουμε" στερώντας της την κηδεμονία.
Και τι προτείνεις δηλαδή; Να μεγαλώνει το παιδί μαζί με τον εραστή της;
Δεν την τιμωρεί κανείς, επιλογή της ήταν να αφήσει τον άντρα της για άλλον, θα δεχτεί τις συνέπειες. Πριν κάνει παιδί δεν ήξερε πώς ήταν ο άντρας της; Συγνώμη αλλά σε αυτά τα θέματα είμαι πολύ αυστηρή...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.