Διαζύγιο

[alis]

Δλδ αν υπαρχει ενας γαμος και η μητερα αποφασισει να τον διαλυσει,παιρνει και το παιδι???

Προφανώς εξαρτάται και από τους λόγους που τον διέλυσε. Μπορεί να το έκανε επειδή ο άντρας της την βάραγε ή δεν ξέρω και 'γω τι... Αλλά αν το έκανε για άλλους λόγους και είναι η μοναδική υπεύθυνη (αν και γενικά σχεδόν ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας) τότε πιστεύω ότι θα έπρεπε να πάρει το παιδί ο πατέρας.

Και γενικά δεν είμαι της άποψης ότι η φράση ''το παιδί χρειάζεται την μητέρα του'' ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Φυσικά και την χρειάζεται, αλλά πάνω από όλα χρειάζεται ένα περιβάλλον ηρεμίας και αγάπης που θα το βοηθήσει να γίνει ένας σωστός άνθρωπος. Και αν ο πατέρας μπορεί να τα προσφέρει αυτά και όχι η μητέρα, τότε να πάει με τον μπαμπά του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Προφανώς εξαρτάται και από τους λόγους που τον διέλυσε. Μπορεί να το έκανε επειδή ο άντρας της την βάραγε ή δεν ξέρω και 'γω τι... Αλλά αν το έκανε για άλλους λόγους και είναι η μοναδική υπεύθυνη (αν και γενικά σχεδόν ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας) τότε πιστεύω ότι θα έπρεπε να πάρει το παιδί ο πατέρας.

Διαφωνώ. Νομίζω πως το παιδί πρέπει να το παίρνει αυτός που μπορεί να του προσφέρει την μεγαλύτερη συναισθηματική ισορροπία αλλά και τον περισσότερο χρόνο. Το ποιός έφυγε από τον γάμο δεν έχει καμία σχέση με το αν είναι καλός γονιός ή όχι. Πιθανώς κάποια γυναίκα να άφησε τον σύζυγό της για άλλον, ή επειδή θεώρησε ότι η συμβίωση μαζί του ήταν μίζερη, για λόγους δηλ. επιφανειακούς για τον πολύ κόσμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να την "τιμωρήσουμε" στερώντας της την κηδεμονία. Το αν υπήρξε καλή σύζυγος ή όχι δεν συνδέεται πάντα με την "ικανότητά" της ως μητέρα και για να μην πολυλογώ, νομίζω ότι η απόφαση για το ποιός θα πάρει την κηδεμονία θα πρέπει να στηρίζεται στο συμφέρον του παιδιού και μόνο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jrot6]

Διαφωνώ. Νομίζω πως το παιδί πρέπει να το παίρνει αυτός που μπορεί να του προσφέρει την μεγαλύτερη συναισθηματική ισορροπία αλλά και τον περισσότερο χρόνο.

Συμφωνω απολυτα αλλα πως θα μπορουσε ενας δικαστης να το κρινει αυτο??

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Συμφωνω απολυτα αλλα πως θα μπορουσε ενας δικαστης να το κρινει αυτο??

Φαντάζομαι με την συνδρομή κοινωνικού λειτουργού, παιδοψυχολόγου και λοιπά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Πιθανώς κάποια γυναίκα να άφησε τον σύζυγό της για άλλον, ή επειδή θεώρησε ότι η συμβίωση μαζί του ήταν μίζερη, για λόγους δηλ. επιφανειακούς για τον πολύ κόσμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να την "τιμωρήσουμε" στερώντας της την κηδεμονία.

Και τι προτείνεις δηλαδή; Να μεγαλώνει το παιδί μαζί με τον εραστή της;

Δεν την τιμωρεί κανείς, επιλογή της ήταν να αφήσει τον άντρα της για άλλον, θα δεχτεί τις συνέπειες. Πριν κάνει παιδί δεν ήξερε πώς ήταν ο άντρας της; Συγνώμη αλλά σε αυτά τα θέματα είμαι πολύ αυστηρή...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Και τι προτείνεις δηλαδή; Να μεγαλώνει το παιδί μαζί με τον εραστή της;

Δεν την τιμωρεί κανείς, επιλογή της ήταν να αφήσει τον άντρα της για άλλον, θα δεχτεί τις συνέπειες. Πριν κάνει παιδί δεν ήξερε πώς ήταν ο άντρας της; Συγνώμη αλλά σε αυτά τα θέματα είμαι πολύ αυστηρή...

Θα προτιμουσες δλδ το παιδι να μεγαλωσει με τον λιγοτερο ικανο να του εξασφαλισει συναισθηματικη ισορροπια και χρονο?
Ο δευτερος αντρας στη ζωη της μητερας δε θα αναπληρωσει κανενα κενο, εαν ο πατερας ειναι διπλα στο παιδι του...
Και εισαι αυστηρη με τι ακριβως?!
Οτι εαν κανουμε ενα λαθος στη ζωη μας, εστω και απο τα μεγαλυτερα, ειναι προτιμοτερο να το πληρωνουμε και εμεις αλλα και οι γυρω μας μια ζωη?!

Συγγνωμη που θα στο πω, αλλα αυτες οι αποψεις, ειναι θεσεις που ειχε η γιαγια μου και ηταν γενηθεισα το 1902.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Δε συγχωρώ λάθη που έχουν να κάνουν με τη ζωή ενός παιδιού - του δικού μας (εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις βιασμού ή ψυχολογικών προβλημάτων). Τον άνθρωπο που επιλέγεις για πατέρα του παιδιού σου τον δοκιμάζεις πολύ ώσπου να δεις οτι είναι κατάλληλος. Από τη στιγμή που θα κάνεις παιδί λυπάμαι που το λέω αλλά η προτεραιότητά σου είναι το παιδί σου. Αν κριθεί ο πατέρας ακατάλληλος, φυσικά να πάει το παιδί με τη μάνα και τον εραστή. Μη χείρον βέλτιστον...

Η γιαγιά σου ήταν γεννηθείσα το 1902 και συμφωνώ με τις αποψεις της. Αν αυτό με κάνει οπισθοδρομική, δε με πειράζει. Μπορείς εσύ να προσδιορίσεις το λάθος και το σωστό σε αυτές τις περιπτώσεις;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Δε συγχωρώ λάθη που έχουν να κάνουν με τη ζωή ενός παιδιού - του δικού μας (εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις βιασμού ή ψυχολογικών προβλημάτων). Τον άνθρωπο που επιλέγεις για πατέρα του παιδιού σου τον δοκιμάζεις πολύ ώσπου να δεις οτι είναι κατάλληλος. Από τη στιγμή που θα κάνεις παιδί λυπάμαι που το λέω αλλά η προτεραιότητά σου είναι το παιδί σου. Αν κριθεί ο πατέρας ακατάλληλος, φυσικά να πάει το παιδί με τη μάνα και τον εραστή. Μη χείρον βέλτιστον...

Η γιαγιά σου ήταν γεννηθείσα το 1902 και συμφωνώ με τις αποψεις της. Αν αυτό με κάνει οπισθοδρομική, δε με πειράζει. Μπορείς εσύ να προσδιορίσεις το λάθος και το σωστό σε αυτές τις περιπτώσεις;

Οταν μερα με τη μερα ανακαλυπτουμε και κατι καινουργιο για τον ιδιο μας τον εαυτο, πως περιμενουμε να εχουμε μαθει πολυ καλα καποιον ξενο, ακομα και εαν ειναι αυτος που επιλεξαμε για πατερα/μητερα του παιδιου μας?!
Επειδη σημερα ειναι καποιος καταλληλος, νομιζεις οτι μπορεις να εισαι σιγουρος, εαν θα συνεχισει να ειναι καταλληλος και "αυριο"? Εαν ναι, τοτε θεωρω πως κανεις τραγικο λαθος.

Σαφως και ειναι προτεραιοτητα σου το παιδι, αλλα εαν εσυ δεν εισαι καλα με τον εαυτο σου, δεν προκειται να ειναι ουτε το παιδι σου. Θα αυτοσυγκρατηθεις, θα υπομεινεις, θα υποφερεις, αλλα μεχρι ποτε...? Καποια στιγμη θα λυγισεις και αυτο θα εχει επιπτωσεις και στο παιδι.

Καταλαβαινεις οτι το προβλημα σου ειναι οτι μπορει η μητερα να φτιαξει κανα τη ζωη της?! Τι σημαινει, εαν αποδειχτει ακαταλληλος ο πατερας τοτε ας μεινει το παιδι με τον νεο ανδρα στη ζωη της?!
Εαν κριθει η μητερα πιο ικανη ή ο πατερας αντιστοιχα ποια η σημασια δλδ να εχει συνεχισει τη ζωη της/του με καποιον αλλο ανθρωπο?!
Σε περιπτωση δλδ η μητερα ή ο πατερας δεν εφτιαχναν τη ζωη τους με αλλο ανθρωπο, τοτε για σενα φανταζομαι, δεν υπαρχει θεμα, σωστα?

Το λαθος και το σωστο συνοψιζεται για μενα σε αυτο που ορθα παρατηρησε η under..."Νομίζω πως το παιδί πρέπει να το παίρνει αυτός που μπορεί να του προσφέρει την μεγαλύτερη συναισθηματική ισορροπία αλλά και τον περισσότερο χρόνο. Το ποιός έφυγε από τον γάμο δεν έχει καμία σχέση με το αν είναι καλός γονιός ή όχι."

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Το διαζήγιο είναι το πιό βάρβαρο πράγμα που μπορεί να ζήσει κανείς, είμουν είμαι και θα είμαι υπέρ αυτού, ο γάμος είναι να δίνεις και να δίνεσαι, να προσπαθείς να θές να ελπίζεις και πάντα μαζί με τον άλλο, όταν όμως το ζευγάρι λειτουργεί μόνο απο την μια μεριά και η άλλη είναι στον κόσμο της, όταν ο ένας προσπαθεί και ο άλλος όχι τότε καλύτερα ένα διαζήγειο παρά να είσαι δυστηχισμένος.

Υπάρχουν πολλοι λόγοι για να παντρευτεί κάποιος όπως εγγυμοσίνη, πίεση απο 3ους, βλακεία αλλα και έρωτας...
Υπαρχουν όμως και πολλύ λογοι για να χωρίσεις λόγο των παραπάνω όπως δυστυχία απο την πίεση των αλλων, βλέκεια δικιά μας και αυτό που λένε ο έρωτας είναι τυφλός, μπορεί όταν αγαπάς να μην βλέπεις ή όπως όταν είσαι βλάκας πάλι δεν βλέπεις...

Οπότε είναι απλό, αν ο γάμος καταστρέφει εμάς και τους γύρω μας(όπως παιδια) τότε καλύτερα να υπάρχουν 100000000000 διαζήγεια παρά 100000000000000000000000 δυστυχισμένοι άνθρωποι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Οταν μερα με τη μερα ανακαλυπτουμε και κατι καινουργιο για τον ιδιο μας τον εαυτο, πως περιμενουμε να εχουμε μαθει πολυ καλα καποιον ξενο, ακομα και εαν ειναι αυτος που επιλεξαμε για πατερα/μητερα του παιδιου μας?!
Επειδη σημερα ειναι καποιος καταλληλος, νομιζεις οτι μπορεις να εισαι σιγουρος, εαν θα συνεχισει να ειναι καταλληλος και "αυριο"? Εαν ναι, τοτε θεωρω πως κανεις τραγικο λαθος.

Γι'αυτό πρέπει να τον περάσουμε από πολλά "κόσκινα" για να τον επιλέξουμε για πατέρα του παιδιού μας. Πιστεύεις οτι σήμερα οι γυναίκες σκέφτονται τόσο πολύ τη σοβαρή απόφαση του παιδιού; Αν τον τεστάρεις, τον βρεις σωστό μετά από πολλές δοκιμασίες και αρκετό χρόνο και μετά σου μεταμορφωθεί, ε τότε τι να πω,έπεσες στην περίπτωση. Δε νομίζω οτι ένας άντρας που φαίνεται οτι θα είναι σωστός πατέρας μετά από καιρό θα πάθει μετάλλαξη, είναι τρομερά σπάνια περίπτωση.

Σαφως και ειναι προτεραιοτητα σου το παιδι, αλλα εαν εσυ δεν εισαι καλα με τον εαυτο σου, δεν προκειται να ειναι ουτε το παιδι σου. Θα αυτοσυγκρατηθεις, θα υπομεινεις, θα υποφερεις, αλλα μεχρι ποτε...? Καποια στιγμη θα λυγισεις και αυτο θα εχει επιπτωσεις και στο παιδι.
Καταλαβαινεις οτι το προβλημα σου ειναι οτι μπορει η μητερα να φτιαξει κανα τη ζωη της?! Τι σημαινει, εαν αποδειχτει ακαταλληλος ο πατερας τοτε ας μεινει το παιδι με τον νεο ανδρα στη ζωη της?!
Εαν κριθει η μητερα πιο ικανη ή ο πατερας αντιστοιχα ποια η σημασια δλδ να εχει συνεχισει τη ζωη της/του με καποιον αλλο ανθρωπο?!
Σε περιπτωση δλδ η μητερα ή ο πατερας δεν εφτιαχναν τη ζωη τους με αλλο ανθρωπο, τοτε για σενα φανταζομαι, δεν υπαρχει θεμα, σωστα?

Αυτό δε σημαίνει οτι μπορείς να βρεις γκόμενο και να παρατήσεις την οικογένειά σου δίχως να παλέψεις. Τερμάτισε το γάμο, δες τι θα γίνει με τον ψυχισμό του παιδιού σου,κανόνισε τα διαδικαστικά,και μετά δες τι θα κάνεις στη ζωή σου.

Το λαθος και το σωστο συνοψιζεται για μενα σε αυτο που ορθα παρατηρησε η under..."Νομίζω πως το παιδί πρέπει να το παίρνει αυτός που μπορεί να του προσφέρει την μεγαλύτερη συναισθηματική ισορροπία αλλά και τον περισσότερο χρόνο. Το ποιός έφυγε από τον γάμο δεν έχει καμία σχέση με το αν είναι καλός γονιός ή όχι."

Το ποιος ναι, δεν έχει σημασία. Το πώς και το γιατί έχει όμως τεράστια.

Σαφώς κι εγώ είμαι υπέρ του διαζυγίου σε περίπτωση που κάποιος είναι δυστυχής. Μην το κάνουμε όμως και ψωμοτύρι γιατί δε θέλουμε να μπούμε στον κόπο να παλέψουμε...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Και τι προτείνεις δηλαδή; Να μεγαλώνει το παιδί μαζί με τον εραστή της;

Δεν την τιμωρεί κανείς, επιλογή της ήταν να αφήσει τον άντρα της για άλλον, θα δεχτεί τις συνέπειες. Πριν κάνει παιδί δεν ήξερε πώς ήταν ο άντρας της; Συγνώμη αλλά σε αυτά τα θέματα είμαι πολύ αυστηρή...

Συμφωνω τακτικα μαζι σου αλλα εδω θα διαφωνησω καθετα,καθετοτατα.
Θα το δικαιολογησω ομως επειδη δεν εχεις βρεθει σε αυτη τη θεση , γιαυτο η αυστηροτητα που δειχνεις(κατανοητη) αλλα αφηνε μερικα παραθυρακια μιας αλλης ιδεας κι αντιληψης εξισου σωστης.
αν βρεθει η ευκαιρια και τα πουμε θα σου πω και μια ιστορια κατ'ιδιαν... και ... νομιζω ισως λεω ισως... να αλλαξεις και γνωμη για την παραπανω παραθεση σου χιμελιτα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Γι'αυτό πρέπει να τον περάσουμε από πολλά "κόσκινα" για να τον επιλέξουμε για πατέρα του παιδιού μας. Πιστεύεις οτι σήμερα οι γυναίκες σκέφτονται τόσο πολύ τη σοβαρή απόφαση του παιδιού; Αν τον τεστάρεις, τον βρεις σωστό μετά από πολλές δοκιμασίες και αρκετό χρόνο και μετά σου μεταμορφωθεί, ε τότε τι να πω,έπεσες στην περίπτωση. Δε νομίζω οτι ένας άντρας που φαίνεται οτι θα είναι σωστός πατέρας μετά από καιρό θα πάθει μετάλλαξη, είναι τρομερά σπάνια περίπτωση.

Εχω την εντυπωση πως αυτην την αποφαση την αντιμετωπιζουν πολυ πιο σοβαρα σημερα απο οτι την εποχη της μαμας μου, οπου εβλεπαν το γαμο και τη δημιουργια οικογενειας κατα κυριο λογο ως μια διεξοδο για περισσοτερη ελευθερια κινησεων που δυστυχως δεν ειχαν στο σπιτι των γονιων τους.

Οσο και να δοκιμασεις καποιον, κανεις δεν μπορει να σου εγγυηθει, ουτε καν ο ιδιος, οτι με το περασμα των χρονων η εξελιξη σας θα εχει παραλληλη πορεια και οχι αντιθετη. Οι ανθρωποι αλλαζουν, συναισθηματα που υπηρχαν παυουν να υφιστανται και γι αυτο το λογο και οι διαπροσωπικες σχεσεις ειναι δυσκολες και θελουν πολλη δουλεια.
Επισης, μην μπερδευεις το ρολο του σωστου πατερα με το ρολο του ταιριαστου συζυγου. Μπορει καποιος να ειναι σωστος απεναντι στο παιδι του απο το πρωτο λεπτο της γεννησης του, αλλα να εξελιχθει στον χειροτερο συζυγο εβερ. Δεν ειναι βεβαια η εκβαση αυτη και η μοναδικη, αλλα ειναι πιθανη.

Αυτό δε σημαίνει οτι μπορείς να βρεις γκόμενο και να παρατήσεις την οικογένειά σου δίχως να παλέψεις. Τερμάτισε το γάμο, δες τι θα γίνει με τον ψυχισμό του παιδιού σου,κανόνισε τα διαδικαστικά,και μετά δες τι θα κάνεις στη ζωή σου.

Δεν αναφερομαι σε περιπτωσεις οπου καποιος συμπεριφερεται ανωριμα, αλλα σε κεινες τις περιπτωσεις οπου εχουν καταληξει στο οτι πλεον η συμβιωση δεν ειναι δυνατη, διοτι κανει κανει κακο και σε εκεινους αλλα και στο παιδι.

Σαφώς κι εγώ είμαι υπέρ του διαζυγίου σε περίπτωση που κάποιος είναι δυστυχής. Μην το κάνουμε όμως και ψωμοτύρι γιατί δε θέλουμε να μπούμε στον κόπο να παλέψουμε...

Μα μιλαμε για εκεινες τις περιπτωσεις, οπου υπαρχει δυστυχια και η κατασταση ειναι μη αναστρεψιμη. Σε καμμια περιπτωση δεν αναφερομαι σε ατομα ανωριμα και επιπολαια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Εχω την εντυπωση πως αυτην την αποφαση την αντιμετωπιζουν πολυ πιο σοβαρα σημερα απο οτι την εποχη της μαμας μου, οπου εβλεπαν το γαμο και τη δημιουργια οικογενειας κατα κυριο λογο ως μια διεξοδο για περισσοτερη ελευθερια κινησεων που δυστυχως δεν ειχαν στο σπιτι των γονιων τους.

Οσο και να δοκιμασεις καποιον, κανεις δεν μπορει να σου εγγυηθει, ουτε καν ο ιδιος, οτι με το περασμα των χρονων η εξελιξη σας θα εχει παραλληλη πορεια και οχι αντιθετη. Οι ανθρωποι αλλαζουν, συναισθηματα που υπηρχαν παυουν να υφιστανται και γι αυτο το λογο και οι διαπροσωπικες σχεσεις ειναι δυσκολες και θελουν πολλη δουλεια.
Επισης, μην μπερδευεις το ρολο του σωστου πατερα με το ρολο του ταιριαστου συζυγου. Μπορει καποιος να ειναι σωστος απεναντι στο παιδι του απο το πρωτο λεπτο της γεννησης του, αλλα να εξελιχθει στον χειροτερο συζυγο εβερ. Δεν ειναι βεβαια η εκβαση αυτη και η μοναδικη, αλλα ειναι πιθανη.

Στην εποχή της γιαγιάς μας παντρεύονταν ακριβώς για τους λόγους που λες και χωρίς προοπτική διαζυγίου. Σήμερα λοιπόν που μπορούμε να επιλέξουμε το ποιον, πότε και γιατί θα παντρευτούμε και το διαζύγιο είναι μια επιλογή, δε θα έπρεπε να δείχνουμε μεγαλύτερη ωριμότητα;

Όταν κάνεις παιδί όμως σκέφτεσαι και την πολύ μεγάλη πιθανότητα όπως λες τασυναισθήματα τα δικά σου ή του συντρόφου σου να αλλάξουν,οπότε πρέπει να βάλεις προτεραιότητες και σε αυτήν την προοπτική. Αν είναι ο πιο αταίριαστος σύζυγος έβερ γιατί τον παντρεύτηκες και κυρίως γιατί έκανες παιδί μαζί του;;;; Να εξελιχθεί; Μα πώς θα γίνει αυτό αν από την αρχή και στην πορεία (πριν το παιδί) δε δείξει ασχημα δείγματα; Θα μεταλλαχθεί; Είπαμε οι άνθρωποι αλλάζουν, αλλά όχι και τέτοια μεγάλη αλλαγή, αυτό είναι τρελό. Μήπως είχες κάποια δείγματα και τα παρέβλεψες γιατί καιγόσουν να κάνεις παιδί επειδή γκρίνιαζε η μαμά σου κι η κυρά Σούλα η περιπτερού; Αυτό είναι τρελή ανωριμότητα και δεν τη συγχωρώ. Ενήλικας είσαι, έλεγξε καλά τον μέλλοντα πατέρα του παιδιού σου,μην παραβλέπεις μικρά ελατώμματα, γιατί αν είναι μικρά τώρα που σε αγαπαει, θα γιγαντωθούν όταν τα συναισθήματά του αλλάξουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Επαναλαμβανομαστε νομιζω.

Η ουσια ειναι, οτι εαν βλεπει το ζευγαρι, πως η συμβιωση προσφερει δυστυχια σε αυτους αλλα και στους γυρω τους, συμπεριλαμβανομενου και του παιδιου, τοτε το φρονιμοτερο ειναι ο καθενας να τραβηξει το δρομο του στην προσωπικη τους ζωη, με την προυποθεση να σταθουν εξισου καλοι γονεις στο παιδι τους.
Εγω δε θα συγχωρουσα και δε θα δικαιολογουσα κανεναν γονεα και για κανεναν λογο που θα "εγκατελειπε", παραμελουσε το παιδι του.
Για μενα αυτο ειναι ασυγχωρητο και αδιαπραγματευτο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Να εξελιχθεί; Μα πώς θα γίνει αυτό αν από την αρχή και στην πορεία (πριν το παιδί) δε δείξει ασχημα δείγματα; Θα μεταλλαχθεί; Είπαμε οι άνθρωποι αλλάζουν, αλλά όχι και τέτοια μεγάλη αλλαγή, αυτό είναι τρελό. Μήπως είχες κάποια δείγματα και τα παρέβλεψες γιατί καιγόσουν να κάνεις παιδί επειδή γκρίνιαζε η μαμά σου κι η κυρά Σούλα η περιπτερού; Αυτό είναι τρελή ανωριμότητα και δεν τη συγχωρώ. Ενήλικας είσαι, έλεγξε καλά τον μέλλοντα πατέρα του παιδιού σου,μην παραβλέπεις μικρά ελατώμματα, γιατί αν είναι μικρά τώρα που σε αγαπαει, θα γιγαντωθούν όταν τα συναισθήματά του αλλάξουν.

Στην ζωή δεν μπορούμε να μη μιλάμε για αλλαγές, ειδικά όταν μιλάμε για τον ερχομό ενός παιδιού.... Η πίεση είναι μεγάλη πολλές φορές αλλά και η χαρά επίσης. Είναι λοιπόν ανάλογο με το που θα εστιάσεις, στην πίεση ή στην χαρά. Έχω δει και άνθρώπους που γίνανε πολύ καλύτεροι με τον ερχομό ενός παιδιού, όπως και πολύ χειρότεροι. Μιά άλλη μεγάλη αλλαγή που φέρνει ένα παιδί καθώς μεγαλώνει είναι το τι του "διδάσκεις". Ακούγοντας τον εαυτό σου να του μιλάει, αναθεωρείς πολλές φορές τις ίδιες σου τις απόψεις, τις προτεραιότητες σου, αυτά που εσύ θεωρείς ουσιώδη ή επουσιώδη... και αυτό μπορεί να είναι καταλυτικό για το ζευγάρι αν η αναθεώρηση αυτή δεν είναι κοινή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

και αυτό μπορεί να είναι καταλυτικό για το ζευγάρι αν η αναθεώρηση αυτή δεν είναι κοινή.

Οπότε δε θα ήταν πιο σοφό αν η αναθεώρηση αυτή γινόταν πριν την απόφαση για παιδί;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Οπότε δε θα ήταν πιο σοφό αν η αναθεώρηση αυτή γινόταν πριν την απόφαση για παιδί;

Αυτό που σου λέω είναι ότι το παιδί, η ύπαρξη του, σε αλλάζει. Άλλο το τι θεωρητικά σκεφτόσουν πριν και άλλο αυτό που θα αντιμετωπίσεις/ σκεφτείς/ αποφασίσεις όταν είναι πραγματικό γεγονός.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Αυτό που σου λέω είναι ότι το παιδί, η ύπαρξη του, σε αλλάζει. Άλλο το τι θεωρητικά σκεφτόσουν πριν και άλλο αυτό που θα αντιμετωπίσεις/ σκεφτείς/ αποφασίσεις όταν είναι πραγματικό γεγονός.

Αυτό δεν το είχα σκεφτεί. Υπάρχει όμως πιθανότητα η αλλαγή να είναι τόοοσο μεγάλη;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Νομίζω ναι....... γιατί η ζωή σου αλλάζει εντυπωσιακά. Να σου πω ένα παράδειγμα πολύ χαζό? Εγώ μέχρι να κάνω παιδιά δεν είχα ουρλιάξει ποτέ. Όταν με είδε ο άντρας μου έτσι, που είμαστε ήδη 10 χρόνια μαζί, έπαθε πλάκα. Εκείνος πάλι ήταν εξαιρετικά εξωστρεφής, και φώναζε συχνά. Τώρα δεν το κάνει σχεδόν ποτέ γιατί δεν θέλει να τρομάξουν τα παιδιά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Αν τον τεστάρεις, τον βρεις σωστό μετά από πολλές δοκιμασίες και αρκετό χρόνο και μετά σου μεταμορφωθεί, ε τότε τι να πω,έπεσες στην περίπτωση. Δε νομίζω οτι ένας άντρας που φαίνεται οτι θα είναι σωστός πατέρας μετά από καιρό θα πάθει μετάλλαξη, είναι τρομερά σπάνια περίπτωση.

Δεν είναι αυτοκίνητο ο σύντροφος να τον πας για test drive, να ελέγξεις λάδια και υγρά φρένων...

Η θεωρία από την πράξη, ως συνήθως απέχει πολύ. Πριν γίνουμε γονείς έχουμε όλοι τις θεωρίες μας περί σωστής ανατροφής παιδιών και καλά κάνουμε και τις έχουμε. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσεις.
Όταν τελικά όμως έρθουν τα παιδιά, χρειάζεται να προσαρμόσεις εκ νέου τις θεωρίες σου, αυτή τη φορά στην πράξη. Κάπου θα γίνεις πιο αυστηρός απ' όσο υπολόγιζες, κάπου θα γίνεις πιο μαλακός, κάτι θα χρειαστεί να το μάθεις εκ νέου, μαζί με το παιδί, κάτι θα παραλείψεις και θα το βρεις μπροστά σου, κτλ.
Μεγαλώνουμε (ευτυχώς) μαζί με τα παιδιά μας.

Σπάνια η πρότερη θεωρία σου, ταυτίζεται απόλυτα με την ανατροφή των παιδιών στην πράξη. Δεν είναι άλλωστε όλα τα παιδιά ίδια, άρα μία αντιμετώπιση συνήθως δε φτάνει και δημιουργείς διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης για κάθε παιδί. (Lugar, αν κάνω λάθος διόρθωσέ με). Υπάρχουν φυσικά δείγματα που πιθανότατα μπορείς να αξιολογήσεις σε κάποιον αλλά είναι μόνο ένα γενικότερο πλαίσιο που με τα χρόνια μπορεί να υποστεί χιλιάδες τροποποιήσεις και αλλοιώσεις.

Περιμένεις να τα προβλέψεις αυτά (και πολλά περισσότερα) και να τα εντοπίσεις πάνω σε έναν άνθρωπο που δεν είναι ακόμη γονέας και να έχεις και 100% επιτυχία. Μακάρι. Στο εύχομαι.

Έπειτα τι είναι αυτό που εγγυάται ότι εσύ η ίδια θα γίνεις "καλή" μητέρα;
Σε ποια ηλικία του παιδιού μπορείς τελικά να αποφανθείς αν τα κατάφερες καλά ή όχι;
(...εγώ λέω αφού το παιδί κλείσει τα σαράντα του χρόνια... )

Και τι προτείνεις δηλαδή; Να μεγαλώνει το παιδί μαζί με τον εραστή της;

Αυτό δεν το καταλαβαίνω καθόλου. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί να βρεθεί ένας γονιός να μεγαλώνει μόνος του ένα παιδί. Δεν θα πρέπει κατά τη γνώμη σου να έχει ερωτική ζωή, σε καμία περίπτωση; Υπάρχουν ανύπαντρες μητέρες, γυναίκες (και άντρες) που τους εγκατέλειψαν και υπάρχει φυσικά πάντα και ο θάνατος ... Να καταδικάσουμε το γονέα που βρέθηκε σε δύσκολη κατάσταση σε αγαμία επειδή είναι γονέας; Σου φαίνεται υγιές αυτό; Τι μηνύματα περνάει στο παιδί; Πόσο συναισθηματικά ισορροπημένος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που θέλει να έχει ερωτική ζωή, αλλά την καταπνίγει επειδή δεν πρέπει να μεγαλώσει το παιδί του με τον νέο του σύντροφο;

Τελικά, αν μπορεί μια γυναίκα να περάσει τον μελλοντικό πατέρα των παιδιών της, από ψιλό κόσκινο, τι την εμποδίζει να κάνει το ίδιο και με τον νέο εραστή της;
(Το ίδιο ισχύει και για έναν άνδρα, μη το γράφω συνέχεια...)

Έχουμε μεγαλώσει και γαλουχηθεί με τα παραμύθια που ήθελαν πάντα τη μητριά κακιά και στριμμένη και ακατάλληλη να βρίσκεται με τα παιδιά του συντρόφου της. Ευτυχώς στη ζωή δεν είναι πάντα έτσι. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν μια χαρά να δώσουν αγάπη και σε παιδιά που δεν είναι "δικά τους".

(Δεν έχω περισσότερο χρόνο αυτή τη στιγμή, ίσως επανέλθω).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.