Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Σχετικὰ μὲ τὸ ἄρθρο, ὅλα αὐτὰ ἔχουν ἀπαντηθεῖ πολὺ ἱκανοποιητικὰ στὸν σύνδεσμο τὸν ὁποῖον εἶχα παραθέσει προηγουμένως καὶ καλοῦ-κακοῦ τὸν ἐπισυνάπτω ἄλλη μία φορά πρὸς ἐπίρρωσιν τῶν λεγομένων μου. Στὸ συγκεκριμένο ἄρθρο ἄλλωστε ἀναφέρονται μόνο τὰ βιβλία κάποιον συγγραφέων τοῦ 18ου-19ου αἰῶνος χωρὶς νὰ ἀναφέρωνται οἱ πηγὲς αὐτῶν. Ὅσον ἀφορᾷ δὲ στὶς χριστιανικὲς πηγές, τὰ ἔχει κάνει τελείως θάλασσα ὁ ἀρθρογράφος ἀφοῦ γράφει ὅ,τι νἄναι δεῖγμα τῆς πλημμελοῦς γνώσης του γιὰ τὸν Χριστιανισμό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
το σωστο ειναι οτι οποιος θελει να πιστεψει βρισκει παντου ''θαυματα''
Τὰ πάντα εἶναι θαῦμα· ἡ ἴδια ἡ φύση, ἡ ζωὴ εἶναι ἕνα θαῦμα· «οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα».
Τὰ ὑπερφυσικὰ θαύματα ὅπως ἀνέφερα καὶ πρὶν πάντως εἶναι κάτι τὸ ξεχωριστὸ καὶ ἔχει τὴ λογικὴ τὴν ὁποία ἀνέφερα παραπάνω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Εἴπαμε ὅμως, αὐτὸς ὁ ὁποῖος δὲ θέλει νὰ πιστεύσει δὲ θὰ πιστεύσῃ ὅ,τι θαῦμα καὶ νὰ δῇ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ἡ ἔννοια τῶν θαυμάτων ἐν γένει εἶναι παρεξηγημένη· τὰ θαύματα δὲν εἶναι ἀποδείξεις τῆς ὕπαρξης τοῦ Θεοῦ· τὰ θαύματα ὑπάρχουν γιὰ νὰ δείξουν ὅτι «ὅπου Θεὸς βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις». Θαύματα βλέπουν οἱ πάντες καθημερινά, μικρὰ ἢ μεγάλα, ἀλλὰ ὅποιος δὲ θέλει, δὲ θὰ πιστεύσῃ ὅσα θαύματα καὶ νὰ δῇ μὲ τὰ ἴδια του τὰ μάτια. Κάθε χρόνο συμβαίνει τὸ θαῦμα τοῦ Ἁγίου Φωτός, ἀλλὰ οἱ ἄπιστοι δὲν τὸ δέχονται. Ὁ Ἰορδάνης «στρέφεται εἰς τὰ ὀπίσω» τὴν ὥρα τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν ὑδάτων στὴν Παλαιστίνη, ἀλλὰ καὶ πάλι οἱ ἄπιστοι δὲν πιστεύουν.
Τὸ συμπέρασμα εἶναι ὅτι κανεὶς δὲν πρόκειται νὰ πιστεύσῃ ἐπειδὴ θὰ δῇ θαῦμα. Ὅπως ἐπίσης δὲ χρειάζεται κάποιος νὰ δῇ ἕνα θαῦμα γιὰ νὰ πιστεύσῃ. Τὰ πάντα ἐναπόκεινται στὴν προαίρεση τοῦ ἀνθρώπου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Μὲ μιὰ μικρὴ πάντως ἀναζήτηση στὸ διαδίκτυο, εἶδα ὅτι μπορεῖ αὐτὸ τὸ περιστατικὸ μπορεῖ νὰ μὴν ἔχῃ συμβεῖ καὶ νὰ εἶναι ἁπλῶς ἄλλο ἕνα hoax κάποιων κακόβουλων. Αὐτὸ βέβαια δὲ σημαίνει τίποτα γιὰ τὴν πίστη. Ὑπάρχουν τόσα ἄλλα πράγματα τὰ ὁποῖα μαρτυροῦν τὴν ἀλήθεια τῆς πίστης ποὺ δὲν εἶναι ἀναγκαῖο ἄλλο ἕνα θαῦμα. (Αὐτὸ φυσικὰ δὲ σημαίνει ὅτι δὲ γίνονται θαύματα).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Νομίζω πάντως ὅτι ὁ Δαυῒδ στοὺς ψαλμούς του τὸ λέει πεντακάθαρα· «εἶπεν ἄφρων ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὐκ ἔστι Θεός». Νομίζω δὲ χρειάζεται νὰ συμπληρώσουμε κάτι ἄλλο. Ἄλλωστε τὸ νὰ εἶναι κάποιος σήμερα μηδενιστὴς δὲν εἶναι καὶ κανένα κατόρθωμα. Τὸ εὐνοεῖ ἡ κοινωνία καὶ εἶναι καὶ τῆς μόδας. Τὰ ΜΜΕ ἔχουν κάνει πολὺ καλὴ δουλειὰ ὁμολογῶ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Μόλις βλέπω αὐτὴ τὴ μαγικὴ λέξη νὰ μὲ χαρακτηρίζῃ, τότε πραγματικὰ εἶμαι σίγουρος ὅτι εἶμαι σὲ σωστὸ δρόμο. Σᾶς εὐχαριστῶ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
καλο χτυπημα..
Τὸ θέμα δὲν εἶναι νὰ θίξω κανέναν. Σκέψου ὅμως κάτι ἁπλό· Ὅταν κάποιος ἐπικαλῆται συνεχῶς τὴ λογικὴ καὶ τὸν ὀρθολογισμό, ἀλλὰ ὁ λόγος του εἶναι γεμάτος ἔντονο συναίσθημα τὸ ὁποῖο φθάνει ὣς τὸ φανατισμό, τότε μπορεῖ στόματι μεν νὰ ἐκθειάζῃ τὴ λογική, ἀλλὰ ὁ τρόπος αὐτὸς δείχνει ὅτι στὴν οὐσία προσπαθεῖ νὰ ἐπιβληθῇ μέσῳ τοῦ συναισθήματος βγάζοντας πρὸς τὰ ἔξω ὄχι νηφάλιες κρίσεις, ἀλλὰ ἔντονα φορτισμένες συναισθηματικὰ θέσεις. Ἡ λογικὴ εἶναι ἁπλῶς τὸ ἄλλοθι καθὼς τῇ σήμερον ἡμέρᾳ, ὅποιος τὴν ἐπικληθῇ, αὐτομάτως γίνεται πιὸ «ἔγκυρος» ἢ τουλάχιστον ἔτσι πιστεύει. Τὸ θέμα εἶναι καθαρὰ ψυχολογικό. Ὅταν ὁ «τρόπος» τοῦ λαλεῖν ἔρχεται σὲ κραυγαλέα ἀντίθεση μὲ τὸ περιεχόμενο τῶν λεγομένων, ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ μιὰ τραγικὴ ἐσωτερικὴ πάλη ἡ ὁποῖα κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ προβάλῃ τὴ δική του ἀβεβαιότητα πάνω στοὺς ἄλλους καὶ ἐκφράζεται μὲ αὐτὴν τὴν ἄκρατη κάποιες φορὲς ἐπιθετικότητα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ὑπάρχει μιὰ τάση σὲ πολλοὺς ἐδῶ νὰ ταυτίζουν τὴν ἐπιστήμη μὲ τὴ φιλοσοφία οἱ ὁποῖες χρησιμοποιοῦν τὸν «ὀρθὸ λόγο» τὶς ὁποῖες θεωροῦν ὡς ἀντιπαρατιθέμενες πρὸς τὴ «δογματικὴ» θρησκεία.
Εἶναι ὅμως σωστὸ νὰ ταυτίζουμε ἐπιστήμη καὶ φιλοσοφία; Στὰ λίγα μαθήματα φιλοσοφίας ποὺ εἶχα διδαχθεῖ στὸ πρῶτο ἔτος τῆς σχολῆς, εἶχα μάθει τὸ ἑξῆς· Ἡ φιλοσοφία εἶναι κάτι στὸ ὁποῖο οἱ πάντες ἐπιδίδονται ἐνῷ ἡ ἐπιστήμη εἶναι κάτι τὸ ὁποῖο ἀσκοῦν μόνο αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἔχουν τὶς εἰδικὲς γνώσεις. Ἐπίσης τὸ πόσο μεγάλος ἐπιστήμονας εἶναι κάποιος, δὲν καθορίζει τὸ πόσο καλὸς φιλόσοφος εἶναι. Νὰ τὸ πῶ πιὸ ἁπλᾶ· Ἡ φιλοσοφία τοῦ Ἀϊνστάϊν μὲ τὴ φιλοσοφία τοῦ κυρ-Μήτσου τοῦ φαναρτζῆ εἶναι ἀπολύτως ἰσόκυρη. Μπορεῖ ὁ Ἀἱνστάϊν νὰ εἶναι μεγάλος ἐπιστήμονας, ἀλλὰ μπορεῖ μὲ τὸ μικρό του μυαλὸ ὁ κυρ-Μῆτσος νὰ ἔχῃ ἀντιληφθεῖ καλύτερα τὰ μυστήρια τῆς ὕπαρξης.
Ἀπὸ αὐτὸ γίνεται εὔκολα ἀντιληπτὸ ὅτι ἡ ἐπιστήμη δὲν μπορεῖ νὰ ὑπεισέλθῃ στὰ θέματα τῆς φιλοσοφίας καὶ νὰ βγάλῃ ἐτυμηγορία γιὰ μιὰ φιλοσοφικὴ θεωρία. Ὅταν π.χ. ὁ Πλάτωνας, ἕνας κατ' ἐξοχὴν μεταφυσικὸς φιλόσοφος, ἀναφέρεται στὸν «κόσμο τῶν ἰδεῶν», πῶς γίνεται ἡ ἐπιστήμη νὰ ἀποδείξῃ ἢ ὄχι τὰ λεγόμενά του; Ὅσοι προσπάθησαν νὰ ἀντικρούσουν τὸν Πλάτωνα, ἀκόμα καὶ οἱ ὑλιστὲς φιλόσοφοι, τὸ ἔκαναν καθαρὰ μὲ φιλοσοφικοὺς ὅρους καὶ σαφῶς καὶ οἱ δικές τους θεωρίες οὐδὲν τὸ ἐπιστημονικὸ εἶχαν.
Σχετικὰ τώρα μὲ τὸν ὀρθὸ λόγο, ἔχει γίνει καὶ ἐδῶ μιὰ παρανόηση. Ὅποιος δὲν ὑποστηρίζει τὰ δόγματα μιᾶς θρησκείας, δὲν εἶναι ἀπαραιτήτως ὀρθολογιστής. Ὁ «ὀρθολογισμὸς» στὴν πραγματικότητα εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ φιλοσοφικὰ ῥεύματα ποὺ ὑπάρχουν καὶ εἰσήχθηκε ἀπὸ τὸν Ἀριστοτέλη μὲ τὶς περίφημες λογικὲς κατηγορίες. Ὑπάρχουν πολλοὶ φιλόσοφοι ποὺ δὲν εἶναι καθόλου Ὀρθολογιστὲς καὶ μάλιστα ἔχουν ἐπηρεάσει ἐξ ἴσου ὅσο καὶ αὐτὸς τὴν παγκόσμια σκέψη (τὸ πιὸ χαρακτηριστικὸ παράδειγμα ὁ «σκοτεινὸς» Ἡράκλειτος). Νὰ ἐπισημάνω ἐδῶ ὅτι οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες φιλόσοφοι, ὅσο κι ἂν χρησιμοποίησαν τὸν ὀρθὸ λόγο ὡς ἐργαλεῖο σκέψης, οὐδέποτε θέλησαν νὰ ἀπολυτοποιήσουν τὴ σημασία του καθὼς ἀντιλαμβάνονταν ὅτι ἡ λογικὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀτελὴς γιὰ νὰ ἀντιληφθῇ τὸν κόσμο στὴν ὁλότητά του.
Ὅσον ἀφορᾷ πάντως τὴ σχέση φιλοσοφίας-θρησκείας, νὰ ἐπισημάνω ὅτι πολλὲς φορὲς αὐτὲς ἦλθαν σὲ ἀντιπαράθεση μεταξύ τους, ἀλλὰ αὐτὸ δὲ σημαίνει ὅτι οἱ φιλόσοφοι δὲ θρησκειοποίησαν ποτὲ τὰ πιστεύω τους. Μπορεῖ οἱ μυήσεις ποὺ ἔκαναν οἱ Πυθαγόρειοι ἢ οἱ Ἐπικούρειοι νὰ μὴν εἶχαν τὸ λαϊκὸ χαρακτῆρα ποὺ εἶχε ἡ ἀρχαία παγανιστικὴ θρησκεία, ἀλλὰ δὲν παύουν νὰ εἶναι θρησκευτικὰ φαινόμενα. Ἀκριβῶς τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴ μύηση ποὺ κάνουν διάφορες ἀποκρυφιστικὲς ὁμάδες ποὺ ἔχουν ὡς βάση εἴτε τὸν Ἀρχαῖο Γνωστικισμὸ (Τεκτονισμὸς) εἴτε Ἀνατολικὲς δοξασίες (Γιόγκα κλπ).
Σὲ ὅλες τὶς παραπάνω περιπτώσεις ἔχουμε τὴν προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἀντιληφθῇ μὲ τὶς δυνάμεις τοῦ νοῦ του τὴν ἔννοια τοῦ θείου. Ὁ Χριστιανισμὸς ἐμφανίσθηκε στὴν ἱστορία καὶ δημιούργησε «ῥῆγμα» στὸ διαμορφωμένο μέχρι τότε τρόπο σκέψης μὲ τὰ δόγματά του. Πλέον ὁ ἄνθρωπος δὲν ἀντιλαμβάνεται τὸ Θεὸ μὲ τὸ νοῦ του καὶ ἄρα δὲν τὸν κάνει καθ' ὁμοίωσιν δική του. Ὁ ἄνθρωπος γίνεται ἕνα μὲ τὸ Θεὸ μὲ ὅλην του τὴν ὑπαρξη ἐφ' ὅσον ὁ ἴδιος ὁ θεὸς «κενώνεται» καὶ παίρνει τὴν ὑλικὴ μορφὴ τοῦ ἀνθρώπου ὄχι κατὰ φαντασίαν, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα καὶ χωρὶς νὰ ἀλλοιώνεται ἡ θεία φύση. Ἡ φιλοσοφία του εἶναι ἀποφατικὴ καὶ ταυτόχρονα καταφατική. Ὁ θρησκευτικός του χαρακτῆρας εἶναι σαφῶς ὑπαρκτὸς, ἀλλὰ δὲν παρέχει στὸν ἄνθρωπο ἐφησυχασμὸ καὶ τὸν καλεῖ συνεχῶς νὰ ὑπερβαίνῃ τὸ ἀτελὲς «ἐγὼ» καὶ νὰ μεταμορφώνῃ τὴν ὕπαρξή του κάνοντάς τη θεοειδῆ (χωρὶς ὅμως νὰ χάνῃ τὴν προσωπικότητά του ὅπως διδάσκουν οἱ μυστικιστικὲς διδασκαλίες τῆς ἀνατολῆς.
Πολὺ μελάνι χύθηκε, πολλὲς διαμάχες ἔγιναν, πολλοὶ προσπάθησαν νὰ φέρουν τὸ Χριστιανισμὸ στὰ μέτρα μιᾶς πλατωνικῆς μεταφυσικῆς (Νεοπλατωνικοί), ἄλλοι νὰ τὸν κάνουν ὑλιστικὸ ἀρνούμενοι τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ (Ἀρειανοὶ), ἄλλοι τὸν συνδύασαν μὲ τὸ Γνωστικισμὸ κλπ.
Τὸ μεγαλύτερο πάντως ὀλίσθημα τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας στὸ θέμα τῆς θεολογίας, ἦταν ἡ ἐπικράτηση τῆς θεολογίας τοῦ Θωμᾶ Ἀκινάτη ἡ ὁποῖα προέκρινε τὴ σημασία τοῦ ὀρθοῦ λόγου καὶ ἔφθασε στὸ σημεῖο νὰ προσπαθήσῃ νὰ πείσῃ γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ βασιζόμενη στὴ λογική. Ὁ Ἀριστοτέλης ἔγινε ἑνὸς εἴδους «εὐαγγέλιο» στὴ Δύση καὶ ἔτσι προσπάθησαν οἱ Δυτικοὶ νὰ «ὑποτάξουν» τὴν ἐπιστήμη στὴ διδασκαλία τῆς Θεολογίας. Αὐτὸ δὲν ὑπῆρχε στὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ καθὼς ἦταν ἀντιληπτὸ ὅτι οἱ δύο τομεῖς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συγχέωνται. Δυστυχῶς στὴν Ἑλλάδα, ἰδίως ἀπὸ τὸν 19ον αἰῶνα καὶ μετά, ἡ ὀρθολογικὴ προσέγγιση τῆς Δύσης στὸ θέμα τῆς Θεολογίας πέρασε καὶ σὲ δικούς μας Θεολόγους οἱ ὁποῖοι προσπάθησαν μὲ λογικὰ ἐπιχειρήματα νὰ πείσουν γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Εὐτυχῶς τὸν τελευταῖο καιρὸ ὑπάρχει ἀναγέννηση τῶν πατερικῶν σπουδῶν καὶ γίνεται πιὸ ἐμφανὲς τὸ χάος ποὺ χωρίζει τὸν τρόπο σκέψης τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τὸν Παπισμὸ ὁ ὁποῖος γέννησε τὴν κάθε εἴδους ἀθεΐα (ποὺ δὲν εἶναι πάντοτε καθαρὴ ἀθεΐα, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ἄλλο ζήτημα).
Ἐπίσης νὰ πῶ ὅτι γιὰ ἕνα θέμα γιὰ τὸ ὁποῖο χύθηκαν τόνοι μελάνης ἀλλὰ καὶ αἵματος ὁμολογουμένως, εἶναι τὸ λιγότερο ἀλαζονικὸ νὰ βγαίνῃ κάποιος καὶ νὰ ἀποφαίνεται μὲ ὕφος κατηγορηματικὸ ὅτι «ἡ λογική μου δὲ χωράει τὸ Θεό, ἄρα ὁ Θεὸς δὲν ὑπάρχει». Ποιός εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι μόνο λογικὴ καὶ πῶς μπορεῖ κάποιος νὰ ἀρνῆται νὰ δῇ ὅλα τὰ στοιχεῖα ποὺ συναπαρτίζουν τὸ διάλογο καὶ νὰ ἀπομονώνῃ ἕνα θεωρῶντας το ὡς τὸ μόνο σωστὸ τρόπο προσέγγισης. Ἐπιπροσθέτως, νὰ παρατηρήσω ὅτι α οἱ περισσότεροι οἱ ὁποῖοι μὲ φανατισμὸ δηλώνουν ἄθεοι, μᾶλλον φαίνεται ὅτι θέλουν νὰ ἀντιπαρατεθοῦν πρὸς τὴν Ἐκκλησία μὲ τὶς διδασκαλίες τὶς ὁποῖες ἐμμέσως ἢ ὄχι ἔχουν μεγαλώσει. Ἐδῶ ὅμως νὰ σημειώσω ὅτι ἔτσι δὲ γίνονται περισσότεροι «ἐπιστημονικοὶ» ἢ «ἀντικειμενικοί». Ἀντιθέτως, αὐτὸ τὸ ὁποῖο βγαίνει εἶναι μονάχα ἡ ἀποστροφή τους πρὸς αὐτὴν ἡ ὁποῖα προφανῶς φανερώνει μιὰ προδιαμορφωμένη ἄποψη, πρᾶγμα τελείως ἀπρόσφορο γιὰ ἕνα γόνιμο διάλογο.
Τέλος, χωρὶς νὰ ἔχῃ κάποια διάθεση ἀποδεικτικὴ τὸ κείμενο τὸ ὁποῖο θὰ παραθέσω, θὰ ἤθελα νὰ διαβάσετε μερικὰ λόγια τοῦ μεγάλου λογοτέχνη μας Ἀλέξανδρου Παπαδιαμάντη σχετικὰ μὲ τὸ φαινόμενο τῆς ἀθεΐας στὴν Ἑλλάδα...
«Ἄγγλος ἢ Γερμανὸς ἢ Γάλλος δύναται να εἶναι κοσμοπολίτης ἢ ἀναρχικὸς ἢ ἄθεος ἢ ὄ,τιδηποτε . Ἔκαμε τὸ πατριωτικὸν χρέος του, ἔκτισε μεγάλην πατρίδα. Τώρα εἶναι ἐλεύθερος να ἐπαγγέλλεται, χάριν πολυτελείας, τὴν ἀπιστίαν καὶ τὴν ἀπαισιοδοξίαν. Ἀλλὰ Γραικύλος τῆς σήμερον, ὅστις θέλει να κάμῃ δημοσία τὸν ἄθεον ἢ τὸν κοσμοπολίτην, ὁμοιάζει μὲ νᾶνον ἀνορθούμενον ἐπ’ ἄκρων ὀνύχων καὶ τανυόμενον να φθάσῃ εἰς ὕψος καὶ φανῇ καὶ αὐτὸς γίγας. Τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος, τὸ δοῦλον, ἀλλ’ οὐδὲν ἧττον καὶ τὸ ἐλεύθερον, ἔχει καὶ θὰ ἔχῃ διὰ παντὸς ἀνάγκην τῆς θρησκείας του.»
Μὲ λίγα λόγια, δὲ θὰ γίνῃ κανεὶς «πολιτισμένος» Εὐρωπαῖος ἐπειδὴ προσπαθεῖ νὰ πιθηκίσῃ τοὺς Εὐρωπαίους στὶς διδασκαλίες τους...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Μπορώ να σου αποδείξω με ιστορικά στοιχεία αλλά και με αυτά που διαβάζω και μελετώ πολλά χρόνια και όχι με παραφιλολογίες, ότι μπορεί να είναι και εκ διαμέτρου αντίθετα σε αρκετές περιπτώσεις αυτά τα δυο που αναφέρεις, δηλαδή ο Γνωστικισμός και ο Τεκτονισμός. Τώρα αν θες να με κατατάξεις κάπου, είναι δικό σου θέμα.
Αὐτὸ τὸ ὁποῖο λὲς, μπορεῖ σὲ κάποιες περιπτώσεις νὰ ἰσχύῃ, ἀλλὰ στὴ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν περιπτώσεων, αὐτὰ τὰ δύο ῥεύματα συμπορεύονται. Δὲ σημαίνει φυσικὰ ὅτι ὅσοι ἀνῆκαν σὲ μυστικὲς ὀργανώσεις ἦταν Γνωστικοί, ἀλλὰ οἱ περισσότεροι Γνωστικοὶ βγῆκαν ἀπὸ αὐτὲς τὶς ὀργανώσεις. Τὰ ὀνόματα ποὺ ἀνέφερα πρίν, ποὺ κάθε ἄλλο παρὰ ἀσήμαντα εἶναι, δείχνουν ἐναργέστατα αὐτὸ τὸ ὁποῖο θέλω νὰ πῶ.
Καὶ κάτι ἀκόμα τὸ ὁποῖο μοῦ ἑδραίωσε αὐτὴν τὴν ἀντίληψη. Κάποια στιγμή, κατὰ ἕνα περίεργο τρόπο, ἔπεσε στὰ χέρια μου ἕνα ἐπίσημο τεκτονικὸ περιοδικό. Κάθισα λοιπὸν νὰ τὸ διαβάσω ὥστε νὰ ψηλαφήσω ὅσο γίνεται τί εἶναι αὐτὸ τὸ ὁποῖο διδάσκουν οἱ Τέκτονες. Μαντέψτε τί βρῆκα· Μὰ φυσικὰ τὸν Γνωστικισμό! Ἴσως ὄχι τόσο ξεκάθαρα ἐκπεφρασμένο ὅπως στὶς διατυπώσεις τοῦ δόκτορα, ἀλλὰ μὲ μιὰ ὀμιχλώδη διατύπωση καὶ μὲ τὴ χρήση ὅρων τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας, προσαρμοσμένους ὅμως στὴ Γνωστικὴ διδασκαλία. Θὰ ἔλεγα ὅτι ῥητορικὰ καὶ ἀπὸ πλευρᾶς ὁρολογίας, ἦταν σὰν νὰ διαβάζω τὶς δημοσιεύσεις τοῦ Νωέα. Πέρα λοιπὸν ἀπὸ κάθε παραφιλολογία, ὁ Τεκτονισμὸς, ἂν καὶ δὲ θεωρῆται θρησκεία ἐπισήμως, ἐν τούτοις μεταφέρει θεολογικὲς διδασκαλίες τελείως ἀσυμβίβαστες μὲ τὴ Ὀρθόδοξη Πίστη. Γι' αὐτὸν τὸ λόγο, κάποιος ὁ ὁποῖος θέλει νὰ λέγεται Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος, δὲν μπορεῖ ταυτοχρόνως νὰ εἶναι καὶ Τέκτονας.
Καὶ γιὰ νὰ ἀπαντήσω καὶ στὴ Μαρῖνα ἐν συντομίᾳ· Προσωπικά, μεγάλωσα σὲ ἕνα ἄκρως φιλελεύθερο περιβάλλον καὶ κανεὶς δὲ μὲ πίεσε μὲ τὸ ζόρι νὰ πιστεύσω. Κάποιες φορὲς ἴσως συνέβη τὸ ἀντίθετο μάλιστα. Μπορεῖ νὰ μὲ βαπτίσανε χωρὶς τὴ θέλησή μου, μπορεῖ νὰ μὲ κοινωνοῦσαν μικρὸ χωρὶς τὴ θέλησή μου, ἀλλὰ πιστεύω μὲ τὴ θέλησή μου. Νιώθω πολὺ εὐνοημένος ποὺ γεννήθηκα καὶ μεγάλωσα στὴν Ἑλλάδα, τὴ χώρα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ μεγάλου πολιτισμοῦ. Ἔστω καὶ στὴ σημερινὴ παρακμιακὴ Ἑλλάδα. Ἡ κληρονομιά μας εἶναι πολὺ σπουδαία, ἀλλὰ ὅπως κάθε κληρονομιά, μποροῦμε εἴτε νὰ τὴ σκορπίσουμε στοὺς πέντε ἀνέμους εἴτε νὰ τὴν αὐξήσουμε καὶ νὰ τὴν παραδώσουμε μεγαλύτερη στὶς ἑπόμενες γενιές μας. Φοβοῦμαι ὅτι οἱ σημερινοὶ Ἕλληνες κάνουμε τὸ πρῶτο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Το ότι ο Γιεχβά είναι ένας καταραμένος, σατανικός θεός δεν χωράει αμφιβολία. Εκτόπισε (προσωρινά) τους 12 Ολύμπιους θεούς και καταδίκασε τους ανθρώπους στον αυταρχισμό του Βυζαντίου με τους σφαγείς αυτοκράτορές του και το σκοτάδι του Μεσαίωνα. Αλλά το χειρότερο, επιχείρησε να διαστρεβλώσει τον πραγματικό φίλο του ανθρώπου, τον αρχάγγελο Εωσφόρο Αυγερινό, το αρχέτυπο του Προμηθέα Δεσμώτη, προσβάλλοντας την πιο αγνή μορφή του, αυτή του καλοκάγαθου, τραγοπόδαρου Πάνα και ξορκίζοντάς τον στην κόλαση του Δάντη. Ένας Χριστός βγήκε να μιλήσει αληθινά και οι πιστοί του Γιεχβά τον φάγανε κι αυτόν λάχανο.
Πότε ἀκριβῶς εἰσχώρησες στὸ Γνωστικισμό; Τὰ λεγόμενά σου εἶναι καθαρώτατα ἡ ἀποτύπωση αὐτῆς τῆς διδασκαλίας.
(Αὐτὲς οἱ στοὲς τελικὰ ἔχουν μεγάλη ἐπιρροή...)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Το δευτερονομιο ειναι το πεμπτο και τελευταιο βιβλιο της παλαιας διαθηκης των χριστιανων. Επεται των αριθμων.
Ἡ ἡμιμάθεια λένε εἶναι χειρότερη ἀπὸ τὴν ἀμάθεια. Ἰδίως ὅταν αὐτὴ συνοδεύεται ἀπὸ φανατισμό. Τὸ «Δευτερονόμιον» δὲν εἶναι ἀσφαλῶς τὸ τελευταῖο βιβλίο τῆς Παλαίας Διαθήκης. Εἶναι τὸ τελευταῖο ἀπὸ τὰ βιβλία τῆς Πεντατεύχου («Γένεσις», «Ἔξοδος», Λευϊτικόν», «Ἀριθμοί», «Δευτερονόμιον») ποὺ εἶναι τὰ πέντε πρῶτα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.. Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ποὺ χρησιμοποιοῦμε στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει συνολικὰ 49 βιβλία.
Ενα μικρο αποσπασμα για τον "παναγαθο" χριστιανικο θεο:
Δευτερονομιο 20:10-14
Και για να το κανω λιγακι πιο λιανα, ο ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ θεος που δημιουργησε τα ΠΑΝΤΑ σε αυτο το συμπαν, που μας αγαπαει ΟΛΟΥΣ το ιδιο λεει οτι αν φτασεις σε μια πολη την οποια θελεις, θα προτεινεις ειρηνη με τους κατοικους της, και αν αυτοι τη δεχθουν θα γινουν υποτελεις και δουλοι σου. Αν ομως δεν δεχθουν ο θεος θα σου δωσει τη δυναμη να σφαγιασεις ολους τους αντρες της πολης. Αλλα τις γυναικες, τα παιδια και τα ζωα μπορεις να τα κρατησεις για τη παρτυ σου και ο θεος σου δινει την αδεια να χρησημοποιησεις σαν λαφυρα οσα πηρες απο τους σφαγισθεντες.
Καλο?
Ἂς δοῦμε πάντως καὶ τὸ κείμενο στὸ πρωτότυπο:
10 «᾿Εὰν δὲ προσέλθῃς πρὸς πόλιν ἐκπολεμῆσαι αὐτούς, καὶ ἐκκαλέσαι αὐτοὺς μετ᾿ εἰρήνης· 11 ἐὰν μὲν εἰρηνικὰ ἀποκριθῶσί σοι καὶ ἀνοίξωσί σοι, ἔσται πᾶς ὁ λαὸς οἱ εὑρεθέντες ἐν αὐτῇ ἔσονταί σοι φορολόγητοι καὶ ὑπήκοοί σου· 12 ἐὰν δὲ μὴ ὑπακούσωσί σοι καὶ ποιῶσι πρὸς σὲ πόλεμον, περικαθαριεῖς αὐτήν, 13 ἕως ἂν παραδῷ σοι αὐτὴν Κύριος ὁ Θεός σου εἰς τὰς χεῖράς σου, καὶ πατάξεις πᾶν ἀρσενικὸν αὐτῆς ἐν φόνῳ μαχαίρας, 14 πλὴν τῶν γυναικῶν καὶ τῆς ἀποσκευῆς καὶ πάντα τὰ κτήνη καὶ πάντα, ὅσα ἂν ὑπάρχῃ ἐν τῇ πόλει, καὶ πᾶσαν τὴν ἀπαρτίαν προνομεύσεις σεαυτῷ καὶ φαγῇ πᾶσαν τὴν προνομὴν τῶν ἐχθρῶν σου, ὧν Κύριος ὁ Θεός σου δίδωσί σοι.»
Τὸ κλασικὸ λάθος ποὺ κάνουν ὅλοι οἱ ἀρνητὲς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Κοιτοῦν τὰ κείμενα ἔξω ἀπὸ τὰ ἱστορικὰ συμφραζόμενα. Σὲ μιὰ ἐποχὴ ἀπίστευτης βαρβαρότητας, ὅπου ὅποιος κατακτοῦσε μιὰ πόλη, αὐτὴ γινόταν στάχτη κυριολεκτικά, οἱ παραινέσεις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μοιάζουν ἀπίστευτα φιλάνθρωπες. Δὲ νομίζω βέβαια ὅτι κάποιος ὁ ὁποῖος εἶναι προκατειλημμένος ἀπέναντι σὲ αὐτὰ τὰ κείμενα θὰ πεισθῇ ἀπὸ τὰ λεγόμενά μου. Ἁπλῶς διευκρινίζω κάποια πράγματα τὰ ὁποῖα πολλοὶ ἢ τὰ ξεχνοῦν ἢ σκοπίμως τὰ παραβλέπουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.