Γιώργος
Τιμώμενο Μέλος
Ο Γιώργος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ελβετία (Ευρώπη). Έχει γράψει 30,791 μηνύματα.
11-12-07
21:53
Σίγουρα ο χαρακτήρας μας σφυρηλατείται βάση των εμπειριών που αποκομίζουμε.
Το θέμα είναι πόση δύναμη έχει καθένας μας για να ορθοποδήσει. Για να διαγράψει, για να ξεχάσει βασικά το παρελθόν, καθώς δυστυχώς κάποια πράγματα δεν ξεχνιώνται, και να πει το "παμ' παρακάτω".
Κάποια άτομα έχουν αυτήν τη δυνατότητα να προχωρούν μόνοι τους ό,τι κι αν γίνει. Άλλοι πιο αργά, άλλοι πάλι πιο γρήγορα, χωρίς να λείπει κατ' ανάγκην πάλι η κατάθλιψη.
Κάποιοι άλλοι πάλι χρειάζονται μία δεύτερη γνώμη, μία συζήτηση, ή ακόμα και έναν ειδικό.
Κι ίσως είναι απαραίτητο όταν υπάρχει κατάθλιψη. Η κατάθλιψη μπορεί να σε συντρίψει, να σε πάει πίσω σαν άνθρωπο, να σου απορροφήσει κάθε ίχνος αισιοδοξίας και κάθε ίχνος διάθεσης να συνεχίσεις τη ζωή σου, να βλέπεις παντού αδιέξοδα και να χαλάς 2-3 ζευγάρια φακών από κλάμμα. Μπορείς να την πεις ψυχολογική αρρώστεια - δεν είναι κακό το να 'σαι άρρωστος, και ποιος δεν αρρωσταίνει σήμερον ημέραν;
Το θέμα είναι, έχεις δύναμη να σταθείς στα πόδια σου; Έχεις πραγματικούς φίλους να σε στηρίξουν; Έχεις κόσμο που σ' αγαπάει;
Αν όχι, you're screwed...
Υπάρχουν οι ειδικοί, τουλάχιστον.
Το θέμα είναι πόση δύναμη έχει καθένας μας για να ορθοποδήσει. Για να διαγράψει, για να ξεχάσει βασικά το παρελθόν, καθώς δυστυχώς κάποια πράγματα δεν ξεχνιώνται, και να πει το "παμ' παρακάτω".
Κάποια άτομα έχουν αυτήν τη δυνατότητα να προχωρούν μόνοι τους ό,τι κι αν γίνει. Άλλοι πιο αργά, άλλοι πάλι πιο γρήγορα, χωρίς να λείπει κατ' ανάγκην πάλι η κατάθλιψη.
Κάποιοι άλλοι πάλι χρειάζονται μία δεύτερη γνώμη, μία συζήτηση, ή ακόμα και έναν ειδικό.
Κι ίσως είναι απαραίτητο όταν υπάρχει κατάθλιψη. Η κατάθλιψη μπορεί να σε συντρίψει, να σε πάει πίσω σαν άνθρωπο, να σου απορροφήσει κάθε ίχνος αισιοδοξίας και κάθε ίχνος διάθεσης να συνεχίσεις τη ζωή σου, να βλέπεις παντού αδιέξοδα και να χαλάς 2-3 ζευγάρια φακών από κλάμμα. Μπορείς να την πεις ψυχολογική αρρώστεια - δεν είναι κακό το να 'σαι άρρωστος, και ποιος δεν αρρωσταίνει σήμερον ημέραν;
Το θέμα είναι, έχεις δύναμη να σταθείς στα πόδια σου; Έχεις πραγματικούς φίλους να σε στηρίξουν; Έχεις κόσμο που σ' αγαπάει;
Αν όχι, you're screwed...
Υπάρχουν οι ειδικοί, τουλάχιστον.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Γιώργος
Τιμώμενο Μέλος
Ο Γιώργος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ελβετία (Ευρώπη). Έχει γράψει 30,791 μηνύματα.
04-12-07
21:56
Οι φίλοι σίγουρα είναι πολύ καλό στήριγμα.
Εντούτοις σε κάποιες περιπτώσεις, πχ σε θέματα "εσωτερικής αναζήτησης", που μπορεί να προκαλούν την μελαγχολία - κατάθλιψη - παραίτηση από τη ζωή, ένας καλός ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει. Όχι κατ' ανάγκην με ψυχοφάρμακα, αλλά και με απλή συζήτηση.
Btw στην Ελληνική Κοινωνία υπάρχει δυστυχώς το συνήθειο να δακτυολοδείχνεται όποιος πάει σε ψυχολόγο.
Εντούτοις σε κάποιες περιπτώσεις, πχ σε θέματα "εσωτερικής αναζήτησης", που μπορεί να προκαλούν την μελαγχολία - κατάθλιψη - παραίτηση από τη ζωή, ένας καλός ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει. Όχι κατ' ανάγκην με ψυχοφάρμακα, αλλά και με απλή συζήτηση.
Btw στην Ελληνική Κοινωνία υπάρχει δυστυχώς το συνήθειο να δακτυολοδείχνεται όποιος πάει σε ψυχολόγο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Γιώργος
Τιμώμενο Μέλος
Ο Γιώργος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ελβετία (Ευρώπη). Έχει γράψει 30,791 μηνύματα.
06-05-07
02:18
Εγώ γιατί παθαίνω το αντίθετο;Μέχρι και η δυσκοιλιότητα μπορεί να προκαλέσει "κατάθλιψη" και το λέω πολύ σοβαρά...
Οκ, κι εγώ περνάω από τέτοιες φάσεις. Που βαριέμαι που ζω, ότι είμαι ρεμάλι, ότι όλα πάνε χάλια, ότι δεν θέλω να δω κόσμο, ότι τα άλλα παιδάκια δεν με παίζουν...
Αλλά περνάει γρήγορα. Χάρη στους καλούς μου φίλους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.