CiNeFiL
Διακεκριμένο μέλος
Η CiNeFiL αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 7,229 μηνύματα.
06-10-20
23:18
σε εμας αυτο το εχεις με τα υπολοιπα παιδια στο σχολειο :Ρ κλασσικ ο γιαννακης πηρε 10 εσυ γιατι 9, ναι αλλα ο κωστας πηρε 5, δεν με νοιαζει τι κανουν τα αλλα παιδια...Στο ανάποδο που λες έχεις τους γονείς να κρίνουν μεταξύ των παιδιών , να επιβραβεύουν το ένα ή να λένε κοίτα ο αδερφός σου τι κάνει εσύ γιατί όχι ; οπότε πάλι δύσκολο είναι να κρατηθούν οι ισορροπίες
CiNeFiL
Διακεκριμένο μέλος
Η CiNeFiL αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 7,229 μηνύματα.
06-10-20
22:34
αν εχετε 7 χρονια διαφορα, μπορεις να το κανεις το μινιον σου...ιδεα λεω εγω τωραΤο καλύτερο είναι τα αδέρφια να έχουν ένα χρόνο διαφορά για να μπορούν να δέρνονται. Άμα έχεις 7 χρόνια τι να δείρεις...
(κατι ηξεραν που τα παρατησαν μετα απο μενα)
CiNeFiL
Διακεκριμένο μέλος
Η CiNeFiL αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 7,229 μηνύματα.
06-10-20
22:10
TI ΠΗΓΕ ΛΑΘΟΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ??μην έχοντας κάποιο άλλο παιδί στο σπίτι, μαθαίνεις από μικρός να κάνεις φιλίες και να βγαίνεις έξω για να παίξεις, γίνεσαι πιο κοινωνικός και προσαρμοστικός γιατί πρέπει να ταιριάξεις με όποια παρέα βρίσκεις κάθε φορά
περα απο την πλακα νομιζω το πως αντιλαμβανεται κανεις το καθε πραγμα ειναι πολυ διαφορετικο
ως μοναχοπαιδι συμφωνω μονο στο τελευταιο παρτ του ποστ
οταν εχεις μονο ενα παιδι (ως γονιος) βλεπεις πολυ πιο μονοδιαστατα τα πραγματα και δεν εχεις οση εμπειρια εχει καποιος με περισσοτερα, επισης οι γονεις με ενα παιδι βγαζουν πολυ περισσοτερο αγχος σε αυτο (οπως συνηθως κανουν οι γονεις με περισσοτερα παιδια,κατα κυριο λογο στο μεγαλυτερο)
κατα τα αλλα το να μοιραζεσαι ειναι στον χαρακτηρα, εγω δεν ειχα θεμα με αυτο ποτε, οπως και η ωριμοτητα αναλογως π.χ. καποια παιδια παιρνουν το ρολο γονιου με τα αδελφια τους και αναλαμβανουν πολλες ευθυνες που ενα μοναχοπαιδι δεν αντιλαμβανεται γιατι ειναι εγω και ο εαυτος μου
επισης το μεγαλος= ωριμος δεν πολυισχυει παντα, οποτε οι επιρροες απο συζητησεις "μεγαλων" και γενικα απο τη συναναστροφη με αυτους δεν λεει παντα και πολλα, πιστευω η ωριμοτητα ως ενα σημειο στα μοναχοπαιδια ερχεται απο την πολλη ωρα που περναν με τον εαυτο τους οποτε αναγκαζονται να κανουν activities των loners οπως να διαβαζουν ή να βλεπουν ταινιες και ετσι αρχιζουν οι εσωτερικοι διαλογοι (μονολογοι βασικα αν σου απανταει καποιος μαλλον κατι παει λαθος)...οταν δεν εχεις αλλον να γνωρισεις, γνωριζεις τον εαυτο σου. Απο την αλλη επειδη σε κρινουν μονο εσενα και δεχεσαι κριτικη κυριως μονο απο μεγαλους ανθρωπους γινεσαι πιο αυστηρος με τον εαυτο σου, δεν εχεις και το αλοθι και ο αδελφος μου το εκανε π.χ.
Τωρα στο οτι εχεις πιο πολλα οικονομικα κομφορ ως μοναχοπαιδι σιγουρα,απο την αλλη οσον αφορα το χρονο παντα αναλογα το σπιτι, πχ οικογενειες πολυμελης μπορει να κανουν δραστηριοτητες μαζι, ταξιδια κλπ
εγω ως μοναχοπαιδι δεν περνουσα καθολου χρονο με τους γονεις μου, οριακα δεν μιλουσαμε, περνουσα απειρη ωρα μονη μου και πολλες φορες ειναι ο λογος που οι γονεις κανουν κ αλλο παιδι, για να εχει παρεα εφοσον δεν θα διαθεσουν χρονο να ασχοληθουν μαζι του
παρολαυτα θεωρω το οτι μπορεις να γινεις απιστευτα ανεξαρτητος και συνειδητοποιημενος με τον εαυτο σου ως ενα βαθμο, καμια φορα θεωρω οτι εγω εγινα spoiled απο την αποψη οτι αφου δεν ειχα ποτε εναν αδελφικο δεσμο, δεν δενομαι ευκολα με κοσμο, προτιμω το χρονο με τον εαυτο μου και οχι με τους αλλους και επιλεγω πολυ δυσκολα να κανω παρεες