Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
20-11-19
22:36
Αρχικά επιτέλους συναντώ άτομα που δεν τους αρέσει το Καφέ της Χαράς!! Προσωπικά απορώ γιατί υπάρχει.
On - topic
Από τις σειρές που έχω δει, αγαπημένες μου είναι:
1. Μαύρα μεσάνυχτα:
Εκπληκτικές ερμηνείες, τέλεια ισορροπία μεταξύ χιούμορ και δράματος. Πολύ καλή απόδοση του όλου νυχτερινού κλίματος, προσεγμένες λεπτομέρειες.
2. Εγκλήματα:
Αγαπημένο black humor και παρόλο που το έχω δει πάνω από 6 φορές σίγουρα, γελάω κάθε φορά. Επίσης εξαιρετικές ερμηνείες.
3. Αχ και να ξερες:
Απίστευτος Γαργαμπίκας, απίστευτος Ρούλης, παλιά καλή ελληνική τιβί που οι βρισιές πάνε σύννεφο, χωρίς όμως να ευτελίζουν την ποιότητα του σίριαλ! Ξεκάθαρα underrated σε σχέση με τις υπόλοιπες.
4. Η γενιά των 592 ευρώ:
Τελείως διαφορετικό κλίμα σε σχέση με τις υπόλοιπες, πολύ πιο censored αλλά όχι για παιδιά. Είναι από εκείνες τις σειρές που στην αρχή φαίνονται βαρετούλες, αλλά στο τέλος έχεις γίνει ένα με την παρέα, νιώθεις τους πρωταγωνιστές φιλαράκια σου. Βλέπεται πολύ ευχάριστα.
5. Δέκα λεπτά κήρυγμα:
Έχει συνοδεύσει όλα μου τα μαθητικά μεσημέρια... Λίγο πιο επιφανειακή και χιουμοριστική με αυτοσκοπό το γέλιο, αλλά τουλάχιστον το πετυχαίνει.
Κάποια άλλα honorable mentions, περισσότερο δραματικά:
Λένη, Για την καρδιά ενός αγγέλου, Χαρά αγνοείται.
ΥΓ: Τώρα θέλω να δω το "Αναστασία" και να κάνω re-watch το "Δούρειος Ιππος", γιατί ήμουν πολύ μικρή την 1η φορά. Γνώμες;
On - topic
Από τις σειρές που έχω δει, αγαπημένες μου είναι:
1. Μαύρα μεσάνυχτα:
Εκπληκτικές ερμηνείες, τέλεια ισορροπία μεταξύ χιούμορ και δράματος. Πολύ καλή απόδοση του όλου νυχτερινού κλίματος, προσεγμένες λεπτομέρειες.
2. Εγκλήματα:
Αγαπημένο black humor και παρόλο που το έχω δει πάνω από 6 φορές σίγουρα, γελάω κάθε φορά. Επίσης εξαιρετικές ερμηνείες.
3. Αχ και να ξερες:
Απίστευτος Γαργαμπίκας, απίστευτος Ρούλης, παλιά καλή ελληνική τιβί που οι βρισιές πάνε σύννεφο, χωρίς όμως να ευτελίζουν την ποιότητα του σίριαλ! Ξεκάθαρα underrated σε σχέση με τις υπόλοιπες.
4. Η γενιά των 592 ευρώ:
Τελείως διαφορετικό κλίμα σε σχέση με τις υπόλοιπες, πολύ πιο censored αλλά όχι για παιδιά. Είναι από εκείνες τις σειρές που στην αρχή φαίνονται βαρετούλες, αλλά στο τέλος έχεις γίνει ένα με την παρέα, νιώθεις τους πρωταγωνιστές φιλαράκια σου. Βλέπεται πολύ ευχάριστα.
5. Δέκα λεπτά κήρυγμα:
Έχει συνοδεύσει όλα μου τα μαθητικά μεσημέρια... Λίγο πιο επιφανειακή και χιουμοριστική με αυτοσκοπό το γέλιο, αλλά τουλάχιστον το πετυχαίνει.
Κάποια άλλα honorable mentions, περισσότερο δραματικά:
Λένη, Για την καρδιά ενός αγγέλου, Χαρά αγνοείται.
ΥΓ: Τώρα θέλω να δω το "Αναστασία" και να κάνω re-watch το "Δούρειος Ιππος", γιατί ήμουν πολύ μικρή την 1η φορά. Γνώμες;