Δεν είναι αίσθηση του δικαίου αυτή και όχι, ΔΕΝ είσαι οσιομάρτυρας.
Οποιαδήποτε λογική αίσθηση του δικαίου πρέπει να συμπεριλαμβάνει όλους τους ανθρώπους. Η λογική "να πνιγείτε όλοι, αρκεί το παιδί να είναι καλά", εκτός από ανέφικτη (διότι το παιδί επηρεάζεται από την ευτυχία των γύρω του), είναι κατά τη γνώμη μου ΚΑΙ άδικη.
Άδικη γιατί;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
...κι άμα της πέθανε, ας πρόσεχε να τον διάλεγε πιο υγιή...
Κακό στον εαυτό σου κάνεις όσο είσαι απόλυτη.
Αν η ζωή σου φέρει μια στραβή, (πράγμα που απεύχομαι!!!!!!), ετοιμάσου να δοκιμάσεις την απολυτότητά σου απ' την καλή κι απ' την ανάποδη...
Δίκιο έχεις, κι εγώ καμιά φορά τρομάζω με την απολυτότητά μου...
Αλλά έχω μέσα μου τόσο δυνατό το αίσθημα του δικαίου που είμαι σίγουρη πως αν (μακριά από μας) μου συμβεί κάτι τέτοιο, έτσι θα το χειριστώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Για το παιδί είναι καλό να έχει και ευτυχισμένη μάνα όμως, όχι ένα μίζερο πλάσμα που θεωρεί ότι θυσίασε τη ζωή της για αυτό και έχει όπως είναι αναμενόμενο γαντζωθεί πάνω του.
Δε θεωρώ οτι ένας εραστής είναι αυτό που θα δώσει στη μάνα ευτυχία από μόνο του. Αν είναι έτσι, ας μην έκανε παιδί ή ας πρόσεχε καλύτερα ώστε ο πατέρας του παιδιού να της έβγαινε σωστός.
Ξέρω, είμαι απόλυτη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Η λέξη "εραστής" χρησιμοποιήθηκε από μένα με την προοπτική αυτός ο άνθρωπος να γίνει ή να είναι ο νέος σύντροφος ίσως και σύζυγος.
Δεν νομίζω να θέλει μια γυναίκα ή ένας άνδρας να δημιουργήσει στενές σχέσεις το παιδί του, με το όποιο fuck buddy τυχαίνει να έχει σε κάποια περίοδο της ζωής του.
Ας μιλήσουμε απλά για τον νέο άνδρα ή τη νέα γυναίκα, που μπαίνει στη ζωή κάποιου που έχει ήδη ένα παιδί από προηγούμενη σχέση, ώστε να μην κολλήσουμε στις όποιες φορτίσεις φέρει κάθε λέξη.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι βιολογικοί γονείς, αλλά μεγαλώνουν υιοθετημένα παιδιά καλύτερα κι από τους φυσικούς τους γονείς. Υπάρχουν άνθρωποι που υιοθετούν εν γνώση τους παιδιά με κινητικά ή άλλα προβλήματα, παιδιά που κάποιοι άλλοι για τον ίδιο λόγο τα παράτησαν και τα μεγαλώνουν με αμέριστη στοργή και αγάπη. Έχουμε παραδείγματα ακόμη και μέσα στο στέκι.
Θες να μου πεις ότι δεν μπορούν ποτέ να τα αγαπήσουν πραγματικά, επειδή δε είναι οι βιολογικοί τους γονείς;
Σε ποιο παραμύθι με κακές μητριές το διάβασες αυτό;
Μια φιλική σχέση άλλωστε μεταξύ παιδιού και νέου ανθρώπου συνήθως είναι αρκετή. Θες να μου πεις ότι δεν αγαπάμε αρκετά τους φίλους μας και δεν τους συγχωρούμε λάθη, επειδή δεν υπάρχουν μεταξύ μας δεσμοί αίματος; Naaaah.
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά όπως κι εξαιρέσεις. Εγώ λέω οτι είναι ρίσκο να εξαναγκάσεις το παιδί σου να μεγαλώσει με κάποιον ξένο, και για το παιδί μας δε μας αρκεί το ρίσκο, έτσι δεν είναι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Τελικά, αν μπορεί μια γυναίκα να περάσει τον μελλοντικό πατέρα των παιδιών της, από ψιλό κόσκινο, τι την εμποδίζει να κάνει το ίδιο και με τον νέο εραστή της;
Γιατί ο εραστής δε θα είναι ούτε θα γίνει ποτέ πραγματικός πατέρας, με την έννοια οτι ούτε θα αγαπάει - νοιάζεται το παιδί όσο ένας ξένος ούτε και το παιδί θα τον αγαπάει το ίδιο και θα του συγχωρεί κάποια πράγματα εκ των πραγμάτων.
Ξέρεις πόσα πράγματα συγχωρώ στον πατέρα μου μόνο και μόνο επειδή μου γεννά αυτό το αίσθημα του "αίματος" αλλά και το πόσο ίδιοι είμαστε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αυτό που σου λέω είναι ότι το παιδί, η ύπαρξη του, σε αλλάζει. Άλλο το τι θεωρητικά σκεφτόσουν πριν και άλλο αυτό που θα αντιμετωπίσεις/ σκεφτείς/ αποφασίσεις όταν είναι πραγματικό γεγονός.
Αυτό δεν το είχα σκεφτεί. Υπάρχει όμως πιθανότητα η αλλαγή να είναι τόοοσο μεγάλη;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
και αυτό μπορεί να είναι καταλυτικό για το ζευγάρι αν η αναθεώρηση αυτή δεν είναι κοινή.
Οπότε δε θα ήταν πιο σοφό αν η αναθεώρηση αυτή γινόταν πριν την απόφαση για παιδί;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Οταν μερα με τη μερα ανακαλυπτουμε και κατι καινουργιο για τον ιδιο μας τον εαυτο, πως περιμενουμε να εχουμε μαθει πολυ καλα καποιον ξενο, ακομα και εαν ειναι αυτος που επιλεξαμε για πατερα/μητερα του παιδιου μας?!
Επειδη σημερα ειναι καποιος καταλληλος, νομιζεις οτι μπορεις να εισαι σιγουρος, εαν θα συνεχισει να ειναι καταλληλος και "αυριο"? Εαν ναι, τοτε θεωρω πως κανεις τραγικο λαθος.
Γι'αυτό πρέπει να τον περάσουμε από πολλά "κόσκινα" για να τον επιλέξουμε για πατέρα του παιδιού μας. Πιστεύεις οτι σήμερα οι γυναίκες σκέφτονται τόσο πολύ τη σοβαρή απόφαση του παιδιού; Αν τον τεστάρεις, τον βρεις σωστό μετά από πολλές δοκιμασίες και αρκετό χρόνο και μετά σου μεταμορφωθεί, ε τότε τι να πω,έπεσες στην περίπτωση. Δε νομίζω οτι ένας άντρας που φαίνεται οτι θα είναι σωστός πατέρας μετά από καιρό θα πάθει μετάλλαξη, είναι τρομερά σπάνια περίπτωση.
Σαφως και ειναι προτεραιοτητα σου το παιδι, αλλα εαν εσυ δεν εισαι καλα με τον εαυτο σου, δεν προκειται να ειναι ουτε το παιδι σου. Θα αυτοσυγκρατηθεις, θα υπομεινεις, θα υποφερεις, αλλα μεχρι ποτε...? Καποια στιγμη θα λυγισεις και αυτο θα εχει επιπτωσεις και στο παιδι.
Καταλαβαινεις οτι το προβλημα σου ειναι οτι μπορει η μητερα να φτιαξει κανα τη ζωη της?! Τι σημαινει, εαν αποδειχτει ακαταλληλος ο πατερας τοτε ας μεινει το παιδι με τον νεο ανδρα στη ζωη της?!
Εαν κριθει η μητερα πιο ικανη ή ο πατερας αντιστοιχα ποια η σημασια δλδ να εχει συνεχισει τη ζωη της/του με καποιον αλλο ανθρωπο?!
Σε περιπτωση δλδ η μητερα ή ο πατερας δεν εφτιαχναν τη ζωη τους με αλλο ανθρωπο, τοτε για σενα φανταζομαι, δεν υπαρχει θεμα, σωστα?
Αυτό δε σημαίνει οτι μπορείς να βρεις γκόμενο και να παρατήσεις την οικογένειά σου δίχως να παλέψεις. Τερμάτισε το γάμο, δες τι θα γίνει με τον ψυχισμό του παιδιού σου,κανόνισε τα διαδικαστικά,και μετά δες τι θα κάνεις στη ζωή σου.
Το λαθος και το σωστο συνοψιζεται για μενα σε αυτο που ορθα παρατηρησε η under..."Νομίζω πως το παιδί πρέπει να το παίρνει αυτός που μπορεί να του προσφέρει την μεγαλύτερη συναισθηματική ισορροπία αλλά και τον περισσότερο χρόνο. Το ποιός έφυγε από τον γάμο δεν έχει καμία σχέση με το αν είναι καλός γονιός ή όχι."
Το ποιος ναι, δεν έχει σημασία. Το πώς και το γιατί έχει όμως τεράστια.
Σαφώς κι εγώ είμαι υπέρ του διαζυγίου σε περίπτωση που κάποιος είναι δυστυχής. Μην το κάνουμε όμως και ψωμοτύρι γιατί δε θέλουμε να μπούμε στον κόπο να παλέψουμε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Η γιαγιά σου ήταν γεννηθείσα το 1902 και συμφωνώ με τις αποψεις της. Αν αυτό με κάνει οπισθοδρομική, δε με πειράζει. Μπορείς εσύ να προσδιορίσεις το λάθος και το σωστό σε αυτές τις περιπτώσεις;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πιθανώς κάποια γυναίκα να άφησε τον σύζυγό της για άλλον, ή επειδή θεώρησε ότι η συμβίωση μαζί του ήταν μίζερη, για λόγους δηλ. επιφανειακούς για τον πολύ κόσμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να την "τιμωρήσουμε" στερώντας της την κηδεμονία.
Και τι προτείνεις δηλαδή; Να μεγαλώνει το παιδί μαζί με τον εραστή της;
Δεν την τιμωρεί κανείς, επιλογή της ήταν να αφήσει τον άντρα της για άλλον, θα δεχτεί τις συνέπειες. Πριν κάνει παιδί δεν ήξερε πώς ήταν ο άντρας της; Συγνώμη αλλά σε αυτά τα θέματα είμαι πολύ αυστηρή...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.