Αγανακτισμένοι στις πλατείες της Ελλάδας

Αρχική Δημοσίευση από gaspar:

να χαιρετίσω τους αγανακτισμένους? τις συνελεύσεις και τις αποφάσεις που παίρνουν που αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας?
αυτό δέν είναι αναθεώρηση. οι αγανακτισμένοι είναι απλά μια μαζική διαμαρτυρία. ήταν στην αρχή μάλλον, πρίν γίνει εμποροπανυγηρι.

Click για ανάπτυξη...

Δυστυχώς για μένα, εάν θέλω να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και με τους συνομιλητές μου, δεν μπορώ παρά να ομολογήσω ότι αυτό που λες εδώ το έχω σκεφτεί κι εγώ και μάλιστα αρκετές φορές, κατά την παρουσία μου εκεί πέρα, όσο κι αν η συνέλευση στον Λευκό Πύργο δεν έχει και τόσο χαρακτηριστικά εμποροπανήγυρης και οι καντίνες που έχουν μαζευτεί στην περιφέρεια απλά δίνουν σ' έναν περαστικό λάθος εντύπωση. Η συνέλευση συχνά αγγίζει τα όρια της γελοιότητας, λόγω ειδικά του στόμφου με τον οποίο αυτάρεσκα βαφτίζει την κενολογία ως νεωτερισμό και ως άμεση δημοκρατία. Σκοπεύω να καταγράψω τις σκέψεις μου, σχετικά με τον τρόπο που αναπτύσσει τα ιδεολογικά του χαρακτηριστικά αυτό το πρωτόγνωρο κίνημα και να τις δημοσιεύσω στο παρόν θέμα...

Εγώ σου είπα να το αντιμετωπίσεις ως κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο εμφανίζει μια πρωτόγνωρη δυναμική και που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο, όπως ίσως και είναι ο πρωταρχικός του στόχος. Ένας λαός εκμαυλισμένος σε βάθος από τις στείρες υποσχέσεις μιας ψευδεπίγραφης ευμάρειας, σε μια χώρα που εθίστηκε να ζει από την ξένη βοήθεια, με την παραγωγική της βάση διελυμένη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της "Μητέρας" Ε.Ε., ξύπνησε ξαφνικά από το καταναλωτικό του όνειρο κι αντίκρισε μια τραγική κατάσταση, η οποία εξελίχτηκε ενώ αυτός ονειρευόταν υπό την επήρεια της "παραμύθας".

Μέσα στο Σοκ και Δέος που προκάλεσε η οικονομική επίθεση των νεοταξικών οικονομικών εκτελεστών, ο ελληνικός λαός θυμήθηκε να απαιτήσει Δημοκρατία, να πει μέσα απ' το θυμικό του ένα "φτάνει ως εδώ, δεν μας ξεγελάτε άλλο". Αυτό πρέπει να θεωρηθεί ως μάλλον υγιές φαινόμενο, καθώς ο σκοπός του δεν είναι να προκαλέσει βία και ανατροπή -όσο κι αν διάφοροι λεονταρισμοί ακούγονται από τους πάντοτε "τσάμπα μάγκες" Έλληνες- αλλά περισσότερο να φέρει τους ανθρώπους ξανά σε επαφή και να προκαλέσει ζυμώσεις. Είναι αυτό που στην κλασική αριστερή φρασεολογία λέγεται, ότι "το επαναστατικό προτσές ξεκινάει με την αγκιτάτσια" Συντελούνται σημαντικές επαναστατικές, κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες, που όποιος τις παραγνωρίζει αποδεικνύει ότι απλά δεν μπορεί να δει πέρ' από την άκρη της μύτης του. Για το τι είδους πολιτικά χαρακτηριστικά εμφανίζονται εκεί, διατηρώ κι εγώ πλέον πολλές επιφυλάξεις κι όπως είπα θα μιλήσω παρακάτω γι' αυτές...

έχω πάει και καμία σχέση αυτό που γίνεται τωρα με την πρώτη μέρα.
οι αγανακτισμένοι δέν έχουν κάτι ρεαλιστικό να προτείνουν παρα μόνο στείρα αντίδραση σε όλους και σε όλα, και πολλές μούτζες σαν αυτές που έχεις στην υπογραφή σου.

Click για ανάπτυξη...

Τουλάχιστον είναι η μόνη μορφή διαμαρτυρίας η οποία κατάφερε να "σπάσει" τον κωδικό του συστήματος, ν' αποφύγει την καταστολή, τη βία, τη φωτιά και τους κουκουλοφόρους και να διαρκέσει, αρκετό καιρό ώστε να προλάβει να ζυμωθεί το ιστορικό γίγνεσθαι. Κατάφερε με την επιφανειακή της αφέλεια να καταγραφεί ως ιστορικό γεγονός που σηματοδοτεί το πέρασμα σε μια νέα μεταπολίτευση, να κάνει το Μέγα Υπουργείο Προπαγάνδας να κομπιάζει και να χαμογελά αμήχανο και τα πρώτα πράσινα ποντίκια να πηδούν από το βυθιζόμενο καράβι σπεύδοντας να διασώσουν εαυτούς. Δεν το λες και λίγο αυτό, σε σύγκριση με τα αποτελέσματα των φοβερών και τρομερών "αγώνων" της καθεστωτικής αριστεράς των πρώην τιμημένων κομμάτων των εργατικών αγώνων. Δεν τα λες και λίγα σε σχέση με τις άσχετες και για ψύλλου πήδημα απεργίες που κι εσύ καταδίκασες, τις οποίες οργάνωναν οι κομματικοί συνδικαλιστές, μόνο και μόνο για να δείξουν την παρουσία τους και να δικαιολογήσουν την εξουσία τους.

Έχει έναν σημαντικό συμβολισμό και λέει κάτι πέρα από τα λόγια και τις πράξεις. Εκφράζει την ανάγκη της κοινωνίας να διατηρήσει τη συνοχή της, να περισώσει, έστω και με παρθενορραφή, τον καθημαγμένο "κοινωνικό ιστό". Η Μάργκαρετ Θάτσερ, κάποτε δήλωσε ότι "αυτό που ορισμένοι επιμένουν ν' αποκαλούν "κοινωνία", είναι κάτι που δεν υπάρχει" κι οι Έλληνες αποφάσισαν ότι αυτό πάει πολύ.

Εάν είχες στοιχειώδεις γνώσεις πολιτικής, δεν θα μπορούσες να υποτιμήσεις τόσο πολύ ένα τέτοιο φαινόμενο, όσο κι αν είχες πολλά να του καταμαρτυρήσεις. Δεν μου φαίνεται όμως περίεργο (και χωρίς διάθεση ειρωνείας) να συμβαίνει κάτι τέτοιο, αφού την ίδια έλλειψη πολιτικής παιδείας, η οποία χαρακτηρίζει σήμερα το κίνημα των Αγανακτισμένων, μπορεί να δει κανείς σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ελληνικής κοινωνίας και γι' αυτό το σκοπό έχει γίνει πολλή και συστηματική δουλειά από την προπαγάνδα των ΜΜΕ, πολιτικής και πολιτιστικής. Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει διαρκώς εδώ και 30 χρόνια και είναι υπολογισμένο. Σας ζητώ απλά ν' ανοίξετε τα μάτια και να κοιτάξετε και από την άλλη πλευρά. Ίσως αυτό που θα βρείτε εκεί, κλονίσει τις παγιωμένες πεποιθήσεις σας.

σε ότι αφορά το έλλειμμα. το έλλειμμα της Ελλάδας είναι πρωτογενές. που σημαίνει οτι ακόμα και να σβηστούν όλα τα δάνεια πάλυ θα πρέπει να δανειστούμε για να βγεί ο λογαριασμός.
χωρίς μέτρα για να μειωθεί το έλλειμμα δέν θα υπάρξει μόνιμη λύση.

Click για ανάπτυξη...

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω ως προς το πρώτο σκέλος κι επιμένω ότι πρέπει να πληροφορηθείς λίγο καλύτερα.

Ως προς το δεύτερο σκέλος όμως, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Ωστόσο τι είδους μέτρα είναι αυτά που χρειάζονται τούτη την ώρα; Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η αναδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας, η ανάταξη της αγοράς, η επένδυση σε νέες τεχνολογίες και καινοτομίες, η αγροτική αναδιάρθρωση κλπ. Οι πολιτικές που υπαγορεύει η Ε.Ε. στις χώρες -τόσο όταν φοράει τη μάσκα της "δώρα φέρουσας", όσο και όταν τη βγάζει αποκαλύπτοντας το αληθινό της πρόσωπο- επιβάλουν την εξάρτηση από τα χρέη κι αυτό αποδεικνύεται στο μεγαλύτερο μέρος της Ε.Ε., μιας και η κρίση του Ευρώ έχει την Ωραία Ελληνίδα Ελένη μάλλον ως αφορμή παρά ως αιτία. Μέχρι σήμερα, οι επιβεβλημένες πολιτικές της Ε.Ε. μόνο αύξηση των ελλειμμάτων έχουν προκαλέσει κι αυτό είναι ιστορικά αναμφισβήτητο και έγινε κατανοητό σε όλους μας τον τελευταίο ένα χρόνο.

Κανένας δεν άκουγε τις κασσάνδρες όταν μυστικά σας ψυθιρίζαμε: "Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες"...

Αρχική Δημοσίευση από Μάξιμος:

Πότε σε αυτόν τον τόπο θα μάθουμε επιτέλους να παλεύουμε για τον τόπο μας με όλες τις δυνάμεις που διαθέτουμε και όχι να υπερασπιζόμαστε τους τόκους και τα πανωτόκια αυτών που για διακόσια χρόνια τώρα παρασιτούν στις σάρκες μας και τις απομυζούν ;

Click για ανάπτυξη...

εγώ ήμουν και είμαι υπέρ της άρνησης αποπληρωμής του χρέους και μια λύση σε στύλ αργεντινής που πιά είναι ελεύθερη απο δντ και χρέη..
ομως η ελευθερία έχει κόστος, και στην ελλάδα το κόστος θα είναι η φτώχια και η εξαθλίωση για πολύ καιρό. η ελευθερία θέλει θυσίες που οι αγανακτισμένοι αμφιβάλω αν θέλουν να κάνουν.
και η πίττα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος δέν γίνεται.

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:

Έδιναν 250 δισ. € στην κυβέρνηση κι αυτή μας έβαλε στο Μνημόνιο;

Spoiler

Συνασπισμός επτά σκανδιναβικών χωρών πρότειναν στην ελληνική κυβέρνηση πριν υπογράψει το μνημόνιο με την Τρόικα, χρηματική ενίσχυση 250 δισ. ευρώ σε βάθος 5 ετών με δόσεις, με αντιπαροχή να τους δοθεί η έγκριση έρευνας και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται στον ελληνικό χώρο.
Υπενθυμίζουμε ότι η πρόταση στην ελληνική κυβέρνηση έγινε από τον οργανισμό Scandec Org που είναι μία εμπορική – οικονομική – πολιτική ένωση των επτά σκανδιναβικών χωρών Σουηδίας, Νορβηγίας, Δανίας, Φινλανδίας, Εσθονίας, Λετονίας και Λιθουανίας.
Ο Scandec Org πρότεινε δωρεάν μελέτη έρευνα εξόρυξη και εμπορία των κοιτασμάτων με αναλογία κέρδους 80% προς 20% (το 20% στην Ελλάδα, το 80% στον διεθνή οργανισμό), προκειμένου να αποπληρωθεί σε βάθος χρόνου το ποσό των 250 δισ. ευρώ που θα έδινε στην Ελλάδα.
Παράλληλα δεσμευόταν για μεταφορά κάλυψη του 90% των εργασιακών δραστηριοτήτων του μόνο από Έλληνες εργαζόμενους και οποιαδήποτε συμφωνία ναυπήγησης του ορυκτού πλούτου που θα βρίσκονταν να γίνεται αποκλειστικά από την Ελλάδα.
Η κυβέρνηση δεν απάντησε ποτέ στο έγγραφο αυτό του οργανισμού, ενώ λίγο καιρό μετά ο οργανισμός των σκανδιναβικών κρατών έλαβε ειδοποίηση από μια κοινοπραξία ΗΠΑ και Ισραήλ ότι έχουν αναλάβει αυτοί το συγκεκριμένο θέμα.
Τον Ιούνιο του 2010 το Γαλλικό Ινστιτούτο Γεωφυσικών Ερευνών δημοσιοποίησε διεθνώς μια έρευνα – μελέτη του, που αφορά τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Γαύδο. Η έρευνα έγινε σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Η μελέτη αυτή ανέφερε ότι υπάρχει πλούσιο κοίτασμα μεθανίου καθαρού κατά 99%, δηλαδή δεν χρειάζεται καν επεξεργασία, τονίζοντας ότι το πολύτιμο μεθάνιο ρέει ελεύθερο στη θάλασσα, όπου και χάνεται, εδώ και εκατομμύρια χρόνια και όσοι περνάνε από τα συγκεκριμένα σημεία το βλέπουν και με γυμνό οφθαλμό.
Τον Ιούλιο του 2010 το Γαλλικό Ινστιτούτο ζήτησε και πάλι άδεια από την ελληνική κυβέρνηση για θαλάσσιες έρευνες για πιθανή εξόρυξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή νότια της Πελοποννήσου.
Και πάλι όμως η ελληνική κυβέρνηση ήταν αρνητική τοποθετώντας μάλιστα τις τρεις περιοχές ενδιαφέροντος (Απούλεια Λεκάνη, Λεκάνη Ηροδότου και Λεκάνη Σύρτης) σε γκρίζες ζώνες από μόνη της, βάζοντας όμως έτσι ουσιαστικά χωρίς λόγο στο παιχνίδι εκμετάλλευσης κοιτασμάτων Τούρκους και Λίβυους!
Από όλα αυτά βγαίνει το συμπέρασμα ότι Τούρκοι, Λίβυοι, και Ισραηλινοί κλέβουν φυσικό αέριο από την Ελλάδα, στην οποία ανήκουν μεγάλα κομμάτια των κοιτασμάτων στις Λεκάνες Απούλειας, Ηροδότου και Σύρτης.
Η αναφορά της νορβηγικής εταιρείας TGF-MoR, που κάνει σεισμικές έρευνες για ανεύρεση κοιτασμάτων φυσικού αερίου μιλάει για κοίτασμα 6 δισ. βαρελιών φυσικού αερίου μόνο στην Κρήτη, όσο δηλαδή τρεις φορές της Αλάσκας και μισή φοράς του συνόλου της Σιβηρίας.
Παράλληλα η ίδια εταιρεία μετά από έρευνες που έχει κάνει στο Ιόνιο μιλάει για ύπαρξη 900.000 βαρελιών φυσικού αερίου ετησίως στην περιοχή της Κεφαλονιάς, 1.200.000 βαρελιών ανοικτά του Κατάκολου, 800.000 βαρέλια στη Ζάκυνθο και περίπου 2.500.000 βαρέλια στους Οθωνούς.
Οι αποκαλύψεις αυτές, γνωστές σε ευρωπαϊκές τράπεζες και πετρελαϊκές εταιρείες της Αμερικής δίνουν το προφίλ μιας Ελλάδας, που θα μπορούσε με τον ορυκτό της πλούτο να είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης.

Click για ανάπτυξη...

Για την παραπάνω είδηση, υπάρχει διάψευση:
Τα ανεξάντλητα κοιτάσματα της παραπληροφόρησης. Του Πέτρου Αργυρίου

Μια πλούσια γη για το εκλεκτό έθνος. Να μην πτωχύνουνε ποτέ, σε ανέχεια να μη βρεθούν, αυτή ήταν η εντολή από άνωθεν. Έτσι η πλάση μάζεψε προνοητικά και χρυσό και ουράνιο και πετρέλαιο κάτω από αυτή τη γη, να πατάνε οι κάτοικοι της σε κάθε βήμα τους όχι πάνω σε κάποιο αραβικό χαλί, αλλά σε αμύθητο ορυκτό πλούτο. Το μόνο που χρειαζόταν για να ανοίξει αυτό το πελώριο υπόγειο θησαυροφυλάκιο ήταν το παρασύνθημα, κάτι σαν το σουσάμι άνοιξε. Δυστυχώς για αυτόν τον τόπο ενώ ο Αλί Μπαμπά είχε μόνο 40 κλέφτες, εδώ κάθε κλέφτης έχει 40 πάτρωνες . Σε αυτόν τον τόπο οι κλέφτες αναπαράχθηκαν και ενσωματώθηκαν στο DNA της κοινωνίας, απορροφώντας κάθε παραγωγική της δραστηριότητα για να καλύψουν τις ακόρεστες ανάγκες του κοινωνικού παρασιτισμού τους.
​

Έτσι απλοϊκά και καταστροφικά αναπαράγονται και οι ειδήσεις σε αυτόν τον τόπο. Όπως αυτή που αυτή που εμφανίζεται στο newsbomb.gr στις 18-11-2010 με τον βαρύγδουπο τίτλο «Απίστευτο! Χαρίσαμε Ελλάδα στην Τουρκία» και σύμφωνα με το οποίο: «Συγκλονιστικές αποκαλύψεις του newsbomb.gr για τον «πόλεμο του πετρελαίου» στην Ελλάδα, συνεχίζεται σήμερα με αποκλειστικές πληροφορίες του Κώστα Χαρδαβέλλα από σουηδικές πηγές με έδρα την Στοκχόλμη.



Συνασπισμός επτά σκανδιναβικών χωρών πρότειναν στην ελληνική κυβέρνηση πριν υπογράψει το μνημόνιο με την Τρόικα, χρηματική ενίσχυση 250 δισ. ευρώ σε βάθος 5 ετών με δόσεις, με αντιπαροχή να τους δοθεί η έγκριση έρευνας και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται στον ελληνικό χώρο (η πρόταση στην ελληνική κυβέρνηση έγινε από τον οργανισμό Scandec Org που είναι μία εμπορική – οικονομική – πολιτική ένωση των επτά σκανδιναβικών χωρών Σουηδίας, Νορβηγίας, Δανίας, Φινλανδίας, Εσθονίας, Λετονίας και Λιθουανίας).»… «Η αναφορά της νορβηγικής εταιρείας TGF-MoR, που κάνει σεισμικές έρευνες για ανεύρεση κοιτασμάτων φυσικού αερίου μιλάει για κοίτασμα 6 δισ. βαρελιών φυσικού αερίου μόνο στην Κρήτη, όσο δηλαδή τρεις φορές της Αλάσκας και μισή φοράς του συνόλου της Σιβηρίας.».
Οι αποκλειστικές πηγές του Χαρδαβέλλα από σουηδικές πηγές με έδρα τη Στοκχόλμη φαίνεται μάλλον να είναι οι αναφορές σε κάποιο δημοσίευμα της «Stockholm Daily» της 26-10-2010 για το οποίο το ηλεκτρονικό αρχείο της ίδιας της Stockholm Daily δε φαίνεται να είναι ενημερωμένο…


Η συνέχεια εδώ:

Spoiler

Η είδηση διαχέεται εκτεταμένα στην μπλογκόσφαιρα και στην κοινή γνώμη και επανέρχεται μέσω αναπαραγμένων δημοσιευμάτων με την πιο πρόσφατη κορύφωση της διάχυσης να οφείλεται στην αναπαραγωγή της από την Ζούγκλα τον Απρίλιο του 2011 που αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον για τις «αποκαλύψεις».


Ας σταθούμε στους τρεις μεγαλύτερους σταθμούς αναπαραγωγής της είδησης, το Newsbomb.gr, τη Ζούγκλα και την ειδική επιστήμονα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Δρ. Ευαγγελία Γκόλια.
Δεδομένου ότι η επιστήμη θεωρείται πιο αξιόπιστη από τη δημοσιογραφία, ας ξεκινήσουμε από την υπεύθυνη «ανάλυση» που υπογράφει η Δρ. Γκόλια στο τέλος της οποίας παρουσιάζει τον εαυτό της ως:

Χημικό, Γεωπόνο
ΜΔΕ στη Διασφάλιση Ποιότητας
Διδακτορικό Δίπλωμα στη Ρύπανση Εδαφών
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΕΔΑΦΟΛΟΓΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΓΦΠ ΚΑΙ ΑΠ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ


Οι συστάσεις που δίνει για τον εαυτό της δεν ταυτίζονται ακριβώς που τα διαπιστευτήρια που τις αναγνωρίζει το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας σύμφωνα με το οποίο η κ. Γκόλια είναι:
Χημικός, άδεια εξ. Επαγ. Οινολόγου, ΜΔΕ στη Διασφάλιση Ποιότητας, Διδάκτορας Τμήματος Γεωπονίας, ΦΠ & ΑΠ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.



Κάποιος κακεντρεχής θα μπορούσε να πει καλά κρασιά αλλά εγώ θα διαφωνήσω. Δεν είναι κακό για έναν εδαφολόγο να μπαίνει σε ξένα χωράφια. Αρκεί να ξέρει που πατάει γιατί που και που σε χωράφια υπάρχουν κοπριές. Και στην περίπτωση που η ενυπόγραφη ανάλυση δεν είναι πλαστογραφία αλλά αποδίδεται στην οινολόγο δρ. Γκόλια, τότε όχι μόνο την πάτησε, αλλά έκανε την κοπριά λίπασμα για να καλλιεργηθεί η παραπληροφόρηση στην κοινή γνώμη. Ας δούμε το γιατί.


Newsbomb.gr, Ζούγκλα και Γκόλια αναφέρουν από κοινού τα ονόματα Scandec Org και TGF-Mor ως μεγάλους παίκτες που δραστηριοποιήθηκαν σε σχέση με τον ανεκμετάλλευτο ενεργειακό πλούτο της Ελλάδας. Αυτά το ονόματα είναι τόσο δυσεύρετα εκτός της Ελληνικής ειδησεογραφίας που θα μοιάζουν με εφευρήματα- αν δεν ήταν παραφθορές. Γιατί μια σειρά αναπαραγωγών της ίδιας είδησης που αντλούν ως πηγή την αναφορά στο επίμαχο και επίσης δυσεύρετο ως ανύπαρκτο (δεν είμαι βέβαιος ακόμη για αυτό) δημοσίευμα της Stockholm Daily αναφέρονται στα περισσότερο πειστικά ονόματα Scandic Org και TGS-NOR.
Το πλησιέστερο που μπορεί να βρει κάποιος στο Scandec ή καλύετερα Scandic Org λοιπόν που είναι «μία εμπορική – οικονομική – πολιτική ένωση των επτά σκανδιναβικών χωρών Σουηδίας, Νορβηγίας, Δανίας, Φινλανδίας, Εσθονίας, Λετονίας και Λιθουανίας» είναι η Scandic.Org, μια μεταφραστική εταιρία.


Όσο για την TGS-NOR που Newsbomb.gr, Ζούγκλα και Γκόλια παραφράζουν ως TGF-MOR, αδυνατώντας έστω να αναπαράγουν σωστά μια λανθασμένα είδηση, ούτε αυτή υπάρχει. Το όνομα TSG-NOR αναφέρεται στην εταιρία TGS που συλλέγει σεισμικά δεδομένα και παρέχει γεωεπιστημονικά δεδομένα στην πετρελαϊκή βιομηχανία και τη βιομηχανία φυσικού αερίου. Θα μου πείτε τι TGS τι TGS-NOR, το ίδιο είναι. Καθόλου. Το NOR υπονοεί έναν νορβηγικό βραχίονα της TGS και τέτοιος δεν υπάρχει. Η TGS ιδρύθηκε το 1981 στις ΗΠΑ για να συλλέγει σεισμικά δεδομένα από τον Κόλπο του Μεξικού. Την ίδια χρονιά ιδρύεται στη Νορβηγία η NOPEC για να συλλέγει σεισμικά δεδομένα, κυρίως από τη Βόρεια Θάλασσα. Οι δύο εταιρίες συγχωνεύονται το 1998 και επεκτείνοντας τη δραστηριότητά τους δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο την TSG-NOPEC η οποία θα διατηρήσει τελικά την ονομασία TGS. TGS-NOR δεν υπάρχει και το πλησιέστερο στην πραγματικότητα όνομα που μπορεί να βρει κανείς είναι το TGS-NOR.


Πως λοιπόν μπορεί μια είδηση να θεωρείται αξιόπιστη όταν τα δομικά της στοιχεία είναι παραφθορές αναφορών σε ανυπαρκτότητες;

Δεν τρέφω καμιά απολύτως αγάπη για την κυβέρνηση Παπανδρέου και τα συμφέροντα της οικονομοκρατίας που αυτή πιστά εξυπηρετεί με αδιανόητο κόστος για τους λαούς. Αντιθέτως, άσκησα σφοδρότατη κριτική από πολύ νωρίς όχι μόνο στις πολιτικές αλλά και στο ίδιο το πρόσωπο. Το ότι μια πολιτική είναι νόθα όμως δεν δικαιολογεί σε καμιά περίπτωση μια πολεμική εναντίον της μέσω νόθας δημοσιογραφίας που αποτελεί μια συμπληρωματική πλευρά της ίδιας προβληματικής.
Η τεχνολογική εποχή επιτρέπει τη χρήση στη δημοσιογραφία δικτύων πληροφοριών όπως το τηλεφωνικό και το ίντερνετ. Η μη επαλήθευση της είδησης μπορεί να γεννήσει χιουμοριστικά σχόλια όπως «δεν ήξερες δεν γκούγκλαρες» ή «ο κόσμος το’ χει γκουγκλάρει και εμείς κρυφό καμάρι». Η διασπορά ψευδών ειδήσεων μπορεί να οφείλεται σε δημοσιογραφική αλητεία, ανεπάρκεια, προχειρότητα, εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων ή και σε κάθε πιθανό συνδυασμό τους. Η συγκεκριμένη διασπορά που γνώρισε πρόσφατα μια ακόμη κορύφωση έφερε αποτελέσματα: Στις 7 Ιουνίου η 2011 η κυβέρνηση ανακοινώνει τη διενέργεια σεισμικών ερευνών σε Ιόνιο, Δυτική Ελλάδα και νότια της Κρήτης – δημόσια διαβούλευση
«Σε δημόσια διαβούλευση στο opengov.gr θέτει το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής το προσχέδιο της διεθνούς πρόσκλησης εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τη διενέργεια σεισμικών ερευνών, μη αποκλειστικής χρήσης, στην ευρύτερη περιοχή του Ιονίου Πελάγους, της Δυτικής Ελλάδας και νότια της Κρήτης προκειμένου να διασφαλισθεί η διαφάνεια της διαδικασίας και να αποτυπωθούν οι προτάσεις των ενδιαφερομένων.


Η διαδικασία αφορά στην απόκτηση δεδομένων μη αποκλειστικού χαρακτήρα από διεθνείς γεωφυσικές εταιρίες, που αναλαμβάνουν το κόστος των ερευνών. Το σύνολο των τεχνικών και επιστημονικών αποτελεσμάτων παραδίδεται στο Ελληνικό Δημόσιο και οι εταιρίες, για συγκεκριμένο χρόνο, διατηρούν το δικαίωμα διάθεσης των δεδομένων αυτών στις διεθνείς πετρελαϊκές εταιρείες, οι οποίες σχεδιάζουν να επενδύσουν για έρευνα και παραγωγή υδρογονανθράκων.


Με τις έρευνες αυτές, οι ειδικοί διευκολύνονται στο να διερευνήσουν γρήγορα και αποτελεσματικά ευρείες περιοχές με τη χρήση τεχνολογιών αιχμής, να αποτυπώσουν σε βάθος πετρελαϊκά συστήματα και να αναδείξουν γεωλογικές δομές, οι οποίες, στη συνέχεια, θα αποτελέσουν αντικείμενο γύρου παραχωρήσεων για τον εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.
Με τον τρόπο αυτό, η Κυβέρνηση στοχεύει να συλλέξει αξιόπιστα στοιχεία με τα οποία να αξιολογήσει το πιθανό πετρελαϊκό δυναμικό, προκειμένου να καθορίσει τις πλέον συμφέρουσες για το Ελληνικό Δημόσιο προϋποθέσεις ώστε να δρομολογηθεί γύρος παραχωρήσεων στις συγκεκριμένες θαλάσσιες περιοχές, που προγραμματίζεται να γίνει πριν τα μέσα του 2012.
Η δημόσια διαβούλευση θα ολοκληρωθεί στις 17 Ιουνίου.»


Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν η παραπληροφόρηση έγινε σε σύμπραξη με την κυβέρνηση με τη λογική του νοητικού κορεσμού του πεινασμένου που καρβέλια ονειρεύεται (του ελληνικού λαού δηλαδή) ή αν η κυβέρνηση έπεσε θύμα εκβιασμών βαρόνων των μίντια ή απλά της αθλιότητας της ελληνικής δημοσιογραφίας. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι η συγκεκριμένη σειρά δημοσιευμάτων για τον ενεργειακό πλούτο της Ελλάδας είναι νόθα. Έχουμε ενδείξεις για μια ενεργειακά πλούσια Ελλάδα αλλά αυτές καμία σχέση δεν έχουν με τα σενάρια ενεργειακής και πολιτικής φαντασίας που αναπαράχθηκαν και διασπάρθηκαν. Χρειάζεται σοβαρότητα και μεθοδικότητα για να σχεδιάσουμε τον ενεργειακό χάρτη της Ελλάδας και να διαμορφώσουμε βάση αυτού ενεργειακή πολιτική. Τα παπαγαλάκια δεν διαθέτουν καμία απολύτως σοβαρότητα.
Την ίδια στιγμή που μας ωθούν σε νεφελοκοκκυγίες, λιγότερο ή περισσότερο «εντυπωσιακές» μορφές ορυκτού πλούτου των οποίων η ύπαρξη και η έκταση είναι πολύ περισσότερο καλά καταγεγραμμένες από τα αχαρτογράφητα ακόμη ελληνικά πετρέλαια και φυσικά αέρια, μπαίνουν στο στόχαστρο ξένων εταιριών που δελεάζονται από τις εξευτελιστικές τιμές παραχώρησης μέσα στο πλαίσιο της εκποίησης της χώρας.


Μιλώντας με τον αναλυτή Ιωάννη Μιχαλέτο μου αναφέρθηκε π.χ (το αναφέρω ως ανεπιβεβαίωτη εκ μέρους μου εκτίμηση) ότι η αξία ελληνικών κοιτασμάτων λιγνίτη αγγίζει το 70 δις και ότι αντίστοιχες υψηλές αξίες έχουν άλλα κοιτάσματα όπως π.χ βωξίτη και νικελίου. Και μπορεί ο λιγνίτης να θεωρείται βρόμικος και οικολογικά κατακριτέος, για την οικονομία της Κίνας όμως που είναι ενεργειακά διψασμένη και δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της με πετρέλαιο, στερεά καύσιμα όπως ο λιγνίτης είναι όχι μόνο επιθυμητά αλλά και ποθητά. Όπως ισχύει λοιπόν και για το διαμάντια, ο θησαυρός λοιπόν μπορεί να είναι και άνθρακας. Και δεν θα ναι δικός μας για πολύ ακόμη.


Όσο εμείς λοιπόν ονειρευόμαστε ότι θα γίνουμε Σαουδάραβες κροίσοι, κάποια γίνονται κροίσοι από την ελληνική κρίση, αντιγυρίζοντας στον ελληνικό πληθυσμό μονάχα χρέη και δεσμεύσεις. Για μια ακόμη φορά οι Έλληνες ιθαγενείς εξαπατούνται από πράγματα που λαμπυρίζουν ή ιριδίζουν- όπως μια πετρελαιοκηλίδα. Έχουμε ορυκτό πλούτο. Μπορεί να έχουμε και εύκολα εξορύξιμο και άπλετο πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Μικρή σημασία έχει αυτό όμως. Γιατί δεν έχει σημασία ποιανού το έδαφος είναι πλούσιο αλλά το ποιος παίρνει και εκμεταλλεύεται τον πλούτο αυτό. Και οι εκμεταλλευτές δε θα είναι οι Έλληνες, ακόμη και αν βρεθεί πετρέλαιο και χρυσός και ότι θέλετε. Στην καλύτερη περίπτωση μετά την εθνική εκποίηση οι Έλληνες να γίνουν μεταλλευτές. Θυμηθείτε το παράδειγμα της πλούσιας Αφρικής και των λιμοκτονούντων Αφρικανών.


Τα ψάρια αν τα ταΐσεις χρυσόσκονη δεν γίνονται χρυσόψαρα. Και μας, κάθε φορά που πάμε να σηκώσουμε το κεφάλι έξω από την γυάλα της αποικιοκρατίας που μας ορίζει, μας πετάν χρυσόσκονη ή την τέφρα των κοινωνικών ή πολιτικών ηφαιστείων. Και πνιγόμαστε μέσα σε αυτή.


Η απάντηση στη λύση των προβλημάτων που μας δημιούργησαν και που ασυγκράτητα συνεχίζουν να μας δημιουργούν είμαστε μονάχα εμείς. Όποιος ψάχνει για μεσσίες θα βρεθεί να εξαρτάται από σωτήρες.

Click για ανάπτυξη...

Βρέθηκα την Τετάρτη στην πλατεία Αριστοτέλους, περισσότερο ως παρατηρητής και λιγότερο ως υποστηρικτής μιας νέας προσπάθειας για την δημιουργία ενός πολιτικού φορέα, της Σπίθας, που μέχρι σήμερα δεν έχει καταστήσει σαφείς τις προθέσεις της. Σίγουρα η παρουσία του Μίκη Θεοδωράκη ήταν για μένα ένα ισχυρό κίνητρο για να παραβρεθώ στη συγκέντρωση, καθώς ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι συνυφασμένος με τις καλύτερες παιδικές μου μνήμες, με την αντίσταση στη Χούντα και την ευωχία της Μεταπολίτευσης, στην οποία ο ίδιος και η μουσική του πρωτοστάτησαν. Σκέφτηκα ότι ήταν ίσως η τελευταία ευκαιρία να τον ξαναδώ ζωντανό κι έτσι αποφάσισα να αποτίσω έναν ύστατο φόρο τιμής, σ' έναν σπουδαίο καλλιτέχνη, όμως δυστυχώς μετριότατο πολιτικό, του οποίου η μουσική μεγαλοφυΐα δεν εναρμονίζεται με την ελλειμματική του πολιτική οξυδέρκεια, τουλάχιστον μέχρι τα σήμερα.

Είναι κατά τη γνώμη μου πάντως προς τιμήν του, το γεγονός ότι αν και ο ίδιος πρωτοστάτησε -όπως προανέφερα- στην Μεταπολίτευση, ένιωσε έστω και την ύστατη στιγμή το βάρος της ευθύνης που φέρει -αν και σε πολύ μικρότερο βαθμό από πολλούς άλλους- και αποφάσισε να καταγγείλει πρώτος την κατάσταση δουλοπαροικίας στην οποία περιέρχεται ο ελληνικός λαός, κηρύσσοντας το τέλος μιας περιόδου που θα είχε τελικά κάθε συμφέρον να συνεχίσει να χειροκροτεί και να επιδοκιμάζει. Αυτό που πολλοί άλλοι βολεμένοι και εξωνημένοι πνευματικοί ταγοί φρόντισαν να κάνουν -κατά το κοινώς λεγόμενο- "γαργάρα", βρέθηκε ένας υπέργηρος άνθρωπος να το βροντοφωνάξει, πιθανώς επειδή τα πολιτικά αντανακλαστικά της γενιάς του, που έχει γνωρίσει το σοκ και το δέος μιας ξένης στρατιωτικής κατοχής και μιας ξενοκίνητης χούντας, παραμένουν οξυμένα, παρά το πέρασμα των χρόνων και την αλλαγή των καιρών. Σε τελική ανάλυση δεν συνηθίζω να παίρνω θέση για κάτι, παρά μόνο εάν το γνωρίσω από κοντά κι έτσι θεώρησα πως έπρεπε να βρίσκομαι εκεί. Τον Μίκη τον γνωρίζουμε, με τα καλά του και τα στραβά του, όμως ποιοι είναι εκείνοι που πλαισιώνουν τούτη την πρωτοβουλία; Σε ποιους θα μείνει η κληρονομιά του αγώνα, όταν ο Μίκης θα μας παρακολουθεί από το ύψος των Ηλύσιων Πεδίων;

Την προγραμματισμένη ώρα η πλατεία ήταν μισογεμάτη, αφού κανείς δεν πιστεύει ότι οποιοδήποτε γεγονός σ' αυτήν τη χώρα θα ξεκινήσει στην ώρα του. Μέσα σε μια ώρα όμως, γέμισε ασφυκτικά από κόσμο κυρίως μέσης και άνω ηλικίας, ενώ η απουσία της νεολαίας ήταν χαρακτηριστική. Τα τραγούδια του Μίκη παιάνιζαν από τα μεγάφωνα, ξυπνώντας δυστυχώς μνήμες από προεκλογικές συγκεντρώσεις της δεκαετίας του '80, τότε που το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ διαγκωνίζονταν για το ποιος θα ιδιοποιηθεί τα σύμβολα και τους αγώνες της λαϊκής Αριστεράς, με τον "χαρισματικό" Α. Παπανδρέου να κερδίζει το ματς με νοκ άουτ. Ευτυχώς έλλειπαν τα πλαστικά κομματικά σημαιάκια και οι λίγες ελληνικές σημαίες που κυμάτιζαν μέσα στο πλήθος απλά υπογράμμιζαν τον πανεθνικό χαρακτήρα του τεράστιου προβλήματος που έχει προκύψει, το οποίο μας αφορά άπαντες.

Η πρώτη παραφωνία δεν άργησε να εμφανιστεί. Από τα μεγάφωνα δηλώνεται πως στη συγκέντρωση παρίστανται η Βούλα Πατουλίδου και ο Στέλιος Παπαθεμελής, πρώην πολιτευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι προφανώς δεν βρήκαν τίποτε το μεμπτό, άξιο καταγγελίας όλα τούτα τα χρόνια της βασιλείας του "σοσιαλιστικού" κόμματος, ωστόσο τώρα που τα πράγματα αγρίεψαν, έσπευσαν να διαχωρίσουν τη θέση τους, μάλλον όψιμα κατά τη γνώμη μου. Ίσως κάποιος να πει ότι αδικώ τη Βούλα Πατουλίδου, όμως δεν μπορώ να ξεχάσω ότι το 2006 την είδα, ως υποψήφια νομάρχη του ΠΑΣΟΚ, να υποστηρίζει με την παρουσία και τον λόγο της γνωστό λαμόγιο δήμαρχο των δυτικών συνοικιών της πόλης και ας με συγχωρήσει η ευγενής αθλήτρια, αλλά η παροιμιώδης φράση της "για την Ελλάδα ρε γαμώτο" δεν αποτελεί κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Θα μπορούσα επίσης να κατηγορηθώ ότι αδικώ τον κύριο Παπαθεμελή, έναν πολιτικό που διατηρεί τη φήμη του τίμιου, όμως τα σάλτα του μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όταν το κατάλληλο κόμμα βρισκόταν στην εξουσία, όπως και η άχρωμη, άοσμη και άγευστη μοναχική του παρουσία, που μάλλον προσωπική φιλοδοξία φανερώνει, παρά ουσιαστικό λόγο ύπαρξης στην πολιτική μας ζωή, σίγουρα αποδυναμώνουν την νέα του συμπαράταξη με κάποιον που κατά τα φαινόμενα "έχει ρεύμα". Στο άκουσμα των συγκεκριμένων ονομάτων, έντονη ήταν η δυσφορία πολλών παριστάμενων πολιτών, οι οποίοι σχολίαζαν σχηματίζοντας πηγαδάκια, "πάλι τα ίδια και τα ίδια". Από το "κόλπο" δεν θα μπορούσε φυσικά να λείψει και ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, ο οποίος προηγουμένως είχε επισκεφτεί τον Μίκη στο παρακείμενο ξενοδοχείο Ηλέκτρα Παλλάς. Μα φυσικά, ο κύριος Ψωμιάδης δεν αφήνει γάμο, κηδεία ή βάπτιση που να μην σπεύσει, ακόμη και στον Δενδροπόταμο το γκέτο των τσιγγάνων της πόλης μας. Πώς θα μπορούσε άραγε να λείπει από τέτοιο γεγονός; "Όπου γάμος και χαρά, η Βασίλω πρώτη", όπως χαρακτηριστικά έλεγε το σκωπτικό άσμα του Μαρκόπουλου...

Αμέσως μετά, η παραφωνία διευρύνθηκε, όταν άλλος ένας περιφερόμενος από κόμμα σε κόμμα και από κανάλι σε κανάλι πήρε το λόγο. Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Κώστας Ζουράρις, σε ρόλο που περισσότερο θύμιζε κονφερασιέ βλαχογκλαμουράτης εκδήλωσης, προλόγισε τη συγκέντρωση με διθυραμβικά αυτάρεσκο ύφος, διανθίζοντας τον κενό του λόγο με τις γνωστές αναπόφευκτες ελληνικούρες, που προκάλεσαν τη θυμηδία στο ακροατήριο. Ο άνθρωπος αυτός αδυνατεί κατά τα φαινόμενα να αποφύγει την γραφικότητα, την αμετροέπεια και τον πομφολυγώδη στόμφο της κενολογίας, όπως και ν' αποκρύψει τη δίψα του για αυτολιβανισμό και χειροκρότημα. Ίσως να είναι καλός για να τροφοδοτεί τη σάτιρα του Μητσικώστα, ωστόσο δεν μπορώ να διανοηθώ τι το καινούριο, το επαναστατικό και το φιλολαϊκό -εκτός του λαϊκιστικού- έχει να προσφέρει στην αλλαγή του πολιτικού Αιώνα την οποία έχει ανάγκη αυτός ο τόπος.

Στη συνέχεια, πήρε τον λόγο ο καθηγητής κύριος Κασσιμάτης, συνταγματολόγος και άλλοτε μέλος του στενού περιβάλλοντος του Α. Παπανδρέου, ακόμη ένας όψιμα αφυπνισθείς. Σίγουρα το γεγονός ότι υπήρξε ο πρώτος μιας ακαδημαϊκής κοινότητας αντάξιας των προκατόχων της χειροκροτητών του Γεωργίου Παπαδόπουλου, που είχε το θάρρος να καταγγείλει στον Ελληνικό λαό την προδοσία της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας της χώρας σε ξένα οικονομικά ιδιωτικά συμφέροντα, θα πρέπει να προσμετρηθεί στα υπέρ του. Ωστόσο, ο λόγος του υπήρξε επίπεδος, ανώδυνος, βαρετός και γενικά μέτριος, φανερώνοντας τη γενικότερη παθογένεια της ευαγούς τάξης των πνευματικών ταγών αυτής της χώρας, που δύσκολα τολμά να έρθει σε πραγματική ρήξη με την αστική της ιδεολογία και το προσκυνημένο της παρελθόν.

Κατόπιν, ο κονφερασιέ Ζουράρις -μην παραλείποντας να επιδοθεί σε νέο παραλήρημα ελληνοπρεπούς μπουρδολογίας- προλόγισε τον επόμενο ομιλητή, τον καθηγητή του πανεπιστημίου Κρήτης κύριο Νότη Μαριά, για να δοθεί οριστικό τέλος σε όποια ελπίδα είχα ότι θα άκουγα οτιδήποτε το ουσιαστικό εκείνο το απόγευμα, από τους ακολούθους ενός έτσι κι αλλιώς μεγάλου πνευματικού ανδρός. Ο κύριος αυτός φάνηκε μάλλον να πιστεύει ότι ο πολιτικός λόγος ταυτίζεται με τη φωνασκία και πως ο υψηλός τόνος της φωνής αποτελεί κάποιου είδους ατράνταχτο επιχείρημα. Λόγος κενός περιεχομένου, φτηνή γενικολογία και ανέξοδη δημαγωγία, που προσέγγιζε τα όρια της δημοκοπίας, επιφανειακή συνθηματολογία, όλα μαζί μου θύμιζαν τόσο έντονα τον πλέον επαίσχυντο παπανδρεϊσμό που γνώρισα στα χρόνια της Μεταπολίτευης, σε βαθμό που δεν μου έμεινε καμμία αμφιβολία για την πολιτική προέλευση του ανδρός, όπως και για το πολιτικό του ήθος. Η συγκέντρωση έφτασε να θυμίζει τόσο δύσοσμα μέρες του '85, που μου προκάλεσε ειλικρινά αποστροφή και θλίψη. Εάν αυτοί είναι οι άνθρωποι που θ' αναλάβουν να μας βγάλουν από το τέλμα, επιτρέψτε μου να προμηθευτώ αναπνευστήρα και φιάλες οξυγόνου.

Μετά ήρθε η σειρά του Μίκη. Μια παρουσία συγκινητική, ένα φρόνημα αδάμαστο, ένας λόγος που -παρά το γεγονός ότι κι αυτός δεν απέφυγε τις υπεραπλουστεύσεις και κάποια λαϊκιστικά στοιχεία- ήταν μάλλον ο ουσιαστικότερος όλων, ήταν αυτός που κράτησε τον κόσμο για ώρα κρεμασμένο από τα χείλη του, επιστρατεύοντας θυμοσοφία και χιούμορ. Ακόμη και η δυσαρθρία του, ειδικά σε κάποιες μακρόσυρτες και δυσκολοπρόφερτες λέξεις, δεν τον εμπόδισε να αποδειχτεί ευφραδέστερος του ΓΑΠ ή του Σιμήτη, των οποίων τα σαρδάμ έχουν μείνει στην ιστορία. Δεν θα περίμενα τίποτε περισσότερο από έναν άνθρωπο στην ηλικία του, ωστόσο εάν αυτός είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει το κίνημα και μάλιστα μακράν, τι προσδοκίες θα πρέπει να έχουμε όταν δεν θα είναι πια μαζί μας; Τελειώνουν οι πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου, μετά τον υπερήλικα Μίκη; Κάποια στιγμή ζήτησε το σακάκι του, "γιατί θα με σκοτώσει ο αέρας" όπως είπε χαρακτηριστικά. Τελικά μετά από λίγο, ο λόγος του άρχισε να κομπιάζει, μέχρι που μετά από τρεις αποτυχημένες προσπάθειες να αναγνώσει ένα συγκεκριμένο σημείο της ομιλίας του, αναγκάστηκε να σταματήσει, ψελλίζοντας απολογητικά "σας χρωστάω" και γρήγορα κάθισε κάτω υποβασταζόμενος, σε ένα τέλος θλιβερό μιας μάλλον συνολικά θλιβερής εκδήλωσης. Αμέσως ο κύριος Μαριάς έσπευσε να αρπάξει το μικρόφωνο και να βροντοφωνάξει τα ίδια που έλεγε και πριν, όμως τούτη τη φορά "εκ μέρους του Μίκη".

Όπως έγραψα παραπάνω, όλα θύμιζαν έντονα μέρες της δεκαετίας του '80, όμως υπήρχε μια σαφής και σημαδιακή διαφορά. Ο παλμός του ακροατηρίου ήταν άτονος, ο κόσμος μουδιασμένος και ανόρεχτος, δεν μπορούσε να φωνάξει ένα σύνθημα με ενθουσιασμό, όσο κι αν κατά βάθος ένιωθε ότι κάτι τέτοιο άρμοζε στην περίσταση. Θα ήθελα σ' αυτό το σημείο να διαψεύσω κατηγορηματικά ότι ακούστηκαν δήθεν ακροδεξιά συνθήματα σε τούτη τη συγκέντρωση, όπως ψευδώς κάποιοι ισχυρίστηκαν ανώνυμα στο διαδίκτυο (είναι φαίνεται μόδα της εποχής να χαρακτηρίζονται άπαντες ως "ακροδεξιοί", από διάφορους ανεξέλεγκτους κι εν πολλοίς ύποπτους τύπους που κυκλοφορούν μεταξύ μας φορώντας ηλεκτρονικές "κουκούλες"). Τα μόνα συνθήματα που ακούστηκαν, χωρίς και πάλι να υιοθετηθούν από σύσσωμο το σχεδόν υπνωτισμένο πλήθος, ήταν το "Προδότες-Προδότες" και το "Δεν σας θέλει ο λαός, το μνημόνιο και μπρος".

Εν κατακλείδι, όλα γύρω μου έδωσαν την εντύπωση ότι πίσω από το ηρωικό "last stand" του Μίκη, βρήκαν πρόσφορη ομπρέλα διάφορα τρωκτικά του παρελθόντος που πήδησαν από το βυθιζόμενο πράσινο καράβι μόλις ένιωσαν τον κίνδυνο -όχι για τη χώρα αλλά για την καριέρα τους- ή οσμίστηκαν πολλά υποσχόμενες προοπτικές ανέλιξης στην νέα κατάσταση που πρόκειται να αναδυθεί οσονούπω. Μετά λύπης μου θα προβλέψω -κι εύχομαι ν' αποδειχτώ ψεύτης- ότι σύντομα ο Μίκης θα τους είναι πιο χρήσιμος νεκρός παρά ζωντανός και πως θα καραδοκούν το τέλος της ζωής του μεγάλου συνθέτη. Τότε θα του κάνουν μια μεγαλοπρεπή φαραωνική κηδεία, όπως του Γεωργίου Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της Χούντας, και κατόπιν θα νομιμοποιηθούν να μιλούν "εκ μέρους του". Πολύ φοβάμαι ότι θα δυσαρεστήσω κάποιους αγαπητούς φίλους, όμως δυστυχώς οσμίζομαι ότι κάποιοι προετοιμάζουν το επόμενο ΠΑΣΟΚ, πράγμα που υπογραμμίζει τόσο η πολιτική καταγωγή των συμμετεχόντων, όσο και η όλη σημειολογία της εκδήλωσης, η οποία παρέπεμπε στις χειρότερες ημέρες του παπανδρεϊσμού, ενώ κάποιοι άλλοι προετοιμάζουν την επόμενη δεξιά, υπό τον sir Μπιλ Μαρκεζίνη.

Πιστεύω ότι όλοι αυτοί δεν είναι σε θέση να δώσουν στο λαϊκό κίνημα την προοπτική που έχει ανάγκη για να βγει από το τέλμα της υποδούλωσης και της χρεωκρατίας, απεναντίας πρόκειται να γίνουν άξονες κι όργανα χειραγώγησης της λαϊκής θέλησης, προσπαθώντας για άλλη μια φορά να επαναλάβουν την φενάκη μιας ακόμη αστικής μεταπολίτευσης.

Γιατί Μάξιμε, με βλέπεις εμένα να γελάω; Ξέρεις πόσες ελπίδες είχα εναποθέσει στη Σπίθα; Λυπάμαι περισσότερο επειδή θα στεναχωρήσω τον αγαπημένο μου Νωέα με όσα έγραψα, όμως πιστεύω πως θα εκτιμήσει κι εκείνος ότι παραθέτω την τίμια γνώμη μου, χωρίς δεσμεύσεις και εξαρτήσεις από οποιονδήποτε...

'Oταν στα έλεγα δεν με άκουγες φίλε μου Great Chaos. Τώρα απογοητευθήκατε. Να ακούτε τον διαισθητικό Δόκτωρ, πάντα δικαιώνεται καθυστερημένα ο γκαντέμης ελιτιστής Μαρία Αντουανέτα. Δεν θέλω να είμαι ελιτιστής, απλά θέλω να ξέρω ποιός είναι ο ηγέτης μου γιατί τον λαό δεν τον εμπιστεύομαι πια. Και σαν να μην έφτανε αυτό, κάπου διάβασα ότι το κίνημα το υποστηρίζει και ο τέως βασιλεύς Κωνσταντίνος. Εγώ είχα γράψει εδώ να υπάρξει ηγεσία και "άσε μας Μίκη, κάνε κόμμα ή παράτα μας κι εσύ, κάποτε ήσουν με τον Μητσοτάκη" και έφαγα αρνητικές πάλι. Η επανάσταση χρειάζεται ηγεσία. Αυτή είναι η ηγεσία ; Ο τέως βασιλιάς, ο Ζουράρις, ο Ψωμιάδης και ο Παπαθεμελής ; Πού είναι ένας νέος Ελευθέριος Βενιζέλος ;

Το Facebook ας μην ξεχνάμε είναι πείραμα της CIA. Μark Zuckerberg κλπ, αυτά είναι γνωστά.

βίντεο 1 : Ο επαναστάτης Ζουράρης παρέα με τον Πάγκαλο σε στιγμές γλεντιού.

βίντεο 2 : Ο επαναστάτης Μίκης πίσω από τον φιλοβασιλικό Κώστα Μητσοτάκη σε άλλου είδους γλέντια. Δώστε σημασία στο 2:43 λεπτό....

Τα συμπεράσματα και οι συνειρμοί δικοί σας.

Αρχική Δημοσίευση από Πατρεύς:

Παγκοσμιοποίηση, διεθνισμός και ξερό ψωμί...

Κι ύστερα αμφιβάλλει κανείς για το ποιό είναι το ποιόν του κινήματος...

Click για ανάπτυξη...

ο διεθνισμός είναι μια χαρά, αρκεί μέσα στην παγκοσμιοποίηση και τον διεθνισμό να επωφελούμασταν. Διεθνισμός με Παπαθεμελή και Ψωμιάδη ; πάει πολύ

Ο αγανακτισμένος Βασιλεύς