Αρχική Forum
Νέα Δημοσίευση
Προσωπικές Συζητήσεις
Πολυμέσα - Gallery
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
Chat and Fun
iSchool
15-07-15
10:18
Για πες...
Πιστευω οτι αυτο μπορει να γινει απο ενα σημειο και υστερα, και θελει συστημα που στηριζεται σε:
-επικερδες επαγγελμα/ιδεα
-περασμα απο το γραμμικο εισοδημα σε παθητικο. (Γραμμικο ειναι οταν πρεπει να δουλευεις για καθε φορα που πληρωνεσαι πχ υδραυλικος, παθητικο οταν δουλευεις μονο για να φτιαξεις τη μηχανη που το παραγει πχ δημιουργεις μια σπουδαια application και κερδιζεις καθε φορα που πουλιεται)
-Αναθεση/externalisation. Κρατας μονο τις βασικες ενεργειες (πχ design, strategy κλπ) και αναθετεις τα υπολοιπα σε τριτους πχ εκτελεση, παραγωγη κλπ Ετσι εξοικονομεις χρονο για δημιουργια περισσοτερων προιοντων/υπηρεσιων/παραλληλων προγραμματων.
-Δημιουργια assets απο τα κερδη ωστε να παραγουν κι αυτα χρημα πχ αγορα και ενοικιαση επαγγελματικων χώρων.
Πιστευω οτι σε πεντε εως δεκα χρονια αναλογα με τη δουλεια μπορεις να λυσεις το οικονομικο σου προβλημα και μετα να δουλευεις αν και οποτε θελεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10.315 μηνύματα.
15-07-15
13:37
Για κάθε παράδειγμα υπάρχουν αντιπαραδείγματα. Θα αναφέρω 2 περιπτώσεις ανθρώπων που γνωρίζω καλά και αν και κάνουν πολλά χρόνια την ίδια δουλειά, εξακολουθούν να την αγαπούν.
1) Καθηγητής Φυσικός που είχα στο σχολείο. Άνθρωπος που το έδειχνε ότι αυτό που έκανε το ζούσε. Κάθε μάθημά του ήταν μια παράσταση και κάθε πίνακάς του έργο τέχνης. Έκανε συνέχεια πράγματα από μεράκι και μόνο, χωρίς φυσικά να είναι υποχρεωμένος, όπως πρόσθετες ώρες μαθήματος, εργαστήρια, να καταναλώνει τα διαλείμματά του λύνοντας απορίες μαθητών (ακόμα και όχι των τμημάτων του), απογευματινά μαθήματα για διαγωνισμούς Φυσικής. Στα 3 χρόνια του λυκείου που τον είχα καθηγητή, δεν έλειψε ούτε μία (1) ώρα και μάλιστα μετά από ατύχημα, ερχόταν στο σχολείο με την πατερίτσα για να μη χαθούν μαθήματα, παρά το ότι είχε από το νοσοκομείο άδεια ενός μήνα.
2) Η μητέρα μου που είναι Παιδίατρος. Ποτέ δεν θυμάμαι να βαρυγγώμησε σχετικά με τη δουλειά της, αλλά πάντα εκφραζόταν με αγάπη για αυτή. Ποτέ δεν παραπονέθηκε ούτε για τα πρωινά ξυπνήματα, ούτε για τις βραδινές βάρδιες, ούτε όταν έμενε στο νοσοκομείο παραπάνω ώρες από το κανονικό για να βοηθήσει συναδέλφους της, ούτε όταν έφευγε από το σπίτι μέσα στην άγρια νύχτα για να επισκεφτεί ένα άρρωστο παιδάκι, ούτε όταν χτυπούσε το τηλέφωνο στις 3 το πρωί και μια ανήσυχη μαμά ρωτούσε αν είναι κακό που το μωρό της κάνει πορδές. Πάντα τη θυμάμαι με το χαμόγελο και ειδικά το πόσο ενθουσιασμένη ερχόταν στο σπίτι όταν μετά από μια δύσκολη περίπτωση ένα παιδί γινόταν καλά. Τέλος, να προσθέσω και τις ατελείωτες ώρες ή και μέρες κατά τις οποίες πρόσφερε (προφανώς δωρεάν) τις υπηρεσίες της σε στρατόπεδα προσφύγων και καταυλισμούς τσιγγάνων.
--- Νομίζω ότι τα παραπάνω 2 άτομα, ποτέ δεν είδαν τη δουλειά τους σαν κάτι το καταναγκαστικό, ούτε και σαν αναγκαίο για τα χρήματα και μόνον. Έκαναν (και ακόμα κάνουν) την εργασία τους με αγάπη και την ικανοποίηση της προσφοράς.
--- Ίσως για κάποιους αυτά που γράφω να είναι "ψιλά γράμματα", οι περιπτώσεις που ανέφερα να θεωρούνται "κορόιδα" κι εγώ να αποτελώ ένα "γραφικό ρετρό". Δικαίωμά τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 209912
Επισκέπτης
αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
15-07-15
14:34
Θεωρώ πως ο μόνος νόμιμος τρόπος για να είσαι οικονομικά ανεξάρτητος είναι να ακολουθήσεις για λίγα χρόνια μια αρκετά επικερδή εργασία και σε συνδυασμό με τις χαμηλές δαπάνες και την αποταμίευση να μπορείς να επενδύσεις τα χρήματά σου, σε ομόλογα, μετοχές κτλ, ώστε κάποια στιγμή να μπορείς να ζεις μόνο από τους τόκους των επενδύσεών σου.
Στο πρώτο σου παράδειγμα αναφέρεσαι σε έναν καθηγητή του δημοσίου, που σημαίνει ότι έχει σταθερή και εξασφαλισμένη εργασία, δουλεύει ένα οχτάωρο την μέρα, σπάνια έχει δουλειά για το σπίτι και το πιο σημαντικό η δουλειά του δεν είναι καθόλου αγχωτική, ούτε διορίες έχει να προλάβει, ούτε πρέπει να καινοτομήσει για να μην τον καταστρέψει ο ανταγωνισμός, ούτε η δουλειά του έχει ιδιαίτερη κούραση.
Για το δεύτερο παράδειγμα θα πω μόνο πως είναι ένα από τα επαγγέλματα που θεωρούνται λειτουργήματα, τα οποία δεν γίνεται πρακτικά για μένα να ακολουθήσεις εάν δεν σου αρέσει να προσφέρεις. Θα το θεωρήσω λοιπόν σαν μία εξαίρεση του κανόνα.
Ας σημειωθεί δε, ότι για να μπορεί μια οικονομία να συντηρήσει ένα γιατρό και έναν καθηγητή θα πρέπει να υπάρχουν δέκα άλλοι εργαζόμενοι σε παραγωγικές εργασίες (τουλάχιστο μια υγιής οικονομία). Το να φορτώνεις καρπούζια στους 42 βαθμούς επί 10 ώρες την μέρα νομίζω δεν συγκρίνεται με το μάθημα Φυσικής, και σε διαβεβαιώ πως ο εργάτης το μόνο που σκέφτεται είναι πότε θα τελειώσει το φόρτωμα για να πληρωθεί και ξεκουραστεί. Και ναι θα μου πεις ο Φυσικός ή ο Γιατρός σπούδαζαν χρόνια για να φτάσουν εκεί που είναι, δίχως όμως τον εργάτη κανείς τους δεν θα μπορούσε να κάνει αυτό που κάνει. Αυτό που θέλω να πω είναι πως ναι υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει το επάγγελμά τους, αλλά αυτό αφορά μόνο συγκεκριμένα επαγγέλματα με ιδιαίτερα καλές εργασιακές συνθήκες ή με μεγάλο αίσθημα κοινωνικής προσφοράς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10.315 μηνύματα.
15-07-15
14:47
Θα μου επιτρέψεις να σου πω, ότι η άποψη την οποία έχεις για τη δουλειά ενός καθηγητή (που θέλει να κάνει σωστά τη δουλειά του), είναι ...γυμνασιακή.
Εδώ θα συμφωνήσω. Έτσι λοιπόν γιατί να μην προσπαθήσουμε να εργαζόμαστε σε τέτοια επαγγέλματα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 209912
Επισκέπτης
αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
15-07-15
14:56
Ένας καθηγητής λοιπόν που θέλει να κάνει καλά την δουλειά του γιατί διαφέρει? Έχει μήπως περισσότερο άγχος? Ανασφάλεια εργασίας? Ασταθή ωράρια και υπερωρίες? Η εργάζεται υπό αντίξοες συνθήκες? Ας μη κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Δεν λέω πως ένας καλός καθηγητής λυκείου δεν εργάζεται αλλά η δυσκολία της εργασίας του δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλα επαγγέλματα.
Γιατί κάποιος πρέπει να παράγει και το ψωμί που θα φάει ο καθηγητής.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
laurentides
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η laurentides αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 204 μηνύματα.
15-07-15
15:27
Η δουλειά είναι ευχάριστη αν δουλεύει μαζί σου κάποιος που σου αρέσει (άλλωστε πολλοί τα φτιάχνουν από τον χώρο εργασίας τους) κατά τα άλλα οποιαδήποτε δουλειά (κατ'εμέ) όσο και να την λατρεύεις στην αρχή στην πορεία θα την σκυλοβαριέσαι χειρότερα κι από το να βάζεις καθημερινά πλυντήριο και να το απλώνεις και να το σιδερώνεις. Και κάτι άλλο εσείς οι άντρες μπορείτε να κάνετε μπάνιο σε λίμνες και ποτάμια στην άγρια φύση εμείς οι γυναίκες όχι γιατί υπάρχει κίνδυνος κολπίτιδων και παρόμοιων ασθενειών και επίσης πως θα ζούμε οι γυναίκες στην ζούγκλα πχ χωρίς αποτρίχωση στο μουστάκι (το χειρότερο σημείο για μένα τριχοφυίας) 
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 209912
Επισκέπτης
αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
15-07-15
15:30
πως θα ζούμε οι γυναίκες στην ζούγκλα πχ χωρίς αποτρίχωση στο μουστάκι (το χειρότερο σημείο για μένα τριχοφυίας)
Νομίζω πως αν αποφασίσετε να ζήσετε στη ζούγκλα το μουστάκι δεν θα είναι μέσα στις βασικές προτεραιότητες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
laurentides
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η laurentides αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 204 μηνύματα.
15-07-15
15:36
Εντάξει δεν θα είναι ζωτικής σημασίας αλλά σίγουρα δεν θα αρέσουμε στους αρσενικούς θα τρώμε τα μουστάκια μας αν τα αφήσουμε σαν του μπαρμπα-μήτρου και επί του θέματος ο γάμος δεν είναι καταδίκη αν το θέλουν και οι δύο αποδεικνύεται εποικοδομητικός ούτε τα παιδιά τα θεωρώ σαν χάσιμο χρόνου φυσικά πολύς κόσμος παντρεύεται για το θεαθήναι και κάνει παιδιά για να συμπληρώσει την εικόνα του 
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10.315 μηνύματα.
15-07-15
15:50
Το θέμα μας δεν είναι να συγκρίνουμε επαγγέλματα μεταξύ τους. Συζητάμε για το πόσο κάποιος μπορεί να είναι ευχαριστημένος με τη δουλειά του. Ο καθηγητής που ανέφερα ήταν απλά ένα παράδειγμα που γνωρίζω. Προφανώς και υπάρχουν "ευτυχισμένοι" και σε άλλα επαγγέλματα.
Τι να πω; Αν θεωρείς ότι ένας καθηγητής δεν έχει δουλειά για το σπίτι, η δουλειά του δεν είναι αγχωτική, δεν έχει διορίες να προλάβει, δεν αντιμετωπίζει ανταγωνισμούς, η δουλειά του δεν είναι κουραστική, δεν έχει ανασφάλεια ότι θα μετατεθεί μακριά από την οικογένειά του, ότι δεν θα γυρίζει από τη μια άκρη του νομού στην άλλη για να διδάσκει σε 3 σχολεία, ότι δεν εργάζεται πολλές φορές σε αντίξοες συνθήκες, ότι κάνει εύκολη δουλειά, ότι δεν έχει ασταθή ωράρια και υπερωρίες, δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω και δεν θα συνεχίσω πάνω σε αυτό. Όμως (το είπα και παραπάνω) δεν είναι αυτό το θέμα μας. Ας μην το γυρίσουμε λοιπόν στην κριτική συγκεκριμένου επαγγέλματος. Το θέμα μας είναι κατά πόσο μέσα στα "πρέπει" της κοινωνίας μας, μπορούμε να είμαστε "ευτυχισμένοι".
Τώρα το λαϊκίζουμε. Προφανώς στην κοινωνία υπάρχουν ανταγωνισμοί και σίγουρα δεν ξεκινάμε όλοι έχοντας τις ίδιες ευκαιρίες. Όμως, ο καθένας μας μπορεί να αγωνιστεί για το καλύτερο δυνατό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 209912
Επισκέπτης
αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
15-07-15
16:10
Αυτό είναι και το ερώτημα του αρχικού ποστ. Γιατί οι άνθρωποι επιλέγουν να ακολουθήσουν τα κοινωνικά πρέπει όταν πρέπει γι'αυτά να θυσιάσουν μεγάλο μέρος, ή και όλη την ευτυχία τους.
Δεν είναι λαϊκισμός είναι η ωμή πραγματικότητα. Ο καθηγητής, ο γιατρός ή ο CEO μπορούν να έχουν αυτές τις θέσεις γιατί υπάρχουν αρκετοί άλλοι ώστε να καλύψουν κάποιες δουλειές που είναι μεν απαραίτητες αλλά ταυτόχρονα βρώμικες, κουραστικές και μονότονες. Ο σκουπιδιάρης για παράδειγμα που χωρίς αυτόν η ζωή στις πόλεις θα ήταν αδύνατη δε νομίζω να σηκώνετε στις 4 το πρωί γεμάτος χαρά για να πάει στην δουλειά και ακόμη αν το κάνει είναι ένας τρόπος για να συνεχίσει να ζει. (Αν δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο, προσπάθησε να δεις θετικά αυτό που κάνεις). Δεν νομίζω όμως να υπάρχει έστω και ένας σκουπιδιάρης στη Γη (ή κάποιο άλλο παρόμοιο επάγγελμα) που αν εάν είχε την οικονομική δυνατότητα να μην δουλεύει θα επέλεγε να συνεχίσει να είναι σκουπιδιάρης.
Ο καθένας μας μπορεί να αγωνιστεί για το καλύτερο δυνατό, όμως πρακτικά πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι σε κακοπληρωμένοι σε απαραίτητες χαμαλοδουλειές γιατί πολύ απλά είναι αναγκαίες για την επιβίωση όλου του κοινωνικού συνόλου. Όλοι οι υπόλοιποι με τις "καλές" δουλειές είναι απλά οι τυχεροί.
Οπότε για να επανέλθω στο αρχικό επιχείρημα, δεν νομίζω πως η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων εάν μπορούσε να ζήσει χωρίς να εργάζεται θα επέλεγε να συνεχίσει να εργάζεται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
15-07-15
17:04
Επιτέλους εβαλες τη σωστη φωτογραφια. Για καθε εναν ευτυχισμενο χιλιαδες ζουν στη σκια. Οι περισσοτεροι ανθρωποι ζουν μια αχρωμη ζωη και ονειρευονται τη ζωη καποιων λιγων επιτυχημενων. Βαλε σειρες με μεγαλεια στην tv και θα εχεις ολον τον κοσμο καθηλωμενο.
Οσο για τον καθηγητη που αγαπουσε τη δουλεια του (εχει νοημα ο παρατατικος), ακου και τη δικη μου πορεια στην αρχη. Τελειωσα φιλολογια στην Ελλαδα κι εκανα κι εγω τα ονειρα μου. Όταν συνειδητοποιησα οτι τα εισοδηματα θα καθοριζαν και την ποιοτητα ζωης μου, αρχισα να χτυπαω Βορεια Προαστεια Αθηνας (ιδιαιτερα) οπου εβγαζα καλα λεφτα. Ειδα ομως και πως ζει ο κοσμος και δεν ειχε καμμια σχεση με τις παραστασεις του λαουτζικου που ειχα πρωτυτερα. Συνειδητοποιησα οτι θα περναγα τα υπολοιπα χρονια της ζωης μου δουλευοντας και περιμενοντας τη συνταξη.
Δυο αλλοι παραγοντες συνετελεσαν στο να τα παρατησω. Αρχισα να εχω φιλοσοφικες ανησυχιες ως προς το ποιον ρολο παιζω στο συστημα και ποιο πιονι της σκακιερας ειμαι. Εκει καταλαβα οτι μπορει μεν η εκπαιδευση σαν γενικη ιδεα να ειναι κατι το ευγενες, αλλα το εθνικο εκπαιδευτικο συστημα χρησιμευει στο να παραγει ανθρωπακια εκτροφειου ετοιμα να υπηρετησουν το συστημα των ολιγων. Στο σχολειο εκτος απο τα βασικα για να λειτουργεις (γραφη, αναγνωση, αριθμητικη), τα υπολοιπα ειναι για να πιασεις μια θεση στο συστημα, διαιωνιζοντας το. Στο σχολειο δεν προκειται ποτέ να διδαχτεις την προσωπικη ανάπτυξη (να αξιοποιεις τις δυνατοτητες σου και να ελεγχεις τη ζωη σου), ουτε το χρημα (διοτι θα ζητησεις κομματι απο την πιττα, εκτος αν ακολουθησεις οικονομικες σπουδες για να υπηρετησεις το συστημα), ουτε την κοινωνικη παλη (διοτι θα τα βάλεις εναντιον του συστηματος) ουτε την αναζητηση της ευτυχιας (διοτι θα μαθεις οτι υπαρχουν και καλυτερα) . Ο εκπαιδευτικος (της εθνικης εκπαιδευσης) γινεται στην ουσια το παπαγαλακι του συστηματος.
Ο αλλος παραγοντας ηταν οτι καταγομαι απο παλια αριστοκρατικη οικογενεια της Οδησσου. Οι αριστοκρατες ηταν το παλιο συστημα, δηλαδη εκμεταλλευτες του λαου (δεν προκειται να τους υπερασπιστω), αλλα το σιγουρο ειναι οτι εχουν υψηλα στανταρ ζωης και φυσικα δεχτηκα μια αγωγη να μη βολευομαι με τη συγκεκαλυμμενη σκλαβια που υιοθετουν σχεδον οι παντες.
Δεν τα καταφερα παντα. Τα χρονια που δουλεψα στην Αφρικη δεν ηταν τα καλυτερα. Δεν εχω ομως ψευδαισθησεις και δεν κοροιδευω τον εαυτο μου. Ηταν αναγκαιο κακο.
Ο καθηγητης σου λοιπον, αλλα και ο καθε ευτυχισμενος ειτε απο αγνοια του καλυτερου ειτε απο συμφιλιωση με το συστημα δεν μου λέει τιποτα. Με το υπαρχον κοινωνικο μοντελο ευτυχισμενος εχει καταντησει να θεωρειται οποιος ειναι βολεμενος και υποφερει λιγοτερο απο τους αλλους. Ξερεις μηπως ποια θα ειναι η γνωμη του καθηγητη σου οταν βγει στη συνταξη κι εχει πια περισσοτερο χρονο να σκεφτεται και να αναπολει το πώς εζησε; Το αγαπα μπορει να γινει αγαπουσε.
Σορυ αγαπητε μου, εχω παρει πολλες φορες τη συνταξη μου κανοντες τεραστιες διακοπες κατα καιρους και γυριζοντας τον κοσμο. Τι να μου πουνε τα πειθαρχημενα στρατιωτακια της ζωης που κοιτανε συνεχεια το ρολόι, που ειναι ικανοποιημενα με ψιχουλα απο το τραπεζι των πλουσιων και αναμασουν φιλοσοφιες περι της αξιας της εργασιας για να καλμαρουν τη συνειδηση τους; Κι εγω κι αυτοι χωμα θα γινουμε στο τελος. Προτιμω λοιπον να ζω με τους δικους μου ορους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
LiViNGtheLiFE
Διάσημο μέλος
Η LiViNGtheLiFE αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλλεται Barista. Έχει γράψει 2.226 μηνύματα.
15-07-15
20:55
Στέκομαι σε αυτά τα δύο.
Για έναν πάμπλουτο ζουν χιλιάδες στη σκιά, αλλά για έναν ευτυχισμένο γιατί; Το ψωμί σου τρώει;
Ας πιάσουμε το επάγγελμα του καθηγητή. Άλλοι είναι μίζεροι, γκρινιάριδες και κλαίγονται μονίμως για την κακή τους τύχη σε όλους τους τομείς της ζωής τους. Άλλοι είναι αφοσιωμένοι, δοτικοί, και η ευτυχία κυριαρχεί στη ζωή τους, όχι μόνο στη δουλειά, αλλά στη οικογένεια, στις παρέες, παντού. Υπενθυμίζω πως παίρνουν τον ίδιο μισθό, ένα μισθό πείνας για τους νεοδιόριστους, ένα μισθό που μετά βίας φτάνει για όσους έχουν οικογένεια. Καταλήγω πως είναι καθαρά θέμα χαρακτήρα και πως κάποιοι ότι δουλειά και να κάνουν, όσα χρήματα και να παίρνουν είναι δυστυχισμένοι. Επίσης έχω γνωρίσει αγρότες και απλούς εργάτες που καίγονται στον ήλιο όπως λέτε και σας διαβεβαιώ πως αρκετοί είναι πρόσχαροι, κεφάτοι και φυσικά ευτυχισμένοι. Άλλοι μεγαλογαιοκτήμονες αναλώνονται στο πως θα αυγατίσουν τα λεφτά τους, πως θα προβληθούν στην κοινωνία και ζουν τελικά μες τη μιζέρια, γιατί μιζέρια δεν είναι μόνο η φτώχεια, είναι η γκρίνια και η απληστία.
Εκτός από έναν υπέροχο καθηγητή μου στο φροντιστήριο που ήταν απίστευτα δοτικό και υποστηρικτικό άτομο ενώ τυπικά δεν είχε κάποια παραπάνω υποχρέωση ούτε να κερδίσει κάτι, είχα δύο καθηγητές στο (δημόσιο) σχολείο μου που έκαναν ώρες εκτός μαθήματος και ήταν πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν. Α, και ναι, ήταν ευτυχισμένοι. Άλλοι πάλι, μας κυνηγούσαν να μας κάνουν ιδιαίτερα, είχαν σπιταρώνες, ήταν κακιασμένοι και υποκριτές.
Κι όμως, κοινωνικά και οικονομικά, οι πρώτοι ζούσαν στη σκιά των δεύτερων και όχι το αντίθετο όπως λες.
Κάποιοι είναι υπέροχοι άνθρωποι είτε εργάτες (και επιμένω σε αυτό) είτε καθηγητές ή ότι άλλο θες, που φυσικά εισπράττουν θαυμασμό και ευγνωμοσύνη από τους γύρω τους βγάζοντας τους τον καλύτερο εαυτό τους, κάποιοι άλλοι πάλι είναι ζηλιάρηδες και άπληστοι και καταδικασμένοι να είναι δυστυχισμένοι.
Οπότε δε νομίζω πως ο καθηγητής που περιέγραψε ο Δίας θα πάψει να αγαπάει τη δουλειά που κάνει/έκανε, και ασφαλώς δεν ζει σε βάρος κανενός, δεν καθιστά κανέναν δυστυχισμένο, απλά κάποιοι είναι ανίκανοι να δώσουν στους άλλους πράγματα άρα και να ξεφύγουν από τη ζήλια και τη μιζέρια τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10.315 μηνύματα.
15-07-15
23:58
Καταπληκτικό κείμενο. Το παρακάτω απόσπασμα απαντά σε όλα:
Ευτυχώς, δεν καταγόμαστε όλοι από ...αριστοκρατικές οικογένειες. Οι γονείς των περισσοτέρων από μας, ήταν απλοί άνθρωποι, οι οποίοι ότι κατάφεραν το κατάφεραν με τη δουλειά τους και μόνον. Έτσι οι γονείς μας με το παράδειγμά τους μας δίδαξαν ότι η εργασία και η προσφορά στους συνανθρώπους μας, είναι πολυτιμότερο αγαθό από το ραχάτι και την εκμετάλλευση της δουλειάς των άλλων. Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας εκείνοι που, (αλήθεια ή ψέματα αδιάφορο, καθώς στο διαδίκτυο και σε αγνώστους μπορείς να λες ότι θέλεις), υπερηφανεύονται ότι εργάζονται ...ελάχιστα, δεν λένε ότι για να εισπράττουν αυτοί, κάποιοι "δουλοπάροικοί" τους βρίσκονται σε καθεστώς άγριας εκμετάλλευσης. Τους "ευχαριστούμε" λοιπόν για τα "μαθήματά" τους, αλλά δεν βλέπω το λόγο να ασχολούμαστε άλλο μαζί τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλλεται Μαθηματικός και μας γράφει από Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 22.583 μηνύματα.
16-07-15
01:04
Δια σε ποια κοινωνία υπάρχουν αυτοί οι Βιβλικοί εργασιομανείς τίμιοι άνθρωποι; 
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
16-07-15
01:16
Ατυχης εκφραση. Ήθελα να πω οτι σε καθε ευτυχισμενο αντιστοιχουν χιλιαδες που δεν ειναι. Δηλαδη να τονισω την αναλογια. Πιστευω πραγματι οτι οι ευτυχισμενοι της δουλειας ειναι ελαχιστο ποσοστο.
Καπως ετσι ειναι οι φιλοσοφιες ψυχολογικης επιβιωσης των μοντερνων σκλαβων για τις οποιες ειχα μιλησει πιο πανω. Αν κι εχω πολλες αμφιβολιες για το αν γνωριζεις το εργοσιακο περιβαλλον του μεσου πληθυσμου. Ξερεις δεν ειναι ολοι παιδιατροι οπως η μητερα σου. Εσυ προσωπικα εχεις δουλεψει ποτέ; Αυτος που φαινεται οτι εχει δουλεψει ειναι ο Ξεχασμενος.
Και για να χρησιμοποιησω και το προσφιλες σου στυλ: Καλο μου παλικαρι, εισαι μονο 22 χρονων και σε περναω 30 χρονια. Δουλεψε πρωτα καμποσα χρονακια και θα σου φυγουν οι ψευδαισθησεις.
Σε καθε περιπτωση ειναι απολυτο δικαιωμα σου να δουλευεις οσο θες. Θα παρεις και συ το παρασημο της ανοιχτης παλαμης απο τον ιδιο σου τον εαυτο, οταν θα βγεις στη συνταξη στα 67 και κοιταχτεις στον καθρεφτη. Θα συνειδητοποιησεις οτι εχεις πια γερασει και σου εφυγε η ζωη μεσα απο τα χερια, προσπαθωντας να αποδειξεις ποσο εργατικος εισαι. Εγω προτιμω να δουλευω ελαχιστα και απολαμβανω τη ζωη περισσοτερο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Johnny15
Επιφανές μέλος
Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλλεται Άεργος/η και μας γράφει από Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12.746 μηνύματα.
16-07-15
11:02
Δια και LiViNGtheLiFE, δεν μπορεί ο κάθε άνθρωπος να είναι ευτυχισμένος στην δουλειά του. Ναι, μπορεί πχ σε κάποιον μάστορα ας το πούμε, να του αρέσει η δουλειά του παρόλο που είναι δύσκολη. Εμένα δεν μου αρέσει αλλά σε αυτόν μπορεί να αρέσει να φτιάχνει πράγματα. Όμως, πρέπει να παραδεχθείς ότι δεν γίνεται να είναι όλοι ευτυχισμένοι με την δουλειά τους. Και μάλιστα, η πλειοψηφία είναι δυστυχισμένη. Δία έχεις μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που και οι δυο σου γονείς σπούδασαν και εργάζονται πάνω σε αυτό που διάλεξαν και τους αρέσει. Είναι πολύ σημαντικό αυτό και δεν καταλαβαίνεις τα βάσανα και την κούραση που περνάνε κυρίως οι εργάτες και όσοι δεν έχουν και άλλη επιλογή. Και δυστυχώς δεν μπορεί να υπάρχει ευτυχία σε μια δουλειά που κάνεις αυτοματοποιημένες κινήσεις για 8 ώρες, που το περιβάλλον είναι τελείως αγχωτικό και καταπιεστικό, που είναι βρώμικο, και πολλά άλλα. Δεν λέω ότι είσαι μίζερος όπως αναφέρει η LiViNGtheLiFE, αλλά σίγουρα η περισσότερη ώρα στην δουλειά σου είναι βασανιστική και περιμένεις πως και πως να φύγεις. Είναι αδύνατον να σου αρέσει μια τέτοια δουλειά, γιατί δεν προσφέρει πραγματικά τίποτα στον εαυτό σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10.315 μηνύματα.
16-07-15
13:22
Συμφωνώ σε όλα όσα γράφεις. Δεν είπα πουθενά ότι μπορεί ο κάθε άνθρωπος να είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του. Προφανώς και αυτό δεν είναι δυνατόν. Εκείνο που είπα ήταν ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τους γεμίζει η εργασία τους και τους δίνει και την ικανοποίηση της προσφοράς. Η άποψή που διατύπωσα είναι ότι καθένας μας θα πρέπει να προσπαθήσει να πετύχει το ίδιο. Σίγουρα υπάρχει ανταγωνισμός στην κοινωνία και δεν είναι δυνατόν να το καταφέρουμε αυτό όλοι, όμως είναι ένας στόχος για τον οποίο αξίζει να αγωνιστούμε να τον πετύχουμε έστω και μέχρι κάποιο σημείο. Τα σημεία που διαφώνησα, ήταν οι "θεωρίες" ότι όλες οι δουλειές είναι βαρετές, ότι τα περί προσφοράς αποτελούν δικαιολογίες σύγχρονων σκλάβων και οι φαμφάρες ότι πρέπει να εργαζόμαστε ελάχιστα, αλλά να έχουμε υψηλά έσοδα (προφανώς σε βάρος κάποιων άλλων), ώστε να απολαμβάνουμε τη ζωή μας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
16-07-15
14:47
Υπαρχουν δουλειες βαρετες και μη, αλλα σιγουρα το συγχρονο εργασιακο μοντελο ειναι γενικως απανθρωπο.
Η προσφορα μεσω της εργασιας υπαρχει, αλλα εχει γινει σημαια απο τους καταπιεσμενους εργαζομενους, για την ψυχολογικη τους επιβιωση. Κι ο μπατσος που βαραει μια ζωη προσοχες και διακινδυνευει το τομαρι του με τους κακοποιους ή χανει τον υπνο του στη νυχτερινη βαρδια θα ξεγελασει τον εαυτο του με την κοινωνικη προσφορα αντι να παραδεχτει οτι τα ανεχεται ολα αυτα για να εχει ενα πιατο φαί.
Το να εργαζεσαι λιγο και να κερδιζεις οσα σου χρειαζονται ειναι εφικτο οταν εχεις επικερδη δουλεια και δουλευεις εξυπνα. Δεν θα μας κανεις και εκμεταλλευτες επειδη ετσι σου αρεσει.
Απο ο,τι εχω παρατηρησει εχεις διαστρεβλωσει πολλα απο οσα εχουν λεχθει. Μιλησα για ελευθερο χρονο κι εσυ τον εκανες ραχατι. Ο Andy ειπε οτι δεν γουσταρει δουλειες με ξυπνημα απο τα χαραματα και νυχτερινες βαρδιες (τι πιο λογικο; ) και πηγες να του κανεις κηρυγμα για το πρωινο ξυπνημα λες και ειναι το παιδι κανενας τεμπελακος. Αλλο να αποφασιζεις απο μονος σου να ξυπνας πρωι (πρωι ειναι και 7 η ωρα, η οποια ειναι μια κανονικη ωρα) κι αλλο να τρεχεις σαν το διαολο στα μαυρα σκοταδια για να πλουτισεις ενα αφεντικο.
Κι εμενα βιαστηκες να μου φορτωσεις δουλοπαροικους, ενω απο την αρχη του νηματος βροντοφωναζω «περισσοτερο ελευθερο χρονο για κοινωνικη αναπτυξη κι ανθρωπινη αξιοπρεπεια». Πρεπει καποια στιγμη να σοβαρευτεις.
Δεν προκειται να απολογηθω επειδη οι προγονοι μου ηταν αριστοκρατες. Εγω ζω στον 21ο αιωνα και ο λογος μου ειναι μαλλον αριστερος. Δεν κατηγορω τους εργαζομενους επειδη δουλευουν -ο,τι μπορει ο καθενας κανει για τον επιουσιο- αλλα οσους απο αυτους ειναι υποκριτες. Και συμβιβασμους κανεις και σκλαβος γινεσαι για να επιβιωσεις. Αλλα το να εισαι σκλαβος και να το χαιρεσαι ειναι μιζερια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
LiViNGtheLiFE
Διάσημο μέλος
Η LiViNGtheLiFE αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλλεται Barista. Έχει γράψει 2.226 μηνύματα.
16-07-15
18:27
Δε μπορεί να υπάρξει οικονομικό σύστημα χωρίς εργασία. Το ότι δουλεύουν οι εργάτες για να πλουτίζει το αφεντικό είναι μια πραγματικότητα του καπιταλισμού , είναι μια αδικία που τη γνωρίζουμε. Όμως δεν είναι λόγος για να γινόμαστε εμείς οι εκμεταλλευτές ή να προδικάζουμε πως δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι στη ζωή μας. Η νωθρότητα που υποστηρίζεις δεν μπορεί να βοηθήσει καμία κοινωνία να αναπτυχθεί ανεξάρτητα από την κατανομή του πλούτου και το πολιτικοοικονομικό σύστημα, γιατί η πρόοδος και η δημιουργία προέρχονται από την εργασία. Άρα το ζητούμενο δεν είναι να βρούμε μια δουλειά με την οποία θα δουλεύουμε λιγότερο αλλά μια δουλειά δημιουργική και εφευρετική ή οτιδήποτε άλλο γεμίζει τον καθένα. Πράγματι δεν μπορεί να είναι όλες οι δουλειές έτσι, αλλά όπως είπε και ο Δίας ας αγωνιστεί ο καθένας να κάνει ότι καλύτερο μπορεί. Ακόμη μία δουλειά με απόλυτα αυτοματοποιημένες κινήσεις όπως λέει ο Τζον (που δε σε ευχαριστεί όταν την κάνεις) δεν σε καταδικάζει να είσαι δυστυχισμένος στη ζωή σου. Τα εργασιακά δικαιώματα είναι ένα άλλο κεφάλαιο και δε σχετίζονται με την τεμπελιά αλλά με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μην ευτελίζεις λοιπόν τον όρο χρησιμοποιώντας τον για δικαιολογήσεις το πόσο λίγο δουλεύεις γιατί το να πλουτίζεις χωρίς να δουλεύεις προφανώς είναι εις βάρος κάποιου άλλου, άρα ο ίδιος αντιφάσκεις με όσα λες. Σίγουρα η λύση στην ανισοκατανομή του πλούτου και την εκμετάλλευση δεν είναι το να δουλεύουμε λιγότερο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 209912
Επισκέπτης
αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
16-07-15
19:25
Αυτό που με εκπλήσσει είναι ότι αυτομάτως συνδέεται το να μην δουλεύει κάποιος, ή να δουλεύει λίγο με την νωθρότητα, την τεμπελιά κτλ. Και από αυτό φαίνεται και πόσο καλή πλύση εγκεφάλου έχει καταφέρει να κάνει το σύστημα. Πλέον κάποιος που δουλεύει 15 ώρες τη μέρα για 2 ευρώ την ώρα θεωρείται εργατικός, παιδί της φάμπρικας κτλ κτλ. Ενώ κάποιος άλλος που κάνει αποδοτικότερη εργασία και μπορεί να συντηρηθεί με 2 ώρες τη μέρα είναι τεμπελαράς, νωθρός και βάρος στην κοινωνία.
Μου θυμίζει το στρατό η όλη κατάσταση που δεν είχε σημασία αν κάναμε κάτι ουσιώδες, απλά να δείχναμε ότι κάναμε κάτι.
Επίσης εργασία δεν είναι μόνο ότι πληρώνεται, μπορεί κάποιος π.χ ένας ερευνητής να είναι πολύ πιο παραγωγικός στον ελεύθερο χρόνο του από τι όταν δουλεύει. Μην πάμε μακριά, δείτε το ίντερνετ και τα χιλιάδες open source software που υπάρχουν που είναι πολλές φορές καλύτερα από τα επαγγελματικά. Ένας προγραμματιστής λοιπόν που δεν χρειάζεται να δουλεύει πλέον και αφιερώνει τον χρόνο του στην κατασκευή τέτοιων προγραμμάτων θεωρείτε αυτομάτως τεμπέλης και νωθρός σύμφωνα με την παραπάνω άποψη, αφού δεν εργάζεται πια με την συμβατική έννοια, αλλά αφιερώνει το χρόνο στο να κάνει κάτι που του αρέσει.
Η πρόοδος και η δημιουργία προέρχονται από την εργασία σίγουρα, αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνετε είναι πως στο παρόν παγκόσμιο οικονομικό σύστημα δεν δουλεύουμε για να προοδεύσουμε, δουλεύουμε για να μπορούμε να καταναλώσουμε όλο και περισσότερα και είναι φυσικό για ένα σύστημα που βασίζεται στον ατέρμονο καταναλωτισμό να προσπαθεί να σε πείσει ότι πρέπει να δουλεύεις μέχρι να πεθάνεις για να ταΐσεις το τέρας και πως δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Έχουμε μάθει να καταλώνουμε όσα βγάζουμε (και περισσότερα εδώ στην Έλλαδα) πράγμα που σημαίνει ότι είμαστε καταδικασμένοι να δουλεύουμε για μαι ζωή. Παράλληλα αν κάποιος αποταμιεύει, ξοδεύει λίγα, επενδύει και φτάσει κάποια στιγμή να μην χρειάζεται να δουλεύει για να συντηρηθεί, είναι τεμπέλης και βάρος. Νομίζω είναι φανερό πόσο λάθος είναι αυτή η άποψη και το παράλογο της εργασίας που επικρατεί στην σημερινή πραγματικότητα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Φορτώνει...
