Τα άκρα και η μεσότητα

Απο την εποχη που ο Αριστοτελης εισηγαγε την εννοια της μεσοτητας ως αρετη μεχρι σημερα, παρατηρειται μια καιρια δυσφημιση ειτε κοινωνικη ειτε πολιτικη της εννοιας των ακρων.Βιωνοντας μια εποχη πολιτικων μεταβολων,διαπιστωνεται οτι η παναξια μεσοτητα μεταμορφωθηκε σε πολιτικη μετριοπαθεια και τα ακρα αναγονται σε <<εξιλαστηρια θυματα>> μιας επικρατουσας φαρσοκωμωδιας.Αναμφιβολα δεν ειναι ολα τα ακρα ιδια, ουτε εξυπηρετουν τους ιδιους σκοπους.Ενα απλο παραδειγμα ειναι οτι η κοινοβουλευτικη δημοκρατια βρισκεται καπου αναμεσα στο φασισμο και στην ασυδοσια,οπου η τελευταια εχει ταυτιστει λανθασμενα,κατα την ταπεινη μου αποψη,με την ιδεα της αναρχιας.
Σε ποιες περιπτωσεις και σε ποιες εκφανσεις της ζωης,της πολιτικης και της κοινωνιας,πιστευετε οτι μπορουν να εφαρμοστουν τα ακρα;
H μεσοτητα τελικα ειναι ο μονος δρομος ή τα ακρα,αυτα τα ακρα που μπορουν να εξανθρωπισουν ενα βασανισμενο κοσμο ή εστω να βοηθησουν στην ανελιξη του ανθρωπινου γενους και οχι μονο,πρεπει ιστορικα τουλαχιστον, να εξιλεωθουν;