dooo
Διακεκριμένο μέλος
Η dooo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 7,956 μηνύματα.
31-10-06
10:32
Χτες πάλι στο σινεμά, όχι απλά έκλαψα, αλλά αισθανόμουν και ένα κόμπο στο στομάχι, όταν
Πάρα πολύ δυνατή σκηνή από αυτές που δεν ξεχνάς ποτέ.ο Θίο και η Κη κρατώντας αγκαλιά το μοναδικό μωρό στον κόσμο περνούσαν ανάμεσα από τους εξαγριωμένους στρατιώτες κι εκείνοι μόλις άκουγαν το νεογέννητο μωράκι η μορφή τους γλύκαινε και σταματούσαν ακαριαία τις εχθροπραξίες...
ίσα ίσα που η σκηνή αυτή δεν ήταν καθόλου γλυκανάλατη, αλλά πάρα πολύ σκληρή (οι στρατιώτες απλά σταματούν να πυροβολούν για λίγα δευτερόλεπτα, γιατί κάτι καινούριο πέρασε από μπροστά. το ίδιο θα κάνανε και με έναν πολύχρωμο παπαγάλο. ολοκληρωτικά καθεστώτα. που πάμε αραγες). Γενικά η ταινία Children of Men, είχε έντονα πολιτικά μηνύματα και εντελώς απαισιόδοξες βλέψεις για το μέλλον.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
dooo
Διακεκριμένο μέλος
Η dooo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 7,956 μηνύματα.
11-07-06
17:40
Αρχική Δημοσίευση από Kassie:Επισης πολυ κλαμα στις Μικρες Κυριες(ενα απο τα αγαπημενα μου βιβλια )οταν πεθαινει η Μπεθ .
κι εγώ το ίδιο. κι εκεί που η Τζο τρέχει πίσω από τον Γερμανό
κάθε φορά, από τα 14 μου μέχρι και σήμερα, κάθε φορά, μα κάθε φορά (είτε με το βιβλίο, είτε με τη ταινία), ρίχνω κλάμμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.