DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ναι, ισχύουν όλα αυτά. Όμως δεν νομίζω ότι η κρίση των 30 είναι μεγαλύτερη από την κρίση της εφηβείας. Έχω την εντύπωση ότι στην πρώτη οι αλλαγές που συμβαίνουν είναι πολύ περισσότερες σε σχέση με τη δεύτερη. Ξαναλέω , έχω απλά μια εντύπωση διότι δεν έχω φτάσει τα 30 για να γνωρίζω από πρώτο χέρι..
Στην εφηβεία ταλαιπωρείσαι κυρίως απ'τις ορμόνες σου. Μετά τα 30 υποφέρεις από μια αόρατη και υποβόσκουσα φθορά του οργανισμού που γίνεται ολοφάνερη πια από το 36ο περίπου ως το 40ο έτος της ζωής σου, απ'τα 30 όμως ξεκινά η φθορά με βήματα χελώνας να σκαρφαλώνει πάνω σου, απλά δεν το νοιώθουν όλοι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Αν ποτέ παντρευτείς, ποιος θα μαγειρεύει? Ποιος θα καθαρίσει και ποιος θα πλένει ρούχα? Γιατί αν η μαμά σου τα έκανε αυτά, θα θέλεις να τα κάνει και η γυναίκα σου. Δεν χρειάζεται να είναι υπερπροστατευτική… φτάνει να κάνει πράγματα που θα μπορούσες να κάνεις μόνο σου…
'Εχω ζήσει πολύ καιρό μόνος μου και τα έκανα όλα εγώ, κι όχι η μαμά. Είμαι τελείως αυτόνομο άτομο και θέλω να χω αυτόνομη γυναίκα δίπλα μου, όχι ένα κοριτσάκι που θα θέλει τον μπαμπά της.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Εγώ πάντως ψάχνω πάντα τον τέλειο έραστη, πρώτα και πάνω απ' όλα τα υπόλοιπα.. Αλλά επειδή ούτε αυτό μόνο του αρκεί δυστυχώς, υποχρεωτικά κοιτάζω και τα υπόλοιπα!
ξέρω ξέρω... χίπισα δεν θα γινόσουν ποτέ. Α ρε και να 'χα γεννηθεί λίγα χρόνια πριν, θα'χα γνωρίσει μια χίπισα στα Μάταλα και θα παίρναμε τα βουνά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ενώ οι άντρες θέλουν ερωμένη και μαμά σε όλες τις ηλικίες…
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ξενερωτικό από μια γυναίκα - μαμά που με βλέπει σαν παιδάκι και να με πνίγει με τις αγωνίες, τις ανασφάλειες και τις νευρώσεις που έχουν όλες οι μαμάδες. Υπερπροστασία μακρυά από μένα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Πάντως σκεφτόμουν πως μπορεί να ερωτευτείς κάποιον σε μεγαλύτερη ηλικία για εντελώς διαφορετικούς λόγους απ' ότι θα τον ερωτευόσουν στα 20 σου. Στα 20 ψάχνεις εμφάνιση, τρέλα, κοινωνικότητα και έξω καρδιά. Στα 30 σου η εμφάνιση δεν παίζει πια τον πρώτο ρόλο (τι να τον κάνω αν είναι κούκλος, αλλά όταν ανοίγει το στόμα του δεν ξέρω που να κρυφτώ; ), δεν ψάχνεις τρέλα, αλλά διάθεση για ζωή (σε μετρημένα επίπεδα όμως.. έχεις πια καταλάβει ότι δεν είναι όλα θέμα καλοπέρασης), ψάχνεις έναν άντρα να σε κανει να νιώθεις καλά και να σε προσέχει (κι όχι απλά κάποιον πολύ ωραίο για να σε κοιτάνε όλοι και να ζηλεύουν..) και σαφώς ψάχνεις πάλι κοινωνικότητα και έξω καρδιά, αλλά πιο πολύ ως στοιχεία καλοπέρασης και όχι ως στοιχεία πραγματικής εξαλλοσύνης! (ελπίζω να με πιάνετε)
Σε κάποιον που είναι 20 ίσως όλα αυτά να μοιάζουν με συμβιβασμό, όμως στην πραγματικότητα δεν είναι.
Αυτό που δεν μου αρέσει στις περισσότερες γυναίκες, χωρίς να είναι ούτε κατά διάννοια μομφή για σένα αυτό, είναι το εξής. Όσο είναι ανώριμες ζητάνε τον τέλειο εραστή. 'Οσο μεγαλώνουν ζητάνε τον τέλειο μπαμπά -προστάτη που θα τους παρέχει ασφάλεια, σταθερότητα και στήριξη. Η πλειοψηφία αναζητά δηλαδή είτε ασφάλεια είτε περιπέτεια και τρέλλες, τα δυο άκρα δηλαδή. Την αγάπη την έχουν χεσμένη, γιατί απλούστατα δεν μπαίνουν στον κόπο να κατεργαστούν το δύσκολο υλικό της και να δουν ότι η αγάπη δεν έχει καμμία σχέση ούτε με την ασφάλεια ούτε με την περιπέτεια όμως.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Εγώ πάντως περνάω ακόμα κρίση των 25.
Μπορεί να περνάς ετεροχρονισμένη εφηβεία. Εγώ ουσιαστικά δεν έφυγα ποτέ από την περίοδο της εφηβείας μου. Γεροντοέφηβος.
Οι χρυσές ευκαιρίες πάντως στη ζωή είναι μεταξύ 20 και 30, όχι ότι μετά δεν έχεις ευκαιρίες, αλλά πριν τα 30 χτίζεις το μέλλον σου. Αν την μεγάλη κατραπακιά την φας στα 32, τότε είναι πιο δύσκολο να συνέλθεις. Αν την φας στα 25 δεν τρέχει τίποτα. Τις δοκιμασίες που πέρασα στην ηλικία σου τις θεώρησα παιχνιδάκι, ενώ τις πρόσφατες πολύ πιο δύσκολη υπόθεση. Εμείς του 73/74 είμαστε πολύ πιο decadance και πολύ πιο κουρασμένοι, το παρατηρώ σε όλους όσους γνωρίζω.
Τα παιδιά που γεννήθηκαν το 76/78 είναι η μέρα με τη νύχτα με τους κατά 5 χρόνια μόλις μεγαλύτερους τους. Πάω για το τήλιο μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Δεν νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο...
Γιατί πριγκήπισα ? Εγώ νοιώθω σαν να χει περάσει οδοστρωτήρας από πάνω μου τα τελευταία χρόνια, εκτός κι αν έτυχε. Για την κρίση των 30 λένε και γράφουν οι Ψυχολόγοι. Η πρώτη κρίση είναι στην εφηβεία, η δεύτερη λέγεται ''η κρίση των 30'' και η τρίτη είναι η κρίση της μέσης ηλικίας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Για ποιό λόγο να υποβιβάζουν έτσι ορισμένοι άνθρωποι τον εαυτό τους; Στα 35-40 δεν είσαι πολύ νέος για να ξεχάσεις έννοιες όπως έρωτας κι αγάπη και να βάλεις στην θέση τους βόλεμα και "συντροφικότητα";
Ποτέ μου δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου παντρεμένο. Θέλω απεγνωσμένα όμως να συμβιώσω σε μακρόχρονο δεσμό χωρίς βέρες.
Στα 35-40 είσαι πολύ νέος πράγματι, αλλά είναι και μια πολύ κρίσιμη ηλικία.
Από μια άποψη καταλαβαίνω την κοπέλα. Είμαι σχεδόν 34 και πριν από δυο χρόνια ήμουν ένας άλλος άνθρωπος, οι αλλαγές που συμβαίνουν μεταξύ 30-35 είναι πολύ περισσότερες από αυτές που συμβαίνουν άλλες ηλικίες και μερικές φορές νοιώθεις όχι απλά φόβο αλλά πανικό για τα χρόνια που περνάνε. Βλέπεις τους φίλους σου παντρεμένους κι εσύ μαγκούφης. Μετά την κρίση των 30' σιγά σιγά μεταμορφώνεσαι. Μήπως φοβούνται υπερβολικά την μοναξιά ;
Θα τους πιέζει και το περιβάλλον έμεσα, είμαι σίγουρος ότι αν δεν υπήρχαν οι άλλοι γύρω μας, θα κάναμε τα πάντα με άλλο τρόπο. Ο Σαρτρ είπε ότι η κόλαση είναι οι άλλοι. Και νομίζω ότι ο γάμος στις περισσότερες περιπτώσεις γίνεται για τους άλλους, για την κοινωνία. Από φόβο της μοναξιάς παντρεύονται ελάχιστοι, γιατί αν ήταν αυτός ο λόγος τι τους εμποδίζει να συμβιώνουν με το ταίρι τους χωρίς να περάσουν το κατώφλι της εκκλησίας ;
Ο Νίτσε λέει κάτι σοφό : '''O ένας πηγαίνει στον πλησίον επειδή ψάχνει να βρει τον εαυτό του, και ο άλλος επειδή θέλει να χάσει τον εαυτό του. Η άσχημη αγάπη προς τον εαυτό σας κάνει τη μοναξιά τους φυλακή''. Ο ράφτης της γειτονιάς μου, ηλικιωμένος και σοφός, παντρεμένος φυσικά, έχει κρεμάσει
στο μαγαζί του μια ταμπέλα που γράφει '''Σκέψου πριν παντρευτείς !'' Αν και είναι πολύ ευτυχισμένος με τη γυναίκα του, ποτέ δεν έχει κατεβάσει αυτή την ταμπέλα, ώστε να την βλέπουν όλοι όσοι μπαίνουν μέσα αμέσως. Και δεν
το κάνει για πλάκα, έχω συζητήσει μαζί του και το πιστεύει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.