Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
29-08-05
09:57
Αρχική Δημοσίευση από billthevampire:Αν θέλεις να κάνεις κάτι όσο αδύνατο και να είναι υπάρχει πάντα μια περίπτωση να τα καταφέρεις. Ή εκτός και είναι Xfiles
μια περίπτωση να τα καταφέρεις και πολλές περιπτώσεις να μην τα καταφέρεις...
μην ξεχνάμε ότι το παιδί έχει και τη δική του προσωπικότητα και δεν κάνει πάντα αυτό που θέλουμε ακόμα και αν είναι εξ ορισμού το "σωστό"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
05-08-05
10:14
Αρχική Δημοσίευση από Exposed_Bone:Σίγουρα θα κάνεις τα πάντα να σώσεις έστω το ένα παιδί. Αλλά πιστεύω ότι μια λύσει είναι το παιδί που δεν είναι μπλεγμενό να του περάσει ο γονίος ότι αυτό που κάνει ο αδελφός του δεν είναι σωστό να του δείξει τα αποτελέσματα κτλ κτλ.
Γενικά εγώ ποτε δεν θα τον έδιωχνα από το σπίτι. Ίσως να τον απομάκρυνα και τον έβαζα να ζει σε κάποιο ξενοδοχείο ή στο εξοχικό(ε αν είχα) αλλά και πάλι θα ήμουν συνέχεια μαζί του μέχρι να τον βοηθήσω. Δεν ξέρω, πιστεύω ότι υπάρχει τρόπος να σωθούν και τα δυο παιδιά
Και όταν η οικονομική κατάσταση δεν επιτρέπει ξενοδοχεία εξοχικά κλπ?
Και όταν όλα τα χρήματα που διαθέτει η οικογένεια έχουν ήδη ξοδευτεί σε άκαρπες προσπάθειες διάσωσης (τα κέντρα αποτοξίνωσης κοστίζουν ΠΟΛΛΑ!!!!)?
Και όταν ότι τελευταίο έχει απομείνει στην οικογένεια (κοσμήματα πχ) τα κλέβει το παιδί για την δόση του?
Ναι σίγουρα υπάρχει λύση... το κλειδώνεις σε ένα δωμάτιο... και μετά περνάς στη βία που θα φέρει αντίθετα αποτελέσματα...
Παιδιά... υπάρχουν πρεζάκια που Ο,ΤΙ και να κάνεις δε μπορείς να τα σώσεις...ΔΥΣΤΥΧΩΣ!
Και όταν μια οικογένεια έχει τόσο σοβαρό πρόβλημα μέσα στο σπίτι της, τα ψυχικά αποθέματα δύναμης είναι πολύ πολύ περιορισμένα
Δυστυχώς ή ευτυχώς έχω ζήσει απο πολύ κοντά και πρώτο χέρι πολλές καταστάσεις τέτοιου είδους...
Ούτε εγώ θα ήθελα να πετάξω το παιδί μου από το σπίτι μου... δε θα το έκανα με μεγάλη μου χαρά ή ανακούφιση... στο κάτω κάτω γνωρίζω ότι την μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάσταση του την έχω εγώ...
Το παιδί που θα πετάξω στο δρόμο θα είναι ήδη πεθαμένο... δεν έχει σημασία αν θα πεθάνει στο παγκάκι ή στο σπίτι πέρνοντας μαζί του και όλη την άλλη οικογένεια. Εγώ σαν μάνα, θα έχω ήδη πεθάνει πολλές φορές πριν πεθάνει το παιδί μου όπου κι αν πεθάνει.
όταν ο ασθενής (οικογένεια) έχει καρκίνο (παιδί στα ναρκωτικά) τον κόβουμε και τον πετάμε και ελπίζουμε με χημειοθεραπείες να μην κάνει μετάσταση (στα άλλα παιδιά)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
05-08-05
09:35
κοιτάξτε να δείτε...
δυστυχώς μέσα στο στενό οικογενειακό μου περιβάλλον υπάρχουν ναρκομανείς
Πιστέψτε με ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να τους βοηθήσεις ΑΝ δεν θέλουν...΄
όταν ο μεγάλος μου ξάδερφος έχει μπει 3-4 φορές σε κέντρο αποτοξίνωσης και άλλες τόσες φυλακή και έχει τελικά ξαναμπλέξει, δεν νομίζω οτι έχει γιατρειά
Αν η θεία μου, μετά την δεύτερη έστω τρίτη φορά τον είχε πετάξει τελικά έξω, δεν θα ακολουθούσαν τον δρόμο του τα δύο μικρότερα αδέρφια του τα οποία ο ίδιος έμπλεξε στην όλη φάση...
Οι περισσότεροι κάνουν τα βαποράκια για να εξοικονομήσουν την δόση τους...
όσο περισσότερους μπλέξεις μέσα στην όλη φάση, τόσο πιο εύκολα θα βρεις τη δόση σου...και όταν είσαι τελειωμένος, δεν υπολογίζεις ούτε μάνα ούτε πατέρα ούτε αδέρφια ούτε καν το παιδί σου...
Ξέρω ότι είναι σκληρό το να πετάς έξω το παιδί σου, όμως όταν έχεις κι άλλα παιδιά που πρέπει επίσης να σώσεις, θα πάρεις δυστυχώς κάποια στιγμή και πολύ δύσκολες αποφάσεις
Αν συνειδητοποιήσεις ότι το ένα σου παιδί το έχεις χαμένο, είναι τελειωμένο, δε θα προσπαθήσεις με κάθε τρόπο να σώσεις το άλλο αφού βλέπεις ότι προς τα εκεί πάει?
δυστυχώς μέσα στο στενό οικογενειακό μου περιβάλλον υπάρχουν ναρκομανείς
Πιστέψτε με ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να τους βοηθήσεις ΑΝ δεν θέλουν...΄
όταν ο μεγάλος μου ξάδερφος έχει μπει 3-4 φορές σε κέντρο αποτοξίνωσης και άλλες τόσες φυλακή και έχει τελικά ξαναμπλέξει, δεν νομίζω οτι έχει γιατρειά
Αν η θεία μου, μετά την δεύτερη έστω τρίτη φορά τον είχε πετάξει τελικά έξω, δεν θα ακολουθούσαν τον δρόμο του τα δύο μικρότερα αδέρφια του τα οποία ο ίδιος έμπλεξε στην όλη φάση...
Οι περισσότεροι κάνουν τα βαποράκια για να εξοικονομήσουν την δόση τους...
όσο περισσότερους μπλέξεις μέσα στην όλη φάση, τόσο πιο εύκολα θα βρεις τη δόση σου...και όταν είσαι τελειωμένος, δεν υπολογίζεις ούτε μάνα ούτε πατέρα ούτε αδέρφια ούτε καν το παιδί σου...
Ξέρω ότι είναι σκληρό το να πετάς έξω το παιδί σου, όμως όταν έχεις κι άλλα παιδιά που πρέπει επίσης να σώσεις, θα πάρεις δυστυχώς κάποια στιγμή και πολύ δύσκολες αποφάσεις
Αν συνειδητοποιήσεις ότι το ένα σου παιδί το έχεις χαμένο, είναι τελειωμένο, δε θα προσπαθήσεις με κάθε τρόπο να σώσεις το άλλο αφού βλέπεις ότι προς τα εκεί πάει?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
04-08-05
12:53
Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες και πριγκιποπούλες και σίγουρα δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με παραμύθια...
Τα παιδιά δεν είναι ηλίθια... απλά δεν έχουν εμπειρίες και συνήθως οδηγούνται σε τέτοιες καταστάσεις από περιέργεια και από αδιαφορία των γονιών τους. (γιατί η αδιαφορία των γονιών συνήθως εξιλεώνεται με ένα πολύ παχουλό και χωρίς έλεγχο χαρτζιλίκι.. έτσι φεύγουν και οι τύψεις του "έχω παρατημένο το παιδί μου αλλά δουλεύω σκληρά για να τα έχει όλα!!")
Νομίζω ότι, αν και δεν έχω παιδιά και έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέμε, ο πατέρας της gillie έκανε το καλύτερο...
Κάτι ανάλογο θα κάνω και γω όταν θα έρθει η ώρα....
Ανάλογα με τον χαρακτήρα του παιδιού, μεγαλώνοντας, ίσως να το πάρω και από το χεράκι να πάμε να δει μόνο του τοξικομανείς και να βγάλει τα συμπεράσματα του...
Δεν είναι δύσκολο... το παίρνεις από το χέρι και το πηγαίνεις στην πλατεία κλαθμώνος και του δείχνεις όλους τους τελειωμένους... ή το πας να μιλήσει μόνο του σε έναν που ήδη βρίσκεται σε κέντρο απεξάρτησης... δεν ξέρω...
Το σίγουρο είναι οτι δεν το μεγαλώνεις μην αφήνοντας το να δει την πραγματικότητα και κάνοντας το να ζει σε ένα ροζ συννεφάκι!
Αν μετά απ όλα αυτά, στην ηλικία των 20 έβρισκα κάτι στην τσέπη του μάλλον θα ένοιωθα εντελώς άχρηστη!
Εξαρτάται από το τι θα έβρισκα στην τσέπη του, θα δρούσα και ανάλογα... πάντως να το πετάξω απ το σπίτι χλωμό...
Απ το σπίτι θα το πετούσα αν είχα κάνει πρώτα ΌΛΕΣ τις προσπάθειες, είχα εξαντλήσει τα πάντα και είχα ένα μικρότερο παιδί σπίτι που θα έπρεπε να "σώσω" απ το άλλο μου παιδί!
Τα παιδιά δεν είναι ηλίθια... απλά δεν έχουν εμπειρίες και συνήθως οδηγούνται σε τέτοιες καταστάσεις από περιέργεια και από αδιαφορία των γονιών τους. (γιατί η αδιαφορία των γονιών συνήθως εξιλεώνεται με ένα πολύ παχουλό και χωρίς έλεγχο χαρτζιλίκι.. έτσι φεύγουν και οι τύψεις του "έχω παρατημένο το παιδί μου αλλά δουλεύω σκληρά για να τα έχει όλα!!")
Νομίζω ότι, αν και δεν έχω παιδιά και έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέμε, ο πατέρας της gillie έκανε το καλύτερο...
Κάτι ανάλογο θα κάνω και γω όταν θα έρθει η ώρα....
Ανάλογα με τον χαρακτήρα του παιδιού, μεγαλώνοντας, ίσως να το πάρω και από το χεράκι να πάμε να δει μόνο του τοξικομανείς και να βγάλει τα συμπεράσματα του...
Δεν είναι δύσκολο... το παίρνεις από το χέρι και το πηγαίνεις στην πλατεία κλαθμώνος και του δείχνεις όλους τους τελειωμένους... ή το πας να μιλήσει μόνο του σε έναν που ήδη βρίσκεται σε κέντρο απεξάρτησης... δεν ξέρω...
Το σίγουρο είναι οτι δεν το μεγαλώνεις μην αφήνοντας το να δει την πραγματικότητα και κάνοντας το να ζει σε ένα ροζ συννεφάκι!
Αν μετά απ όλα αυτά, στην ηλικία των 20 έβρισκα κάτι στην τσέπη του μάλλον θα ένοιωθα εντελώς άχρηστη!
Εξαρτάται από το τι θα έβρισκα στην τσέπη του, θα δρούσα και ανάλογα... πάντως να το πετάξω απ το σπίτι χλωμό...
Απ το σπίτι θα το πετούσα αν είχα κάνει πρώτα ΌΛΕΣ τις προσπάθειες, είχα εξαντλήσει τα πάντα και είχα ένα μικρότερο παιδί σπίτι που θα έπρεπε να "σώσω" απ το άλλο μου παιδί!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.