Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
01-03-10
03:35
Μάλλον έχει διαμορφωθεί μια λάθος εικόνα προς τα έξω που τείνει να γίνει ο απαραβίαστος κανόνας..από κάποιους βουτυρομπεμπέδες φοιτητές και κάποιες βουτυρομπεμπέδισες φοιτήτριες που νομίζουν ότι θα «ενηλικιωθούν» ή θα «απογαλακτιστούν» μένοντας μόνοι.
Όσο υπάρχει η γονεϊκή προστασία αλλά και η οικονομική ενίσχυση, η «ανεξαρτησία» αυτή που θεωρούν ορισμένοι και ορισμένες είναι του πωπού. Ή έχεις ολική ανεξαρτησία ή άστο το παραμύθι...Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δακτυλάκι. Η αλήθεια να λέγεται..
Δε νομίζω να είναι μεγάλο το ποσοστό των ανθρώπων που ως φοιτητές μετακόμισαν μονάχοι για πρώτη φορά και ΔΕ μνημονεύουν αυτό το γεγονός ως κομβικό σημείο στη ζωή τους. Κρίνω τούτη η μετάβαση εξαιρετικής σημασίας για την προσωπική εξέλιξη που αμφιβάλλω αν θα μπορούσε να επιτευχθεί με ημίμετρα του τύπου π.χ. αναλαμβάνω περισσότερες ευθύνες συνεχίζοντας παράλληλα να ζω με τους γονείς. Κατευθείαν στα βαθιά λοιπόν, μία όμορφη ημέρα ανακαλύπτεις ότι οικιακή οικονομία δεν είναι μονάχα η ώρα του παιδιού στην πρώτη γυμνασίου και ότι ένα σπίτι δε γίνεται βιώσιμο ως δια μαγείας. Ανακαλύπτεις από πρώτο χέρι την αξία της αυτοπειθαρχίας και μαθαίνεις να επωμίζεσαι τις συνέπειες της μαλακισμένης αναβλητικότητάς σου, του παρορμητισμού σου και της κάθε σου ασυνέπειας. Αν πλημμυρίσεις είσαι εσύ που θα τρέξεις, αν αρρωστήσεις εσύ θα περιφέρεις το τομάρι σου και θα σκαρφίζεσαι γιατροσόφια και αν ξεμείνεις από λεφτά θα προσποιηθείς ότι έχεις ένα μάτσο πενηντάυερα κάτω από το στρώμα για να μη φέρεις τους γονείς σε δύσκολη θέση. Οκέηκ, μπορεί να μη βγάζεις δικά σου λεφτά (αν και δεν είναι λίγοι αυτοί που εργάζονται έστω και σε ημιαπασχόληση) αλλά δεν μπορείς να απαξιώνεις τις αλλαγές που επιφέρει στους ανθρώπους η εμπειρία του να ζουν μόνοι.
Ναι το κέρατό μου, ήταν παιδικό όνειρο. Όπως περίμενα πώς και πώς να έρθει η ώρα να μπορώ να ξενυχτάω το βράδυ, να μπαίνω σε κατάστημα παιχνιδιών και να ξέρω ότι μπορώ να αγοράσω τα πάντα, να οδηγήσω αυτοκίνητο, να ταξιδέψω με τρένο και να μη χρειάζεται πια να πηγαίνω στο τρισκατάρατο σχολείο έτσι περίμενα να μείνω μόνη μου, ολομόναχη σε σπίτι αληθινό και όχι από μαξιλάρια. Άλλος μπορεί να είχε άλλους λόγους, μπορεί να ήθελε να αναπνέει λεύτερα (η έννοια προσωπικός χώρος σου λέει κάτι; ) ή πραγματικά να ζήσει τη ζωή του χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν μεγάλα σπίτια ούτως ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος ο γκόμενος/γκόμενα να έρθει face to face με τη μάνα στο μπάνιο, κάποιων οι γονείς κάθονται 24/7 μέσα, κάποιοι έχουν μικρά αδέρφια ή κατάκοιτη γιαγιά και ΠΡΟΦΑΝΕΣΤΑΤΑ δεν είναι όλοι οι γονείς του κόσμου εξίσου διαλλακτικοί με τους δικούς σου. Μην κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια λοιπόν και μην προβαίνεις σε αυθαίρετες και γεμάτες εμπάθεια γενικεύσεις.Επίσης δεν μου αρέσει το προφίλ του «στερημένου πάσης φύσεως» που περιμένει αμαν και πως, να γίνει φοιτητής για να «κάνει ό,τι θέλει»...αν και σχετικό είναι! Βέβαια, παρατηρώ αυτό το σύνδρομο να έχει έξαρση, ιδίως από πρώην χαμηλοβλεπούσες μαθήτριες και νυν πρωτο/δευτερο-ετείς φοιτήτριες που θέλουν διακαώς να μείνουν μόνες λες...και το σπίτι τους είναι οι φυλακές του Γκουαντάναμο ή νόμισαν ότι βγήκαν από το «αυγό». Δηλ., οι γονείς είναι εμπόδιο στην προσωπική ζωή των παιδιών; Έλεος. Δεν μπορώ να ακούω άλλο, ασύμμετρες π_π_ριές. Εμένα γιατί δεν με «εμπόδισαν»; ε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.