rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
31-03-10
18:14
Δεν διαφωνω μαζι σου οτι τα πραγματα παρουσιαζονται λιγο χυμα και με μια δοση κυνισμου απ'τη μερια μου(βεβαια για να ειναι καποιος επιτυχημενα "κυνικος" θελει πολυ λεπτους χειρισμους και πολυ μαγκια την οποια προσωπικα δεν διαθετω, οποτε καμια προσπαθεια απ'τη μερια μου να συστηθω "κυνικος", "ρομαντικος" ή οτιδηποτε αλλο) αλλα αν εσυ μπορεις να δεχτεις την αγαπη σαν συνηθεια και βλεπεις τα γραπτα μου ως κυνικα τοτε εγω παω πασο.Και με αυτό πολύ ωραία διαπιστώνουμε πως κανείς μπορεί να είναι τυφλός στην αγάπη ακόμα κι αν διαθέτει και τα δυο του μάτια. Χωρίς διάθεση εμπαιγμού, έτσι; Απλά θεωρώ ότι στην προσπάθειά μας να παρουσιαστούμε στους άλλους ως κυνικοί, χάνουμε τα ελάχιστα ψήγματα αυθεντικού ρομαντισμού και αυτό στο λέει κάποιος που αυτοπροσδιορίζεται συνήθως ως κυνικός.
Και επειδη ολα αυτα που σου λεω σου φαινοντα αρκετα κυνικα, εσυ βαλντερ μεχρι που θα εφτανες για να σωσεις τη "συνηθεια" σου;Ερώτηση: Το άτομο που αγαπάς έχει ένα όπλο που σημαδεύει το κεφάλι της. Μην μπορώντας να δεις τον άνθρωπο σου να παθαίνει κακό, μπαίνεις μπροστά, τρως τη σφαίρα και πεθαίνεις. Τι ανάγκες καλύπτεις εδώ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
29-03-10
19:16
To να δωσεις το ματι σου για καποιον αλλον ειναι μαζοχισμος. Το να βαλεις το καλο του αλλου πανω απ'το δικο σου και να κανεις αυτοθυσια, στην ουσια το κανεις για σενα, για τις δικες σου αναγκες που δυσκολευεσαι να τις καλυψεις μονος σου και τις καλυπτεις μεσω ενος αλλου προσωπου που η υπαρξη του ειναι ακρως συνδεδεμενη με τη δικια σου. Κι αν αυτο το προσωπο δεν ειναι συνεχεια μες στη ζωη σου κανονιζεις να βρισκεις νεα προσωπα, ξανα και ξανα, για να συνεχιζεις αυτον το φαυλο κυκλο της αυτοθυσιας συνεχεια.Περί αγάπης και συνήθειας: Σαφώς και είναι διαφορετικά πράγματα, αλλά το πρώτο προϋποθέτει το δεύτερο. Και ναι rascal, αγάπη αυτό είναι, να βάζεις το καλό του άλλου πάνω από το δικό σου, άρα αν χρειαζόταν να δώσεις πχ το μάτι σου για αυτόν, να το έκανες. Οτιδήποτε άλλο είναι απλά συνήθεια ή κάτι άλλο, όχι πάντως αγάπη. Η αγάπη εμπεριέχει αλτρουϊσμό.
Επισης δεν πιστευω οτι η αγπαπη προυποθετει τη συνηθεια. Αφου το λες και μονη σου η αγαπη και η συνηθεια ειναι κατι διαφορετικο. Οταν μια κατασταση γινεται συνηθεια και ρουτινα πως γινεται να μιλας για αγαπη; Η αγαπη εμφανιζεται σε μια καινουργια κατασταση αναθεωρησης του παλαιωτερου και αυτη η διαταραχη της ισσοροπιας(συνηθειας, ρουτινας) εμφανιζεται πιο σπανια στη ζωη μας και εκει ακριβως φαινεται η αγαπη. Ενας ανθρωπος δεν γινεται να ζει καθημερινα σε μια κατασταση συνεχους αγαπης γιατι κατι τετοιο μαλλον δεν μπορει να το αντεξει(θελει αποθεματα δυναμης κατι τετοιο) και επισης πρεπει να βγαλει εις περας ολα αυτα με τα οποια καταπιανεται καθημερινα και ειναι τοσο σημαντικα γι'αυτον και την επιβιωση του. Η συνηθεια για μενα προσωπικα δεν ειναι αγαπη. Το σημειο στο οποιο αλλαζουν οι συνηθειες, τα προσωπα και οι συμπεριφορες και εμφανιζεται κατι καινουργιο ειναι και η προκληση για καποιον να δειξει την αγαπη του, τη μεγαλοψυχια του και την αποδεκτικοτητα του. Απο 'κει και περα ολες οι καθημερινες τριβες πανω κατω ειναι αναμενωμενες χωρις μεγαλες αλλαγες. Δεν χρειαζεται να ειναι και αλλιως..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
28-03-10
19:03
Aλλο η συνηθεια και αλλο η αγαπη. Τα εχεις μπερδεψει. Η αγαπη αποκαλυπτεται οταν η ρουτινα και η συνηθεια αναταρασεται. Τοτε φαινεται η αληθινη αγαπη και το ουσιαστικο της εργο. Η συνηθεια και η επαναλαμβανομενη ρουτινα δεν εχουν να κανουν καθολου με την αγαπη. Ισως εχουν μια μακρινη σχεση αφου καθε φορα που αποδεχεσαι στραβοπατηματα ερχεσαι ακομα πιο κοντα σε μια πιο ηρεμη και πιο στρωτη κατασταση.Πότε είπα ότι είναι φθηνή και ανούσια; Αν δεν είχαμε ανθρώπους να μας αγαπούν στη ζωή μας θα είμασταν όλοι δυστυχείς!
Καλώς ή κακώς όμως, η αγάπη είναι κάτι που αργά ή γρήγορα το συνηθίζεις και καταλήγεις να το θεωρείς δεδομένο. Ναι I know, life sucks, κακούργα κενωνία κτλ κτλ αλλά lets face it, έτσι γίνεται σχεδόν πάντα (και το "σχεδόν" όχι επειδή έχω δει κάποια εξαίρεση, απλά για να μην φανώ απόλυτη).
Αυτο που λες δεν ειναι αγαπη! Ειναι απλη συνηθεια. Ακομα κι οταν βρεθει καποιος δικος σου μεσα σε μεγαλη θυελα το θεμα δεν ειναι να τον βοηθησεις μονο και μονο επειδη ειναι αδερφος σου πχ. Εξαλλου αν το δεις ετσι αυτο που θα παρει απο σενα θα ειναι ανυπαρκτη βοηθεια. Αυτο που χρειαζεται ειναι να τον κοιταξεις στα ματια λες και ειναι καποιος αγνωστος ακομα, καποιος μακρινος και του δωσεις περιθωρια να τον μαθεις παλι απ'την αρχη χωρις τα "εγω σε ξερω" και "εισαι ετσι κι αλλιως". Αυτο ειναι αγαπη πιστευω. Να αφηνεις στον αλλον περιθωρια να εξελισεται και να προσπαθεις καθε φορα ν'αγαπησεις αυτο το κατι που γεννιεται μεσα απ'αυτον(αν εχεις βεβαια τα ματια να το δεις). Η συνηθεια δεν ειναι αγαπη αλλα μια ψευδαισηθηση αυτης.Την (στενή) οικογένεια τους οι περισσότεροι άνθρωποι την αγαπούν (άντε με κανα-δυό εξαιρέσεις στριμμένων συγγενών), ακόμη κι αν δεν έχουν τις καλύτερες των σχέσεων με αυτή.
Η αγαπη και η στασιμοτητα δεν εχουν σχεση γιατι οτιδηποτε εχει σχεση με την αγαπη "κοιταει μπροστα"!!Η ουσία είναι διαφορετική για τον καθένα rascal. Άλλος μπορεί να θέλει την ηρεμία και τη σιγουριά μιας σχέσης γεμάτης αγάπη αλλά και στασιμότητα. Προσωπικά προτιμώ (πλέον) το excitement που προσφέρει το πάθος, ακόμη κι αν σημαίνει ότι ο άλλος δεν θα έδινε και το ένα του μάτι για μένα, αν χρειαζόταν.
Οπως επισης δεν χρειαζεται καποιος να βγαλει το ματι του για να σου δειξει οτι σ'αγαπει..
υγ ελπιζω να μην εγινα τοσο μελο και να μου δοθει η ευκαιρεια να τα πω καλυτερα παρακατω..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.