Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
05-04-10
20:20
Ας μην περιοριστούμε στην κατάθλιψη και τις συγγενικές της καταστάσεις, μια που έχουμε άλλα θέματα γι' αυτό ειδικά.
Υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις που ο "ασθενής" αρνείται να παραδεχτεί την "αρρώστια" του ή έστω να δεχτεί βοήθεια, όπως για παράδειγμα ο αλκοολισμός και άλλα σωματικά προβλήματα.
Υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις που ο "ασθενής" αρνείται να παραδεχτεί την "αρρώστια" του ή έστω να δεχτεί βοήθεια, όπως για παράδειγμα ο αλκοολισμός και άλλα σωματικά προβλήματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
05-04-10
03:17
Γνωρίζω μια τέτοια περίπτωση. Η μητέρα, άνω των 60, πάσχει από κάποιου είδους κατάθλιψη και αρνείται να δει τους γιατρούς, αλλά και να ακολουθήσει τη θεραπεία της. Κάθε τόσο πηγαίνει στο μπαλκόνι και απειλεί πως θα πηδήσει, ενώ την υπόλοιπη μέρα δεν θέλει να κάνει τίποτα περισσότερο από το να κάθεται σε μια καρέκλα και να κοιτάζει το κενό.
Τα μέλη της οικογένειάς της, δεν έχουν πλέον προσωπική ζωή (δύο κόρες 25,27) και ο εργαζόμενος πατέρας, αφού κάποιος πρέπει να είναι συνέχεια μαζί της και να την προσέχει.
Η μεγάλη της κόρη, από την οποία έμαθα και την ιστορία, έχει επωμισθεί όλο το βάρος της αρρώστιας της.
Με αυτό το "δικαίωμα" mind, πηγαίνεις έναν δικό σου άνθρωπο με το ζόρι στο γιατρό.
Με το δικαίωμα που σου δίνει η συμβίωση μαζί του που καταντάει αδύνατη.
Όταν ο μεγάλος άνθρωπος δεν μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του, γίνεται σαν το μικρό παιδί που έχει ανάγκη από τη φροντίδα του γονιού του.
Τα μέλη της οικογένειάς της, δεν έχουν πλέον προσωπική ζωή (δύο κόρες 25,27) και ο εργαζόμενος πατέρας, αφού κάποιος πρέπει να είναι συνέχεια μαζί της και να την προσέχει.
Η μεγάλη της κόρη, από την οποία έμαθα και την ιστορία, έχει επωμισθεί όλο το βάρος της αρρώστιας της.
Με αυτό το "δικαίωμα" mind, πηγαίνεις έναν δικό σου άνθρωπο με το ζόρι στο γιατρό.
Με το δικαίωμα που σου δίνει η συμβίωση μαζί του που καταντάει αδύνατη.
Όταν ο μεγάλος άνθρωπος δεν μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του, γίνεται σαν το μικρό παιδί που έχει ανάγκη από τη φροντίδα του γονιού του.
Δεν είμαι καθόλου σίγουρη γι' αυτό. Τα παιδιά βλέπουν και καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα από αυτά που συνήθως πιστεύουμε εμείς οι μεγαλύτεροι.(διοτι ενα παιδακι δε θα μπορουσε να ''δει'' κατι τετοιο)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.