Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Η πρόβλεψη του χαοτικού γάτου επιβεβαιώθηκε. Ο Thrashibul, ο οποίος είναι γάτος εκ Περσίας και κυκλοφορεί incognito μεταμφιεσμένος σε απλό κεραμιδόγατο, προέβλεψε σωστά για άλλη μια φορά τον νικητή του τελικού!! Όσοι τον εμπιστεύτηκαν κέρδισαν, ενώ οι δύσπιστοι ακόμη κλαίνε τα πενηντάρικά τους...
Μην ανησυχείτε όμως αγαπημένοι μου τζογαδόροι, σύντομα οι Συμβουλές του Θρασύβουλου κοντά σας, σε πολύ λογικές τιμές...
Εμ τέτοιο φίφα παιχνίδι, πώς να μην το πάρεις στην πλάκα...
Ο χειρότερος τελικός που έχω δει, ever. Θα προτιμούσα να έβλεπα ένα Αργεντινή - Βραζιλία. Οι δύο ομάδες, παρά τα ελαττώματά τους, θα προσέφεραν τουλάχιστον ένα αξιοπρεπές θέαμα και σίγουρα πολύ suspense.
Εδώ μάλλον οι δύο ομάδες, είχαν παρακολουθήσει την ταινία Invictus, με τον Ματ Ντέημον, και νόμισαν ότι βρίσκονταν στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ράγκπυ, ο οποίος διεξήχθη στη Νότιο Αφρική, μερικά χρόνια πίσω. Τελικά το παιχνίδι κρίθηκε όταν οι κίτρινες κάρτες που είχε μοιράσει ο διαιτητής, στην προσπάθειά του να συγκρατήσει τα σκληρά μαρκαρίσματα που σημάδεψαν τον αγώνα, έγιναν τόσες πολλές, που πλέον δεν μπορούσε αμυντικός να κάνει επαγγελματικό φάουλ, χωρίς ν' αντικρίσει κάποια κόκκινη. Οι Ολλανδοί, που έκαναν 23 φάουλ, έναντι περίπου 15 των αντιπάλων τους, ατύχησαν να μείνουν πρώτοι με δέκα παίκτες, αν και ο διαιτητής είχε στο πρώτο ημίχρονο χαριστεί στον ντε Γιονγκ, σε δολοφονικό του φάουλ που απαιτούσε απευθείας κόκκινη.
Έτσι, τελικά βρήκαν οι Ισπανοί κάποιο κενό στην σκληροτράχηλη ολλανδική άμυνα με τον Ινιέστα και δίκαια κατά τη γνώμη μου κατέκτησαν τη νίκη, αποφεύγοντας να εκτεθούν στη ψυχοφθόρο διαδικασία των πέναλτι. Ο ντελ Μπόσκε έδειξε καθαρά, βγάζοντας τον Βίγια στο δεύτερο ημίχρονο της παράτασης, για να βάλει τον ντεφορμέ και ανέτοιμο όπως αποδείχτηκε Τόρρες, ότι δεν υπολόγιζε να φτάσει ως εκεί.
Θα είχα να πω στη FIFA ότι είναι πια καιρός να προσέξει περισσότερο την ποιότητα του προϊόντος που εμπορεύεται, του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και να μεριμνήσει ώστε στο μέλλον να μην ξαναδούμε παρόμοιο θέαμα σε τελικό παγκοσμίου κυπέλλου. Η καταπόνηση των ποδοσφαιριστών, από τα συνεχή παιχνίδια που αναγκάζονται να δίνουν κάθε χρόνο, με ελάχιστο χρόνο ξεκούρασης μεταξύ δύο σαιζόν, έχει ως αποτέλεσμα το θέαμα εδώ και τουλάχιστον δύο Μουντιάλ να είναι επιεικώς απογοητευτικό. Βγάζουν τόσο μεγάλα ποσά από αυτό το προϊόν, που θα περίμενε κανείς να δείχνουν περισσότερο σεβασμό στον καταναλωτή. Το προηγούμενο Μουντιάλ ήταν κατά τη γνώμη μου το χειρότερο που έχω δει από άποψης γενικού θεάματος, ενώ σ' αυτό που μόλις τελείωσε είχαμε τον χειρότερο τελικό. Δεν πάει καλά το πράγμα και είναι πλέον προφανές και κραυγαλέο.
Άντε ν' αρχίσει το Champion's League, να δούμε κανά ματσάκι της προκοπής να γουστάρουμε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Τι, ήταν ανοιχτό το μικρόφωνο;;;
Γκχ, γκχ...
Παίξτε μπάλα ρε χαμένα κορμιά!! ημίχρονο τελικού του Μουντιάλ ήταν αυτό που παρακολούθησα σήμερα ή Εργοτέλης-Εδεσσαϊκός, ντέρμπι βήτα εθνικής!! Και μετά μιλούσαν για το πώς έπαιξε η πτωχή πλην τίμια Ελλαδίτσα στον τελικό του Euro.
Λοιπόν, για τη χθεσινή σας συζήτηση, για το τι χρειάζεται ο μικρός τελικός, έχω να πω το εξής, ενώ παρακολουθώ τον μεγάλο: Δίνει στους θεατές την ευκαιρία να δουν ποδόσφαιρο από ομάδες υψηλού επιπέδου, χωρίς την σκοπιμότητα να χαλάει το άθλημα...
Από την άλλη, επιβαρύνει τους παίχτες με άλλο ένα παιχνίδι, ενώ ο Γολγοθάς της επόμενης χρονιάς, έχει ήδη σχεδόν αρχίσει...
Δίλημμα ε;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Οι αντίπαλοι του Πολ
Ο Πολ το «χταπόδι» μπορεί να μην κινδυνεύει (άμεσα τουλάχιστον) να γίνει μεζές για τους τζογαδόρους, αλλά έχει αποκτήσει ανταγωνιστές. Ο Πάμπλο το «χάμστερ» αποδείχθηκε ότι είχε γίνει «υποχείριο» του αφεντικού του, και έτσι τα προγνωστικά που έκανε για λογαριασμό της εθνικής Αργεντινής ήταν μάλλον απάτη. Αντίθετα, ο Χόρχε η «χελώνα» έχει αρκετά καλό ρεκόρ, όμως ο κυριότερος αντίπαλος του Πολ είναι... δύο παπαγάλοι. Ο ισπανός Πέπε έχει σχετική εμπειρία, καθώς ειδικεύεται στα προγνωστικά του Μουντιάλ από το 2002 και ο ιδιοκτήτης του υποστηρίζει ότι είχε 100% επιτυχία, τόσο τότε όσο και το 2006. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί να το επιβεβαιώσει κανείς, ενώ παράλληλα έκανε λάθος όταν επέλεξε την πρόκριση της Αργεντινής σε βάρος της Γερμανίας στα προημιτελικά κι έχασε αμέσως την αξιοπιστία του...
Ο Μάνι από τη Σιγκαπούρη έχει πείρα ως μέντιουμ, αφού το αφεντικό του εδώ και χρόνια κερδίζει το ψωμί του χάρη στις προβλέψεις του για λογαριασμό πελατών του (!), αλλά μόλις φέτος δοκίμασε την τύχη του στο ποδόσφαιρο. Ο ιδιοκτήτης του ισχυρίζεται ότι πέτυχε όλους τους νικητές των ημιτελικών και τον νικητή του Γερμανία - Ισπανία.
Θα ήθελα να ενημερώσω τους αγαπητούς συμφορουμίτες και τζογαδόρους-στοιχιματιστές, ότι ο γάτος μου Thrashibul, ελληνιστί Θρασύβουλος, που διαθέτει κληρονομικό χάρισμα, λόγω επιβεβαιωμένης μετενσάρκωσης του Άλιστερ Κρόουλυ, μετά από τις πλέον βδελυρές τελετές επίκλησης, τις φρικώδεις κι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες των οποίων κωλύομαι ν' αναφέρω δημοσίως, αλλά και μακραίωνη εμπειρία, λόγω συντρόφευσης του σκοτεινού του αφέντη στις αβέβαιες κι ομιχλώδεις ατραπούς του Μεγάλου Χάους, όπου όλα τα μελλούμενα συμβαίνουν σ' ένα αέναο παρόν, επέλεξε τα Φρίσκις με την Ισπανική σημαία, αγνοώντας επιδεικτικά τα αντίστοιχα με την Ολλανδική, τα οποία δεν καταδέχτηκε καν ν' αγγίξει, πράγμα παράξενο κι ασυνήθιστο για τον χαοτικό αυτό ακόλουθο, αφού τις περισσότερες φορές δεν αφήνει τίποτε φαγώσιμο που να μην το χλαπακιάσει, παροτρυνόμενος από το πνεύμα του Άλιστερ, ο οποίος ρουφούσε αχόρταγα κάθε μορφής απόλαυση...
Η άγρυπνη κάμερα της εκπομπής μας, συνέλαβε το παρακάτω στιγμιότυπο:
Ο Thrashibul έχει μυριάδες διεθνείς επιτυχίες κατά το παρελθόν, καθώς προέβλεψε το τσουνάμι στα νησιά Πουκέ, την έκρηξη της φούσκας του χρηματιστηρίου Αθηνών, την παγκόσμια οικονομική κρίση -έτσι ο Exposed Bone πρόλαβε κι απέσυρε τις μετοχές της Fresset από την Wall Street, βυθίζοντας τον Dow Jones σε ιστορικό βύθουλα και την αμερικανική οικονομία στον Καιάδα- την απόδραση Παλαιοκώστα από τις φυλακές Κορυδαλλού και μάλιστα με ελικόπτερο, τη νίκη της Γερμανίας στο φεστιβάλ της Γιουροβίζιον, ακόμη και το ακριβές λεπτό της επίτευξης του τέρματος της Ισπανίας, στον ημιτελικό, με απόκλιση μόλις τρία δέκατα του δευτερολέπτου. Κατά συνέπεια, δέον όπως οι αγαπητοί συμφορουμίτες λάβουν σοβαρότατα υπόψιν την προφητεία του εν πνεύματι γάτου και να στοιχηματίσουν εκ νέου υπέρ του σίγουρου νικητή του τελικού...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Σήμερα ωστόσο η Ισπανία έκανε ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι. Περιόρισαν τους Γερμανούς σε παθητικό ρόλο, πιέζοντάς τους συνέχεια, με αποτέλεσμα η Γερμανία να κάνει μόλις δύο ευκαιρίες σε όλο το παιχνίδι -όμως ιδιαίτερα επικίνδυνες όπως πάντοτε, ευτυχώς η Ισπανία διαθέτει τον Κασίγιας, έναν μεγάλο τερματοφύλακα- ενώ το δεύτερο ημίχρονο, για μεγάλο διάστημα και μέχρι την επίτευξη του γκολ του πάντοτε πολύτιμου Πουγιόλ, η μπάλα παιζόταν στο Γερμανικό μισό του γηπέδου. Επιβλητική εμφάνιση των Ισπανών, που θεωρώ ότι τους καθιστά φαβορί για την κατάκτηση του κυπέλλου. Το Άφρικα Κορπς του αρχιστράτηγου Λεβ ηττήθηκε από την αρμάδα των Κονκισταδόρες του αρχικουρσάρου Μπόσκες.
Ενδιαφέρον έχει πως θα είναι η πρώτη φορά που ευρωπαϊκή ομάδα θα πάρει την κούπα εκτός ευρωπαϊκού εδάφους κι αυτή που θα το πάρει, όποια κι αν κερδίσει τελικά, θα είναι η πρώτη φορά που θα το πετύχει!
Φαντασμένε, πολλά συγχαρητήρια στην ομάδα σου. Το χταπόδι-μέντιουμ, το μέντιουμ-χταπόδι, ο Μέγας Χάουλας και όλα ανεξεραίτως τα μαλάκια, θαλασσινά και στεριανά, χειροκροτούμε μ' όλα τα πλοκάμια μας...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Για το βράδυ θέλω Ουρουγουάη...ήρθε η ώρα να χαρεί και ο Φορλάν, που τόσα χρόνια περνάει στα ψιλά το όνομα του
Τόρες ουςςτ.-
Μου φαίνεται πως το γερμανικό στραπάτσο σε ζάλισε ελαφρώς. Καλέ, η Ουρουγουάη έπαιξε χθες και προκρίθηκε!! Για την ΠΑΡΑγουάη (παρατρεχάμενη της Ουρουγουάης, όπως εύκολα μπορεί να συνάγει κάποιος ετυμολογικώς κρίνοντας) μιλάμε σήμερις...
Θα ήθελα να σχολιάσω λίγο τους τρεις από τους τέσσερις προημιτελικούς που παρακολουθήσαμε έως σήμερα...
Κατ' αρχάς, η ομάδα μου η Βραζιλία ήταν επιεικώς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ και θεωρώ ότι η Ολλανδία προκρίθηκε εντελώς δίκαια!! Στην πραγματικότητα χάρηκα κιόλας, καθώς εμείς οι οπαδοί της Βραζιλίας δεν την υποστηρίζουμε για κάποιους εθνικιστικούς λόγους, παρά μόνο επειδή στα περισσότερα Μουντιάλ δίδασκε θεαματικό ποδόσφαιρο, που δεν έχουμε συχνά τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε στα ευρωπαϊκά (πόσο μάλλον στα ελληνικά) γήπεδα. Εδώ όμως ήρθε για να παίξει κυνικά, ποντάροντας στο ατομικό ταλέντο των παιχτών της και να πάρει τις νίκες χωρίς να κινδυνέψει αμυντικά, αυτός είναι και ο λόγος που ονομάστηκε από πολλούς, κυρίως επικριτές του Ντούνγκα, ως "ευρωπαϊκή Βραζιλία". Συνάντησε ωστόσο μπροστά της έναν γνήσιο εκπρόσωπο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, την Ολλανδία, η οποία δίδαξε στους αγαπητούς κατά τ' άλλα Βραζιλιάνους ένα απλό, όσο και ψυχρό μάθημα: "Το να προσπαθείς ν' ακολουθήσεις ένα στυλ που δεν σου πάει, καταλήγει σε παταγώδη αποτυχία". Σίγουρα η Ολλανδία ήταν καταλληλότερη για να παίξει το κυνικό στυλ παιχνιδιού, του τύπου "μπλοκάρω τα ατού σου, σε πηδάω στις αντεπιθέσεις, καληνύχτα παιδάκια". Με λίγα λόγια η Βραζιλία "τιμωρήθηκε" από τις ίδιες τις επιλογές της, αφού βρήκε τον μάστορή της.
Με τη Βραζιλία εκτός νυμφώνος, το επόμενο ματς είχε ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καθώς τόσο η Γκάνα, όσο και η Ουρουγουάη ξαφνικά απέκτησαν ελπίδες, αφού η Ολλανδία δεν θεωρείται ανίκητη, ούτε αποτελεί την ομάδα-φόβητρο. Έτσι, ο δεύτερος προημιτελικός ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Το ασύλληπτο σουτ του Μπόατενγκ στο τέλος του 1ου ημιχρόνου, μας γέμισε προσδοκίες, για ένα φοβερό παιχνίδι στο δεύτερο μέρος. Πράγματι, η αρχή του δευτέρου ημιχρόνου έφερε θαυμάσιους οιωνούς, καθώς νωρίς νωρίς ο Ντιέγκο ο τρομερός ανταπέδωσε το γκολ με μία εξίσου εξαιρετική εκτέλεση φάουλ έξω απ' την περιοχή.
Ωστόσο, από το σημείο αυτό κι έπειτα, το παιχνίδι ξαφνικά μετατράπηκε σε σούπα, χωρίς κανένα ενδιαφέρον, δημιουργώντας μου γρήγορα την αίσθηση ότι οι δύο ομάδες ήθελαν να πάνε το παιχνίδι στην παράταση. Τούτο βρομούσε παιχνίδι σικέ από απόσταση, μάλλον για λόγους αποδόσεων του στοιχήματος. Οι προβλέψεις επιβεβαιώθηκαν και οι δύο ομάδες οδηγήθηκαν στην παράταση, όπου συνέχισαν να κακοποιούν το ποδόσφαιρο, με προφανή πλέον πρόθεση να πάνε στα πέναλτι. Η φάση του 120ου λεπτού, μ' έκανε αρχικά ν' αναθεωρήσω την άποψή μου περί σικέ παιχνιδιού, ωστόσο η εκτέλεση του Γκιαν μου το επιβεβαίωσε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο. Το παιχνίδι ήταν να οδηγηθεί στα πέναλτι, τελεία και παύλα. Η εξέλιξη της διαδικασίας των πέναλτι ενίσχυσε ακόμη περισσότερο τις υποψίες μου, αφού και τα δύο πέναλτι που έχασε η Γκάνα, ήταν χτυπημένα σε σημείο ευνοϊκό για τον τερματοφύλακα της Ουρουγουάης, μάλιστα όταν ενδιάμεσα οι Νοτιοαμερικάνοι έχασαν ένα πέναλτι, μ' εξίσου ύποπτο τρόπο, αφού ο παίχτης έστειλε επίτηδες θα έλεγε κανείς την μπάλα να κυνηγήσει τις νοτιοαφρικανικές μπεκάτσες, ο επόμενος Γκανέζος έστειλε ξανά την μπάλα στο ίδιο σημείο, σχεδόν δείχνοντας στον τερματοφύλακα πού να πέσει.
Δυστυχώς, τούτο το παιχνίδι μου χάλασε κάθε μαγεία και με ανάγκασε να απαρνηθώ τη συμπάθειά μου προς την Ουρουγουάη. Μακάρι να φάει πέντε γκολ από την Ολλανδία στον ημιτελικό, αφού τέτοιοι αγώνες εξευτελίζουν το ποδόσφαιρο. Ντροπή και στους Γκανέζους, αν και η φτώχεια της χώρας τους, αποτελεί ένα ελαφρυντικό, όπως και για την Ουρουγουάη για να λέμε και του στραβού το δίκιο.
Ο Αγώνας Γερμανίας-Αργεντινής, επιβεβαίωσε τις αρχικές μας εκτιμήσεις, καθώς οι αργοί αμυντικοί της Αργεντινής εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα από τους ασυγκράτητους και ταχύτατους Γερμανούς. Επίσης, αποδείχτηκε πως πράγματι η Αργεντινή σπρώχτηκε για να φτάσει ως εδώ, αφού θα μπορούσε να είχε πάθει τα ίδια κι από τους φιλότιμους Μεξικάνους. Εδώ ο διαιτητής δεν τόλμησε να αδικήσει τη Γερμανία, παρουσία μάλιστα της επάρατης Μέρκελ, ποιος να τον κατηγορήσει άλλωστε για τον φόβο του αυτόν.
Δυστυχώς για εμένα, όσο κι αν ήθελα να δω τον Μαραντόνα να κυλιέται στα χορτάρια, κάθε φορά που έμπαινε γκολ κι έβλεπα την Άντζελα, την κακιά μάγισσα, να χοροπηδάει μ' εκείνο το φρικιαστικό της στυλ, με την καμπούρα να προεξέχει και τα χεράκια να αδυνατούν ν' ξεχωρίσουν από το μονοκόμματο σώμα της, μετάνιωνα πικρά για την υποστήριξή μου προς τους Γερμανούς και αυθόρμητα φώναζα viva Argentina, viva Marantona, viva comadante Fidel, viva la revolution, gamo le dunutu sas re poustidi, pou na safrakiasen i poulen sas!!!
Για τον βραδινό αγώνα, φαβορί προβάλει η Ισπανία, αν κι αυτή δεν έχει πείσει μέχρι τώρα, όχι όμως πως και η Παραγουάη έδειξε τίποτε καλύτερο. Ελπίζω να περάσουν οι Ισπανοί, αφού μόνο αυτοί μπορούν να ανακόψουν την προέλαση του στρατού κατοχής της Μέρκελ, που να της φάει σκόρος το ταγεράκι και να της καεί το μαλλί στο κομμωτήριο, της γριάς γρίπης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Η Αργεντινή μέχρι στιγμής δεν μ' έχει πείσει. Μπορούσε να έχει βρεθεί πίσω στο σκορ με το Μεξικό και μετά θα έτρεχε και δεν θα έφτανε. Εάν δεν υπήρχαν τα δύο γκολ-δώρα, ένα από τον διαιτητή κι ένα από το πουλημένο τομάρι της άμυνας που δεν αξίζει καν ν' αναφερθώ στο όνομά του, κανείς δεν ξέρει εάν θα έφτανε μέχρις εδώ. Οι κεντρικοί της αμυντικοί είναι αργοί ακόμη και για τον Σαμαρά και η άμυνα μπάζει γενικώς. Θα ήθελα να παρατηρήσω ότι ο διαιτητής του αγώνα ήταν ο ίδιος που σφύριξε το παιχνίδι της Αργεντινής με την εθνική μας και κατακύρωσε ένα γκολ που ήταν καταφανέστατο επιθετικό φάουλ μέσα στην περιοχή μας. Τυχαίο; Δεν νομίζω!!
Έχω λοιπόν την υποψία ότι κάποιος σπρώχνει την Αργεντινή προς την κατάκτηση του κυπέλλου, όπως τότε το '78, που η χούντα το χρειαζόταν για να σταθεί στα πόδια της και η σφαγή της Ολλανδίας στον τελικό δεν μπορεί μέχρι σήμερα να ξεχαστεί. Ο Ιταλός διαιτητής μου προκαλεί σημαντικές υποψίες, αφού οι Ιταλοί είναι ειδικοί στα στημένα παιχνίδια.
Θα ήθελα επίσης να πω ότι δεν είμαι φαν του Γερμανικού ποδοσφαίρου, ωστόσο η συγκεκριμένη εθνική Γερμανίας παίζει την καλύτερη μπάλα που έχουμε δει από την εποχή του Ρουμενίγκε και του Μπράιτνερ. Μακάρι ν' αποκλείσει τους φαντασμένους (χωρίς κάποιο υπονοούμενο για χρήστη του στεκιού) Αργεντίνους και να κάνουν τον καραγκιόζη Μαραντόνα να μαδήσει το μούσι του.
Η Βραζιλία, της οποίας είμαι οπαδός, δεν έχει παίξει τίποτε το φοβερό μέχρι τώρα, ωστόσο έδειξε ότι ξέρει πώς να σκοράρει ακόμη και στις κακές της ημέρες (με μελανό σημείο το απίθανο γκολ με το χέρι στο ματς με την Ακτή Ελεφαντοστού) και η άμυνά της είναι πολύ προσεγμένη, με αποτέλεσμα να δέχεται πολύ δύσκολα γκολ, τουλάχιστον μέχρι να προηγηθεί με δύο μπαλάκια και ν' αρχίσουν και οι αμυντικοί το ξεσάλωμα. Πιστεύω ότι, δυστυχώς για τον Φαντασμένο, θα τη δούμε στον τελικό. Ο μόνος λόγος που θα ήθελα να είναι και η Αργεντινή εκεί, είναι για να τη δω να εξευτελίζεται από τον αιώνιό της αντίπαλο και τον Μαραντόνα να βοσκάει χόρτο, έτσι που έχει γίνει σαν βόδι.
Viva Brazil!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Η robaksekuboti productions, σε συνεργασία με την Horny Porns entertainment, με υπερηφάνεια παρουσιάζουν το sequel της μνημειώδους ελληνικής ερωτικής ταινίας "Το παλαμάρι του Βαρκάρη", την επικών διαστάσεων παραγωγή:
Λίγα λόγια για το έργο:
Η πτωχή πλην τίμια, εκπάγλου κάλους Ελλάδα, σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από την οικονομική κρίση που τη μαστίζει, αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη της στα Παγκόσμια Ποδοσφαιρικά Καλλιστεία, που διεξάγονται στις πασαρέλες της Νοτίου Αφρικής, με κρυφό όνειρο να διακριθεί, ανάμεσα σε πλήθος καλλονών απ' όλον τον κόσμο. Αναπτερωμένη από την ανέλπιστη επιτυχία της στα Ευρωπαϊκά Καλλιστεία του 2004, όπου βέβαια ήταν πιο νέα και αθώα, ξεκινάει για το δύσκολο διαγωνισμό, μαζί με μερικές πιστές της φίλες.
Στη χώρα του Νέλσον Μαντέλα, άπαντες έχουν καταληφθεί από την μανία της βουβουζέλας, ένα κέρατο ...μακρύ και χοντρό (), που όταν το βάζει κανείς στο στόμα (ααααχ) και φυσά, βγάζει έναν ήχο σαν ελέφαντας που φτάνει σε πολλαπλούς οργασμούς, πράγμα που ανάβει και υγραίνει από την πρώτη στιγμή την Ελλάδα και τις φίλες της. Το σχήμα της βουβουζέλας ξετρελαίνει τις αιθέριες συμπατριώτισσές μας, αλλά και τις απαλλάσσει από τις τελευταίες τους αναστολές, αφού συνειδητοποιούν ότι το κέρατο είναι παράδοση σε κάθε γιορταστική εκδήλωση στη χώρα εκείνη κι έτσι αποφασίζουν να ξεχάσουν προς στιγμήν τους αρραβωνιαστικούς και τους συζύγους τους, που πίσω στην πατρίδα περιμένουν καθηλωμένοι στους τηλεοπτικούς τους δέκτες, εφοδιασμένοι με μπύρες, πίτσες κι άλλα τέτοια ξενερουά.
Εκεί οι ηρωίδες μας συναντούν ένα γκρουπ επιχειρηματιών από τη Νότια Κορέα, οι οποίοι υποσχόμενοι μια εύκολη νίκη στα καλλιστεία και μια σειρά επενδύσεων στη ρημαγμένη μας χώρα, τις εκμαυλίζουν και τις οδηγούν στο κρεβάτι, όπου έχουμε και την πρώτη σκηνή ομαδικού σεξ κατ' εξακολούθησιν. Δυστυχώς όμως, οι εκπρόσωποι της κίτρινης φυλής, αποδεικνύονται μικροτσούτσουνοι, αντάξιοι της φήμης τους κι ακόμη παραπέρα, κι έτσι οι ηρωίδες μας μένουν με τη λαχτάρα τους για αχαλίνωτο σεξ και θηριώδεις οργασμούς ανικανοποίητη. Το πάρτι έχει μόλις αρχίσει.
Σύντομα θα γνωριστούν με μια συμμορία Νιγηριανών λαθρεμπόρων, οι οποίοι τις πλησιάζουν κι εκείνες κλείνουν ραντεβού μαζί τους, προσβλέποντας όχι μόνο στα θρυλικά πλούσια ελέη των ανδρών της μαύρης φυλής, αλλά και στην πρώτης ποιότητας κοκαΐνη την οποία τους υπόσχονται, ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά θα του δώσουν να καταλάβει. Οι σκηνές που ακολουθούν σοκάρουν, αφού οι Αφρικανοί πρωταγωνιστές αποδεικνύονται άπαντες μαθητές του John Holmes και η κορύφωση ικανοποιεί ακόμη και τα πιο δύσκολα γούστα.
Ωστόσο, το ωμό σεξ που τους προσφέρουν οι Νιγηριανοί, αφήνει τις ηρωίδες μας σωματικά ισοπεδωμένες, πλην ψυχικά ανικανοποίητες, αφού είναι γνωστό ότι εάν δεν έχεις γνωρίσει την τέχνη των Λατίνων εραστών, δεν έχεις γνωρίσει τίποτε από τον έρωτα. Έτσι, η τσατσά που ακολουθεί την αποστολή (εξαιρετικός στον ρόλο ο Βασίλης Γκαγκάτσης, δίνει ερμηνεία για Όσκαρ), τους κλείνει ένα ακόμη ραντεβού με μια ομάδα Αργεντίνων χορευτών, οι οποίοι συνδυάζουν το σεξ με το τανγκό με τρόπο που θα έκανε την κυρία Μανωλίδου-Υποκριτίδου να λιποθυμήσει (από ντροπή άραγε, ή από επιθυμία?) και τον Άδωνι να γραφεί πάραυτα στο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να μην πάρει τα βουνά.
Η συνέχεια επί της οθόνης...
Review: Πρόκειται για μια εξαιρετική ταινία, μια υπερπαραγωγή ασυνήθιστα προσεγμένη για τα ελληνικά δεδομένα, χάρις στην υπογραφή του έμπειρου σκηνοθέτη Όττο, με εκπληκτική φωτογραφία, γεμάτη από τα υπέροχα τοπία της Μαύρης Ηπείρου, με πανοραμικές λήψεις και σκηνές ομαδικού σεξ που θα ζήλευε ακόμη κι ο ίδιος ο Μαρκήσιος. Θαυμάσιες οι ερμηνείες των πρωταγωνιστριών (Τζούλια Αλεξανδράτου-Καραγκούνη, Γωγώ Μαστροκώστα-Τζόρβα, Στέλλα Μπεζεντάκου-Σαμαρά και η Τζένη Χειλουδάκη-Βύντρα), ξεπερνούν τα όρια του επαγγελματισμού και δείχνουν αληθινά να το ευχαριστιούνται, παρασύροντας τον θεατή σε πλήρη ταύτιση με την οργασμική τους έκσταση, με μόνο μειονέκτημα ίσως, την ερμηνεία της Τζένης Βύντρα, η οποία μάλλον παρασυρόμενη από υπερβάλλοντα ζήλο, δεν άφησε βουβουζέλα για βουβουζέλα χωρίς να τη βάλει στο στόμα, προκαλώντας κάποια απογοήτευση στις υπόλοιπες που δεν προλάβαιναν να της εξηγήσουν πως τη βουβουζέλα τη φυσούν, δεν τη ρουφούν. Εξαιρετικοί και οι άντρες παρτενέρ των πρωταγωνιστριών, αν και κατά την ταπεινή μου άποψη οι σκηνές με τους Νιγηριανούς ξεπερνούσαν τα εσκαμμένα από άποψης σκληρότητας, πράγμα που θα συνιστούσαμε στον σκηνοθέτη Όττο να προσέξει σε επόμενη ταινία του. Το σενάριο προσεγμένο, χωρίς κενά, ενώ η απόπειρα του σεναριογράφου Όλυ Ρεν να δώσει κάποιες κοινωνικές προεκτάσεις στο έργο και να το συνδέσει με τα πολιτικοοικονομικά τεκταινόμενα στη χώρα, μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιτυχής, αποτελώντας ένα από τα ατού της ταινίας. Το ηθικό δίδαγμα που διατρέχει το σύνολο της πλοκής, ότι δηλαδή δεν μπορείς να ξεφύγεις από την κρίση με το σταυρό στο χέρι, ενώ μπορείς απεναντίας με το πουλί στο χέρι να επιτύχεις θαύματα, συγκινεί και διδάσκει τον θεατή, χωρίς ν' αποκλίνει ούτε χιλιοστό από τα ιδανικά του έθνους. Το βαθύτερο μήνυμα που βγαίνει μέχρι το τέλος, είναι πως το ποδόσφαιρο είναι πράγματι ...ομαδικό άθλημα. Τέλος, το soundtrack της ταινίας είναι υπέροχο και ιδιαίτερα ποιοτικό, με κορυφαίες στιγμές το τραγούδι των τίτλων, με τη μελωδική φωνή της Άννας Γούλα να τραγουδά "Τα πίνω όλα" και την Έφη Σαρρή στην μεγάλη της ερμηνεία "Αφρικανέ Αφρικανέ, έλα να κάνουμε κονέ", να εξισορροπεί με την αρμονία της τις σκηνές ωμότητας από πλευράς των Νιγηριανών.
Με λίγα λόγια, πρόκειται για ένα αριστούργημα του ελληνικού ερωτικού κινηματογράφου, το οποίο ήρθε ν' αναβιώσει μια μακρά παράδοση παρόμοιων ταινιών και ν' αποτελέσει την κορωνίδα τους, ξεπερνώντας ακόμη και την ιστορική ταινία του Αλκέττα Παναγούλια(σα) "Δέκα δεν μου φτάνουν, βιασμός στην άγρια δύση", παραγωγής 1994. Μην τη χάσετε!!
Βαθμός: 9.5/10
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Κάτσε να κάνει την πρώτη της νίκη πρώτα...Ισπανιάρα - Ελβετάκια αύριο στις 5.
2 Μπαλάκια στους Ελβετούς και μετά μένουν 6 ομάδες μέχρι να το σηκώσει
Ισπανία - Ελβετία: 0 - 1. Ποτέ μην υποτιμάς τον αντίπαλο. Εάν χάνετε από τα ...Ελβετάκια φίλε, μαύρη είν' η νύχτα στα βουνά...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.