Isiliel
Επιφανές μέλος
Μαλλον σου ζητησα κατι δυσκολο.
Δεν ασχολούμαι άλλο. Όποιος θέλει, βλέπει τις ομιλίες -που αναφέρονται στην ρομαντική αγάπη και όχι για παράδειγμα στη μητρική- και βγάζει τα συμπεράσματά του.
Μόνη σου το είπες: Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν έχουμε ζήσει πράγματι έναν μεγάλο έρωτα...Δεν παραμιλω Δημητρα ουτε καν τους πρωτους μηνες, ποσο μαλλον μετα απο χ χρονια.
Περι προσκολλησης...
Προσκολληση σε καποιον σημαινει εξαρτηση και οχι λατρεια, αφοσιωση και προσηλωση.
Η λατρεία η αφοσίωση και η προσήλωση δεν δημιουργούν εξάρτηση; Αυτός που λατρεύει έναν θεό, δεν είναι εξαρτημένος απ' αυτόν; (Δεν είναι τυχαίο που η Φίσερ αναφέρει πως ένα από τα εγκεφαλικά κέντρα που λειτουργούν όταν είμαστε ερωτευμένοι είναι το ίδιο με αυτό που διεγείρει η κοκαΐνη).
Ωστόσο δεν θα διαφωνήσω πως η εξάρτηση είναι κακό πράγμα. Οι πολυγαμικές σχέσεις μπορούν να μας βοηθήσουν ν' απαλλαγούμε απ' αυτήν, ή τουλάχιστον να την μετριάσουν.
Κοντολογίς, αυτό που εσύ περιγράφεις ως αποκλειστική ερωτική σχέση, για τα δικά μου δεδομένα είναι μάλλον προσκόλληση και μάλιστα αρρωστημένη.Καθένας βέβαια, ...όπως αγαπά.
Νομίζω πως έκλεισα για φέτος με αυτό το θέμα. Του χρόνου πάλι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Θα μπορουσες και εσυ παραθετοντας σημεια της ομιλιας της οπου εμφανως στηριζουν αυτο ακριβως.
Εύκολο: "Εν συντομία, είμαστε ικανοί να αγαπάμε περισσότερους από έναν ανθρώπους ταυτόχρονα."
Όσοι καταλάβατε καλύτερα την ομιλία της, εξηγήστε μου κι εμένα τι θέλει να πει εδώ το ποιήτρια.
(Στο σχετικό θέμα ει δυνατόν.)
Καταρχάς η προσκόλληση δεν είναι συνήθεια, αλλά αφοσίωση, προσήλωση, λατρεία. Εντελώς διαφορετικά πράγματα που παραπέμπουν πολύ περισσότερο σε έρωτα απ' όσο το παρουσιάζεις.Αλλο ομως η ρομαντικη αγαπη δηλαδη ο ερωτας που νοιωθουμε για καποιο προσωπο, αλλο πραγμα ο σαρκικος και μονο ποθος για εκεινον και αλλο η προσκολληση δλδ η συνηθεια.
Ωστόσο μάλλον δεν πρόσεξες ότι τόνισα στο ποστ μου την χαρακτηριστική και σημαντική περίοδο που ο έρωτας είναι παραληρηματικός. Που δεν σε αφήνει να κοιμηθείς, να φας, να σκεφτείς τίποτε άλλο πέραν από το αγαπημένο πρόσωπο κτλ.
Ο έρωτας όμως δεν τελειώνει μαζί με το παραλήρημα, εκτός κι αν μπορείς να ισχυριστείς ότι μετά από Χ χρόνια σχέσης, ακόμη παραμιλάς στον ύπνο σου για τον αγαπημένο σου. Αυτό το δεύτερο στάδιο έρωτα, το πιο κατασταλαγμένο και ήπιο, εγώ (χέσ' τη τη Φίσερ για να συνεννοηθούμε) ισχυρίζομαι ότι μπορεί να αφορά περισσότερα των δύο άτομα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
1ον. Το "εν συντομια..." δεν καταλαβαινω απο που βγαινει βασει των ανωτερω.
Κι εγώ τι να κάνω τώρα; Θα πρέπει να επικοινωνήσεις με την Helen Fisher για να σου λύσει την απορία.
Αυτό που υποστηρίζει η Fisher (σε αυτήν την ομιλία, αλλά και σε άλλες) είναι πως υπάρχουν διαφορετικοί τύποι αγάπης (τρία διαφορετικά εγκεφαλικά συστήματα), κάτι που η Ελληνική γλώσσα και κουλτούρα έχει προβλέψει σε αντίθεση με τα Αγγλικά. Γι' αυτό άλλωστε αναγκάζεται να χρησιμοποιεί στην ομιλία της την έκφραση "romantic love" (το έχουμε συζητήσει επαρκώς στο θέμα της).
Προφανώς για να καταλήγει σε αυτό το συμπέρασμα, θεωρεί εκφάνσεις του έρωτα την επιθυμία για σεξ, την ρομαντική αγάπη και την προσκόλληση. Άλλωστε βιολογικά ο έρωτας δεν παύει να είναι ένας αναπαραγωγικός μηχανισμός για τη διευκόλυνση της διαιώνισης του είδους. Και τα τρία είδη έρωτα.
Φυσικά και μπορεί εγώ να κάνω λάθος. Ο καθένας με τις δυνατότητες του... Οι ομιλίες είναι εκεί, όποιος θέλει τις βλέπει και βγάζει τα συμπεράσματά του.
For the record, δεν έχω κάνει εγώ τη μετάφραση της συγκεκριμένης ομιλίας.
Για να αναλύσω λίγο περισσότερο την προηγούμενη ασαφή απάντησή μου, όχι δεν πιστεύω ότι μπορείς ν' αγαπάς με παραληρηματικό έρωτα περισσότερους από έναν, όμως αυτή η κατάσταση διαρκεί λίγο (σε διαφορετική περίπτωση θα τρελαινόμασταν από τις χημικές διεργασίες στον εγκέφαλό μας).
Μπορείς όμως ν' αγαπάς εξίσου έντονα δύο ή περισσότερους ανθρώπους, τόσο ώστε να θέλεις να τους έχεις στη ζωή σου ταυτόχρονα.
Εαν μαζι με μενα ο ανθρωπος μου σκεφτεται και την Ρουπα απεναντι, προφανως εγω δεν ειμαι αυτο που πραγματικα θελει και δε τον καλυπτω απολυτα.
Πάντως, σύμφωνα με την Fisher, είναι παράλογο να περιμένεις κάτι τέτοιο από έναν άνθρωπο, αφού μπορεί να αισθάνεται για σένα ρομαντική αγάπη ή προσκόλληση, αλλά να ποθεί ερωτικά τη Ρούπα (τι είναι η Ρούπα; ) απέναντι.Τι να τον κανεις ρε συ Χιμελα, εαν εκεινος φαντασιωνεται αλλες, ακομα και εαν δεν το κανει πραξη?
Σε ποια πιστη αναφερεσαι?! Η απιστια Χιμελα μου ξεκιναει απο τη σκεψη. Το που θα καταληξει μικρη σημασια θα εχει.
Αν μη τι άλλο, μπορεί να περνά από το μυαλό του, χωρίς απαραίτητα να σημαίνει ότι δεν σε αγαπά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Οι καταγραφές μας.Ποιος το απαγορευει;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Αυτός ο έρωτας που τα θέλει όλα, τα δίνει και όλα; Διότι εάν θέτει όρους, σαν να πέφτουμε σε αντιφάσεις μου φαίνεται.Ο ερωτας ειναι ιδιοτελης, εγωιστης, τα θελει ολα ή τιποτα. Δε υπακουει σε τετραγωνη λογικη, αλλα ουτε και συμβιβαζεται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Στο δικό σου (μας) μικρόκοσμο. Όχι σε όλων.Το ένα αντικρούει λίγο το άλλο γιατί αυτός που δίνει τα πάντα, τον εαυτό του ολόκληρο σε μια σχέση μια άλφα ανασφάλεια την έχει.
Είναι τόσο δύσκολο να δεχτούμε ότι κάποιοι μπορούν να είναι διαφορετικοί από εμάς;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Συνέντευξη μου παίρνεις;Πως οριοθετεις την ωριμοτητα αυτη που αναφερεις?
Τι σημαινει τεραστια και τι λιγη?
Ποια η ψυχικη, ποια η πνευματικη και ποια η συναισθηματικη?
Για να σου απαντήσω, θα μπορούσα να πω πως συναισθηματικά ώριμο θεωρώ αυτόν που έχει απαλλαγεί -όσο το δυνατόν- από ερωτικές ανασφάλειες, φοβίες και εγωισμούς.
Ψυχικά ώριμο, αυτόν που μπορεί να προσφέρει ολόκληρο τον εαυτό του, χωρίς να νιώθει ότι απειλείται.
Πνευματικά ώριμο θεωρώ αυτόν που μπορεί ν' αναγνωρίσει τις πραγματικές του επιθυμίες και να τις διαχωρίσει από τις επιθυμίες που του επιβλήθηκαν.
Όμως δεν αφορά κανέναν πώς οριοθετώ εγώ αυτά που αναφέρω, αφού αφορούν εμένα προσωπικά.
Εξάλλου όπως είπα, προτιμώ να αποφεύγω τις ταμπέλες και τις ετικέτες.
Μα το τόνισα εκεί που μίλησα για ωριμότητα, πως δεν μιλάω για τέτοιες ...λιγούρες. Μιλώ για ερωτικές σχέσεις ζωής που περιλαμβάνουν περισσότερα από δύο άτομα. Τέτοια σχέση εννοώ πως θα τολμούσα.Ίσως και να είναι ανωριμότητα τελικά,-δεν ξέρω αλήθεια- ξέρεις , σαν το παιδάκι που δεν μπορεί να ελέγξει και να οριοθετήσει τις ¨ορέξεις¨ του... Λιγουρεύτηκε γλυκό; Ε, θα πρέπει και να το φάει!
Σε αυτά συμφωνώ. Δυστυχώς.Εκεί που θέλω να εστιάσω -επισης- είναι κάποια ¨κουτάκια¨ που υπάρχουν, στο άκουσμα ¨πολυγαμικό ζευγάρι¨ και κυρίως ¨πολυγαμική γυναίκα¨... Συνειρμός-εξομοίωση ¨πουτάνα¨, ¨μητρομανής¨, ¨γυναίκα ηφαίστειο¨, κοινώς ¨@αβλιάρα¨ κτλ,κτλ... Άλλος συνειρμός ¨ζευγάρι οργίων¨....Σκέψεις και αναγωγές τύπου Ντε Σαντ κτλ... Νομίζω ότι τελικά η φαντασία των ¨απ'έξω¨ είναι πιο ¨νοσηρή¨ και πιο ¨άτακτη¨ πολλές φορές από τον ίδιο τον πολυγαμικό και το πολυγαμικό ζευγάρι...
Η λέξη ¨πολυγαμική¨ με ενοχλεί, γιατί δεν αντικατοπτρίζει την διαδικασία επιλογής και συναισθηματικής επεξεργασίας.... Ακούγεται πιο ψυχρή, πιο αποστασιοποιημένη και πιο ¨πολυσυλλεκτική¨... Cool... Επίσης, όταν λες ¨πολυγαμική¨, φαντάζονται συχνά πλήρη έκπτωση αξιών... Θα ¨φας¨ το αγόρι της φίλης σου,θα γίνεις ¨αντροχωρίστρα¨ θα πας με τον κουμπάρο,με τον ένα , με τον άλλο, με τον παράλλο, θα κάνεις παρτούζες, θα κάνεις, θα ράνεις... cool!
Δεν νομίζω πως το θέμα έχει να κάνει τόσο με πίστη και απιστία, αλλά με τη γενικότερη ιδεολογία του ατόμου. Μπορείς να είσαι πολυγαμικός χωρίς να έχεις προδώσει ή να έχεις απατήσει.Το αν κάποιος είναι πιστός στην σχέση του ή όχι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Κανονική ως προς τα πρότυπα της κοινωνίας, των ταινιών, των διαφημίσεων και ....του γείτονα;
Ασφυκτικό μου φαίνεται κάτι τέτοιο και με ελάχιστες δυνατότητες ουσιαστικής ευτυχίας. Όσο πιο εύπλαστο το ζυμάρι της σχέσης, τόσο πιο δημιουργικό κι ευχάριστο για τους εμπλεκόμενους. Τώρα, το κατά πόσο οι επιθυμίες των ατόμων είναι πραγματικά δικές τους... είναι μεγάλη συζήτηση...
Έπειτα γιατί πρέπει να ορίσουμε τι είμαστε και τι όχι; Δεν μπορεί ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος να έχει κάποια στιγμή στη ζωή του μια πολυγαμική σχέση επειδή οι συνθήκες και ο ψυχισμός του ήταν κατάλληλα; Πρέπει να κάνει αίτηση με χαρτόσημο για να του δοθεί ο ένας ή ο άλλος τίτλος;
Τον σεβασμό προς την όποια σχέση, δεν τον κάνει η ετικέτα στην ούγια, αλλά η ενσυνείδητη πράξη: Ξέρω τι θέλω, πότε και γιατί το θέλω και το πράττω σύμφωνα με το αξιακό μου σύστημα, συνυπολογίζοντας φυσικά τις επιθυμίες και τις αξίες του συντρόφου μου.
Έχω την εντύπωση πως οι πραγματικά πολυγαμικοί άνθρωποι δεν βάζουν ταμπελίτσα στον εαυτό τους, διότι θέλουν να μπορούν να είναι πολύ- και σε άλλες πτυχές της ζωής τους.
Προσωπικά δεν επιθυμώ να ενταχθώ σε καμία κατηγορία ανθρώπων. Γνωρίζω επιτυχημένες πολυγαμικές συμβιώσεις που άντεξαν στο χρόνο κι αυτό από μόνο του -για μένα- είναι αρκετή απόδειξη ότι γίνεται. Εάν κάποια στιγμή στη ζωή μου οι συνθήκες ήταν κατάλληλες θα το τολμούσα επειδή το έφερε η ζωή. Δεν θα το επιδίωκα όμως. Απαιτεί τεράστια ψυχική, πνευματική και συναισθηματική ωριμότητα, κάτι που για την ώρα δεν νομίζω πως έχω. Το θαυμάζω πάντως όταν το βρίσκω σε άλλους.
Μιλώ βέβαια για πολυγαμική συμβίωση και όχι απλά για πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους. Αυτό έχει αποδειχθεί ψυχοφθόρο σε ό,τι με αφορά, δεν αποκλείω όμως για κάποιους να λειτουργεί θαυμάσια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Και ένα παιδί να έχεις, μοιράζεις την αγάπη σου ανάμεσα στον σύζυγο και το παιδί σου. Εκεί να δεις πώς γίνεσαι 1000 κομμάτια για να τους προλάβεις όλους, συναισθηματικά αλλά και πρακτικά.Δεν ξέρω! Τι να πω; ... Τα παιδιά δεν τα ξεχωρίζεις, αυτό είναι αλήθεια. Όμως είναι το ίδιο;
Εγώ δέχομαι ότι μπορεί κανείς να αγαπάει δύο ανθρώπους, δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό όμως να μπορείς να μοιράζεσαι εξίσου σε δύο ανθρώπους.
Το κόλλημά μας, βρίσκεται μάλλον στο σεξουαλικό κομμάτι της πολυγαμίας, όμως δεν το θεωρώ απίθανο να συμβεί μεταξύ ατόμων που το ένιωσαν και το αποδέχτηκαν.
Το εξετάζουμε μέσα σε πολύ συγκεκριμένα πλαίσια και υπό αυτές τις συνθήκες κι εμένα δεν θα μου αρκούσε.Από την άλλη ξέρω ότι εμένα δεν θα μου άρεσε, να έρθει ο σύντροφος μου και να μου πει ότι θέλει να μοιράζομαι την αγάπη και τη ζωή του με κάποια άλλη.
Υπάρχουν όμως πολλοί τρόποι που μπορεί να βρεθούν περισσότεροι των δύο ατόμων να μοιράζονται τη ζωή τους.
Μπορεί τα άτομα να γνωρίστηκαν στην ίδια παρέα, όλοι μαζί, να συνδέονται από ισχυρούς δεσμούς φιλίας κτλ.
Είναι άπειροι οι πιθανοί λειτουργικοί συνδυασμοί και καθορίζονται από κοινωνικά πρότυπα σε κάποιες περιπτώσεις ή από τα ίδια τα άτομα σε κάποιες άλλες.
Εν πάση περιπτώσει, εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως δεν είναι απαραίτητο μια πολυγαμική σχέση να είναι επιφανειακή.
Ο έρωτας είναι ζυμάρι που πλάθεται σύμφωνα με τις ανάγκες των ερωτευμένων.
Μου φαίνεται πιο λογικό να διαμορφώνεται η σχέση, σύμφωνα με τις ορέξεις αυτών που τη ζουν, παρά να "στριμώχνεται" μέσα σε παγιωμένα όρια που καθορίζουν τη γενική εικόνα αυτού που ονομάζουμε Έρωτα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Έχω μόνο ένα παιδάκι και δεν μπορώ να μιλήσω με σιγουριά, όμως αναρωτιέμαι: Όταν έχεις δύο-τρία-τέσσερα παιδιά, μπορείς να τα ξεχωρίσεις; Δεν είναι το δέσιμο ίδιο με όλα; Εάν αυτή η αγάπη μπορεί, γιατί να μην μπορεί και η ερωτική αγάπη;Μήπως όλο αυτό είναι απλά μια προσπάθεια να αποφύγει κανείς την επιλογή;
Δεν μου έχει συμβεί προσωπικά, αλλά δεν είναι λίγο περιοριστικό να θεωρούμε ότι υπάρχει μόνο ότι μας συμβαίνει εμάς;
Απλές απορίες...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Το σίγουρο είναι πως οι άνθρωποι που βιώνουν τέτοιες ουσιαστικές πολυγαμικές σχέσεις, δεν έχουν ανάγκη την κοινή γνώμη για να τις ορίσουν. Μάλλον προτιμούν το βίωμα, από τις ατέρμονες συζητήσεις και ορισμούς.Το γεγονός ότι "δανειζόμαστε" την λέξη πολυγαμία από καθεστώτα που την εννοούν κυριολεκτικώς ίσως θα έπρεπε να μας παραπέμπει στην ύπαρξη παράλληλων ουσιαστικών σχέσεων.
Γνωρίζω ένα τέτοιο τρίο κάπου στα Εξάρχεια (δύο γυναίκες, ένας άνδρας), προχωρημένης μάλιστα ηλικίας μεταξύ 45 και 55, που ζουν στο ίδιο σπίτι αρμονικά εδώ και χρόνια, με μια σχέση που θα τη ζήλευε και το καλύτερο ρομάντζο...
Αν μη τι άλλο λοιπόν, συμβαίνει.
Οι επιστήμονες που ασχολούνται με το θέμα σε επιβεβαιώνουν... Δεν ξανακάνω πάλι την ίδια παράθεση, αφού έτσι κι αλλιώς την πρώτη φορά πέρασε απαρατήρητη, ωστόσο οι αποδείξεις υπάρχουν στην ομιλία της Helen Fisher.Νομίζω ότι μπορείς να ερωτευθείς πάνω από έναν άνθρωπο συγχρόνως και να αγαπάς ερωτικά πάνω από έναν άνθρωπο συγχρόνως. Σκέψου ότι στην ζωή σου δεν αγάπησες μόνο έναν άνθρωπο. Αν λοιπόν τύχαινε να έχουν έρθει στην ζωή σου ταυτόχρονα?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Εγώ σου είπα οτι συνδέω την πίστη με την αγάπη, αποδεικνύω λοιπόν την αγάπη μου με την πίστη μου και το αυτό ζητάω κι από το φίλο μου. Αυτό τι σημαίνει; Οτι αν πάει με άλλη δε με αγαπάει.
Είναι πολύ διαφορετικό να επιθυμείς να προσφέρεις τον εαυτό σου στο αγαπημένο πρόσωπο, από το να απαιτείς από αυτό να σου προσφέρει με τον ίδιο τρόπο τον εαυτό του. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Στην πρώτη περίπτωση αποφασίζεις για σένα (διατηρώντας το δικαίωμα να αναθεωρήσεις ανά πάσα στιγμή), ενώ στη δεύτερη αποφασίζεις για κάποιον άλλον.
Στην πρώτη περίπτωση προσφέρεις, στη δεύτερη ζητάς, ...απαιτείς, ...απαιτείς επειδή προσφέρεις.
Φυσικά δεν είναι παράλογο να ποθείς και να τιμάς μια τέτοια προσφορά όταν σου δίνεται, όμως δεν ξέρω αν είναι λογικό να την απαιτείς, επειδή την προσφέρεις κι εσύ. Αυτό το αλισβερίσι μοιάζει με άτυπη συναλλαγή - σου δίνει αυτό άρα περιμένω το ίδιο- πράγμα που δεν θυμίζει απαραίτητα αγάπη... Όταν μάλιστα αυτή η προσφορά λαμβάνει τη μορφή της θυσίας, (απαρνούμαι την ελευθερία μου για σένα), τότε είναι που προσωπικά μου θυμίζει αρρώστια, παρά έρωτα.
Όντας μέχρι σήμερα μονογαμική, μπορώ να ταυτιστώ με το πρώτο σκέλος της προσφοράς προς το αγαπημένο πρόσωπο, έχω πάντως αποφύγει επιμελώς το δεύτερο, αφού προτιμώ η προσφορά αυτή να συμβαίνει πηγαία από μόνη της.
Είναι άλλωστε η αποκλειστικότητα ή μόνη δυνατή απόδειξη αγάπης και τι νόημα έχει μια προσφορά όταν επιβάλλεται;
Τα παραπάνω δεν τα απευθύνω σε σένα προσωπικά, εκμεταλλεύομαι όμως τις απόψεις σου έτσι ώστε να εκφράσω τους προβληματισμούς μου.
Ωστόσο στην παρακάτω δήλωση:
διακρίνω μια έντονη αντίφαση.Δε θέλω να μου είναι κάποιος πιστός από εγωισμό αλλά γιατί για μένα πίστη = αγάπη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Αυτοί δηλαδή που θέλουν να κατέχουν κάποιον κατ' αποκλειστικότητα, δεν τον θεωρούν κτήμα; Που βασίζεται αυτή η λογική;μπορει να ειμαι φαλλοκρατης οπως λες..αλλα τη γυναικα τη θεωρω ανθρωπο και οχι κτημα..
(σε αντιθεση με αυτους που κυνικα αλλαζουν τις γυναικες σαν τα αυτοκινητα ή τα πουκαμισα πουλωντας τους φιλελευθερα και προοδευτικα παραμυθια ενω κατα βαθος θελουν απλα να πηδηξουν ..)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.