Resident Evil
Διακεκριμένο μέλος
Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
20-02-09
10:39
εχουν βγαλει κανονικα διπλομα οδηγησης και ειναι στο πανεπιστημιο.
η υπαρξη τους εχει αρνητικα αλλα παλι εχει και θετικα.
εχετε νοιωσει ποτε γνησια μοναξια? Αυτο ειναι ενα συναισθημα που δεν θα νοιωσουν ποτε αυτες
Δεν το λέω ειρωνικά αλλά έχω απορίες.
1. Σε ποιό όνομα είναι το δίπλωμα? Και πώς στο καλό εξετάστηκε η κάθεμία χωριστά? Ναρκώσαν τη μία για να πάρει τον έλεγχο η άλλη? (Αλήθεια δεν καταλαβαίνω!)
2. Ονόμασε μου ένα θετικό(!)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Resident Evil
Διακεκριμένο μέλος
Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
11-05-07
15:52
Πολλοί αναφέρθηκαν στο σεξ και τους ερωτικούς συντρόφους, έχει σκεφτεί κανείς όμως τον αυνανισμό? Πόσο παράξενο μπορεί να είναι?
αυτό το είχα και εγώ απορία!!! σε καθημερινά πράγματα... πχ η μία νυστάζει και η άλλη έχει "κέφια"..τι γίνεται??? ή η μία έχει πονοκέφαλο και η άλλη θέλει να χορέψει... Αν είναι 2 διαφορετικοί εγκέφαλοι θα σκέφτονται και με διαφορετικούς ρυθμούς όχι?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Resident Evil
Διακεκριμένο μέλος
Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
11-05-07
10:10
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Aπό τη μία θαυμάζω τη δύναμη που έχουν τέτοιοι άνθρωποι από την άλλη δεν θέλω να σκεφτώ την περίπτωση να είμαι εγώ στην θέση του γονιού...
Ξέρω ότι θα ακουστώ σκληρή αλλά ΑΝ (χτύπα πολλά ξύλα, κουνήσου από τη θέση σου κτλ) βρισκόμουν στη θέση του γονιού θα επέλεγα επι τόπου διαχωρισμό σε βρεφική ηλικία και ας επιβίωνε ο δυνατότερος από τους 2 οργανισμούς. Δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν να ζουν φυσιολογική ζωή δύο άνθρωποι "καταδικασμένοι" να κουβαλούν 24/7 ο ένας τον άλλον...
Δεν ξέρω...Θαύμα μεν, τρομακτικό δε...
Aπό τη μία θαυμάζω τη δύναμη που έχουν τέτοιοι άνθρωποι από την άλλη δεν θέλω να σκεφτώ την περίπτωση να είμαι εγώ στην θέση του γονιού...
Ξέρω ότι θα ακουστώ σκληρή αλλά ΑΝ (χτύπα πολλά ξύλα, κουνήσου από τη θέση σου κτλ) βρισκόμουν στη θέση του γονιού θα επέλεγα επι τόπου διαχωρισμό σε βρεφική ηλικία και ας επιβίωνε ο δυνατότερος από τους 2 οργανισμούς. Δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν να ζουν φυσιολογική ζωή δύο άνθρωποι "καταδικασμένοι" να κουβαλούν 24/7 ο ένας τον άλλον...
Δεν ξέρω...Θαύμα μεν, τρομακτικό δε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.