Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Eπειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει
μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή
δεν αξίζει τον κόπο.
Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη
κι ας μην είναι όπως παλιά,
δε θα πει πως πέθανε η αγάπη,
κουράστηκε ίσως, σαν καθετί που ανασαίνει.
Επειδή περνάς δύσκολες μέρες
σκυμμένη σε χαρτιά και γκρεμούς
που δεν κλείνουν, κι εγώ πηδάω
τις νύχτες επί κοντώ λαχανιάζοντας,
δε θα πει πως δεν έχουμε
μοίρα στον ήλιο, έχουμε
τη δική μας μοίρα.
Επειδή πότε είσαι άνθρωπος
και πότε πουλί, φέρνεις στο σπίτι μας
ψωμάκια μικρά της αποδημίας
κι ελπίζουνε τα παιδιά μας
σε καλύτερες μέρες.
Επειδή λες όχι και ναι κι ύστερα όχι
και δεν παραιτείσαι, ντρέπομαι
για τα ίσως, τα μπορεί τα δικά μου,
μα δεν αλλάζω, όπως δεν αλλάζεις κι εσύ,
αν αλλάζαμε θα ‘μαστε πάλι
δυο άγνωστοι και θ’ αρχίζαμε
απ’ το άλφα.
Τώρα ξέρουμε πού πονάς
πού σωπαίνω πότε γίνεται παύση,
διακοπή αίματος και κρυώνουν
τα σώματα, ώσπου μυστικό δυναμό
να φορτίσει πάλι τα μέλη
με δύναμη κι έλξη και δέρμα ζεστό.
Επειδή είναι δύσκολο ν’ αγαπάς
και δυσκολότερο ν’ αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο
για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά
και καβγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη
κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές
και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά
και καμένα, θέλοντας ο καθένας
να ‘ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο
και πηγή, κατά τις περιστάσεις
ή και όλα μαζί στην ανάγκη,
δε θα πει πως εγώ δε μπορώ
να γίνω κάτι απ’ όλα αυτά ή και όλα μαζί,
κι αν είναι να περάσω
μια ζωή στη σκλαβιά –έτσι κι αλλιώς–
ας είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης.
Μ. Γκανάς / Προσωπικό
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Τα μάτια μου στράφηκαν
πίσω από μια μελαχρινή που πέρασε.
Ήταν από σεντέφι μαύρο,
ήταν από σταφύλια μωβ,
και μου μαστίγωσε το αίμα
η από φωτιά ουρά της.
Ξωπίσω απ' όλες
πηγαίνω.
Πέρασε μια ανοιχτή ξανθιά
σαν ένα φυτό χρυσό
σείοντας τα κάλη της.
Και μου έφυγε το στόμα
σαν από ένα κύμα
αδειάζοντας στο στήθος της
αστραπές από αίμα.
Ξωπίσω απ' όλες
πηγαίνω.
Αλλά σε σένα, χωρίς να κινηθώ,
χωρίς να σε δω, σε σένα απόμακρη,
πάνε το αίμα και τα φιλιά μου,
μελαχρινή και ανοιχτή μου,
ψηλή και μικρή μου,
φαρδιά κι αδυνατούλα μου,
ασχήμια μου, ομορφιά μου,
καμωμένη απ' όλο το χρυσό,
κι από όλο το ασήμι,
καμωμένη από όλο τα σιτάρι
κι από όλη τη γη,
καμωμένη απ' όλο το νερό
των θαλασσινών κυμάτων,
καμωμένη για τα χέρια μου,
καμωμένη για τα φιλιά μου,
καμωμένη για την ψυχή μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Για πριν από μένα
δεν έχω ζήλιες.
Έλα με έναν άντρα
στη πλάτη,
έλα με εκατό άντρες πάνω στα μαλλιά σου
έλα με χίλιους άντρες ανάμεσα στο στήθος και τα πόδια σου,
έλα σαν ένα ποτάμι
γεμάτο από πνιγμένους
που βρίσκει άγρια θάλασσα,
τον αιώνιο αφρό, το χρόνο!
Φέρτους όλους
εκεί όπου εγώ σε περιμένω:
πάντα θα ήμαστε μόνοι,
πάντα θα είμαστε εσύ κι εγώ
μόνοι πάνω στη γη
για ν΄αρχίσουμε τη ζωή!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Όλη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου
δίπλα στη θάλασσα, στο νησί.
Άγρια και γλυκιά ήσουν ανάμεσα στην ηδονή και τ' όνειρο
ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.
Ίσως πολύ αργά
τα όνειρά μας ενώθηκαν
στο ύψος και στο βάθος,
ψηλά σαν τα κλαδιά που ο ίδιος άνεμος κουνάει,
κάτω σαν ρίζες κόκκινες που αγγίζονται.
Ίσως το όνειρό σου
χωρίστηκε από το δικό μου
και στη σκοτεινή θάλασσα
με έψαχνε
όπως παλιά
όταν ακόμη δεν υπήρχες,
όταν χωρίς να σε διακρίνω
έπλευσα στο πλευρό σου,
και τα μάτια σου ψάχναν
αυτό που τώρα
- ψωμί, κρασί, έρωτα κι οργή -
σου δίνω απλόχερα
γιατί εσύ είσαι η κούπα
που περίμενε τα δώρα της ζωής μου.
Κοιμήθηκα μαζί σου
όλη τη νύχτα ενώ
η σκοτεινή γη γυρίζει
με κρασιά και με νεκρούς,
και ξυπνώντας ξαφνικά
στη μέση της σκιάς
το χέρι μου έπιανε τη μέση σου.
Ούτε η νύχτα, ούτε ο ύπνος
μπόρεσαν να μας χωρίσουν.
Κοιμήθηκα μαζί σου
και ξυπνώντας το στόμα σου
βγαλμένο απ' το όνειρό σου
μου έδωσε της γεύση της γης,
του θαλασσινού νερού, των φυκιών,
του βάθους της ζωής σου,
και πήρα το φιλί σου
μουσκεμένο απ' την αυγή
λες και μου ερχόταν
από τη θάλασσα που μας κυκλώνει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
[FONT=comic sans ms,sand]Εγώ το κόκκινο.[/FONT] [FONT=comic sans ms,sand]Κι εγώ.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Το σώμα σου ωραίο[/FONT] [FONT=comic sans ms,sand]Το σώμα σου απέραντο.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Χάθηκα στο απέραντο.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Διαστολή της νύχτας.[/FONT] [FONT=comic sans ms,sand]Διαστολή του σώματος.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Συστολή της ψυχής.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Όσο απομακρύνεσαι[/FONT] [FONT=comic sans ms,sand]Σε πλησιάζω.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Ένα άστρο έκαψε το σπίτι μου.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Οι νύχτες με στενεύουν στην απουσία σου.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Σε αναπνέω.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Η γλώσσα μου στο στόμα σου[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]η γλώσσα σου στο στόμα μου- σκοτεινό δάσος.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Οι ξυλοκόποι χάθηκανκαι τα πουλιά.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Όπου βρίσκεσαι[/FONT] [FONT=comic sans ms,sand]υπάρχω.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Τα χείλη μου περιτρέχουν τ' αφτί σου.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Τόσο μικρό και τρυφερό[/FONT] [FONT=comic sans ms,sand]πως χωράει όλη τη μουσική;[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Ηδονή-πέρα απ' τη γέννηση,πέρα απ' το θάνατο.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Τελικό κι αιώνιο παρόν.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Αγγίζω τα δάχτυλα των ποδιών σου.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Τι αναρίθμητος ο κόσμος.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Μέσα σε λίγες νύχτες[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]πως πλάθεται και καταρρέει όλος ο κόσμος;[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Η γλώσσα εγγίζει βαθύτερα απ' τα δάχτυλα.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Ενώνεται.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Τώρα με τη δική σου αναπνοή[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]ρυθμίζεται το βήμα μου κι ο σφυγμός μου.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Δυό μήνες που δε σμίξαμε.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Ένας αιώνας κι εννιά δευτερόλεπτα.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Τι να τα κάνω τ' άστρα[/FONT] [FONT=comic sans ms,sand]αφού λείπεις;[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Με το κόκκινο του αίματος είμαι.[/FONT]
Γιάννης Ρίτσος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
ρέουν τα πρόσωπα
παραπόταμοι που πάνε να ενωθούν
στʼ αργά νερά μίας λιωμένης Άνοιξης,
πολύχρωμη λάβα που με καταπίνει
καθώς απʼ τις κυλιόμενες σκάλες της μνήμης μου
αναδύεσαι όπως τότε, ελαφριά και αέρινη.
Φυσάει και γεμίζουν οι δρόμοι από εσένα.
Εύπλαστος πηλός που κολλάει στα χείλη μου
τʼ όνομά σου,
άσπλαχνη φλόγα που τρώει τα σπλάχνα μου
η μορφή σου,
τα μαλλιά σου μπερδεμένα λύνουν το αίνιγμα του κόσμου.
Όλα τα σπίτια βλέπουν προς τον ακάλυπτο
ώμο σου,
τα δάχτυλά σου απαλά νʼ ανεμίζουν σαν κρόσσια του ύπνου
στους κροτάφους μου
κι η εκκλησιά φωταγωγείται απʼ το αναστάσιμο φως
των ματιών σου.
Ω γλυκύ μου έαρ,
να μια φορά που το κερί σου θα σβήσει
απʼ το επιτάφιο δάκρυ μου,
να μια φορά που ο ήλιος ντροπιασμένος θα δύσει
γιατί δε θα φτάσει πιο ψηλά απʼ την ευτυχία μου…
Όμως στο κεφάλι μου ο ουρανός
κάποτε θʼ ακουμπήσει κατακόκκινο το ακάνθινο φεγγάρι του.
Κι ο κόσμος όλος θα φωνάξει:
«Ιδού ο βασιλεύς των ανιδέων!…»
Ι. Κυριαζής
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Απόψε θα ʼθελα οι δυο μας, δίχως ρούχα,
μαζί στο ίδιο το κρεβάτι να πλαγιάσουμε.
Δε θα σʼ αγγίξω, σου τʼ ορκίζομαι• μονάχα
θα ζωγραφίσω στο σεντόνι τη λαχτάρα μου
μέσα στα χέρια μου να νιώσω την καρδούλα σου,
τις πιο κρυφές σου επιθυμίες να χαϊδέψω.
Γλυκά κι αθώα να γλιστρήσω στο κεφάλι σου
και να φιλήσω τα ματάκια σου από πίσω
– αφού δεν κάνει από μπροστά να τα φιλώ.
Με χρώματα φανταχτερά, πάνω στο στρώμα,
θα γράφω ποιήματα, τραγούδια, ανοησίες
κάθε λογής, σαν το παιδί που πρωτοπιάνει
μπογιές στα χέρια του και τοίχο δεν αφήνει
που να μη γράψει ό,τι ξέρει κι αγαπάει.
Κι άμα ξεφύγει το μολύβι από το χέρι μου
και σου λερώσει τʼ όμορφο, λευκό σου γόνατο,
μην ταραχτείς• ξανακοιμήσου, κι ενός άγγελου
θα ζωγραφίσω να σʼ αγγίζει τʼ άγιο χέρι,
πάνω στο γόνατό σου (εκεί που σαν παιδί
συχνά θα χτύπησες, θα πόνεσες, θα μάτωσες).
Δε θα σʼ αγγίξω, σου τʼ ορκίζομαι• μονάχα
θα ζωγραφίσω στο σεντόνι τη λαχτάρα μου
μαζί στο ίδιο το κρεβάτι να πλαγιάσουμε.
Π.Πάκος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Τʼ ΑΣΤΕΡΙΑ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑΜΕ
Δεν ήσαν περαστικοί κομήτες
ούτε καν στιγμιαίοι διάττοντες
τʼ αστέρια που ονειρευτήκαμε –
το πολύ καύτρες μέσα στη νύχτα
απʼ τα τσιγάρα που τινάζαμε
κι η πύρινη τροχιά τους
μόλις που πρόφταινε να λάμψει.
Αυτό το λίγο ήταν που γέμιζε τη ζωή μας
κι αν κάποτε μιλούσαμε για θάνατο
με σιγουριά τον βάζαμε γιʼ αργότερα.
Από το βιβλίο: Τίτος Πατρίκιος, «Νέα χάραξη», Κέδρος, Αθήνα 2008, σελ. 70.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ
Κάποια βραδιά μου μίλησες με τόσο ωραία λόγια
που τα λουλούδια σίγουρα που εγέρναν προς εμάς
μας αγαπήσαν ξαφνικά και για να μας αγγίξει
ένα απʼ αυτά στα γόνατά μας έπεσε απαλά.
Μού ʼλεγες για τα ερχόμενα χρόνια που σαν οπώρες
ώριμες θα προσφέρονταν σʼ εμάς να τρυγηθούν,
πως θα χτυπούσε ο κώδωνας βαρύς των πεπρωμένων
και πόσο θʼ αγαπιόμασταν σιμά στα γηρατειά.
Αγαπημένο αγκάλιασμα με τύλιγε η φωνή σου
και φλόγα ωραία κι ήσυχη λαμπάδιαζε η καρδιά
που χωρίς φόβο θα μπορούσα νά ʼβλεπα νʼ ανοίγουν
οι δρόμοι οι κακοτράχαλοι στο μνήμα που οδηγάν.
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μπάρας.
Από το βιβλίο: Αλέξανδρος Μπάρας, «Προσεγγίσεις στη γαλλική ποίηση», Πρόσπερος, Αθήνα 1986, σελ. 62.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Επιφυλάσσομαι να μεταφράσω κανένα, αν και το θεωρώ λίγο ... ύβρη.
Μην το θεωρείς και πιάσε δουλεία, Εδαδούνι.
Η μετάφραση του αυθορμήτου έξω απο νόρμες πλημμυρίζει από ευαισθησία, συγκίνηση, νοσταλγία.
Κι όταν αυτό που μεταφράζεις αποπνέει τα γίδια, τότε τετραγωνίζεις το συναίσθημα!
MARIO BENEDETTI / ES EVIDENTE
Es evidente que Dios me concedió un destino oscuro.
Ni siquiera cruel... Simplemente oscuro.
Es evidente que me concedió, una tregua.
Al principio, me resistí a creer que eso pudiera ser la
felicidad... Me resistí con todas mis fuerzas, después
me dì por vencido, y lo creí.
Pero no era la felicidad, era sólo una tregua.
Ahora estoy otra vez metido en mi destino.
Y es más oscuro que antes... Mucho más.
και...
MARIO BENEDETTI (1920) / UNA MUJER DESNUDA EN LO OSCURO
Una mujer desnuda y en lo oscuro
tiene una claridad que nos alumbra
de modo que si ocurre un desconsuelo
un apagón o una noche sin luna
es conveniente y hasta imprescindible
tener a mano una mujer desnuda.
Una mujer desnuda y en lo oscuro
genera un resplendor que da confianza
entonces dominguea el almanaque
vibran en su rincón las telaranas
y los ojos felices y felinos
miran y de mirar nunca se cansan.
Una mujer desnuda y en lo oscuro
es una vocación para las manos
para los labios es casi un destino
y para el corazón un despilfarro
una mujer desnuda es un enigma
y siempre es una fiesta descifrarlo.
Una mujer desnuda y en lo oscuro
genera una luz propia y nos enciende
el cielo raso se convierte en cielo
y es una gloria no ser inocente
una mujer querida o vislumbrada
desbarata por una vez la muerte.
Θα το εκλάβω σαν το απόλυτο χ-μας present.
...αλήθεια.
"Επαίτης σου"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΓΙΑ Νʼ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΗΣΩ ΤΟΥΣ ΠΟΘΟΥΣ ΜΟΥ
Αγάπη μου για νʼ αναπαραστήσω τους πόθους μου
Έπιασα κι έβαλα τα χείλη σου στον ουρανό που μίλαγες
Απαράλλαχτα έτσι σαν άστρο
Τα φιλιά σου μέσα στην ολοζώντανη νύχτα
Και τον ολκό των μπράτσων σου ολόγυρά μου
Σαν τη φλόγα εκείνη που σημαίνει άλωση
Τα όνειρά μου είναι στον κόσμο
Φωτεινά και ατέρμονα.
Κι όταν δεν είσαι εκεί
Ονειρεύομαι ότι κοιμάμαι και ονειρεύομαι ότι ονειρεύομαι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.