katalinos
Δραστήριο μέλος
Ο katalinos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 700 μηνύματα.
13-03-11
18:27
Πριν τοποθετηθώ, λέω να ακουμπήσω μια σφουγγαρίστρα πάνω στο στόμα μου.
Ο μεσιέ Charles Maurice de Talleyrand
(ναι ω ναι επίκληση αποφθεγματικών σατανάδων, ξανά και ξανά και ξανά )
έγραψε το:
"Οι γυναίκες μπορεί να συγχωρέσουν κάποιον
που εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία,
ποτέ όμως κάποιον που την έχασε".
Ακόμη και την ευκαιρία να της κλέψει μερικά φιλιά
ή μερικά γ@μήσια ενώ είναι παντρεμένη ή σε σχέση.
Σημείο στίξης ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στην ηθική της αποδεδειγμένης ανασφάλειας
που βυζαίνει το δάχτυλο της στο ξενοπήδημα ή που κρυφοκ@υλώνει
τα υγρά βράδια με το ροχαλητό συντρόφι.
Πως δηλ θα κατηγορήσεις κάποιον/κάποια ως ανήθικο-η
(η αηδία της λέξης κυλάει στον οισοφάγο μου ΚΙΟΛΑΣ με το που την έγραψα)
την ώρα που τρίβεται στα πατώματα σκεπτόμενος-η ότι δε μπορεί να αναπνεύσει
από το αίσθημα του έρωτα?
Τι θα τον/την σταμάταγε, τάχα;
ότι είναι ευυπόληπτος οικογενειάρχης?
Η διάθεση/δύναμη για ζωή πάντα μα πάντα μα πάντα (κι ευτυχώς)
θα προσπερνά τους άγραφους κώδικες του απόλυτου σκοταδιού των
ανιαρών συμβιβασμών όπου σου βγαίνει η ψυχή,
κάτι σαν μια ανάποδη φάλαγγα που σου μειώνει τη ζωτικότητα ώσπου να γίνει
αφόρητο.
"Κάθε φορά ακούς τα λουριά να τρίζουν. Μόλις σταμάτησαν χάθηκαν",
που λέει κι ο Κοροβέσης στους ανθρωποφύλακες.
Ανθρωποφύλακες θα γίνουμε στο ταίρι μας?
Μπρρρρρρρ.
Συμβιβασμός, μαστίγιο και θαλαμοφυλίκι VS. μοναξιά, αμαρτία , σημειώνω 2.
Άντε να πω κι άλλο ένα γιατί θα σκάσω:
Όλες οι αμαρτίες είναι προσπάθειες να γεμίσουν το κενό, της Σιμόν Βέϊλ.
Καλύτερα να γεμίζεις το κενό παρά να ζεις αγναντεύοντας το, Isidore Ducasse comte de Lautreamont.
πες μου ποιά σε κεράτωσε δεσμώτη , να την κάνω ντα
οντόπικ : η άποψη μου επί του θέματος εκφράζεται ολοκληρωμένα από το ποστ της ΣάμπτζεκττουΤσέιντζ αλλά πρακτικά δεν είμαι τόσο ψύχραιμος
σνιφ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.