31-03-11
01:22
Αυτό αφορά όλα τα επινοημένα κοινωνικά συστήματα και όλες τις επιβοηθητικές τους θρησκείες καθυπόταξης των ανθρώπινων πρακτικών, με τον φόβο της αμαρτίας και της εξουσίας να συνεργάζονται, που οδηγούν σε νοερές προσδοκίες του ανθρώπου για καλύτερη ζωή και στη γη και μετά από αυτή σε έναν απροσδιόριστο ουρανό που στον δείχνουν πάντα ψηλά και όχι μόνο τον αποκλειστικά πεζό επίγειο αναρχισμό. Γιατί βρίσκεις εμπόδιο μόνο στον αναρχισμό αυτή την σωστή αναφορά σου στο όραμα υπό τις προϋποθέσεις που αναφέρεις;marina289
Οπότε, εδώ τίθεται καθαρά θέμα αμφισβήτησης του ανθρώπινου είδους, και του κατά πόσο είναι εφικτό να φτάσει -σαν σύνολο, όχι σαν σκόρπιες μονάδες που πάντα αποτελούν την εξαίρεση,- σε σημείο ηθικοσυναισθηματικής ωρίμανσης, καλλιέργειας και εσωτερικής παιδείας ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει μουτουαλιστικά σε κατάσταση πλήρους ελευθερίας...
Η ίδια αδυνατότητα δεν καλύπτει π.χ. το όραμα του κομμουνισμού για το μαρξιστικό βασίλειο της ελευθερίας, τον σοσιαλισμό για απόλυτα δίκαιη κοινωνία, χωρίς ορισμό του δικαίου αν σκεφτείς ότι στη φιλοσοφία του δικαίου, δίκαιο (jus justum ή δίκαιο δίκαιο) είναι και το άδικο (jus injustum ή άδικο δίκαιο), τον παράδεισο κάθε μορφής θρησκείας και την αταξική κοινωνία του οράματος των αναρχικών;
Για την δημοκρατία ούτε λόγος βέβαια διότι είναι το πλέον υποκριτικό πολίτευμα και συγχρόνως βίαιο στη νόηση (ελευθερία επιλογής!) και στο σώμα (ιδρώτας) του ανθρώπου.
Δεν ανατιλαμβάνεσαι πως η αμφισβήτηση και μόνο, είναι μία δυναμική παράμετρος που μπορεί να επιδράσει στην έτσι ή αλλιώς μόνιμη ανθρώπινη ξεφτίλα που δεν είναι αντάξια της προσωρινότητάς μας; Η ψήφος σου, γι αυτούς τους βρικόλακες, είναι σημαντικότερη από τη ζωή σου και την προσωπικότητά σου και αν γνωρίζουν ότι δεν τους ψηφίζεις δεν τους απασχολεί αν ζείς. Σου έχουν λεωφορείο για να πηγαίνεις στη δουλειά σου στην ώρα σου ξεκούραστη ώστε να είσαι παραγωγική για τα κέρδη τους και όχι για να σε εξυπηρετούν επειδή σε νοιάζονται. Η παθητική αποδοχή των επινοημένων και δοτών καθεστώτων, συνεπάγεται αποδοχή της αυτό - υποβάθμισης του ανθρώπινου όντος.
Ποιο είναι για σένα το ιδανικό πολίτευμα για ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις, χωρίς τις προϋποθέσεις που θέτεις για τον αναρχισμό, ώστε να δεχτείς να τον καταστήσεις αντικείμενο μιας συζήτησης;
Αν τις ίδιες προϋποθέσεις που αναφέρεις σχετικά με τον αναρχισμό, τις αντιστοιχίσεις στο όποιο πολίτευμα θεωρείς καλύτερο, θα γίνεις αναρχική. Η φτήνεια του τώρα εμφανίζει το αναρχικό όραμα που στερούν όλα τα πολιτεύματα και οι θρησκείες και δεν είναι μαθηματικά. Όσο δύσκολο είναι να είσαι πραγματικός δημοκράτης, τόσο είναι να είσαι και αναρχικός.
Μόνο που ο αναρχικός δεν συμβιβάζεται και εξ αυτού στιγματίζεται σαν ουτοπικός, ενώ ο δημοκράτης είναι από χέρι συμβιβασμένος και ζει την πραγματική και όχι την οραματική ουτοπία, μιας αντιπροσωπευτικής της θέλησής του κοινωνικής αλλά εξουσιαστικής σχέσης.
Είναι ανακλαστικές αντιδράσεις στην βιαιότητα που επικρατεί και ονομάζεται δημοκρτατία ή αυτοκοροϊδία. Ακόμα και τα ζώα μεταλλάσσονται προσαρμοστικά των συνθηκών του περιβάλλοντος. Κατηγορούμε τον αναρχισμό που είναι αυτή ακριβώς η οραματική τάση του για προσαρμογή και πραγματική ζωή και όχι απλή επιβίωση;
Πολύ θα με ενδιέφερε η άποψή σου διότι το να κάνεις κριτική στον αναρχισμό υπό μορφή απαξίας, επειδή θέλεις έναν τέλειο άνθρωπο, για να λειτουργήσει σε ένα τέλειο οραματικό σύστημα, χωρίς την υπόδειξη μιας εναλλάκτική λύσης, μέσω της οποίας δεν χρειάζονται οι προϋπουθέσεις σου, μάλλον είναι ένα φάντασμα.
Ξέρεις κάτι; Κι εγώ αναρχικός είμαι, αλλά δεν είμαι αντάξιος του. Οι δημοκρτάτες, σοσιαλιστές, κομμουνιστές κ.ο.α. είναι αντάξιοι των δικών τους επιλεγμένων πιστεύω και κανείς δεν τους φταίει. Αν δεν υπήρχαν τα ζόρια της αμφισβήτησης του κάθε μορφής εφαρμοσμένου κοινωνικού συστήματος δεν θα συζητάγαμε τώρα για καλύτερες εναλλακτικές λύσεις - με τη δική σου συμμετοχή που συνεπάγεται πως αναγνωρίζεις αυτά τα ζόρια και σε προβληματίζουν ενδεχομένως - που θα μας αναβαθμίσουν από ζώα που απλά επιβιώνουν ή το προσπαθούν, σε ζώα που ζουν πραγματικά τη ζωή τους όπως τους αξίζει με τα πνευματικά εφόδια που έχει προικίσει τον άνθρωπο η ζωή, ώστε να είναι επικυρίαρχοι ενός όμορφου πλανήτη που γδέρνει το κέρδος...
ΥΓ: Δεν θέλω να πείσω κανέναν διότι είναι ευθύνη. Απλά καταθέτω συλλογισμούς που ίσως φανούν χρήσιμοι σε όποιον από συνήθεια, είτε με ερεθισμό, είτε χωρίς, συνομιλεί με τον ευατό του όπως εγώ.
Το ιδιανικό μου είναι ένας κόσμος χωρίς κλειδαριές και ρολόγια.
Ο απώτατος ισοουτοπικός με τα άλλα συστήματα κοινωνικών σχέσων αναρχισμός μου, συνοψίζετια σε μιαν αράδα:
Ένα πρέπει πρπέπει να ισχύει, να μην ισχύει κανένα πρέπει.
Για αυτό, κανείς μη με λάβει υπόψη του.
Στη μέση στέκομαι της απορίας,
αφέντης - κύριος που δεν λογάει,
έχω βασίλειο τη γη ολάκερη,
όμως, ο θρόνος μου με τυραννάει.
Σ` ότι παιδεύει τη λύση γύρεψα,
θρόνος μετέωρος, βαρύ το στέμμα,
ποιος με ενθρόνισε και γω το πίστεψα;
Τ` αφεντιλίκι μου να είναι ψέμα;
Στη γνώση άνοιξα φαρδύ το δρόμο,
πλανήτη γόνιμο έχω δικό μου,
ακόμα ψάχνομαι να βρω απάντηση,
μήπως δεν γνώρισα τον εαυτό μου.
Λάμπρος Θ. Μαγκλάρας
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.