Liakouras
Δραστήριο μέλος
Ο Liakouras αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 410 μηνύματα.
09-05-11
13:07
Ας απαντήσω αναλόγως
Μια συνέντευξη του Γκορίτσα στο protagon.gr
Μια συνέντευξη του Γκορίτσα στο protagon.gr
- Στοπ στην κριτική όλων των άλλων πλην του εαυτού μας! Κάθε δημόσιά μας παρέμβαση να ξεκινάει υποχρεωτικά με τα δικά μας ΛΑΘΗ και πάντα στο πρώτο ενικό. «Έκανα λάθος που…» όχι «Κάναμε λάθος που…». Π.χ. Σωτήρης Γκορίτσας: «Έκανα λάθος που θεώρησα το σενάριο της ταινίας μου ολοκληρωμένο και δεν το ξαναέγραψα ακόμη μια φορά».
- Να βρούμε σταδιακά τους τρόπους ώστε να επιστρέφουν στην Ελλάδα τα καλύτερα παιδιά μας. Που πολύ καλά κάνουν βέβαια και φεύγουν στο εξωτερικό όσα το μπορούν.
- Το ρίσκο της αποτυχίας να αντικαταστήσει την αδιαμφισβήτητη γοητεία και σιγουριά που προσφέρει η όποια μανιέρα κατέκτησε με κόπο ο καθένας μας.
- Οι δάσκαλοι να αφήνουν κάθε τόσο το πότε έγινε η συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή και να εξηγούν στους μαθητές τους πράγματα όπως πχ. την ετυμολογία της λέξης συγχωρώ. Χωράω, μπαίνω δηλαδή και εγώ στη θέση του αντιπάλου μου. Όπως και αυτός στη δική μου.
- Να μνημονεύουμε συχνότερα στίχους όπως το «Άντε μην φοβάσαι, μην φοβάσαι, φίλος με τον πόνο να ‘σαι» του Ρασούλη. Ή για τους πιο ιντελεκτουέλ, που αυτό τους πέφτει λαϊκό, ας μνημονεύουν το «για να πας στον παράδεισο πρέπει να πάρεις φόρα από τον πάτο της κόλασης». Κοινή είναι η ουσία τους. Δεν υπάρχει άσπρο χωρίς μαύρο. Ψυχραιμία λοιπόν, θα γυρίσει ο τροχός.
- Η πόλη και ο δημόσιος χώρος της μου ανήκει. Από εμένα εξαρτάται η εικόνα της, η ζωή μου σε αυτήν. Εγώ ξέρω τι θέλω να βλέπω το πρωί έξω από την πόρτα μου, δεν περιμένω κάποιον άλλο να μου το πει. Μόνο τον τρόπο για να γίνει αυτό που θέλω ξέρει ο ειδικός. Την ψυχή του τι θέλουμε την ξέρει ο καθένας μας. Αν δεν την διεκδικήσουμε, κανείς δεν πρόκειται να το κάνει για εμάς.
- Η πολυσυζητημένη αξιολόγηση και ποθητή από όλους αξιοκρατία να περιλαμβάνει και τους αξιολογούντες. Δύσκολο, το ξέρω. Για να ξεφύγουμε όμως από τον υποκειμενισμό του ποιος αξιολογεί ποιον, να βρούμε και να συμφωνήσουμε σε σύντομα και σαφή αντικειμενικά κριτήρια. Και δεν πειράζει, ας οδηγούν κάποιες φορές και σε αδικίες. Ούτε στη σοφή φύση δεν υπάρχει η απόλυτη δικαιοσύνη.
- Να βρούμε επιτέλους όχι μόνο το οικονομικό αλλά και το ψυχικό μας «Συγκριτικό Πλεονέκτημα». Που όσοι έζησαν ή δούλεψαν στο εξωτερικό το έχουν δει πεντακάθαρα. Ας το βρούμε και ας το υπερασπιστούμε. Αυτό, ασυνείδητα ίσως, περιμένουν οι ξένοι από εμάς. Να συνεισφέρουμε δηλαδή στον παγκόσμιο καταμερισμό αυτό που έχουμε και εκείνοι δεν έχουν. Όχι να τους εμφανίζουμε δικές τους ρεπλίκες. Μπλοκαρισμένοι είναι και αυτοί. Και ψάχνουν φως (σίγουρα όχι της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ!).
- Το χιούμορ να αντικαταστήσει τη σοβαροφάνεια. Έστω και με προεδρικό διάταγμα. Και οπωσδήποτε με απειλή φυλάκισης. Αυτό τουλάχιστον θα είναι ένα προσωρινό ντεπόν για την ντροπή που νιώθουμε για ΟΛΕΣ τις εκδοχές της σημερινής Αριστεράς.
- Μέσα μας να σιγοτραγουδάμε «Ποιος αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω…» που μπορεί και να σημαίνει «ποιος αλήθεια είμαι εγώ που υποτίθεται ότι ήξερα τα 10 πράγματα που θα σώσουν την Ελλάδα;».
*Ο Σωτήρης Γκορίτσας είναι σκηνοθέτης. Σπούδασε οικονομικά στην Αθήνα και κινηματογράφο στο Λονδίνο. Έχει γυρίσει τις ταινίες «Δέσποινα», «Απ’ το χιόνι» «Βαλκανιζατέr», «Μπραζιλέρο», «Παρέες» και φέτος το «Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα» μια σάτιρα του Ε.Σ.Υ. Οι ταινίες του έχουν βραβευτεί σε διεθνή φεστιβάλ. Ζει στην Αθήνα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.