venividivici
Τιμώμενο Μέλος
Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
14-05-11
22:42
για να το διασκεδάσουμε λίγο
Ο εκκεντρικός, ψυχωτικός, νευρωτικός, νεοϋορκέζος συγγραφέας Melvin (Jack Nicholson)
βλέπει τις συνήθειες του και την πραγματικότητα του να αλλάζουν όταν αναλαμβάνει χρέη baby sitter
για το σκυλάκι του γείτονα του Simon, ένα ζωγράφο (Greg Kinnear).
Ο αγενέστατος Melvin αντιμετωπίζει τους πάντες με έντονο σαρκασμό,
μέχρι που στη ζωή του εμφανίζεται η Carol (Helen Hunt) μια σερβιτόρα που του κλέβει τη καρδιά.
οκ οκ είναι κινηματογραφικός χαρακτήρας..... με υπερβολές στο σενάριο!!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
venividivici
Τιμώμενο Μέλος
Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
14-05-11
14:41
να σε πληροφορήσω με τη σειρά μου ότι μεγάλη σχολή στη ψυχολογία ανηλίκων και ενηλίκων έχει παίξει η Ευρώπη και κυρίως η Γαλλία.....
από εκεί έχουν επηρεαστεί και οι προηγούμενοι.....που ανέφερες
από εκεί έχουν επηρεαστεί και οι προηγούμενοι.....που ανέφερες
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
venividivici
Τιμώμενο Μέλος
Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
14-05-11
12:15
Οκ όρισε μας εσύ τι θεωρείς μανία...... και τι φοβία..... και τι ψυχαναγκαστικά προβλήματα.....
Γιατί προσωπικά στο οικογενειακό μου περιβάλλον έχω θείο που ενώ ζεί μεσα στα προβατα και στα γίδια και γενικότερα σε κάποιο φτωχό (όχι πεντακάθαρο) σπίτι χωρίς ανέσεις (ηλεκτρικό και υδρευση) πάνω στο βουνό απομονωμένος... μπορεί να πλένει τα χέρια του επί 1 ώρα...(τον έχω χρονομετρήσει) πριν πάει στη τουαλέτα
τουαλέτα = ένα μεγάλο απομακρυσμένο δέντρο στο βουνό.... έχει απόσταση και η τουαλέτα
Πιέζουμε τον εαυτό μας όταν έχουμε φοβίες...το να ζούμε ή να έχουμε μάθει να ζούμε με αυτές δεν μας κάνει άρρωστους....
Μην παθαίνουμε πανικό όταν ακούμε για ψυχοθεραπεία ή ψυχανάλυση..... εδώ ξοδεύουμε τόσα και τόσα για να καλλωπίζουμε το σώμα μας τα μαλλιά μας και ξεχνάμε την ψυχή μας.....
Άλλωστε αν συζητήσεις με φοιτητές που σπουδάζουν γύρω από τα παιδαγωγικά (νηπιαγωγοί - δάσκαλοι) , οι οποίοι κάνουν στις σχολές τους και μαθήματα ψυχολογίας....θα ακούσεις πολλά ενδιαφέροντα πράγματα..... γύρω από αυτές τις καταστάσεις .... και χαίρομαι που εκπαιδεύονται τόσα καλά για όλες τις καταστάσεις της ψυχής, γιατί αυτοί οι άνθρωποι "διαπαιδαγωγούν" τα παιδιά όλων μας.....
'Αλλωστε δες το και από την άλλη πλευρά ότι και η μανία μπορεί να είναι μια εκτόνωση και αποφόρτιση του μυαλού μας από σοβαρότερα θέματα....
Γιατί προσωπικά στο οικογενειακό μου περιβάλλον έχω θείο που ενώ ζεί μεσα στα προβατα και στα γίδια και γενικότερα σε κάποιο φτωχό (όχι πεντακάθαρο) σπίτι χωρίς ανέσεις (ηλεκτρικό και υδρευση) πάνω στο βουνό απομονωμένος... μπορεί να πλένει τα χέρια του επί 1 ώρα...(τον έχω χρονομετρήσει) πριν πάει στη τουαλέτα
τουαλέτα = ένα μεγάλο απομακρυσμένο δέντρο στο βουνό.... έχει απόσταση και η τουαλέτα
Πιέζουμε τον εαυτό μας όταν έχουμε φοβίες...το να ζούμε ή να έχουμε μάθει να ζούμε με αυτές δεν μας κάνει άρρωστους....
Μην παθαίνουμε πανικό όταν ακούμε για ψυχοθεραπεία ή ψυχανάλυση..... εδώ ξοδεύουμε τόσα και τόσα για να καλλωπίζουμε το σώμα μας τα μαλλιά μας και ξεχνάμε την ψυχή μας.....
Άλλωστε αν συζητήσεις με φοιτητές που σπουδάζουν γύρω από τα παιδαγωγικά (νηπιαγωγοί - δάσκαλοι) , οι οποίοι κάνουν στις σχολές τους και μαθήματα ψυχολογίας....θα ακούσεις πολλά ενδιαφέροντα πράγματα..... γύρω από αυτές τις καταστάσεις .... και χαίρομαι που εκπαιδεύονται τόσα καλά για όλες τις καταστάσεις της ψυχής, γιατί αυτοί οι άνθρωποι "διαπαιδαγωγούν" τα παιδιά όλων μας.....
'Αλλωστε δες το και από την άλλη πλευρά ότι και η μανία μπορεί να είναι μια εκτόνωση και αποφόρτιση του μυαλού μας από σοβαρότερα θέματα....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
venividivici
Τιμώμενο Μέλος
Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
16-11-09
12:10
Μήπως όλοι έχουμε μανίες; Μικρές ή μεγάλες;
Έχω παρατηρήσει στη δουλειά μου, μια κυρία που για να κάνει οτιδήποτε πρέπει οπωσδήποτε να καθαρίζει ότι πιάνει, από την καρέκλα που θα κάτσει μέχρι το στυλό που θα χρησιμοποιήσει.....ο χώρος της μυρίζει πάντα οινόπνευμα και κατά καιρούς σε κουβέντα που έχουμε πιάσει, καταλαβαίνω ότι έχει μικροβιοφοβία με τα πάντα όμως....ακόμη και για να ακουμπήσει το σακάκι της στον τοίχο κολλάει πάνω σε αυτόν καθαρό χαρτί υγείας κάθε μέρα.......και τελικά είναι να γελάς με αυτό το θέμα ή να κλαις;
Σε συζητήσεις με φίλους, κάποιος υποστήριξε ότι καλύτερα κάποιος να έχει μια μανία και να εκτονώνεται εκεί όλη η πιεσμένη ενέργεια, παρά να εξελιχθεί σε επικίνδυνη συμπεριφορά.....ίσως να έχει δίκιο....άλλωστε ποιον βλάπτει ο άνθρωπος που είναι συνέχεια με τα καθαριστικά μαντηλάκια ανά χείρας...μάλλον κανένα, απλά η εμμονή ίσως να κουράζει τους γύρω του.....
Η αλήθεια είναι ότι και μια άλλη περίπτωση γυναίκας που θυμάμαι, ήταν περίεργη (για τα δικά μου μάτια) με τα εστιατόρια τα ποτήρια και τα πιρούνια......ήταν φίλη φίλων μου και με είχαν προειδοποιήσει ότι είναι καλή κοπέλα αλλά κάπως "μίζερη".....πράγματι στο εστιατόριο που κάτσαμε άλλαξε τρεις φορές το ποτήρι της, μια φορά τα μαχαιροπήρουνά της και απαγορευόταν (μετά από συμβουλή των φίλων) να κάνουμε τη γνωστή βούτα στη χωριάτικη σαλάτα με το ψωμάκι γιατί σιχαίνεται......
Τώρα αν κάτσω να σκεφτώ αν έχω κάποια μικρή μανία......χμμμμμμμμμμμμμμμ ίσως να είναι μανία ότι κοιτάζω δυο και τρεις φορές αν έχω κλείσει το αμάξι μου και έχω ενεργοποιήσει το συναγερμό.......
από το περιοδικό FOCUS
Όλοι έχουν τις δικές τους, συνήθως μικρές και αθώες. Κανένα πρόβλημα, αρκεί να μη γίνονται επικίνδυνες.
Μικρές εμμονές, τικ, επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές χαρακτηρίζουν πολλούς ανθρώπους κάθε ηλικίας, φύλου και κοινωνικής θέσης. Και συχνά προκαλούν το γέλιο στους άλλους. Ούτε οι διάσημοι –είτε πρόκειται για πολιτικούς, καλλιτέχνες ή αθλητές– στερούνται τέτοιων νευρώσεων. Γιʼ αυτό οι ηθοποιοί, οι κωμικοί και οι μίμοι μαθαίνουν να τις παρατηρούν, ώστε στη συνέχεια να τις μιμούνται και να τις σατιρίζουν μπροστά στο κοινό τους.
Μπορεί να γελάμε με τα σκετσάκια τους, ας το παραδεχτούμε όμως: όλοι έχουμε τουλάχιστον μία φαιδρή συνήθεια. Κάποιοι, όταν διασχίζουν τις διαβάσεις πεζών, προσπαθούν να πατούν μόνο στις λευκές ρίγες, άλλοι δε γράφουν με μολύβι που δεν έχει μυτερή μύτη, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που δεν μπαίνουν στο WC χωρίς το αγαπημένο τους περιοδικό! Παρακάτω έχουμε συγκεντρώσει μερικά παραδείγματα εμμονών: ανάμεσά τους σίγουρα θα αναγνωρίσετε και κάποιες δικές σας. Υπάρχουν κινήσεις που κάνουμε λόγω προλήψεων, αυθόρμητες χειρονομίες με τις οποίες προσπαθούμε να πετύχουμε ή να αποφύγουμε κάτι, σταθερά τελετουργικά που έχουν, υποσυνείδητα, ένα και μοναδικό σκοπό: να απομακρύνουν ένα ανεπαίσθητο αίσθημα ανασφάλειας.
Το πρόβλημα είναι το εξής: πότε μπορούμε να μιλάμε για απλές, ακίνδυνες συνήθειες και σε ποιες περιπτώσεις αυτά αποτελούν συμπτώματα κάποιας παθολογικής κατάστασης; Χωρίς να λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι ακόμη και αθώες κινήσεις, όπως ένα τικ, μπορεί να μας εκθέσουν σε κάποιο ιδιαίτερα «ευαίσθητο» περιβάλλον, όπως στο γραφείο μας: για παράδειγμα, όταν δαγκώνουμε το στιλό μας ή τρώμε τα νύχια μας δίνουμε στους άλλους την εντύπωση ότι είμαστε... νευρωτικοί.
Αυτοέλεγχος
Δεν είναι κακό να διατηρούμε το σπίτι μας τακτοποιημένο, να πλένουμε συχνά τα χέρια μας, να ελέγχουμε αν έχουμε σβήσει το φούρνο ή αν έχουμε κλείσει την πόρτα. Ωστόσο, σύμφωνα με τις αρχές της συμπεριφορικής και γνωστικής ψυχοθεραπείας, όταν μια συμπεριφορά «παίρνει το πάνω χέρι» και μετατρέπεται σε αυτόματη, επαναλαμβανόμενη και ανεξέλεγκτη αντίδραση, η οποία καταπιέζει τον αυθορμητισμό μας και επηρεάζει την ποιότητα της ζωής μας, μπορούμε να μιλάμε για ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ή παθολογική μανία. Το ίδιο κι όταν γίνεται τόσο συχνά που μας κάνει να νιώθουμε άσχημα ή συνοδεύεται από δυσάρεστα συναισθήματα, όπως φόβο και άγχος. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, περίπου το 2% του συνολικού πληθυσμού (ποσοστό που μεταφράζεται σε 200.000 Έλληνες) υποφέρουν από κάποια ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.
Όποιος δεν έχει ούτε μία, να σηκώσει το χέρι
- Διασχίζουμε τις διαβάσεις πεζών προσπαθώντας να αποφύγουμε τις λευκές ρίγες ή, αντίθετα, τα κενά ανάμεσά τους.
- Γυρνάμε όλους τους διακόπτες φωτισμού στην ίδια θέση.
- Παίρνουμε το ασανσέρ μόνο στο ανέβασμα κι όχι στο κατέβασμα ή το αντίθετο.
- Τοποθετούμε τα μαχαιροπίρουνα στο τραπέζι το ένα παράλληλα με το άλλο.
- Κάνουμε ζάπινγκ πατώντας τα κουμπιά του τηλεκοντρόλ πάντα με μια συγκεκριμένη σειρά.
- Τοποθετούμε τα παπούτσια και τις παντόφλες έτσι ώστε να έχουν ένα συγκεκριμένο προσανατολισμό.
- Χρησιμοποιούμε πάντα το ίδιο ποτήρι για να πίνουμε νερό.
- Δεν αντέχουμε την εικόνα ενός στραβού κάδρου.
- Ανεβαίνουμε ή κατεβαίνουμε τις σκάλες πάντα από την ίδια πλευρά.
- Γυρίζουμε τα κλειδιά στην κλειδαριά συγκεκριμένες φορές.
- Σηκώνουμε τα στόρια πάντα μέχρι το ίδιο ύψος.
- Δε βγαίνουμε από το αυτοκίνητο αν δεν έχουμε τραβήξει χειρόφρενο.
- Επαναλαμβάνουμε συχνά στο μυαλό μας την ίδια λέξη ή φράση.
- Ελέγχουμε διαρκώς αν το μολύβι μας είναι καλά ξυσμένο.
- Ανάβουμε και σβήνουμε το φως στην κρεβατοκάμαρα συγκεκριμένες φορές προτού αποκοιμηθούμε.
- Αφήνουμε την οδοντόβουρτσα σε μια συγκεκριμένη θέση.
- Μετράμε από μέσα μας τα σκαλοπάτια της σκάλας.
- Τοποθετούμε τα βιβλία πάντα με τον τίτλο στη ράχη από πάνω προς τα κάτω ή το αντίθετο.
- Καθόμαστε και ξανασηκωνόμαστε πάντα μία φορά από το τραπέζι προτού αρχίσουμε να τρώμε.
- Όταν περπατάμε σε πλακόστρωτα αποφεύγουμε να πατήσουμε στα σημεία ένωσης των πλακιδίων.
- Μασάμε την τσίχλα εναλλάξ από τη δεξιά και την αριστερή πλευρά του στόματος.
- Ακυρώνουμε το εισιτήριο του μετρό πάντα στο ίδιο μηχάνημα.
- Μπαίνουμε στην τουαλέτα πάντα με ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα ανά χείρας.
- Πλένουμε τα δόντια μας μετά από κάθε γλυκό.
- Ξεφυλλίζουμε τις εφημερίδες ή τα περιοδικά πάντα από το τέλος (το κάνει των 30% των αναγνωστών περιοδικού Τύπου).
- Μετράμε από μέσα μας πόσα γράμματα έχει μια λέξη.
Έχω παρατηρήσει στη δουλειά μου, μια κυρία που για να κάνει οτιδήποτε πρέπει οπωσδήποτε να καθαρίζει ότι πιάνει, από την καρέκλα που θα κάτσει μέχρι το στυλό που θα χρησιμοποιήσει.....ο χώρος της μυρίζει πάντα οινόπνευμα και κατά καιρούς σε κουβέντα που έχουμε πιάσει, καταλαβαίνω ότι έχει μικροβιοφοβία με τα πάντα όμως....ακόμη και για να ακουμπήσει το σακάκι της στον τοίχο κολλάει πάνω σε αυτόν καθαρό χαρτί υγείας κάθε μέρα.......και τελικά είναι να γελάς με αυτό το θέμα ή να κλαις;
Σε συζητήσεις με φίλους, κάποιος υποστήριξε ότι καλύτερα κάποιος να έχει μια μανία και να εκτονώνεται εκεί όλη η πιεσμένη ενέργεια, παρά να εξελιχθεί σε επικίνδυνη συμπεριφορά.....ίσως να έχει δίκιο....άλλωστε ποιον βλάπτει ο άνθρωπος που είναι συνέχεια με τα καθαριστικά μαντηλάκια ανά χείρας...μάλλον κανένα, απλά η εμμονή ίσως να κουράζει τους γύρω του.....
Η αλήθεια είναι ότι και μια άλλη περίπτωση γυναίκας που θυμάμαι, ήταν περίεργη (για τα δικά μου μάτια) με τα εστιατόρια τα ποτήρια και τα πιρούνια......ήταν φίλη φίλων μου και με είχαν προειδοποιήσει ότι είναι καλή κοπέλα αλλά κάπως "μίζερη".....πράγματι στο εστιατόριο που κάτσαμε άλλαξε τρεις φορές το ποτήρι της, μια φορά τα μαχαιροπήρουνά της και απαγορευόταν (μετά από συμβουλή των φίλων) να κάνουμε τη γνωστή βούτα στη χωριάτικη σαλάτα με το ψωμάκι γιατί σιχαίνεται......
Τώρα αν κάτσω να σκεφτώ αν έχω κάποια μικρή μανία......χμμμμμμμμμμμμμμμ ίσως να είναι μανία ότι κοιτάζω δυο και τρεις φορές αν έχω κλείσει το αμάξι μου και έχω ενεργοποιήσει το συναγερμό.......
από το περιοδικό FOCUS
Όλοι έχουν τις δικές τους, συνήθως μικρές και αθώες. Κανένα πρόβλημα, αρκεί να μη γίνονται επικίνδυνες.
Μικρές εμμονές, τικ, επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές χαρακτηρίζουν πολλούς ανθρώπους κάθε ηλικίας, φύλου και κοινωνικής θέσης. Και συχνά προκαλούν το γέλιο στους άλλους. Ούτε οι διάσημοι –είτε πρόκειται για πολιτικούς, καλλιτέχνες ή αθλητές– στερούνται τέτοιων νευρώσεων. Γιʼ αυτό οι ηθοποιοί, οι κωμικοί και οι μίμοι μαθαίνουν να τις παρατηρούν, ώστε στη συνέχεια να τις μιμούνται και να τις σατιρίζουν μπροστά στο κοινό τους.
Μπορεί να γελάμε με τα σκετσάκια τους, ας το παραδεχτούμε όμως: όλοι έχουμε τουλάχιστον μία φαιδρή συνήθεια. Κάποιοι, όταν διασχίζουν τις διαβάσεις πεζών, προσπαθούν να πατούν μόνο στις λευκές ρίγες, άλλοι δε γράφουν με μολύβι που δεν έχει μυτερή μύτη, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που δεν μπαίνουν στο WC χωρίς το αγαπημένο τους περιοδικό! Παρακάτω έχουμε συγκεντρώσει μερικά παραδείγματα εμμονών: ανάμεσά τους σίγουρα θα αναγνωρίσετε και κάποιες δικές σας. Υπάρχουν κινήσεις που κάνουμε λόγω προλήψεων, αυθόρμητες χειρονομίες με τις οποίες προσπαθούμε να πετύχουμε ή να αποφύγουμε κάτι, σταθερά τελετουργικά που έχουν, υποσυνείδητα, ένα και μοναδικό σκοπό: να απομακρύνουν ένα ανεπαίσθητο αίσθημα ανασφάλειας.
Το πρόβλημα είναι το εξής: πότε μπορούμε να μιλάμε για απλές, ακίνδυνες συνήθειες και σε ποιες περιπτώσεις αυτά αποτελούν συμπτώματα κάποιας παθολογικής κατάστασης; Χωρίς να λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι ακόμη και αθώες κινήσεις, όπως ένα τικ, μπορεί να μας εκθέσουν σε κάποιο ιδιαίτερα «ευαίσθητο» περιβάλλον, όπως στο γραφείο μας: για παράδειγμα, όταν δαγκώνουμε το στιλό μας ή τρώμε τα νύχια μας δίνουμε στους άλλους την εντύπωση ότι είμαστε... νευρωτικοί.
Αυτοέλεγχος
Δεν είναι κακό να διατηρούμε το σπίτι μας τακτοποιημένο, να πλένουμε συχνά τα χέρια μας, να ελέγχουμε αν έχουμε σβήσει το φούρνο ή αν έχουμε κλείσει την πόρτα. Ωστόσο, σύμφωνα με τις αρχές της συμπεριφορικής και γνωστικής ψυχοθεραπείας, όταν μια συμπεριφορά «παίρνει το πάνω χέρι» και μετατρέπεται σε αυτόματη, επαναλαμβανόμενη και ανεξέλεγκτη αντίδραση, η οποία καταπιέζει τον αυθορμητισμό μας και επηρεάζει την ποιότητα της ζωής μας, μπορούμε να μιλάμε για ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ή παθολογική μανία. Το ίδιο κι όταν γίνεται τόσο συχνά που μας κάνει να νιώθουμε άσχημα ή συνοδεύεται από δυσάρεστα συναισθήματα, όπως φόβο και άγχος. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, περίπου το 2% του συνολικού πληθυσμού (ποσοστό που μεταφράζεται σε 200.000 Έλληνες) υποφέρουν από κάποια ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.
Όποιος δεν έχει ούτε μία, να σηκώσει το χέρι
- Διασχίζουμε τις διαβάσεις πεζών προσπαθώντας να αποφύγουμε τις λευκές ρίγες ή, αντίθετα, τα κενά ανάμεσά τους.
- Γυρνάμε όλους τους διακόπτες φωτισμού στην ίδια θέση.
- Παίρνουμε το ασανσέρ μόνο στο ανέβασμα κι όχι στο κατέβασμα ή το αντίθετο.
- Τοποθετούμε τα μαχαιροπίρουνα στο τραπέζι το ένα παράλληλα με το άλλο.
- Κάνουμε ζάπινγκ πατώντας τα κουμπιά του τηλεκοντρόλ πάντα με μια συγκεκριμένη σειρά.
- Τοποθετούμε τα παπούτσια και τις παντόφλες έτσι ώστε να έχουν ένα συγκεκριμένο προσανατολισμό.
- Χρησιμοποιούμε πάντα το ίδιο ποτήρι για να πίνουμε νερό.
- Δεν αντέχουμε την εικόνα ενός στραβού κάδρου.
- Ανεβαίνουμε ή κατεβαίνουμε τις σκάλες πάντα από την ίδια πλευρά.
- Γυρίζουμε τα κλειδιά στην κλειδαριά συγκεκριμένες φορές.
- Σηκώνουμε τα στόρια πάντα μέχρι το ίδιο ύψος.
- Δε βγαίνουμε από το αυτοκίνητο αν δεν έχουμε τραβήξει χειρόφρενο.
- Επαναλαμβάνουμε συχνά στο μυαλό μας την ίδια λέξη ή φράση.
- Ελέγχουμε διαρκώς αν το μολύβι μας είναι καλά ξυσμένο.
- Ανάβουμε και σβήνουμε το φως στην κρεβατοκάμαρα συγκεκριμένες φορές προτού αποκοιμηθούμε.
- Αφήνουμε την οδοντόβουρτσα σε μια συγκεκριμένη θέση.
- Μετράμε από μέσα μας τα σκαλοπάτια της σκάλας.
- Τοποθετούμε τα βιβλία πάντα με τον τίτλο στη ράχη από πάνω προς τα κάτω ή το αντίθετο.
- Καθόμαστε και ξανασηκωνόμαστε πάντα μία φορά από το τραπέζι προτού αρχίσουμε να τρώμε.
- Όταν περπατάμε σε πλακόστρωτα αποφεύγουμε να πατήσουμε στα σημεία ένωσης των πλακιδίων.
- Μασάμε την τσίχλα εναλλάξ από τη δεξιά και την αριστερή πλευρά του στόματος.
- Ακυρώνουμε το εισιτήριο του μετρό πάντα στο ίδιο μηχάνημα.
- Μπαίνουμε στην τουαλέτα πάντα με ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα ανά χείρας.
- Πλένουμε τα δόντια μας μετά από κάθε γλυκό.
- Ξεφυλλίζουμε τις εφημερίδες ή τα περιοδικά πάντα από το τέλος (το κάνει των 30% των αναγνωστών περιοδικού Τύπου).
- Μετράμε από μέσα μας πόσα γράμματα έχει μια λέξη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.