D_G
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,938 μηνύματα.
26-05-11
17:25
Κάποτε, κατέβαινα από το λεωφορείο, και στην στάση συνάντησα κάποιον που μου έκανε κάτι κακό πριν χρόνια.
Βρέθηκα σε μία απόφαση, ή να του γυρίσω την πλάτη, ή να τον χαιρετήσω και να συμφιλιωθώ μαζί του.
Προτίμησα να συμφιλιωθώ.
Αυτό μου έφερε πολύ εσωτερική χαρά, και με έκανε να αισθανθώ πολύ ελευθερωμένος μέσα μου από κάτι που είχα μέσα μου και με παγίδευε στην σκέψη και στο είναι μου 2-3 χρόνια.
Αισθάνθηκα πολύ χαρά και ανακούφιση, και ας με είχε αδικήσει.
Δεν χρειάζεται καμία εκδίκηση, πιο πολύ υποφέρει κάποιος όταν το κρατά μέσα του και τον κάνει να υποφέρει.
Γι αυτό συνιστώ: Ελευθερωθείτε !!!!
Βρέθηκα σε μία απόφαση, ή να του γυρίσω την πλάτη, ή να τον χαιρετήσω και να συμφιλιωθώ μαζί του.
Προτίμησα να συμφιλιωθώ.
Αυτό μου έφερε πολύ εσωτερική χαρά, και με έκανε να αισθανθώ πολύ ελευθερωμένος μέσα μου από κάτι που είχα μέσα μου και με παγίδευε στην σκέψη και στο είναι μου 2-3 χρόνια.
Αισθάνθηκα πολύ χαρά και ανακούφιση, και ας με είχε αδικήσει.
Δεν χρειάζεται καμία εκδίκηση, πιο πολύ υποφέρει κάποιος όταν το κρατά μέσα του και τον κάνει να υποφέρει.
Γι αυτό συνιστώ: Ελευθερωθείτε !!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
D_G
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,938 μηνύματα.
05-09-09
15:07
Θα πω κι εγώ μια προσωπική μου εμπειρία πάνω στο θέμα:
Πριν περίπου 5 χρόνια, κάποιο άτομο μου έκανε κάτι κακό στον εργασιακό τομέα. Πολλά γνωστά μου άτομα δεν το θεωρούσαν αυτό που μου έκανε και τόσο τραγικό, αλλά εμένα προσωπικά μου έφερε τέτοια θλίψη που δεν έχω ξαναπεράσει ποτέ στη ζωή μου.
Θυμάμαι αρκετά βράδυα να μην κοιμάμαι καθόλου και το πρωί να πηγαίνω άυπνος στη δουλειά με πονοκέφαλο, χάλια με όλη τη σημασία της λέξης, επί έναν ολόκληρο χρόνο είχα πέσει σε βαριά κατάθλιψη. Απορώ πως δεν έπαθα κάποια ζημιά στην υγεία μου.
Έπλαθα κι εγώ στο μυαλό μου διάφορα σενάρια εκδίκησης, με την κατάλληλη ευκαιρία να του τη φέρω, αλλά αυτό μου δημιουργούσε περισσότερο ταραχή παρά ηρεμία.
Με τα χρόνια το ξεπέρασα και δεν με ενδιαφέρει πια.
Κάποια στιγμή, κατέβαινα από το λεωφορείο, και διασταυρωθήκαμε, και αναγκαστικά θα έπρεπε να μιλήσω ή να γυρίσω την πλάτη μου.
Ε, λοιπόν, με χαιρέτησε, άπλωσα εγκάρδια το χέρι, ήταν μέρες χριστουγέννων θυμάμαι, του ευχήθηκα χρόνια πολλά σ' αυτόν και την οικογένειά του, ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος κλπ, και αυτόματα μου ήρθε ειρήνη μέσα στην καρδιά μου.
Πριν λίγο καιρό, βρεθήκαμε και σε μία εκδήλωση και πάλι ήρθε να με χαιρετήσει και δεν τρέχει τίποτα πια.
Θέλω να πω, ότι το να κρατάμε μέσα μας κακίες, εκδικήσεις και άσχημα πράγματα, είναι ψυχοφθόρο, καλύτερα να τα αφήνουμε να περνούν, και όπως διάβασα σε προηγούμενα μηνύματα, η απαξίωση ή το δεν τρέχει τίποτα είναι ό,τι καλύτερο.
Η εκδίκηση και να γίνει θα δώσει προς στιγμή κάποια ικανοποίηση, αλλά όσο έχει κάποιος στην καρδιά του κάτι, κάνει στον εαυτό του κακό και σε κανέναν άλλο.
Αυτή είναι η δική μου γνώμη. Ελευθερωθείτε!
Πριν περίπου 5 χρόνια, κάποιο άτομο μου έκανε κάτι κακό στον εργασιακό τομέα. Πολλά γνωστά μου άτομα δεν το θεωρούσαν αυτό που μου έκανε και τόσο τραγικό, αλλά εμένα προσωπικά μου έφερε τέτοια θλίψη που δεν έχω ξαναπεράσει ποτέ στη ζωή μου.
Θυμάμαι αρκετά βράδυα να μην κοιμάμαι καθόλου και το πρωί να πηγαίνω άυπνος στη δουλειά με πονοκέφαλο, χάλια με όλη τη σημασία της λέξης, επί έναν ολόκληρο χρόνο είχα πέσει σε βαριά κατάθλιψη. Απορώ πως δεν έπαθα κάποια ζημιά στην υγεία μου.
Έπλαθα κι εγώ στο μυαλό μου διάφορα σενάρια εκδίκησης, με την κατάλληλη ευκαιρία να του τη φέρω, αλλά αυτό μου δημιουργούσε περισσότερο ταραχή παρά ηρεμία.
Με τα χρόνια το ξεπέρασα και δεν με ενδιαφέρει πια.
Κάποια στιγμή, κατέβαινα από το λεωφορείο, και διασταυρωθήκαμε, και αναγκαστικά θα έπρεπε να μιλήσω ή να γυρίσω την πλάτη μου.
Ε, λοιπόν, με χαιρέτησε, άπλωσα εγκάρδια το χέρι, ήταν μέρες χριστουγέννων θυμάμαι, του ευχήθηκα χρόνια πολλά σ' αυτόν και την οικογένειά του, ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος κλπ, και αυτόματα μου ήρθε ειρήνη μέσα στην καρδιά μου.
Πριν λίγο καιρό, βρεθήκαμε και σε μία εκδήλωση και πάλι ήρθε να με χαιρετήσει και δεν τρέχει τίποτα πια.
Θέλω να πω, ότι το να κρατάμε μέσα μας κακίες, εκδικήσεις και άσχημα πράγματα, είναι ψυχοφθόρο, καλύτερα να τα αφήνουμε να περνούν, και όπως διάβασα σε προηγούμενα μηνύματα, η απαξίωση ή το δεν τρέχει τίποτα είναι ό,τι καλύτερο.
Η εκδίκηση και να γίνει θα δώσει προς στιγμή κάποια ικανοποίηση, αλλά όσο έχει κάποιος στην καρδιά του κάτι, κάνει στον εαυτό του κακό και σε κανέναν άλλο.
Αυτή είναι η δική μου γνώμη. Ελευθερωθείτε!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.