18-01-12
13:37
Για πολλοστή φορά, δε μιλάω για αυτούς που δουλεύουν σκληρά και τα βγάζουν, αλλά για αυτούς που τα έχουν βρει έτοιμα κάπως.....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
17-01-12
19:54
Δηλαδη αν η him ειχε παει βολτα σε ενα αλλο εμπορικο τυπου ζαρα πχ η αναλογου στυλ θα τΟ βλεπατε αλλιως?Αυτα τα μαγαζια δεν ειναι ανδρα του καπιταλισμου δεν ειναι πολυεθνικες με τεραστια κερδη? Το προβλημα δηλ δεν ειναι το αν κοβεται ο δικος σας μισθος , οτι δικτακτορικα μας γυριζουν σε εργασιακα καθεστωτα δεκαετιας 40, αλλα οτι καποιος αλλος περνει περισσοτερα απο εμενα ? και εχει και το σθενος να πηγαινει και στα μαγαζια και να τα ξοδευει ?
Το οτι υπάρχει το ένα πρόβλημα που λες δεν κάνει το άλλο να μην έχει αξία. Ίσα ίσα που το πρώτο πρόβλημα διογκώνει το δεύτερο και το κάνει χειρότερο. Και το να βγαίνεις προκλητικά μπροστά σε μια υπάλληλο ίσως και με πτυχία που σκίζεται στο μαγαζί αυτό για 700 ευρώ να της λες "πόσο κάνει το πάπλωμα; 700 ευρώ; το παίρνω" είναι πρόκληση και αγένεια για μένα, όχι σθένος. Και φυσικά δε μιλάμε για ανθρώπους που δουλεύουν και τα βγάζουν, αλλά για πλούσιους εισοδηματίες που δε δουλεύουν καν, δεν ξέρω αν θα καταλάβετε που το λέω τόσες μέρες...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
16-01-12
22:48
Για να επαναπροσδιορίσουμε το θέμα γιατί κολλήσαμε στην παπλωματοθήκη και τα δημητριακά, η αρχική μου σκέψη δεν ήταν για μια απλή σπατάλη του μικρομεσαίου ανθρώπου που αποφασίζει να δώσει ένα σεβαστό ποσό του μισθού του μια φορά το χρόνο να πάρει κάτι που του άρεσε, αλλά τη νοοτροπία του πλούσιου ανθρώπου που σπαταλάει τα χρήματά του χωρίς να υπολογίζει, πώς αλλιώς να το πω;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
15-01-12
23:21
Sorry για την διακοπή, αλλά να θυμίσω πως ακόμα δεν ορίσατε το "αλόγιστα", για να γίνει σοβαρή συζήτηση.
Και όχι, το μια παπλοματοθήκη 135€ δεν είναι ορισμός.
Acceptable ορισμοί είναι τύπου "ξοδεύεις πάνω από 700€ τον μήνα".
Until then ...
Εχμ εγώ έχω δώσει παραδείγματα με το τι θεωρώ αλόγιστα:
Το "αλόγιστα" για μένα σημαίνει οτι αγοράζεις κάτι που χρειάζεσαι εκείνη τη στιγμή δίνοντας το οποιοδήποτε ποσό σου ζητήσει ο καταστηματάρχης χωρίς να έχεις ιδέα πόσο πραγματικά αξίζει αυτό το πράγμα που παίρνεις και χωρίς να έχεις κάνει καμία έρευνα αγοράς για αυτό το πράγμα. "Αλόγιστα" σημαίνει να ψάχνεις τη μάρκα και να μην μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτήν. "Αλόγιστα" σημαίνει να αγοράζεις τώρα ένα κινητό από το εξωτερικό που δεν έχει έρθει ακόμα στην Ελλάδα ακόμα για να το έχεις πρώτος και να το παίζεις μούρη στους φίλους σου, ενώ αν το έπαιρνες σε 2 μήνες θα έδινες 300 ευρώ λιγότερα (αληθινή ιστορία).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
15-01-12
00:01
Define το αλόγιστα. Γιατί για εσένα μπορεί να είναι αλόγιστο να αγοράσει κάποιος μια μπότα των 150 ευρώ, ενώ μπορεί να βρει με 20...
Με τη λογική σου είμαστε ανήθικοι όλοι. Πετάμε το φαγητό μας, φτιάχνουμε τα μαλλιά μας στο κομμωτήριο, αγοράζουμε κολιέδες και βραχιόλια, στη σαλάτα μας βάζουμε σος, στην ταβέρνα που θα πάμε θα κατεβάσουμε τον μισό κατάλογο επειδή θέλουμε να έχουμε ποικιλία και διασκεδάζουμε!
Δε θα έπρεπε κανείς να διασκεδάζει σε μια Ελλάδα με κρίση.
Την επόμενη φορά Himela που θα δεις κάποιον στον δρόμο να γελάει, σταμάτησέ τον και πες του "Ντροπή σου! Οι συμπατριώτες σου είναι άνεργοι, πεινάνε, η χώρα σου καταρρέει κι εσύ έχεις το θράσος και γελάς; Είναι ανήθικο!"
Ε τώρα μην την πάμε εκεί τη συζήτηση. Με αυτή τη λογική όλοι μας εδώ που συζητάμε σε φόρουμ αντί να δίνουμε τα 19 ευρώ για ίντερνετ το μήνα σε φτωχούς είμαστε ανήθικοι. Το "αλόγιστα" για μένα σημαίνει οτι αγοράζεις κάτι που χρειάζεσαι εκείνη τη στιγμή δίνοντας το οποιοδήποτε ποσό σου ζητήσει ο καταστηματάρχης χωρίς να έχεις ιδέα πόσο πραγματικά αξίζει αυτό το πράγμα που παίρνεις και χωρίς να έχεις κάνει καμία έρευνα αγοράς για αυτό το πράγμα. "Αλόγιστα" σημαίνει να ψάχνεις τη μάρκα και να μην μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτήν. "Αλόγιστα" σημαίνει να αγοράζεις τώρα ένα κινητό από το εξωτερικό που δεν έχει έρθει ακόμα στην Ελλάδα ακόμα για να το έχεις πρώτος και να το παίζεις μούρη στους φίλους σου, ενώ αν το έπαιρνες σε 2 μήνες θα έδινες 300 ευρώ λιγότερα (αληθινή ιστορία). Τώρα αν εσύ συγκρίνεις αυτά τα παραπάνω με το οτι θα αγοράσει κάποια ένα βραχιόλι με το δώρο Χριστουγέννων της μια φορά το χρόνο ή θα δώσει 20 ευρώ το δίμηνο για βαφή στο κομμωτήριο, νομίζω οτι έχουμε χάσει το νόημα αυτών που συζητάμε τώρα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
14-01-12
17:43
Αυτή είναι η ιστορία που έγινε αφορμή για την παρακάτω σκέψη: Χτες βρέθηκα στο άντρο του καπιταλισμού, το Mall Athens (ναι ξέρω, κακές παρέες) και πραγματικά απογοητεύτηκα. Άνθρωποι κάθε ηλικίας με ακριβά ρούχα και παπούτσια, μαλλιά κομμωτηρίου, να ψωνίζουν σαν να μην υπάρχει αύριο και να στοιβάζονται ανά 50 άτομα για να φάνε ένα σουβλάκι! Από περιέργεια και μόνο ζήτησα από ένα μαγαζί μια παπλωματοθήκη που χρειάζομαι. Η απάντηση της πωλήτριας ήταν "Αυτή εδώ που είναι μάρκα "......" (ούτε ξέρω) έχει 30% έκπτωση. (δεν είπε σε ποια τιμή είναι η έκπτωση) Σε τι χρωματάκι τη θέλετε;". Της απαντάω "εεεε μήπως να μου πείτε πόσο κάνει πρώτα;". Μου λέει "130 ευρώ και 30% έκπτωση". Έμεινα βέβαια και ενώ φυσιολογικά θα έπρεπε να φύγω τρέχοντας, αποφάσισα να συνεχίσω αυτή τη σουρεάλ συζήτηση. "Ξέρετε, εγώ σκεφτόμουν μια τιμή γύρω στα 30-40 ευρώ...." της λέω. "30-40 ευρώ τελική τιμή;" μου λέει. "Ε προφανώς, ξέρετε το πάπλωμα το πήρα 60 ευρώ, λέτε να δώσω 100 για την παπλωματοθήκη;" της λέω ειρωνικά. Και έφυγα.
Όλο αυτό το σκηνικό λοιπόν δημιούργησε μια συζήτηση μετά για το αν είναι ηθικό να ξοδεύει κάποιος 100 ευρώ για μια παπλωματοθήκη (ακόμα κι αν είναι εκατομμυριούχος) τη στιγμή που μια γριούλα παίρνει σύνταξη 230 ευρώ και δίνει τα 200 για φάρμακα. Ο συνομιλητής μου μου έλεγε "αφού τα έχει κάποιος, καλό είναι να τα δίνει ώστε να κινείται η αγορά". Εγώ θεωρώ οτι είναι προκλητικό να ξοδεύει κάποιος τόσα χρήματα αλόγιστα σε καιρό κρίσης κι όταν γύρω του υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται στους δρόμους και παιδάκια σε ορφανοτροφεία. Το θεωρώ τραγικό να κλείνουν μαγαζάκια της γειτονιάς και να υπάρχουν μαγαζιά στο Mall και στο Κολωνάκι που δίνουν ποιος ξέρει πόσα λεφτά για το ενοίκιο του μαγαζιού (φυσικά στον υπάλληλο θα δίνουν 700 ευρώ έτσι; ) και να υπάρχουν άνθρωποι που πάνε και πετάνε τα λεφτά τους εκεί για κάτι που στο μαγαζάκι της γειτονιάς θα το πληρώσουν μισή τιμή. Και δεν το λέω επειδή δεν τα έχω τα λεφτά: και να τα είχα, πάλι άσχημα θα ένιωθα να πάω σε μια υπάλληλο που σκίζεται όλο το μήνα για 700 ευρώ να της πω "δώσε μου ένα πάπλωμα των 700 ευρω" ξέρω γω. Και τελικά προέκυψε η άποψη οτι θεωρώ ανήθικο κάποιος να ξοδεύει τόσα λεφτά (ακόμα κι αν τα έχει) σε καιρό κρίσης. Εσείς τι λέτε;
Όλο αυτό το σκηνικό λοιπόν δημιούργησε μια συζήτηση μετά για το αν είναι ηθικό να ξοδεύει κάποιος 100 ευρώ για μια παπλωματοθήκη (ακόμα κι αν είναι εκατομμυριούχος) τη στιγμή που μια γριούλα παίρνει σύνταξη 230 ευρώ και δίνει τα 200 για φάρμακα. Ο συνομιλητής μου μου έλεγε "αφού τα έχει κάποιος, καλό είναι να τα δίνει ώστε να κινείται η αγορά". Εγώ θεωρώ οτι είναι προκλητικό να ξοδεύει κάποιος τόσα χρήματα αλόγιστα σε καιρό κρίσης κι όταν γύρω του υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται στους δρόμους και παιδάκια σε ορφανοτροφεία. Το θεωρώ τραγικό να κλείνουν μαγαζάκια της γειτονιάς και να υπάρχουν μαγαζιά στο Mall και στο Κολωνάκι που δίνουν ποιος ξέρει πόσα λεφτά για το ενοίκιο του μαγαζιού (φυσικά στον υπάλληλο θα δίνουν 700 ευρώ έτσι; ) και να υπάρχουν άνθρωποι που πάνε και πετάνε τα λεφτά τους εκεί για κάτι που στο μαγαζάκι της γειτονιάς θα το πληρώσουν μισή τιμή. Και δεν το λέω επειδή δεν τα έχω τα λεφτά: και να τα είχα, πάλι άσχημα θα ένιωθα να πάω σε μια υπάλληλο που σκίζεται όλο το μήνα για 700 ευρώ να της πω "δώσε μου ένα πάπλωμα των 700 ευρω" ξέρω γω. Και τελικά προέκυψε η άποψη οτι θεωρώ ανήθικο κάποιος να ξοδεύει τόσα λεφτά (ακόμα κι αν τα έχει) σε καιρό κρίσης. Εσείς τι λέτε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.