parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,942 μηνύματα.
15-07-07
11:28
Τόσα τεχνολογικά επιτεύγματα βοηθάνε το περιβάλλον και οι εταιρίες πλέον γίνονται όλο και πιο "πράσινες" (ένα από τα πολλά παραδείγματα είναι τα αυτοκίνητα τεχνολογίας Hybrid). Οι φωτιά στην Πάρνηθα δεν έχει καμία σχέση με τον καταναλωτισμό.
Ποτέ δεν αρνήθηκα τη χρήσιμη πλευρά της τεχνολογίας, που στο κάτω-κάτω υπηρετώ κιόλας. Ο «πρασινισμός» των εταιριών γίνεται είτε για το «πράσινο» κέρδος που καλό είναι να υπάρχει, είτε για το «εταιρικό προφίλ» τους, ή για τη «στάχτη» στα μάτια της κοινής γνώμης. Ακόμα και για τη WWF έχει ακουστεί – τραβηγμένα, δεν λέω – ότι ανήκει στο λόμπι της Texaco και σία… Ονομάζουν μια δασική έκταση «υπο προστασία», ξεριζώνουν τους αυτόχθονες πληθυσμούς και μπαίνουν μετά ανενόχλητοι και αλωνίζουν. Όλα συμβαίνουν στο χορό της παγκοσμιοποίησης.
Το ʽGlobal Warmingʼ, η Φωτιά της Πάρνηθας και οι νεκροί πυροσβέστες κόλλαγαν ρητορικά με την ʽαφθονία πόρωνʼ του κύριου Δήμου, σε εκείνη τη φάση και όχι με τον ʽκαταναλωτισμόʼ.
Δεν έχω τέτοια ʽκάψαʼ αλήθεια. Εσύ έχεις δει το ντοκιμαντέρ ʽThe Corporationʼ;Έχεις μιλήσει έστω με έναν CEO πολυεθνικής ή έστω να διαβάσεις κάποιο βιβλίο του;
Όχι φίλε κάνεις λάθος. Έχεις απόλυτη ελευθερία να ορίζεις τα «θέλω» και τις επιθυμίες σου. Κανένας δεν λέει όχι σε αυτό. Οι ʽανάγκεςʼ όμως έχουν συλλογική ευθύνη. Αν θες να τις ορίζεις για πάρτυ σου, τότε διαστρεβλώνεις το νόημά τους.Και ποίες είναι οι ανάγκες μου; Φαντάζομαι έχω την ελευθερία από τους πολέμιους του καπιταλισμού να ορίζω εγώ τις ανάγκες μου
Πρώτον, δεν λέω να αγοράζουμε μόνο τα απαραίτητα επιβίωσης. Φυσικά και θα βγούμε έξω, θα αγοράσουμε εισιτήριο για το cinema, το θέατρο, θα κάνουμε ταξίδια αναψυχής, θα το γλεντήσουμε όσο μπορούμε. Αλλά όταν κάθε λίγο και λιγάκι αγοράζεις καινούργιο κινητό π.χ., δεν έχεις βαρεθεί το παλιό; Δεν θα είσαι φυσικά με τα ίδια ρούχα μια ζωή, ούτε θα περιμένεις να λιώσουν για να αγοράσεις άλλα, αλλά…θα δανείζεσαι κιόλας για να τα αγοράσεις;Και πιστεύεις ότι αν πάψουμε να αγοράζουμε εκτός από τα πραγματικά απαραίτητα για την επιβίωση μας θα γλιτώσουμε το κραχ;
Δεν ξέρω αν θα γλιτώσουμε το κραχ, ξέρω όμως ότι θα πληρώνω εγώ τα χρέη των άλλων μέχρι το χρέος στις τράπεζες - ύψους 90% του ΑΕΠ – τακτοποιηθεί στα ταμεία τους!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,942 μηνύματα.
14-07-07
19:08
Πάντως δεν είναι «Αμερικανικό» φαινόμενο, είναι παγκόσμιο και πολύ κοντά στην Ελλάδα, αν δεν έχει γίνει ήδη (κάτι πήρε το αυτί μου για το νέο προϊόν της Apple).
Μια τέτοια συμπεριφορά είναι για μένα τόσο ακατανόητη, τόσο αλλόκοτη που αισθάνομαι ότι δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει ίχνος επικοινωνίας με τέτοιας ιδιοσυγκρασίας ανθρώπους. Αυτό είναι το λυπηρό και φυσικά είναι πρώτα για μένα και μετά για τους άλλους.
Χάνουμε την μπάλα εντελώς....Και στον αντίποδα έρχεται ένας κ. Δήμου μας μιλάει για την ευτυχία του «καταναλίσκειν!». Μας λέει επίσης ότι έχουμε αφθονία πόρων ενώ στον αντίποδα διαβάζουμε για το Global Warming, βιώνουμε τις πυρκαγιές στην Πάρνηθα και θρηνούμε τους νεκρούς πυροσβέστες. Αν ο φιλοσοφικός του στόχος είναι ο πουριτανισμός και απολυταρχισμός τότε καλά κάνει και τα λέει. Όχι όμως, κατά τη γνώμη μου, ορμώμενος από το σύνθημα: «Κάτω η κατανάλωση».
Είχα αναφερθεί στον εν λόγω κύριο και παλιότερα, στο θέμα με τις «Οικο-Κασσάνδρες». Η υπερβολή σε συνθήματα υπάρχει όπου υπάρχει αγανάκτηση, πάθος και οργή. Και είναι ξεκάθαρος ο ρόλος των πολυεθνικών μαγαζιών, των τραπεζών, των μεγαλο-εταιριών στην επιβολή του καταναλωτισμού με γνώμονα το κέρδος. Χρειάζεται να τα «σαλατώσουμε» πάλι, γιατί; Για να διαιωνίζουμε την μεταηθική της ανεκτικότητας; Να μεταλλάξουμε τους «όμηρους» συνανθρώπους μας από σκυλάκια του Pavlof (ή ευγενικά «εξαρτημένους»), σε υγιείς σκεπτόμενους που απολαμβάνουν τα καταναλωτικά αγαθά και χαίρονται τη ζωή;
Ό,τι καταναλώνεις πέρα από τις ανάγκες σου, αργά ή γρήγορα το βαριέσαι. Και αγοράζεις καινούργιο, ξανά, ξανά…μα είναι τρόπος αυτός να λες πως φέρνει ευτυχία; Αλλά το φιλοσοφικό κόλπο είναι αλλού. Μας διδάσκουν ότι ευτυχία δεν υπάρχει. Υπάρχουν χαρούμενες στιγμές! Τρέχα να αγοράσεις, να καταναλώσεις, να ζήσεις τη στιγμή!!!
Κάποιοι συμφωνούν με αυτό, κάποιοι διαφωνούν, κάποιοι υποτάσσονται, κάποιοι το θεοποιούν και κάποιοι αντιδρούν. Ωραία μέχρι εδώ....δημοκρατία έχουμε. Τι γίνεται όμως αν σκάσει ένα παγκόσμιο κραχ; Οι τράπεζες θα χαρίσουν τα υπερχρέη των νοικοκυριών....ή θα βουλιάξουμε όλοι μαζί;
Μια τέτοια συμπεριφορά είναι για μένα τόσο ακατανόητη, τόσο αλλόκοτη που αισθάνομαι ότι δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει ίχνος επικοινωνίας με τέτοιας ιδιοσυγκρασίας ανθρώπους. Αυτό είναι το λυπηρό και φυσικά είναι πρώτα για μένα και μετά για τους άλλους.
Χάνουμε την μπάλα εντελώς....Και στον αντίποδα έρχεται ένας κ. Δήμου μας μιλάει για την ευτυχία του «καταναλίσκειν!». Μας λέει επίσης ότι έχουμε αφθονία πόρων ενώ στον αντίποδα διαβάζουμε για το Global Warming, βιώνουμε τις πυρκαγιές στην Πάρνηθα και θρηνούμε τους νεκρούς πυροσβέστες. Αν ο φιλοσοφικός του στόχος είναι ο πουριτανισμός και απολυταρχισμός τότε καλά κάνει και τα λέει. Όχι όμως, κατά τη γνώμη μου, ορμώμενος από το σύνθημα: «Κάτω η κατανάλωση».
Είχα αναφερθεί στον εν λόγω κύριο και παλιότερα, στο θέμα με τις «Οικο-Κασσάνδρες». Η υπερβολή σε συνθήματα υπάρχει όπου υπάρχει αγανάκτηση, πάθος και οργή. Και είναι ξεκάθαρος ο ρόλος των πολυεθνικών μαγαζιών, των τραπεζών, των μεγαλο-εταιριών στην επιβολή του καταναλωτισμού με γνώμονα το κέρδος. Χρειάζεται να τα «σαλατώσουμε» πάλι, γιατί; Για να διαιωνίζουμε την μεταηθική της ανεκτικότητας; Να μεταλλάξουμε τους «όμηρους» συνανθρώπους μας από σκυλάκια του Pavlof (ή ευγενικά «εξαρτημένους»), σε υγιείς σκεπτόμενους που απολαμβάνουν τα καταναλωτικά αγαθά και χαίρονται τη ζωή;
Ό,τι καταναλώνεις πέρα από τις ανάγκες σου, αργά ή γρήγορα το βαριέσαι. Και αγοράζεις καινούργιο, ξανά, ξανά…μα είναι τρόπος αυτός να λες πως φέρνει ευτυχία; Αλλά το φιλοσοφικό κόλπο είναι αλλού. Μας διδάσκουν ότι ευτυχία δεν υπάρχει. Υπάρχουν χαρούμενες στιγμές! Τρέχα να αγοράσεις, να καταναλώσεις, να ζήσεις τη στιγμή!!!
Κάποιοι συμφωνούν με αυτό, κάποιοι διαφωνούν, κάποιοι υποτάσσονται, κάποιοι το θεοποιούν και κάποιοι αντιδρούν. Ωραία μέχρι εδώ....δημοκρατία έχουμε. Τι γίνεται όμως αν σκάσει ένα παγκόσμιο κραχ; Οι τράπεζες θα χαρίσουν τα υπερχρέη των νοικοκυριών....ή θα βουλιάξουμε όλοι μαζί;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.