Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
18-02-12
12:36
Φαίνεται ότι το πολύ κράξιμο που έφαγε η κερία για τις παπαριές που έγραψε, την κλόνισε αρκετά ώστε να κάνει ένα βήμα πίσω. Πριν το κάνει όμως, φρόντισε όποιους διαφωνούσαν μαζί της να τους τσουβαλιάσει με αστήρικτες κραυγές και γενικεύσεις, κάνοντας το ίδιο για το οποίο κατηγορεί τους άλλους, όπως κάνουν πάντοτε όσοι προσπαθούν να βρουν στους υπόλοιπους όλα τα ελαττώματα, ενώ στους εαυτούς τους όλα τα προτερήματα.
Να βρεθούμε μαζί κυρία μου; Μα πώς; Δεν θα σας βρωμάει η μασχάλη μας; Δεν θα σας χαλάει την αισθητική η κακή σωματοδομή μας; Α, κατάλαβα, θα κάνετε την καρδιά σας πέτρα και θα μας ανεχτείτε. Καλά τα έλεγε ο παππούς μου: "Κι ο άγιος φοβέρα θέλει". Οι ομορφάντρες λοιπόν που ονειρεύονταν να τους προσέξει μια αληθινή κυρία, από τότε που είδαν τις ταινίες της Βουγιουκλάκη και του Παπαμιχαήλ και ζήλεψαν, ας παίρνουν σειρά. Είναι μια μοναδική ευκαιρία, once in a lifetime...
Να βρεθούμε μαζί κυρία μου; Μα πώς; Δεν θα σας βρωμάει η μασχάλη μας; Δεν θα σας χαλάει την αισθητική η κακή σωματοδομή μας; Α, κατάλαβα, θα κάνετε την καρδιά σας πέτρα και θα μας ανεχτείτε. Καλά τα έλεγε ο παππούς μου: "Κι ο άγιος φοβέρα θέλει". Οι ομορφάντρες λοιπόν που ονειρεύονταν να τους προσέξει μια αληθινή κυρία, από τότε που είδαν τις ταινίες της Βουγιουκλάκη και του Παπαμιχαήλ και ζήλεψαν, ας παίρνουν σειρά. Είναι μια μοναδική ευκαιρία, once in a lifetime...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
10-02-12
15:19
Τι είδους ανιστόρητη κι οπορτουνιστική ανάλυση είναι αυτή (με όλο τον σεβασμό); Η μεσαία τάξη πού βρίσκεται σε αυτόν το συλλογισμό; Πες μου κάτι, ο Μαρξ, ο Έγκελς, ο Λένιν, ο Τρότσκι, ο Τσε, ήταν εργατικής ή αστικής τάξης απόγονοι; Εκεί λοιπόν έχει καταλήξει η κομμουνιστική ιδεολογία στις μέρες μας; Σε τούτη την λαϊκιστική υπεραπλούστευση; Ειλικρινά λυπάμαι συντρόφισσα. Δεν είναι τυχαίο ότι το ΚΚΕ θα πάρει μια μούντζα από πολλούς οι οποίοι το έχουμε ψηφίσει στο παρελθόν.Σιγα μη μου εκανες και προταση γαμου :p
Oι Ελληνες,που λες, και η Ελλαδα, χωριζονται σε 2 ταξεις :αστικη και εργατικη,Η παλη ειναι συνεχιζομενη και θα φτασει ως την τελικη νικη.Δεν εισαι το ιδιο με το παιδι του βιομηχανου.Οσο αδυνατεις να το κατανοησεις,αλλαγη μην περιμενεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
08-02-12
01:55
Εδώ σε πιάνω ανενημέρωτο. Οι πρόσφατες ταραχές στην Αγγλία δεν σου λένε τίποτε; Μήπως γνωρίζεις πώς προέκυψε το μουσικό κίνημα του Punk στην Αγγλία της δεκαετίας του '70-'80, μετά από την πρώτη μεταπολεμική συστημική κρίση και υπό το κράτος του Θατσερισμού; Γνωρίζεις ότι 7.5 εκατομμύρια Γερμανοί (κυρίως Ανατολικογερμανοί) ζουν με μισθό 400 Ευρώ; Η Πορτογαλία δεν σου λέει τίποτε; Η Ισπανία; Αυτή δεν ανήκει στην Ευρωζώνη; Η Ιρλανδία; Η Ιταλία; Ποιος πρέπει να βγάλει τη στρουθοκάμηλο ρε φίλε τελικά; Βλέπεις τα κακώς κείμενα στη χώρα σου και νομίζεις ότι αυτά είναι τα χειρότερα που υπάρχουν στον κόσμο. Αυτού του είδους η ομφαλοσκόπηση, αποτελεί ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά, αυτού που αποκαλούν συνήθως "Ελληναρά". Ξέρω τι λέω παραπάνω, ότι το κείμενο πάσχει από τα ίδια χαρακτηριστικά τα οποία κατακρίνει...δεν ειπαν ομως στον αγγλο που λες να παιρνει 500 ευρω, ουτε οτι απολυεται ετσι απο την δουλεια του, ουτε οτι δεν θα εχει μελλον, ακομα τουλαχιστον, γιατι αυριο ερχεται η σειρα του.
Ας βγούμε λίγο από το μικρόκοσμό μας κι ας κοιτάξουμε λίγο την ευρύτερη εικόνα. Κάτι πάει πολύ στραβά παγκοσμίως κι εδώ πλέον μιλάμε για την ίδια την επιβίωσή μας, του καθενός προσωπικά κι όλων μαζί ως έθνος (όχι ως εθνότητα διευκρινίζω). Όλοι έχουμε ευθύνες και πρέπει να κοιτάξουμε καλά τον εαυτό μας στον καθρέφτη τούτη τη στιγμή και να τον δούμε κατάματα, ολοκάθαρα. Όχι παραφουσκωμένο από ελληνοκεντρική ωραιοπάθεια, ούτε παραμορφωμένο φρικτά από αισθήματα ενοχής κι αυτολύπησης. Όπως έχω γράψει το καλοκαίρι, η καλλιέργεια τέτοιων συναισθημάτων έχει καταγραφεί επισήμως ως τεχνική των περιβόητων Μεθόδων Σοκ.
Πρέπει όλοι άμεσα να ξυπνήσουμε από τον βαθύ λήθαργο της προσαρμογής στην απάτη, τη χλίδα και την αρπαχτή και της ανάπτυξης ανοχής σε αυτά. Να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να ξεφύγουμε από το φαύλο κύκλο της υποδούλωσης και της ανέχειας, από εποχές που ανήκουν στα βάθη του προηγούμενου αιώνα και που όλοι πίστευαν ότι έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ας σταματήσουμε τον αυτοοικτιρμό, ας σταματήσουμε να ρίχνουμε τις ευθύνες στους υπόλοιπους, ακόμη κι αν έχουμε ελαφρυντικά γι' αυτό. Όταν ο αδελφός σου κινδυνεύει, τρέχεις να τον βοηθήσεις και δεν ρωτάς τίποτε. Θα έρθει κάποτε και η στιγμή να του πεις το γνωστό σαδιστικό "στά 'λεγα εγώ ρε χαμένε". Δεν είναι τώρα η ώρα φίλε μου...
Α, δεν είσαι όμοιος και ίσος με τον απλό άνθρωπο ε; Φαίνεται τελικά ότι ξέρω πολύ καλά να διαβάζω, δεν βρίσκεις;...Και ερχεσαι και μου μιλας για τον απλο ανθρωπο....
Ισια και ομοια ειμαστε?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
08-02-12
00:03
Δεν πρόλαβα να διαβάσω το υπόλοιπο θέμα. Κόλλησα σε αυτό το απίστευτο κείμενο, που πάσχει κατά τη γνώμη μου, από τα ίδια χαρακτηριστικά τα οποία κατακρίνει. Ίσως και από μερικά ακόμη απεχθέστερα. Το υπεράνω ας πούμε ύφος του αποικιοκράτη Ευρωπαίου που απευθύνεται σε ιθαγενείς, πλασάροντάς τους χάντρες και καθρεφτάκια. Εκείνη η άθλια ευρωξιπασιά του κακομοίρη που όπως λέει ο ποιητής "Θέλει ακόμη, κι αυτό είναι ωραίο, να παριστάνει τον Ευρωπαίο, στα δυο φορώντας τα πόδια πού' χει, στό 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι".
Μέσα απ' τις γραμμές του κειμένου, ξεπηδάει ολοζώντανος ο θαυμασμός του Κοτσαμπάση για τον Φαναριώτη και τους ευγενείς Ευρωπαίους φίλους του, μαζί με την απέχθεια που νιώθει για τον φουστανελά πολεμιστή, το ίδιο μένος που έκλεισε στη φυλακή τον Κολοκοτρώνη. Ο Χατζηαβάτης που φιλάει τις κατουρημένες ποδιές των Ευρωπαίων πατερούληδων, ενώ περιφρονεί τους συντοπίτες του, σταβομουτσουνιάζοντας και μόνο με την ιδέα ότι μπορεί να έχει κάτι κοινό μαζί τους. Την πόζα και την πρόζα του αστού, που αφού διαχώρισε επιδεικτικά τη θέση του από τον... λαό (), μετά τους κουνάει αυστηρά το δάχτυλο, ότι θα τους συγχωρέσει εάν απαρνηθούν τους εαυτούς τους και σταθούν στο ένα πόδι, προσπαθώντας σαν τα σκυλάκια του Παβλόφ να μαϊμουδίσουν τα υψηλά πρότυπα της περιβόητης Ευρώπης. Μιας φαντασιακής Ευρώπης μυθολογικά εξυψωμένης, υπεραπλουστευτικά ωραιοποιημένης και δογματικά εκθειασμένης, που ελάχιστη σχέση έχει με την πραγματικότητα.
Στα μάτια της ονείρωξης του τσανακογλύφτη ευρωαστού and by principal, ο Έλληνας έχει μόνο ελαττώματα και ποτέ προτερήματα. Εκείνα τα έχουν όλα οι Ευρωπαίοι. Όχι οι Άγγλοι, οι Ισπανοί, οι Σουηδοί, οι Γάλλοι, οι Φινλανδοί, οι Ολλανδοί, οι Ιρλανδοί, οι Σκωτσέζοι, οι Ιταλοί, οι Γερμανοί, αλλά οι Ευρωπαίοι γενικώς. Απαλλαγμένος από τα περιττά ειδοποιά στοιχεία που διακρίνουν την τεράστια πολιτισμική βιοποικιλότητα των ευρωπαϊκών λαών, ο Προκρούστειος Ευρωπαίος αποτελεί το ψυχολογικό αντίπαλο δέος του Έλληνα, συγκεντρώνοντας όλα τα καλά και άγια ηθικά και ψυχικά αγαθά, εκεί που εμείς σερνόμαστε στις λάσπες, κάπου στις γκρίζες ζώνες μεταξύ ανθρώπου και υπανθρώπου. Περιττό είναι φυσικά να αναφέρω, ότι αυτό το εκτρωματικό μοντέλο του Προκρούστειου Ευρωπαίου, προσεγγίζει τον Νιτσεϊκό Υπεράνθρωπο, ούτε φυσικά τη στενή σχέση αυτής της εξιδανίκευσης με τα θεμέλια της Εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας. Ένας νέος μύθος Αρείας Φυλής πλανάται και πάλι πάνω απ' την Ευρώπη κι εμείς θα πρέπει επιτέλους να πάψουμε να είμαστε εμείς, επειδή βρωμάει λέει ο ιδρώτας μας στην λεπτεπίλεπτη κυρία Πάσχου.
Το κείμενο διαθέτει την υπερφιάλη αφέλεια του επαρχιώτη, που ενώ δεν έφυγε ποτέ απ' το χωριό του και γνωρίζει την πρωτεύουσα από τις ταινίες της Φίνος, την ονειρεύεται σαν τη δική του Γη της Επαγγελίας. Αρχοντοχωριατιά και Μεγαλοϊδεατισμός! Διαθέτει σε μεγάλο βαθμό μονομέρεια, υπεραπλούστευση και συστηματικά μεθοδευμένη παραπληροφόρηση. Αγνοεί επιδεικτικά για παράδειγμα, το γεγονός ότι όλη η αθλιότητα την οποία ζούμε μας προέκυψε μετά από τρεις δεκαετίες συμμετοχής στην ΕΕ και μιας στο Ευρώ, υπό την καθοδήγηση πολιτικών τα μάλα "Ευρωπαίων" - που δεν μιλούσαν ούτε καν σωστά τα Ελληνικά- όπως και ότι όλη η Ευρώπη βρίσκεται σε τεράστια κρίση, οικονομική, κοινωνική και ηθική. Αυτά όμως ακριβώς είναι τα χαρακτηριστικά του λαϊκισμού, τον οποίο υποτίθεται ότι καταδικάζει μετά βδελυγμίας. Τούτη η αναίσχυντη υποκρισία αποτελεί κλασική τακτική των γκεμπελικών μεθόδων, της δικαιωματικής διαχείρισης της πραγματικότητας. Μια από τις καλύτερες στιγμές της σχολής Μανδραβέλη, θα πρέπει η συγγραφέας να πάρει προαγωγή, άξιος ο μισθός της.
Οι άθλιοι προπαγανδιστές κατηγορούν τον ελληνικό λαό για την ίδια την ιδιοσυγκρασία του, η οποία κατά το δικό τους δοκούν είναι από ενοχλητική έως καταστροφική. Αποσιωπούν όμως το γεγονός ότι αυτός ο λαός, καταφέρνει να υπάρχει με ξεχωριστή ταυτότητα εδώ και τέσσερις χιλιάδες χρόνια, χωρίς ποτέ να εξαφανίζεται, ή να υποχωρεί από τον φυσικό του χώρο, απεναντίας έχει την τάση να εξαπλώνεται. Ακόμη κι αν κάποιοι "αριστεροί" μου αντείπουν ότι αυτός ο λαός δεν έχει άμεση γενετική σχέση με τους αρχαίους (πράγμα που ΔΕΝ ισχύει), θ' απαντήσω ότι ακόμη κι έτσι, μπορεί DNA ν' αλλάξαμε, όμως ιδιοσυγκρασία και συνήθειες δεν αλλάξαμε, πράγμα που αποδεικνύει περίτρανα ότι αυτή η συμπεριφορική νόρμα είναι η απόλυτα προσαρμοσμένη στις συνθήκες του περιβάλλοντος, όπως εξίσου καλά προσαρμοσμένοι είναι και οι Γερμανοί στο δικό τους. Καλός ο κοινωνικός Δαρβινισμός όταν συμφέρει τους νεοφιλελεύθερους, όταν όμως τα δόγματά τους έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την ίδια τη Δαρβινική θεωρεία, οι πάνσοφοι κάνουν γαργάρα τη δουλειά, εάν δεν ενοχλεί τα ροδοπέταλα ματάκια σας η λαϊκή έκφραση που χρησιμοποίησα ο άθλιος πιθηκοειδής Ελληναράς.
Διαβάζοντας το κείμενο, συνειδητοποίησα ότι δεν μου αρέσει η Ελλάδα. Η Ελλάδα των ξιπασμένων, των εθελόδουλων, των οσφυοκαμπτών, των διεφθαρμένων κολλαριστών πουκάμισων, των τσανακογλυφτών, του κομματισμού, της υποτέλειας, της αποτυχίας, της συστηματικά καλλιεργημένης ανικανότητας και απαξίωσης των πάντων. Μισώ την Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων, των χρηματιστηρίων, του μεγάλου ξεπουλήματος, της υπερκαταναλωτικής αφασίας, των λαμογίων, του ενδοτισμού, της εξάρτησης, της δόσης, της πουτάνας της δόσης. Μισώ την Ελλάδα του Ευρώ, εκείνην που η συγγραφέας και οι όμοιοί της ορέγονται, ονειρεύονται και κατασκευάζουν σε κάθε βήμα, την Ελλάδα της σήψης, αφού οι προνύμφες θέλουν σαπισμένη σάρκα για να τραφούν και ν' αναπτυχθούν. Κατόπιν μεταμορφώνονται, εξυψώνονται επάνω σε αραχνοΰφαντα φτέρά κι αρχίζουν λάγνα να τρέφονται με κόπρανα.
Όσο για τον Ελληναρά, τον λαϊκό δηλαδή Έλληνα; Έχει πολλά κουσούρια, όπως έχουν και όλοι οι άλλοι λαϊκοί τύποι της Ευρώπης. Αν μη τι άλλο μου είναι πιο οικείος από τον Γερμαναρά, τον Αγγλαρά, τον Γαλλαρά ή τον Ολλανδαρά, τον βλάχο Ελβετό και τον ανέκφραστο Σουηδό κι έτσι μου είναι και πιο συμπαθής, συνήθως με κάνει να γελάω, ή ακόμη να ρίχνω κανένα μπινελίκι, άντε καμμία μούντζα, για να συνειδητοποιήσω ότι είμαι κι εγώ αίμα από το αίμα του και ψυχή απ' την ψυχή του κι ότι ακόμη και αν μου βρωμάει η μασχάλη του, θα σταθώ στο πλευρό του και θα τον υπερασπιστώ με ό,τι έχω. Εσείς εάν θέλετε, υπερασπιστείτε τους Γερμανούς ή τους Άγγλους, η ιστορία θα δείξει ποιοι ήταν οι κιοτήδες κι οι προδότες και ποιοι όχι.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Όττο
ΥΓ: Καμμία αιχμή κατά του συνομιλητή, απεναντίας θεωρώ πολύ καλή πρωτοβουλία του που μας το έθεσε προς συζήτηση. Ζητώ συγνώμη που δεν πρόλαβα να διαβάσω κανέναν άλλον, αλλά με το κείμενο αυτό δεν μπορούσα να κρατηθώ πριν απαντήσω. Σκόπευα να γράψω ένα ακόμη σεντόνι, όπου θα κατέρριπτα ένα προς ένα τα σημεία του σαθρού αυτού λίβελου, όμως νομίζω ότι τελικά δεν αξίζει περισσότερο κόπο. Θα σχολιάσω μόνο ένα σημείο, το οποίο θεωρώ ως το αποκορύφωμα του προπαγανδιστικού οίστρου της συγγραφέως:
Μέσα απ' τις γραμμές του κειμένου, ξεπηδάει ολοζώντανος ο θαυμασμός του Κοτσαμπάση για τον Φαναριώτη και τους ευγενείς Ευρωπαίους φίλους του, μαζί με την απέχθεια που νιώθει για τον φουστανελά πολεμιστή, το ίδιο μένος που έκλεισε στη φυλακή τον Κολοκοτρώνη. Ο Χατζηαβάτης που φιλάει τις κατουρημένες ποδιές των Ευρωπαίων πατερούληδων, ενώ περιφρονεί τους συντοπίτες του, σταβομουτσουνιάζοντας και μόνο με την ιδέα ότι μπορεί να έχει κάτι κοινό μαζί τους. Την πόζα και την πρόζα του αστού, που αφού διαχώρισε επιδεικτικά τη θέση του από τον... λαό (), μετά τους κουνάει αυστηρά το δάχτυλο, ότι θα τους συγχωρέσει εάν απαρνηθούν τους εαυτούς τους και σταθούν στο ένα πόδι, προσπαθώντας σαν τα σκυλάκια του Παβλόφ να μαϊμουδίσουν τα υψηλά πρότυπα της περιβόητης Ευρώπης. Μιας φαντασιακής Ευρώπης μυθολογικά εξυψωμένης, υπεραπλουστευτικά ωραιοποιημένης και δογματικά εκθειασμένης, που ελάχιστη σχέση έχει με την πραγματικότητα.
Στα μάτια της ονείρωξης του τσανακογλύφτη ευρωαστού and by principal, ο Έλληνας έχει μόνο ελαττώματα και ποτέ προτερήματα. Εκείνα τα έχουν όλα οι Ευρωπαίοι. Όχι οι Άγγλοι, οι Ισπανοί, οι Σουηδοί, οι Γάλλοι, οι Φινλανδοί, οι Ολλανδοί, οι Ιρλανδοί, οι Σκωτσέζοι, οι Ιταλοί, οι Γερμανοί, αλλά οι Ευρωπαίοι γενικώς. Απαλλαγμένος από τα περιττά ειδοποιά στοιχεία που διακρίνουν την τεράστια πολιτισμική βιοποικιλότητα των ευρωπαϊκών λαών, ο Προκρούστειος Ευρωπαίος αποτελεί το ψυχολογικό αντίπαλο δέος του Έλληνα, συγκεντρώνοντας όλα τα καλά και άγια ηθικά και ψυχικά αγαθά, εκεί που εμείς σερνόμαστε στις λάσπες, κάπου στις γκρίζες ζώνες μεταξύ ανθρώπου και υπανθρώπου. Περιττό είναι φυσικά να αναφέρω, ότι αυτό το εκτρωματικό μοντέλο του Προκρούστειου Ευρωπαίου, προσεγγίζει τον Νιτσεϊκό Υπεράνθρωπο, ούτε φυσικά τη στενή σχέση αυτής της εξιδανίκευσης με τα θεμέλια της Εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας. Ένας νέος μύθος Αρείας Φυλής πλανάται και πάλι πάνω απ' την Ευρώπη κι εμείς θα πρέπει επιτέλους να πάψουμε να είμαστε εμείς, επειδή βρωμάει λέει ο ιδρώτας μας στην λεπτεπίλεπτη κυρία Πάσχου.
Το κείμενο διαθέτει την υπερφιάλη αφέλεια του επαρχιώτη, που ενώ δεν έφυγε ποτέ απ' το χωριό του και γνωρίζει την πρωτεύουσα από τις ταινίες της Φίνος, την ονειρεύεται σαν τη δική του Γη της Επαγγελίας. Αρχοντοχωριατιά και Μεγαλοϊδεατισμός! Διαθέτει σε μεγάλο βαθμό μονομέρεια, υπεραπλούστευση και συστηματικά μεθοδευμένη παραπληροφόρηση. Αγνοεί επιδεικτικά για παράδειγμα, το γεγονός ότι όλη η αθλιότητα την οποία ζούμε μας προέκυψε μετά από τρεις δεκαετίες συμμετοχής στην ΕΕ και μιας στο Ευρώ, υπό την καθοδήγηση πολιτικών τα μάλα "Ευρωπαίων" - που δεν μιλούσαν ούτε καν σωστά τα Ελληνικά- όπως και ότι όλη η Ευρώπη βρίσκεται σε τεράστια κρίση, οικονομική, κοινωνική και ηθική. Αυτά όμως ακριβώς είναι τα χαρακτηριστικά του λαϊκισμού, τον οποίο υποτίθεται ότι καταδικάζει μετά βδελυγμίας. Τούτη η αναίσχυντη υποκρισία αποτελεί κλασική τακτική των γκεμπελικών μεθόδων, της δικαιωματικής διαχείρισης της πραγματικότητας. Μια από τις καλύτερες στιγμές της σχολής Μανδραβέλη, θα πρέπει η συγγραφέας να πάρει προαγωγή, άξιος ο μισθός της.
Οι άθλιοι προπαγανδιστές κατηγορούν τον ελληνικό λαό για την ίδια την ιδιοσυγκρασία του, η οποία κατά το δικό τους δοκούν είναι από ενοχλητική έως καταστροφική. Αποσιωπούν όμως το γεγονός ότι αυτός ο λαός, καταφέρνει να υπάρχει με ξεχωριστή ταυτότητα εδώ και τέσσερις χιλιάδες χρόνια, χωρίς ποτέ να εξαφανίζεται, ή να υποχωρεί από τον φυσικό του χώρο, απεναντίας έχει την τάση να εξαπλώνεται. Ακόμη κι αν κάποιοι "αριστεροί" μου αντείπουν ότι αυτός ο λαός δεν έχει άμεση γενετική σχέση με τους αρχαίους (πράγμα που ΔΕΝ ισχύει), θ' απαντήσω ότι ακόμη κι έτσι, μπορεί DNA ν' αλλάξαμε, όμως ιδιοσυγκρασία και συνήθειες δεν αλλάξαμε, πράγμα που αποδεικνύει περίτρανα ότι αυτή η συμπεριφορική νόρμα είναι η απόλυτα προσαρμοσμένη στις συνθήκες του περιβάλλοντος, όπως εξίσου καλά προσαρμοσμένοι είναι και οι Γερμανοί στο δικό τους. Καλός ο κοινωνικός Δαρβινισμός όταν συμφέρει τους νεοφιλελεύθερους, όταν όμως τα δόγματά τους έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την ίδια τη Δαρβινική θεωρεία, οι πάνσοφοι κάνουν γαργάρα τη δουλειά, εάν δεν ενοχλεί τα ροδοπέταλα ματάκια σας η λαϊκή έκφραση που χρησιμοποίησα ο άθλιος πιθηκοειδής Ελληναράς.
Διαβάζοντας το κείμενο, συνειδητοποίησα ότι δεν μου αρέσει η Ελλάδα. Η Ελλάδα των ξιπασμένων, των εθελόδουλων, των οσφυοκαμπτών, των διεφθαρμένων κολλαριστών πουκάμισων, των τσανακογλυφτών, του κομματισμού, της υποτέλειας, της αποτυχίας, της συστηματικά καλλιεργημένης ανικανότητας και απαξίωσης των πάντων. Μισώ την Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων, των χρηματιστηρίων, του μεγάλου ξεπουλήματος, της υπερκαταναλωτικής αφασίας, των λαμογίων, του ενδοτισμού, της εξάρτησης, της δόσης, της πουτάνας της δόσης. Μισώ την Ελλάδα του Ευρώ, εκείνην που η συγγραφέας και οι όμοιοί της ορέγονται, ονειρεύονται και κατασκευάζουν σε κάθε βήμα, την Ελλάδα της σήψης, αφού οι προνύμφες θέλουν σαπισμένη σάρκα για να τραφούν και ν' αναπτυχθούν. Κατόπιν μεταμορφώνονται, εξυψώνονται επάνω σε αραχνοΰφαντα φτέρά κι αρχίζουν λάγνα να τρέφονται με κόπρανα.
Όσο για τον Ελληναρά, τον λαϊκό δηλαδή Έλληνα; Έχει πολλά κουσούρια, όπως έχουν και όλοι οι άλλοι λαϊκοί τύποι της Ευρώπης. Αν μη τι άλλο μου είναι πιο οικείος από τον Γερμαναρά, τον Αγγλαρά, τον Γαλλαρά ή τον Ολλανδαρά, τον βλάχο Ελβετό και τον ανέκφραστο Σουηδό κι έτσι μου είναι και πιο συμπαθής, συνήθως με κάνει να γελάω, ή ακόμη να ρίχνω κανένα μπινελίκι, άντε καμμία μούντζα, για να συνειδητοποιήσω ότι είμαι κι εγώ αίμα από το αίμα του και ψυχή απ' την ψυχή του κι ότι ακόμη και αν μου βρωμάει η μασχάλη του, θα σταθώ στο πλευρό του και θα τον υπερασπιστώ με ό,τι έχω. Εσείς εάν θέλετε, υπερασπιστείτε τους Γερμανούς ή τους Άγγλους, η ιστορία θα δείξει ποιοι ήταν οι κιοτήδες κι οι προδότες και ποιοι όχι.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Όττο
ΥΓ: Καμμία αιχμή κατά του συνομιλητή, απεναντίας θεωρώ πολύ καλή πρωτοβουλία του που μας το έθεσε προς συζήτηση. Ζητώ συγνώμη που δεν πρόλαβα να διαβάσω κανέναν άλλον, αλλά με το κείμενο αυτό δεν μπορούσα να κρατηθώ πριν απαντήσω. Σκόπευα να γράψω ένα ακόμη σεντόνι, όπου θα κατέρριπτα ένα προς ένα τα σημεία του σαθρού αυτού λίβελου, όμως νομίζω ότι τελικά δεν αξίζει περισσότερο κόπο. Θα σχολιάσω μόνο ένα σημείο, το οποίο θεωρώ ως το αποκορύφωμα του προπαγανδιστικού οίστρου της συγγραφέως:
Ησυχία, Τάξις, Ασφάλεια (βάζουμε και μια αξιοκρατία για ξεκάρφωμα. Ποια αξιοκρατία θέλετε κυρία μου, εκείνη του Γιωργάκη ή εκείνη του Μπουμπούκου; ). Εάν σας θυμίζει κάτι αυτό το τρίπτυχο, οι συνειρμοί δικοί σας...04/02/2012
της Χριστίνας Ταχιάου
Το θέμα είναι ότι ο «ενήλικος» έχει περάσει στο άλλο άκρο. Θέλει τάξη, ησυχία, τυπικότητα κι αξιοκρατία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.