Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
13-06-12
01:14
Πάντα ἤθελα σὲ ἕνα τέτοιο θέμα νὰ βάλω αὐτὴν τὴ σκηνὴ ἀπὸ τὴν ταινία «Reservoir dogs» τοῦ Ταραντῖνο.
Φοβερὸς διάλογος γιὰ τὸ ἂν θὰ πρέπῃ νὰ δίνουμε φιλοδωρήματα μὲ σοβαρὰ ἐπιχειρήματα! Βέβαια στὴν ταινία λαμβάνεται ὑπ' ὄψιν ἡ κατάσταση στὶς Η.Π.Α. ἡ ὁποῖα εἶναι διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Ὅπως καταλαβαίνω ἀπὸ τὴν ταινία, ἐκεῖ τὸ νὰ δώσῃ ὁ πελάτης φιλοδώρημα στὸ γκαρσόνι εἶναι μὲ ἕναν ἄτυπο τρόπο ὑποχρεωτικό καὶ μάλιστα ἀναφέρει ὅτι τὸ φιλοδώρημα φορολογεῖται ἀπὸ τὸ κράτος (ἐδῶ βέβαια τὸ φιλοδώρημα στὴν πραγματικότητα περιλαμβάνεται στὴν τιμή). Γι' αὐτὸ καὶ ὁ Mr. Pink (Steve Buschemi) ὁ ὁποῖος δὲ θέλει νὰ δώσῃ φιλοδώρημα, δὲν εἶναι ἀρνητικὸς ἐντελῶς μὲ τὴν ἔννοια τοῦ φιλοδωρήματος, ἀλλὰ πιστεύει ὅτι πρέπει νὰ δίνεται μόνο ὅταν ὁ πελάτης εἶναι εὐχαριστημένος.
Γιὰ νὰ πῶ πάντως καὶ τὴ δική μου ἄποψη, γενικὰ θέλω νὰ δίνω φιλοδωρήματα κυρίως στὰ γκαρσόνια, ἀλλὰ στὴν ὁμάδα στὴν ὁποῖα εἶμαι πολὺ εὐαισθητοποιημένος εἶναι οἱ διανομεῖς καθὼς γνωρίζω πόσο δύσκολη καὶ ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ δουλειά τους καὶ πόσα λίγα χρήματα βγάζουν. Δὲν μπορῶ πάντοτε νὰ δίνω, ἀλλὰ ὅταν ἔχω τὴ δυνατότητα, τὸ κάνω χωρὶς κανένα δισταγμό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.