Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
01-07-12
08:22
όπως είπε ο Νίκος Καζατζάκης ...αμπλαουμπλες κίτρινες, ροζ περτικαλι
Σπατάλησα αρκετή ώρα διαβάζοντας μερικά απο τα τελευταία σου ποστ.
είπε ο καζαντζάκης, είπε ο χατζιδάκης,
εσύ τι λες, μάτια μου?
Αλήθεια.
κι επειδή κι αλλού μνημόνευσες καζατζάκη.
Δες τι μαλακίες έχει πει δια της ίδιας φωνής του ο αγαπημένος σου Καζατζάκης:
ο ζορμπάς αυνανίζεται και έχει βγάλει καρούμπαλα
κι ενώ χορεύει η ζύμωση του μούστου takes place.
οκ?
Και τώρα πες μου:
ξέρεις κανένα να είναι πιο ελεύθερος βάσει του τι ανάστημα διαθέτει;
Τότε ο Μουρεσάν ή ο Σουλτάν θα πρέπει να ήταν μάστορες
μα ρώτα και τα πόδια τους, τους οικείους τους,
τους μαραγκούς των κρεβατιών τους, τους κατασκευαστές των μπαστουνιών τους,
τους γιατρούς και αυτούς που τους βλέπουν σαν ανθρωπίδες,
πόσο θαρρούν ότι είναι ελεύθεροι...
κι ύστερα ρώτα με μεγαλύτερη ακόμα παρρησία τους ίδιους
το ότι έχετε μπόι σας κάνει να αισθάνεστε πουλιά?
οι ιδέες δε παίρνουν κανενός το μπόι.
Μπορεί μια ιδέα να είναι ψηλότερη απο κείνον που την εφαρμόζει
και να τον κάνει να λαχανιάσει ωσπου τα φτύνει και πιάνει μια άλλη ιδέα,
λιγότερο σημαντική μα στα μέτρα του. (βλέπε Εθνικη ελλάδος γιουρο 2012)
Μπορεί πάλι μια ιδέα να είναι χαμηλότερη από κείνον που την κουβαλάει στο κεφάλι του
και τότε απλώς να του χαραμίσει μια ζωή, να τον κάνει νάνο ενώ είναι τουλάχ. ενός μέτριου
πνευματικά αναστήματος.(βλέπε καζατζάκη)
Οι ιδέες δε προσαρμόζονται στο μπόι του ανθρώπου γιατί
κανείς δε θέλει να χάσει τις ελευθερίες του κι όμως οι φυλακές δε χωράνε άλλους.
Η ιδέα της ελευθερίας για έναν φυλακισμένο, είναι η μοίρα του που τον ακολουθεί
όποιο κι αν ήταν το μπόι του όντας ελεύθερος.
η ιδέα της ελευθερίας σε αυτή την περίπτωση εκφράζεται από το μήκος των κάθετων σίδερων,
είναι ο νόστος του να γ@μ@ας άνετα κι όχι να σε γ@μούνε κλπ.
η ιδέα της ελευθερίας μέσα κι έξω από την φυλακή δεν είναι ίδια κατά τον καζαντζάκη.
Εξαρτάται από τον εκφραστή της.
Δηλ. για τον μη φυλακισμένο δεν αποτελεί ελευθερία αυτό που αποτελεί για τον φυλακισμένο?
Λ Ο Λ.
Στείλτο φαξ στον καζατζάκη σου ή ανέβασε το στο γιουτούμπ κι εσύ,
μην πεις ότι είσαι από το BBC, κάνε account "kazatzakisfun86" κατά το lola86
και μετά γράψε από κάτω υπογραφή thalalla-shangriLa.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
11-01-09
15:26
Μήπως είναι δυνατόν (λογικά αλλά και πραγματικά δυνατόν) να είναι κανείς ελεύθερος και μέσα στην υποτέλειά του, ή δούλος και μέσα στην αυτοτέλειά του;
Κι αν είναι, τι νόημα θα δώσουμε στις έννοιες υποτέλεια και ελευθερία από το ένα μέρος (του δούλου), αυτοτέλεια και δουλεία από το άλλο (του "κύρη του σπιτιού" κατά "ημί" ), για να τις παντρέψουμε;
Οφείουμε να δεχτούμε ότι απόλυτη αυτοτέλεια όπως και απόλυτη υποτέλεια στη ζωή του ανθρώπου δεν υπάρχει κι επομένως ούτε πλήρως να ελευθερωθεί ούτε πλήρως να δουλωθεί γίνεται ο άνθρωπος.
Όλοι ανεξαιρέτως (τουλάχιστον "δυνάμει") είμαστε λίγο ως πολύ ελεύθεροι μέσα στη δουλεία μας και δούλοι μέσα στην ελευθερία μας.
Ο χώρος της "νομικής" ελευθερίας ορίζει τι δικαιούται να απαιτήσει και να πράξει ο κάθε πολίτης άμα το "θελήσει", εως ποιό σημείο μπορεί να κινηθεί ελεύθερα και σε ποιοό φραγμό υποχρεώνεται να σταματήσει.
Η δυσκολία όμως αυτής της οπτικής της ελευθερίας (από τα τζιμάνια της νομικής) βρίσκεται σ'εκείνες τις δύο ιδιότροπες λέξεις, στο "δικαιούται" και στο "μπορεί"...
Μου παραχωρείς εσύ ο καλόγνωμος νομοθέτης το άλφα δικαίωμα, έχω όμως και τη δύναμη, μπορώ να το ασκήσω;
Ή (αντίστροφα) εγώ μπορώ, έχω τις ικανότητες, το θάρρος, την αποφασιστικότητα για τη βήτα συμφέρουσα πράξη (ωφέλιμη και στον εαυτό μου και στο κοινωνικό σύνολο), αλλά δικαιούμαι να την εκτελέσω;
Η διάσταση είναι ανάμεσα στη νομική και κοινωνική ελευθερία, κοντολογής.
Είμαστε νομικά speaking, αλλά είμαστε και κοινωνικά ελεύθεροι στις αποφάσεις και στις πράξεις μας, έστω και στον περιορισμένο βαθμό που μας παρέχεται από το Δίκαιο ο αυτοκαθορισμός;
Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ένα μόνο στοιχείο: το χρήμα, γενικότερα την οικονομική δύναμη, και το ρόλο που αυτή παίζει στη διεκδίκηση, πολύ περισσότερο στην έμπρακτη εξασφάλιση των νόμιμων δικαιωμάτων μας για να μπλεχτεί σε πολλές και σοβαρές αμφιβολίες.
Είναι ο άπορος πολίτης της πιο ευνομούμενης στον κόσμο δημοκρατίας εξίσου ελεύθερος με τον "εύπορο"; Ό,τι μπορεί, και με το νόμο, ο εύπορος το μπορεί ο φτωχός;
Κι αν είναι, τι νόημα θα δώσουμε στις έννοιες υποτέλεια και ελευθερία από το ένα μέρος (του δούλου), αυτοτέλεια και δουλεία από το άλλο (του "κύρη του σπιτιού" κατά "ημί" ), για να τις παντρέψουμε;
Οφείουμε να δεχτούμε ότι απόλυτη αυτοτέλεια όπως και απόλυτη υποτέλεια στη ζωή του ανθρώπου δεν υπάρχει κι επομένως ούτε πλήρως να ελευθερωθεί ούτε πλήρως να δουλωθεί γίνεται ο άνθρωπος.
Όλοι ανεξαιρέτως (τουλάχιστον "δυνάμει") είμαστε λίγο ως πολύ ελεύθεροι μέσα στη δουλεία μας και δούλοι μέσα στην ελευθερία μας.
Ο χώρος της "νομικής" ελευθερίας ορίζει τι δικαιούται να απαιτήσει και να πράξει ο κάθε πολίτης άμα το "θελήσει", εως ποιό σημείο μπορεί να κινηθεί ελεύθερα και σε ποιοό φραγμό υποχρεώνεται να σταματήσει.
Η δυσκολία όμως αυτής της οπτικής της ελευθερίας (από τα τζιμάνια της νομικής) βρίσκεται σ'εκείνες τις δύο ιδιότροπες λέξεις, στο "δικαιούται" και στο "μπορεί"...
Μου παραχωρείς εσύ ο καλόγνωμος νομοθέτης το άλφα δικαίωμα, έχω όμως και τη δύναμη, μπορώ να το ασκήσω;
Ή (αντίστροφα) εγώ μπορώ, έχω τις ικανότητες, το θάρρος, την αποφασιστικότητα για τη βήτα συμφέρουσα πράξη (ωφέλιμη και στον εαυτό μου και στο κοινωνικό σύνολο), αλλά δικαιούμαι να την εκτελέσω;
Η διάσταση είναι ανάμεσα στη νομική και κοινωνική ελευθερία, κοντολογής.
Είμαστε νομικά speaking, αλλά είμαστε και κοινωνικά ελεύθεροι στις αποφάσεις και στις πράξεις μας, έστω και στον περιορισμένο βαθμό που μας παρέχεται από το Δίκαιο ο αυτοκαθορισμός;
Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ένα μόνο στοιχείο: το χρήμα, γενικότερα την οικονομική δύναμη, και το ρόλο που αυτή παίζει στη διεκδίκηση, πολύ περισσότερο στην έμπρακτη εξασφάλιση των νόμιμων δικαιωμάτων μας για να μπλεχτεί σε πολλές και σοβαρές αμφιβολίες.
Είναι ο άπορος πολίτης της πιο ευνομούμενης στον κόσμο δημοκρατίας εξίσου ελεύθερος με τον "εύπορο"; Ό,τι μπορεί, και με το νόμο, ο εύπορος το μπορεί ο φτωχός;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.