Νεογέννητος
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Νεογέννητος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών. Έχει γράψει 848 μηνύματα.
28-07-12
02:39
απορια νο1:Τι σημαινει για σενα αντισταση του λαου;
απορια νο2:Τι σημανινει για σενα ελευθερο κρατος;
Οι νομοι ειναι αποκρυσταλλωμα του συστηματος στο οποιο ζουμε.Οταν αυτο ειναι η αστικη κοινοβουλευτικη δημοκρατια ,θα θεσπιζονται για να την υπηρετησουν.Διαφωνω καθετα και οριζοντια,με τον τροπο που λειτουργει αυτη η ''δημοκρατια''.Οποτε γιατι πρεπει εγω να υπηρετω νομους που ειναι αντιθετοι με το δικο μου συμφερον δεδομενου οτι ξερω τον σκοπο που εξυπηρετουν;
Για εμένα η αντίσταση εκδηλώνεται με παντοίους τρόπους. Είτε μέσω της γενικής εξέγερσης του λαού εναντίον του καθεστώτος, άρα της βίαιης απόπειρας κατάλυσης ενός συστήματος, είτε μέσω της εκλογικής διαδικασίας που θα καταψηφίσει μία ή περισσότερες παρατάξεις που στηρίζουν μία συγκεκριμένη πολιτική, είτε μέσω της ειρηνικής μεν, δυναμικής δε κινητοποίησης, όχι μόνο σε πορείες, αλλά και μέσω νομικών οδών και διαμαρτυριών που θα πιέσουν καταστάσεις.
Ένα ελεύθερο κράτος, ορίζεται ως εξής: Η αυτοδιάθεση ενός κράτους να ορίζει το ίδιο το πολίτευμά του, να διαχειρίζεται τους φυσικούς πόρους του και γενικώς να ασκεί ανεξάρτητα, εντός της επικράτειάς του, την πολιτική του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νεογέννητος
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Νεογέννητος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών. Έχει γράψει 848 μηνύματα.
27-07-12
15:13
Ποιους νομους ακριβως πρεπει να σεβεται ο πολιτης;
Χμ... ερώτηση παγίδα. Κανονικά, πρέπει να σέβεται όλους τους νόμους του κράτους. Βέβαια, υπάρχουν και περιπτώσεις νομοσχεδίων που είναι εις βάρος των εθνικών (κοινών) συμφερόντων, τα οποία οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να τα καταργήσουν.
Επί παραδείγματι, το Μνημόνιο που έχει καθιερώσει μία νέα σειρά νομοσχεδίων, εις βάρος του ελληνικού λαού, ο λαός δεν πρέπει να πειθαρχήσει σ' αυτά, αλλά να αντισταθεί. Τάσσομαι υπέρ αυτής της προοπτικής.
Όμως, το Μνημόνιο αποτελεί μία ειδική περίπτωση που είναι αποτέλεσμα με πολιτικές προεκτάσεις και ξένα συμφέροντα. Δεν θεσπίστηκαν τα εν λόγω νομοσχέδια με σκοπό τη διατήρηση της εύρυθμης λειτουργία του κράτους, αλλά με σκοπό την συρρίκνωση του κράτους μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της χώρας και την κοινωνική εξαθλίωση, η οποία θα επιφέρει το ελάχιστο κόστος στους επενδυτές.
Εγώ όμως δεν αναφέρομαι σε νόμους που επιβάλλονται από εξωγενείς παράγοντες σε ένα κράτος, υπό συνθήκες υποδούλωσης. Αναφέρομαι σε περιπτώσεις ελεύθερου κράτους, που θεσπίζει νόμους και στους οποίους οφείλει να πειθαρχεί ο πολίτης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νεογέννητος
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Νεογέννητος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών. Έχει γράψει 848 μηνύματα.
25-07-12
17:14
Επίσης τα περισσότερα παραδείγματα που έθεσες είναι σε συνθήκες διαφθοράς, σε υπαρκτές συνθήκες της νεοελληνικής κοινωνίας. Εγώ αντ' αυτού βλέπω το πρόβλημα και προτείνω μία λύση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νεογέννητος
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Νεογέννητος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών. Έχει γράψει 848 μηνύματα.
25-07-12
17:12
Όχι, δεν είμαι νομικός. Κάθε πολίτης υποχρεούται να ξέρει τους νόμους. Ωστόσο, νομίζω ότι δεν κατανόησες το κείμενό μου γιατί περιορίζεσαι στα δικηγορίστικα, στις εθιμικού τύπου παλαιές αντιλήψεις (περί διαπόμπευσης λόγω μοιχείας κ.λπ.). Ο σκοπός του κειμένου μου είναι εντελώς διαφορετικός και τον αναφέρω ρητά και ξάστερα μέσα στο ίδιο το κείμενο.
Θα τα πω εν συντομία, αν και σίγουρα δεν θα μπορέσω να τα εξηγήσω επαρκώς:
Ο πολίτης εκτός από δικαιώματα έχει και υποχρεώσεις.
Πρέπει να σέβεται τους νόμους, όχι υπό τον φόβο απόδοσης προστίμου ή ποινής αλλά γιατί έτσι θα λειτουργεί σωστά η κοινωνία.
Ο νομοθέτης θεσπίζει τους νόμους με απώτερο σκοπό την απόδοση δικαιοσύνης, την κοινωνική γαλήνη και την ανάλογη τιμώρηση σε περίπτωση παράβασης του νόμου.
Είναι γενικώς αποδεκτό και αποδεδειγμένο, ότι τα κράτη που παρουσιάζουν μεγάλη ανάπτυξη, κοινωνική συνοχή και γαλήνη, είναι αυτά στα οποία οι πολίτες σέβονται και τηρούν τους νόμους (σκανδιναβικές χώρες, Καναδάς, Νέα Ζηλανδία, Αυστραλία είναι κάποια παραδείγματα).
Θα τα πω εν συντομία, αν και σίγουρα δεν θα μπορέσω να τα εξηγήσω επαρκώς:
Ο πολίτης εκτός από δικαιώματα έχει και υποχρεώσεις.
Πρέπει να σέβεται τους νόμους, όχι υπό τον φόβο απόδοσης προστίμου ή ποινής αλλά γιατί έτσι θα λειτουργεί σωστά η κοινωνία.
Ο νομοθέτης θεσπίζει τους νόμους με απώτερο σκοπό την απόδοση δικαιοσύνης, την κοινωνική γαλήνη και την ανάλογη τιμώρηση σε περίπτωση παράβασης του νόμου.
Είναι γενικώς αποδεκτό και αποδεδειγμένο, ότι τα κράτη που παρουσιάζουν μεγάλη ανάπτυξη, κοινωνική συνοχή και γαλήνη, είναι αυτά στα οποία οι πολίτες σέβονται και τηρούν τους νόμους (σκανδιναβικές χώρες, Καναδάς, Νέα Ζηλανδία, Αυστραλία είναι κάποια παραδείγματα).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νεογέννητος
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Νεογέννητος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών. Έχει γράψει 848 μηνύματα.
25-07-12
16:04
Η νομομάθεια ως τμήμα του εκπαιδευτικού συστήματος και η εφαρμογή των νόμων ως μέτρο απέναντι στη διαφθορά και την ανομία
Η εισαγωγή της νομομάθειας ως βασικό μάθημα στο εκπαιδευτικό σύστημα, πιθανόν να φανεί υπερβολικό αίτημα, ειδικότερα σε καιρούς όπου ακόμη και η στοιχειώδης παιδεία κλονίζεται και παρουσιάζει ελλείψεις, με αναπόφευκτο επακόλουθο την αποχαύνωση των νέων μας και κατ’ επέκταση την μείωση της πολιτιστικής, επιστημονικής, ακαδημαϊκής και κοινωνικής αναπτύξεως και προσφοράς. Η εισαγωγή του μαθήματος της νομομάθειας στη σχολική ύλη οπωσδήποτε θα ενίσχυε το μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο των νέων, θα μπορούσε να αποσαφηνίσει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί μία συντεταγμένη πολιτεία και να εξηγήσει τους λόγους που θεσπίζονται νόμοι καθώς και γιατί πρέπει να τους ακολουθούμε. Δυστυχώς, λόγω αυτού του άθλιου και ανοργάνωτου εκπαιδευτικού συστήματος, το οποίο συνεχώς κάνει περικοπές στην ουσιαστική διδακτέα ύλη και εισάγει ευκολοχώνευτα μα και άχρηστα σκουπίδια ως πνευματική τροφή, για την «διευκόλυνση» των νέων, φτάσαμε ως λαός στο κατώτερο πολιτισμικό και πνευματικό επίπεδο. Η γενικότερη ατιμωρησία επιδείνωσε αυτή την κατάσταση, με αποτέλεσμα η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων να παρανομεί συστηματικά και να αψηφά προκλητικά τους νόμους.
Η ανομία στην ελληνική κοινωνία έγινε ο κανόνας. Η λεγόμενη «ανεμελιά» του Έλληνα διαστρεβλώθηκε και κάποιοι την ερμήνευσαν ως ασέβεια και επιδεικτική αδιαφορία προς κάθε θεσμό και νόμο.
Φράσεις όπως «με τον σταυρό στο χέρι δεν προοδεύεις», «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις» έγιναν το μότο κάθε Έλληνα και επηρέασαν καθοριστικά την μετέπειτα πορεία του στην κοινωνία. Η ειρωνεία είναι ότι αυτοί οι Έλληνες καθημερινά κατέκριναν την Ελλάδα και εκθείαζαν, επαινούσαν κράτη όπως την Γερμανία. Οι συγκεκριμένοι, βέβαια, δεν θα άντεχαν στη Γερμανία ούτε μία εβδομάδα, αν λειτουργούσαν με την νοοτροπία που έχει διαμορφωθεί και εδραιωθεί στην ελληνική κοινωνία.
Επίσης, όλοι γνωρίζουμε ότι δύσκολα θα συναντήσουμε Έλληνα που δεν διαμαρτύρεται όταν τιμωρείται για τις παραβάσεις του. Πόσο αντιφατικό και αποκαλυπτικό είναι κάτι τέτοιο; Παρά το παράπτωμα που διαπράττει, διαμαρτύρεται εντόνως. Αυτό αποδεικνύει τον ανωτέρω ισχυρισμό μου, ότι ο Έλληνας έχει αποδεχτεί την ανομία ως φυσιολογική συμπεριφορά. Συχνά επικαλείται τους κλέφτες πολιτικούς και απαιτεί να συμμορφωθούν πρώτα αυτοί. Εν μέρει έχει δίκιο, διότι αυτοί εγκρίνουν νομοσχέδια και εκπροσωπούν το κύρος και το όνομα ενός ολόκληρου έθνους. Παρ’ όλα αυτά δεν δικαιολογεί τη δική του παραβατική δραστηριότητα. Ο πολίτης δεν έχει υποχρέωση απέναντι στον κάθε πολιτικό να είναι νομοταγής, αλλά απέναντι στην πατρίδα του. Δεν πρέπει να έχει απαίτηση από τους πολιτικούς να είναι σωστοί για να είναι κι ο ίδιος. Ας μην παραλείπει το γεγονός ότι ο ίδιος τους εκλέγει.
Πόσες φορές έχετε διαμαρτυρηθεί εσείς οι ίδιοι ενώ γνωρίζετε πως παρανομήσατε ή πόσες φορές έστω υπήρξατε μάρτυρας τέτοιας περιπτώσεως; Σε κράτη με σωστό εκπαιδευτικό σύστημα και με πραγματική εφαρμογή των νόμων, το ποσοστό των πολιτών που παρανομεί είναι πολύ μικρότερο και το ποσοστό των πολιτών που διαμαρτύρεται ενώ γνωρίζει ότι έχει παραβεί τον νόμο, είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Η ατιμωρησία αποθρασύνει τους ανθρώπους και αυτό είναι ευθύνη της εκάστοτε κυβερνήσεως. Όμως, επειδή οι νόμοι θεσπίζονται και εφαρμόζονται από ανθρώπους, ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί οτιδήποτε σωστό από τους πολιτικούς που εκλέγαμε κάθε τετραετία, καθώς πρόκειται για τους πιο διεφθαρμένους, παρανόμους και ληστές αυτού του τόπου.
Είμαι πεπεισμένος πως η νομομάθεια αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα για τον νέο και γενικώς τον πολίτη. Χωρίς να περιορίζεται στην απλή ανάγνωση των νόμων, πρέπει να επεκτείνεται στην ερμηνεία τους και την αιτιολόγησή τους, να εξηγεί σε κάθε νέο πώς συγκροτείται μία ευνομούμενη και συντεταγμένη πολιτεία, ποιος είναι ο λόγος υπάρξεως των νόμων, ποιες είναι οι κατηγορίες τους κ.λπ.
Δεν αρκεί η εφαρμογή των νόμων. Πρόκειται για ημίμετρο. Οπωσδήποτε θα μείωνε το ποσοστό παραβατικότητας, όμως δεν θα επιτύγχανε αυτό που μπορεί να επιτύχει η νομομάθεια: Να μάθει στους πολίτες να σέβονται τους νόμους και να αποφεύγουν την παραβατικότητα ενσυνειδήτως, όχι μόνο επειδή θα φοβούνται τις ποινές που προβλέπει ο κάθε νόμος.
Οι νόμοι είναι άχρηστοι όταν ο λαός είναι απαίδευτος και διεφθαρμένος. Είναι άχρηστοι όταν οι πολίτες δεν γνωρίζουν για ποιον λόγο οφείλουν να συμμορφώνονται με αυτούς και για ποιον λόγο πρέπει να αποδέχονται τις συνέπειές τους.
Η διαφθορά στην ελληνική κοινωνία έχει επεκταθεί σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Είμαστε καθημερινά θεατές αυτής της τραγικότητας. Σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση που έχει εξαθλιώσει ή πρόκειται να εξαθλιώσει μία μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού και θα του περιορίσει ακόμη περισσότερο τις όποιες προοπτικές και επιλογές για ανάπτυξη και δραστηριότητα, το φαινόμενο της παραβατικότητας θα γιγαντωθεί με την ανοχή ενός ακόμη πιο διεφθαρμένου κράτους που δημιούργησε ή διατήρησε αυτό το καθεστώς.
Οι Έλληνες θα πρέπει να πάρουν απόφαση το γεγονός ότι αν ακόμη επιζητούν την λύση και ελπίζουν στην ανάταση του έθνους μας, τότε θα πρέπει να αποδεχτούν μία κυβέρνηση που θα εφαρμόσει αυστηρά τους νόμους και θα τιμωρεί κάθε παραβάτη. Μία κυβέρνηση που θα εξυπηρετεί τα εθνικά και κοινωνικά μας δίκαια, αλλά δεν θα παραβλέπει τις υποχρεώσεις μας. Χρειαζόμαστε, επί τέλους, μία κυβέρνηση που δεν θα ενδιαφέρεται για το πολιτικό κόστος, παρά μόνο για το εθνικό, και θα απαιτεί από τους πολίτες να πράξουν ως οφείλουν, δηλαδή να αναγνωρίσουν τον ρόλο τους και να αναλάβουν τις υποχρεώσεις τους.
Η εισαγωγή της νομομάθειας ως βασικό μάθημα στο εκπαιδευτικό σύστημα, πιθανόν να φανεί υπερβολικό αίτημα, ειδικότερα σε καιρούς όπου ακόμη και η στοιχειώδης παιδεία κλονίζεται και παρουσιάζει ελλείψεις, με αναπόφευκτο επακόλουθο την αποχαύνωση των νέων μας και κατ’ επέκταση την μείωση της πολιτιστικής, επιστημονικής, ακαδημαϊκής και κοινωνικής αναπτύξεως και προσφοράς. Η εισαγωγή του μαθήματος της νομομάθειας στη σχολική ύλη οπωσδήποτε θα ενίσχυε το μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο των νέων, θα μπορούσε να αποσαφηνίσει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί μία συντεταγμένη πολιτεία και να εξηγήσει τους λόγους που θεσπίζονται νόμοι καθώς και γιατί πρέπει να τους ακολουθούμε. Δυστυχώς, λόγω αυτού του άθλιου και ανοργάνωτου εκπαιδευτικού συστήματος, το οποίο συνεχώς κάνει περικοπές στην ουσιαστική διδακτέα ύλη και εισάγει ευκολοχώνευτα μα και άχρηστα σκουπίδια ως πνευματική τροφή, για την «διευκόλυνση» των νέων, φτάσαμε ως λαός στο κατώτερο πολιτισμικό και πνευματικό επίπεδο. Η γενικότερη ατιμωρησία επιδείνωσε αυτή την κατάσταση, με αποτέλεσμα η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων να παρανομεί συστηματικά και να αψηφά προκλητικά τους νόμους.
Η ανομία στην ελληνική κοινωνία έγινε ο κανόνας. Η λεγόμενη «ανεμελιά» του Έλληνα διαστρεβλώθηκε και κάποιοι την ερμήνευσαν ως ασέβεια και επιδεικτική αδιαφορία προς κάθε θεσμό και νόμο.
Φράσεις όπως «με τον σταυρό στο χέρι δεν προοδεύεις», «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις» έγιναν το μότο κάθε Έλληνα και επηρέασαν καθοριστικά την μετέπειτα πορεία του στην κοινωνία. Η ειρωνεία είναι ότι αυτοί οι Έλληνες καθημερινά κατέκριναν την Ελλάδα και εκθείαζαν, επαινούσαν κράτη όπως την Γερμανία. Οι συγκεκριμένοι, βέβαια, δεν θα άντεχαν στη Γερμανία ούτε μία εβδομάδα, αν λειτουργούσαν με την νοοτροπία που έχει διαμορφωθεί και εδραιωθεί στην ελληνική κοινωνία.
Επίσης, όλοι γνωρίζουμε ότι δύσκολα θα συναντήσουμε Έλληνα που δεν διαμαρτύρεται όταν τιμωρείται για τις παραβάσεις του. Πόσο αντιφατικό και αποκαλυπτικό είναι κάτι τέτοιο; Παρά το παράπτωμα που διαπράττει, διαμαρτύρεται εντόνως. Αυτό αποδεικνύει τον ανωτέρω ισχυρισμό μου, ότι ο Έλληνας έχει αποδεχτεί την ανομία ως φυσιολογική συμπεριφορά. Συχνά επικαλείται τους κλέφτες πολιτικούς και απαιτεί να συμμορφωθούν πρώτα αυτοί. Εν μέρει έχει δίκιο, διότι αυτοί εγκρίνουν νομοσχέδια και εκπροσωπούν το κύρος και το όνομα ενός ολόκληρου έθνους. Παρ’ όλα αυτά δεν δικαιολογεί τη δική του παραβατική δραστηριότητα. Ο πολίτης δεν έχει υποχρέωση απέναντι στον κάθε πολιτικό να είναι νομοταγής, αλλά απέναντι στην πατρίδα του. Δεν πρέπει να έχει απαίτηση από τους πολιτικούς να είναι σωστοί για να είναι κι ο ίδιος. Ας μην παραλείπει το γεγονός ότι ο ίδιος τους εκλέγει.
Πόσες φορές έχετε διαμαρτυρηθεί εσείς οι ίδιοι ενώ γνωρίζετε πως παρανομήσατε ή πόσες φορές έστω υπήρξατε μάρτυρας τέτοιας περιπτώσεως; Σε κράτη με σωστό εκπαιδευτικό σύστημα και με πραγματική εφαρμογή των νόμων, το ποσοστό των πολιτών που παρανομεί είναι πολύ μικρότερο και το ποσοστό των πολιτών που διαμαρτύρεται ενώ γνωρίζει ότι έχει παραβεί τον νόμο, είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Η ατιμωρησία αποθρασύνει τους ανθρώπους και αυτό είναι ευθύνη της εκάστοτε κυβερνήσεως. Όμως, επειδή οι νόμοι θεσπίζονται και εφαρμόζονται από ανθρώπους, ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί οτιδήποτε σωστό από τους πολιτικούς που εκλέγαμε κάθε τετραετία, καθώς πρόκειται για τους πιο διεφθαρμένους, παρανόμους και ληστές αυτού του τόπου.
Είμαι πεπεισμένος πως η νομομάθεια αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα για τον νέο και γενικώς τον πολίτη. Χωρίς να περιορίζεται στην απλή ανάγνωση των νόμων, πρέπει να επεκτείνεται στην ερμηνεία τους και την αιτιολόγησή τους, να εξηγεί σε κάθε νέο πώς συγκροτείται μία ευνομούμενη και συντεταγμένη πολιτεία, ποιος είναι ο λόγος υπάρξεως των νόμων, ποιες είναι οι κατηγορίες τους κ.λπ.
Δεν αρκεί η εφαρμογή των νόμων. Πρόκειται για ημίμετρο. Οπωσδήποτε θα μείωνε το ποσοστό παραβατικότητας, όμως δεν θα επιτύγχανε αυτό που μπορεί να επιτύχει η νομομάθεια: Να μάθει στους πολίτες να σέβονται τους νόμους και να αποφεύγουν την παραβατικότητα ενσυνειδήτως, όχι μόνο επειδή θα φοβούνται τις ποινές που προβλέπει ο κάθε νόμος.
Οι νόμοι είναι άχρηστοι όταν ο λαός είναι απαίδευτος και διεφθαρμένος. Είναι άχρηστοι όταν οι πολίτες δεν γνωρίζουν για ποιον λόγο οφείλουν να συμμορφώνονται με αυτούς και για ποιον λόγο πρέπει να αποδέχονται τις συνέπειές τους.
Η διαφθορά στην ελληνική κοινωνία έχει επεκταθεί σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Είμαστε καθημερινά θεατές αυτής της τραγικότητας. Σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση που έχει εξαθλιώσει ή πρόκειται να εξαθλιώσει μία μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού και θα του περιορίσει ακόμη περισσότερο τις όποιες προοπτικές και επιλογές για ανάπτυξη και δραστηριότητα, το φαινόμενο της παραβατικότητας θα γιγαντωθεί με την ανοχή ενός ακόμη πιο διεφθαρμένου κράτους που δημιούργησε ή διατήρησε αυτό το καθεστώς.
Οι Έλληνες θα πρέπει να πάρουν απόφαση το γεγονός ότι αν ακόμη επιζητούν την λύση και ελπίζουν στην ανάταση του έθνους μας, τότε θα πρέπει να αποδεχτούν μία κυβέρνηση που θα εφαρμόσει αυστηρά τους νόμους και θα τιμωρεί κάθε παραβάτη. Μία κυβέρνηση που θα εξυπηρετεί τα εθνικά και κοινωνικά μας δίκαια, αλλά δεν θα παραβλέπει τις υποχρεώσεις μας. Χρειαζόμαστε, επί τέλους, μία κυβέρνηση που δεν θα ενδιαφέρεται για το πολιτικό κόστος, παρά μόνο για το εθνικό, και θα απαιτεί από τους πολίτες να πράξουν ως οφείλουν, δηλαδή να αναγνωρίσουν τον ρόλο τους και να αναλάβουν τις υποχρεώσεις τους.
Νεογέννητος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.