Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
25-07-12
17:44
ναι, να είναι φοροτεχνικός του εαυτού του, να ξέρει 89.391.546 νομολογίες, τροπολογίεςΚάθε πολίτης υποχρεούται να ξέρει τους νόμους.
και πιπολογίες,
και όταν τελειώσει το διάβασμα να πιει ένα μοχίτο και μετά να πεθάνει.
πλλλλάκα με κάνεις?
αν η νομική δεν έχει απτή σχέση με τη νομομάθεια,Ωστόσο, νομίζω ότι δεν κατανόησες το κείμενό μου γιατί περιορίζεσαι στα δικηγορίστικα
τότε χου, ε? χου?
όπως λέμε: θα ήθελα έναν αναλυτικό λογαριασμό για να δω τι αμαρτίες πληρώνω.Ο πολίτης εκτός από δικαιώματα έχει και υποχρεώσεις.
Το χειρότερο είναι ότι κανένας δε σε προετοιμάζει γι' αυτά που ΔΕΝ έρχονται.Πρέπει να σέβεται τους νόμους, όχι υπό τον φόβο απόδοσης προστίμου ή ποινής αλλά γιατί έτσι θα λειτουργεί σωστά η κοινωνία.
τότε με αυτήν τη λογική,Ο νομοθέτης θεσπίζει τους νόμους με απώτερο σκοπό την απόδοση δικαιοσύνης, την κοινωνική γαλήνη και την ανάλογη τιμώρηση σε περίπτωση παράβασης του νόμου.
δυο νομοθέτες σε διαφορετικά μέρη,
με δύο αντίθετους νόμους για κοινό παράπτωμα,
στην μια μεν περίπτωση ο ένας αποδίδει γαλήνη
και στην άλλη ο άλλος αποδίδει χάος.
μερικές φορές είναι η ίδια η απόδοση δικαιούνης που
δεν θυμίζει καθόλου φωνές αλλαλάζουσες για το "δεδικαίωται"
αλλά που προκαλεί εκρήξεις του κοινού αισθήματος.
Βάλε κι αυτό στο τσουβάλι.
(ή το ακόμα χειρότερο που το αυτεπάγγελτο
θυμίζει πια χαλασμένη μίζα αυτοκινήτου)
επειδή έχουν νομομαθείς πολίτες ή επειδή είναι νομοταγή έθνη?Είναι γενικώς αποδεκτό και αποδεδειγμένο, ότι τα κράτη που παρουσιάζουν μεγάλη ανάπτυξη, κοινωνική συνοχή και γαλήνη, είναι αυτά στα οποία οι πολίτες σέβονται και τηρούν τους νόμους (σκανδιναβικές χώρες, Καναδάς, Νέα Ζηλανδία, Αυστραλία είναι κάποια παραδείγματα).
Δε νομίζω νεογέννητε τάκη.
υπάρχει κι ένα ολάκερο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας από πίσω
που βουλώνει στόματα, you know.
το θες σε μια λέξη?
ΜΕΡΙΜΝΑ
ΆΛΛΗ ΜΙΑ?
ανταποδοτικότητα.
δεν είναι ότι η εφαρμογή των νόμων και κανόνων
και η πιστή τήρησή τους οφείλεται στη νομομάθεια,
απλώς ευαισθητοποιούνται περισσότερο τα κοινωνικά
ελατήρια που έχουν μέσα τους οι πολίτες γιατί το βιοτικό επίπεδο
και οι παροχές είναι αντίστοιχα μιας ζωής που βιώνεται
με αξιοπρέπεια και στανταρισμένα, όχι κουτουρού,
κι επομένως το ευνομούμενο ακολουθεί τις ράγες του αναμενόμενου.
ενώ στο γκρις, τι παρατηρείται?
500% φπα?
ρε πούστη δε πληρώνω τπτ.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(Όλως συμπληρωματικώς):
Η ειρωνεία των μη δικηγόρων (κι εγώ μέσα) προς τους χασοδίκες,
έγκειται στις δυο όψεις του ιδίου νομίσματος:
Έστω, οτι ο δικηγόρος έχει εξουσία ή την εκπροσωπεί,
(αν και ελάχιστοι δικηγόροι έχουν ατόφια εξουσία
-οι μικροί είναι καλφάδες για τα θελήματα), τότε:
1. Αποστρέφονται την εξουσία (και τους φορείς της)
2. Φθονούν την εξουσία (επειδή δεν μπορούν να συμμετάσχουν).
Στην υπο 1 περίπτωση η ειρωνεία είναι φαινομενικά συμπλεγματική (είναι στάση ζωής).
Στην υπο 2 περίπτωση η ειρωνεία είναι αληθώς συμπλεγματική (είναι μαλακία στον εγκέφαλο).
Και στις δυο περιπτώσεις όμως, οι είρωνες θα κληθούν να καταφύγουν σε δικηγόρο, αν τύχει αναποδιά.
Δεν γίνεται αλλιώς.
Ειδικότερα, για την δεύτερη περίπτωση, αυτοί που κακολογούν
(συνήθως 100 χρόνια πίσω απ' τα γίδια),
σπεύδουν να καλοπαντρέψουν τις τσούπρες τους με γιατρό και δικηγόρο!
Αλλά, ο Αρκάς παραθέτει την εξής στιχομυθία:
(Φύλακας):
-Τα χριστουγεννιάτικα δώρα δεν επαρκούν για όλους τους κρατουμένους
και θα διανεμηθούν κατ' αλφαβητική προτεραιότητα!
-Τα' χω χεσμένα τα δώρα σας!
-Σκασμός Ωραιόπουλε!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
25-07-12
17:02
Η νομική, υπό την έννοια του επαγωγικού-αλγοριθμικού συλλογισμού,
είναι η θετική επιστήμη των ανθρωπιστικών σπουδών,
αφού παντρεύει και τα τρια βασικά (Αριστοτελικά) χαρακτηριστικά της επιστήμης:
-Φιλοσοφία (σκέψου τα)
-Λογική (βάλτα σε μια σειρά)
-Ρητορική (πες μας κι εμάς)
Παρ' όλα αυτά, δεν είναι επιστήμη,
με την έννοια της αναζήτησης της ουσιαστικής αλήθειας,
αφού καπελώνει βάναυσα την πραγματικότητα,
ομφαλοσκοπώντας έναν δεοντολογικού χαρακτήρα κόσμο,
εντός των χαρακωμάτων, που έχει η ίδια θέσει με πλήθος νόρμες.
Μπορεί να διατυπώσει μια μαλακισμένη θεωρία,
που θα καταργηθεί αύριο, ωστόσο κάθε φορά που πέφτει ενα μήλο,
θα πέσει αναγκαστικά προς τα κάτω.
Αντίστροφα, αν ο πολιτικός μηχανικός κάνει μαλακία
(παραβεί τους νόμους της φύσης), το σπίτι πέφτει,
ενώ μέχρι το 1980 πέρναγες αυτόφωρο για μοιχεία και ξεφτιλιζόσουνα,
αφού σε βουτάγανε με τα σεντόνια.
Ποιός θα αποζημιώσει αυτούς τους ανθρώπους,
όταν κανα δυο χρόνια μετά καταργήθηκε το αδίκημα;
Η πρακτική δικηγορία, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο: Είναι τσίρκο κι ο δικηγόρος ακροβάτης.
Η παλάντζα επιστήμη-εμπόριο, γέρνει αναλόγως της παιδείας του δικηγόρου.
Ο δικηγόρος είναι το ζαμπόν στο σάντουιτς δημόσιας διοίκησης-πολίτη.
Τρώγοντας απ' αυτό το σάντουιτς, ή θα εξισορροπήσει τα ακατόρθωτα ή θα καταστρέψει τον κλάδο του.
Οι Εγκλέζοι λένε την παραδοξολογική παροιμία
«run with the hares and hunt with the hounds»
(να τρέχεις με τους λαγούς και ταυτόχρονα να κυνηγάς με τα σκυλιά).
Η καθ' ημας δικαιοσύνη, έχει προμηθήσιο τζιγέρι.
Γεννάει διαρκώς ιστορίες για αγρίους,
που καλείται να διηγηθεί ο δικηγόρος κάθε τόσο,
είτε στους δικαστές είτε στους πελάτες.
Η δικηγορία αν και καθαρά τεχνικό επάγγελμα (γιατρός εγγράφων),
είναι θέση εξουσίας, υπό την έννοια της γνώσης της καθημερινής συναλλαγής,
του νόμου, των πολύπλοκων μηχανισμών,
της δημόσιας διοίκησης και εν τέλει ανθρώπων-κλειδιών.
Μέχρι πρόσφατα, αποτελούσε μάλιστα και ιερατείο,
αφού η επίσημη γλώσσα του Κράτους ήταν η καθαρεύουσα,
που δεν καταλάβαινε ο λαουτζίκος.
Κακά τα ψέματα. Στον γιατρό και στον δικηγόρο, δεν πάς για καλό.
Καλός δικηγόρος είναι αυτός, που σου λύνει το πρόβλημα
είτε με το Κράτος είτε με τους άλλους πολίτες.
Μερικά προβλήματα δεν λύνονται (τουλάχιστον όχι με το νόμο).
Αυτό ο δικηγόρος το ξέρει, αλλά δεν το λέει πάντα.
Καλός δικηγόρος θεωρείται αυτός, που ξέρει κόσμο και θα σε βολέψει,
αφού δεν μπορείς να «βρείς το δίκιο σου» αλλιώς,
είτε γιατί έτσι το θέλει η ρημάδα η γραφειοκρατία είτε γιατί έχεις άδικο!
Ο Αρκάς λέει οτι για να περάσεις καλά στη φυλακή χρειάζεσαι
τα τρια δέλτα: Διαγωγή, Δικηγόρο και Φύλακα (=Δωροδοκία).
Όπως έχει ειπωθεί, ο νιόβγαλτος δικηγόρος, όσο καταρτισμένος και να είναι,
μοιάζει με νεογνό γατάκι απέναντι σε ορδές θηριωδών αρουραίων (αιλουροειδές μεν-ανήμπορο δε).
Ο δικηγόρος, όσο ανεβαίνει σε εμπειρία και αμοιβές,
τόσο συνήθως κατεβαίνει πνευματικό επίπεδο,
αφού ξεκινά συζητώντας ιδέες, συνεχίζει αναλωνόμενος σε καταστάσεις
και καταλήγει να αναφέρεται σε πρόσωπα.
Ο δικηγόρος είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας και η αντανάκλαση της δικαιοσύνης.
Όσο περισσότερο μπουρδέλα είναι, τόσο προσαρμόζεται. Για να ζήσει.
Νομομάθεια?
(έλα, σε παρακαλώ, γελάω κι ιδρώνω)
υγ. Παρεμπίπταμπλυ, νιουμπορν, νομικός είσαι?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.