Alma Libre
Επιφανές μέλος
Η Sinéad αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Ιρλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 9,229 μηνύματα.
08-06-18
14:50
Έχω ξαναπεί για τον αδερφό μου αλλά έχει μεγαλώσει πολύ απο τότε που είπα γι'αυτόν.
Πλέον είναι 2μισι χρονών, πολύ άτακτο παιδάκι αλλά σκέτη γλύκα! Με εκνευρίζει όλη την ώρα, μου πειράζει τα πράγματα αλλά οκ..
Έχουμε 12 χρόνια διαφορά.
Έγραψα αυτό όταν ο αδερφός μου ήταν 2,5. Τώρα είναι σαφώς πολύ μεγαλύτερος, αφού έκλεισε τα 6. Παραμένει άτακτος και ζωηρός, όπως τον είχα περιγράψει και τότε, αλλά τώρα που είμαστε μακριά ομολογώ οτι μου λείπει. Μερικές φορές περνάει απο το μυαλό μου οτι έχω παιδάκι, και όχι αδερφό (ιδίως λόγω της διαφοράς ηλικίας).
Μεγαλώνοντας έχει αποκτήσει τα ενδιαφέροντα μου. Μυήθηκε απο νωρίς στα fandoms μου (αγαπάει το star wars και το doctor who) και στην αγάπη για το βιβλίο και τη γνώση. Τώρα που μας χωρίζει μισή χώρα, όποτε κάνουμε βιντεοκλήσεις με ρωτάει πως τα περνάω στο "μεγάλο σχολείο" (έχει την εντύπωση οτι το πανεπιστήμιο είναι το μεγαλύτερο σχολείο απο όλα) και πότε θα του γνωρίσω τον Αριστοτέλη και τους υπόλοιπους φιλοσόφους που μελετώ.
Νιώθω σα να βλέπω εμένα σε παιδάκι του αντίθετου φύλου, πιστεύω πως όταν μεγαλώσει κι άλλο θα μοιάζουμε ακόμη περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία και τα ενδιαφέροντα. Μπορεί και όχι, ποιος ξέρει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alma Libre
Επιφανές μέλος
Η Sinéad αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Ιρλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 9,229 μηνύματα.
24-07-14
13:04
Έχω ξαναπεί για τον αδερφό μου αλλά έχει μεγαλώσει πολύ απο τότε που είπα γι'αυτόν.
Πλέον είναι 2μισι χρονών, πολύ άτακτο παιδάκι αλλά σκέτη γλύκα! Με εκνευρίζει όλη την ώρα, μου πειράζει τα πράγματα αλλά οκ..
Έχουμε 12 χρόνια διαφορά.
Πλέον είναι 2μισι χρονών, πολύ άτακτο παιδάκι αλλά σκέτη γλύκα! Με εκνευρίζει όλη την ώρα, μου πειράζει τα πράγματα αλλά οκ..
Έχουμε 12 χρόνια διαφορά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alma Libre
Επιφανές μέλος
Η Sinéad αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Ιρλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 9,229 μηνύματα.
05-04-13
17:00
ια. Παλι αδερφη αν και η μανα μου στην αρχη ηταν καπως ετσι
Κακή συγκέντρωση, να σας ζήσει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alma Libre
Επιφανές μέλος
Η Sinéad αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Ιρλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 9,229 μηνύματα.
11-02-13
19:43
αν υποθέσεις πως όταν μου τραβάει το μαλλί και μου λερώνει τα ρούχα βγαίνω εκτός εαυτού και θέλω να το πνίξω, ναι, είμαι γλυκιά αδερφή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alma Libre
Επιφανές μέλος
Η Sinéad αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Ιρλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 9,229 μηνύματα.
11-02-13
19:34
11 μηνών πλέον, τον έχω λατρέψει όσο τίποτα άλλο.
Ο Πάρης/Τζιώτης μου είναι ειλικρινά κάτι που μου άλλαξε τη καθημερινότητα.
Τόσα χρόνια ήθελα αδέρφια και πέρσι μόλις το έμαθα-στη γιορτή μου- ήθελα να πάρω το πρώτο αεροπλάνο για Μαϊάμι και να φύγω.
Σιγά-Σιγά συνήθισα στην ιδέα του οτι θα έχω έναν αδερφό 12,5 χρόνια μικρότερο.
Τη μέρα που η μάνα μου μπήκε χειρουργείο δεν είχα κοιμηθεί απ'το άγχος.
Πήγα απο τα ξημερώματα και μέχρι το μεσημέρι που γέννησε ήμουν στην αγωνία.
Λόγω του οτι γεννήθηκε πρόωρα όμως, το κράτησαν λίγες μέρες στη θερμοκοιτίδα. Όταν πήγα λοιπόν να τον δω, μια νοσοκόμα με έδιωξε. Είχα τόση αγωνία να τον δω. Τελικά τρεις μέρες μετά αντίκρυσα ένα ποντικάκι.
Η Κολλητή μου μόλις το έμαθε άρχισε να με κοροϊδεύει αλλά μόλις τον είδε τον λάτρεψε.
Είναι τρομερά απερίγραπτα τα αισθήματα που νιώθω τώρα.
Μου σπάει τα νευράκια μερικές φορές, αλλά είναι τόσο γλυκούλι. ^^
θα μπορούσα να γράψω ένα σωρό πράγματα.. αλλά τι να τα κάνω όταν μπορώ να τα τελειώσω με μια πρόταση;
Το υπεραγαπάω το σκατό.
Ο Πάρης/Τζιώτης μου είναι ειλικρινά κάτι που μου άλλαξε τη καθημερινότητα.
Τόσα χρόνια ήθελα αδέρφια και πέρσι μόλις το έμαθα-στη γιορτή μου- ήθελα να πάρω το πρώτο αεροπλάνο για Μαϊάμι και να φύγω.
Σιγά-Σιγά συνήθισα στην ιδέα του οτι θα έχω έναν αδερφό 12,5 χρόνια μικρότερο.
Τη μέρα που η μάνα μου μπήκε χειρουργείο δεν είχα κοιμηθεί απ'το άγχος.
Πήγα απο τα ξημερώματα και μέχρι το μεσημέρι που γέννησε ήμουν στην αγωνία.
Λόγω του οτι γεννήθηκε πρόωρα όμως, το κράτησαν λίγες μέρες στη θερμοκοιτίδα. Όταν πήγα λοιπόν να τον δω, μια νοσοκόμα με έδιωξε. Είχα τόση αγωνία να τον δω. Τελικά τρεις μέρες μετά αντίκρυσα ένα ποντικάκι.
Η Κολλητή μου μόλις το έμαθε άρχισε να με κοροϊδεύει αλλά μόλις τον είδε τον λάτρεψε.
Είναι τρομερά απερίγραπτα τα αισθήματα που νιώθω τώρα.
Μου σπάει τα νευράκια μερικές φορές, αλλά είναι τόσο γλυκούλι. ^^
θα μπορούσα να γράψω ένα σωρό πράγματα.. αλλά τι να τα κάνω όταν μπορώ να τα τελειώσω με μια πρόταση;
Το υπεραγαπάω το σκατό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.