the_truth
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο the_truth αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 328 μηνύματα.
19-09-12
03:53
Δεν θα εξυμνησω αυτην την οργανωση.Κατανοω τους σκοπους της και εχω μια μαλλον θετικη εκτιμηση.Αντιβαινει βεβαια προς τις αρχες του μαρξισμου-λενινισμου καθως προβαλλει πιο πολυ την εξατομικευμενη ενοπλη δραση και την ατομικη βιαιη αντιδραση προς το αστικο συστημα εν αντιθεσει με τη συλλογικη επαναστατικη κινηματικη δραση που προτεινει ο λενινισμος.Βεβαια μπορει να υποστηριξει καποιος οτι αυτες οι δρασεις με τη συμβολικη βια σκοπευουν στην αφυπνιση αλλα ειναι μεγαλη κουβεντα.Τωρα παρακρατικη δεν πιστευω πως ηταν.Αλλωστε δολοφονησε αρκετους αμερικανους αξιωματουχους και οπως εχω υποραμμισει στην 1η προκυρηξη οταν η KGB καρφωσε στην CIA ολες τις οργανωσεις η 17 νοεμβρη δεν ηταν στη λιστα.Παρακρατική οργάνωσις.
Τωρα το τρομοκρατικη ειναι αρκετα μεγαλη κουβεντα.Αραγε η αστικη δημοκρατια δεν θα σπευσει να χαρακτηρισει ''τρομοκρατια'' οσες οργανωσεις θελουν να την ανατρεψουν?Αυτο δεν εκανε πχ η ΗΠΑ με τους Zαπατιστας στο Μεξικο που ειναι απελευθερωτικος αγωνας των αυτοχθονων εναντι της εκμεταλλευσης τους απο τις Μεξικανικες πολυεθνικες ή με διαφορες αλλες οργανωσεις στο κοσμο?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
the_truth
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο the_truth αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 328 μηνύματα.
18-09-12
15:42
Προκηρύξεις της 17 Νοέμβρη/2001-06 Για Μιχαλολιάκο
«Σαν ένας μακρόσυρτος, φρικιαστικός κεραυνός, προάγγελος κυκλώνων που σκοτεινιάζουν τον ουρανό και τσακίζουν τις πόλεις, το αιφνίδιο μαντάτο αντήχησε σε όλη την Καραϊβική, ξεσηκώνοντας κραυγές, ανάβοντας τους δαυλούς της πυρκαγιάς: δημοσιεύτηκε ο νόμος της 30ης φλορεάλ έτους Χ (Μάης του 1802) που επανέφερε τη δουλεία στις γαλλικές αποικίες της Αμερικής. Ακύρωνε το διάταγμα της 16ης πλυβιόζ έτους II (Φλεβάρης 1794), πούχε καταργήσει τη δουλεία. Μια απέραντη αγαλλίαση ξέσπασε στους κατέχοντες, μεγαλοϊδιοκτήτες φυτειών, που ενημερώθηκαν γρηγορα για όσα τους ενδιέφεραν, αφού τα μαντάτα πετούσαν πάνω από τα καράβια. Πληροφορήθηκαν ότι θα ετίθετο πάλι σε ισχύ το προεπαναστατικό αποικιοκρατικό καθεστώς, πράγμα που θα τους επέτρεπε να ξεμπερδεύουν μια και καλή με τα ανθρωπιστικά φληναφήματα αυτής της βρωμοεπανάστασης. Παντού, στη Γουαδελούπη, στη Δομίνικα, στη Μαρί-Γκαλάντ η αναγγελία του μηνύματος συνοδεύτηκε από μπαταρίες, κανονιοβολισμούς και φωταγωγίες ενώ χιλιάδες ελεύθεροι πολίτες, απελευθερωμένοι δούλοι, οδηγούνταν με τον βούρδουλα στα παλιά τους παραπήγματα, ξυλοκοπούμενοι άγρια. Οι πρώην Λευκοί Άρχοντες όρμησαν μέσα από τους αγρούς, με αγέλες κυνηγόσκυλων σε αναζήτηση των παλιών τους δούλων που παρέδιδαν αλυσοδεμένους στους επιστάτες τους. Αυτό το άτακτο κυνήγι δημιούργησε τέτοιο φόβο για ενδεχόμενη σύγχυση σε ορισμένους απελεύθερους της προεπαναστατικής περιόδου, της Μοναρχίας, μικρομπακάληδες, μικροκαλλιεργητές, που συγκέντρωσαν τα υπάρχοντα τους με σκοπό να διαφύγουν στο Παρίσι. Εμποδίστηκαν όμως έγκαιρα από νέο διάταγμα της 5ης μεσιντόρ (Ιούνης) που απαγόρευε την είσοδο στη Γαλλία κάθε έγχρωμου. Ο Βοναπάρτης εκτιμούσε ότι η μητρόπολη είχε υπεραρκετούς νέγρους και φοβόντουσαν ότι ο μεγάλος αριθμός τους θα μετέδιδε στο ευρωπαϊκό αίμα "αυτήν την απόχρωση πούχε διαδοθεί στην Ισπανία μετά την εισβολή των Αράβων"».
Αλέχο Καρπαντιέ, Ο Αιώνας του Διαφωτισμού
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ Η ΒΟΜΒΑ ΣΤΟΝ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟ
«Σαν ένας μακρόσυρτος, φρικιαστικός κεραυνός, προάγγελος κυκλώνων που σκοτεινιάζουν τον ουρανό και τσακίζουν τις πόλεις, το αιφνίδιο μαντάτο αντήχησε σε όλη την Καραϊβική, ξεσηκώνοντας κραυγές, ανάβοντας τους δαυλούς της πυρκαγιάς: δημοσιεύτηκε ο νόμος της 30ης φλορεάλ έτους Χ (Μάης του 1802) που επανέφερε τη δουλεία στις γαλλικές αποικίες της Αμερικής. Ακύρωνε το διάταγμα της 16ης πλυβιόζ έτους II (Φλεβάρης 1794), πούχε καταργήσει τη δουλεία. Μια απέραντη αγαλλίαση ξέσπασε στους κατέχοντες, μεγαλοϊδιοκτήτες φυτειών, που ενημερώθηκαν γρηγορα για όσα τους ενδιέφεραν, αφού τα μαντάτα πετούσαν πάνω από τα καράβια. Πληροφορήθηκαν ότι θα ετίθετο πάλι σε ισχύ το προεπαναστατικό αποικιοκρατικό καθεστώς, πράγμα που θα τους επέτρεπε να ξεμπερδεύουν μια και καλή με τα ανθρωπιστικά φληναφήματα αυτής της βρωμοεπανάστασης. Παντού, στη Γουαδελούπη, στη Δομίνικα, στη Μαρί-Γκαλάντ η αναγγελία του μηνύματος συνοδεύτηκε από μπαταρίες, κανονιοβολισμούς και φωταγωγίες ενώ χιλιάδες ελεύθεροι πολίτες, απελευθερωμένοι δούλοι, οδηγούνταν με τον βούρδουλα στα παλιά τους παραπήγματα, ξυλοκοπούμενοι άγρια. Οι πρώην Λευκοί Άρχοντες όρμησαν μέσα από τους αγρούς, με αγέλες κυνηγόσκυλων σε αναζήτηση των παλιών τους δούλων που παρέδιδαν αλυσοδεμένους στους επιστάτες τους. Αυτό το άτακτο κυνήγι δημιούργησε τέτοιο φόβο για ενδεχόμενη σύγχυση σε ορισμένους απελεύθερους της προεπαναστατικής περιόδου, της Μοναρχίας, μικρομπακάληδες, μικροκαλλιεργητές, που συγκέντρωσαν τα υπάρχοντα τους με σκοπό να διαφύγουν στο Παρίσι. Εμποδίστηκαν όμως έγκαιρα από νέο διάταγμα της 5ης μεσιντόρ (Ιούνης) που απαγόρευε την είσοδο στη Γαλλία κάθε έγχρωμου. Ο Βοναπάρτης εκτιμούσε ότι η μητρόπολη είχε υπεραρκετούς νέγρους και φοβόντουσαν ότι ο μεγάλος αριθμός τους θα μετέδιδε στο ευρωπαϊκό αίμα "αυτήν την απόχρωση πούχε διαδοθεί στην Ισπανία μετά την εισβολή των Αράβων"».
Αλέχο Καρπαντιέ, Ο Αιώνας του Διαφωτισμού
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ Η ΒΟΜΒΑ ΣΤΟΝ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟ
Η τηλεχειριζόμενη βόμβα της 20ης Γενάρη ενάντια στον βουλευτή της ΝΔ Β. Μιχαλολιάκο δεν τοποθετήθηκε ούτε από την 17Ν ούτε από καμιά άλλη αριστερή ανατρεπτική οργάνωση. Και παρ' ότι αυτό ήταν φανερό σε πολλούς εξ αρχής, εν τούτοις ο γνωστός υπαλληλάκος των αμερικάνων που προσποιείται τον υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. Γκόλντον, ψευδολογώντας συνειδητά και εμπαίζοντας τον ελληνικό λαό, μας κατηγόρησε σαν υπεύθυνους. Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι δεν είχαμε καμία σχέση και αποσιωπώντας επιμελώς τους πραγματικούς δράστες και τους στόχους τους.
Πέρα από το γεγονός ότι απέκρυψαν τα στοιχεία που συνέλεξαν γιατί αυτά διέψευδαν την πάρα πάνω θέση τους, η ίδια η ενέργεια μιλούσε από μόνη της. Αν θέλαμε να χτυπήσουμε τον Μιχαλολιάκο τι πιο απλό για μας από το να επιλέξουμε το κλασικό 45άρι αφού αυτός δεν τηρούσε κανένα σοβαρό μέτρο ασφαλείας (σωματοφύλακες, θωρακισμένο αυτοκίνητο) ενώ η περιοχή ήταν ιδανική για μια τέτοιου είδους ενέργεια. Απ' την άλλη, ποτέ στο παρελθόν δεν έχουμε χρησιμοποιήσει τηλεχειριζόμενη βόμβα μεγάλης ισχύος σε στενό δρόμο του κέντρου με πολυκατοικίες απ' τις δύο πλευρές του, όπου υπάρχει μεγάλο ρίσκο για τυχαία θύματα. Τη χρησιμοποιήσαμε μόνο σε ανοιχτούς χώρους σε προάστια όπως το Κεφαλάρι, στην Πολιτεία, στο Ψυχικό, στην Γλυφάδα, στο Καβούρι.
Τέλος η ίδια η αποτυχία της ενεργείας δείχνει τους δράστες. Γιατί αποτυχία τηλεχειριζόμενης βόμβας σε πεζό είναι άθλος. Οι δικές μας αποτυχίες δεν ήταν ενάντια σε πεζούς αλλά ενάντια σε θωρακισμένα αυτοκίνητα που κινούνταν με ταχύτητα περίπου 60 χιλιομέτρων τη ώρα. Κι όπως έχουμε εξηγήσει στο παρελθόν ένα ανθρώπινο λάθος μισού δευτερολέπτου στο πάτημα του διακόπτη του τηλεχειριστηρίου συνεπάγεται απόσταση περίπου 8 μέτρων ανάμεσα στο θωρακισμένο αυτοκίνητο και την βόμβα ενώ σε έναν πεζό αυτή είναι περίπου 70 εκατοστά του μέτρου δηλαδή ασήμαντη. Τη μόνη φορά που τη χρησιμοποιήσαμε ενάντια σε πεζό, σε αμερικάνο μισθοφόρο στρατιωτικό στη διάρκεια της εγκληματικής επίθεσης ενάντια στο Ιράκ η επιτυχία ήταν απόλυτη.
Η αποτυχία της βόμβας ενάντια στον Μιχαλολιάκο ήταν εσκεμμένη και έργο επαγγελματιών πρακτόρων. Άφησαν τον Μιχαλολιάκο να στρίψει στην είσοδο της πολυκατοικίας ώστε νάναι καλυμμένος και μόνο τότε πάτησαν τον διακόπτη. Έτσι πέτυχαν και τις μεγάλες καταστροφές που ήταν απαραίτητες για τους στόχους τους και ο Μιχαλολιάκος δεν έπαθε τίποτε.
Η βόμβα τοποθετήθηκε από αμερικανούς πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών με συγκεκριμένο στόχο. Ήταν μια εκφοβιστική προειδοποίηση προς την κυβέρνηση ότι δεν πρόκειται ν' ανεχθούν άλλη καθυστέρηση στην κατάθεση και ψήφιση του τρομονόμου δημιουργώντας παράλληλα ευνοϊκές συνθήκες για την συσπείρωση του πολιτικού κόσμου, την κοινή αποδοχή του από τα δύο μεγάλα κόμματα τουλάχιστον, και την υπερψήφιση του. Ένα και μόνο στοιχείο που ενώ ήταν εξώφθαλμο, δεν μνημονεύτηκε από τα μίντια, το επιβεβαιώνει. Λίγες μέρες πριν, ο υπουργός Δικαιοσύνης υποστήριζε ότι στο σχέδιο νόμου η λήψη δείγματος DNA από κατηγορούμενους δεν θάναι υποχρεωτική. Την μεθεπομένη της βόμβας ημέρα Τρίτη σε νέα συνέντευξη του υποστήριζε για πρώτη φορά το αντίθετο! Και μιλάμε για πανεπιστημιακό που υποτίθεται ότι έχει στέρεες πεποιθήσεις που δεν τις αλλάζει αυθημερόν σαν τα πουκάμισα.
Θα μας πουν ότι όλα αυτά είναι αυθαίρετες υποθέσεις κι ότι δεν έχουμε αποδείξεις. Είναι η μόνιμη επωδός των σοβαροφανών πληρωμένων κονδυλοφόρων που παρόμοια αμφισβητούσαν την ανάμιξη των αμερικάνων στο πραξικόπημα του 67 ή σ' αυτό του Ιωαννίδη που ανέτρεψε τον Μακάριο και οδήγησε στην Τούρκικη εισβολή, κατοχή και σημερινή ντε φάκτο διχοτόμηση, επειδή δεν υπήρχαν αποδείξεις. Σύμφωνα μ' αυτήν την ψευδό επιστημονική λογική οι αντιστασιακοί εκείνης της περιόδου θάπρεπε να περιμένουν 30 χρόνια μέχρις ότου αποκτήσουν τις περίφημες αποδείξεις πριν καταγγείλουν τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Για δύο λόγους δεν καταγγείλαμε νωρίτερα αυτήν την προβοκάτσια. Ο πρώτος και κυριότερος ήταν ότι η οποιαδήποτε παρέμβαση μας στην συγκεκριμένη συγκυρία δεν θα μας προσέφερε κανένα ουσιαστικό θετικό αποτέλεσμα. Τα ασφυκτικά ελεγχόμενα από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες μίντια με την συστηματική προπαγάνδα τους θα εξουδετέρωναν αρκετά εύκολα την ουσία της καταγγελίας μας παρουσιάζοντας την σαν απεγνωσμένη προσπάθεια από μέρους μας ν' αποτρέψουμε την ψήφιση του τρομονόμου. Αποφασίσαμε λοιπόν να περιμένουμε την ψήφιση του και να παρέμβουμε μετά. Άλλωστε, όπως θα εξηγήσουμε πάρα κάτω, η ψήφιση του αποτελεί πανηγυρική επιβεβαίωση των απόψεων μας για την φύση του καθεστώτος.
Ο δεύτερος λόγος ήταν μια πολύ μικρή επιφύλαξη που διατηρούσαμε ότι θα μπορούσε θεωρητικά, όσο απειροελάχιστη κι αν ήταν αυτή η πιθανότητα, να είναι κάποια άλλη αριστερή οργάνωση κοινωνικής ανατροπής, νέα ή όχι, που είχε τοποθετήσει την βόμβα και για κάποιους άγνωστους λόγους, δεν είχε αναλάβει την ευθύνη εξ αρχής. Σήμερα όμως μετά την τροπή που πήραν τα πράγματα και μετά από τόσους μήνες, πιστεύουμε ότι αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο θάχε υπάρξει οπωσδήποτε διεκδίκηση της ενέργειας και συνεπώς θα πρέπει ν' αποκλείσουμε κατηγορηματικά αυτό το ενδεχόμενο.
FBI, ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Όταν πριν από μερικά χρόνια δικάζονταν στις ΗΠΑ ο πρόσφατα εκτελεσθείς Μακβέι για την βόμβα στην Οκλαχόμα, οι σημαντικότερες αμερικάνικες ημερήσιες εφημερίδες υποστήριζαν κατά την διάρκεια της δίκης, με το γνωστό άγαρμπο αμερικάνικο στυλ, τα εξής: το πρόβλημα δεν είναι αν ο Μακβέι είναι αθώος ή ένοχος, το πρόβλημα είναι ότι ο αμερικάνικος λαός πρέπει νάναι πεισμένος ότι υπάρχει κράτος. Την αντίληψη αυτή περί Δικαιοσύνης, εκφρασμένη σε κύρια άρθρα που σ' αυτές τις συνθήκες αντανακλούν την άποψη του κατεστημένου κι όχι την προσωπική του δημοσιογράφου, θα αποδέχονταν ασμένως ο ίδιος ο Χίτλερ. Και γίνεται ακόμη πιο ανατριχιαστική αν αναλογιστούμε ότι η ενέργεια του Μακβέι είχε προκαλέσει γενική κατακραυγή με τα 168 θύματα κι ότι απ όσα παρουσιάζονταν στον τύπο και με την επιφύλαξη ότι ήταν αληθινά, φαίνονταν ότι ήταν ο πραγματικός δράστης.
Η αντίληψη αυτή φαίνεται ότι πρυτάνευσε και στην άλλη μεγάλη δίκη τρομοκρατίας, αυτήν που έγινε πρόσφατα στην Σκωτία για την βομβιστική επίθεση που κατέστρεψε εν πτήσει το αεροπλάνο της Pan Am πάνω από το Λόκερμπι, τον Δεκέμβρη του 1988 προκαλώντας 259 νεκρούς. Κατηγορούμενοι ήταν δυο Λίβυοι, που εντόπισαν οι αμερικάνικες και οι αγγλικές μυστικές υπηρεσίες ύστερα από έρευνες που κράτησαν αρκετά χρόνια. Συμφωνα με το κατηγορητήριο, οι Λίβυοι εργάζονταν για την υπηρεσία πληροφοριών της Λιβύης, σαν υπάλληλοι στο γραφείο της Λιβυκής αεροπορικής εταιρείας στην Μάλτα. Η δίκη αυτή πραγματοποιήθηκε ύστερα από συμφωνία ανάμεσα στους αγγλοαμερικανούς και την Λιβύη, που δέχτηκε να παραδώσει τους δύο πολίτες της, τους οποίους θεωρούσε αθώους, για να δικαστούν σε μια δίκαια δίκη από τριμελές δικαστήριο αποτελούμενο από Σκωτσέζους δικαστές, με δικαίωμα έφεσης. Με αντίτιμο την άρση του Δυτικού οικονομικού εμπάργκο κατά της Λιβύης.
Στη διάρκεια της πολύμηνης δίκης, όλα τα αποδεικτικά στοιχεία, ένα μετά το άλλο, κατέρρευσαν. Σε τέτοιο σημείο που οι δικηγόροι της υπεράσπισης παραιτήθηκαν του δικαιώματος τους να αγορεύσουν θεωρώντας σίγουρη την αθώωση των κατηγορουμένων. Τα κυριότερα στοιχεία ήταν ένα μικροσκοπικό κομμάτι ολοκληρωμένου κυκλώματος, μεγέθους τμήματος νυχιού. το οποίο είχε βρεθεί στον τόπο της έκρηξης και ήταν του ίδιου τύπου με αυτά που υπήρχαν σε χρονοδιακόπτες που είχε αγοράσει η Λιβύη από μια ελβετική εταιρεία. Και μια μαρτυρία ενός εμπόρου της Μάλτας που αναγνώριζε τον ένα κατηγορούμενο σαν τον αγοραστή κάποιου ρούχου, ίνες του οποίου βρέθηκαν στα συντρίμια του αεροπλάνου. Ο μεν έμπορος έπεσε σε τόσες αντιφάσεις που αναγκάστηκε να ομολογήσει, σε πλήρη σύγχυση, ότι δεν γνώριζε αν ο Λίβυος ήταν ο πραγματικός αγοραστής, ο δε ιδιοκτήτης της ελβετικής εταιρείας κατασκευής των χρονοδιακοπτών, όπως και ο τεχνικός σύμβουλος του, αφού εξέτασαν με το μικροσκόπιο το τμήμα της πλακέτας, απέρριψαν κατηγορηματικά και οι δύο, την περίπτωση νάχει χρησιμοποιηθεί αυτό το κομμάτι, όπως και ότι προέρχονταν από δικό τους ολοκληρωμένο κύκλωμα χρονοδιακόπτη παραγωγής τους!
Τέτοια ήταν η απόγνωση αυτών που οργάνωσαν τη δίκη, που τις παραμονές της έκδοσης της απόφασης, ένα από τα σημαντικότερα αμερικανικά έντυπα έγραψε ότι υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες αθώωσης των κατηγορουμένων κι ότι σ' αυτήν την περίπτωση θαχουμε ένα από τα μεγαλύτερα φιάσκο, θα σημαίνει ότι δέκα χρονιά ερευνών και μια πολύμηνη δίκη έφεραν ένα μηδενικό απότέλεσμα, ότι εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν στο βρόντο, ότι γελοιοποιήθηκαν οι αμερικάνικες και αγγλικές μυστικές υπηρεσίες σαν ανίκανες και θα σημαίνει απογοήτευση των συγγενών των θυμάτων που αναμένουν καταδικαστική απόφαση όχι μόνο για ηθική ικανοποίηση αλλά και για να ξεκινήσουν αγωγές για αποζημίωση από τη Λιβύη. Ας προσθέσουμε εδώ για όποιον αφελή δεν αντιλαμβάνεται πώς μπορεί να ικανοποιείται κάποιος ηθικά με την καταδίκη ενός αθώου, ότι είναι πάγια χαφιέδικη πρακτική οι μυστικές υπηρεσίες να εκμεταλλεύονται την συναισθηματική φόρτιση των συγγενών, ψιθυρίζοντας τους ότι είναι σίγουροι ότι αυτοί είναι οι ένοχοι αλλά σε ζητήματα τρομοκρατίας δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν δικαστικές αποδείξεις κι έτσι μέσω αυτών έχουν ένα ισχυρό μέσο πίεσης για καταδικαστική απόφαση.
Λογικό λοιπόν ήταν, η απόφαση να στηριχτεί στην πάρα πάνω αντίληψη περί Δικαιοσύνης που λέει ότι το πρόβλημα δεν είναι αν ο κατηγορούμενος είναι αθώος ή ένοχος. Και να καταδικαστεί ο ένας σε ισόβια ενώ αθωώνονταν ο άλλος. Η απόφαση αυτή θεωρήθηκε δικαιολογημένα σκανδαλώδης όχι μόνο από την Λιβύη αλλά και από δυτικούς πανεπιστημιακούς και νομικούς, ενώ ο δυτικός τύπος έχει στην κυριολεξία καταπιεί τη γλώσσα του. Η απόφαση αυτή επέτρεψε στους αγγλοαμερικανούς να παρατείνουν την ομηρεία της Λιβύης αφού όχι μόνο δεν προχώρησαν στην άρση του εμπάργκο όπως είχαν συμφωνήσει αλλά εξασκούν σήμερα νέες πιέσεις ν' αναλάβει την ευθύνη δημόσια η Λιβύη καταβάλλοντας τεράστιες αποζημιώσεις ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Το σκάνδαλο όμως δεν σταματάει εδώ. Σύμφωνα με βιβλίο που εκδόθηκε στην Γαλλία γύρω στο τέλος της δίκης, αποσπάσματα του οποίου παρουσίασε η Monde Diplomatique του Μαρτίου, τα δυο κομμάτια ολοκληρωμένου κυκλώματος που ενοχοποιούσαν τη Λιβύη όχι μόνο για το Λόκερμπι αλλά και για ένα άλλο γαλλικό αεροπλάνο πούχε πέσει τον Σεπτέμβρη του 1989 από βόμβα πάνω από την έρημο Τενερέ της Σαχάρας με 170 νεκρούς, ήταν χαλκευμένα από τους αμερικάνους. Απ' τον ειδικό στα εκρηκτικά, του εργαστηρίου του FBI πράκτορα Τ. Thurman, ο οποίος «βρήκε» το μεν κομμάτι της πλακέτας στο Λόκερμπι, ενάμιση χρόνο μετά την έκρηξη, το δε της πλακέτας στο Τενερέ, 50 χιλιόμετρα μακριά απ' το σημείο της έκρηξης, κι ενώ οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες πούχαν ερευνήσει σχολαστικά την περιοχή δεν τόχαν βρει. Ο πράκτορας αυτός πούχε την φήμη, σύμφωνα με το βιβλίο, του ανθρώπου που εργάζονταν με βάση την αρχή «του ψιθυρίζεις μια άποψη και στην τεκμηριώνει επιστημονικά», τέθηκε σε διαθεσιμότητα από το FBI το 1997 αφού είχε καταγγελθεί σαν χαλκευτής στοιχείων σε διάφορες υποθέσεις στις ΗΠΑ, σε άλλο βιβλίο που κυκλοφόρησε εκεί. θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι πρώτες έρευνες των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών, κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι η συνδεσμολογία και τα υλικά της βόμβας στο Τενερέ έδειχναν μια συγκεκριμμένη Παλαιστινιακή οργάνωση με στενούς δεσμούς τόσο με τη Συρία όσο και το Ιράν. Η εκδοχή αυτή εγκαταλείφθηκε μετά τα ευρήματα του Thurman κι ορισμένα άλλα «στοιχεία» της CIA που ενοχοποιούσαν την Λιβύη, στο δεύτερο εξάμηνο του 1990, τη στιγμή της προετοιμασίας του πολέμου στον Κόλπο, όπου η μεν Συρία και το Ιράν προσχώρησαν στο δυτικό στρατόπεδο η δε Λιβύη τάχθηκε εναντίον του πολέμου. Τέλος θα πρέπει να προσθέσουμε ότι, σύμφωνα πάντα με το βιβλίο, τρία διαφορετικά επιστημονικά εργαστήρια των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών και της αστυνομίας που εξέτασαν κατ' επανάληψη το κομμάτι του ολοκληρωμένου κυκλώματος της βόμβας στο Τενερέ, κατέληξαν στο τελείως αντίθετο συμπέρασμα απ' αυτό του FBI. Απέρριψαν και τα τρία κατηγορηματικά, την περίπτωση αυτό το κομμάτι να προέρχεται από μηχανισμό πυροδότησης βόμβας που έχει εκραγεί.
Η καταδίκη του Λίβυου φαίνεται λοιπόν ότι έγινε στο όνομα της πάρα πάνω αντίληψης περί Δικαιοσύνης. Αυτή στη σημερινή Δημοκρατία Δυτικού τύπου που λέγεται ΗΠΑ αλλά και σε ορισμένες άλλες Δυτικοευρωπαϊκές όχι μόνο δεν έχει καμιά σχέση με την περίφημη αρχή της νομιμότητας που είναι κατάκτηση του Διαφωτισμού, αναφέρεται σε όλες τις διακηρύξεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου και στα Συντάγματα και είναι το θεμέλιο του Ποινικού Δικαίου στη Δημοκρατία, αλλά δεν διαφέρει σε τίποτε από αυτήν των ναζί. Σύμφωνα με τον θεωρητικό τους, υπουργό προπαγάνδας Γκέμπελς σκοπός της Δικαιοσύνης δεν είναι κατά κύριο λόγο τα αντίποινα ή η βελτίωση αλλά γενικότερα η διατήρηση του Κράτους. Το κριτήριο δεν πρέπει να είναι ο νόμος, αλλά η απόφαση ότι το κριτήριο «άνθρωπος» πρέπει να παραμεριστεί.
Αναφερθήκαμε όσο πιο σύντομα μπορούσαμε σ' αυτήν την μεγάλη αλλά άγνωστη στην Ελλάδα πρόσφατη δίκη γιατί είναι διαφωτιστική για τον βίο και την πολιτεία των σημερινών επικυρίαρχων αμερικάνων και κατ' επέκταση ρίχνει άπλετο φως στους λόγους της ψήφισης του τρομονόμου και τους στόχους που επιδιώκει. Το κλειδί της υπόθεσης και εδώ είναι η πάρα πάνω μεταμοντέρνα αμερικάνικη αντίληψη περί Δικαιοσύνης. Δεν ενδιαφέρει τόσο αν όσοι κατηγορηθούν είναι αθώοι ή ένοχοι, αν έχουν διαπράξει κάποια βίαιη ενέργεια ή όχι, αν είναι μέλη της 17Ν, άλλης οργάνωσης ή τελείως άσχετοι, αρκεί να φυλακιστούν ορισμένοι ύποπτοι του ευρύτερου αριστερού χώρου της κοινωνικής ανατροπής με προφίλ συμβατό. Αυτό θα παρουσιαστεί στο εξωτερικό και κυρίως στις ΗΠΑ και στην Αγγλία σαν φοβερή επιτυχία στη μάχη κατά της τρομοκρατίας, αφού θα τους παρουσιάσουν σαν στενούς συνεργάτες ή βοηθητικούς ή και μέλη της 17Ν, σαν το πρώτο μεγάλο βήμα για την εξάρθρωση της. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης αποκάλυψε άθελα του, το μαθηματάκι των αμερικάνων, δηλώνοντας πρόσφατα τελείως ξεκάρφωτα: Εμείς είχαμε στη φυλακή τους τρομοκράτες της 17Ν και το ΠΑΣΟΚ τους έβγαλε. Προφανώς εννοούσε τους Μπαλάφα και Σκυφτούλη, γιατί άλλοι δεν υπήρχαν, τους οποίους βαφτίζει αναδρομικά μέλη της 17Ν κι ενώ γνωρίζει καλά ότι δεν είχαν κι ούτε έχουν καμιά σχέση με μας κι ότι αθωώθηκαν από τα Δικαστήρια. θα μας πουν. Καλά πώς ξέρετε ότι δεν θα συλλάβουν και σας, ότι δεν έχουν στοιχεία εναντίον σας. Το γνωρίζουμε γιατί σήμερα επαναλαμβάνεται η σκευωρία που οι αμερικάνοι ετοίμαζαν το 1995, με την λίστα ονομάτων που δήθεν βρήκαν στα αρχεία της Στάζι και ορισμένους άλλους συνήθεις υπόπτους, που είχαμε καταγγείλει τότε. Αν είχαν στοιχεία εναντίον μας θα μας είχαν συλλάβει από τότε όπως συνέλαβε η αγγλική αστυνομία σε πέντε μέρες τον φασίστα βομβιστή, που έβαζε βόμβες στο Λονδίνο σε παμπ όπου σύχναζαν μετανάστες και ομοφυλόφιλοι, αφού τον αναγνώρισαν σε βίντεο κρυφής κάμερας. Αν δεν προχώρησαν τότε σε συλλήψεις υπόπτων είναι ακριβώς γιατί γνώριζαν ότι αυτοί σαν αθώοι που ήταν υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να αθωωθούν στα Δικαστήρια (κι όχι επειδή φοβούνται οι ένορκοι όπως μωρολογούν οι διάφοροι φασιστοειδείς υπαλληλάκοι) ενώ σήμερα μετά την ψήφιση του τρομονόμου είναι σίγουροι ότι θα καταδικαστούν και θα φυλακιστούν.
Ο τρομονόμος κουρελιάζει το Σύνταγμα που προβλέπει ρητά στο άρθρο 97 ότι τα πολιτικά εγκλήματα ανήκουν στην δικαιοδοσία των ορκωτών δικαστηρίων. Καταργεί τα τελευταία ψήγματα Δικαιοσύνης, οργανώνοντας ξεδιάντροπα μια παρωδία δίκης, εν κρύπτω και παραβύστω με απροκάλυπτους ψευδομάρτυρες αφού είναι ανώνυμοι και λαδωμένοι με τα τεράστια ποσά της επικήρυξης. Χωρίς ενόρκους που είναι στοιχειώδης εγγύηση ανεξαρτησίας. Με δικαστές απλούς διεκπεραιωτές που δεν θα θέλουν ή μπορούν να κρίνουν την γνησιότητα των στοιχείων, όπως τα πιο πάνω χαλκευμένα ολοκληρωμένα κυκλώματα, που θα τους παρουσιάζουν το FBI και η CIA μέσω των ελληνικών υπηρεσιών του υπαλληλάκου. Που δεν θα μπορούν να αθωώσουν κατηγορούμενο για να μην γελοιοποιηθεί το κράτος, οι αμερικάνικες κι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες, η Δικαιοσύνη και κατηγορηθούν ότι υποκύπτουν στους τρομοκράτες. Ισοδυναμεί με διοικητικό μέτρο φυλάκισης ανάλογο με τις μετεμφυλιακές εκτοπίσεις που προσπαθεί να καλυφθεί άτσαλα πίσω απ' την τήβεννο του Δικαστή. Φυλάκιση που αποφασίζει όχι η ελληνική διοίκηση αλλά οι πανίσχυρες και αυτονομημένες από την πολιτική εξουσία, αφού φακελώνουν και ελέγχουν ηλεκτρονικά τους πάντες, αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες FBI-CIA με τις γνωστές μαφιόζικες μεθόδους τους. Ισοδυναμεί με κατάργηση όχι μόνο της αρχής της νομιμότητας αλλά και του στοιχειώδους δικαιώματος σε δίκη, άρα σε πισωγύρισμα σε καθεστώς που ακυρώνει τον Διαφωτισμό, είναι συνεπώς καθαρά φασιστικό.
Μπορεί για τον Μπαλζάκ στη Γαλλία του 19ου αιώνα με καθεστώς ούτε καν Δημοκρατίας αλλά Συνταγματικής Μοναρχίας ο εισαγγελέας να ήταν ο ισχυρότερος άνθρωπος της χώρας, στη «Δημοκρατική» Ελλάδα του 21ου αιώνα, χάρη στον νέο Μπεκαρία-Σταθόπουλο ο ισχυρότερος άνδρας της χώρας δεν είναι ο εισαγγελέας αλλά ο μαφιόζος πράκτορας του FBI ή της CIA.
Όλα τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν υπέρ του τρομονόμου είναι πιστή αντιγραφή της κριτικής των ναζί κατά της αρχής της νομιμότητας. Με μόνη διαφορά ότι τη θέση του κομμουνιστή (που σαν επαναστάτης τότε θεωρούνταν τρομοκράτης) ή του Εβραίου παίρνει σήμερα ο τρομοκράτης. Ότι το οργανωμένο έγκλημα και ο κομμουνισμός δεν είναι δυνατόν να καταπολεμηθούν με σεβασμό του νόμου και των δικαιωμάτων. Ότι αυτά πρέπει να περιοριστούν, να μην ισχύουν για τους κατηγορούμενους. Ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν αποδείξεις στα δικαστήρια εναντίον τους κι ότι θα πρέπει να καταδικάζονται με απλές ενδείξεις ή υποψίες. Ότι όποιος δεν είναι κομμουνιστής (τρομοκράτης) ή Εβραίος δεν έχει να φοβηθεί τίποτε.
Όσον αφορά το λαϊκίστικο, καφενειακού επιπέδου αλλά μηδαμινό για επιστημονική συζήτηση επιχείρημα, «καλά μόνο εμείς είμαστε δημοκράτες, γιατί δεν βλέπετε τι κάνουν οι άλλες μεγάλες χώρες», δυστυχώς γι' αυτούς και εδώ τον λόγο έχει ο Χίτλερ. Οταν τον κατηγόρησαν για τους νόμους υποχρεωτικής στείρωσης απάντησε ότι αντέγραψε τους νόμους των περισσότερων πολιτειών των δημοκρατικών ΗΠΑ που είχαν εξαναγκάσει δεκάδες χιλιάδες αμερικανούς σε στείρωση. Το ίδιο έκανε όταν τον κατηγόρησαν για τους ρατσιστικούς νόμους του 1935 που αφαιρούσαν από τους Εβραίους το εκλογικό δικαίωμα και απαγόρευαν την ανάμειξη αίματος ανάμεσα σε Εβραίους και μη. Απάντησε ότι οι πολιτείες του νότου των ΗΠΑ είχαν πάρει τα ίδια ακριβώς μετρά για τους μαύρους.
Για του λόγου το ασφαλές ας επιχειρήσουμε μια σύντομη σύγκριση της δίκης του Λόκερμπι με αυτήν των ναζί για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ. Ανεξάρτητα απ' το αν ο εμπρησμός ήταν ή όχι προβοκάτσια και θεωρείται ότι ήταν, παραμένει ιστορικά αποδεδειγμένο και αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο μόνος καταδικασθείς, ο Ολλανδός Βαν ντερ Λούμπε, αφελής οικοδόμος κομμουνιστής, δρώντας τελείως μόνος του, είχε πράγματι βάλει τις εμπρηστικές βόμβες στο Ράιχσταγκ και ήταν δράστης ή ένας απ' αυτούς. Οι άλλοι όμως τρεις κατηγορούμενοι Βούλγαροι κομμουνιστές και κυρίως ο διάσημος Δημητρώφ αθωώθηκαν πανηγυρικά. Ας θυμίσουμε ότι ο Δημητρώφ ήταν όχι μόνο ιδρυτής και ηγέτης του Κ.Κ. Βουλγαρίας, είχε ηγηθεί της αποτυχημένης εξέγερσης του 1923 και της μετέπειτα ένοπλης τρομοκρατίας κατά των βούλγαρων φασιστών, αλλά επί πλέον ήταν υπεύθυνος της Κομμουνιστικής Διεθνούς για την κεντρική Ευρώπη σε μια εποχή όπου η Διεθνής διέθετε και χρησιμοποιούσε παράνομο ένοπλο μηχανισμό και στηρίζονταν στην Σοβιετική Ένωση του Στάλιν. Δηλαδή συγκριτικά σήμερα ο Κάρλος ή ο Μπεν Λάντεν είναι απλοί πρόσκοποι. Το ανώτατο λοιπόν Δικαστήριο της Λειψίας δικάζοντας με βάση την αρχή της νομιμότητας και τα αποδεικτικά στοιχεία εν αντιθέσει με αυτό του Λόκερμπι τους αθώωσε προκαλώντας την οργή τόσο του Χίτλερ όσο και του Γκέριγκ. Το δικαστήριο σεβόμενο τη διαδικασία και τα δικαιώματα των κατηγορουμένων έδωσε την δυνατότητα στον Δημητρώφ να εκφωνήσει τον γνωστό θαρραλέο αντιφασιστικό λόγο του κατακεραυνώνοντας τους ναζί εν αντιθέσει με το ελληνικό «Δημοκρατικό» δικαστήριο που δικάζοντας τον αναρχικό αγωνιστή Μαζιώτη, δεν του επέτρεψε να απολογηθεί, αφαιρώντας του τον λόγο. Όντας κατηγορούμενος για μια μικρή βόμβα που δεν έσκασε, που την είχε ομολογήσει και που είναι καλαμπουράκι σε σχέση με τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ή ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ
Η διενέργεια εκλογών και η ύπαρξη κοινοβουλίων από μόνα τους, δεν σημαίνουν την ύπαρξη Δημοκρατίας, όπως το δείχνουν τα παραδείγματα της μετεμφυλιακής κοινοβουλευτικής Ελλάδας, της σημερινής Τουρκίας, των χωρών του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού και των δεκάδων άλλων του Τρίτου Κόσμου. Η αναγνώριση από την Δύση, των χωρών αυτών σαν δημοκρατικών, αμέσως μετά την διοργάνωση εκλογών δεν μπορεί βέβαια να σημαίνει ότι χώρες που ήταν επί δεκαετίες δικτατορικές ή φασιστικές όπως η Ισπανία του Φράνκο ή η Χιλή του Πινοσέτ, και χωρίς να ανατραπεί ο κρατικός μηχανισμός τους από λαϊκή εξέγερση, μετατράπηκαν ειρηνικά, εν μια νυκτί, σε δημοκρατίες. Η αναγνώριση αυτή δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι έχουμε μια αντίρροπη σύγκλιση προς μια κοινή μορφή πολιτεύματος των πρώην δικτατορικών που μπαίνουν σε κάποια πορεία αργού εκδημοκρατισμού και των δυτικών που ακολουθούν μια αντίστροφη πορεία εκφασισμού.
Χωρίς να χρειάζεται εδώ να επεκταθούμε στο ζήτημα του περιορισμού μέχρι εκμηδένισης πολλών ατομικών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, ούτε στον μαζικό ηλεκτρονικό έλεγχο και φακέλωμα των δυτικών χωρών κι όχι μόνο του Εσελον, μέσω του οποίου το παλιό πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων έχει αντικατασταθεί σήμερα από το μοντέρνο πολλαπλό για κάθε μορφής συμπεριφορά του πολίτη, θα περιοριστούμε στο ζήτημα των βασανιστηρίου που είναι αποκαλυπτικό. Ενώ ο μαθητής των Εγκυκλοπαιδιστών Μπεκαρία ζητούσε πριν από σχεδόν 2,5 αιώνες την κατάργηση των βασανιστηρίων, σήμερα αυτά χρησιμοποιούνται συστηματικά σε όλες τις δυτικές «Δημοκρατίες». Στις 28 Ιουλίου 1999 και έξι ολόκληρα χρόνια μετά την κατάθεση του ένδικου μέσου, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, καταδίκασε ομόφωνα τη Γαλλία για χρήση βασανιστηρίων ενάντια σε ποινικό κρατούμενο. Σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής του ΟΗΕ ενάντια στα βασανιστήρια του Μάη του 2000, οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν συστηματικά βασανιστήρια ενάντια στους κρατούμενους χρησιμοποιώντας ειδικά όργανα (stun belts και άλλα) για να διοχετεύουν ηλεκτρικό ρεύμα στο σώμα τους. Κάλεσε δε τις ΗΠΑ να καταργήσουν αυτά τα όργανα. Βασανιστήρια γίνονται, όπως έχει επανειλημμένα καταγγελθεί, -και σε όλες τις άλλες δυτικές χώρες, όχι μόνο σε βάρος των ποινικών, αλλά και πολιτικών κρατουμένων και μεταναστών στην Βρετανία, στη Γερμανία, στην Ιταλία, Ισπανία και βέβαια στην Ελλάδα κλπ. Η δικαιολογία τους ότι αυτά γίνονται μόνο σε εγκληματίες ή τρομοκράτες είναι η ίδια με αυτές των φασιστικών καθεστώτων που δεν άγγιζαν την λεγόμενη σιωπηλή πλειοψηφία. Ακόμη και η Χούντα βασάνιζε μόνο τους αντιστασιακούς ή τους κομμουνιστές που όντας τότε επαναστάτες, ήταν οι σημερινοί τρομοκράτες.
Όσον αφορά την δήθεν δημοκρατική και ανθρωπιστική κατάκτηση της κατάργησης της θανατικής ποινής στις δυτικές «Δημοκρατίες» πρόκειται γα φαρισαϊσμό αφού αυτή έχει αντικατασταθεί από το απείρως πιο απάνθρωπο και βάρβαρο καθεστώς των λευκών κελιών ή φυλακών υψίστης ασφαλείας που υπάρχουν σήμερα σ' αυτές τις χώρες με διαφορετικές ονομασίες, Μέσω της πλήρους απομόνωσης ο φυλακισμένος χάνει την αίσθηση του χρόνου, του προσανατολισμού του, παρουσιάζει διαταραχές που δεν του επιτρέπουν την παραμικρή διανοητική δραστηριότητα, δηλαδή δολοφονείται η ανθρώπινη υπόσταση του, η προσωπικότητα του ενώ παραμένει εν ζωή. Έχουμε μια διαρκή και παρατεταμένη θανατική εκτέλεση, όπου ο φυλακισμένος οδηγείται στην παράνοια, γίνεται φυτό και για τον οποίο η εκτέλεση είναι λύτρωση. Το είδαμε στην Γερμανία με τους αγωνιστές της RAF. To βλέπουμε σήμερα στην Τουρκία, η οποία έπιασε αμέσως το νόημα της υπόθεσης και είναι πρόθυμη σήμερα να «εκδημοκρατιστεί» καταργώντας την θανατική ποινή, αφού όμως κατασκεύασε τα λευκά κελιά. Το βλέπουμε στους Τούρκους ηρωικούς απεργούς πείνας που κατά δεκάδες προτιμούν το θάνατο απ' αυτά. Το βλέπουμε στην ουσιαστική πολιτική υποστήριξη που παρέχει η Ε.Ε. σ' αυτήν την ανοιχτά φασιστική βαρβαρότητα της Τουρκίας με τους 24 νεκρούς και τους 50 ζωντανούς-νεκρούς, στήριξη πούναι τελείως Λογική αφού και αυτοί έκαναν και κάνουν τα ίδια είτε στους Ιρλανδούς, είτε στους Βάσκους, είτε στους Γερμανούς, είτε στους Γάλλους.
Οι σημερινές δυτικές «Δημοκρατίες» καλλιεργούν συστηματικά την αντίληψη ότι ο φασισμός είναι ένα καθεστώς που παρουσιάζει ορισμένα ευδιάκριτα εξωτερικά επιφαινόμενα που τον χαρακτήριζαν ιστορικά σε ορισμένες χώρες, όπως τα κρεματόρια, ο αντισημητισμός του Ολοκαυτώματος, η απουσία εκλεγμένου κοινοβουλίου κλπ. Ο φασισμός όμως, με την ευρύτερη έννοια του όρου που περιλαμβάνει και τις σκληρές δικτατορίες παρ' ότι αυτές παρουσιάζουν ορισμένες διαφορές, δεν είναι αναγκαστικά αντισημητισμός αφού ούτε ο Μουσολίνι (μέχρι το 1938), ούτε ο Φράνκο, ούτε ο Σαλαζάρ, ούτε ο Πινοσέτ, ούτε η δική μας Χούντα υπήρξαν αντισημίτες. Και πέρα απ' το γεγονός ότι τόσο ο Μουσολίνι όσο και ο Χίτλερ ενώ δεν είχαν καταλάβει βίαια την εξουσία, αλλά νόμιμα μέσω κοινοβουλευτικών διαδικασιών στη συνέχεια κατήργησαν τις εκλογές, το γεγονός της ιστορικής ήττας του στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αποκλείει την όποια επανεμφάνιση του με τις ίδιες μορφές. Ακόμη κι ο ίδιος ο Χίτλερ αν επανέρχονταν σήμερα θα ήταν υπέρ του κοινοβουλευτισμού, ενώ και η δική μας η Χούντα δεν υπήρξε ιδεολογικά αντικοινοβουλευτική όπως ήταν ο Χίτλερ κι ο Μουσολίνι. Μιλούσε για προσωρινό γύψο και προχώρησε σε αμνηστεία και κοινοβουλευτισμό το 1973 που ανατράπηκε από άλλους παράγοντες, την λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Το παράδειγμα τέλος του σημερινού Ισραήλ δείχνει με τρόπο αδιαμφισβήτητο ότι το κοινοβούλιο και οι εκλογές μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά με την συστηματική φασιστική εγκληματική πρακτική των μαζικών δολοφονιών εκατοντάδων παιδιών και ενηλίκων και την πρακτική του απαρτχάιντ.
Η Δημοκρατία όμως δεν είναι ζήτημα εξωτερικών επιφαινομένων αλλά ουσίας. Αν διατηρηθούν οι εξωτερικές μορφές της αλλά αφαιρεθούν όλες οι αρχές και η θεωρία που την θεμελιώνουν, ο Διαφωτισμός, η ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη, καταρρέει από μέσα κι από μόνη της, χωρίς να την έχει ανατρέψει κανένας εξωτερικός εχθρός. Καταλήγει σε ένα καθεστώς στην Ε.Ε. και στις ΗΠΑ που αρνείται όχι μόνο ουσιαστικά αλλά και ρητά στον πολίτη το δικαίωμα να αποφασίζει μέσω των εκλογών και του κοινοβουλίου, αναθέτοντας τον σ' αυτούς που αποκαλούν decision makers, γραφειοκράτες είτε του Δημοσίου είτε των πολυεθνικών μονοπωλίων, χωρίς καμιά ουσιαστική λαϊκή νομιμοποίηση. Καταλήγει στο φαινομενικά παράδοξο, ενώ 85% του ελληνικού λαού είναι αντίθετοι στον εγκληματικό πόλεμο της Δύσης κατά της Γιουγκοσλαβίας ή ενάντια στη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, 85% των βουλευτών του κοινοβουλίου να είναι υπέρ.
Η παραδοσιακή δυτική αντίδραση που ποτέ δεν αποδέχτηκε τον Διαφωτισμό, που δεν έπαψε να τον πολεμάει αλλά μη μπορώντας να τον ανατρέψει είχε υποχρεωθεί να συμβιβαστεί μαζί του, κατόρθωσε σήμερα μετά από μια αργή αλλά συνεχή και σταθερή, βήμα προς βήμα, πορεία να τον εξουδετερώσει, να θριαμβεύσει παίρνοντας τη ρεβάνς.
Ας σημειώσουμε εδώ, ανοίγοντας μια μικρή παρένθεση, ότι οι πάρα πάνω θέσεις μας είναι και μια απάντηση σε ορισμένους τσαρλατάνους που έχουν αναλάβει εργολαβικά να μας συκοφαντούν σαν αντιδυτικούς και εθνικιστές. Εμείς κατηγορούμε την σημερινή Δύση γιατί πρόδωσε την σημαντικότερη κατάκτηση της της σύγχρονης εποχής και όχι για λόγους θρησκευτικούς ή εθνοφυλετικούς. Αυτό είναι πασίγνωστο αφού η ιδεολογική αναφορά στον Διαφωτισμό υπήρξε πάγια για όλα τα αριστερά επαναστατικά ρεύματα, απ' τον ορθόδοξο μαρξισμό μέχρι τους αναρχικούς.
Θα μας απαντήσουν ότι δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα στην δημοκρατική Δύση κι ότι αν συνέβαιναν θάχαν ξεσηκωθεί μαζικά οι λαοί. Δυστυχώς, οι ευρωπαϊκοί λαοί με εξαίρεση την Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα δεν ξεσηκώθηκαν μαζικά ούτε καν στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όπου βρίσκονταν υπό ανοιχτή κατοχή ξένων δυνάμεων. Βέβαια σε ορισμένες χώρες υπήρξε κάποια αντίσταση αλλά αυτή ήταν και μεμονωμένη και όψιμη. Παρουσιάστηκε πολύ αργά κι αφού η έκβαση του πολέμου είχε πια κριθεί. Ακόμη μαζική αντίσταση δεν υπήρξε ούτε από τον ελληνικό λαό στη διάρκεια της 7χρονης δικτατορίας (με εξαίρεση το 73), παρ' ότι ο λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία ήταν αντίθετος στην Χούντα και παρ' ότι υπήρξε κάποια αντίσταση ορισμένων οργανώσεων που σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με την μαζική αντίσταση της κατοχής.
Η ναζιστική Γερμανία έδειξε ότι η κατοχή της πιο προχωρημένης τεχνολογίας και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των καθαρών Αρίων λευκών Γερμανών μπορεί να συμβαδίζουν αρμονικά με την ανοικτή παραβίαση τους για άλλα στρώματα του πληθυσμού, τη βία και την πιο απάνθρωπη βαρβαρότητα. Το σημερινό δυτικό πολίτευμα παρουσιάζει μια ανάλογη αντιφατική φύση και θα χαρακτηρίζονταν σωστότερα όχι σαν Δημοκρατία αλλά σαν φιλελεύθερος φασισμός. Κάνει σεβαστά μέχρι ενός σημείου ορισμένα δικαιώματα του πολίτη, αυτού της σιωπηλής πλειοψηφίας προβάλλοντας μάλιστα κάποια προωθημένα που αφορούν ορισμένα τμήματα όπως τις γυναίκες και τα δικαιώματα τους (και αυτού της άμβλωσης), τους ομοφυλόφιλους, τους εξαρτημένους από τα ναρκωτικά. Δικαιώματα που απορρέουν από βλάβες στην υγεία πούναι συνέπεια ρύπανσης, καταστροφής του περιβάλλοντος, επικίνδυνων προϊόντων, μεταλλαγμένων και άλλων. Απ' την άλλη τα αρνείται στους εργαζόμενους στο εσωτερικό του μετανάστες του Τρίτου Κόσμου επιβεβαιώνοντας την ρήση της Χάνα Άρεντ ότι το παράδοξο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ότι εκεί ακριβώς που θάπρεπε ν' αναγνωρίζονται σαν απόρροια και μόνο της ανθρώπινης φύσης, εκεί ακριβώς δεν αναγνωρίζονται δηλαδή στους απάτριδες και στους μετανάστες.
Το κύριο όμως είναι ότι το σημερινό δυτικό πολίτευμα εκπληρώνει και τους τρεις όρους πούναι κοινοί σ' όλα τα φασιστικά καθεστώτα και που τα χαρακτηρίζουν σαν τέτοια. Πρώτον η άρνηση στην πράξη του Διαφωτισμού. Δεύτερο, η χρήση ανοικτής ένοπλης βίας ενάντια σε τμήματα του λαού, όπως είχαμε στο Ιράκ και στη Γιουγκοσλαβία. Τρίτο η συναίνεση και υποστήριξη του από τα μεσαία στρώματα όπως είδαμε με την δυτική (πλην Ελλάδας) συναίνεση στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας. Την εποχή της παγκοσμιοποίησης του καπιταλισμού είναι φυσικό η ανοικτή ένοπλη βία να χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο κατά των λαών που δεν βρίσκονται στις μητροπόλεις.
Η ένοπλη αυτή βία μπορεί να έχει ορισμένες ομοιότητες με αυτήν της κλασικής αποικιοκρατίας, αφού η τελευταία υπήρξε ο γενεολογικός πρόγονος του φασισμού έχοντας κοινές ρατσιστικές ιδεολογικές βάσεις, έχει όμως μια σημαντική διαφορά. Ενώ στην περίπτωση της αποικιοκρατίας είχαμε παράλληλα με την εκμετάλλευση και κάποια τοπική ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, με την εισβολή του καπιταλισμού σε παρθένες χώρες με ημιφεουδαρχικές παραγωγικές σχέσεις όπου η ένοπλη βία χρησίμευε για την εγκατάσταση και την προστασία των αποίκων όπως στην Αλγερία, σήμερα έχουμε μια καταστροφή υπαρχουσών παραγωγικών δυνάμεων και υποδομών όπως στο Ιράκ και στη Γιουγκοσλαβία αλλά και εσκεμμένη παρατεταμένη εκκαθάριση άμαχου πληθυσμού σαν συνέπεια του πολέμου και του οικονομικού εμπάργκο. Καταστροφή με την οποία η Δύση όχι μόνο πισωγυρίζει αυτές τις χώρες μισό αιώνα πίσω αλλά επί πλέον όπως δείχνουν ορισμένες περιοχές του πλανήτη, νησίδες απόλυτης μιζέριας σε πλήρη εγκατάλειψη, δεν θα δίσταζε να τους αρνηθεί οποιαδήποτε έστω εξαρτημένη ανοικοδόμηση, εντάσσοντας τες σ' αυτές εφ' όσον δεν υποταχθούν ολοκληρωτικά. Η σημερινή λοιπόν βία είναι πολύ πιο βάρβαρη κι απάνθρωπη κι απ' αυτήν της αποικιοκρατίας. Και δεν είναι τυχαίο ότι τόσο η Βοσνία όσο και το Κόσοβο σήμερα θυμίζουν περισσότερο ναζιστικό lebensraum (ζωτικός χώρος), ευρωπαϊκή χώρα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υπό γερμανική κατοχή παρά αποικίες.
Τέλος ο σημερινός δυτικός φιλελεύθερος φασισμός και κυρίως το κοινωνικο-οικονομικό του σύστημα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού έχουν τις εκατόμβες τους, τα εκσυγχρονισμένα κρεματόριά τους. Σύμφωνα με τις επίσημες ετήσιες εκθέσεις του ΟΗΕ, περίπου 35.000 παιδιά και ενήλικες χάνουν καθημερινά τη ζωή τους στον Τρίτο Κόσμο από την πείνα, τις μολύνσεις, απλές ιάσιμες ασθένειες λόγω έλλειψης φαρμάκων και στοιχειώδους περίθαλψης. Πράγμα που σημαίνει, όπως ειπώθηκε κι από άλλους, ότι κάθε τρία χρόνια ο καπιταλισμός προκαλεί τόσα θύματα όσα είχε ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος. Και τίποτα δεν δείχνει πιο καθαρά την σχιζοφρένεια του σημερινού συστήματος όσο η αντίφαση ανάμεσα σε διάφορα αιτήματα στη Δύση ορισμένων που εν είδει αρχάγγελων ζητούν π.χ. ν' απαγορευτούν οι εκτρώσεις, γιατί είναι δολοφονίες που παραβιάζουν το δικαίωμα στη ζωή του εμβρύου, και την πλήρη αδιαφορία τους μέχρι συνενοχής, μπρος σ' αυτές τις εκατόμβες, και την εμφανή καταπάτηση του δικαιώματος στη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.
Οι ελλείψεις αυτές που οδηγούν στον θάνατο δεν οφείλονται στο ότι οι χώρες του Τρίτου Κόσμου είναι τόσο φτωχές που δεν διαθέτουν φάρμακα. Όπως τόδειξε ολοκάθαρα το πρόσφατο ζήτημα του AIDS στην Αφρική, φάρμακα υπάρχουν, αλλά είναι οι δυτικές πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες που δεν τους επιτρέπουν να τα αγοράσουν για να πουλήσουν τα πανάκριβα δικά τους. Αυτή την στιγμή υπάρχουν μικρές φαρμακοβιομηχανίες στην Αφρική και στις Ινδίες που παράγουν τα αναγκαία φάρμακα για την θεραπεία του AIDS σε φτηνές και προσιτές γι' αυτούς τιμές. Τα 30 όμως εκατομμύρια Αφρικανοί πούχουν προσβληθεί απ' τον ιό του AIDS θα οδηγηθούν στον θάνατο γιατί δεν είναι σε θέση να πληρώσουν το πανάκριβο φάρμακο των δυτικών φαρμακοβιομηχανιών, αφού η Δύση απειλεί αυτές τις χώρες με οικονομικά αντίποινα και απαγορευτικά πρόστιμα αν δεν προμηθευτούν τα δικά τους. Αναγκαία λοιπόν συνθήκη για να κρατηθούν ψηλά τα κέρδη των δυτικών φαρμακοβιομηχανιών, οι μετοχές τους, τα δυτικά χρηματιστήρια, οι χρηματιστηριακές και τραπεζικές αγορές είναι η θανάτωση δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στον Τρίτο Κόσμο. Δόλοφόνος και μάλιστα μαζικός είναι το ίδιο το σύστημα του παγκοσμι-οποιημένου καπιταλισμού και η λογική του και όχι κάποιος παράφρονας δικτάτορας. Κι όποιος ισχυρίζεται ότι αυτό το απάνθρωπο, εγκληματικό και βάρβαρο σύστημα μπορεί ν' αλλάξει ουσιαστικά κι όχι κατ' επίφαση, με ειρηνικά μέσα, χωρίς να ζημιωθεί κανένας, είναι αφελής, ανιστόρητος αν όχι συνένοχος.
Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ Αθήνα Ιούνης 2001
Πέρα από το γεγονός ότι απέκρυψαν τα στοιχεία που συνέλεξαν γιατί αυτά διέψευδαν την πάρα πάνω θέση τους, η ίδια η ενέργεια μιλούσε από μόνη της. Αν θέλαμε να χτυπήσουμε τον Μιχαλολιάκο τι πιο απλό για μας από το να επιλέξουμε το κλασικό 45άρι αφού αυτός δεν τηρούσε κανένα σοβαρό μέτρο ασφαλείας (σωματοφύλακες, θωρακισμένο αυτοκίνητο) ενώ η περιοχή ήταν ιδανική για μια τέτοιου είδους ενέργεια. Απ' την άλλη, ποτέ στο παρελθόν δεν έχουμε χρησιμοποιήσει τηλεχειριζόμενη βόμβα μεγάλης ισχύος σε στενό δρόμο του κέντρου με πολυκατοικίες απ' τις δύο πλευρές του, όπου υπάρχει μεγάλο ρίσκο για τυχαία θύματα. Τη χρησιμοποιήσαμε μόνο σε ανοιχτούς χώρους σε προάστια όπως το Κεφαλάρι, στην Πολιτεία, στο Ψυχικό, στην Γλυφάδα, στο Καβούρι.
Τέλος η ίδια η αποτυχία της ενεργείας δείχνει τους δράστες. Γιατί αποτυχία τηλεχειριζόμενης βόμβας σε πεζό είναι άθλος. Οι δικές μας αποτυχίες δεν ήταν ενάντια σε πεζούς αλλά ενάντια σε θωρακισμένα αυτοκίνητα που κινούνταν με ταχύτητα περίπου 60 χιλιομέτρων τη ώρα. Κι όπως έχουμε εξηγήσει στο παρελθόν ένα ανθρώπινο λάθος μισού δευτερολέπτου στο πάτημα του διακόπτη του τηλεχειριστηρίου συνεπάγεται απόσταση περίπου 8 μέτρων ανάμεσα στο θωρακισμένο αυτοκίνητο και την βόμβα ενώ σε έναν πεζό αυτή είναι περίπου 70 εκατοστά του μέτρου δηλαδή ασήμαντη. Τη μόνη φορά που τη χρησιμοποιήσαμε ενάντια σε πεζό, σε αμερικάνο μισθοφόρο στρατιωτικό στη διάρκεια της εγκληματικής επίθεσης ενάντια στο Ιράκ η επιτυχία ήταν απόλυτη.
Η αποτυχία της βόμβας ενάντια στον Μιχαλολιάκο ήταν εσκεμμένη και έργο επαγγελματιών πρακτόρων. Άφησαν τον Μιχαλολιάκο να στρίψει στην είσοδο της πολυκατοικίας ώστε νάναι καλυμμένος και μόνο τότε πάτησαν τον διακόπτη. Έτσι πέτυχαν και τις μεγάλες καταστροφές που ήταν απαραίτητες για τους στόχους τους και ο Μιχαλολιάκος δεν έπαθε τίποτε.
Η βόμβα τοποθετήθηκε από αμερικανούς πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών με συγκεκριμένο στόχο. Ήταν μια εκφοβιστική προειδοποίηση προς την κυβέρνηση ότι δεν πρόκειται ν' ανεχθούν άλλη καθυστέρηση στην κατάθεση και ψήφιση του τρομονόμου δημιουργώντας παράλληλα ευνοϊκές συνθήκες για την συσπείρωση του πολιτικού κόσμου, την κοινή αποδοχή του από τα δύο μεγάλα κόμματα τουλάχιστον, και την υπερψήφιση του. Ένα και μόνο στοιχείο που ενώ ήταν εξώφθαλμο, δεν μνημονεύτηκε από τα μίντια, το επιβεβαιώνει. Λίγες μέρες πριν, ο υπουργός Δικαιοσύνης υποστήριζε ότι στο σχέδιο νόμου η λήψη δείγματος DNA από κατηγορούμενους δεν θάναι υποχρεωτική. Την μεθεπομένη της βόμβας ημέρα Τρίτη σε νέα συνέντευξη του υποστήριζε για πρώτη φορά το αντίθετο! Και μιλάμε για πανεπιστημιακό που υποτίθεται ότι έχει στέρεες πεποιθήσεις που δεν τις αλλάζει αυθημερόν σαν τα πουκάμισα.
Θα μας πουν ότι όλα αυτά είναι αυθαίρετες υποθέσεις κι ότι δεν έχουμε αποδείξεις. Είναι η μόνιμη επωδός των σοβαροφανών πληρωμένων κονδυλοφόρων που παρόμοια αμφισβητούσαν την ανάμιξη των αμερικάνων στο πραξικόπημα του 67 ή σ' αυτό του Ιωαννίδη που ανέτρεψε τον Μακάριο και οδήγησε στην Τούρκικη εισβολή, κατοχή και σημερινή ντε φάκτο διχοτόμηση, επειδή δεν υπήρχαν αποδείξεις. Σύμφωνα μ' αυτήν την ψευδό επιστημονική λογική οι αντιστασιακοί εκείνης της περιόδου θάπρεπε να περιμένουν 30 χρόνια μέχρις ότου αποκτήσουν τις περίφημες αποδείξεις πριν καταγγείλουν τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Για δύο λόγους δεν καταγγείλαμε νωρίτερα αυτήν την προβοκάτσια. Ο πρώτος και κυριότερος ήταν ότι η οποιαδήποτε παρέμβαση μας στην συγκεκριμένη συγκυρία δεν θα μας προσέφερε κανένα ουσιαστικό θετικό αποτέλεσμα. Τα ασφυκτικά ελεγχόμενα από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες μίντια με την συστηματική προπαγάνδα τους θα εξουδετέρωναν αρκετά εύκολα την ουσία της καταγγελίας μας παρουσιάζοντας την σαν απεγνωσμένη προσπάθεια από μέρους μας ν' αποτρέψουμε την ψήφιση του τρομονόμου. Αποφασίσαμε λοιπόν να περιμένουμε την ψήφιση του και να παρέμβουμε μετά. Άλλωστε, όπως θα εξηγήσουμε πάρα κάτω, η ψήφιση του αποτελεί πανηγυρική επιβεβαίωση των απόψεων μας για την φύση του καθεστώτος.
Ο δεύτερος λόγος ήταν μια πολύ μικρή επιφύλαξη που διατηρούσαμε ότι θα μπορούσε θεωρητικά, όσο απειροελάχιστη κι αν ήταν αυτή η πιθανότητα, να είναι κάποια άλλη αριστερή οργάνωση κοινωνικής ανατροπής, νέα ή όχι, που είχε τοποθετήσει την βόμβα και για κάποιους άγνωστους λόγους, δεν είχε αναλάβει την ευθύνη εξ αρχής. Σήμερα όμως μετά την τροπή που πήραν τα πράγματα και μετά από τόσους μήνες, πιστεύουμε ότι αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο θάχε υπάρξει οπωσδήποτε διεκδίκηση της ενέργειας και συνεπώς θα πρέπει ν' αποκλείσουμε κατηγορηματικά αυτό το ενδεχόμενο.
FBI, ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Όταν πριν από μερικά χρόνια δικάζονταν στις ΗΠΑ ο πρόσφατα εκτελεσθείς Μακβέι για την βόμβα στην Οκλαχόμα, οι σημαντικότερες αμερικάνικες ημερήσιες εφημερίδες υποστήριζαν κατά την διάρκεια της δίκης, με το γνωστό άγαρμπο αμερικάνικο στυλ, τα εξής: το πρόβλημα δεν είναι αν ο Μακβέι είναι αθώος ή ένοχος, το πρόβλημα είναι ότι ο αμερικάνικος λαός πρέπει νάναι πεισμένος ότι υπάρχει κράτος. Την αντίληψη αυτή περί Δικαιοσύνης, εκφρασμένη σε κύρια άρθρα που σ' αυτές τις συνθήκες αντανακλούν την άποψη του κατεστημένου κι όχι την προσωπική του δημοσιογράφου, θα αποδέχονταν ασμένως ο ίδιος ο Χίτλερ. Και γίνεται ακόμη πιο ανατριχιαστική αν αναλογιστούμε ότι η ενέργεια του Μακβέι είχε προκαλέσει γενική κατακραυγή με τα 168 θύματα κι ότι απ όσα παρουσιάζονταν στον τύπο και με την επιφύλαξη ότι ήταν αληθινά, φαίνονταν ότι ήταν ο πραγματικός δράστης.
Η αντίληψη αυτή φαίνεται ότι πρυτάνευσε και στην άλλη μεγάλη δίκη τρομοκρατίας, αυτήν που έγινε πρόσφατα στην Σκωτία για την βομβιστική επίθεση που κατέστρεψε εν πτήσει το αεροπλάνο της Pan Am πάνω από το Λόκερμπι, τον Δεκέμβρη του 1988 προκαλώντας 259 νεκρούς. Κατηγορούμενοι ήταν δυο Λίβυοι, που εντόπισαν οι αμερικάνικες και οι αγγλικές μυστικές υπηρεσίες ύστερα από έρευνες που κράτησαν αρκετά χρόνια. Συμφωνα με το κατηγορητήριο, οι Λίβυοι εργάζονταν για την υπηρεσία πληροφοριών της Λιβύης, σαν υπάλληλοι στο γραφείο της Λιβυκής αεροπορικής εταιρείας στην Μάλτα. Η δίκη αυτή πραγματοποιήθηκε ύστερα από συμφωνία ανάμεσα στους αγγλοαμερικανούς και την Λιβύη, που δέχτηκε να παραδώσει τους δύο πολίτες της, τους οποίους θεωρούσε αθώους, για να δικαστούν σε μια δίκαια δίκη από τριμελές δικαστήριο αποτελούμενο από Σκωτσέζους δικαστές, με δικαίωμα έφεσης. Με αντίτιμο την άρση του Δυτικού οικονομικού εμπάργκο κατά της Λιβύης.
Στη διάρκεια της πολύμηνης δίκης, όλα τα αποδεικτικά στοιχεία, ένα μετά το άλλο, κατέρρευσαν. Σε τέτοιο σημείο που οι δικηγόροι της υπεράσπισης παραιτήθηκαν του δικαιώματος τους να αγορεύσουν θεωρώντας σίγουρη την αθώωση των κατηγορουμένων. Τα κυριότερα στοιχεία ήταν ένα μικροσκοπικό κομμάτι ολοκληρωμένου κυκλώματος, μεγέθους τμήματος νυχιού. το οποίο είχε βρεθεί στον τόπο της έκρηξης και ήταν του ίδιου τύπου με αυτά που υπήρχαν σε χρονοδιακόπτες που είχε αγοράσει η Λιβύη από μια ελβετική εταιρεία. Και μια μαρτυρία ενός εμπόρου της Μάλτας που αναγνώριζε τον ένα κατηγορούμενο σαν τον αγοραστή κάποιου ρούχου, ίνες του οποίου βρέθηκαν στα συντρίμια του αεροπλάνου. Ο μεν έμπορος έπεσε σε τόσες αντιφάσεις που αναγκάστηκε να ομολογήσει, σε πλήρη σύγχυση, ότι δεν γνώριζε αν ο Λίβυος ήταν ο πραγματικός αγοραστής, ο δε ιδιοκτήτης της ελβετικής εταιρείας κατασκευής των χρονοδιακοπτών, όπως και ο τεχνικός σύμβουλος του, αφού εξέτασαν με το μικροσκόπιο το τμήμα της πλακέτας, απέρριψαν κατηγορηματικά και οι δύο, την περίπτωση νάχει χρησιμοποιηθεί αυτό το κομμάτι, όπως και ότι προέρχονταν από δικό τους ολοκληρωμένο κύκλωμα χρονοδιακόπτη παραγωγής τους!
Τέτοια ήταν η απόγνωση αυτών που οργάνωσαν τη δίκη, που τις παραμονές της έκδοσης της απόφασης, ένα από τα σημαντικότερα αμερικανικά έντυπα έγραψε ότι υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες αθώωσης των κατηγορουμένων κι ότι σ' αυτήν την περίπτωση θαχουμε ένα από τα μεγαλύτερα φιάσκο, θα σημαίνει ότι δέκα χρονιά ερευνών και μια πολύμηνη δίκη έφεραν ένα μηδενικό απότέλεσμα, ότι εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν στο βρόντο, ότι γελοιοποιήθηκαν οι αμερικάνικες και αγγλικές μυστικές υπηρεσίες σαν ανίκανες και θα σημαίνει απογοήτευση των συγγενών των θυμάτων που αναμένουν καταδικαστική απόφαση όχι μόνο για ηθική ικανοποίηση αλλά και για να ξεκινήσουν αγωγές για αποζημίωση από τη Λιβύη. Ας προσθέσουμε εδώ για όποιον αφελή δεν αντιλαμβάνεται πώς μπορεί να ικανοποιείται κάποιος ηθικά με την καταδίκη ενός αθώου, ότι είναι πάγια χαφιέδικη πρακτική οι μυστικές υπηρεσίες να εκμεταλλεύονται την συναισθηματική φόρτιση των συγγενών, ψιθυρίζοντας τους ότι είναι σίγουροι ότι αυτοί είναι οι ένοχοι αλλά σε ζητήματα τρομοκρατίας δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν δικαστικές αποδείξεις κι έτσι μέσω αυτών έχουν ένα ισχυρό μέσο πίεσης για καταδικαστική απόφαση.
Λογικό λοιπόν ήταν, η απόφαση να στηριχτεί στην πάρα πάνω αντίληψη περί Δικαιοσύνης που λέει ότι το πρόβλημα δεν είναι αν ο κατηγορούμενος είναι αθώος ή ένοχος. Και να καταδικαστεί ο ένας σε ισόβια ενώ αθωώνονταν ο άλλος. Η απόφαση αυτή θεωρήθηκε δικαιολογημένα σκανδαλώδης όχι μόνο από την Λιβύη αλλά και από δυτικούς πανεπιστημιακούς και νομικούς, ενώ ο δυτικός τύπος έχει στην κυριολεξία καταπιεί τη γλώσσα του. Η απόφαση αυτή επέτρεψε στους αγγλοαμερικανούς να παρατείνουν την ομηρεία της Λιβύης αφού όχι μόνο δεν προχώρησαν στην άρση του εμπάργκο όπως είχαν συμφωνήσει αλλά εξασκούν σήμερα νέες πιέσεις ν' αναλάβει την ευθύνη δημόσια η Λιβύη καταβάλλοντας τεράστιες αποζημιώσεις ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Το σκάνδαλο όμως δεν σταματάει εδώ. Σύμφωνα με βιβλίο που εκδόθηκε στην Γαλλία γύρω στο τέλος της δίκης, αποσπάσματα του οποίου παρουσίασε η Monde Diplomatique του Μαρτίου, τα δυο κομμάτια ολοκληρωμένου κυκλώματος που ενοχοποιούσαν τη Λιβύη όχι μόνο για το Λόκερμπι αλλά και για ένα άλλο γαλλικό αεροπλάνο πούχε πέσει τον Σεπτέμβρη του 1989 από βόμβα πάνω από την έρημο Τενερέ της Σαχάρας με 170 νεκρούς, ήταν χαλκευμένα από τους αμερικάνους. Απ' τον ειδικό στα εκρηκτικά, του εργαστηρίου του FBI πράκτορα Τ. Thurman, ο οποίος «βρήκε» το μεν κομμάτι της πλακέτας στο Λόκερμπι, ενάμιση χρόνο μετά την έκρηξη, το δε της πλακέτας στο Τενερέ, 50 χιλιόμετρα μακριά απ' το σημείο της έκρηξης, κι ενώ οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες πούχαν ερευνήσει σχολαστικά την περιοχή δεν τόχαν βρει. Ο πράκτορας αυτός πούχε την φήμη, σύμφωνα με το βιβλίο, του ανθρώπου που εργάζονταν με βάση την αρχή «του ψιθυρίζεις μια άποψη και στην τεκμηριώνει επιστημονικά», τέθηκε σε διαθεσιμότητα από το FBI το 1997 αφού είχε καταγγελθεί σαν χαλκευτής στοιχείων σε διάφορες υποθέσεις στις ΗΠΑ, σε άλλο βιβλίο που κυκλοφόρησε εκεί. θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι πρώτες έρευνες των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών, κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι η συνδεσμολογία και τα υλικά της βόμβας στο Τενερέ έδειχναν μια συγκεκριμμένη Παλαιστινιακή οργάνωση με στενούς δεσμούς τόσο με τη Συρία όσο και το Ιράν. Η εκδοχή αυτή εγκαταλείφθηκε μετά τα ευρήματα του Thurman κι ορισμένα άλλα «στοιχεία» της CIA που ενοχοποιούσαν την Λιβύη, στο δεύτερο εξάμηνο του 1990, τη στιγμή της προετοιμασίας του πολέμου στον Κόλπο, όπου η μεν Συρία και το Ιράν προσχώρησαν στο δυτικό στρατόπεδο η δε Λιβύη τάχθηκε εναντίον του πολέμου. Τέλος θα πρέπει να προσθέσουμε ότι, σύμφωνα πάντα με το βιβλίο, τρία διαφορετικά επιστημονικά εργαστήρια των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών και της αστυνομίας που εξέτασαν κατ' επανάληψη το κομμάτι του ολοκληρωμένου κυκλώματος της βόμβας στο Τενερέ, κατέληξαν στο τελείως αντίθετο συμπέρασμα απ' αυτό του FBI. Απέρριψαν και τα τρία κατηγορηματικά, την περίπτωση αυτό το κομμάτι να προέρχεται από μηχανισμό πυροδότησης βόμβας που έχει εκραγεί.
Η καταδίκη του Λίβυου φαίνεται λοιπόν ότι έγινε στο όνομα της πάρα πάνω αντίληψης περί Δικαιοσύνης. Αυτή στη σημερινή Δημοκρατία Δυτικού τύπου που λέγεται ΗΠΑ αλλά και σε ορισμένες άλλες Δυτικοευρωπαϊκές όχι μόνο δεν έχει καμιά σχέση με την περίφημη αρχή της νομιμότητας που είναι κατάκτηση του Διαφωτισμού, αναφέρεται σε όλες τις διακηρύξεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου και στα Συντάγματα και είναι το θεμέλιο του Ποινικού Δικαίου στη Δημοκρατία, αλλά δεν διαφέρει σε τίποτε από αυτήν των ναζί. Σύμφωνα με τον θεωρητικό τους, υπουργό προπαγάνδας Γκέμπελς σκοπός της Δικαιοσύνης δεν είναι κατά κύριο λόγο τα αντίποινα ή η βελτίωση αλλά γενικότερα η διατήρηση του Κράτους. Το κριτήριο δεν πρέπει να είναι ο νόμος, αλλά η απόφαση ότι το κριτήριο «άνθρωπος» πρέπει να παραμεριστεί.
Αναφερθήκαμε όσο πιο σύντομα μπορούσαμε σ' αυτήν την μεγάλη αλλά άγνωστη στην Ελλάδα πρόσφατη δίκη γιατί είναι διαφωτιστική για τον βίο και την πολιτεία των σημερινών επικυρίαρχων αμερικάνων και κατ' επέκταση ρίχνει άπλετο φως στους λόγους της ψήφισης του τρομονόμου και τους στόχους που επιδιώκει. Το κλειδί της υπόθεσης και εδώ είναι η πάρα πάνω μεταμοντέρνα αμερικάνικη αντίληψη περί Δικαιοσύνης. Δεν ενδιαφέρει τόσο αν όσοι κατηγορηθούν είναι αθώοι ή ένοχοι, αν έχουν διαπράξει κάποια βίαιη ενέργεια ή όχι, αν είναι μέλη της 17Ν, άλλης οργάνωσης ή τελείως άσχετοι, αρκεί να φυλακιστούν ορισμένοι ύποπτοι του ευρύτερου αριστερού χώρου της κοινωνικής ανατροπής με προφίλ συμβατό. Αυτό θα παρουσιαστεί στο εξωτερικό και κυρίως στις ΗΠΑ και στην Αγγλία σαν φοβερή επιτυχία στη μάχη κατά της τρομοκρατίας, αφού θα τους παρουσιάσουν σαν στενούς συνεργάτες ή βοηθητικούς ή και μέλη της 17Ν, σαν το πρώτο μεγάλο βήμα για την εξάρθρωση της. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης αποκάλυψε άθελα του, το μαθηματάκι των αμερικάνων, δηλώνοντας πρόσφατα τελείως ξεκάρφωτα: Εμείς είχαμε στη φυλακή τους τρομοκράτες της 17Ν και το ΠΑΣΟΚ τους έβγαλε. Προφανώς εννοούσε τους Μπαλάφα και Σκυφτούλη, γιατί άλλοι δεν υπήρχαν, τους οποίους βαφτίζει αναδρομικά μέλη της 17Ν κι ενώ γνωρίζει καλά ότι δεν είχαν κι ούτε έχουν καμιά σχέση με μας κι ότι αθωώθηκαν από τα Δικαστήρια. θα μας πουν. Καλά πώς ξέρετε ότι δεν θα συλλάβουν και σας, ότι δεν έχουν στοιχεία εναντίον σας. Το γνωρίζουμε γιατί σήμερα επαναλαμβάνεται η σκευωρία που οι αμερικάνοι ετοίμαζαν το 1995, με την λίστα ονομάτων που δήθεν βρήκαν στα αρχεία της Στάζι και ορισμένους άλλους συνήθεις υπόπτους, που είχαμε καταγγείλει τότε. Αν είχαν στοιχεία εναντίον μας θα μας είχαν συλλάβει από τότε όπως συνέλαβε η αγγλική αστυνομία σε πέντε μέρες τον φασίστα βομβιστή, που έβαζε βόμβες στο Λονδίνο σε παμπ όπου σύχναζαν μετανάστες και ομοφυλόφιλοι, αφού τον αναγνώρισαν σε βίντεο κρυφής κάμερας. Αν δεν προχώρησαν τότε σε συλλήψεις υπόπτων είναι ακριβώς γιατί γνώριζαν ότι αυτοί σαν αθώοι που ήταν υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να αθωωθούν στα Δικαστήρια (κι όχι επειδή φοβούνται οι ένορκοι όπως μωρολογούν οι διάφοροι φασιστοειδείς υπαλληλάκοι) ενώ σήμερα μετά την ψήφιση του τρομονόμου είναι σίγουροι ότι θα καταδικαστούν και θα φυλακιστούν.
Ο τρομονόμος κουρελιάζει το Σύνταγμα που προβλέπει ρητά στο άρθρο 97 ότι τα πολιτικά εγκλήματα ανήκουν στην δικαιοδοσία των ορκωτών δικαστηρίων. Καταργεί τα τελευταία ψήγματα Δικαιοσύνης, οργανώνοντας ξεδιάντροπα μια παρωδία δίκης, εν κρύπτω και παραβύστω με απροκάλυπτους ψευδομάρτυρες αφού είναι ανώνυμοι και λαδωμένοι με τα τεράστια ποσά της επικήρυξης. Χωρίς ενόρκους που είναι στοιχειώδης εγγύηση ανεξαρτησίας. Με δικαστές απλούς διεκπεραιωτές που δεν θα θέλουν ή μπορούν να κρίνουν την γνησιότητα των στοιχείων, όπως τα πιο πάνω χαλκευμένα ολοκληρωμένα κυκλώματα, που θα τους παρουσιάζουν το FBI και η CIA μέσω των ελληνικών υπηρεσιών του υπαλληλάκου. Που δεν θα μπορούν να αθωώσουν κατηγορούμενο για να μην γελοιοποιηθεί το κράτος, οι αμερικάνικες κι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες, η Δικαιοσύνη και κατηγορηθούν ότι υποκύπτουν στους τρομοκράτες. Ισοδυναμεί με διοικητικό μέτρο φυλάκισης ανάλογο με τις μετεμφυλιακές εκτοπίσεις που προσπαθεί να καλυφθεί άτσαλα πίσω απ' την τήβεννο του Δικαστή. Φυλάκιση που αποφασίζει όχι η ελληνική διοίκηση αλλά οι πανίσχυρες και αυτονομημένες από την πολιτική εξουσία, αφού φακελώνουν και ελέγχουν ηλεκτρονικά τους πάντες, αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες FBI-CIA με τις γνωστές μαφιόζικες μεθόδους τους. Ισοδυναμεί με κατάργηση όχι μόνο της αρχής της νομιμότητας αλλά και του στοιχειώδους δικαιώματος σε δίκη, άρα σε πισωγύρισμα σε καθεστώς που ακυρώνει τον Διαφωτισμό, είναι συνεπώς καθαρά φασιστικό.
Μπορεί για τον Μπαλζάκ στη Γαλλία του 19ου αιώνα με καθεστώς ούτε καν Δημοκρατίας αλλά Συνταγματικής Μοναρχίας ο εισαγγελέας να ήταν ο ισχυρότερος άνθρωπος της χώρας, στη «Δημοκρατική» Ελλάδα του 21ου αιώνα, χάρη στον νέο Μπεκαρία-Σταθόπουλο ο ισχυρότερος άνδρας της χώρας δεν είναι ο εισαγγελέας αλλά ο μαφιόζος πράκτορας του FBI ή της CIA.
Όλα τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν υπέρ του τρομονόμου είναι πιστή αντιγραφή της κριτικής των ναζί κατά της αρχής της νομιμότητας. Με μόνη διαφορά ότι τη θέση του κομμουνιστή (που σαν επαναστάτης τότε θεωρούνταν τρομοκράτης) ή του Εβραίου παίρνει σήμερα ο τρομοκράτης. Ότι το οργανωμένο έγκλημα και ο κομμουνισμός δεν είναι δυνατόν να καταπολεμηθούν με σεβασμό του νόμου και των δικαιωμάτων. Ότι αυτά πρέπει να περιοριστούν, να μην ισχύουν για τους κατηγορούμενους. Ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν αποδείξεις στα δικαστήρια εναντίον τους κι ότι θα πρέπει να καταδικάζονται με απλές ενδείξεις ή υποψίες. Ότι όποιος δεν είναι κομμουνιστής (τρομοκράτης) ή Εβραίος δεν έχει να φοβηθεί τίποτε.
Όσον αφορά το λαϊκίστικο, καφενειακού επιπέδου αλλά μηδαμινό για επιστημονική συζήτηση επιχείρημα, «καλά μόνο εμείς είμαστε δημοκράτες, γιατί δεν βλέπετε τι κάνουν οι άλλες μεγάλες χώρες», δυστυχώς γι' αυτούς και εδώ τον λόγο έχει ο Χίτλερ. Οταν τον κατηγόρησαν για τους νόμους υποχρεωτικής στείρωσης απάντησε ότι αντέγραψε τους νόμους των περισσότερων πολιτειών των δημοκρατικών ΗΠΑ που είχαν εξαναγκάσει δεκάδες χιλιάδες αμερικανούς σε στείρωση. Το ίδιο έκανε όταν τον κατηγόρησαν για τους ρατσιστικούς νόμους του 1935 που αφαιρούσαν από τους Εβραίους το εκλογικό δικαίωμα και απαγόρευαν την ανάμειξη αίματος ανάμεσα σε Εβραίους και μη. Απάντησε ότι οι πολιτείες του νότου των ΗΠΑ είχαν πάρει τα ίδια ακριβώς μετρά για τους μαύρους.
Για του λόγου το ασφαλές ας επιχειρήσουμε μια σύντομη σύγκριση της δίκης του Λόκερμπι με αυτήν των ναζί για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ. Ανεξάρτητα απ' το αν ο εμπρησμός ήταν ή όχι προβοκάτσια και θεωρείται ότι ήταν, παραμένει ιστορικά αποδεδειγμένο και αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο μόνος καταδικασθείς, ο Ολλανδός Βαν ντερ Λούμπε, αφελής οικοδόμος κομμουνιστής, δρώντας τελείως μόνος του, είχε πράγματι βάλει τις εμπρηστικές βόμβες στο Ράιχσταγκ και ήταν δράστης ή ένας απ' αυτούς. Οι άλλοι όμως τρεις κατηγορούμενοι Βούλγαροι κομμουνιστές και κυρίως ο διάσημος Δημητρώφ αθωώθηκαν πανηγυρικά. Ας θυμίσουμε ότι ο Δημητρώφ ήταν όχι μόνο ιδρυτής και ηγέτης του Κ.Κ. Βουλγαρίας, είχε ηγηθεί της αποτυχημένης εξέγερσης του 1923 και της μετέπειτα ένοπλης τρομοκρατίας κατά των βούλγαρων φασιστών, αλλά επί πλέον ήταν υπεύθυνος της Κομμουνιστικής Διεθνούς για την κεντρική Ευρώπη σε μια εποχή όπου η Διεθνής διέθετε και χρησιμοποιούσε παράνομο ένοπλο μηχανισμό και στηρίζονταν στην Σοβιετική Ένωση του Στάλιν. Δηλαδή συγκριτικά σήμερα ο Κάρλος ή ο Μπεν Λάντεν είναι απλοί πρόσκοποι. Το ανώτατο λοιπόν Δικαστήριο της Λειψίας δικάζοντας με βάση την αρχή της νομιμότητας και τα αποδεικτικά στοιχεία εν αντιθέσει με αυτό του Λόκερμπι τους αθώωσε προκαλώντας την οργή τόσο του Χίτλερ όσο και του Γκέριγκ. Το δικαστήριο σεβόμενο τη διαδικασία και τα δικαιώματα των κατηγορουμένων έδωσε την δυνατότητα στον Δημητρώφ να εκφωνήσει τον γνωστό θαρραλέο αντιφασιστικό λόγο του κατακεραυνώνοντας τους ναζί εν αντιθέσει με το ελληνικό «Δημοκρατικό» δικαστήριο που δικάζοντας τον αναρχικό αγωνιστή Μαζιώτη, δεν του επέτρεψε να απολογηθεί, αφαιρώντας του τον λόγο. Όντας κατηγορούμενος για μια μικρή βόμβα που δεν έσκασε, που την είχε ομολογήσει και που είναι καλαμπουράκι σε σχέση με τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ή ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ
Η διενέργεια εκλογών και η ύπαρξη κοινοβουλίων από μόνα τους, δεν σημαίνουν την ύπαρξη Δημοκρατίας, όπως το δείχνουν τα παραδείγματα της μετεμφυλιακής κοινοβουλευτικής Ελλάδας, της σημερινής Τουρκίας, των χωρών του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού και των δεκάδων άλλων του Τρίτου Κόσμου. Η αναγνώριση από την Δύση, των χωρών αυτών σαν δημοκρατικών, αμέσως μετά την διοργάνωση εκλογών δεν μπορεί βέβαια να σημαίνει ότι χώρες που ήταν επί δεκαετίες δικτατορικές ή φασιστικές όπως η Ισπανία του Φράνκο ή η Χιλή του Πινοσέτ, και χωρίς να ανατραπεί ο κρατικός μηχανισμός τους από λαϊκή εξέγερση, μετατράπηκαν ειρηνικά, εν μια νυκτί, σε δημοκρατίες. Η αναγνώριση αυτή δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι έχουμε μια αντίρροπη σύγκλιση προς μια κοινή μορφή πολιτεύματος των πρώην δικτατορικών που μπαίνουν σε κάποια πορεία αργού εκδημοκρατισμού και των δυτικών που ακολουθούν μια αντίστροφη πορεία εκφασισμού.
Χωρίς να χρειάζεται εδώ να επεκταθούμε στο ζήτημα του περιορισμού μέχρι εκμηδένισης πολλών ατομικών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, ούτε στον μαζικό ηλεκτρονικό έλεγχο και φακέλωμα των δυτικών χωρών κι όχι μόνο του Εσελον, μέσω του οποίου το παλιό πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων έχει αντικατασταθεί σήμερα από το μοντέρνο πολλαπλό για κάθε μορφής συμπεριφορά του πολίτη, θα περιοριστούμε στο ζήτημα των βασανιστηρίου που είναι αποκαλυπτικό. Ενώ ο μαθητής των Εγκυκλοπαιδιστών Μπεκαρία ζητούσε πριν από σχεδόν 2,5 αιώνες την κατάργηση των βασανιστηρίων, σήμερα αυτά χρησιμοποιούνται συστηματικά σε όλες τις δυτικές «Δημοκρατίες». Στις 28 Ιουλίου 1999 και έξι ολόκληρα χρόνια μετά την κατάθεση του ένδικου μέσου, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, καταδίκασε ομόφωνα τη Γαλλία για χρήση βασανιστηρίων ενάντια σε ποινικό κρατούμενο. Σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής του ΟΗΕ ενάντια στα βασανιστήρια του Μάη του 2000, οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν συστηματικά βασανιστήρια ενάντια στους κρατούμενους χρησιμοποιώντας ειδικά όργανα (stun belts και άλλα) για να διοχετεύουν ηλεκτρικό ρεύμα στο σώμα τους. Κάλεσε δε τις ΗΠΑ να καταργήσουν αυτά τα όργανα. Βασανιστήρια γίνονται, όπως έχει επανειλημμένα καταγγελθεί, -και σε όλες τις άλλες δυτικές χώρες, όχι μόνο σε βάρος των ποινικών, αλλά και πολιτικών κρατουμένων και μεταναστών στην Βρετανία, στη Γερμανία, στην Ιταλία, Ισπανία και βέβαια στην Ελλάδα κλπ. Η δικαιολογία τους ότι αυτά γίνονται μόνο σε εγκληματίες ή τρομοκράτες είναι η ίδια με αυτές των φασιστικών καθεστώτων που δεν άγγιζαν την λεγόμενη σιωπηλή πλειοψηφία. Ακόμη και η Χούντα βασάνιζε μόνο τους αντιστασιακούς ή τους κομμουνιστές που όντας τότε επαναστάτες, ήταν οι σημερινοί τρομοκράτες.
Όσον αφορά την δήθεν δημοκρατική και ανθρωπιστική κατάκτηση της κατάργησης της θανατικής ποινής στις δυτικές «Δημοκρατίες» πρόκειται γα φαρισαϊσμό αφού αυτή έχει αντικατασταθεί από το απείρως πιο απάνθρωπο και βάρβαρο καθεστώς των λευκών κελιών ή φυλακών υψίστης ασφαλείας που υπάρχουν σήμερα σ' αυτές τις χώρες με διαφορετικές ονομασίες, Μέσω της πλήρους απομόνωσης ο φυλακισμένος χάνει την αίσθηση του χρόνου, του προσανατολισμού του, παρουσιάζει διαταραχές που δεν του επιτρέπουν την παραμικρή διανοητική δραστηριότητα, δηλαδή δολοφονείται η ανθρώπινη υπόσταση του, η προσωπικότητα του ενώ παραμένει εν ζωή. Έχουμε μια διαρκή και παρατεταμένη θανατική εκτέλεση, όπου ο φυλακισμένος οδηγείται στην παράνοια, γίνεται φυτό και για τον οποίο η εκτέλεση είναι λύτρωση. Το είδαμε στην Γερμανία με τους αγωνιστές της RAF. To βλέπουμε σήμερα στην Τουρκία, η οποία έπιασε αμέσως το νόημα της υπόθεσης και είναι πρόθυμη σήμερα να «εκδημοκρατιστεί» καταργώντας την θανατική ποινή, αφού όμως κατασκεύασε τα λευκά κελιά. Το βλέπουμε στους Τούρκους ηρωικούς απεργούς πείνας που κατά δεκάδες προτιμούν το θάνατο απ' αυτά. Το βλέπουμε στην ουσιαστική πολιτική υποστήριξη που παρέχει η Ε.Ε. σ' αυτήν την ανοιχτά φασιστική βαρβαρότητα της Τουρκίας με τους 24 νεκρούς και τους 50 ζωντανούς-νεκρούς, στήριξη πούναι τελείως Λογική αφού και αυτοί έκαναν και κάνουν τα ίδια είτε στους Ιρλανδούς, είτε στους Βάσκους, είτε στους Γερμανούς, είτε στους Γάλλους.
Οι σημερινές δυτικές «Δημοκρατίες» καλλιεργούν συστηματικά την αντίληψη ότι ο φασισμός είναι ένα καθεστώς που παρουσιάζει ορισμένα ευδιάκριτα εξωτερικά επιφαινόμενα που τον χαρακτήριζαν ιστορικά σε ορισμένες χώρες, όπως τα κρεματόρια, ο αντισημητισμός του Ολοκαυτώματος, η απουσία εκλεγμένου κοινοβουλίου κλπ. Ο φασισμός όμως, με την ευρύτερη έννοια του όρου που περιλαμβάνει και τις σκληρές δικτατορίες παρ' ότι αυτές παρουσιάζουν ορισμένες διαφορές, δεν είναι αναγκαστικά αντισημητισμός αφού ούτε ο Μουσολίνι (μέχρι το 1938), ούτε ο Φράνκο, ούτε ο Σαλαζάρ, ούτε ο Πινοσέτ, ούτε η δική μας Χούντα υπήρξαν αντισημίτες. Και πέρα απ' το γεγονός ότι τόσο ο Μουσολίνι όσο και ο Χίτλερ ενώ δεν είχαν καταλάβει βίαια την εξουσία, αλλά νόμιμα μέσω κοινοβουλευτικών διαδικασιών στη συνέχεια κατήργησαν τις εκλογές, το γεγονός της ιστορικής ήττας του στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αποκλείει την όποια επανεμφάνιση του με τις ίδιες μορφές. Ακόμη κι ο ίδιος ο Χίτλερ αν επανέρχονταν σήμερα θα ήταν υπέρ του κοινοβουλευτισμού, ενώ και η δική μας η Χούντα δεν υπήρξε ιδεολογικά αντικοινοβουλευτική όπως ήταν ο Χίτλερ κι ο Μουσολίνι. Μιλούσε για προσωρινό γύψο και προχώρησε σε αμνηστεία και κοινοβουλευτισμό το 1973 που ανατράπηκε από άλλους παράγοντες, την λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Το παράδειγμα τέλος του σημερινού Ισραήλ δείχνει με τρόπο αδιαμφισβήτητο ότι το κοινοβούλιο και οι εκλογές μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά με την συστηματική φασιστική εγκληματική πρακτική των μαζικών δολοφονιών εκατοντάδων παιδιών και ενηλίκων και την πρακτική του απαρτχάιντ.
Η Δημοκρατία όμως δεν είναι ζήτημα εξωτερικών επιφαινομένων αλλά ουσίας. Αν διατηρηθούν οι εξωτερικές μορφές της αλλά αφαιρεθούν όλες οι αρχές και η θεωρία που την θεμελιώνουν, ο Διαφωτισμός, η ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη, καταρρέει από μέσα κι από μόνη της, χωρίς να την έχει ανατρέψει κανένας εξωτερικός εχθρός. Καταλήγει σε ένα καθεστώς στην Ε.Ε. και στις ΗΠΑ που αρνείται όχι μόνο ουσιαστικά αλλά και ρητά στον πολίτη το δικαίωμα να αποφασίζει μέσω των εκλογών και του κοινοβουλίου, αναθέτοντας τον σ' αυτούς που αποκαλούν decision makers, γραφειοκράτες είτε του Δημοσίου είτε των πολυεθνικών μονοπωλίων, χωρίς καμιά ουσιαστική λαϊκή νομιμοποίηση. Καταλήγει στο φαινομενικά παράδοξο, ενώ 85% του ελληνικού λαού είναι αντίθετοι στον εγκληματικό πόλεμο της Δύσης κατά της Γιουγκοσλαβίας ή ενάντια στη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, 85% των βουλευτών του κοινοβουλίου να είναι υπέρ.
Η παραδοσιακή δυτική αντίδραση που ποτέ δεν αποδέχτηκε τον Διαφωτισμό, που δεν έπαψε να τον πολεμάει αλλά μη μπορώντας να τον ανατρέψει είχε υποχρεωθεί να συμβιβαστεί μαζί του, κατόρθωσε σήμερα μετά από μια αργή αλλά συνεχή και σταθερή, βήμα προς βήμα, πορεία να τον εξουδετερώσει, να θριαμβεύσει παίρνοντας τη ρεβάνς.
Ας σημειώσουμε εδώ, ανοίγοντας μια μικρή παρένθεση, ότι οι πάρα πάνω θέσεις μας είναι και μια απάντηση σε ορισμένους τσαρλατάνους που έχουν αναλάβει εργολαβικά να μας συκοφαντούν σαν αντιδυτικούς και εθνικιστές. Εμείς κατηγορούμε την σημερινή Δύση γιατί πρόδωσε την σημαντικότερη κατάκτηση της της σύγχρονης εποχής και όχι για λόγους θρησκευτικούς ή εθνοφυλετικούς. Αυτό είναι πασίγνωστο αφού η ιδεολογική αναφορά στον Διαφωτισμό υπήρξε πάγια για όλα τα αριστερά επαναστατικά ρεύματα, απ' τον ορθόδοξο μαρξισμό μέχρι τους αναρχικούς.
Θα μας απαντήσουν ότι δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα στην δημοκρατική Δύση κι ότι αν συνέβαιναν θάχαν ξεσηκωθεί μαζικά οι λαοί. Δυστυχώς, οι ευρωπαϊκοί λαοί με εξαίρεση την Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα δεν ξεσηκώθηκαν μαζικά ούτε καν στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όπου βρίσκονταν υπό ανοιχτή κατοχή ξένων δυνάμεων. Βέβαια σε ορισμένες χώρες υπήρξε κάποια αντίσταση αλλά αυτή ήταν και μεμονωμένη και όψιμη. Παρουσιάστηκε πολύ αργά κι αφού η έκβαση του πολέμου είχε πια κριθεί. Ακόμη μαζική αντίσταση δεν υπήρξε ούτε από τον ελληνικό λαό στη διάρκεια της 7χρονης δικτατορίας (με εξαίρεση το 73), παρ' ότι ο λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία ήταν αντίθετος στην Χούντα και παρ' ότι υπήρξε κάποια αντίσταση ορισμένων οργανώσεων που σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με την μαζική αντίσταση της κατοχής.
Η ναζιστική Γερμανία έδειξε ότι η κατοχή της πιο προχωρημένης τεχνολογίας και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των καθαρών Αρίων λευκών Γερμανών μπορεί να συμβαδίζουν αρμονικά με την ανοικτή παραβίαση τους για άλλα στρώματα του πληθυσμού, τη βία και την πιο απάνθρωπη βαρβαρότητα. Το σημερινό δυτικό πολίτευμα παρουσιάζει μια ανάλογη αντιφατική φύση και θα χαρακτηρίζονταν σωστότερα όχι σαν Δημοκρατία αλλά σαν φιλελεύθερος φασισμός. Κάνει σεβαστά μέχρι ενός σημείου ορισμένα δικαιώματα του πολίτη, αυτού της σιωπηλής πλειοψηφίας προβάλλοντας μάλιστα κάποια προωθημένα που αφορούν ορισμένα τμήματα όπως τις γυναίκες και τα δικαιώματα τους (και αυτού της άμβλωσης), τους ομοφυλόφιλους, τους εξαρτημένους από τα ναρκωτικά. Δικαιώματα που απορρέουν από βλάβες στην υγεία πούναι συνέπεια ρύπανσης, καταστροφής του περιβάλλοντος, επικίνδυνων προϊόντων, μεταλλαγμένων και άλλων. Απ' την άλλη τα αρνείται στους εργαζόμενους στο εσωτερικό του μετανάστες του Τρίτου Κόσμου επιβεβαιώνοντας την ρήση της Χάνα Άρεντ ότι το παράδοξο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ότι εκεί ακριβώς που θάπρεπε ν' αναγνωρίζονται σαν απόρροια και μόνο της ανθρώπινης φύσης, εκεί ακριβώς δεν αναγνωρίζονται δηλαδή στους απάτριδες και στους μετανάστες.
Το κύριο όμως είναι ότι το σημερινό δυτικό πολίτευμα εκπληρώνει και τους τρεις όρους πούναι κοινοί σ' όλα τα φασιστικά καθεστώτα και που τα χαρακτηρίζουν σαν τέτοια. Πρώτον η άρνηση στην πράξη του Διαφωτισμού. Δεύτερο, η χρήση ανοικτής ένοπλης βίας ενάντια σε τμήματα του λαού, όπως είχαμε στο Ιράκ και στη Γιουγκοσλαβία. Τρίτο η συναίνεση και υποστήριξη του από τα μεσαία στρώματα όπως είδαμε με την δυτική (πλην Ελλάδας) συναίνεση στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας. Την εποχή της παγκοσμιοποίησης του καπιταλισμού είναι φυσικό η ανοικτή ένοπλη βία να χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο κατά των λαών που δεν βρίσκονται στις μητροπόλεις.
Η ένοπλη αυτή βία μπορεί να έχει ορισμένες ομοιότητες με αυτήν της κλασικής αποικιοκρατίας, αφού η τελευταία υπήρξε ο γενεολογικός πρόγονος του φασισμού έχοντας κοινές ρατσιστικές ιδεολογικές βάσεις, έχει όμως μια σημαντική διαφορά. Ενώ στην περίπτωση της αποικιοκρατίας είχαμε παράλληλα με την εκμετάλλευση και κάποια τοπική ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, με την εισβολή του καπιταλισμού σε παρθένες χώρες με ημιφεουδαρχικές παραγωγικές σχέσεις όπου η ένοπλη βία χρησίμευε για την εγκατάσταση και την προστασία των αποίκων όπως στην Αλγερία, σήμερα έχουμε μια καταστροφή υπαρχουσών παραγωγικών δυνάμεων και υποδομών όπως στο Ιράκ και στη Γιουγκοσλαβία αλλά και εσκεμμένη παρατεταμένη εκκαθάριση άμαχου πληθυσμού σαν συνέπεια του πολέμου και του οικονομικού εμπάργκο. Καταστροφή με την οποία η Δύση όχι μόνο πισωγυρίζει αυτές τις χώρες μισό αιώνα πίσω αλλά επί πλέον όπως δείχνουν ορισμένες περιοχές του πλανήτη, νησίδες απόλυτης μιζέριας σε πλήρη εγκατάλειψη, δεν θα δίσταζε να τους αρνηθεί οποιαδήποτε έστω εξαρτημένη ανοικοδόμηση, εντάσσοντας τες σ' αυτές εφ' όσον δεν υποταχθούν ολοκληρωτικά. Η σημερινή λοιπόν βία είναι πολύ πιο βάρβαρη κι απάνθρωπη κι απ' αυτήν της αποικιοκρατίας. Και δεν είναι τυχαίο ότι τόσο η Βοσνία όσο και το Κόσοβο σήμερα θυμίζουν περισσότερο ναζιστικό lebensraum (ζωτικός χώρος), ευρωπαϊκή χώρα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υπό γερμανική κατοχή παρά αποικίες.
Τέλος ο σημερινός δυτικός φιλελεύθερος φασισμός και κυρίως το κοινωνικο-οικονομικό του σύστημα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού έχουν τις εκατόμβες τους, τα εκσυγχρονισμένα κρεματόριά τους. Σύμφωνα με τις επίσημες ετήσιες εκθέσεις του ΟΗΕ, περίπου 35.000 παιδιά και ενήλικες χάνουν καθημερινά τη ζωή τους στον Τρίτο Κόσμο από την πείνα, τις μολύνσεις, απλές ιάσιμες ασθένειες λόγω έλλειψης φαρμάκων και στοιχειώδους περίθαλψης. Πράγμα που σημαίνει, όπως ειπώθηκε κι από άλλους, ότι κάθε τρία χρόνια ο καπιταλισμός προκαλεί τόσα θύματα όσα είχε ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος. Και τίποτα δεν δείχνει πιο καθαρά την σχιζοφρένεια του σημερινού συστήματος όσο η αντίφαση ανάμεσα σε διάφορα αιτήματα στη Δύση ορισμένων που εν είδει αρχάγγελων ζητούν π.χ. ν' απαγορευτούν οι εκτρώσεις, γιατί είναι δολοφονίες που παραβιάζουν το δικαίωμα στη ζωή του εμβρύου, και την πλήρη αδιαφορία τους μέχρι συνενοχής, μπρος σ' αυτές τις εκατόμβες, και την εμφανή καταπάτηση του δικαιώματος στη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.
Οι ελλείψεις αυτές που οδηγούν στον θάνατο δεν οφείλονται στο ότι οι χώρες του Τρίτου Κόσμου είναι τόσο φτωχές που δεν διαθέτουν φάρμακα. Όπως τόδειξε ολοκάθαρα το πρόσφατο ζήτημα του AIDS στην Αφρική, φάρμακα υπάρχουν, αλλά είναι οι δυτικές πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες που δεν τους επιτρέπουν να τα αγοράσουν για να πουλήσουν τα πανάκριβα δικά τους. Αυτή την στιγμή υπάρχουν μικρές φαρμακοβιομηχανίες στην Αφρική και στις Ινδίες που παράγουν τα αναγκαία φάρμακα για την θεραπεία του AIDS σε φτηνές και προσιτές γι' αυτούς τιμές. Τα 30 όμως εκατομμύρια Αφρικανοί πούχουν προσβληθεί απ' τον ιό του AIDS θα οδηγηθούν στον θάνατο γιατί δεν είναι σε θέση να πληρώσουν το πανάκριβο φάρμακο των δυτικών φαρμακοβιομηχανιών, αφού η Δύση απειλεί αυτές τις χώρες με οικονομικά αντίποινα και απαγορευτικά πρόστιμα αν δεν προμηθευτούν τα δικά τους. Αναγκαία λοιπόν συνθήκη για να κρατηθούν ψηλά τα κέρδη των δυτικών φαρμακοβιομηχανιών, οι μετοχές τους, τα δυτικά χρηματιστήρια, οι χρηματιστηριακές και τραπεζικές αγορές είναι η θανάτωση δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στον Τρίτο Κόσμο. Δόλοφόνος και μάλιστα μαζικός είναι το ίδιο το σύστημα του παγκοσμι-οποιημένου καπιταλισμού και η λογική του και όχι κάποιος παράφρονας δικτάτορας. Κι όποιος ισχυρίζεται ότι αυτό το απάνθρωπο, εγκληματικό και βάρβαρο σύστημα μπορεί ν' αλλάξει ουσιαστικά κι όχι κατ' επίφαση, με ειρηνικά μέσα, χωρίς να ζημιωθεί κανένας, είναι αφελής, ανιστόρητος αν όχι συνένοχος.
Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ Αθήνα Ιούνης 2001
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
the_truth
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο the_truth αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 328 μηνύματα.
18-09-12
15:21
Ανεβαζω την προκυρηξη για την επιθεση στον Βαρδινογιαννη
Προς την εφημερίδα "Επικαιρότητα" Σας στέλνουμε σήμερα Τρίτη 20-11-90 την πιο κάτω προκήρυξή μας μόνο σε σας. Αν δεν μπορείτε να τη δημοσιεύσετε όπως είναι, χωρίς περικοπές και τίτλους αντίθετους στο περιεχόμενο της, παρακαλούμε να μην τη δημοσιεύσετε καθόλου. 17Ν
Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ Αθήνα 13-11-90
Τη σημερινή μας ενέργεια αφιερώνουμε στον ανώνυμο ναυτεργάτη που επί μια ζωή υπέφερε ανήκουστες κακουχίες μακριά από τον τόπο του και τους δικούς του, ταλαιπωρήθηκε, βασανίστηκε, σακατεύθηκε, δολοφονήθηκε, για να αποκτήσουν ορισμένοι μαφιόζοι και γκά-γκστερ που λέγονται εφοπλιστές μυθική περιουσία, με την οποία εξουσιάζουν σήμερα τη χώρα έχοντας υπό τις διαταγές τους την πολιτική εξουσία.
Προς την εφημερίδα "Επικαιρότητα" Σας στέλνουμε σήμερα Τρίτη 20-11-90 την πιο κάτω προκήρυξή μας μόνο σε σας. Αν δεν μπορείτε να τη δημοσιεύσετε όπως είναι, χωρίς περικοπές και τίτλους αντίθετους στο περιεχόμενο της, παρακαλούμε να μην τη δημοσιεύσετε καθόλου. 17Ν
Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ Αθήνα 13-11-90
Τη σημερινή μας ενέργεια αφιερώνουμε στον ανώνυμο ναυτεργάτη που επί μια ζωή υπέφερε ανήκουστες κακουχίες μακριά από τον τόπο του και τους δικούς του, ταλαιπωρήθηκε, βασανίστηκε, σακατεύθηκε, δολοφονήθηκε, για να αποκτήσουν ορισμένοι μαφιόζοι και γκά-γκστερ που λέγονται εφοπλιστές μυθική περιουσία, με την οποία εξουσιάζουν σήμερα τη χώρα έχοντας υπό τις διαταγές τους την πολιτική εξουσία.
Ένας απ' τους κυριότερους και ισχυρότερους ομίλους της ντόπιας λούμπεν καπιταλιστικής τάξης σήμερα είναι ο όμιλος Βαρδινογιάννη. Διαθέτει πολυάριθμες και ποικίλες επιχειρήσεις σ' ένα ευρύτερο φάσμα δραστηριοτήτων από τον εφοπλιστικό χώρο, τον ξενοδοχειακό, τον πετρελαϊκό, με τα διυλιστήρια και την εμπορία πετρελαιοειδών, το χώρο των μέσων μαζικής επικοινωνίας με τις εφημερίδες και τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, τον τραπεζικό χώρο, χωρίς να ξεχνάμε το χώρο του ποδοσφαίρου.
Ο όμιλος Βαρδινογιάννη ακολουθώντας πιστά τις λαμπρές παραδόσεις της γκαγκστερικής μαφίας των εφοπλιστών των Ωνάσηδων, Νιάρχων, Ανδρεάδηδων, Λάτσηδων και σία, συγκέντρωσε σε λίγα χρόνια τεράστια οικονομική δύναμη και συνεπώς πολιτική ισχύ που του επιτρέπει να κυριαρχεί και να ελέγχει τις κορυφές της πραγματικής πολιτικής εξουσίας στη χώρα μας.
Η μοίρα των Βαρδινογιάννηδων άλλαξε ριζικά προ εικοσαετίας περίπου όταν ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός όντας σε αναζήτηση Έλληνα επιχειρηματία που θα αναλάμβανε να κατασκευάσει σε συγκεκριμένο χώρο της Κρήτης σταθμό ανεφοδιασμού για τα πολεμικά πλοία του χωροφύλακα των λαών της Μεσογείου, του 6ου στόλου, επέλεξε τον άγνωστο τότε και ουρανοκατέβατο Βαρδινογιάννη, για λόγους δικούς του. Είναι προφανές ότι η στρατηγική σημασία του έργου απαιτούσε επιχειρηματία τελείως σίγουρο, τυφλό ενεργούμενο τους που θα διέθετε βέβαια για ανταμοιβή ισχυρούς πάτρωνες και πολύ γερές πλάτες στην αρχική φάση της επιχειρηματικής του δραστηριότητας.
Τα πρώτα λοιπόν βήματα των Βαρδινογιάννηδων υπήρξαν παιχνιδάκι. Χρησιμοποιώντας καθαρά μαφιόζικες μέθοδες, πέτυχαν με τη βία και την τρομοκρατία των έμμισθων μπράβων τους να εκδιώξουν όλους τους κατοίκους γύρω απ' τους Καλούς Λιμένες, όπου κατασκεύασαν το σταθμό ανεφοδιασμού και να αρπάξουν τα χωράφια τους, υποχρεώνοντας τους να τα ξεπουλήσουν για ένα κομμάτι ψωμί. Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες φήμες, δεν δίστασαν να φτάσουν μέχρι τη δολοφονία, μέσω των μπράβων τους, ενός προέδρου κοινότητας που αντιστέκονταν με άλλους κατοίκους σ' αυτήν τη βίαιη αρπαγή της γης.
Στη συνέχεια δεν τους ήταν δύσκολο, με τέτοιες πλάτες, να πάρουν δάνεια για να αγοράσουν ορισμένα καράβια. Οι εφοπλιστές αγοράζουν πάντα τα καράβια τους με δάνεια, και ποτέ με μετρητά, που φτάνουν και τα 95% της αξίας τους, υποθηκεύοντας τα. Δάνεια που παίρνουν απ' την αγορά των ευρωδολαρίων όπου οι εφοπλιστές είναι οι τρίτοι οφειλέτες.
Η πεπατημένη πρακτική των Ελλήνων εφοπλιστών έκανε τα υπόλοιπα.
Τα έργα και οι ημέρες του Έλληνα εφοπλιστή είναι παγκόσμια γνωστά με συνέπεια το όνομα του να είναι συνώνυμα στην ξένη λογοτεχνία με τον αδίστακτο μεγαλοαπατεώνα μαφιόζο. Είδωλο-σύμβολό του έχει τον Ωνάση και στόχο του τον εύκολο, γρήγορο, παρασιτικό κι ακόρεστο πλουτισμό, χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε απάτη και παρανομία διανοηθεί και μη διστάζοντας μπροστά σ' οποιοδήποτε έγκλημα. Τη μεταφορά και επένδυση του συνόλου ή του μεγαλύτερου μέρους των «κερδών» του στο εξωτερικό μέσω χάρτινων εταιριών με έδρα τους διάφορους φορολογικούς παραδείσους.
Για την επίτευξη του πάρα πάνω στόχου ακολουθεί μια πολύπλευρη και δοκιμασμένη στρατηγική, της οποίας τα κύρια σημεία είναι τα πάρα κάτω:
— αγοράζει σε τιμές ευκαιρίας παλιά γέρικα σαπιοκάραβα-σκυλοπνίχτες. Όλοι οι Έλληνες εφοπλιστές στην πρώτη φάση της . δραστηριότητας τους αγόρασαν τέτοια καράβια και μόνο αφού σταθεροποιήθηκαν κάπως αγόρασαν και πιο καινούργια, χωρίς βέβαια να εγκαταλείπουν την παλιά τους τακτική. Ο ελληνικός εφοπλιστικός στόλος διαθέτει τα πιο γέρικα καράβια μετά απ' αυτόν της Κύπρου που ανήκει και αυτός κυρίως σε Έλληνες εφοπλιστές.
Αυτή είναι η μία απ' τις δύο κύριες αιτίες που οι Έλληνες εφοπλιστές κατέχουν το θλιβερό ρεκόρ νάχουν το μεγαλύτερο αριθμό ναυαγίων το χρόνο.
— επειδή οποιαδήποτε καθυστέρηση πλοίου στην παράδοση φορτίου λόγω καιρικών συνθηκών ή ακινητοποίηση του για τις αναγκαίες επισκευές με τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας και προστασίας του πληρώματος και του συνεργείου επισκευών ή ο καθαρισμός των δεξαμενών των τάνκερ με τις προβλεπόμενες διαδικασίες, αντιστρατεύεται το στόχο του, αφού επιφέρει κάποια οικονομική ζημιά και «διαφυγόντα κέρδη», ο Έλληνας εφοπλιστής διευθύνει άμεσα και καθημερινά την πορεία των καραβιών του, δίνοντας εντολές στη μαριονέτα του τονζ πλοίαρχο, να ταξιδεύει με οποιοδήποτε καιρό, με οποιαδήποτε βλάβη, σε βάρος βέβαια της ασφάλειας του πληρώματος.
Έτσι όχι μόνο βάζει πάνω απ' τη σωματική ακεραιότητα και τη ζωή του ναυτεργάτη το κέρδος και τα δολάρια αλλά χρησιμοποιεί ανοιχτά την ανθρώπινη ζωή, την ανθρώπινη σάρκα σαν πρώτη ύλη πλουτισμού, σ' αυτόν τον ανθρωποβόρο μηχανισμό της μεγιστοποίησης των κερδών του, το δυστύχημα και το ναυάγιο. Προτιμάει αυτά αφού του αποφέρουν την αστρονομικών διαστάσεων αποζημίωση της Ασφάλειας από τα μέσα προστασίας που του κοστίζουν.
Αυτή είναι η δεύτερη απ' τις κύριες αιτίες του πάρα πάνω θλιβερού ρεκόρ ναυαγίων και δυστυχημάτων των ελληνικών πλοίων. Μόνο φέτος είχαμε τουλάχιστον δύο μεγάλα ναυάγια με θύματα δεκάδες ναυτεργάτες και ένα δυστύχημα στη Δραπετσώνα.
Το πρώτο πλοίο βυθίστηκε το Γενάρη με όλο του το πλήρωμα, περίπου 20 ναυτικούς επειδή ο εφοπλιστής διέταξε τον καπετάνιο να διασχίσει τη Μάγχη απ' τη Γαλλία στην Αγγλία ενώ επικρατούσε σφοδρή θαλασσοταραχή και θύελλα.
Το δεύτερο, ένα «μινεράλι», βυθίστηκε κι αυτό με όλο του το πλήρωμα τον Αύγουστο ανοιχτά της Ιαπωνίας, όταν μετά από διαταγή του πλοιοκτήτη κινήθηκε προσπαθώντας δήθεν ν' αποφύγει επερχόμενο τυφώνα. Ας σημειώσουμε ότι αυτό το «μινεράλι» δεν ανήκε σε κανένα μικρό εφοπλιστή αλλά στην οικογένεια Ανδρεάδη, Το κοινό σημείο και στις δύο περιπτώσεις είναι ότι οι πλοιοκτήτες ήθελαν ν' αποφύγουν πάση θυσία την ενδεχόμενη μακρόχρονη ακινητοποίηση του πλοίου λόγω των καιρικών συνθηκών.
Άλλα και στην περίπτωση του «δυστυχήματος» στη Δραπετσώνα — για το οποίο θα μιλήσουμε πιο κάτω— η έκρηξη απ' την οποία σκοτώθηκαν δύο εργάτες και τραυματίστηκαν άλλοι 6, έγινε γιατί οι πλοιοκτήτες Βαρδινογιάννηδες αρνήθηκαν τον καθαρισμό των δεξαμενών και των σωληνώσεων από τα αέρια, επειδή αυτή η διαδικασία είναι χρονοβόρα και κοστίζει.
Παραφράζοντας λοιπόν έναν ξένο συγγραφέα ο οποίος έγραφε: «ένας εκατομμυριούχος, στο βάθος των χρηματοκιβωτίων του, έχει στη διάθεση του περισσότερες ανθρώπινες ζωές από τον οποιονδήποτε μονάρχη» μπορούμε να πούμε χωρίς καμιά υπερβολή, ότι ένας Έλληνας εφοπλιστής στο βάθος των χρηματοκιβωτίων του έχει να παρουσιάσει περισσότερα πτώματα, έχει περισσότερες ανθρώπινες ζωές πούχει αφαιρέσει από τον οποιοδήποτε κοινό «εγκληματία» των φυλακών.
— χρησιμοποιεί τις σημαίες ευκαιρίας. Ο ελληνικός εφοπλιστικός στόλος είναι ο μοναδικός στον κόσμο που η χωρητικότητα των πλοίων με ξένη σημαία ευκαιρίας ξεπερνάει αυτήν όσων έχουν υψωμένη την εθνική σημαία. Η ανάρτηση της σημαίας ευκαιρίας δεν γίνεται για λόγους φορολογικούς, αφού το φορολογικό καθεστώς των. εφοπλιστών είναι τέτοιο που ουσιαστικά δεν πληρώνουν φόρους - με τα διάφορα σκανδαλώδη προνόμια και φοροαπαλλαγές που τους έχει παραχωρήσει το κράτος-υπηρέτης τους, αλλά για λόγους κοινωνικούς και οικονομικούς. Τους επιτρέπει να προσλαμβάνουν ξένους ναυτεργάτες απ' τον Τρίτο Κόσμο, χωρίς κανένα αριθμητικό περιορισμό, που δεν απολαμβάνουν καμιάς κοινωνικής ασφάλισης και προστασίας, καταπατώντας και αυτά ακόμη τα στοιχειώδη και αστεία μέτρα προστασίας του πληρώματος, πληρώνοντας τους μισθούς πείνας.
Έτσι ενώ το κόστος μισθοδοσίας ενός τύπου πλοίου το 86 ήταν 900.000 δολάρια για ένα αγγλικό με αγγλικό πλήρωμα, για τον ίδιο τύπο το κόστος ήταν μόνο 340.000 δολάρια αν είχε αναρτημένη σημαία ευκαιρίας και ναυτεργάτες απ' τον Τρίτο Κόσμο.
Οι συνέπειες λοιπόν και εδώ είναι αφενός τα ατυχήματα και τα ναυάγια και αφετέρου η αυξανόμενη ανεργία των Ελλήνων ναυτεργατών. Ας προσθέσουμε ότι για τα περισσότερα απ' τα πλοία με σημαίες ευκαιρίας είναι πολύ δύσκολο να διαπιστωθεί ποιος είναι ο πραγματικός πλοιοκτήτης, γιατί συνήθως κρύβεται πίσω από έναν δαίδαλο χάρτινων εταιρειών με έδρες τους φορολογικούς παραδείσους.
— υποκοστολογεί συστηματικά, όταν δεν τους αποκρύβει τελείως, τους ναύλους που εισπράττει.
Ετσι ενώ το 86 η παγκόσμια συνολική μεταφορά δια θαλάσσης του πετρελαίου κόστισε περισσότερο από 80 δισεκατομμύρια δολάρια, οι δηλωμένοι εισπραχθέντες ναύλοι ανέρχονται μόνο σε 50 δισεκατομμύρια. Δηλαδή 30 δις δολάρια εξατμίστηκαν. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι τα περισσότερα απ' αυτά τα εισέπραξαν Έλληνες εφοπλιστές.
— παραβιάζει συστηματικά όλα τα εμπάργκο προκειμένου να κερδίσει αστρονομικούς ναύλους.
Έτσι πέρα απ' τη γνωστή περίπτωση του τάνκερ Σάλεμ που παραβίασε το εμπάργκο της Νότιας Αφρικής το 80 πριν φτάσει στο οργανωμένο ναυάγιο για να εισπράξει ο εφοπλιστής την ασφάλεια, πέντε απ' τους μεγαλύτερους ελληνικούς εφοπλιστικούς ομίλους, παραβίαζαν συνεχώς και επί χρόνια το εμπάργκο της ρατσιστικής Ν. Αφρικής, με πλήρη γνώση της «δημοκρατικής» Δύσης που το ανέχονταν αν δεν το ενθάρρυνε.
— δεν έχει πατρίδα. Έχει μεταφέρει και επενδύσει σχεδόν όλα του τα κέρδη στο εξωτερικό κερδοσκοπώντας ενάντια στη χώρα του κι εκβιάζοντας την όπως ακριβώς το ξένο κεφάλαιο. Έτσι ο πατριώτης Λάτσης και άλλοι Έλληνες εφοπλιστές, στην κρίση του 74, με την τούρκικη εισβολή στην Κύπρο, ενώ η χώρα δεν είχε πετρέλαιο, μετέφεραν με τα δεξαμενόπλοια τους και τροφοδοτούσαν με πετρέλαιο την Τουρκία. Σήμερα οι μεγάλοι Έλληνες εφοπλιστές είναι εγκατεστημένοι στο Λονδίνο όπου μέσω του Κομιτι, εκβιάζουν ανοικτά την εκάστοτε κυβέρνηση ότι θα πάρουν τα καράβια τους. θέτουν νέους όρους και απαιτούν νέα προνόμια για να υψώσουν την ελληνική σημαία, διατάζοντας το κράτος σαν νάταν μαριονέτα τους. Πρόσφατα ο Γερμίδης χάρισε 10 δισεκατομμύρια χρέη σε συνάλαγμα σε 5 Έλληνες εφοπλιστές του Λονδίνου.
Είδωλο τους ο Ωνάσης, που ενώ μια ζωή καταλήστευσε τη χώρα κι όχι μόνο με την εφοπλιστική του δραστηριότητα, πέθανε έχοντας μεταφέρει τα πάντα στο εξωτερικό και μην αφήνοντας ούτε την πιο μικρή επιχείρηση του στην Ελλάδα. Κι οι κληρονόμοι του συνεχίζοντας την πρακτική του αρνήθηκαν να πληρώσουν τα 5 δις φόρους κληρονομιάς, γονατίζοντας το κράτος κι υποχρεώνοντας το να δεχτεί ένα μέρος μόνο του φόρου για την ανέγερση νοσοκομείου το οποίο παρουσιάζεται δήθεν σαν δωρεά, ενώ πληρώνεται από το χρέος του μη καταβληθέντος φόρου.
— είναι ο κύριος υπεύθυνος για την ρύπανση και τη μόλυνση της θάλασσας. Για να αποτρέψει και εδώ την ακινητοποίηση του πλοίου που απαιτεί ο σωστός καθαρισμός του, διατάζει να ρίχνονται τα διάφορα βρωμόνερα τόσο του έρματος, όσο και των δεξαμενών στην ανοιχτή θάλασσα, όπως άλλωστε καταγγέλθηκε πρόσφατα με φωτογραφίες από ναυτεργάτη. Έτσι μόνο στο Αιγαίο ρίχνονται κάθε χρόνο 10.000 τόνοι πετρελαιοειδών που προέρχονται από την έκπλυση των δεξαμενών στην ανοιχτή θάλασσα.
—ελέγχει ασφυκτικά τον τύπο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είτε άμεσα είτε έμμεσα, για να αποτρέψει τη δημοσιοποίηση των πάρα πάνω παρανομιών και εγκλημάτων του και να παραπλανάει την κοινή γνώμη και τη δικαιοσύνη. Έτσι εκτός απ τον - Βαρδινογιάννη που είναι ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού σταθμού Μεγκα Τσάνελ και της ημερήσιας εφημερίδας Μεσημβρινή, οι άλλοι μαφιόζοι γκάγκστερ εφοπλιστές Αλαφούζος και Κυριακού του ραδιοφωνικού σταθμού Αντένα.
Είναι αποκαλυπτικό αυτού του ασφυκτικού ελέγχου, το γεγονός ότι μετά τις πρόσφατες καταγγελίες των εργαζομένων για το θανατηφόρο ατύχημα στο «Κρήτη Ση» ούτε μια εφημερίδα δεν τόλμησε να αναφέρει το όνομα του πλοιοκτήτη Βαρδινογιάννη. Όλες, λες κι ήταν συνενοημένες, μιλούσαν ανώνυμα για τον πλοιοκτήτη.
Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι οι εφοπλιστές αγοράζουν ποδοσφαιρικές ομάδες, όχι για λόγους επιχειρηματικούς παρ' ότι κερδίζουν κι εδώ, αλλά κυρίως για λόγους δημοσίων σχέσεων, για να πετύχουν κάποια πλατύτερη κοινωνική αναγνώριση που γνωρίζουν ότι δεν έχουν.
Έτσι ακριβώς όπως ο Κοσκωτάς αγόρασε τον Ολυμπιακό, οι Βαρδινογιάννηδες αγόρασαν τον Παναθηναϊκό, ποντάροντας ότι οι οπαδοί της ομάδας θα μετατραπούν σε υποστηρικτές του επιχειρηματικού ομίλου και της πρακτικής του.
Ακόμη οι εφοπλιστές λειτουργώντας σαν κράτος εν κρατεί εξαγοράζουν τους άνδρες του Λιμενικού, που λειτουργούν σαν υπάλληλοι τους, τους πραγματογνώμονες μετά από κάθε ατύχημα, τους επί κεφαλής του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, τους δικαστικούς, τους αστυνομικούς (ο Λάτσης μισθοδοτεί κανονικά αστυνομικούς εν ενεργεία) και τέλος τους ίδιους τους πολιτικούς. Ο Μητσοτάκης δεν κρύβει καν ότι ταξιδεύει με το ιδιωτικό τζετ του αρχιγκάγκστερ, πρώην ταγματασφαλίτη και μαυραγορίτη Λάτση και ότι είναι ιδιοκτήτης κτήματος στην Ελβετία, που βρίσκεται δίπλα σε μεγάλη έκταση που ανήκει στους Βαρδινογιάννηδες.
Ο πετυχημένος Κοσκωτάς που ακούει στο όνομα Βαρδής Βαρδινογιάννης μαζί με τον Λάτση είναι σήμερα μέσα στον αμαρτωλό χώρο των εφοπλιστών ό,τι ήταν στις προηγούμενες δεκαετίες ο Ωνάσης και ο Νιάρχος. Είναι οι κατεξοχήν αντιπροσωπευτικοί τύποι του αδίστακτου μεγαλοαπατεώνα, μαφιόζου, φονιά εφοπλιστή. Σαν τέτοιος έχει συμμετάσχει και πραγματοποιήσει όλες τις πάρα πάνω απάτες και κομπίνες και έχει μέσα στο βάθος των χρηματοκιβωτίων του περισσότερα πτώματα ναυτεργατών, περισσότερες ανθρώπινες ζωές πού χει αφαιρέσει, απ' οποιονδήποτε «εγκληματία» των φυλακών.
Για όλους αυτούς τους λόγους αποφασίσαμε να τον εκτελέσουμε.
Για να μην υποστηρίζουν μερικοί ότι όλα αυτά είναι αυθαίρετες συκοφαντίες τίμιων επιχειρηματιών από μέρους μας θ' αναφερθούμε σε μια και μόνη αλλά αποκαλυπτική περίπτωση.
Στις 13 Φλεβάρη 1990 το δεξαμενόπλοιο «Κρήτη Ση» πλοιοκτησίας Βαρδινογιάννη βρίσκονταν στο μώλο της Δραπετσώνας όπου γίνονταν επισκευές στις δεξαμενές του.
Έκρηξη που σημειώθηκε στη δεξαμενή ν° 2 και σε βάθος 28 μέτρων από διαρροή αερίου είχε σαν συνέπεια να σκοτωθούν οι εργάτες Γ. Λευκαδίτης 37 χρονών και Ν. Σταματιάδης 35 χρονών και να υποστούν σοβαρά εγκαύματα άλλοι έξι συνάδελφοι τους. Τέτοιου τύπου «δυστυχήματα» γίνονται συνέχεια, σχεδόν κάθε χρόνο, από τις ίδιες πάντα αιτίες πούναι, όπως εξηγήσαμε πιο πάνω, η άρνηση των εφοπλιστών να διενεργήσουν φρη γκαζ, να καθαρίσουν τις σωληνώσεις και τις δεξαμενές απ' τα αέρια, διαδικασία πούναι χρονοβόρα, απαιτεί ακινητοποίηση σε ειδικούς χώρους και άρα αυξάνει το κόστος και τα διαφυγόντα κέρδη τους.
Σύμφωνα με έκθεση αυτοψίας που πραγματοποίησε στο δεξαμενόπλοιο ο ναυπηγός μηχανολόγος Κυρ. Μποκής «στη δεξαμενή όπου γίνονταν οι εργασίας υπήρχαν κατάλοιπα πετρελαίου σε ποσότητα 10 βαρελιών και ρινίσματα ξύλου».
Η έκθεση αναφέρει πιο κάτω ότι «υπήρχε πιστοποιητικό απαλλαγής από επικίνδυνα αέρια και άδεια εκτελέσεως εργασιών με φλόγα, το οποίο εκδόθηκε μισή ώρα πριν το ατύχημα δηλαδή στις 12 -το μεσημέρι στις 13-2-90»!!! Ακόμη «δεν υπήρχε πιστοποιητικό απαλλαγής επικίνδυνων αερίων για τις σωληνώσεις του πλοίου».
Ο Μποκής καταλήγει τελικά στο συμπέρασμα «...εύφλεκτον αέριον υδρογονανθράκων, ομού μετά μικρής ποσότητος αργού πετρελαίου διέρρευσε δια μέσου των σωληνώσεων με αποτέλεσμα τη βίαιη ανάφλεξη εις εκείνα τα σημεία της δεξαμενής όπου υπήρχαν θύλακες αερίου». Και πάρα κάτω επισημαίνει ότι ήταν «ανεπίτρεπτη η χρήση φλόγας χωρίς προηγουμένως να έχουν ελεγχθεί και καθαριστεί από κατάλοιπα και εύφλεκτα αέρια και παντός είδους σωληνώσεις της συγκεκριμένης δεξαμενής».
Αντίθετα όμως στην έκθεση αυτοψία που ανατέθηκε στους τεχνικούς πραγματογνώμονες Ιορδάνη, Ματθαίου και Τσαπάρα, μέσα στα πλαίσια της προανάκρισης που διενεργεί ο πλωτάρχης Λ.Σ. και διοικητής του Β.Β. Λιμενικού Σταθμού Κερατσινίου Α. Χηνόπουλος αποδίδεται ευθύνη στους εργαζόμενους λόγω βασικών παραλείψεων τους. Η προανάκριση αυτή τραβάει εσκεμμένα σε μάκρος και δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί 9 μήνες μετά το «δυστύχημα». Το γιατί το αντιλαμβανόμαστε αμέσως, όταν πληροφορηθούμε τα σχετικά με μιαν άλλη υπέροχη ιστορία, αντάξια του εφοπλιστικού υποκόσμου, αυτή του πλοίου «Μέλοντι».
Στο πλοίο «Μέλοντι» σημειώθηκε καταστροφική πυρκαγιά στις 6 Ιούλη 1990 κι ενώ αυτό βρισκόταν ελλιμενισμένο στο μώλο της ΔΕΗ Κερατσινίου. Ο ίδιος Χηνόπουλος ανέλαβε κι εδώ την προανάκριση. Ζήτησε λοιπόν, μαζί με το δημοτικό σύμβουλο Πηρούνια, εκβιαστικά 500.000 δολάρια απ' τον πλοιοκτήτη του «Μέλοντι», για να συντάξει θετική αναφορά, ώστε αυτός να εισπράξει τα ασφάλιστρα των 10 εκατομμυρίων δολαρίων. Επειδή όμως ο εφοπλιστής φαίνεται ότι έλυσε το πρόβλημα του απ' αλλού και κατόρθωσε να εισπράξει τα ασφάλιστρα, κατάγγειλε το Χηνόπουλο και τον Πηρούνια, στους οποίους είχε ήδη καταβάλλει 32 εκατομμύρια. Έτσι οι δύο ωραίοι κύριοι συνελήφθησαν με τα σημειωμένα χαρτονομίσματα στο χέρι και ο πλωτάρχης Χηνόπουλος προφυλακίστηκε. Αυτός λοιπόν ο αποδεδειγμένα πουλημένος στους εφοπλιστές Χηνόπουλος είχε αναλάβει την προανάκριση για το δυστύχημα στο «Κρήτη Ση».
Σύμφωνα ακόμη με καταγγελίες του εκπροσώπου του Συνδι-κάτου Μετάλλων, ο Χηνόπουλος δεν είναι η μόνη σύμπτωση και υπάρχει ολόκληρο κύκλωμα που λειτουργεί γύρω απ' τα εργατικά ατυχήματα στον Πειραιά. Έτσι από μια λίστα 41 τεχνικών εμπειρογνωμόνων, οι τρεις προαναφερθέντες Ματθαίου, Ιορδάνης, Τσαπάρας είναι οι μόνοι που έχουν αναλάβει σχεδόν όλες τις περιπτώσεις «ατυχημάτων» με νεκρούς εργάτες τα τρία τελευταία χρόνια. Το ίδιο δικηγορικό γραφείο αναλαμβάνει όλες αυτές τις περιπτώσεις και τέλος ο εισαγγελέας ποινικής δίωξης Πειραιά Μπράμης, όταν του ζητήθηκε απ' τους συνδικαλιστές να διευρυνθεί η εισαγγελική έρευνα για το «Κρήτη Ση» τους απάντησε ως εξής: «Και τι έγινε; Πήρε ο πλοιοκτήτης αποζημίωση 10 εκατομμύρια δολάρια. Έβαλε κι ο Χηνόπουλος μερικές πενταροδεκάρες στην τσέπη του και αυτό συνιστά αδίκημα; Συνηθισμένα πράγματα είναι αυτά. Συμβαίνουν».
Ας προσθέσουμε ότι ο πουλημένος στους εφοπλιστές πλωτάρχης του Λ.Σ. Χηνόπουλος ήταν μέλος της Επιτροπής Ελέγχου, Υγιεινής και Ασφάλειας σαν εκπρόσωπος του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας προς δόξα του ελληνικού κράτους-μαριονέτα των εφοπλιστών.
Τέλος να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τον αντιπρόσωπο του Συνδικάτου Μετάλλου και εκπρόσωπο των εργαζομένων στην Επιτροπή Ελέγχου, Υγιεινής και Ασφάλειας, ο πλοιοκτήτης του «Κρήτη Ση» Βαρδινογιάννης έκανε αστική παρέμβαση ζητώντας του 500 εκατομύρια. Τον χαρακτηρισμό λοιπόν του γκάγκστερ τον κέρδισε επάξια.
Όσον αφορά τα άλλα ανδραγαθήματα του ομίλου Βαρδινογιάννη θα αναφέρουμε εν συντομία —γιατί αλλιώς θα έπρεπε να συντάξουμε ολόκληρο βιβλίο— τα εξής: σύμφωνα με καταγγελία που έγινε το 82 απ' τον τότε υπουργό Οικονομικών Κουλουργιάνο στη Βουλή και βασίστηκε σε απόρρητη έκθεση του υπουργείου Συντονισμού του 80 επί κυβέρνησης Ν.Δ., η Μότορ Όιλ του Βαρδινογιάννη όπως και η Πετρόλα του Λάτση κερδοσκοπώντας και εκβιάζοντας το ελληνικό κράτος, το ζημίωσαν το 1979 κατά 81 εκατομμύρια δολάρια πουλώντας του 1.200.000 Μ.Τ. πετρέλαιο κατά 70 δολάρια το Μ.Τ. ακριβότερα απ' αυτό που πρόσφερε το Ιράκ και η Σαουδική Αραβία. Για τον ίδιο λόγο το ελληνικό δημόσιο ζημιώθηκε κατά 94.150.000 δολάρια το 1980. Για το επίτευγμα βέβαια αυτό υπεύθυνος είναι επίσης ο τότε υπουργός Βιομηχανίας, μόνιμος Βακάλης όλων των λούμπεν καπιταλιστών Εβερτ, που προτίμησε για λόγους ευνόητους τους πιο ακριβούς Βαρδινο-Λάτσηδες απ' το αραβικό πιο φτηνό πετρέλαιο. (Αυτός φαίνεται ότι είναι ο λόγος που προβάλλεται σαν μόνιμος δελφίνος της δεξιάς ένας τόσο ανίκανος πολιτικός σαν τον Έβερτ.)
Και γι' αυτό το σκάνδαλο βέβαια ο τύπος της εποχής τήρησε σιγήν ιχθύος με πρώτο και καλύτερο το συγκρότημα Λαμπράκη, που έχει αναλάβει εργολαβικά τη διαφήμιση των Βαρδινογιάννηδων και τη μετατροπή της κάθε απάτης τους σε αγαθοεργία, για λόγους και πάλι ευνόητους.
Τα δύο διυλιστήρια της Μότορ Όιλ και της Πετρόλα κατασκευάστηκαν επί δικτατορίας με τα διάφορα θαλασσοδάνεια της χούντας και τα σκανδαλώδη προνόμια σαν καθαρά εξαγωγικά. Πέτυχαν όμως σήμερα, με τη βοήθεια της ΕΟΚ δηλαδή του ξένου μεγάλου κεφαλαίου να μπουν στην εσωτερική αγορά και να ανατρέψουν την προστατευτική των συμφερόντων της χώρας πετρελαϊκή πολιτική —προστατευτική πολιτική που ακολούθησαν στην πράξη όλες οι δυτικοευρωπαϊκές κυβερνήσεις σε κάποιο βιομηχανικό τομέα παραβιάζοντας τις θεωρητικές φιλελεύθερες αρχές της ΕΟΚ— υπονομεύοντας το στόχο της ανεξαρτησίας της χώρας στον στρατηγικό τομέα της ενέργειας. Κατόρθωσαν να καθυστερήσουν και να ανατρέψουν το πρόγραμμα επενδύσεων και εκσυγχρονισμού των ελληνικών διυλιστηρίων Ασπροπύργου, με το οποίο αυτά θάχαν καλύτερα και πιο φθηνά προϊόντα και θα ανταγωνίζονταν από θέση ισχύος τη Μότορ Όιλ και την Πετρόλα, εκμεταλλευόμενοι το σκάνδαλο των Διυλιστηρίων του 86 μέσω του ελεγχόμενου τύπου και των ανθρώπων τους στον κρατικό μηχανισμό. Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες φήμες που δεν αποκλείεται να είναι αληθινές, αν λάβουμε υπ' όψη μας το πόσο ανερμάτιστοι, αλαζόνες, ηλίθιοι αλλά και απατεωνίσκοι ήταν οι άνθρωποι πούχε τοποθετήσει το ΠΑΣΟΚ στα Διυλιστήρια και βρέθηκαν μπλεγμένοι στο σκάνδαλο, τα νήματα της ίντριγκας κινήθηκαν απ' αυτούς με μόνο στόχο την καθυστέρηση ή την ανατροπή αυτού του προγράμματος.
Οι Βαρδινο-Λάτσηδες κατόρθωσαν μέσω των διάφορων εξαγορασμένων βουλευτών και υπουργών να περάσουν τροπολογίες που χαρακτηρίζουν την περιοχή Μεγάρων σαν σεισμόπληκτη κι έτσι να πετύχουν τη διαγραφή των τεράστιων χρεών, των απλήρωτων φόρων τους. Τους χάρισαν έτσι εκατοντάδες εκατομμύρια απλήρωτων φόρων. Ακόμη σύμφωνα με την κοινότητα Αγίων Θεοδώρων, η Μότορ Όιλ του Ομίλου Βαρδινογιάννη έχοντας πλαστογραφήσει τον αριθμό της έκτασης των Διυλιστηρίων από 1.200.000 τ. μέτρα σε 12.000 τ. μέτρα, εξαπάτησε την κοινότητα πληρώνοντας κοινοτικά τέλη 800.000 αντί των 33 εκατομμυρίων. Έτσι μόνο το 82 μέχρι το 87 —γιατί για πριν το 82 τα χρέη έχουν παραγραφτεί— ο όμιλος Βαρδινογιάννη χρωστάει 200 εκατομμύρια για κοινοτικά τέλη στην κοινότητα τα οποία βέβαια αρνείται να πληρώσει.
Οι Βαρδινογιάννηδες αντέγραψαν και σε ένα άλλο σημείο την πρακτική του Ωνάση. Το μετοχικό κεφάλαιο της Μότορ Όιλ ανήκει κατά 48,7% και 39,6% σε δύο εταιρείες τη GERANI COMPANIA NAVIERA και τη PSILORITIS SHIPPING COMPANY αντίστοιχα που έχουν και οι δύο σαν έδρα τον Παναμά.
Πέρα τέλος απ' τις τεράστιες εκτάσεις που κατέχουν στην Κρήτη και που αγόρασαν με τους γνωστούς τρόπους, αγόρασαν στην αρχή του χρόνου από Αγιορείτικο μοναστήρι 53.000 στρέμματα στη Σιθωνία της Χαλκιδικής με το αστρονομικό ποσό των 1.000 δραχ. το στρέμμα.
Τα κύρια χαρακτηριστικά της περιόδου είναι το πλήρες ξεπούλημα κι ο αφελληνισμός της χώρας. Η γενική επίθεση της λούμπεν μεγαλοαστικής τάξης ενάντια στους εργαζομένους, τις κοινωνικές1 και πολιτικές τους κατακτήσεις. Η ουσιαστική συναίνεση της αντιπολίτευσης ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμού αλλά και της συνδικαλιστικής ηγεσίας και η απουσία οποιασδήποτε αντίστασης από μέρους τους.
Η πιστή αντιγραφή στη χώρα μας του μοντέλου του δυτικοευρωπαϊκού ολοκληρωτισμού από τους πατριάρχες του Γραικυλισμου πολιτικούς της Ν.Δ. που εφαρμόζουν δουλικά τις εντολές της ΕΟΚ και του δυτικού πολυεθνικού κεφαλαίου σε βάρος των συμφερόντων της χώρας.
Η γνωστή συνταγή του φιλελευθερισμού και των ιδιωτικοποιήσεων παρουσιάζεται σαν πανάκεια σε μια χώρα όπου η ιδιωτική πρωτοβουλία έχει αποτύχει και χρεωκοπήσει πανηγυρικά. Όπου οι σημαντικότεροι Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες απέτυχαν οικονομικά δημιουργώντας τις προβληματικές.
Ενώ οι υπόλοιποι επέζησαν χάρη ακριβώς στη δωρεάν χρηματοδότηση τους απ' το κράτος, το οποίο θρασύτατα και υποκριτικά κατακεραυνώνουν. Σήμερα ακόμη κι αυτοί ξεπουλάνε τις επιχειρήσεις στο ξένο κεφάλαιο αποδείχνοντας έμπραχτα την ανικανότητα τους, μπρος στην προοπτική να διακοπούν οι διάφορες κρατικές επιχορηγήσεις.
Τα πάντα σήμερα ξεπουλιούνται, με κύριο οικονομικό όπλο του ξένου κεφαλαίου τη χαμηλή αξία της δραχμής που στη διάρκεια της μεταπολίτευσης έχασε το 85% της αξίας της χωρίς βέβαια αυτή η υποτίμηση να οδηγήσει σε κάποια ανάπτυξη αλλά αντίθετα στην αποβιομηχανοποίηση.
Μεθοδεύεται η επιστροφή των προβληματικών στους παλιούς ιδιοκτήτες τους, τους απατεώνες που τις χρεοκόπησαν κατακλέβοντάς τες.
Επιχειρήσεις του δημοσίου, ακόμη και επίσημα κερδοφόρες, ξεπουλιούνται σε απίστευτα χαμηλές τιμές, με τους διάφορους απατεώνες νεοδημοκράτες να βρίσκονται σε εμφύλιο για το ποιος θα εισπράξει τις μεγαλύτερες μίζες.
Σ' αυτό το γενικό ξεπούλημα της χώρας σημαντικό ρόλο παίζουν και τα μαζικά μέσα επικοινωνίας τόσο τα ηλεκτρονικά όσο και τα έντυπα. Με μια συστηματική πλύση εγκέφαλου —αφού τα περισσότερα ελέγχονται από διάφορους ομίλους των λούμπεν καπιταλιστών και μαφιόζων εφοπλιστών — παρουσιάζουν τις συνεχείς εξαγορές των πάντων σαν τα συνηθισμένα φαινόμενα διεθνοποίησης του μεγάλου κεφαλαίου που συμβαίνουν καθημερινά στη Δύση. Αποκρύβουν την καίρια διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στον εξαρτημένο και κομπραδόρικο χαρακτήρα της ντόπιας άρχουσας τάξης και το σχετικά αυτόνομο χαρακτήρα, παρ' όλη τη διεθνοποίηση, των δυτικών αστικών τάξεων. Αυτονομία που υποστηρίζουν με νύχια και με δόντια, όπως δείχνει ο οικονομικός, εμπορικός, χρηματιστικός πόλεμος που μαίνεται στη Δύση. Παραπλανούν έτσι το λαό παρουσιάζοντας τον αφελληνισμό της χώρας και την περιθωριοποίηση της σαν δήθεν εκσυγχρονισμό και διεθνοποίηση.
Τα 10 χιλιάδες παιδιά και οι 2.000 έγγυες γυναίκες που δολοφονεί καθημερινά η ουμανιστική Δύση στον Τρίτο Κόσμο, μέσω της βίας των οικονομικών σχέσεων που του έχει επιβάλει, δείχνουν ότι πολλές φορές αυτή είναι χειρότερη απ' την ένοπλη βία και την κατοχή. Στο συγκεκριμένο ζήτημα που μας απασχολεί, η βία αυτή των οικονομικών σχέσεων που επιβάλουν οι μεγάλες δυτικές χώρες και κυρίως η σημερινή Γερμανία στη χώρα μας έχει και μια άλλη συνέπεια. Είναι γνωστό ότι η χώρα μας διεκδικεί απ' τη σημερινή Γερμανία πολεμικές επανορθώσεις που ανέρχονται σε 30 δισεκατομμύρια δολλάρια σημερινά, συν τα κατοχικά «δάνεια» που ανέρχονται σε 13 δισεκατομμύρια δολάρια σύμφωνα με τον καθηγητή Αγγελόπουλο. Η σημερινή ενοποιημένη Γερμανία αρνείται να τα καταβάλει ενώ οι Γραικύλοι ηγέτες της Ν.Δ. όχι μόνο δεν θέτουν το ζήτημα, αλλά προτιμούν να προσκυνούν δουλικά τους διάφορους δυτικούς κομισάριους για το περιβόητο δάνειο.
Η απόφαση αυτή του σημερινού Τέταρτου Ράιχ είναι καθαρά ναζιστική, αφού η μη καταβολή των δίκαιων επανορθώσεων επιτρέπει στις γερμανικές επιχειρήσεις, Ζίμενς, Λουφτχάνσα κλπ. να εξαγοράσουν ελληνικές επιχειρήσεις, με τα χρήματα που μας οφείλουν και μας ανήκουν, και να γίνονται έτσι τα ουσιαστικά αφεντικά στη χώρα μας. Εκεί λοιπόν που απέτυχε το Τρίτο Ράιχ με την ένοπλη βία και κατοχή, επιτυγχάνει σήμερα το Τέταρτο Ράιχ με τη βία απλώς των οικονομικών σχέσεων που επιβάλλονται στη χώρα.
Και αν οι Γραικύλοι, ατζέντηδες του Γερμανικού και Δυτικού κεφαλαίου, ηγέτες της Ν.Δ. αδιαφορούν γι' αυτό, ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να το επιτρέψει. Προειδοποιούμε όλες τις γερμανικές επιχειρήσεις και τους επικεφαλής τους στη χώρα μας που θα εξαγοράσουν ή έχουν εξαγοράσει ελληνικές επιχειρήσεις ότι θα τους χτυπάμε χωρίς προειδοποίηση, όσο το γερμανικό Τέταρτο Ράιχ δεν καταβάλει στη χώρα μας τις πολεμικές επανορθώσεις των 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων συν το γερμανικό κατοχικό «δάνειο» των 13 δις δολαρίων.
Υπενθυμίζουμε ακόμη ότι σε σχέση με το σημερινό ξεπούλημα των προβληματικών έχουμε ήδη «προειδοποιήσει οποιονδήποτε Έλληνα ή ξένο αγοράσει προβληματική ή επιχείρηση του Δημοσίου χωρίς να πληρώσει τα χρέη της, ότι θα θεωρήσουμε ότι ληστεύει τον ελληνικό λαό με ποσό που ισούται με τα χρέη που χαρίστηκαν και κατά συνέπεια θα τον χτυπάμε χωρίς καμιά άλλη προειδοποίηση».
Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
Αθήνα 13-11-90
Δυστυχώς επιβεβαιώνεται και πάλι ότι κακό σκυλί ψόφο δεν έχει. Στη σημερινή μας ενέργεια πυροδοτήσαμε με τηλεχειρισμό, τρεις εκτοξευτές μπαζούκας που βρίσκονταν μέσα σε αυτοκίνητο. Οι 3 ρουκέτες των 2,36 ιντσών έπληξαν τη θωρακισμένη Μερσεντές του μαφιόζου, γκάγκστερ Βαρδή Βαρδινογιάννη αλλά δυστυχώς δεν είχαν το αποτέλεσμα που αναμέναμε λόγω της πολύ ισχυρής θωράκισης της Μερσεντές. Οι ρουκέτες δεν έπληξαν κανένα τρίτο περαστικό, ακριβώς όπως το είχαμε προβλέψει. Άλλωστε η ενέργεια μας θα μπορούσε να είχε γίνει την περασμένη βδομάδα, αλλά ακυρώθηκε δύο φορές, γιατί τη μια συζητούσαν δίπλα οι φορτηγατζήδες και την άλλη υπήρχαν δύο περαστικοί δίπλα στο παγιδευμένο αυτοκίνητο, τη στιγμή ακριβώς που πέρασε ο Βαρδινογιάννης.
Παράλληλα πυροδοτήσαμε αμέσως μετά μια μικρή βόμβα που βρίσκονταν μέσα στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου και περιείχε αρκετά καπνογόνα για να δημιουργηθεί σύγχυση στους τρεις σωματοφύλακες του δεύτερου BMW που ακολουθούσε το Βαρδινογιάννη, πράγμα που πέτυχε απόλυτα.
Όσον αφορά τον οδηγό-σωματοφύλακα και το σωματοφύλακα που βρίσκονταν στη Μερσεντές του Βαρδινογιάννη τους είχαμε προειδοποιήσει. Στην πρόσφατη ενεργεία εμπρησμών στην Εκάλη γράφαμε: «προειδοποιούμε όλους όσους δουλεύοντας σαν ιδιωτικοί αστυνομικοί προστατεύουν τις περιουσίες — κτίρια, χρήματα — όλων αυτών των απατεώνων φοροκλεπτών και ληστών του λαού. Η δουλειά τους είναι όμοια μ' αυτή των φυλάκων και προστατών του Κοσκωτά. Όσο είναι λοιπόν ακόμη καιρός ας αλλάξουν επάγγελμα βρίσκοντας μια πιο τίμια δουλειά.
«Αλλιώς για οτιδήποτε τους συμβεί στο μέλλον, μόνοι υπεύθυνοι θα είναι οι ίδιοι και το βρώμικο επάγγελμα πού εχουν διαλέξει.»
20-11-90 17Ν
Υ.Γ. Αφού οι διάφορες χαφιεδικές μυστικές υπηρεσίες απέτυχαν τουλάχιστον μέχρι στιγμής στο μόνιμο στόχο τους ν' απαγορεύσουν τη δημοσίευση των προκηρύξεων της 17Ν, επέλεξαν το μόνο δρόμο που τους έμενε, τον κλασικό προβοκατόρικο που χρησιμοποιείται ενάντια σε αναγνωρισμένα επαναστατικά κινήματα με κύρος, απήχηση και πολιτική επιρροή. Κατασκεύασαν μια δικιά τους 17Ν, που παρουσιάζουν με συνεχή εξόφθαλμα ψέματα —όπως αυτό της γραφομηχανής — σαν δήθεν «διάσπαση» λόγω διαφωνιών. Στέλνουν προκηρύξεις χτυπημένες απλώς με γραφομηχανή της ίδιας μάρκας με τη οικία μας, για τις οποίες οι ίδιοι οι συντάκτες τους αποφαίνονται ότι είναι γνήσιες ενώ γνωρίζουν ότι οι γραφομηχανές είναι διαφορετικές.
Κάνοντας το όμως, και φτάνοντας σ' αυτό το έσχατο μέσον, απ τη μια αναγνωρίζουν έμμεσα ότι η μόνη αληθινή, φερέγγυα πολιτική φωνή, η μόνη υπαρκτή πολιτική αντιπολίτευση στη " γενική επίθεση του σάπιου και διεφθαρμένου καθεστώτος της λούμπεν καπιταλιστικής τάξης ενάντια στους εργαζόμενους είναι αυτή της 17Ν και ότι ο πρώτος στόχος τους είναι να χτυπηθεί αυτή η εγκυρότητα του πολιτικού της λόγου, να δημιουργηθεί σύγχηση γύρω απ' το πολιτικό-ιδεολογικό περιεχόμενο του, σε πλατιά λαϊκά στρώματα. Σύγχυση που θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη όταν οι προβοκάτορες-χαφιέδες θα προχωρήσουν σε ενέργειες, αφού θάναι πια ο μόνος τρόπος για να προσπαθήσουν να πείσουν ότι είναι υπαρκτοί.
Απ' την άλλη καταρρίπτουν με μιας όλες τις φήμες που το ίδιο το καθεστώς κυκλοφορεί, με πρωτοστατούντες τους διάφορους ρεφορμιστές αριστερούς και Κουκουέδες με την αντιδραστική και αστυνομικίστικη αντίληψη της ιστορίας, ότι πίσω απ' τη 17Ν βρίσκονται διάφορες δυτικές μυστικές υπηρεσίες, αφού αναγνωρίζουν έμμεσα ότι η 17Ν είναι γνήσια επαναστατική πολιτική δύναμη, τελείως καθαρή, και αναγκάστηκαν να κατασκευάσουν μια δικιά τους πλαστή βρώμικη για να τη χτυπήσουν.
Ας προσθέσουμε εδώ και την κατάρριψη ενός άλλου μύθου, τον οποίο έχουν καλλιεργήσει οι φυλλάδες της δεξιάς αλλά και ορισμένοι αγύρτες «αντιεξουσιαστές» ότι πίσω απ' τη 17Ν βρίσκεται η KGB ή άλλες θυγατρικές της μυστικές υπηρεσίες χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Η πτώση των σταλινικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης και η μετατροπή της KGB σε σφογγοκολάριο της CIA, οδήγησε στο καθαρό ξεπούλημα και κάρφωμα από την KGB στην CIA σειράς επαναστατικών κινημάτων του Τρίτου Κόσμου. Αν λοιπόν η KGB διέθετε έστω και τα ελάχιστα στοιχεία για την 17Ν, της οποίας επί πλέον η πολιτική δραστηριότητα γίνεται στη Δυτική Ευρώπη και όχι στο Τρίτο Κόσμο, αν είχε και την παραμικρή έστω και έμμεση σχέση μαζί της, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι θα μας είχε καρφώσει προ πολλού με αποτέλεσμα νάμαστε σήμερα όλοι πιασμένοι, αφού η σημερινή KGB δεν θάχε καμιά ευθύνη παρά μόνο η παλιά σταλινική.
Όσον αφορά την τελευταία προκήρυξη των χαφιέδων δυο σημεία και πάλι βγάζουν μάτι. Ο προβοκάτορας-χαφιές υπερίσχυσε και καπέλωσε τον δήθεν «προπαγανδιστή» αποκαλύπτοντας την ταυτότητα του. Μόνο ένας χαφιές-προβοκάτορας των μυστικών υπηρεσιών θα μπορούσε να γράφει για «ένα φτωχό στέκι μπουκαδόρων και πρεζάκηδων» και να χαρακτηρίσει το Μαζοκόπο «χαφιέ» της ασφάλειας που είχε στρατολογηθεί με το μήνα εδώ και δύο χρόνια. Η αναφορά τέλος στη πυρκαγιά στο Δημόκριτο και η απόδοση της σε δήθεν ενέργεια της 17Ν δείχνει ότι ο συντάκτης όχι μόνο είναι χαφιές και προβοκάτορας αλλά επί πλέον ότι είναι τελείως ξένος και άσχετος με την ελληνική πραγματικότητα. Δείχνει ότι βγαίνει κατ' ευθείαν απ' τα στρατηγεία της CIA στις ΗΠΑ.
Μόνο ένας διεστραμένος εγκέφαλος πράκτορα της CIA που θεωρεί φυσική, λογική και ουμανιστική δολοφονία με μιας 80.000 ανθρώπων με μια ατομική βόμβα, τη γενοκτονία πληθυσμών του Τρίτου Κόσμου με βομβαρδισμούς αμάχων και χημικά όπλα προς δόξα της ιερότητας της ανθρώπινης ζωής, την προγραματισμένη σίγουρη δολοφονία πάνω από 100.000 ανθρώπων την πρώτη μέρα του προετοιμαζόμενου πολέμου στο Ιράκ (κι αυτοί οι άνθρωποι εμάς αποκαλούν τρομοκράτες), τη φημολογούμενη ρίψη ατομικής βόμβας περιορισμένης ισχύος στη Βαγδάτη, θα μπορούσε να διανοηθεί και να αποδόσει σε επαναστάτες την τυχαία πυρκαγιά του Δημόκριτου. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μόνο εγκληματίες και φονιάδες αλλά δεν υστερούν σε τίποτε απ' τους δικούς μας σε ηλιθιότητα και σε ανικανότητα.
Εδώ αντιλαμβανόμαστε τη βαθύτερη σκοπιμότητα της προβολής δεκάδων αμερικανικών σήριαλ τη βδομάδα από το φασιστικό κανάλι της CIA Αντένα και τα υπόλοιπα κανάλια. Η δημιουργία στη συνείδηση του κόσμου μιας εικόνας, ενός ίματζ του αμερικάνου μπάτσου, χαφιέ, πράκτορα που είναι εντελώς αντίθετη απ την πραγματική.
Τέλος να μην παραλείψουμε να πούμε ότι μερίδα του λεγόμενου δημοκρατικού τύπου μας διασκέδασε αρκούντως με την υποκρισία . και τον ταρτουφισμό της. Ενώ όλοι οι συντάκτες και δημοσιογράφοι γνωρίζουν καλά ότι η προκήρυξη είναι πλαστή και χαφιέδικη, το παίζουν φαρισαϊκά «αντικειμενικοί», εξετάζοντας δήθεν όλες τις πιθανές και θεωρητικές εκδοχές, ενώ σαν χαφιέδικη προκήρυξη θάπρεπε να τη θεωρούν αφερέγγυα. Μ' αυτό τον τρόπο αυτοί οι πρωταθλητές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας παραμυθιάζουν συνειδητά και εμπαίζουν με τον πιο χονδροειδή τρόπο τους' αναγνώστες τους.
Ο όμιλος Βαρδινογιάννη ακολουθώντας πιστά τις λαμπρές παραδόσεις της γκαγκστερικής μαφίας των εφοπλιστών των Ωνάσηδων, Νιάρχων, Ανδρεάδηδων, Λάτσηδων και σία, συγκέντρωσε σε λίγα χρόνια τεράστια οικονομική δύναμη και συνεπώς πολιτική ισχύ που του επιτρέπει να κυριαρχεί και να ελέγχει τις κορυφές της πραγματικής πολιτικής εξουσίας στη χώρα μας.
Η μοίρα των Βαρδινογιάννηδων άλλαξε ριζικά προ εικοσαετίας περίπου όταν ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός όντας σε αναζήτηση Έλληνα επιχειρηματία που θα αναλάμβανε να κατασκευάσει σε συγκεκριμένο χώρο της Κρήτης σταθμό ανεφοδιασμού για τα πολεμικά πλοία του χωροφύλακα των λαών της Μεσογείου, του 6ου στόλου, επέλεξε τον άγνωστο τότε και ουρανοκατέβατο Βαρδινογιάννη, για λόγους δικούς του. Είναι προφανές ότι η στρατηγική σημασία του έργου απαιτούσε επιχειρηματία τελείως σίγουρο, τυφλό ενεργούμενο τους που θα διέθετε βέβαια για ανταμοιβή ισχυρούς πάτρωνες και πολύ γερές πλάτες στην αρχική φάση της επιχειρηματικής του δραστηριότητας.
Τα πρώτα λοιπόν βήματα των Βαρδινογιάννηδων υπήρξαν παιχνιδάκι. Χρησιμοποιώντας καθαρά μαφιόζικες μέθοδες, πέτυχαν με τη βία και την τρομοκρατία των έμμισθων μπράβων τους να εκδιώξουν όλους τους κατοίκους γύρω απ' τους Καλούς Λιμένες, όπου κατασκεύασαν το σταθμό ανεφοδιασμού και να αρπάξουν τα χωράφια τους, υποχρεώνοντας τους να τα ξεπουλήσουν για ένα κομμάτι ψωμί. Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες φήμες, δεν δίστασαν να φτάσουν μέχρι τη δολοφονία, μέσω των μπράβων τους, ενός προέδρου κοινότητας που αντιστέκονταν με άλλους κατοίκους σ' αυτήν τη βίαιη αρπαγή της γης.
Στη συνέχεια δεν τους ήταν δύσκολο, με τέτοιες πλάτες, να πάρουν δάνεια για να αγοράσουν ορισμένα καράβια. Οι εφοπλιστές αγοράζουν πάντα τα καράβια τους με δάνεια, και ποτέ με μετρητά, που φτάνουν και τα 95% της αξίας τους, υποθηκεύοντας τα. Δάνεια που παίρνουν απ' την αγορά των ευρωδολαρίων όπου οι εφοπλιστές είναι οι τρίτοι οφειλέτες.
Η πεπατημένη πρακτική των Ελλήνων εφοπλιστών έκανε τα υπόλοιπα.
Τα έργα και οι ημέρες του Έλληνα εφοπλιστή είναι παγκόσμια γνωστά με συνέπεια το όνομα του να είναι συνώνυμα στην ξένη λογοτεχνία με τον αδίστακτο μεγαλοαπατεώνα μαφιόζο. Είδωλο-σύμβολό του έχει τον Ωνάση και στόχο του τον εύκολο, γρήγορο, παρασιτικό κι ακόρεστο πλουτισμό, χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε απάτη και παρανομία διανοηθεί και μη διστάζοντας μπροστά σ' οποιοδήποτε έγκλημα. Τη μεταφορά και επένδυση του συνόλου ή του μεγαλύτερου μέρους των «κερδών» του στο εξωτερικό μέσω χάρτινων εταιριών με έδρα τους διάφορους φορολογικούς παραδείσους.
Για την επίτευξη του πάρα πάνω στόχου ακολουθεί μια πολύπλευρη και δοκιμασμένη στρατηγική, της οποίας τα κύρια σημεία είναι τα πάρα κάτω:
— αγοράζει σε τιμές ευκαιρίας παλιά γέρικα σαπιοκάραβα-σκυλοπνίχτες. Όλοι οι Έλληνες εφοπλιστές στην πρώτη φάση της . δραστηριότητας τους αγόρασαν τέτοια καράβια και μόνο αφού σταθεροποιήθηκαν κάπως αγόρασαν και πιο καινούργια, χωρίς βέβαια να εγκαταλείπουν την παλιά τους τακτική. Ο ελληνικός εφοπλιστικός στόλος διαθέτει τα πιο γέρικα καράβια μετά απ' αυτόν της Κύπρου που ανήκει και αυτός κυρίως σε Έλληνες εφοπλιστές.
Αυτή είναι η μία απ' τις δύο κύριες αιτίες που οι Έλληνες εφοπλιστές κατέχουν το θλιβερό ρεκόρ νάχουν το μεγαλύτερο αριθμό ναυαγίων το χρόνο.
— επειδή οποιαδήποτε καθυστέρηση πλοίου στην παράδοση φορτίου λόγω καιρικών συνθηκών ή ακινητοποίηση του για τις αναγκαίες επισκευές με τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας και προστασίας του πληρώματος και του συνεργείου επισκευών ή ο καθαρισμός των δεξαμενών των τάνκερ με τις προβλεπόμενες διαδικασίες, αντιστρατεύεται το στόχο του, αφού επιφέρει κάποια οικονομική ζημιά και «διαφυγόντα κέρδη», ο Έλληνας εφοπλιστής διευθύνει άμεσα και καθημερινά την πορεία των καραβιών του, δίνοντας εντολές στη μαριονέτα του τονζ πλοίαρχο, να ταξιδεύει με οποιοδήποτε καιρό, με οποιαδήποτε βλάβη, σε βάρος βέβαια της ασφάλειας του πληρώματος.
Έτσι όχι μόνο βάζει πάνω απ' τη σωματική ακεραιότητα και τη ζωή του ναυτεργάτη το κέρδος και τα δολάρια αλλά χρησιμοποιεί ανοιχτά την ανθρώπινη ζωή, την ανθρώπινη σάρκα σαν πρώτη ύλη πλουτισμού, σ' αυτόν τον ανθρωποβόρο μηχανισμό της μεγιστοποίησης των κερδών του, το δυστύχημα και το ναυάγιο. Προτιμάει αυτά αφού του αποφέρουν την αστρονομικών διαστάσεων αποζημίωση της Ασφάλειας από τα μέσα προστασίας που του κοστίζουν.
Αυτή είναι η δεύτερη απ' τις κύριες αιτίες του πάρα πάνω θλιβερού ρεκόρ ναυαγίων και δυστυχημάτων των ελληνικών πλοίων. Μόνο φέτος είχαμε τουλάχιστον δύο μεγάλα ναυάγια με θύματα δεκάδες ναυτεργάτες και ένα δυστύχημα στη Δραπετσώνα.
Το πρώτο πλοίο βυθίστηκε το Γενάρη με όλο του το πλήρωμα, περίπου 20 ναυτικούς επειδή ο εφοπλιστής διέταξε τον καπετάνιο να διασχίσει τη Μάγχη απ' τη Γαλλία στην Αγγλία ενώ επικρατούσε σφοδρή θαλασσοταραχή και θύελλα.
Το δεύτερο, ένα «μινεράλι», βυθίστηκε κι αυτό με όλο του το πλήρωμα τον Αύγουστο ανοιχτά της Ιαπωνίας, όταν μετά από διαταγή του πλοιοκτήτη κινήθηκε προσπαθώντας δήθεν ν' αποφύγει επερχόμενο τυφώνα. Ας σημειώσουμε ότι αυτό το «μινεράλι» δεν ανήκε σε κανένα μικρό εφοπλιστή αλλά στην οικογένεια Ανδρεάδη, Το κοινό σημείο και στις δύο περιπτώσεις είναι ότι οι πλοιοκτήτες ήθελαν ν' αποφύγουν πάση θυσία την ενδεχόμενη μακρόχρονη ακινητοποίηση του πλοίου λόγω των καιρικών συνθηκών.
Άλλα και στην περίπτωση του «δυστυχήματος» στη Δραπετσώνα — για το οποίο θα μιλήσουμε πιο κάτω— η έκρηξη απ' την οποία σκοτώθηκαν δύο εργάτες και τραυματίστηκαν άλλοι 6, έγινε γιατί οι πλοιοκτήτες Βαρδινογιάννηδες αρνήθηκαν τον καθαρισμό των δεξαμενών και των σωληνώσεων από τα αέρια, επειδή αυτή η διαδικασία είναι χρονοβόρα και κοστίζει.
Παραφράζοντας λοιπόν έναν ξένο συγγραφέα ο οποίος έγραφε: «ένας εκατομμυριούχος, στο βάθος των χρηματοκιβωτίων του, έχει στη διάθεση του περισσότερες ανθρώπινες ζωές από τον οποιονδήποτε μονάρχη» μπορούμε να πούμε χωρίς καμιά υπερβολή, ότι ένας Έλληνας εφοπλιστής στο βάθος των χρηματοκιβωτίων του έχει να παρουσιάσει περισσότερα πτώματα, έχει περισσότερες ανθρώπινες ζωές πούχει αφαιρέσει από τον οποιοδήποτε κοινό «εγκληματία» των φυλακών.
— χρησιμοποιεί τις σημαίες ευκαιρίας. Ο ελληνικός εφοπλιστικός στόλος είναι ο μοναδικός στον κόσμο που η χωρητικότητα των πλοίων με ξένη σημαία ευκαιρίας ξεπερνάει αυτήν όσων έχουν υψωμένη την εθνική σημαία. Η ανάρτηση της σημαίας ευκαιρίας δεν γίνεται για λόγους φορολογικούς, αφού το φορολογικό καθεστώς των. εφοπλιστών είναι τέτοιο που ουσιαστικά δεν πληρώνουν φόρους - με τα διάφορα σκανδαλώδη προνόμια και φοροαπαλλαγές που τους έχει παραχωρήσει το κράτος-υπηρέτης τους, αλλά για λόγους κοινωνικούς και οικονομικούς. Τους επιτρέπει να προσλαμβάνουν ξένους ναυτεργάτες απ' τον Τρίτο Κόσμο, χωρίς κανένα αριθμητικό περιορισμό, που δεν απολαμβάνουν καμιάς κοινωνικής ασφάλισης και προστασίας, καταπατώντας και αυτά ακόμη τα στοιχειώδη και αστεία μέτρα προστασίας του πληρώματος, πληρώνοντας τους μισθούς πείνας.
Έτσι ενώ το κόστος μισθοδοσίας ενός τύπου πλοίου το 86 ήταν 900.000 δολάρια για ένα αγγλικό με αγγλικό πλήρωμα, για τον ίδιο τύπο το κόστος ήταν μόνο 340.000 δολάρια αν είχε αναρτημένη σημαία ευκαιρίας και ναυτεργάτες απ' τον Τρίτο Κόσμο.
Οι συνέπειες λοιπόν και εδώ είναι αφενός τα ατυχήματα και τα ναυάγια και αφετέρου η αυξανόμενη ανεργία των Ελλήνων ναυτεργατών. Ας προσθέσουμε ότι για τα περισσότερα απ' τα πλοία με σημαίες ευκαιρίας είναι πολύ δύσκολο να διαπιστωθεί ποιος είναι ο πραγματικός πλοιοκτήτης, γιατί συνήθως κρύβεται πίσω από έναν δαίδαλο χάρτινων εταιρειών με έδρες τους φορολογικούς παραδείσους.
— υποκοστολογεί συστηματικά, όταν δεν τους αποκρύβει τελείως, τους ναύλους που εισπράττει.
Ετσι ενώ το 86 η παγκόσμια συνολική μεταφορά δια θαλάσσης του πετρελαίου κόστισε περισσότερο από 80 δισεκατομμύρια δολάρια, οι δηλωμένοι εισπραχθέντες ναύλοι ανέρχονται μόνο σε 50 δισεκατομμύρια. Δηλαδή 30 δις δολάρια εξατμίστηκαν. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι τα περισσότερα απ' αυτά τα εισέπραξαν Έλληνες εφοπλιστές.
— παραβιάζει συστηματικά όλα τα εμπάργκο προκειμένου να κερδίσει αστρονομικούς ναύλους.
Έτσι πέρα απ' τη γνωστή περίπτωση του τάνκερ Σάλεμ που παραβίασε το εμπάργκο της Νότιας Αφρικής το 80 πριν φτάσει στο οργανωμένο ναυάγιο για να εισπράξει ο εφοπλιστής την ασφάλεια, πέντε απ' τους μεγαλύτερους ελληνικούς εφοπλιστικούς ομίλους, παραβίαζαν συνεχώς και επί χρόνια το εμπάργκο της ρατσιστικής Ν. Αφρικής, με πλήρη γνώση της «δημοκρατικής» Δύσης που το ανέχονταν αν δεν το ενθάρρυνε.
— δεν έχει πατρίδα. Έχει μεταφέρει και επενδύσει σχεδόν όλα του τα κέρδη στο εξωτερικό κερδοσκοπώντας ενάντια στη χώρα του κι εκβιάζοντας την όπως ακριβώς το ξένο κεφάλαιο. Έτσι ο πατριώτης Λάτσης και άλλοι Έλληνες εφοπλιστές, στην κρίση του 74, με την τούρκικη εισβολή στην Κύπρο, ενώ η χώρα δεν είχε πετρέλαιο, μετέφεραν με τα δεξαμενόπλοια τους και τροφοδοτούσαν με πετρέλαιο την Τουρκία. Σήμερα οι μεγάλοι Έλληνες εφοπλιστές είναι εγκατεστημένοι στο Λονδίνο όπου μέσω του Κομιτι, εκβιάζουν ανοικτά την εκάστοτε κυβέρνηση ότι θα πάρουν τα καράβια τους. θέτουν νέους όρους και απαιτούν νέα προνόμια για να υψώσουν την ελληνική σημαία, διατάζοντας το κράτος σαν νάταν μαριονέτα τους. Πρόσφατα ο Γερμίδης χάρισε 10 δισεκατομμύρια χρέη σε συνάλαγμα σε 5 Έλληνες εφοπλιστές του Λονδίνου.
Είδωλο τους ο Ωνάσης, που ενώ μια ζωή καταλήστευσε τη χώρα κι όχι μόνο με την εφοπλιστική του δραστηριότητα, πέθανε έχοντας μεταφέρει τα πάντα στο εξωτερικό και μην αφήνοντας ούτε την πιο μικρή επιχείρηση του στην Ελλάδα. Κι οι κληρονόμοι του συνεχίζοντας την πρακτική του αρνήθηκαν να πληρώσουν τα 5 δις φόρους κληρονομιάς, γονατίζοντας το κράτος κι υποχρεώνοντας το να δεχτεί ένα μέρος μόνο του φόρου για την ανέγερση νοσοκομείου το οποίο παρουσιάζεται δήθεν σαν δωρεά, ενώ πληρώνεται από το χρέος του μη καταβληθέντος φόρου.
— είναι ο κύριος υπεύθυνος για την ρύπανση και τη μόλυνση της θάλασσας. Για να αποτρέψει και εδώ την ακινητοποίηση του πλοίου που απαιτεί ο σωστός καθαρισμός του, διατάζει να ρίχνονται τα διάφορα βρωμόνερα τόσο του έρματος, όσο και των δεξαμενών στην ανοιχτή θάλασσα, όπως άλλωστε καταγγέλθηκε πρόσφατα με φωτογραφίες από ναυτεργάτη. Έτσι μόνο στο Αιγαίο ρίχνονται κάθε χρόνο 10.000 τόνοι πετρελαιοειδών που προέρχονται από την έκπλυση των δεξαμενών στην ανοιχτή θάλασσα.
—ελέγχει ασφυκτικά τον τύπο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είτε άμεσα είτε έμμεσα, για να αποτρέψει τη δημοσιοποίηση των πάρα πάνω παρανομιών και εγκλημάτων του και να παραπλανάει την κοινή γνώμη και τη δικαιοσύνη. Έτσι εκτός απ τον - Βαρδινογιάννη που είναι ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού σταθμού Μεγκα Τσάνελ και της ημερήσιας εφημερίδας Μεσημβρινή, οι άλλοι μαφιόζοι γκάγκστερ εφοπλιστές Αλαφούζος και Κυριακού του ραδιοφωνικού σταθμού Αντένα.
Είναι αποκαλυπτικό αυτού του ασφυκτικού ελέγχου, το γεγονός ότι μετά τις πρόσφατες καταγγελίες των εργαζομένων για το θανατηφόρο ατύχημα στο «Κρήτη Ση» ούτε μια εφημερίδα δεν τόλμησε να αναφέρει το όνομα του πλοιοκτήτη Βαρδινογιάννη. Όλες, λες κι ήταν συνενοημένες, μιλούσαν ανώνυμα για τον πλοιοκτήτη.
Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι οι εφοπλιστές αγοράζουν ποδοσφαιρικές ομάδες, όχι για λόγους επιχειρηματικούς παρ' ότι κερδίζουν κι εδώ, αλλά κυρίως για λόγους δημοσίων σχέσεων, για να πετύχουν κάποια πλατύτερη κοινωνική αναγνώριση που γνωρίζουν ότι δεν έχουν.
Έτσι ακριβώς όπως ο Κοσκωτάς αγόρασε τον Ολυμπιακό, οι Βαρδινογιάννηδες αγόρασαν τον Παναθηναϊκό, ποντάροντας ότι οι οπαδοί της ομάδας θα μετατραπούν σε υποστηρικτές του επιχειρηματικού ομίλου και της πρακτικής του.
Ακόμη οι εφοπλιστές λειτουργώντας σαν κράτος εν κρατεί εξαγοράζουν τους άνδρες του Λιμενικού, που λειτουργούν σαν υπάλληλοι τους, τους πραγματογνώμονες μετά από κάθε ατύχημα, τους επί κεφαλής του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, τους δικαστικούς, τους αστυνομικούς (ο Λάτσης μισθοδοτεί κανονικά αστυνομικούς εν ενεργεία) και τέλος τους ίδιους τους πολιτικούς. Ο Μητσοτάκης δεν κρύβει καν ότι ταξιδεύει με το ιδιωτικό τζετ του αρχιγκάγκστερ, πρώην ταγματασφαλίτη και μαυραγορίτη Λάτση και ότι είναι ιδιοκτήτης κτήματος στην Ελβετία, που βρίσκεται δίπλα σε μεγάλη έκταση που ανήκει στους Βαρδινογιάννηδες.
Ο πετυχημένος Κοσκωτάς που ακούει στο όνομα Βαρδής Βαρδινογιάννης μαζί με τον Λάτση είναι σήμερα μέσα στον αμαρτωλό χώρο των εφοπλιστών ό,τι ήταν στις προηγούμενες δεκαετίες ο Ωνάσης και ο Νιάρχος. Είναι οι κατεξοχήν αντιπροσωπευτικοί τύποι του αδίστακτου μεγαλοαπατεώνα, μαφιόζου, φονιά εφοπλιστή. Σαν τέτοιος έχει συμμετάσχει και πραγματοποιήσει όλες τις πάρα πάνω απάτες και κομπίνες και έχει μέσα στο βάθος των χρηματοκιβωτίων του περισσότερα πτώματα ναυτεργατών, περισσότερες ανθρώπινες ζωές πού χει αφαιρέσει, απ' οποιονδήποτε «εγκληματία» των φυλακών.
Για όλους αυτούς τους λόγους αποφασίσαμε να τον εκτελέσουμε.
Για να μην υποστηρίζουν μερικοί ότι όλα αυτά είναι αυθαίρετες συκοφαντίες τίμιων επιχειρηματιών από μέρους μας θ' αναφερθούμε σε μια και μόνη αλλά αποκαλυπτική περίπτωση.
Στις 13 Φλεβάρη 1990 το δεξαμενόπλοιο «Κρήτη Ση» πλοιοκτησίας Βαρδινογιάννη βρίσκονταν στο μώλο της Δραπετσώνας όπου γίνονταν επισκευές στις δεξαμενές του.
Έκρηξη που σημειώθηκε στη δεξαμενή ν° 2 και σε βάθος 28 μέτρων από διαρροή αερίου είχε σαν συνέπεια να σκοτωθούν οι εργάτες Γ. Λευκαδίτης 37 χρονών και Ν. Σταματιάδης 35 χρονών και να υποστούν σοβαρά εγκαύματα άλλοι έξι συνάδελφοι τους. Τέτοιου τύπου «δυστυχήματα» γίνονται συνέχεια, σχεδόν κάθε χρόνο, από τις ίδιες πάντα αιτίες πούναι, όπως εξηγήσαμε πιο πάνω, η άρνηση των εφοπλιστών να διενεργήσουν φρη γκαζ, να καθαρίσουν τις σωληνώσεις και τις δεξαμενές απ' τα αέρια, διαδικασία πούναι χρονοβόρα, απαιτεί ακινητοποίηση σε ειδικούς χώρους και άρα αυξάνει το κόστος και τα διαφυγόντα κέρδη τους.
Σύμφωνα με έκθεση αυτοψίας που πραγματοποίησε στο δεξαμενόπλοιο ο ναυπηγός μηχανολόγος Κυρ. Μποκής «στη δεξαμενή όπου γίνονταν οι εργασίας υπήρχαν κατάλοιπα πετρελαίου σε ποσότητα 10 βαρελιών και ρινίσματα ξύλου».
Η έκθεση αναφέρει πιο κάτω ότι «υπήρχε πιστοποιητικό απαλλαγής από επικίνδυνα αέρια και άδεια εκτελέσεως εργασιών με φλόγα, το οποίο εκδόθηκε μισή ώρα πριν το ατύχημα δηλαδή στις 12 -το μεσημέρι στις 13-2-90»!!! Ακόμη «δεν υπήρχε πιστοποιητικό απαλλαγής επικίνδυνων αερίων για τις σωληνώσεις του πλοίου».
Ο Μποκής καταλήγει τελικά στο συμπέρασμα «...εύφλεκτον αέριον υδρογονανθράκων, ομού μετά μικρής ποσότητος αργού πετρελαίου διέρρευσε δια μέσου των σωληνώσεων με αποτέλεσμα τη βίαιη ανάφλεξη εις εκείνα τα σημεία της δεξαμενής όπου υπήρχαν θύλακες αερίου». Και πάρα κάτω επισημαίνει ότι ήταν «ανεπίτρεπτη η χρήση φλόγας χωρίς προηγουμένως να έχουν ελεγχθεί και καθαριστεί από κατάλοιπα και εύφλεκτα αέρια και παντός είδους σωληνώσεις της συγκεκριμένης δεξαμενής».
Αντίθετα όμως στην έκθεση αυτοψία που ανατέθηκε στους τεχνικούς πραγματογνώμονες Ιορδάνη, Ματθαίου και Τσαπάρα, μέσα στα πλαίσια της προανάκρισης που διενεργεί ο πλωτάρχης Λ.Σ. και διοικητής του Β.Β. Λιμενικού Σταθμού Κερατσινίου Α. Χηνόπουλος αποδίδεται ευθύνη στους εργαζόμενους λόγω βασικών παραλείψεων τους. Η προανάκριση αυτή τραβάει εσκεμμένα σε μάκρος και δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί 9 μήνες μετά το «δυστύχημα». Το γιατί το αντιλαμβανόμαστε αμέσως, όταν πληροφορηθούμε τα σχετικά με μιαν άλλη υπέροχη ιστορία, αντάξια του εφοπλιστικού υποκόσμου, αυτή του πλοίου «Μέλοντι».
Στο πλοίο «Μέλοντι» σημειώθηκε καταστροφική πυρκαγιά στις 6 Ιούλη 1990 κι ενώ αυτό βρισκόταν ελλιμενισμένο στο μώλο της ΔΕΗ Κερατσινίου. Ο ίδιος Χηνόπουλος ανέλαβε κι εδώ την προανάκριση. Ζήτησε λοιπόν, μαζί με το δημοτικό σύμβουλο Πηρούνια, εκβιαστικά 500.000 δολάρια απ' τον πλοιοκτήτη του «Μέλοντι», για να συντάξει θετική αναφορά, ώστε αυτός να εισπράξει τα ασφάλιστρα των 10 εκατομμυρίων δολαρίων. Επειδή όμως ο εφοπλιστής φαίνεται ότι έλυσε το πρόβλημα του απ' αλλού και κατόρθωσε να εισπράξει τα ασφάλιστρα, κατάγγειλε το Χηνόπουλο και τον Πηρούνια, στους οποίους είχε ήδη καταβάλλει 32 εκατομμύρια. Έτσι οι δύο ωραίοι κύριοι συνελήφθησαν με τα σημειωμένα χαρτονομίσματα στο χέρι και ο πλωτάρχης Χηνόπουλος προφυλακίστηκε. Αυτός λοιπόν ο αποδεδειγμένα πουλημένος στους εφοπλιστές Χηνόπουλος είχε αναλάβει την προανάκριση για το δυστύχημα στο «Κρήτη Ση».
Σύμφωνα ακόμη με καταγγελίες του εκπροσώπου του Συνδι-κάτου Μετάλλων, ο Χηνόπουλος δεν είναι η μόνη σύμπτωση και υπάρχει ολόκληρο κύκλωμα που λειτουργεί γύρω απ' τα εργατικά ατυχήματα στον Πειραιά. Έτσι από μια λίστα 41 τεχνικών εμπειρογνωμόνων, οι τρεις προαναφερθέντες Ματθαίου, Ιορδάνης, Τσαπάρας είναι οι μόνοι που έχουν αναλάβει σχεδόν όλες τις περιπτώσεις «ατυχημάτων» με νεκρούς εργάτες τα τρία τελευταία χρόνια. Το ίδιο δικηγορικό γραφείο αναλαμβάνει όλες αυτές τις περιπτώσεις και τέλος ο εισαγγελέας ποινικής δίωξης Πειραιά Μπράμης, όταν του ζητήθηκε απ' τους συνδικαλιστές να διευρυνθεί η εισαγγελική έρευνα για το «Κρήτη Ση» τους απάντησε ως εξής: «Και τι έγινε; Πήρε ο πλοιοκτήτης αποζημίωση 10 εκατομμύρια δολάρια. Έβαλε κι ο Χηνόπουλος μερικές πενταροδεκάρες στην τσέπη του και αυτό συνιστά αδίκημα; Συνηθισμένα πράγματα είναι αυτά. Συμβαίνουν».
Ας προσθέσουμε ότι ο πουλημένος στους εφοπλιστές πλωτάρχης του Λ.Σ. Χηνόπουλος ήταν μέλος της Επιτροπής Ελέγχου, Υγιεινής και Ασφάλειας σαν εκπρόσωπος του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας προς δόξα του ελληνικού κράτους-μαριονέτα των εφοπλιστών.
Τέλος να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τον αντιπρόσωπο του Συνδικάτου Μετάλλου και εκπρόσωπο των εργαζομένων στην Επιτροπή Ελέγχου, Υγιεινής και Ασφάλειας, ο πλοιοκτήτης του «Κρήτη Ση» Βαρδινογιάννης έκανε αστική παρέμβαση ζητώντας του 500 εκατομύρια. Τον χαρακτηρισμό λοιπόν του γκάγκστερ τον κέρδισε επάξια.
Όσον αφορά τα άλλα ανδραγαθήματα του ομίλου Βαρδινογιάννη θα αναφέρουμε εν συντομία —γιατί αλλιώς θα έπρεπε να συντάξουμε ολόκληρο βιβλίο— τα εξής: σύμφωνα με καταγγελία που έγινε το 82 απ' τον τότε υπουργό Οικονομικών Κουλουργιάνο στη Βουλή και βασίστηκε σε απόρρητη έκθεση του υπουργείου Συντονισμού του 80 επί κυβέρνησης Ν.Δ., η Μότορ Όιλ του Βαρδινογιάννη όπως και η Πετρόλα του Λάτση κερδοσκοπώντας και εκβιάζοντας το ελληνικό κράτος, το ζημίωσαν το 1979 κατά 81 εκατομμύρια δολάρια πουλώντας του 1.200.000 Μ.Τ. πετρέλαιο κατά 70 δολάρια το Μ.Τ. ακριβότερα απ' αυτό που πρόσφερε το Ιράκ και η Σαουδική Αραβία. Για τον ίδιο λόγο το ελληνικό δημόσιο ζημιώθηκε κατά 94.150.000 δολάρια το 1980. Για το επίτευγμα βέβαια αυτό υπεύθυνος είναι επίσης ο τότε υπουργός Βιομηχανίας, μόνιμος Βακάλης όλων των λούμπεν καπιταλιστών Εβερτ, που προτίμησε για λόγους ευνόητους τους πιο ακριβούς Βαρδινο-Λάτσηδες απ' το αραβικό πιο φτηνό πετρέλαιο. (Αυτός φαίνεται ότι είναι ο λόγος που προβάλλεται σαν μόνιμος δελφίνος της δεξιάς ένας τόσο ανίκανος πολιτικός σαν τον Έβερτ.)
Και γι' αυτό το σκάνδαλο βέβαια ο τύπος της εποχής τήρησε σιγήν ιχθύος με πρώτο και καλύτερο το συγκρότημα Λαμπράκη, που έχει αναλάβει εργολαβικά τη διαφήμιση των Βαρδινογιάννηδων και τη μετατροπή της κάθε απάτης τους σε αγαθοεργία, για λόγους και πάλι ευνόητους.
Τα δύο διυλιστήρια της Μότορ Όιλ και της Πετρόλα κατασκευάστηκαν επί δικτατορίας με τα διάφορα θαλασσοδάνεια της χούντας και τα σκανδαλώδη προνόμια σαν καθαρά εξαγωγικά. Πέτυχαν όμως σήμερα, με τη βοήθεια της ΕΟΚ δηλαδή του ξένου μεγάλου κεφαλαίου να μπουν στην εσωτερική αγορά και να ανατρέψουν την προστατευτική των συμφερόντων της χώρας πετρελαϊκή πολιτική —προστατευτική πολιτική που ακολούθησαν στην πράξη όλες οι δυτικοευρωπαϊκές κυβερνήσεις σε κάποιο βιομηχανικό τομέα παραβιάζοντας τις θεωρητικές φιλελεύθερες αρχές της ΕΟΚ— υπονομεύοντας το στόχο της ανεξαρτησίας της χώρας στον στρατηγικό τομέα της ενέργειας. Κατόρθωσαν να καθυστερήσουν και να ανατρέψουν το πρόγραμμα επενδύσεων και εκσυγχρονισμού των ελληνικών διυλιστηρίων Ασπροπύργου, με το οποίο αυτά θάχαν καλύτερα και πιο φθηνά προϊόντα και θα ανταγωνίζονταν από θέση ισχύος τη Μότορ Όιλ και την Πετρόλα, εκμεταλλευόμενοι το σκάνδαλο των Διυλιστηρίων του 86 μέσω του ελεγχόμενου τύπου και των ανθρώπων τους στον κρατικό μηχανισμό. Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες φήμες που δεν αποκλείεται να είναι αληθινές, αν λάβουμε υπ' όψη μας το πόσο ανερμάτιστοι, αλαζόνες, ηλίθιοι αλλά και απατεωνίσκοι ήταν οι άνθρωποι πούχε τοποθετήσει το ΠΑΣΟΚ στα Διυλιστήρια και βρέθηκαν μπλεγμένοι στο σκάνδαλο, τα νήματα της ίντριγκας κινήθηκαν απ' αυτούς με μόνο στόχο την καθυστέρηση ή την ανατροπή αυτού του προγράμματος.
Οι Βαρδινο-Λάτσηδες κατόρθωσαν μέσω των διάφορων εξαγορασμένων βουλευτών και υπουργών να περάσουν τροπολογίες που χαρακτηρίζουν την περιοχή Μεγάρων σαν σεισμόπληκτη κι έτσι να πετύχουν τη διαγραφή των τεράστιων χρεών, των απλήρωτων φόρων τους. Τους χάρισαν έτσι εκατοντάδες εκατομμύρια απλήρωτων φόρων. Ακόμη σύμφωνα με την κοινότητα Αγίων Θεοδώρων, η Μότορ Όιλ του Ομίλου Βαρδινογιάννη έχοντας πλαστογραφήσει τον αριθμό της έκτασης των Διυλιστηρίων από 1.200.000 τ. μέτρα σε 12.000 τ. μέτρα, εξαπάτησε την κοινότητα πληρώνοντας κοινοτικά τέλη 800.000 αντί των 33 εκατομμυρίων. Έτσι μόνο το 82 μέχρι το 87 —γιατί για πριν το 82 τα χρέη έχουν παραγραφτεί— ο όμιλος Βαρδινογιάννη χρωστάει 200 εκατομμύρια για κοινοτικά τέλη στην κοινότητα τα οποία βέβαια αρνείται να πληρώσει.
Οι Βαρδινογιάννηδες αντέγραψαν και σε ένα άλλο σημείο την πρακτική του Ωνάση. Το μετοχικό κεφάλαιο της Μότορ Όιλ ανήκει κατά 48,7% και 39,6% σε δύο εταιρείες τη GERANI COMPANIA NAVIERA και τη PSILORITIS SHIPPING COMPANY αντίστοιχα που έχουν και οι δύο σαν έδρα τον Παναμά.
Πέρα τέλος απ' τις τεράστιες εκτάσεις που κατέχουν στην Κρήτη και που αγόρασαν με τους γνωστούς τρόπους, αγόρασαν στην αρχή του χρόνου από Αγιορείτικο μοναστήρι 53.000 στρέμματα στη Σιθωνία της Χαλκιδικής με το αστρονομικό ποσό των 1.000 δραχ. το στρέμμα.
Τα κύρια χαρακτηριστικά της περιόδου είναι το πλήρες ξεπούλημα κι ο αφελληνισμός της χώρας. Η γενική επίθεση της λούμπεν μεγαλοαστικής τάξης ενάντια στους εργαζομένους, τις κοινωνικές1 και πολιτικές τους κατακτήσεις. Η ουσιαστική συναίνεση της αντιπολίτευσης ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμού αλλά και της συνδικαλιστικής ηγεσίας και η απουσία οποιασδήποτε αντίστασης από μέρους τους.
Η πιστή αντιγραφή στη χώρα μας του μοντέλου του δυτικοευρωπαϊκού ολοκληρωτισμού από τους πατριάρχες του Γραικυλισμου πολιτικούς της Ν.Δ. που εφαρμόζουν δουλικά τις εντολές της ΕΟΚ και του δυτικού πολυεθνικού κεφαλαίου σε βάρος των συμφερόντων της χώρας.
Η γνωστή συνταγή του φιλελευθερισμού και των ιδιωτικοποιήσεων παρουσιάζεται σαν πανάκεια σε μια χώρα όπου η ιδιωτική πρωτοβουλία έχει αποτύχει και χρεωκοπήσει πανηγυρικά. Όπου οι σημαντικότεροι Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες απέτυχαν οικονομικά δημιουργώντας τις προβληματικές.
Ενώ οι υπόλοιποι επέζησαν χάρη ακριβώς στη δωρεάν χρηματοδότηση τους απ' το κράτος, το οποίο θρασύτατα και υποκριτικά κατακεραυνώνουν. Σήμερα ακόμη κι αυτοί ξεπουλάνε τις επιχειρήσεις στο ξένο κεφάλαιο αποδείχνοντας έμπραχτα την ανικανότητα τους, μπρος στην προοπτική να διακοπούν οι διάφορες κρατικές επιχορηγήσεις.
Τα πάντα σήμερα ξεπουλιούνται, με κύριο οικονομικό όπλο του ξένου κεφαλαίου τη χαμηλή αξία της δραχμής που στη διάρκεια της μεταπολίτευσης έχασε το 85% της αξίας της χωρίς βέβαια αυτή η υποτίμηση να οδηγήσει σε κάποια ανάπτυξη αλλά αντίθετα στην αποβιομηχανοποίηση.
Μεθοδεύεται η επιστροφή των προβληματικών στους παλιούς ιδιοκτήτες τους, τους απατεώνες που τις χρεοκόπησαν κατακλέβοντάς τες.
Επιχειρήσεις του δημοσίου, ακόμη και επίσημα κερδοφόρες, ξεπουλιούνται σε απίστευτα χαμηλές τιμές, με τους διάφορους απατεώνες νεοδημοκράτες να βρίσκονται σε εμφύλιο για το ποιος θα εισπράξει τις μεγαλύτερες μίζες.
Σ' αυτό το γενικό ξεπούλημα της χώρας σημαντικό ρόλο παίζουν και τα μαζικά μέσα επικοινωνίας τόσο τα ηλεκτρονικά όσο και τα έντυπα. Με μια συστηματική πλύση εγκέφαλου —αφού τα περισσότερα ελέγχονται από διάφορους ομίλους των λούμπεν καπιταλιστών και μαφιόζων εφοπλιστών — παρουσιάζουν τις συνεχείς εξαγορές των πάντων σαν τα συνηθισμένα φαινόμενα διεθνοποίησης του μεγάλου κεφαλαίου που συμβαίνουν καθημερινά στη Δύση. Αποκρύβουν την καίρια διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στον εξαρτημένο και κομπραδόρικο χαρακτήρα της ντόπιας άρχουσας τάξης και το σχετικά αυτόνομο χαρακτήρα, παρ' όλη τη διεθνοποίηση, των δυτικών αστικών τάξεων. Αυτονομία που υποστηρίζουν με νύχια και με δόντια, όπως δείχνει ο οικονομικός, εμπορικός, χρηματιστικός πόλεμος που μαίνεται στη Δύση. Παραπλανούν έτσι το λαό παρουσιάζοντας τον αφελληνισμό της χώρας και την περιθωριοποίηση της σαν δήθεν εκσυγχρονισμό και διεθνοποίηση.
Τα 10 χιλιάδες παιδιά και οι 2.000 έγγυες γυναίκες που δολοφονεί καθημερινά η ουμανιστική Δύση στον Τρίτο Κόσμο, μέσω της βίας των οικονομικών σχέσεων που του έχει επιβάλει, δείχνουν ότι πολλές φορές αυτή είναι χειρότερη απ' την ένοπλη βία και την κατοχή. Στο συγκεκριμένο ζήτημα που μας απασχολεί, η βία αυτή των οικονομικών σχέσεων που επιβάλουν οι μεγάλες δυτικές χώρες και κυρίως η σημερινή Γερμανία στη χώρα μας έχει και μια άλλη συνέπεια. Είναι γνωστό ότι η χώρα μας διεκδικεί απ' τη σημερινή Γερμανία πολεμικές επανορθώσεις που ανέρχονται σε 30 δισεκατομμύρια δολλάρια σημερινά, συν τα κατοχικά «δάνεια» που ανέρχονται σε 13 δισεκατομμύρια δολάρια σύμφωνα με τον καθηγητή Αγγελόπουλο. Η σημερινή ενοποιημένη Γερμανία αρνείται να τα καταβάλει ενώ οι Γραικύλοι ηγέτες της Ν.Δ. όχι μόνο δεν θέτουν το ζήτημα, αλλά προτιμούν να προσκυνούν δουλικά τους διάφορους δυτικούς κομισάριους για το περιβόητο δάνειο.
Η απόφαση αυτή του σημερινού Τέταρτου Ράιχ είναι καθαρά ναζιστική, αφού η μη καταβολή των δίκαιων επανορθώσεων επιτρέπει στις γερμανικές επιχειρήσεις, Ζίμενς, Λουφτχάνσα κλπ. να εξαγοράσουν ελληνικές επιχειρήσεις, με τα χρήματα που μας οφείλουν και μας ανήκουν, και να γίνονται έτσι τα ουσιαστικά αφεντικά στη χώρα μας. Εκεί λοιπόν που απέτυχε το Τρίτο Ράιχ με την ένοπλη βία και κατοχή, επιτυγχάνει σήμερα το Τέταρτο Ράιχ με τη βία απλώς των οικονομικών σχέσεων που επιβάλλονται στη χώρα.
Και αν οι Γραικύλοι, ατζέντηδες του Γερμανικού και Δυτικού κεφαλαίου, ηγέτες της Ν.Δ. αδιαφορούν γι' αυτό, ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να το επιτρέψει. Προειδοποιούμε όλες τις γερμανικές επιχειρήσεις και τους επικεφαλής τους στη χώρα μας που θα εξαγοράσουν ή έχουν εξαγοράσει ελληνικές επιχειρήσεις ότι θα τους χτυπάμε χωρίς προειδοποίηση, όσο το γερμανικό Τέταρτο Ράιχ δεν καταβάλει στη χώρα μας τις πολεμικές επανορθώσεις των 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων συν το γερμανικό κατοχικό «δάνειο» των 13 δις δολαρίων.
Υπενθυμίζουμε ακόμη ότι σε σχέση με το σημερινό ξεπούλημα των προβληματικών έχουμε ήδη «προειδοποιήσει οποιονδήποτε Έλληνα ή ξένο αγοράσει προβληματική ή επιχείρηση του Δημοσίου χωρίς να πληρώσει τα χρέη της, ότι θα θεωρήσουμε ότι ληστεύει τον ελληνικό λαό με ποσό που ισούται με τα χρέη που χαρίστηκαν και κατά συνέπεια θα τον χτυπάμε χωρίς καμιά άλλη προειδοποίηση».
Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
Αθήνα 13-11-90
Δυστυχώς επιβεβαιώνεται και πάλι ότι κακό σκυλί ψόφο δεν έχει. Στη σημερινή μας ενέργεια πυροδοτήσαμε με τηλεχειρισμό, τρεις εκτοξευτές μπαζούκας που βρίσκονταν μέσα σε αυτοκίνητο. Οι 3 ρουκέτες των 2,36 ιντσών έπληξαν τη θωρακισμένη Μερσεντές του μαφιόζου, γκάγκστερ Βαρδή Βαρδινογιάννη αλλά δυστυχώς δεν είχαν το αποτέλεσμα που αναμέναμε λόγω της πολύ ισχυρής θωράκισης της Μερσεντές. Οι ρουκέτες δεν έπληξαν κανένα τρίτο περαστικό, ακριβώς όπως το είχαμε προβλέψει. Άλλωστε η ενέργεια μας θα μπορούσε να είχε γίνει την περασμένη βδομάδα, αλλά ακυρώθηκε δύο φορές, γιατί τη μια συζητούσαν δίπλα οι φορτηγατζήδες και την άλλη υπήρχαν δύο περαστικοί δίπλα στο παγιδευμένο αυτοκίνητο, τη στιγμή ακριβώς που πέρασε ο Βαρδινογιάννης.
Παράλληλα πυροδοτήσαμε αμέσως μετά μια μικρή βόμβα που βρίσκονταν μέσα στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου και περιείχε αρκετά καπνογόνα για να δημιουργηθεί σύγχυση στους τρεις σωματοφύλακες του δεύτερου BMW που ακολουθούσε το Βαρδινογιάννη, πράγμα που πέτυχε απόλυτα.
Όσον αφορά τον οδηγό-σωματοφύλακα και το σωματοφύλακα που βρίσκονταν στη Μερσεντές του Βαρδινογιάννη τους είχαμε προειδοποιήσει. Στην πρόσφατη ενεργεία εμπρησμών στην Εκάλη γράφαμε: «προειδοποιούμε όλους όσους δουλεύοντας σαν ιδιωτικοί αστυνομικοί προστατεύουν τις περιουσίες — κτίρια, χρήματα — όλων αυτών των απατεώνων φοροκλεπτών και ληστών του λαού. Η δουλειά τους είναι όμοια μ' αυτή των φυλάκων και προστατών του Κοσκωτά. Όσο είναι λοιπόν ακόμη καιρός ας αλλάξουν επάγγελμα βρίσκοντας μια πιο τίμια δουλειά.
«Αλλιώς για οτιδήποτε τους συμβεί στο μέλλον, μόνοι υπεύθυνοι θα είναι οι ίδιοι και το βρώμικο επάγγελμα πού εχουν διαλέξει.»
20-11-90 17Ν
Υ.Γ. Αφού οι διάφορες χαφιεδικές μυστικές υπηρεσίες απέτυχαν τουλάχιστον μέχρι στιγμής στο μόνιμο στόχο τους ν' απαγορεύσουν τη δημοσίευση των προκηρύξεων της 17Ν, επέλεξαν το μόνο δρόμο που τους έμενε, τον κλασικό προβοκατόρικο που χρησιμοποιείται ενάντια σε αναγνωρισμένα επαναστατικά κινήματα με κύρος, απήχηση και πολιτική επιρροή. Κατασκεύασαν μια δικιά τους 17Ν, που παρουσιάζουν με συνεχή εξόφθαλμα ψέματα —όπως αυτό της γραφομηχανής — σαν δήθεν «διάσπαση» λόγω διαφωνιών. Στέλνουν προκηρύξεις χτυπημένες απλώς με γραφομηχανή της ίδιας μάρκας με τη οικία μας, για τις οποίες οι ίδιοι οι συντάκτες τους αποφαίνονται ότι είναι γνήσιες ενώ γνωρίζουν ότι οι γραφομηχανές είναι διαφορετικές.
Κάνοντας το όμως, και φτάνοντας σ' αυτό το έσχατο μέσον, απ τη μια αναγνωρίζουν έμμεσα ότι η μόνη αληθινή, φερέγγυα πολιτική φωνή, η μόνη υπαρκτή πολιτική αντιπολίτευση στη " γενική επίθεση του σάπιου και διεφθαρμένου καθεστώτος της λούμπεν καπιταλιστικής τάξης ενάντια στους εργαζόμενους είναι αυτή της 17Ν και ότι ο πρώτος στόχος τους είναι να χτυπηθεί αυτή η εγκυρότητα του πολιτικού της λόγου, να δημιουργηθεί σύγχηση γύρω απ' το πολιτικό-ιδεολογικό περιεχόμενο του, σε πλατιά λαϊκά στρώματα. Σύγχυση που θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη όταν οι προβοκάτορες-χαφιέδες θα προχωρήσουν σε ενέργειες, αφού θάναι πια ο μόνος τρόπος για να προσπαθήσουν να πείσουν ότι είναι υπαρκτοί.
Απ' την άλλη καταρρίπτουν με μιας όλες τις φήμες που το ίδιο το καθεστώς κυκλοφορεί, με πρωτοστατούντες τους διάφορους ρεφορμιστές αριστερούς και Κουκουέδες με την αντιδραστική και αστυνομικίστικη αντίληψη της ιστορίας, ότι πίσω απ' τη 17Ν βρίσκονται διάφορες δυτικές μυστικές υπηρεσίες, αφού αναγνωρίζουν έμμεσα ότι η 17Ν είναι γνήσια επαναστατική πολιτική δύναμη, τελείως καθαρή, και αναγκάστηκαν να κατασκευάσουν μια δικιά τους πλαστή βρώμικη για να τη χτυπήσουν.
Ας προσθέσουμε εδώ και την κατάρριψη ενός άλλου μύθου, τον οποίο έχουν καλλιεργήσει οι φυλλάδες της δεξιάς αλλά και ορισμένοι αγύρτες «αντιεξουσιαστές» ότι πίσω απ' τη 17Ν βρίσκεται η KGB ή άλλες θυγατρικές της μυστικές υπηρεσίες χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Η πτώση των σταλινικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης και η μετατροπή της KGB σε σφογγοκολάριο της CIA, οδήγησε στο καθαρό ξεπούλημα και κάρφωμα από την KGB στην CIA σειράς επαναστατικών κινημάτων του Τρίτου Κόσμου. Αν λοιπόν η KGB διέθετε έστω και τα ελάχιστα στοιχεία για την 17Ν, της οποίας επί πλέον η πολιτική δραστηριότητα γίνεται στη Δυτική Ευρώπη και όχι στο Τρίτο Κόσμο, αν είχε και την παραμικρή έστω και έμμεση σχέση μαζί της, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι θα μας είχε καρφώσει προ πολλού με αποτέλεσμα νάμαστε σήμερα όλοι πιασμένοι, αφού η σημερινή KGB δεν θάχε καμιά ευθύνη παρά μόνο η παλιά σταλινική.
Όσον αφορά την τελευταία προκήρυξη των χαφιέδων δυο σημεία και πάλι βγάζουν μάτι. Ο προβοκάτορας-χαφιές υπερίσχυσε και καπέλωσε τον δήθεν «προπαγανδιστή» αποκαλύπτοντας την ταυτότητα του. Μόνο ένας χαφιές-προβοκάτορας των μυστικών υπηρεσιών θα μπορούσε να γράφει για «ένα φτωχό στέκι μπουκαδόρων και πρεζάκηδων» και να χαρακτηρίσει το Μαζοκόπο «χαφιέ» της ασφάλειας που είχε στρατολογηθεί με το μήνα εδώ και δύο χρόνια. Η αναφορά τέλος στη πυρκαγιά στο Δημόκριτο και η απόδοση της σε δήθεν ενέργεια της 17Ν δείχνει ότι ο συντάκτης όχι μόνο είναι χαφιές και προβοκάτορας αλλά επί πλέον ότι είναι τελείως ξένος και άσχετος με την ελληνική πραγματικότητα. Δείχνει ότι βγαίνει κατ' ευθείαν απ' τα στρατηγεία της CIA στις ΗΠΑ.
Μόνο ένας διεστραμένος εγκέφαλος πράκτορα της CIA που θεωρεί φυσική, λογική και ουμανιστική δολοφονία με μιας 80.000 ανθρώπων με μια ατομική βόμβα, τη γενοκτονία πληθυσμών του Τρίτου Κόσμου με βομβαρδισμούς αμάχων και χημικά όπλα προς δόξα της ιερότητας της ανθρώπινης ζωής, την προγραματισμένη σίγουρη δολοφονία πάνω από 100.000 ανθρώπων την πρώτη μέρα του προετοιμαζόμενου πολέμου στο Ιράκ (κι αυτοί οι άνθρωποι εμάς αποκαλούν τρομοκράτες), τη φημολογούμενη ρίψη ατομικής βόμβας περιορισμένης ισχύος στη Βαγδάτη, θα μπορούσε να διανοηθεί και να αποδόσει σε επαναστάτες την τυχαία πυρκαγιά του Δημόκριτου. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μόνο εγκληματίες και φονιάδες αλλά δεν υστερούν σε τίποτε απ' τους δικούς μας σε ηλιθιότητα και σε ανικανότητα.
Εδώ αντιλαμβανόμαστε τη βαθύτερη σκοπιμότητα της προβολής δεκάδων αμερικανικών σήριαλ τη βδομάδα από το φασιστικό κανάλι της CIA Αντένα και τα υπόλοιπα κανάλια. Η δημιουργία στη συνείδηση του κόσμου μιας εικόνας, ενός ίματζ του αμερικάνου μπάτσου, χαφιέ, πράκτορα που είναι εντελώς αντίθετη απ την πραγματική.
Τέλος να μην παραλείψουμε να πούμε ότι μερίδα του λεγόμενου δημοκρατικού τύπου μας διασκέδασε αρκούντως με την υποκρισία . και τον ταρτουφισμό της. Ενώ όλοι οι συντάκτες και δημοσιογράφοι γνωρίζουν καλά ότι η προκήρυξη είναι πλαστή και χαφιέδικη, το παίζουν φαρισαϊκά «αντικειμενικοί», εξετάζοντας δήθεν όλες τις πιθανές και θεωρητικές εκδοχές, ενώ σαν χαφιέδικη προκήρυξη θάπρεπε να τη θεωρούν αφερέγγυα. Μ' αυτό τον τρόπο αυτοί οι πρωταθλητές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας παραμυθιάζουν συνειδητά και εμπαίζουν με τον πιο χονδροειδή τρόπο τους' αναγνώστες τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
the_truth
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο the_truth αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 328 μηνύματα.
18-09-12
15:19
Εδω μπορειτε να πειτε τη γνωμη σας για αυτην την οργανωση καθως αποτελει μερος της ιστοριας του νεοελληνικου κρατους.Παρακαλω σοβαρη συζητηση και οχι αναρθρες δεξιες κραυγες υπερ νομιμοτητας και νομιμοφροσυνης.Η οργανωση αυτη ειχε μαρξιστικες-λενινιστικες αρχες.Τα θυματα της οργανωσης αυτης ηταν κυριως αμερικανοι αξιωματουχοι μεγαλοεπιχειρηματιες,πολιτικοι και στελεχη της διαπλοκης.
Ειδικότερα, από τη μητέρα των επαναστατικων οργανώσεων «17 Νοέμβρη» δολοφονήθηκαν: ο Τζορτζ Τσάντες (αμερικανός διπλωμάτης) και ο οδηγός του Νίκος Βελούτσος (15.11.1983), ο εκδότης της «Απογευματινής» Νίκος Μομφερράτος (21.2.1985), ο βιομήχανος Δημήτρης Αγγελόπουλος (8.4.1986), ο Αμερικανός Τζορτζ Κάρρος (21.1.1988), ο βιομήχανος Αλέξανδρος Αθανασιάδης (1.5.1988), ο ναυτικός ακόλουθος των ΗΠΑ Γουίλιαμ Νορντίν (28.6.1988), ο εισαγγελέας Κώστας Ανδρουλιδάκης (10.1.1989), ο δημοσιογράφος και βουλευτής Παύλος Μπακογιάννης (26.9.1989), ο αμερικανός λοχίας Ρόναλντ Στιούαρτ (12.5.1991), ο τούρκος διπλωμάτης Γιοργκού Τσετίν (7.10.1992), ο φοιτητής Θάνος Αξαρλιάν (14.7.1992), ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας Μιχάλης Βρανόπουλος(24.1.1994), ο τούρκος διπλωμάτης Ομέρ Σιπαχίογλου (4.7.1994), ο εφοπλιστής Κώστας Περατικός (28.5.1997) και ο βρετανός στρατιωτικός ακόλουθος Στίβεν Σόντερς (8.6.2000), προς χάριν του οποίου επενέβη η Σκότλαντ Γιαρντ και συνέβαλε αποφασιστικά στο ξήλωμα της «17 Νοέμβρη».
Επίσης, από την ίδια οργάνωση «17 Νοέμβρη» τραυματίστηκαν ο αμερικανός λοχίας Ρόμπερτ Τσαντ (3.4.1984), ο Παναγιώτης Ρουσέτης (οδηγός του Μομφερράτου) (2.2.1985), ο γιατρός Ζαχαρίας Καψαλάκης (4.4.1987), ο εισαγγελέας Παναγιώτης Ταρασουλέας (18.1.1989), ο τότε βουλευτής του ΠαΣοΚ Γιώργος Πέτσος (8.5.1989), ο επιχειρηματίας Βαρδής Βαρδινογιάννης και ο οδηγός του (20.9.1990), ο τούρκος επιτετραμμένος Ντενίζ Μπουλούκμπακσι, ο οδηγός του, η ιδιαιτέρα του και μία διερχόμενη πολίτις (16.7.1991), ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιάννης Παλαιοκρασάς (14.7.1992) και ο τότε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Λευτέρης Παπαδημητρίου (21.12.1992). Από τη βραχύβια οργάνωση «1η Μάη» τραυματίστηκε ο τότε πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Ραυτόπουλος (Ιούνιος του 1987) και ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Θεόδωρος Βερνάρδος. Από την «Αντικρατική Πάλη» δολοφονήθηκαν ο εισαγγελέας Γεώργιος Θεοφανόπουλος (1.4.1985) και οι συνοδοί χρηματαποστολής Γ. Πανταζόπουλος και Μ. Τσιμπούρης.
Ειδικότερα, από τη μητέρα των επαναστατικων οργανώσεων «17 Νοέμβρη» δολοφονήθηκαν: ο Τζορτζ Τσάντες (αμερικανός διπλωμάτης) και ο οδηγός του Νίκος Βελούτσος (15.11.1983), ο εκδότης της «Απογευματινής» Νίκος Μομφερράτος (21.2.1985), ο βιομήχανος Δημήτρης Αγγελόπουλος (8.4.1986), ο Αμερικανός Τζορτζ Κάρρος (21.1.1988), ο βιομήχανος Αλέξανδρος Αθανασιάδης (1.5.1988), ο ναυτικός ακόλουθος των ΗΠΑ Γουίλιαμ Νορντίν (28.6.1988), ο εισαγγελέας Κώστας Ανδρουλιδάκης (10.1.1989), ο δημοσιογράφος και βουλευτής Παύλος Μπακογιάννης (26.9.1989), ο αμερικανός λοχίας Ρόναλντ Στιούαρτ (12.5.1991), ο τούρκος διπλωμάτης Γιοργκού Τσετίν (7.10.1992), ο φοιτητής Θάνος Αξαρλιάν (14.7.1992), ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας Μιχάλης Βρανόπουλος(24.1.1994), ο τούρκος διπλωμάτης Ομέρ Σιπαχίογλου (4.7.1994), ο εφοπλιστής Κώστας Περατικός (28.5.1997) και ο βρετανός στρατιωτικός ακόλουθος Στίβεν Σόντερς (8.6.2000), προς χάριν του οποίου επενέβη η Σκότλαντ Γιαρντ και συνέβαλε αποφασιστικά στο ξήλωμα της «17 Νοέμβρη».
Επίσης, από την ίδια οργάνωση «17 Νοέμβρη» τραυματίστηκαν ο αμερικανός λοχίας Ρόμπερτ Τσαντ (3.4.1984), ο Παναγιώτης Ρουσέτης (οδηγός του Μομφερράτου) (2.2.1985), ο γιατρός Ζαχαρίας Καψαλάκης (4.4.1987), ο εισαγγελέας Παναγιώτης Ταρασουλέας (18.1.1989), ο τότε βουλευτής του ΠαΣοΚ Γιώργος Πέτσος (8.5.1989), ο επιχειρηματίας Βαρδής Βαρδινογιάννης και ο οδηγός του (20.9.1990), ο τούρκος επιτετραμμένος Ντενίζ Μπουλούκμπακσι, ο οδηγός του, η ιδιαιτέρα του και μία διερχόμενη πολίτις (16.7.1991), ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιάννης Παλαιοκρασάς (14.7.1992) και ο τότε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Λευτέρης Παπαδημητρίου (21.12.1992). Από τη βραχύβια οργάνωση «1η Μάη» τραυματίστηκε ο τότε πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Ραυτόπουλος (Ιούνιος του 1987) και ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Θεόδωρος Βερνάρδος. Από την «Αντικρατική Πάλη» δολοφονήθηκαν ο εισαγγελέας Γεώργιος Θεοφανόπουλος (1.4.1985) και οι συνοδοί χρηματαποστολής Γ. Πανταζόπουλος και Μ. Τσιμπούρης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.