Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
21-09-07
14:33
Την πραγματικότητα την ορίζουμε εμείς καλή μου Νεράιδα. Εάν πιστεύεις κάτι, γίνεται πραγματικό. Όσοι περισσότεροι το πιστεύουν, τόσο πιο πραγματικό γίνεται. Εάν η εξουσία μας πείσει όλους ότι κάτι είναι πραγματικό, τότε γίνεται η λεγόμενη «συναινετική πραγματικότητα». Κι εγώ το κόκκινο χάπι θα πάρω παιδιά, συγνώμη.καλος ο ρομαντισμος και η ευαισθησια δεν λεω...και εγω μαζι σου ειμαι...αλλα στην αντιπερα οχθη βρισκεται και η πραγματικοτητα...
Θέλω να συνεχίσω την αντιπαράθεση στο επίπεδο που βρίσκεται τώρα, αφού νομίζω ότι πλέον ο διάλογος αρχίζει και γίνεται γόνιμος. Θα μου συγχωρήσει ωστόσο ο αγαπητός Μάνατζερ το ότι θα επιμείνω σε κάποια επιχειρήματα που ανταλλάξαμε κατά τη φάση των «μπινελικίων», όπως είπε ο Λόρυ...
Το επιχείρημα του αγαπητού συνομιλητή ξεκίνησε έτσι:
Εγώ απάντησα:Εγώ και οι φίλοι μου διαλέγουμε γυναίκα όπως τα υπόλοιπα θηλαστικά. Λογικό νομίζω
Εκείνος επανείλθε:Δηλαδή τα θηλαστικά διαλέγουν με βάση την πνευματική δομή;
Εξ αρχής αγαπητέ Μάνατζερ είχες θέσει ως ένα από τα 2 βασικά κριτήρια την πνευματική δομή. Μάλιστα, απαντώντας στη Μισέλ που ανέλυσε τα πνευματικά χαρίσματα και τα κοινά ενδιαφέροντα, είχες αναφέρει:Ώστε ο άνθρωπος δεν επιλέγει ακριβώς όπως τα άλλα θηλαστικά το ταίρι του?
Είναι προφανές ότι τα υπόλοιπα θηλαστικά, πλην του ανθρώπου, δεν επιλέγουν ταίρι με βάση την πνευματική δομή, δεν νομίζω ότι αυτό μπορεί ν’ αμφισβητηθεί. Συνεπώς θα πρέπει σε κάποιον σημαντικό βαθμό να διαχωρίσουμε τον άνθρωπο από τα ζώα. Δεν μπορεί, όποτε μας βολεύει να μιλάμε για πνευματικότητα κι όταν μας στριμώχνουν να το παρακάμπτουμε, έτσι αβασάνιστα. Τελικά παίζει ρόλο η πνευματική δομή ή όχι;απλά θα μπορούσες να συμφωνήσεις με το αρχικό μου "ενδιαφέρουσας -αδιάφορης πνευματικής δομής" που περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω και να καθαρίσεις.
Παρακάτω, στις υπόλοιπες απαντήσεις του φίλου Μάνατζερ βρήκα τις εξής παραπομπές:
Κατ’ αρχήν αγαπητέ, μιλάς με τον Great Chaos που είναι 40 ετών κι όχι με τον Dark Cronos που είναι 15. Μπερδεύτηκες λίγο μου φαίνεται. Έχω κι άλλοτε παρατηρήσει πως δεν είσαι προσεκτικός μαζί μου, πράγμα που γενικά δεν είναι σοφή επιλογή...Οπως λέει (σωστά κατά το ήμισυ) ο Dark Cronos
" Κανένα ανθρώπινο συναίσθημα δεν χωράει σε αυτήν την κατηγοριοποίηση. Καμμία άλλη αίσθηση, πλην της όρασης δεν ικανοποιείται."
Μα εκτός από την όραση ποιά άλλη αίσθηση μας οδηγεί σε αυτό το πρώτο βήμα προς την Μαρία πχ και όχι την Γιωργία
Δεν θα ξεκινήσουν όλα από την ...όραση?
Δηλαδή όταν με κοιτάζει κάποια στο δρόμο προβληματίζεται για την ιδεολογική μου τοποθέτηση και τους μεταφυσικές μου αναζητήσεις?
(Δεν μου έχει πει ποτέ καμμία τι φοβερός φιλελεύθερος Βουδιστής είσαι εσύ και μάλλον το ίδιο ισχύει και για σένα).
Αν σκεφτείς λιγάκι τα μεγάλα πνεύματα της παγκόσμιας ιστορίας θα δεις ότι η συντριπτική πλειοψηφία δεν διέθετε καλή εμφάνιση.
Περαιτέρω, έχω να παρατηρήσω πως όλες οι παραπάνω απαντήσεις δίνουν τεράστια έμφαση στην εμφάνιση και στο φαίνεσθαι. Για να μη θεωρηθεί ότι απομονώνω τις απαντήσεις για να δημιουργώ εντυπώσεις, θ’ αναφέρω ότι γενικά το θέμα της πνευματικότητας ως κριτήριο επιλογής έχει σχεδόν ξεχαστεί εδώ και πολλές σελίδες. Τελικά μήπως το κριτήριο αυτό μπήκε για λόγους «πολιτικής ορθότητος» και στην ουσία πρόκειται μόνο για πρόφαση; Μήπως όταν ο συνομιλητής λέει «πνευματική δομή» εννοεί κάτι άλλο που δεν το έχουμε καταλάβει οι υπόλοιποι; Θα χρειαζόμασταν ίσως μια διευκρίνιση σε αυτό το σημείο.
Θα ήθελα ν’ αναφέρω ότι μου έτυχε κάποτε, μια γυναίκα να μ’ ερωτευτεί μόνο από τη γραφή μου (μαζωχίστριααααα...), χωρίς να έχει δει τη φάτσα μου. Το ίδιο συνέβη και σε μένα. Όταν μου έγραψε «δεν φοβάσαι μήπως δεν είμαι όμορφη;», της απάντησα: «αφού με πείθεις ότι είσαι όμορφη, τότε πράγματι είσαι». Δεν υπάρχουν όρια και κανόνες στον ανθρώπινο συναισθηματικό κόσμο...
Όταν στο προηγούμενο ποστ μου έγραφα: «Εύκολη η απάντηση, χρηστική, μανατζαραίικη θα μπορούσε να πει κανείς», δεν ήθελα να θίξω το συνομιλητή, απλά ήθελα να δείξω αυτό ακριβώς. Ο Μάνατζερ πιστεύει ότι όλα τα κοινωνικά και ψυχικά φαινόμενα υπακούουν στους νόμους της αγοράς. Θα θυμίσω σημειολογικά την έκφραση «Αγοραίος Έρωτας», με ό,τι αυτό συνεπάγεται.Οταν για μια θέση έλθουν στα χέρια μου 200 βιογραφικά ,επειδή είναι αδύνατον να εξετάσεις και τα 200 απορρίπτεις πχ τα 150 με μόνο κριτήριο τους τίτλους σπουδών.
Το ότι κάποιες μέθοδοι λειτουργούν στο χώρο των επιχειρήσεων, δεν σημαίνει ότι πρέπει να εφαρμόζονται και στο θέμα των ανθρώπινων σχέσεων. Αυτές είναι περίπλοκες σε χαοτικό βαθμό και κάθε μορφής σιγουριά μπορεί, όπως έχω προαναφέρει, να οδηγήσει σε δυσάρεστες εκπλήξεις. Παρά το γεγονός ότι και η αγορά είναι περίπλοκο σύνολο με χαοτικά χαρακτηριστικά, αυτό που αναφέρω οφείλεται στο ότι ο διαχειριστής-μάνατζερ εμπλέκεται στην ιστορία με πλευρές του εαυτού του που δεν υπακούουν στην καρτεσιανή συνειδητότητα (όπως πολύ σωστά μας λέει ο Λόρυ) κι έτσι οι παράμετροι αλλάζουν με πολύ επικίνδυνο τρόπο, προσθέτοντας στο σύστημα μεγαλύτερο βαθμό αβεβαιότητας από αυτόν που μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν με αποδεκτή πιθανότητα επιτυχίας τα διαχειριστικά μοντέλα του μάρκετινγκ.
Λίγο οφτόπικ, αλλά νομίζω πως αξίζει τον κόπο: Διαφωνώ με την κρατούσα άποψη την οποία για άλλη μια φορά υποστηρίζει ο συνομιλητής, ότι δηλαδή η συμμετοχή του πολίτη στα κοινά, σε μια δημοκρατία, αρχίζει και τελειώνει στην ψήφιση κάποιου κόμματος κάθε περίπου 4 χρόνια, σε μια εκλογική διαδικασία που «αν μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα, θα είχε κηρυχθεί παράνομη». Η πολιτική μου παρέμβαση γίνεται σε καθημερινή βάση. Ακόμη και η αποχή μου από τις εκλογές ήταν μια πράξη με πολιτικό νόημα, πολύ δε περισσότερο όταν αυτό ανακοινώνεται δημόσια, με ξεκάθαρα πολιτικά επιχειρήματα. Οι έννοιες του ενεργού πολίτη και του ψηφοφόρου δεν ταυτίζονται απαραίτητα, πολύ περισσότερο όταν ο τελευταίος είναι άβουλος και αγελαίος. Όσο για το γήπεδο, το χορτάρι είναι ακόμη σκαμμένο από τα σκληρά τάκλιν αγαπητέ συνομιλητή.Είναι σαν την θέση αυτών που απέχουν απ τις εκλογές ή αυτών που δεν κατεβαίνουν στο γήπεδο να παίξουν γενικότερα
Η υποστήριξη της κρατούσας άποψης είναι ο εύκολος κι ασφαλής δρόμος στον οποίο, ίσως από ανασφάλεια, επιλέγεις συνεχώς να προχωράς. Η σθεναρή υποστήριξη μειονωτικών απόψεων είναι που θέλει κότσια, αφού συχνά οδηγεί μέχρι και στην πυρά, ή στην κατανάλωση κονείου αντί για coka cola.
Γιατί ντε και καλά πρέπει να θεωρούμε τις υπάρξεις μας κάτι περισσότερο από αυτό που είμαστε πραγματικά? Κόκκοι άμμου με ένα στιγμιαίο πέρασμα από αυτό τον κόσμο.
Θ’ απαντήσω με κάτι από τον Ο. Ελύτη: «Να γίνετε ο κόκκος άμμου στα γρανάζια αυτού του κόσμου, όχι το λάδι που κάνει τους τροχούς του να γυρίζουν». Καλή θα μου πεις η ποίηση κι ο ρομαντισμός, αλλά δεν μας ταΐζουν. «Ουκ επ’ άρτον μόνον ζήσεται άνθρωπος» αγαπητέ μου κυνικέ και υλιστή Μάνατζερ.
Ειναι ενα σημαδι ακομα, οτι πρεπει να αρχισουμε να χρησημοποιουμε το νεο κομματι του εγκεφαλου μας, και να απομυθοποιησουμε λιγο το "go with the flow" , "ακολουθησε τυφλα τα ενστικτα" κλπ.
Αφού δώσω συγχαρητήρια στο φίλο Lorien για το θαυμάσιο κείμενό του, ίσως λίγο δύσκολο για τους περισσότερους, θα ήθελα να πω ότι έχω διαβάσει κι εγώ αυτές τις έρευνες κι ότι τα όσα γράφει στέκουν θαυμάσια από την πλευρά της εξελικτικής βιολογίας.
Σου έχω γράψει κι άλλη φορά φίλε Λόρυ, ότι δεν μπορούμε ν’ αποκοπούμε από τον εγκέφαλό μας και να υπάρχουμε απλά ως σκέτη διανόηση. Σε κάποια άλλη έρευνα του κλάδου της νευροφυσιολογίας, αποδείχτηκε ότι όλες οι δήθεν συνειδητές μας αποφάσεις, λαμβάνονται από τον αρχεγκέφαλο, λίγα μsec πριν τις συνειδητοποιήσουμε. Ίσως ο φίλος Μάνατζερ να έχει υπ’ όψιν του τέτοιες έρευνες, διότι από αυτές προέκυψαν κάποια κριτήρια (βοήθησέ με λίγο φίλε, δεν θυμάμαι ποιανού το όνομα έχουν) τα οποία χρησιμοποιούνται από το χώρο του μάρκετινγκ. Πολλά καταναλωτικά αγαθά σχεδιάζονται με βάση αυτά τα κριτήρια, όπως για παράδειγμα το XP Cruiser της Crysler (δεν θυμάμαι την ορθογραφία, εγώ έχω φτωχικό αυτοκίνητο).
Όσο και να προσπαθείς φίλε Λόρυ να κάνεις τέτοιου είδους επιλογές με το συνειδητό, αν δε βρυχηθεί ταυτόχρονα και ο Δράκος (ο αρχεγκέφαλος δηλαδή), αλλά και ο θηλαστικός μας εγκέφαλος που περιλαμβάνει το συναίσθημα, αυτό που προκύπτει είναι πολύ κρύο και δεν κρατάει για πολύ. Το ζήτημα είναι (για να μη θεωρηθεί ότι αντιφάσκω σε όσα γράφω παραπάνω στο Μάνατζερ περί πνευματικότητας) να μάθουν οι τρεις φλοιοί του εγκεφάλου μας να συνεργάζονται αρμονικά, χωρίς ο ένας να καταπιέζει τον άλλο.
Νά ‘ξερες πόσο κοντά έπεσες Λόρυ μου, λες και το κάνεις επίτηδες δηλαδήπερισσοτεροι ανδρες δεχονται να θυσιασουν την καριερα τους ή καποια προοδο σε αυτην, για χαρη της σχεσης τους !
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
20-09-07
15:09
Το κορίτσι για πήδημα πχ θα παραμείνει κορίτσι για πήδημα ότι και να γίνει ,ενώ το κορίτσι για σπίτι δεν είναι δεδομένο ότι θα παραμείνει κορίτσι για σπίτι
Επειδή ξέρω να διαβάζω, παραθέτω το συγκεκριμένο ως απάντηση στην απορία του συνομιλητή από πού έβγαλα το συμπέρασμα.
Δεν θα επεκταθώ άλλο σε αυτού του είδους την αντιπαράθεση, ήδη τράβηξε πολύ και κινδυνεύει να ξεπεράσει τα όρια. Αναφέρω μόνο ότι ενώ έγραψα ένα κείμενο με συγκεκριμένες θέσεις και πολύ ήπιους τόνους, εισέπραξα μια απαξιωτική απάντηση, η οποία με χαρακτήριζε ως Αβραμόπουλο, του οποίου οι θέσεις είναι όμορφες μεν αλλά δεν λένε τίποτε, συνεπώς δεν αξίζουν σχολιασμού, ακόμη και ως Παπαθεμελή. Τώρα πώς γίνεται σε αυτό το φόρουμ να έχω χαρακτηριστεί ως μαύρος ή εμπριμέ μάγος και ταυτόχρονα ως οπαδός του Παπαθεμελή, αυτό χρήζει εξέτασης. Η απάντησή μου δόθηκε στο ίδιο επίπεδο, για να θυμίζει στον συνομιλητή ότι κάθε πράξη έχει και το αντίτιμό της. Ζητώ συγνώμη κι επανέρχομαι στην τάξη, αφού έχουμε πλέον εξαντλήσει τα όρια των κανονισμών του στεκιού.
Ο φίλος μάνατζερ δεν είναι αρκετό καιρό στο στέκι ώστε να μπορεί να συμπεράνει εάν είμαι απλά ο ενοχλητικός του στεκιού. Είναι περίεργο που το περίμενε κιόλας!! Θα τον συμβούλευα να μην έχει για μοναδικό του κριτήριο την προσωπική του άποψη, αλλά να ψάχνει λίγο πριν μιλήσει, ειδάλλως απλά θα συνεχίσει να επιβεβαιώνει την αρχική μου θέση, ότι πολλοί βλέπουν τον κόσμο μόνο όπως τους βολεύει αυτούς κι οτιδήποτε διαφορετικό απλά γι' αυτούς δεν υπάρχει.
Θα επανέλθω στην πρόθεσή μου, ν' αντιπαρατεθώ με τις θέσεις που εκφράζονται μέσα στο θέμα, κι όχι με τον ίδιο το συνομιλητή, όπως πολύ συγκεκριμένα είχα τονίσει στο πρώτο μου ποστ σ' αυτό.
Είχα πει πως οι θέσεις που εκφράζει ο συνομιλητής είναι αντιδραστικού χαρακτήρα και απάνθρωπες.
Ο φίλος συνομιλητής κατηγοριοποιεί τις γυναίκες, αλλά παρακάτω και τους άντρες, με βάση κάποια αντικειμενικά κατά τη γνώμη του κριτήρια, τα οποία είναι του τύπου άσπρο/μαύρο, μακρύ/κοντό, σε συνδυασμό 2Χ2, θυμίζοντάς μου τις διασταυρώσεις διυβριδισμού του Μέντελ. Κανένα ανθρώπινο συναίσθημα δεν χωράει σε αυτήν την κατηγοριοποίηση. Καμμία άλλη αίσθηση, πλην της όρασης δεν ικανοποιείται. Η τρυφερότητα, η ζεστασιά, το να σε κάνει μια γυναίκα να χαμογελάς και να γιατρεύει την ψυχή σου, η καλοσύνη, ένα όμορφο χαμόγελο που σ' έκανε για μια στιγμή να σκεφτείς τον παράδεισο, ένας έρωτας που σε κάνει ν' απαρνηθείς την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια για να τον ακολουθήσεις, είναι απολύτως άχρηστα και όποιος δίνει σημασία σε αυτά είναι αντάξιος των ταινιών του Ξανθόπουλου. Είναι απολύτως σίγουρος, σε μια απάντησή του στον Λόρυ, ότι μόνο μια εμφανίσιμη γυναίκα είναι καλή στο κρεβάτι, με τη λογική μάλλον (διορθώστε με αν κάνω λάθος) ότι "αφού με φτιάχνει εμένα, τι με νοιάζει τι κάνει αυτή".
Περαιτέρω, ο συνομιλητής αποκαλύπτει ότι ο συγκεκριμένος τρόπος κατάταξης των ανθρώπων έχει γενική ισχύ στην κοσμοθεωρία του. Ο κόσμος χωρίζεται σε Νεοδημοκράτες και Πασοκτζήδες και όλες οι απόψεις άξιολογούνται με βάση αυτό το νοητικό πλαίσιο, ως δεξιές κι αριστερές, ασχέτως αν η εν λόγω κατάταξη έχει προ πολλού εκπέσει και χρήζει επαναπροσδιορισμού διεθνώς. Εύκολη η απάντηση, χρηστική, μανατζαραίικη θα μπορούσε να πει κανείς.
Οποιαδήποτε θέση διαφωνεί με τις απόψεις μας χαρακτηρίζεται ως δεξιά, με υπονοούμενα του τύπου Παπαθεμελής και Αβραμόπουλος, σεμνά και ταπεινά. Αυτό μάλιστα αρκεί από μόνο του για να τις ακυρώσει. Δεν αξίζει καν σχολιασμού. Και μόνο που είναι δεξιές, δεν λένε τίποτε. Φυσικά ο συνομιλητής δεν έκανε τον κόπο να πληροφορηθεί ότι έχω δηλώσει δημόσια πως δεν ψήφισα στις εκλογές, συνειδητά κι ότι τις χαρακτήρισα ως παρωδία. Εάν ανήκα στους σεμνούς και ταπεινούς, φαίνεται ότι ήμουν τόσο σίγουρος για τη νίκη του εν λόγω κόμματος που το ρίσκαρα. Το ότι έχω γράψει την προηγούμενη μέρα πως κατά τη γνώμη μου η εν λόγω κυβέρνηση δεν κυβερνά τη χώρα, πέρασε κι αυτό απαρατήρητο. Αντιθέτως, ο συνομιλητής έψαξε να βρει όλα τα "ελαφρά" κι ερωτικού περιεχομένου θέματα του στεκιού, ώστε να μας συγκρίνει με τα bourdela, πράγμα που κατά τη γνώμη μου προσβάλει το στέκι γενικότερα, όμως αυτό δεν αφορά πλέον εμένα προσωπικά, είναι δουλειά άλλων να το κρίνουν. Όχι αγαπητέ, δεν έβαλα betadin για μπω στο θαυμάσιο εκείνο φόρουμ που τόσο σου αρέσει. Η αποστείρωση των εννοιών είναι έργο που ανήκει στην αρμοδιότητα των γκουρού του μάρκετινγκ και της διαφήμισης.
Δυο βιβλία, του ίδιου συγγραφέα, που έκαναν πάταγο και προκάλεσαν την αμερικανική κοινή γνώμη ξεσηκώνοντας τεράστιες συζητήσεις, απαξιώνονται με μόνο επιχείρημα ότι το Χόλυγουντ τα έκανε ταινίες, τις οποίες μάλιστα δεν έχει δει, ούτε φυσικά έχει διαβάσει τα βιβλία. "Μόνο όσα βιβλία γράφουν τη δική μας αλήθεια μπορούν να διαβαστούν", είπε ο θείος Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς. Κάθε ταινία του Χόλυγουντ είναι εφάμιλη του Τιτανικού. Με την ίδια λογική το Μάτριξ, το 1984 του Τζωρτζ Όργουελ, το GATTAGA, το Bladerunners του Φίλιπ Ντικ, το bicentenial man του Ισαάκ Ασίμωφ είναι εφάμιλα του Πολέμου των Άστρων, απλά επειδή τα κινηματογράφησε το Χόλυγουντ.
Όποια αντίθετη στην ωμή τους πραγματικότητα θέση, χαρακτηρίζεται ως υποκριτική. Ανέχτηκα δυο φορές αυτόν το χαρακτηρισμό. Ο συνομιλητής είναι τόσο βέβαιος πως δεν μπορεί να στέκει θέση άλλη από τη δική του, ώστε θεωρεί υποκριτή όποιον δεν την υποστηρίζει. "Δεν μπορεί, κι αυτός το ίδιο κάνει και πιστεύει, απλά δεν τ' ομολογεί, ο υποκρίταρος", λέει η λογική του μάνατζερ. "Έχεις το δικαίωμα να συμφωνείς με αυτά που πιστεύω εγώ", λέει η μέθοδος του Προκρούστη. Θα παραμείνω στη θέση της Μισέλ περί κυνισμού των εν λόγω απόψεων. Η ωμή πραγματικότητα δημιουργείται από ωμούς ανθρώπους, που με ωμό τρόπο επιβάλουν την ωμή τους άποψη. Εγώ την άποψή μου την τρώω καλοψημένη.
Δεν θα ήθελα να κάνω έναν χαρακτηρισμό αλλά να δώσω έναν ορισμό: "Φασίστας είναι αυτός που πιστεύει ότι η δική του άποψη είναι η μόνη σωστή και θέλει να την επιβάλει σε όλον τον κόσμο". Αφήνω στην κρίση των συνομιλητών, το ποιος μπορεί δυνητικά να ταιριάζει γάντι σ' αυτόν τον ορισμό.
Εγω πάντως άκουσα πολλές γυναίκες (φίλες μου) που χώρισαν να επιβεβαιώνουν την θεωρία του Δημήτρη. Δηλώνουν ότι ένιωθαν ότι τις πετάξανε στα σκουπίδια σαν να είναι ένα προϊόν που τελείωσε ή δεν το χρειάζονται πια…
Προσωπικά ένιωθα δυο τρεις φορές στην ζωή μου ότι με χρησιμοποίησαν όπως ακριβώς ένα προϊόν του σουπερμάρκετ και δεν μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η θεωρία του. Υπάρχουν άντρες που θεωρούν την γυναίκα καταναλωτικό προϊόν ( και με ημερομηνία λήξεως κι ολας ) και την έχουν σε κάποια κατηγορία. Αν με το πέρασμα του χρόνου αλλάζει κατηγορία, από όμορφη πχ πάει σε άσχημη, από χαζή πχ πάει σε έξυπνη, (δύσκολο αλλά γίνεται) απλα την ξεφορτωνουν.
Επίσης υπάρχουν γυναίκες που σκέπτονται το ίδιο.
Γιατί τόση βαβούρα? Πρώτη φορά το ακούτε?
Διακρίνω δυο θέματα.
1)Αν είναι σωστό να βάλουμε τους ανθρώπους σε κατηγορίες. (λιγο πολύ όλοι το κάνουμε, διαφέρουν τα κριτήρια)
2) Αν έχει αρκετούς άντρες να κατατάξουν τις γυναίκες στις συγκεκριμένες κατηγορίες, ωστε να μιλάμε για φαινόμενο.
Οι φράσεις που έχω σημειώσει με bold δείχνουν ακριβώς το γιατί επιμένω να χαρακτηρίζω τις απόψεις αυτές ως απάνθρωπες και ολοκληρωτικού περιεχομένου. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να βλέπει έτσι έναν άνθρωπο, κι αν είναι αυτό συνηθισμένο, τότε κακώς δεν αντέδρασε κανείς έως τώρα. Το να νιώθεις ότι σ' έχουν πετάξει στα σκουπίδια ως άχρηστο αντικείμενο, ότι σου φέρθηκαν σαν νά 'σουν προϊόν του σουπερμάρκετ, σε υποβαθμίζει από ελεύθερο άνθρωπο σε ανδράποδο. Τόσο δεν έχουμε πια αντιστάσεις αγαπητή μου Ρουμάνα; Επειδή αυτή η άποψη πλειοψηφεί πρέπει να την προσκυνήσουμε; Εσένα σου αρέσει να σε βλέπουν έτσι; Ναι, το έχουμε ακούσει πολλές φορές κι ήρθε η ώρα να του απαντήσουμε, στα λόγια και στην πράξη.
Δεν είναι τυχαίο πως οι περισσότερες απαντήσεις, πριν απ' τις δικές μου, στο εν λόγω θέμα μιλούσαν για εμπορεύματα. Δεν είμαι εγώ αποκλειστικά τόσο ευαίσθητος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
19-09-07
15:08
Στο κοινωνικό γίγνεσθαι όλοι αποτελούμε ένα προιόν. Αυτό είναι δεδομένο. Μπορεί η κατηγοριοποίηση να θυμίζει εμπορεύματα αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.
Αυτό είναι το χαρακτηριστικό που έχω πολλές φορές αναφέρει: Ο έρωτας στις μέρες μας αποτελεί καταναλωτικό αγαθό. Εσύ φίλε αποτελείς προϊόν, επίτρεψέ μου να παραμένω ανθρώπινο ον. Αν διαλέγετε εσύ και οι φίλοι σου γυναίκα σαν να είναι αυτοκίνητο, τότε, όπως έχεις κι εσύ υπονοήσει, και οι γυναίκες θα σας διαλέγουν σαν να είσαστε χρωμοσαμπουάν. Καλές μπουρμπουλήθρες, με την ευχή όλων μας...
δεν επικροτώ την εξυπνάδα παρκετέζας,και όντας 1 μέτρο και ένα μίλκο η ίδια εκνευρίζομαι με τον ...ρατσισμό των ψηλών, απλά λέω...
Αυτά τα λες γιατί δεν έχεις δει ψηλό να προσπαθεί να κοιταχθεί ή, ακόμη χειρότερα να ξυριστεί, σε καθρέφτη ενοικιαζόμενων δωματίων (Rooms to let) ή σε κάμπινγκ. Η συνομωσία των κοντών μιλάμε. Εγώ φέτος κοιτούσα στον καθρέφτη και αντί για τη μούρη μου, έβλεπα τ' @@δια μου, άντε και την κοιλιά μου. Έπιασα το ξυραφάκι και ξαφνικά μπήκα σε πειρασμό να ξυρίσω ό,τι έβλεπα. Μαμώτο, ξεκίνησα τις διακοπές μου καφροσέξουαλ και παραλίγο να γυρίσω μετροσέξουαλ αλλά με μούσι.
Αυτό είναι το εκνευριστικό στους κυνικούς. Θεωρούν την άποψη τους universal truth και χαρακτηρίζουν ρομαντικούς και ονειροπόλους όσους διαφωνούν με τς θεωρίες τους (και όσοι κυνικοί έχω γνωρίσει έχουν μεγάλο κόλλημα να βγάζουν συνεχώς θεωρίες).
Γεια σου ρε Μισέλ, κι έλεγα τόσην ώρα που διάβαζα γιατί μου ερχόταν στο μυαλό ο θείος μου ο Μαρκήσιος. Έρωτας και κυνισμός δεν πάνε μαζί. Ο θείος Μαρκήσιος, όπως έχω πολλάκις προαναφέρει, πίστευε ότι μόνο οι σχέσεις συναλλαγής έχουν νόημα, οι έρωτες και οι αγάπες είναι παπαριές. Τελικά ο κυνικός μου θείος φαίνεται πως έπιασε μια παγκόσμια αλήθεια. Άλλωστε, όπως σας έχω ξαναπεί, η σημερινή κοινωνία είναι κατασκευασμένη από τους απογόνους του. Επίσης, όπως έχει πει κι ο Αϊνστάιν, δύο πράγματα σε αυτόν τον κόσμο είναι άπειρα, το Σύμπαν και η ανθρώπινη ανοησία, αν και για το πρώτο δεν ήταν εντελώς σίγουρος.
Θα ήθελα φίλε Δημήτρη, να βρεις μια γυναίκα από την κατηγορία Α, την οποία τόσο ποθείς. Όμορφη, έξυπνη και φυσικά, αφού έτσι το βλέπεις, κυνική!!! Θα σου εξηγούσε το όνειρο και δεν θα είχες πια κουράγιο να τραγουδάς τόσο φάλτσα μέσα εδώ, εκτός από το τραγουδάκι του Iggy Pop "Now I wanna be your dog".
Θα καταλάβαινες ακόμη και το πόσο δίκιο έχει ο Ρεμπεσκές, με την επίσης κυνική του δήλωση περί κουτών γυναικών. Μην μου πεις ότι είναι όλες οι γυναίκες της κατηγορίας Α πιασμένες, γιατί θα σου πω "δικαιολογίες αποτυχίας". Εάν τις θέλεις τόσο πολύ, μπορείς να τις διεκδικήσεις από αυτόν που τις έχει. Άλλωστε, αυτού του είδους οι σχέσεις κρατούν ελάχιστους μήνες (στην καλύτερη των περιπτώσεων) και έτσι μπορείς να γραφτείς σε λίστα αναμονής. Μην υποτιμάτε τις γυναίκες, αυτό είναι η αρχή για τις πιο βαριές ήττες που μπορεί να γνωρίσει κανείς.
Aς δούμε πώς αντιμετωπίζουν το ίδιο ακριβώς θέμα οι απαντήσεις σε ένα άλλο φόρουμ με εντελώς διαφορετικό κοινό.
https://www.bourdela.com/component/option,com_smf/Itemid,168/topic,16088
Πράγματι πολύ διαφορετικό κοινό έχει το στέκι από τα μπορδέλα και αυτό με ικανοποιεί πολύ. Προφανώς αυτό το θέμα ταιριάζει καλύτερα εκεί. Από τις απόψεις που εκφράζεις, αναρωτιέμαι: Μήπως στα καλά αυτά μαγαζιά τελικά βρίσκεις γυναίκα, και αυτοί που έχεις γνωρίσει μήπως συχνάζουν στους προθαλάμους τους; Αλήθεια, τους τρεις μήνες που έμεινες άγαμος, σου είχαν τελειώσει τα φράγκα;;;
Άκου εκεί bourdela.com. Μου θυμίζει ένα ποιοτικό άσμα που έλεγε: "Ντάμπλγιου, ντάμπλγιου, ντάμπλγιου τελεία, άπιστη τελεία κομ"...
Αν συναντούσε τον κλωνο σου ναι θα ήταν μαζί της ,όπως αντίστοιχα κι εσύ με τον κλώνο του αναμφισβήτητα.
Καλά έλεγε η Isi ότι θυμίζει Gattaga η όλη φάση. Θα ήθελα, ως μοριακός βιολόγος να έφτιαχνα έναν κλώνο σου, αντικαθιστώντας το Υ χρωμόσωμα με Χ. Επίσης με τη μέθοδο της πλύσης εγκεφάλου να του(της) εμφύτευα αυτές τις ιδέες. Τότε θα έβλεπες πόσο ανυπόφορες και βαρετές θα έβρισκες τις απόψεις σου. Αφού δεν θα ήξερες αν θα έπρεπε να κόψεις τις δικές σου φλέβες ή του κλώνου, μιλάμε δηλαδής...
Δηλαδή το άσχημος - όμορφος , ενδιαφέρον- κόπανος είναι ταμπέλα. Μάλιστα. Ε τι να κάνουμε ,κάθε άνθρωπος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου έτσι λειτουργεί.
Τώρα θα γίνω λίγο Lorien και θα πω ότι ο κάθε άνθρωπος επιλέγει να γνωρίζει αυτούς που του μοιάζουν, με σκοπό απλά να επιβεβαιώσει τις απόψεις του. Τους υπόλοιπους κάνει πως δεν τους βλέπει, αφού δεν μπορεί να τους κατανοήσει. Ο Lorien λέει πως συνήθως οι άνθρωποι θυμούνται μόνο τα γεγονότα που επιβεβαιώνουν τις θέσεις τους και ξεχνάνε όσα τις καταρρίπτουν. Ο θείος Αδόλφος έλεγε ότι "Ο λαός έχει μια τεράστια ικανότητα να ξεχνά ό,τι θέλεις εσύ να ξεχάσει και να θυμάται ό,τι θέλεις εσύ να θυμηθεί". Με αυτό υπονοώ ότι η βεβαιότητά σου περί του ορθού (όχι εντέρουτων απόψεών σου είναι προϊόν προπαγάνδας. Είναι αυτό που λέω εγώ, ότι έχεις δημιουργήσει ένα αυτοσυνεπές σύστημα, κατασκευασμένο έτσι ώστε να αυτοεπιβεβαιώνεται, ή όπως το λένε στην καθομιλουμένη, την καρακοσμάρα σου. Φυσικά άνθρωποι διαφορετικοί, δύσκολα θα κάθονταν να συζητήσουν μαζί σου, οπότε πώς να γνωρίσεις άλλες απόψεις; Αν διαβάσεις καλά θα δεις ότι όλοι εδώ μέσα το βλέπουν αλλιώς. Ευτυχώς, στο στέκι είμαστε πολύ ανεκτικοί με τις αλλότριες απόψεις, άσχετα εάν τις αποδοκιμάζουμε, τουλάχιστον καθόμαστε και τις συζητάμε.
Πάντως, το να εκφράζουμε τη δυσφορία μας μέσω του κάρμα, εμένα δεν μου αρέσει γενικά. Γιατί ρε παιδιά πειράζετε το κάρμα του συνομιλητή μας; Έχει το δικαίωμα να έχει τέτοιες απόψεις κι εμείς το δικαίωμα να τους αντιπαρατεθούμε. Όλα γίνονται χάριν της συζήτησης, δεν είναι προσωπικό το ζήτημα. Το πρόβλημα δεν είναι τι κάρμα έχεις στο στέκι, αλλά πόσο κακό κάρμα δημιουργείς στη ζωή σου με τις σκέψεις και τις πράξεις σου.
Ελπίζω οι υπόλοιποι συνομιλητές να συγχωρήσουν τον χιουμοριστικό πλην σκληρό χαρακτήρα των απαντήσεών μου, όμως θεωρώ ότι οι απόψεις που εκφράζονται από τον Δημήτρη έχουν κακοήθη και αντιδραστικό χαρακτήρα, ότι είναι βαθύτατα πολιτικές και πως ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τα τεράστια συναισθηματικά κενά που παρατηρούνται στην εποχή μας. Άλλωστε, αν αυτό που πιστεύαν οι πολλοί ήταν το αντικειμενικά σωστό, τότε ο κόσμος θα ήταν τέλειος. Εάν ήταν τόσο τέλειος, δεν θα έβλεπες τριγύρω τόση μοναξιά, έλλειψη επικοινωνίας, ερωτικά προβλήματα, το θεσμό του γάμου να καταρρέει, την πορνεία, ντόπια και εισαγώμενη, να γιγαντώνεται (έχουν υπολογιστεί, σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις, δύο εκατομμύρια βίζιτες το χρόνο στην Ελλάδα μόνο σε γυναίκες θύματα του trafficking, έχουν ανοίξει και πορνεία με άντρες πόρνους, για να ικανοποιήσουν τη γυναικεία πελατεία), την κάθε είδουςδιαστροφή, την παιδεραστία, παιδοφιλία και παιδική πορνογραφία να έχουν γίνει κάτι σαν απόλαυση πολυτελείας για όποιον μπορεί να τις πληρώσει, όπως ήταν κάποτε το μαύρο χαβιάρι και ο αστακός ας πούμε...
Τώρα θα ρωτήσει κάποιος "τι σχέση έχει αυτό που λέει ο Δημήτρης με την παιδεραστία κλπ;" Από τη στιγμή που βλέπεις τους ανθρώπους ως καταναλωτικά αγαθά, από τη στιγμή που ο Έρωτας απεκδύεται τη θεία μυστηριακή ομορφιά του και καταλήγει ως shopping therapy, από τη στιγμή που εκφράζονται τέτοιες τάσεις με κυνικό και Οργουελικό χαρακτήρα, τότε και η κατανάλωση "κρέατος γάλακτος", για να το πω ωμά πλην ευγενικά, δεν απέχει και πολύ από σημειολογικής απόψεως.
Θα ήθελα να πω στο Δημήτρη ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τον ίδιο ως πρόσωπο. Άλλωστε, όπως είπε και ο Σωκράτης, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι παραπλανημένοι. Από την άλλη μεριά, ο καθένας διδάσκει στο περιβάλλον του τις απόψεις που διακονεί με τις πράξεις του. Αυτό είναι το σημείο με το οποίο μάχομαι και όχι με τον ίδιο το Δημήτρη...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.