Νίκος4
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Νίκος4 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 214 μηνύματα.
07-12-12
18:06
Μετά την οκτωβριανή επανάσταση εμφανίστηκαν σε έναν μεγάλο αριθμό χωρών ανά τον κόσμο επαναστατικές προοπτικές, ωστόσο οι κινήσεις αυτές ηττήθηκαν μέχρι το 1923 από αντεπαναστατικές κινήσεις. Ώς αποτέλεσμα του γεγονότος αυτού η σοβιετική επιστημονική ηγεσία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη βασικότερη ίσως αρχή του κομμουνιστικού κινήματος, τον προλεταριακό διεθνισμό εφαρμόζοντας τον αποκαλούμενο <<σοσιαλισμό σε μία χώρα>>. Οι αντικειμενικές (υλικές κυρίως) προυποθέσεις για την επιτυχία αυτού του είδους σοσιαλισμου δεν υπήρχαν, για το λόγο αυτό και ειδικά στην αρχή η σοβιετική οικονομία ήταν σε άσχημη κατάσταση.
Σε μία σοσιαλιστική οικοδόμηση ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και κατανάλωσης δεν αποβάλλεται από τη μία μέρα στην άλλη. Για να επικρατήσει στην τελική η κομμουνιστική συνείδηση θα πρέπει να προηγηθούν τεράστιες προπάθειες πολιτισμικής διαπαιδαγώγησης και οργάνωσης της άμυλας μεταξύ των πολιτών (έχοντας πάντα ώς βάση τη φράση του Μάρξ που ανέφερα πρίν). Η εξάλειψη δηλαδή οποιασδήποτε μορφής τάξης χρειάζεται χρόνο και σωστή επιστημονική θεμελίωση.
Αν και δε γνωρίζω εάν όντως εφαρμόστηκε τέτοιου είδους οικονομική πολιτική από πλευράς Λένιν (δυσκολεύομαι είναι η αλήθεια να το πιστέψω) οι νομενκλαντούρες επικράτησαν, αν δεν κάνω λάθος, κυρίως μετά το 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ όπου και είχαμε εισαγωγή καπιταλιστικών κανόνων παραγωγής και κατανάλωσης.
Λάθη στο παρελθόν έγιναν και μάλιστα πολλά. Για ποιό λόγο όμως να αφήνουμε τα λάθη του παρελθόντος να μετατρέπονται σε σημερινούς φόβους και να μην αξιοποιήσουμε την πείρα αυτή για την οικοδόμηση ενός σοσιαλισμού-κομμουνισμού παγκόσμιου χωρίς να ελλοχεύει ο κίνδυνος ιμπεριαλιστικών επιθέσεων από καπιταλιστικά κράτη.
Υ.Γ. Για όσους θεωρούν ότι όσα λέω εντάσσονται στο πλαίσιο μιας ουτοπίας ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούν σχετικά με το τι εστί ουτοπία λαμβάνοντας υπόψιν τα ανθρώπινα τεχνολογικά, επιστημονικά και γενικότερα κατορθώματα εν έτει 2012.
Όλες οι προυποθέσεις μας ευνοούν, αρκεί εμείς μαζικά και οργανωμένα να το τολμήσουμε.
Μήπως για αρχή είναι καλύτερη η εφαρμογή των ιδεών του Κευνς, την επονομαζόμενη κευνσιανη σοσιαλδημοκρατία? Για όσους δε γνωρίζουν ειδικότερα:
''Ο Κευνσιανισμός υποστηρίζει το κράτος δικαίου και το κοινωνικό κράτος, τη μικτή οικονομία με το κράτος να παίζει το βασικό ρόλο στον έλεγχο της αγοράς, την πλήρη απασχόληση, την παροχή δωρεάν υγείας, εκπαίδευσης και ασφάλισης στους πολίτες από το κράτος και άλλα που εξασφάλιζαν την ισορροπία της κοινωνίας με την οικονομία.''
'' Από τον Κέυνς έχει πάρει το όνομά της και η Κεϋνσιανή ρύθμιση, η αναδιανομή δηλαδή μέρους των κερδών του κεφαλαίου στις κατώτερες τάξεις, με τη μορφή κοινωνικών και άλλων παροχών, προκειμένου να αποφεύγεται η κοινωνική δυσαρέσκεια και οι αναταραχές.Ο Κέυνς πρότεινε την άνοδο των δημοσίων δαπανών σε περιόδους κρίσεων για να καλύψουν μέρος του ελλείμματος ζήτησης που υπό προϋποθέσεις μπορεί να οδηγήσει την οικονομία μακριά από μια θέση ισορροπίας πλήρους απασχόλησης. Οι δημόσιες δαπάνες μπορεί να ξοδεύονται ως επιδόματα ανεργίας κτλ., αλλά ο κύριος στόχος δεν είναι η αναδιανομή αλλά η επανόρθωση της ισορροπίας. Μάλιστα η αύξηση της φορολογίας σε περιόδους κρίσης είναι πλήρως αντίθετη στη νοοτροπία του Κέυνς ο οποίος ζητά αύξηση των ελλειμμάτων στις κρίσεις, τα οποία χρηματοδοτούνται από πλεονάσματα στις καλύτερες εποχές.''
Παρουσιάζει κοινά με τον μαρξισμό και τον κομμουνισμό αλλά το θεωρώ τουλάχιστον πιο ήπιο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νίκος4
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Νίκος4 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 214 μηνύματα.
07-12-12
10:42
1. Ταξική πάλη
2. Το κεφάλαιο έχει ισχύ διότι επιφορτίζεται με εργατική δύναμη και ανάλογα με την ποσότητα της εργατικής δύναμης αποκτά μεγαλύτερη ή μικρότερη αξία. Το κεφάλαιο δηλαδή αποτελεί ανθρώπινο εργατικό δημιούργημα, απλώς στον καπιταλισμό δεν αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία αλλά ατομική, καθώς οι λίγοι οικειοποιούνται τον πλούτο που πολλοί παράγουν. Τα κεφάλαια εκτός καπιταλισμού δεν παύουν να υπάρχουν απλά ο τρόπος αξιοποίησής τους είναι διαφορετικός σε ένα άλλο σύστημα εκτός καπιταλισμού.
3. Το σύστημα το οποίο είναι εφαρμόσιμο και απίκαιρο παρά ποτέ ονομάζεται σοσιαλισμός και για να οικοδομηθεί θα πρέπει να προηγηθεί η ρήξη και η ανατροπή.
4. Ως προς το πως θα μπορέσει να οικοδομηθεί οι βασικότερες αρχές του είναι: η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, η ύπαρξη ενός κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, ο οποίος θα ρυθμίζει την παραγωγή και θα κατανέμει το εργατικό δυναμικό με βάση όχι το κέρδος αλλά τις κοινωνικές ανάγκες και στον οποίο θα υπάγονται τοπικές εργατικές οργανώσεις δοιήκησης των οποίων μέλη θα είναι άτομα που δε θα αποκόπτωνται από την παραγωγική διαδικασία και θα είναι άμεσα ανακλητά από το λαό, ο εργατικός έλεγχος από κάτω προς τα πάνω σε κάθε βιομηχανική, και όχι μόνο, μονάδα προς τη δημιουργία σωστά θεμελιωμένων κολεκτίβων και πολλά άλλα, αλλά οι βασικές αρχές προς την τελική εξάλειψη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο αυτές είναι.
Δυστυχώς βλέπω ότι τόσο εσύ όσο και πολλοί άλλοι πέφτουν στην παγίδα της αστικής προπαγάνδας σχετικά με την αναγκαιότητα ύπαρξης κάποιου που <<θα τα έχει>> ώστε να δημιουργηθεί κεφάλαιο. Το κεφάλαιο είναι εργατικό δημιούργημα και εφόσον τα μέσα παραγωγής αποτελέσουν κοινωνική-λαική ιδιοκτησία δε θα είναι αναγκαία η ύπαρξη κανενός κεφαλαιοκράτη. Ας το θέσουμε δηλαδή απλά και επί παραδείγματει: Βιομηχανίες χωρίς βιομήχανους υπάρχουν, βιομηχανίες χωρίς εργαζόμενους δεν υπάρχουν. Χωρίς τον εργάτη γρανάζι δε γυρνά και εάν αυτός το καταλάβει θα γίνει ο κυρίαρχος του πλούτου που ο ίδιος παράγει.
Άρα μιλάμε για κάτι παρόμοιο με τα Οκτωβριανά.Και ναι, μπορεί όντως να φαντάζει ιδανικό η λειτουργία ενός συστήματος που η πολιτική του θα καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από λα'ι'κά συμβούλια (σοβιέτ) ωστόσο πόσο θα μπορούσε ένα σύστημα τέτοιο να συνεχίσει να ισχύει και να λειτουργεί χωρίς διαφθορά με βάση τις αξίες που πρεσβεύει και πρέπει να το διέπουν?Ο ίδιος ο Λένιν έλεγε ότι ο σοσιαλισμός μπορεί να υπάρξει μία φορά για συγκεκριμένο διάστημα.Ίσως γιατί οι υπόλοιπες καπιταλιστικές χώρες να επιθυμούν τη ρήξη του.Πάντως και ο Λένιν όταν ανέβηκε στην εξουσία εφάρμοσε οικονομική πολιτική που ευνοούσε την δημιουργία πλουσιότερων, άρα κεφαλαίου, από το προλεταριάτο. Το ότι αυτή η νέα τάξη προερχόταν από το προλεταριάτο δε σημαίνει ότι δεν ήταν ουσιαστικά το νέο αναδυόμενο κεφάλαιο.Αυτό βέβαια δεν έγινε αμέσως γιατί όλα χρειάζονται το χρόνο τους. Πιθανότατα γι'αυτό το Λενινιστικό καθεστώς έχει αφήσει θετική εντύπωση που, ναι σίγουρα ήταν κάτι πρωτόγνωρο και διαφορετικό, ωστόσο ήταν ακόμα σε φάση δημιουργίας και όχι ολοκλήρωσης.Ας μην ξεχνάμε και τη νομενκλατούρα για την οποία ο Τρότσκι κατηγορούσε τον Λένιν, καθώς ανώτερα στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος άρχισαν να εκμεταλλεύονται τον κρατικό πλούτο προς όφελός τους.
Έτυχε να παρακολουθήσω πέρυσι στη σχολή ένα πολύ ενδιαφέρον μάθημα την Εισαγωγή στην Πολιτική από τον Heywood που σε συνδυασμό με τον καθηγητή με βοήθησε να καταλάβω αρκετά για αρκετές ιδεολογίες. Όπως και να χει φίλε χαίρομαι που γίνεται αυτή η συζήτηση γιατί και ενδιαφέρουσα είναι και πάντα επίκαιρη.Η άποψη του καθενός δεκτή και σεβαστή
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νίκος4
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Νίκος4 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 214 μηνύματα.
06-12-12
18:37
Κ.Μαρξ πριν από 150+χρόνια: Οι αντιλήψεις μας και οι συνειδήσεις μας διαμορφώνονται ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες τις οποίες βιώνουμε.
Μετάφραση: κάθε ισχύον σύστημα μοιάζει αιώνιο μέχρι οι λαικές μάζες να αποφασίσουν να το αλλάξουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το σύστημα δουλοπαροικίας που ήταν σε ισχύ για ένα τεράστιο χρονικό διάστημα ώσπου να ανατραπεί μετά την αστική επανάσταση.
Η ένδεια και η εξαθλίωση των μαζών, που αποτελούν (κατά Μαρξ πάλι) και την βασική αιτία των κρίσεων υπερσυσσώρευσης πλούτου του καπιταλιστικού συστήματος, ανήκουν στις νομοτέλειες αυτού του συτήματος και οδηγούν στη δημιουργία του προλεταριάτου και της εργατικής τάξης που όταν αντιληφθεί την πραγματική της τεράστια δύναμη θα επιτύχει την ολική ανάτροπή. Για ποιό λόγο λοιπόν να λες ότι δεν ανατρέπεται χωρίς καν να προσπαθήσεις οργνωμένα και μαζικά να το ανατρέψεις.
Δεκτό.Ποιο σύστημα πιστεύεις λοιπόν ότι είναι εφαρμόσιμο και πώς θα μπορέσει αυτό να αντικαταστήσει τον καπιταλισμό? Εννοώ με ποιο τρόπο όχι τα γενικά περί αστικής πάλης, ρήξης κλπ.. Συγκεκριμένα, και πώς αυτό θα μπορέσει να σταθεί χωρίς να δημιουργηθεί νέο κεφάλαιο?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νίκος4
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Νίκος4 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 214 μηνύματα.
06-12-12
13:52
Ίσως.Τα πράγματα που λέει μπορεί να είναι σωστά ωστόσο ας μη γελιόμαστε δεν είναι εφαρμόσιμα, ειδικά σήμερα.Όσο κακός είναι ο καπιταλισμός δεν πρόκειται να πέσει, καλώς ή κακώς.Από εκεί κ έπειτα οι ανακοινώσεις του ΚΚΕ έχουν καταντήσει ξύλινες. Μερικές λέξεις κλειδιά ''καπιταλισμός, εργατιά, αγροτιά, ταξική πάλη'' και ένα ενάντια στην Ε.Ε.. Τέλος. Εφαρμόσιμες προτάσεις δεν υπάρχουν. Ίσως και γι'αυτό να έπεσε το ΚΚΕ από 3η δύναμη. Και μη ξεχνάμε ότι ήταν και αυτό μπλεγμένο στο σκάνδαλο της Miesens. Αυτό που προσπαθεί να κάνει, να προστατεύσει την εργατική τάξη της πρωτογενούς παραγωγής δεν το κάνει αποτελεσματικά. Ή απλά δεν πείθει.1. Να σε ρωτήσω κάτι: Το ενδεχόμενο να λέει τα ίδια σωστά πράγματα εδώ και 80 χρόνια το έχεις σκεφτεί;
2. Όταν λες να προσαρμοστεί στα σημερινά δεδομένα τί εννοείς, διότι από τότε που δημιουργήθηκε το κομμουνιστικό κίνημα είχε ως σκοπό του την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού και αν δεν κάνω λάθος σήμερα ακόμη καπιταλισμό έχουμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.