Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
...οταν γινουμε τελεια οντα...πες μου εσυ τωρα ποτε θα γινει αυτο...
Όταν θα το αποφασίσουμε( εννοώ, ως ανθρωπότητα)...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
καλα,νταξει..στη δευτερα παρουσια...ή οταν θα γινουμε τελεια οντα ,ισοΘεοι τελοσπαντων
όταν γινει αυτο πες μου....
...ή, όταν τους "εκπληρώσουμε", μήπως;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
.... τους νομους του συμπαντος-ποτε βεβαια δεν θα τους μαθουμε όλους-...
Πως προεξοφλείται τούτο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Το μέτρο το βρίσκει κανείς μέσα από την εξερεύνηση των άκρων, όπως ακριβώς ο δρόμος της φώτισης περνά μέσα από την αμαρτία.
Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του μέτρο, το οποίο σχετίζεται με τις αντοχές του, τις δυνάμεις ή αδυναμίες του, τη γνώση του επί των πραγμάτων, ακόμη και με το γενετικό του υλικό.
Το μέτρο δεν είναι στατικό αλλά δυναμικό. Εξελίσσεται και αλλάζει, κάθε φορά που οι Δυνάμεις μεταβάλλονται.
Στην κάρτα της Προσαρμογής βλέπουμε την ισορροπία του σύμπαντος να στηρίζεται στην αιχμή ενός σπαθιού. Ο Κρόουλυ γράφει ότι η Προσαρμογή δεν είναι ένας μπακάλης που ζυγίζει ένα κιλό μήλα, πράγμα που μου θύμισε λίγο την τοποθέτηση της Suspiria, αλλά Νόμος του Σύμπαντος. Μόνο με αυτήν τη μορφή μπορώ να συλλάβω την έννοια του Μέτρου.
Η ζωή είναι αντιεντροπικό φαινόμενο, δηλαδή πρέπει να ξοδεύει ενέργεια ώστε να πηγαίνει κόντρα στην αδυσώπητη εντροπία του Σύμπαντος. Το "ευ ζην", η μακροβιότητα και η καλή υγεία στηρίζονται, όπως κι αν το δει κανείς, στην αιχμή ενός σπαθιού. Είναι η ισόρροπη( λειτουργία μεταξύ των υποσυστημάτων ενός οργανισμού που θέτει τις προϋποθέσεις για όλα τα παραπάνω.
Κάθε ουσία, στη σωστή δόση μπορεί να είναι φάρμακο με ευεργετικές ιδιότητες, ενώ σε λανθασμένη δόση μπορεί και να σκοτώσει. Αυτό ισχύει ακόμη και για το καθαρότερο νερό της πηγής. Το ίδιο ισχύει και για την αλήθεια. Με σωστή χρήση αποτελεί γιατρικό, με λάθος χρήση έχει τη δύναμη να γκρεμίζει κόσμους.
«Πίσω από κάθε βλέμμα, υπάρχει ένα όνειρο: ή ξεχασμένο ή απροσδόκητο», έλεγε μία σχετικά αρχαία «κουβέντα του λαού». Είναι έτσι; Γιατί αν είναι, τότε το όνειρο, είναι ένα «μέτρο οπτικής»: όπως λέμε «προ-οπτική».
Το όνειρο ανήκει από τη φυσική του διάσταση, στα δεδομένα της τυρβώδους ροής των σκέψεων, όταν η συνείδηση αναπαύεται και δεν αποκρίνεται στο νου, παρά μόνον «λακωνικά»(ίσως και «λαγωνικά». Τι είναι όμως η «τυρβώδη ροή»; Και γιατί «τυρβώδη»; Μπορεί κάποιος φίλος «Φυσικογνώστης» (δηλαδή ακαδημαϊκός και μη) να δώσει τα σχετικά φώτα του; Κι αν μπορεί και θέλει, τότε ας μας πει επίσης, ποια ή ποιες μαθηματικές σχέσεις μπορούν να υπάρξουν ( ή αναγνωρίζουμε) μεταξύ «ροπής» και «ροής»;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Αν είμαι για κάτι σίγουρος αυτή τη στιγμή, είναι που διάβασα "πριν από λίγο"(παρελθόν) το ερώτημά σου και μου προέκυψε η επιθυμία να σου αποκριθώ. Την ώρα που διάβαζα το ερώτημά σου, το μέλλον προδιεγραφόταν στη "χημική αντίδραση"(πχ και όχι απαραίτητα χημική) της επιθυμίας και θα γινόταν παρόν την ώρα που άρχισα να γράφω. Πάντως το μέλλον, θα μπορούσε να πει κανείς, είναι ένα διαρκές παρόν που ρέει, για να γίνει παρελθόν.Ειμαστε σιγουροι οτι υπαρχει χρονος , πριν, μετα, κλπ ; (αλλα μαλλον οφτοπικ παμε)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
!Αυτή είναι, συνεπώς, και η πραγματική πηγή κάθε πραγματικά ανθρώπινης αξίας;Γιατί η διαφορά είναι πάντα χρόνος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Συμφωνώ !!!"Μηδέν άγαν"...
Όπως η ζυγαριά που παλαντζάρει πριν ισορροπήσει, έτσι και ο άνθρωπος για να προσεγγίσει το σωστό μέτρο έχει ανάγκη να ταλαντευτεί από το ζενίθ στο ναδίρ, ακόμα και να αγγίξει την υπερβολή. Το βλέπουμε άλλωστε έντονα στην εφηβεία, όπου οι νέοι στην προσπάθεια να κατανοήσουν και να γνωρίσουν τον εαυτό τους βιώνουν εύκολα στα άκρα, στο ντύσιμο τη διασκέδαση τις καθημερινές αντιδράσεις, μέχρι να φτάσουν στην ενηλικίωση και η υπερβολή να κοπάσει.
Πως αλλιώς να γνωρίσει ο άνθρωπος τον εαυτό του αν δεν κατανοήσει τα όριά του; Πως αλλιώς να εφαρμόσει το μέτρο αν πρώτα δεν το αμφισβητήσει;
Το μέτρο της φύσης άλλωστε είναι η άπειρη δυνατότητα μέσα στην οποία τα πάντα ρει...
Τι φορά όμως έχει η "ροή"; Ή μήπως δεν έχει; Κάπου το ζήτημα βέβαια έχει συνάφεια και όρια με την παραδοχή της "τάξης απ' το χάος", αλλά από την άλλη, γιατί επίσης, "τα πάντα ρει";;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Σ' ευχαριστώ, αγαπητέ Χάος...(Συγνώμη, για την απόπειρα μίας "αυθαίρετης σύνθεσής" μου...):
Το μέτρο το βρίσκει κανείς μέσα από την εξερεύνηση των άκρων, όπως ακριβώς ο δρόμος της φώτισης περνά μέσα από την αμαρτία.
Όπως είπε και κάποιος:"Όπου επερίσσευσε η αμαρτία, υπερπερίσσευσε και η χάρις"!
Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του μέτρο, το οποίο σχετίζεται με τις αντοχές του, τις δυνάμεις ή αδυναμίες του, τη γνώση του επί των πραγμάτων, ακόμη και με το γενετικό του υλικό.
Το "υλικό" χρειάζεται περαιτέρω διευκρινήσεις, στο πλαίσιο "μικρόκοσμος-μακρόκοσμος", νομίζω...
Το μέτρο δεν είναι στατικό αλλά δυναμικό. Εξελίσσεται και αλλάζει, κάθε φορά που οι Δυνάμεις μεταβάλλονται.
Τι κάνει να "μεταβάλλονται" οι "Δυνάμεις";;;
Στην κάρτα της Προσαρμογής βλέπουμε την ισορροπία του σύμπαντος να στηρίζεται στην αιχμή ενός σπαθιού. Ο Κρόουλυ γράφει ότι η Προσαρμογή δεν είναι ένας μπακάλης που ζυγίζει ένα κιλό μήλα, πράγμα που μου θύμισε λίγο την τοποθέτηση της Suspiria, αλλά Νόμος του Σύμπαντος. Μόνο με αυτήν τη μορφή μπορώ να συλλάβω την έννοια του Μέτρου.
Τι είναι "Νόμος", αλήθεια; Μήπως θα πρέπει να φρεσκάρουμε το μέτρο μας γι' Αυτόν;
Η ζωή είναι αντιεντροπικό φαινόμενο, δηλαδή πρέπει να ξοδεύει ενέργεια ώστε να πηγαίνει κόντρα στην αδυσώπητη εντροπία του Σύμπαντος. Το "ευ ζην", η μακροβιότητα και η καλή υγεία στηρίζονται, όπως κι αν το δει κανείς, στην αιχμή ενός σπαθιού. Είναι η ισόρροπη λειτουργία μεταξύ των υποσυστημάτων ενός οργανισμού που θέτει τις προϋποθέσεις για όλα τα παραπάνω.(!!!)
Κάθε ουσία, στη σωστή δόση μπορεί να είναι φάρμακο με ευεργετικές ιδιότητες, ενώ σε λανθασμένη δόση μπορεί και να σκοτώσει. Αυτό ισχύει ακόμη και για το καθαρότερο νερό της πηγής. Το ίδιο ισχύει και για την αλήθεια. Με σωστή χρήση αποτελεί γιατρικό, με λάθος χρήση έχει τη δύναμη να γκρεμίζει κόσμους.!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
: το κέρδος όμως σαν έννοια, μόνον οικονομική σημασία έχει!...(Μην το μεταφράσετε σε οικονομικό κέρδος παρακαλώ).
Νομίζω, ότι "κατά βάθος", όλοι οι άνθρωποι, εκτός από τους "γεννημένους ήρωες".Αρχική Δημοσίευση από suspiria:..Ωστόσο, ποιός θέλει να ξέρει τα αποτελέσματα κάθε κίνησης του ... χωρίς να παίρνει στην ουσία κανένα ρίσκο(...) ;
Αλλά υποψιάζομαι, ότι με όλο το συλλογισμό σου, κάτι άλλο θέλεις να αναδείξεις, που ίσως δεν το "πιάνω"! Μπορείς να το ξαναδιατυπώσεις; Θα σου ήμουν υπόχρεος!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Το μέτρο από τη φύση του εμπεριέχει περιορισμό. Αυτός είναι εξάλλου και η βασική του ιδιότητα, ο περιορισμός για τον και με τον «ορισμό» του. Είναι, κατά ιστορικό τεκμήριο, η βασιλική τέχνη του περιορισμού της ανθρώπινης ελευθερίας, που στην ηθικότερη περίπτωση αυτός( ο περιορισμός) αφορά βασικά τις «ελευθερίες» του Ενός, ως «Βασιλέως»( ή άλλες ενδύσεις της Εξουσίας)- Υπηρέτη, όλων των υπολοίπων, όπως φανέρωσε πχ το χριστιανικό ευαγγέλιο στις αρχές της «μΧ» εποχής μας- και στην πιο «συνηθισμένη», ασκείται από τα «σύγχρονα κόμματα» της Δύσης.[Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Lorien
Αριστο/τελειο, θα μπορουσε να χαρακτηριστει,εκεινο που δινει το καλυτερο αποτελεσμα με τα λιγοτερα ελλατωματα.
Βεβαια μαλλον δεν ειναι παγια ολα αυτα, αλλα πιο ρευστα.]
Επίσης θα ήθελα να ρωτήσω: "άριστο" και "τέλειο" είναι ένα και το αυτό ή απλά σσυνώνυμα μεταξύ τους; Μήπως, για παράδειγμα, το "άριστο" το μετράμε πχ με "ελληνική μέτρηση"(α,β,γ,δ,..κλπ) και το "τέλειο" ,πχ με "ίντσες" και μία δόση "μεταφυσικής"; Εκείνα τα "ελλατώματα", ξέρεις, είναι βασικά το κρίσιμο σημείο, για το ποιος και με ποιο μέτρο μετράει...δυστυχώς!
Έτσι κάπως μπορεί να εξηγηθεί πχ, και το γιατί ο Θεός τους, απαγόρευε τους Εβραίους «να αριθμούνται μεταξύ των εθνών». Το μέτρο δεν το κατέχει κανένας «σοβαρός Θεός», παρά μόνον, είτε ο «Σατανάς»( βλέπε το μύθο του Ιώβ) είτε τα «πνευματικά όργανά» του. Όλα βέβαια τα «πνευματικά όργανα», «λειτουργικά» κάποιου Θεού πάντα είναι, αλλά για τη διαχείριση και το συντονισμό «λειτουργικών πνευμάτων» και θεϊκών ιδιοκτητών τους για τους Έλληνες( του «αρχαίους», φυσικά!) ήταν βασικός υπεύθυνος, κάποιος παντοτινά «Άγνωστος Θεός»!
Γιʼ αυτό «κατά βάθος»( ιστορικό και ανθρωπολογικό), μπορεί από τους Έλληνες να έμεινε πχ το «Παν μέτρο άριστον», αλλά οι ίδιοι κυμάνθηκαν με την ιστορική συμπεριφορά τους, μεταξύ «ά-μετρου» και «υπερβολής». Κάπου στα ενδιάμεσα, ήταν οι «κορυφώσεις» τους( ο «πολιτισμός» γενικά). Ίσως γιατί οι αρχαίοι γενικά είχαν συνείδηση, ότι το μηδέν και το άπειρο είναι επίσης περιορισμοί, επίσης της «ανθρώπινης ελευθερίας»!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Αρχική Δημοσίευση από Lorien
Αριστο/τελειο, θα μπορουσε να χαρακτηριστει,εκεινο που δινει το καλυτερο αποτελεσμα με τα λιγοτερα ελλατωματα.
Βεβαια μαλλον δεν ειναι παγια ολα αυτα, αλλα πιο ρευστα.]
Επίσης θα ήθελα να ρωτήσω: "άριστο" και "τέλειο" είναι ένα και το αυτό ή απλά σσυνώνυμα μεταξύ τους; Μήπως, για παράδειγμα, το "άριστο" το μετράμε πχ με "ελληνική μέτρηση"(α,β,γ,δ,..κλπ) και το "τέλειο" ,πχ με "ίντσες" και μία δόση "μεταφυσικής"; Εκείνα τα "ελλατώματα", ξέρεις, είναι βασικά το κρίσιμο σημείο, για το ποιος και με ποιο μέτρο μετράει...δυστυχώς!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
- Ποιος ορίζει το "μέτρο", την απουσία του ή ακόμη και την "υπερβολή";
- Τι είναι "εξισορρόπηση"; Πως αποδεικνύεται η επίτευξή της ή η έλλειψή της; Βέβαια, η "υγεία" είναι ένα είδος αποτελέσματος και κριτήριο "ισορροπίας", αλλά πάλι, τι είναι (τελικά) η "υγεία";
- Τι είναι, επίσης, το "άριστο"; Είναι το "τέλειο" ή κάτι που είναι "πιο εφικτό";
Πολλά τα ερωτηματικά μου και τελειωμό δεν έχουν, σχετικά!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.