Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
04-12-07
21:54
Θεωρώ κάπως άτοπες τέτοιου είδους ερωτήσεις πάντως γενικότερα, όχι μόνο προς τα μικρά παιδιά...
Ως ενήλικες είμαστε σίγουροι ότι έχουμε τα σωστά κριτήρια για να καταλάβουμε πότε μας αγαπούν; Και σε τι βασίζονται αυτά;
Μπορεί να μην πρέπει ένας γονιός να επαναπαύεται φέρνοντας στο παιδί δώρα για να του δείξει την αγάπη του γιατί φυσικά αυτό δεν αρκεί, όμως που είναι το κακό όταν το παιδί συνειδητοποιεί ότι οι γονείς στερήθηκαν κάτι για να του αγοράσουν αυτό που θέλει, να το εκτιμά αυτό και μέσα από αυτό να αντιλαμβάνεται την αγάπη τους;
Που είναι το κακό το παιδί να συνειδητοποιεί ότι η μαμά του το αγαπά επειδή του έφτιαξε το αγαπημένο του φαγητό και άρα αφιέρωσε το χρόνο της να κάνει κάτι για να το ευχαριστήσει; (Τη στιγμή που η μητέρα του φίλου του π.χ. δεν μαγειρεύει ποτέ γιατί κάνει καριέρα κι έχει κάνει μέσα του τη σύγκριση).
Δε με τρομάζουν καθόλου οι απαντήσεις αυτών των παιδιών. Τους ζητάμε να περιγράψουν με λόγια ένα συναίσθημα άρα εξ' ορισμού να το εκλογικεύσουν. Αν απλά μας απαντούσαν: "Ξέρω ότι οι γονείς μου με αγαπούν γιατί το νιώθω" θα μας αρκούσε;
Ναι, δυστυχώς υπάρχουν αδιάφοροι γονείς που αντικαθιστούν τη φροντίδα με τα υλικά αγαθά που ο μισθός τους μπορεί να προσφέρει.
Σκεφτείτε όμως πόσοι και πόσοι γονείς αναγκάζονται να εργάζονται όλη μέρα για να εξασφαλίσουν την επιβίωση της οικογένειάς τους και δε φταίει η αδιαφορία τους για τις λίγες ώρες που μπορούν να αφιερώσουν στα παιδιά τους...
Ο δικός μου πατέρας που εργαζόταν στην Αραβία και περνούσε κοντά μας λίγες ημέρες το χρόνο δηλαδή, δε με αγαπούσε; Κι όμως με λάτρευε και το ήξερα πολύ καλά!
Η άποψή μου για τη γονική αγάπη (όχι μόνο για τη μητρική απαραίτητα, στην οποία αναφέρεται το κείμενο) συνοψίζεται στο παρακάτω:
Ευτυχισμένοι γονείς, μεγαλώνουν ευτυχισμένα παιδιά τα οποία με τη σειρά τους δημιουργούν ευτυχισμένες οικογένειες.
Ως ενήλικες είμαστε σίγουροι ότι έχουμε τα σωστά κριτήρια για να καταλάβουμε πότε μας αγαπούν; Και σε τι βασίζονται αυτά;
Μπορεί να μην πρέπει ένας γονιός να επαναπαύεται φέρνοντας στο παιδί δώρα για να του δείξει την αγάπη του γιατί φυσικά αυτό δεν αρκεί, όμως που είναι το κακό όταν το παιδί συνειδητοποιεί ότι οι γονείς στερήθηκαν κάτι για να του αγοράσουν αυτό που θέλει, να το εκτιμά αυτό και μέσα από αυτό να αντιλαμβάνεται την αγάπη τους;
Που είναι το κακό το παιδί να συνειδητοποιεί ότι η μαμά του το αγαπά επειδή του έφτιαξε το αγαπημένο του φαγητό και άρα αφιέρωσε το χρόνο της να κάνει κάτι για να το ευχαριστήσει; (Τη στιγμή που η μητέρα του φίλου του π.χ. δεν μαγειρεύει ποτέ γιατί κάνει καριέρα κι έχει κάνει μέσα του τη σύγκριση).
Δε με τρομάζουν καθόλου οι απαντήσεις αυτών των παιδιών. Τους ζητάμε να περιγράψουν με λόγια ένα συναίσθημα άρα εξ' ορισμού να το εκλογικεύσουν. Αν απλά μας απαντούσαν: "Ξέρω ότι οι γονείς μου με αγαπούν γιατί το νιώθω" θα μας αρκούσε;
Ναι, δυστυχώς υπάρχουν αδιάφοροι γονείς που αντικαθιστούν τη φροντίδα με τα υλικά αγαθά που ο μισθός τους μπορεί να προσφέρει.
Σκεφτείτε όμως πόσοι και πόσοι γονείς αναγκάζονται να εργάζονται όλη μέρα για να εξασφαλίσουν την επιβίωση της οικογένειάς τους και δε φταίει η αδιαφορία τους για τις λίγες ώρες που μπορούν να αφιερώσουν στα παιδιά τους...
Ο δικός μου πατέρας που εργαζόταν στην Αραβία και περνούσε κοντά μας λίγες ημέρες το χρόνο δηλαδή, δε με αγαπούσε; Κι όμως με λάτρευε και το ήξερα πολύ καλά!
Η άποψή μου για τη γονική αγάπη (όχι μόνο για τη μητρική απαραίτητα, στην οποία αναφέρεται το κείμενο) συνοψίζεται στο παρακάτω:
(από ραδιοφωνική εκπομπή γύρω στο 1990)
Η μητρική αγάπη είναι μια χωρίς όρους επιβεβαίωση της ζωής του παιδιού και των αναγκών του.
Η επιβεβαίωση της ζωής του παιδιού έχει δύο όψεις: η μία είναι η φροντίδα και η ευθύνη, οι απόλυτα αναγκαίες για τη διαφύλαξη της ζωής του παιδιού και την ανάπτυξή του, η άλλη πηγαίνει πιο μακριά απʼ την απλή συντήρηση. Είναι η στάση που ενσταλάζει στο παιδί την αγάπη για τη ζωή, που του δίνει το συναίσθημα.
Η μητρική αγάπη σʼ αυτό το δεύτερο στάδιο κάνει το παιδί να νιώθει «είναι ωραίο να έχω γεννηθεί». Αυτό ενσταλάζει στο παιδί την αγάπη για τη ζωή, κι όχι μόνο την επιθυμία να μείνει ζωντανό.
Η γη της επαγγελίας - η γη είναι ένα μητρικό σύμβολο- περιγράφεται με το γάλα και το μέλι που ρέουν άφθονα. Το γάλα είναι το σύμβολο της πρώτης έννοιας, της αγάπης, της φροντίδας και της ασφάλειας.
Το μέλι συμβολίζει τη γλυκύτητα της ζωής την αγάπη γιʼ αυτήν και την ευτυχία να είσαι ζωντανός.
Για να είναι ικανή μια μητέρα να δώσει και από το μέλι, δεν φτάνει μόνο να είναι μια καλή μητέρα, αλλά και ένα ευτυχισμένο άτομο.
Η επίδραση στο παιδί είναι καθοριστική. Η αγάπη της μητέρας για τη ζωή είναι τόσο μεταδοτική όσο και η αγωνία της.
Και οι δύο καταστάσεις έχουν μια επίδραση στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού.
Το πραγματικό κατόρθωμα της μητρικής αγάπης, βρίσκεται όχι στην αγάπη της μάνας για το νήπιο, αλλά στην αγάπη της για το παιδί που μεγαλώνει .
Το παιδί πρέπει να μεγαλώσει! Πρέπει να ξεφύγει από τη μήτρα της μητέρας, από το μαστό της. Πρέπει τελικά να γίνει μια εντελώς ξεχωριστή ανθρώπινη ύπαρξη.
Η πραγματική ουσία της μητρικής αγάπης είναι η φροντίδα για την ωρίμανση του παιδιού, για την αποκόλληση του από τη μητέρα.
Στην ερωτική αγάπη δύο άνθρωποι που ήταν χωρισμένοι, ξένοι, γίνονται ένα.
Στη μητρική αγάπη δύο άνθρωποι που ήταν ένα, αποχωρίζονται και ακολουθούν ξεχωριστές παράλληλες πορείες.
Η μητέρα πρέπει να επιθυμεί να βοηθήσει τον αποχωρισμό του παιδιού, πράγμα που απαιτεί ανιδιοτέλεια και ικανότητα να δίνεις το παν και να μην θέλεις τίποτʼ άλλο, από την ευτυχία του αγαπημένου προσώπου.
Ευτυχισμένοι γονείς, μεγαλώνουν ευτυχισμένα παιδιά τα οποία με τη σειρά τους δημιουργούν ευτυχισμένες οικογένειες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.