mania
Επιφανές μέλος
Η mania αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 12,949 μηνύματα.
10-12-07
12:04
Φωνές, φασαρίες και κόσμος, ερχόντουσαν σπαστικοί συγκενείς με κοπμπλέξικά ξαδέρφια, εμείς για να κάνουμε τραπέζι σε τόσο κόσμο ο χάρος μου ήταν να ξυπνάω Χρηστουγεννιάτικα και να ετοιμάζουμε με την μάνα μου τραπέζι για 25-30 άτομα που δεν σήκωνε κανένας το βρομόχερο του να βοηθήσει.
Ολοι μου μηλούσαν μόνο και μόνο για να ζητήσουν κάτι για το τραπέζι τους και τίποτε άλλο, τα άλλα παιδάκια παιζανε στην αυλή και εμείς μαζέυαμε το σπίτι και τα πιάτα, μετά εγώ έκανα καφέ σε όλους και άν είχα δύναμη έβγενα στις κούνιες της αυλής και τσακωνόμουνα με τα κομπλέξικά ξαδέρφια που μας έλεγαν τα πόσα δώρα τους έπερναν οι γονείς τους και κοροίδευαν εμένα που οι γονείς μου δεν μου έπερναν δωρα(είμασταν φτωχοί, στερίσεις και κόποι των γονιών μου όλα για το σπίτι που μέναμε).
Το απόγευμα τσακιζόντουσαν απο το σπίτι και τελείωνα την καθαριώτητα, μετά πέυταμε στον καναπέ ξεθεωμένοι και νωρίς για ύπνο.
Η χαρά ήταν όταν το πρωί την επόμενη που ο άγιος Βασίλης μου έβαζε κάθε χρόνο ένα ζευγάρι κάλτσες κάτω απο το μαξιλάρι, αλλα η χαρά μου τότε δεν περιγραφότανε, ήρθε και σε μένα, όχι μόνο στα ξαδέρφια μου
Καλά ήταν, ο άγιος βασίλης πάντα μας σκευτόταν, όση δουλειά κιάν είχε, όσο φτωχός και να ήταν, πάντα υπήρχε το ζευγάρι κάλτσες κάτω απο το δέντρο ή το μαξιλάρι, ότι και να ήταν ήταν ο δικός μας άγιος Βασίλης και μπορώ να πώ ότι όσο δύσκολη μέρα και να ηταν για μένα αυτό ήταν η πληρωμή
Ολοι μου μηλούσαν μόνο και μόνο για να ζητήσουν κάτι για το τραπέζι τους και τίποτε άλλο, τα άλλα παιδάκια παιζανε στην αυλή και εμείς μαζέυαμε το σπίτι και τα πιάτα, μετά εγώ έκανα καφέ σε όλους και άν είχα δύναμη έβγενα στις κούνιες της αυλής και τσακωνόμουνα με τα κομπλέξικά ξαδέρφια που μας έλεγαν τα πόσα δώρα τους έπερναν οι γονείς τους και κοροίδευαν εμένα που οι γονείς μου δεν μου έπερναν δωρα(είμασταν φτωχοί, στερίσεις και κόποι των γονιών μου όλα για το σπίτι που μέναμε).
Το απόγευμα τσακιζόντουσαν απο το σπίτι και τελείωνα την καθαριώτητα, μετά πέυταμε στον καναπέ ξεθεωμένοι και νωρίς για ύπνο.
Η χαρά ήταν όταν το πρωί την επόμενη που ο άγιος Βασίλης μου έβαζε κάθε χρόνο ένα ζευγάρι κάλτσες κάτω απο το μαξιλάρι, αλλα η χαρά μου τότε δεν περιγραφότανε, ήρθε και σε μένα, όχι μόνο στα ξαδέρφια μου
Καλά ήταν, ο άγιος βασίλης πάντα μας σκευτόταν, όση δουλειά κιάν είχε, όσο φτωχός και να ήταν, πάντα υπήρχε το ζευγάρι κάλτσες κάτω απο το δέντρο ή το μαξιλάρι, ότι και να ήταν ήταν ο δικός μας άγιος Βασίλης και μπορώ να πώ ότι όσο δύσκολη μέρα και να ηταν για μένα αυτό ήταν η πληρωμή
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.