tofugirl
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η tofugirl αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 203 μηνύματα.
24-12-07
18:31
Ως τώρα λοιπόν, όσα άτομα έχω ακούσει να λένε για τέτοιες εμπειρίες, πιστεύουν στον Θεό ή/και σε πνεύματα.
Εγώ fandago δεν πιστεύω στο Θεό, σε παράδεισους και κόλαση. Αλλά δεν νομίζω πως έχει να κάνει με τις θρησκευτικές αντιλήψεις γιατί από την εμπειρία μου βλέπω πως τέτοια τρομακτικά περιστατικά έχουν πολύ διαφορετικοί άνθρωποι, από τους πιο θρησκευόμενους μέχρι τους πιο άθεους. Δεν πιστεύω πως όλες οι εμπειρίες που έχουμε είναι μεταφυσικές ή κάτι τέτοιο, πολλά πράγματα τα δημιουργεί η φαντασία μας ή το μυαλό μας, και συνήθως αυτά έχουν εξήγηση. Αυτά που δεν έχουν εξήγηση είναι που σε αφήνουν να αναρωτιέσαι. Εμένα μου πήρε τουλάχιστον 3 χρόνια να δεχθώ το γεγονός πως βλέπω πράγματα, και να σταματήσω να με θεωρώ τρελή
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tofugirl
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η tofugirl αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 203 μηνύματα.
23-12-07
22:24
Υπάρχουν αρκετοί ναι!
Είναι πάντως πολύ περίεργο πως μας παραλύει ο φόβος αλλά την ίδια στιγμή μας μαγεύει, ξέρεις τι εννοώ.
Είναι πάντως πολύ περίεργο πως μας παραλύει ο φόβος αλλά την ίδια στιγμή μας μαγεύει, ξέρεις τι εννοώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tofugirl
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η tofugirl αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 203 μηνύματα.
23-12-07
21:37
Ήταν λοιπόν ένα κρύο βράδυ του χειμώνα, οι στάλες της βροχής έσκιζαν την παγωμένη ατμόσφαιρα σε εκείνο το χωριό. Ένας γέρος,γύρω 70 χρονών,ήταν σχεδόν αποκωμένος από τον κόσμο έμενε έξω από το χωριό σε ένα πέτρινο σπίτι! Δεν μίλαγε σχεδόν με κανένα από το χωριό, ήταν τσακωμένος με όλους τους συγγενείς του γιατί κανένας δεν τον υπολόγιζε και τον είχα όλοι ξεχασμένο,η μόνη του συντροφιά ήταν 'ενα γέρικο σκυλί. Αυτό το σκιλί λοιπόν ήρθε κάποτε ο καιρός και πέθανε όχι όμως από γεράματα αλλά από τριμμένο γυαλί. Κάποιος το είχε σκοτώσει...Δυο παιδιά τα οποία αργότερα το πλήρωσαν με τον ίδιο τρόπο! Όταν ο γέρος το επόμενο πρωί κατάλαβε τι είχε γίνει έθαψε το σκυλί έξω από το σπίτι και από τότε δεν τον ξαναείδε κανείς.Μετά από καιρό κάποιοι αποφάσισαν να ψάξουν να τον βρουν γιατί τους χρώσταγε. Πήγαν σπίτι του και ανοίγοντας την πόρτα αντίκρισαν ένα λιωμένο κορμί κρεμασμένο.Βρισκόταν έτσι για τρεις μήνες.Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική και είπαν πως μόλις άνοιξαν την πόρτα ακούστηκε ένα δυνατό σφύριγμα και το σπίτι ήταν σαν να έγινε σεισμός... Αφού πήραν το πτώμα, το έκαψαν γιατί ο παπάς δεν δέχτηκε να τον θάψει επειδή αυτοκτόνησε. Οι συγγενείς του ούτε που ενδιαφέρθηκαν και κανείς δεν παραπονέθηκε που τον έκαψαν. Μετά από τέσσερα χρόνια λοιπόν, ξεκινάνε τα παράξενα γεγονότα...Όλοι σχεδόν οι κοντινοί του συγγενελις πέθαναν από ατυχήματα, από αυτοκτονία τα δυο του αδέλφια και από υψηλό πυρετό η αδελφή του το '89. Ο θάνατός τους ήταν ακαριαίος.όχι όμως και των δυο παιδιών που σκότωσαν το σκυλί. Αυτά πέθαναν από αφόρητους πόνους και στη νεκροψία βρήκαν τριμμένο γυαλί στο στομάχι τους. Η ψυχή του λένε πως ακόμα περιφέρεται και κάθε βράδυ μαζεύονται 'ολα τα αδέσποτα σε εκείνο το σπίτι και ουρλιάζουν όλο το βράδυ. Αυτή η ιστορία ήταν αληθινή και το άτομο λεγόταν Φράγκος Δημήτρης. Αυτοκτόνησε 73 ετών.
Τρομακτική ιστορία αλλά ταυτόχρονα πολύ συγκινητική....
Χωρίς πλάκα, αυτό είναι από τα καλύτερα θρεντ που έχω διαβάσει. Μπράβο παιδιά, φοβερή ιδέα ! Και φοβερές ιστορίες!
Μαίρη καταλαβαίνω ακριβώς πως νιώθεις όταν σου συμβαίνουν αυτά.... Την πρώτη φορά που μου έτυχε περιστατικό που δεν μπορούσα να εξηγήσω (και μάλιστα παλαιότερα δεν πίστευα καθόλου σε ψυχές και φαντάσματα κλπ) ήταν το 1997.
Γυρνούσα σπίτι γύρω στις 2 τα ξημερώματα μετά από έξοδο με φίλους, και τότε το αγόρι μου με άφηνε στη γωνία του τετραγώνου που έμενα γιατί το έκρυβα από τους γονείς μου. Περπατώντας στο στενό δρόμο που είναι το πατρικό μου, λίγο πριν φτάσω στη πόρτα του σπιτιού, με την άκρη του ματιού μου βλέπω τη διπλανή γειτόνισσα, μία κουτσομπόλα γιαγιά, να έχει σταυρωμένα τα χέρια και να στέκεται στην αυλή και να με κοιτάει. Γυρνάω την κοιτάω, κουνάω το κεφάλι σαν να λέω "δεν πας καλά" και μπήκα θυμωμένη στο σπίτι. Δεν έδωσα περαιτέρω σκέψη στο περιστατικό.
Η έκπληξη με περίμενε το επόμενο πρωί.Στο πρωϊνό, η μητέρα μου μου αποκάλυψε κάτι που με έκανε να τα χάσω " Δεν σου είπα.. Η καημένη η κυρα- Λεμονιά από δίπλα πέθανε χθες το μεσημέρι!" Βλέπετε είχα έρθει από Θεσσαλονίκη, άφησα τα πράγματά μου στο σπίτι και έφυγα αμέσως για φαγητό έξω και γύρισα πολύ αργά το βράδυ...οπότε είχα χάσει μία λεπτομέρεια.... Ακόμη δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό που είδα. Και ιστορίες τέτοιες που έχω ζήσει από τότε, με έχουν πείσει πως συμβαίνουν πράγματα που σίγουρα δεν είναι της φαντασίας μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tofugirl
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η tofugirl αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 203 μηνύματα.
23-12-07
21:32
Την δεκαετία του 1960, ένας συμπαθιτικός φαντάρος γνωρίζετε στην Θεσσαλονίκη με μια πανέμορφη κοπέλα. Ύστερα από κάποιες συναντήσεις ένα χειμωνιάτικο βράδυ λέει η κοπέλα στον φαντάρο ότι πρέπει να διακόψουν την σχέση του για λόγους που δεν μπορεί να του εξηγήσει. Ο νεαρός που την αγαπούσε πολύ και δεν ήθελε να την χάσει, θέλησε να πάει στους γονείς του κοριτσιού και να τους εξηγήσει πως έχουν τα πράματα. Ζήτησε η διεύθυνση και του δώθηκε. Λίγο πριν αποχωριστούν επειδή έκανε αρκετό κτρύο ο φαντάρος έδωσε στην κοπέλα το μπουφάν του για να γυρήσει σπίτι. Την άλλη μέρα πάει στο σπίτι του κοριτσιού και εξηγεί τι συμβαίνει. Οι γονείς του κοριτσιού που του είπαν πως εκανε λάθος μιας και η κόρη τους είχε πεθάνει εδώ και 3 χρόνια. Και γεμάτος απορία ο φαντάρος βλέποντας την φωταγραφία του κοριτσιού στον τοίχο λέει:" Μα να η κοπέλα για την οποία σας μιλάω." Το άλλο πρωί μαζί με τους γονείς του κοριτσιού πήγαν στο νεκροταφείο όπου είδε με κατάπληξη ο φαντάρος τον τάφο και το μπουφάν που εκείνος της είχε δανήσει...
Αν και ντάλα μεσημέρι έξω...μπρρρ μου σηκώθηκε η τρίχα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.