elepan
Δραστήριο μέλος
Ο Παναγιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Αναλυτής συστημάτων και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 736 μηνύματα.
15-07-13
14:01
Συνήθως... κάπως έτσι λειτουργεί ο μεγαλύτερος για την μικρότερη. Σωστή. Όμως κάποια στιγμή για την μικρή... ο μεγάλος δάσκαλος, θα γίνει ένας βαρετός δάσκαλος.Επίσης, ακόμη κι αν δεν πάμε σε εξαιρέσεις, οι σχέσεις με μεγάλη διαφορά ηλικίας πολλές φορές διαμορφώνουν μια δυναμική δασκάλου - apprentice που μπορεί να είναι γοητευτική και για τους δύο, ανεξαρτήτως φύλου. Μπορώ να δω το appeal και στο να σε θαυμάζουν, και στο να θαυμάζεις. Έχω βρεθεί και στους δύο ρόλους, δεν μετάνιωσα κανέναν.
Πάντως χαίρομαι που δεν το μετάνιωσες (και το εννοώ).
Αυτό φοβάμαι.....Your life can become a nightmare.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
elepan
Δραστήριο μέλος
Ο Παναγιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Αναλυτής συστημάτων και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 736 μηνύματα.
15-07-13
13:42
Και το χειρότερο.... να σε αφησουν και με κανένα μωρό στην αγκαλιά και να τρέχουν για νέες περιπέτειες. Θέλει σκέψη η τελική επιλογή, δεν παίρνεις μπριζόλα απο τον χασάπη. Για τους άντρες μιλάω. Τους 30++. Αυτοί θα μείνουν με τον μπουναμά. Αλλά για λίγο φίλε, είναι διασκεδαστικό. Προσωπικά ποτέ δεν τα κατάφερε να με κερδίσει μικρή. Άσε που δύσκολα πλέον θα την αφήσω να έρθει και κοντά μου. Δεν παίζεις με αυτά.Ποσο συμφωνω λες και σε 2-3 χρονια ξαφνικα ωριμασανε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
elepan
Δραστήριο μέλος
Ο Παναγιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Αναλυτής συστημάτων και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 736 μηνύματα.
15-07-13
13:31
Ahem, συνήθως οι γυναίκες που γνωρίζει κανείς λένε περισσότερα για τον ίδιο, παρά για τις γυναίκες εν γένει ή τις γυναίκες κάποιας συγκεκριμένης ηλικίας εν γένει. Κοινώς, το ότι οι 18χρονες που γνωρίζεις έχουν κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, δεν σημαίνει ότι όλες οι 18χρονες έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά. Το δείγμα σου δεν είναι απαραίτητα αντιπροσωπευτικό.
Kαταρχήν 18 ετών και 20 είναι ακόμα παιδί. Εσυ μιλάς για γυναίκες. Δεν είναι ακόμα ολοκληρωμένες προσωπικότητες γυναικών. Δεν έχει να κάνει με το δείγμα μου. Πριν 2 χρόνια η 18χρονη ήταν 16. Πόσο έπηξε το φρουι ζελέ στο κεφαλάκι της μέσα σε δυο χρονάκια? Μπόρεσε και πήρε όλο το απόσταγμα της ζωής? Τι έζησε?
Και εδώ πάω πάσο. Επιλογές είναι αυτές. Δεν τις κρίνω....Και αν όχι, δεν πειράζει, και το να πληγωθούμε μέσα στο παιχνίδι είναι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
elepan
Δραστήριο μέλος
Ο Παναγιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Αναλυτής συστημάτων και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 736 μηνύματα.
15-07-13
13:04
Ήμουν σαφής. "Όμως αν πρόκειται αυτή η σχέση να γίνει πιο σοβαρή". Δηλαδή να οδηγηθεί σε γάμο και παιδιά όπως των γνώριμων σου. Μην αναμασάω. Όσο για τις 18χρονες, άσε με να έχω γνώμη, αφού είμαι άντρας και μετά τα 30. Δεν μίλησα για φοιτητικά πάρτι, αλλά αυτό το είπα για την ανεμελιά που έχει (και πρέπει να έχει) αυτή η ηλικία.Εεεε, κάποιος ξέφυγε εδώ! Καταρχάς οι πιθανότητες μια τυχαία σχέση να κρατήσει τόσα χρόνια είναι απειροελάχιστες, και ποτέ δεν κρατίεται μόνο και μόνο για το σεξ (εκτός πια αν το σεξ είναι out of this world). Αν όντως κρατήσει τόσο, θα έχουν βρει και άλλα σημεία επαφής.
Κάνεις πολλά gross generalizations στο πόστ σου, ειδικά για τις 18χρονες. Υπάρχουν 18χρονες που άνετα μπορούν να βρουν σημεία επαφής με μεγαλύτερους ανθρώπους και να διατηρήσουν ένα intelligent conversation. Δεν είναι για όλες το μόνο τους ενδιαφέρον τα φοιτητικά πάρτι ξέρεις.
Επίσης, το να κρατήσει πολλά χρόνια η σχέση και "να χάσει άλλες εμπειρίες" είναι πιθανότητα και με συνομήλικο, ίσως και μεγαλύτερη, με όλες τις συνέπειες που αναφέρεις. Οπότε πού καταλήγουμε; Να μην κάνει σχέσεις μην τυχόν και κρατήσουν;
Καταλήγουμε στο να κάνεις σχέσεις μόνο για την εμπειρία. Όχι για να παντρευτεί το 20χρονο τον 35άρη. Θα φάει το κεφάλι του. Τόσο απλά. Είμαι και εγώ σε αυτές τις ηλικίες και θα με βόλευε μια χαρά να πω ναι! τα κοριτσάκια πρέπει να πηγαίνουν μαζί μας. Αλλά δεν είμαι τόσο άκυρος, you know.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
elepan
Δραστήριο μέλος
Ο Παναγιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Αναλυτής συστημάτων και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 736 μηνύματα.
15-07-13
12:41
Το πολύ πολύ να πληγωθεί, όπως πιθανότατα θα συνέβαινε και με κάποιον μικρότερο. Τουλάχιστον με τον μεγαλύτερο, οι πιθανότητες να περάσει καλά στο κρεβάτι αυξάνονται δραματικά
ΟΚ. Δεκτόν.
Άλλωστε μια 18άρα -20άρα κλπ. εξιδανικεύει τον 30++ στα μάτια της. Και το σεξ θα είναι καλό... διότι η μικρή ψάχνει εμπειρίες και ο μεγάλος φρέσκο κρέας (θα σου μιλήσω ωμά, αλλά στα πλαίσια του επιτρεπτού). Όμως αν πρόκειται αυτή η σχέση να γίνει πιο σοβαρή, τότε λυπάμαι και τους δύο. Την μικρή γιατί θα δεθεί με ένα 30+ και θα στερήσει από τον εαυτό της και άλλες εμπειρίες και γιατί δεν είναι δυνατόν στα 20 της μια κοπέλα να ξέρει τι θέλει για το υπόλοιπο της ζωής της. Όταν εκείνη θα είναι π.χ. 28άρα, εκείνος θα είναι στην πρώτη του κλιμακτήριο(oh yes, περνούν και οι άντρες).
Εκείνη θα τον έχει σκυλοβαρεθεί και θα γνωρίζει πως έχει πολλά ακόμα να ζήσει και πως η επιλογή της πρώτης νιότης δεν ήταν τελικά και τόσο ιδανική. Εκείνος θα πλησιάζει προς την ηρεμία και προς το άραγμα και θα θέλει μια γυναίκα που να του δώσει κάτι παραπάνω από καλό κρεβάτι και φοιτητική διασκέδαση (την οποία για λίγο θα μπορεί να ακολουθήσει). Αφού ο ίδιος θα τα έχει ζήσει αυτά και δεν θα τον νοιάζουν τόσο πολύ. Ως αποτέλεσμα ,δεν θα μπορεί να ακολουθεί για πάντα την πιτσιρίκα.
Είναι το λεγόμενο χάσμα, και όσοι το λένε, πίστεψέ με δεν το έβγαλαν τυχαία από το κεφάλι τους. Το έζησαν και το είπαν.
Τεσπα.
Δέχομαι ότι γνωρίζεις ζευγάρι που το κατάφερε, αλλά είναι η εξαίρεση του κανόνα. Διότι δυστυχώς όπως έχουν εξελιχθεί οι σημερινές σχέσεις, είναι εξαίρεση να πετύχεις σωστό σύντροφο που να μείνει μέχρι το τέλος. Πόσο μάλλον όταν με τον σύντροφο αυτόν σας χωρίζουν έτη πολλά και σας ενώνει μόνο το σεξ. Και το πιο δυσάρεστο θα είναι αυτό που λες....να πληγωθεί κάποιος! Kαι συνήθως είναι πάντα ο μικρότερος. Ο μεγαλύτερος, αφού πάρει αυτό που θέλει, θα φύγει κάποια στιγμή. Τώρα, αν κάποιος το μόνο που θέλει, είναι απλά να συγκεντρώσει εμπειρίες χωρίς να δεθεί συναισθηματικά....τότε πάω πάσο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
elepan
Δραστήριο μέλος
Ο Παναγιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Αναλυτής συστημάτων και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 736 μηνύματα.
19-04-13
12:41
Γενικά δεν μπορώ να εκφράσω άποψη.
Ειδικά όμως, δύο φορές που μπήκα στην διαδικασία να κάνω σχέση με μικρότερη 15 και 10 χρόνια, τράβηξα «των παθών μου τον τάραχο». Καμία επικοινωνία, έλλειψη σοβαρότητας, έλλειψη κατανόησης της καθημερινότητας μου (εργασία, οικονομικά), παράλογες απαιτήσεις. Μου έδιναν την αίσθηση ότι ψάχνουν πατέρα ή μεγάλο αδελφό, αν βάλω και στον λογαριασμό πως είχαν κενά στο σπίτι και θέματα με τους γονείς. Επίσης το σεξ ήταν το πρώτο τους μέλημα, σε αντίθεση με την επικοινωνία που ήθελα εγώ.
Όσες φορές πάλι συναναστράφηκα συνομίληκες ή σχεδόν συνομίληκες, ήταν από τις καλύτερες μου σχέσεις. Υπήρχαν κοινές απόψεις, κοινά θέλω και σε γενικές γραμμές επικοινωνία. Ήταν ώριμες, ήξεραν τι ήθελαν, ήξεραν πώς να το ζητήσουν, είχαν κατασταλάξει.
Όταν χώρισα την πιο μικρή, εκτός από το ρεζίλεμα που μου έκανε στον εργασιακό μου χώρο μέχρι να αποδεχθεί το τέλος, άρχισε να μου αφήνει ραβασάκια στο αυτοκίνητο, να χτυπάει τα κουδούνια τα βράδυ, να παίρνει τηλέφωνο στην εταιρεία που δουλεύω και να βρίζει τις τηλεφωνήτριες που δεν με έδιναν. Ήταν μια κόλαση. Και φυσικά ευθύνομαι εγώ που έδωσα σημασία, έπρεπε από την αρχή να είχα τραβήξει τα όρια. Ευτυχώς τις απομάκρυνα σχετικά νωρίς και ησύχασα.
Ειδικά όμως, δύο φορές που μπήκα στην διαδικασία να κάνω σχέση με μικρότερη 15 και 10 χρόνια, τράβηξα «των παθών μου τον τάραχο». Καμία επικοινωνία, έλλειψη σοβαρότητας, έλλειψη κατανόησης της καθημερινότητας μου (εργασία, οικονομικά), παράλογες απαιτήσεις. Μου έδιναν την αίσθηση ότι ψάχνουν πατέρα ή μεγάλο αδελφό, αν βάλω και στον λογαριασμό πως είχαν κενά στο σπίτι και θέματα με τους γονείς. Επίσης το σεξ ήταν το πρώτο τους μέλημα, σε αντίθεση με την επικοινωνία που ήθελα εγώ.
Όσες φορές πάλι συναναστράφηκα συνομίληκες ή σχεδόν συνομίληκες, ήταν από τις καλύτερες μου σχέσεις. Υπήρχαν κοινές απόψεις, κοινά θέλω και σε γενικές γραμμές επικοινωνία. Ήταν ώριμες, ήξεραν τι ήθελαν, ήξεραν πώς να το ζητήσουν, είχαν κατασταλάξει.
Όταν χώρισα την πιο μικρή, εκτός από το ρεζίλεμα που μου έκανε στον εργασιακό μου χώρο μέχρι να αποδεχθεί το τέλος, άρχισε να μου αφήνει ραβασάκια στο αυτοκίνητο, να χτυπάει τα κουδούνια τα βράδυ, να παίρνει τηλέφωνο στην εταιρεία που δουλεύω και να βρίζει τις τηλεφωνήτριες που δεν με έδιναν. Ήταν μια κόλαση. Και φυσικά ευθύνομαι εγώ που έδωσα σημασία, έπρεπε από την αρχή να είχα τραβήξει τα όρια. Ευτυχώς τις απομάκρυνα σχετικά νωρίς και ησύχασα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.