Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
19-01-14
19:53
Κάποιες φορές ο πληθυντικός είναι θέμα συνθηκών ή και συνήθειας.
Θα δώσω δυο αντίστοιχα παραδείγματα:
1) Δούλεψα για λίγο καιρό σε μια εταιρία στην οποία ο ιδιοκτήτης ήταν οικογενειακός μας φίλος. Ενώ από μικρός του μιλούσα στον ενικό και με το μικρό του όνομα, στο χώρο της δουλειάς, του μιλούσα στον πληθυντικό και τον προσφωνούσα "Κύριε Διευθυντά".
2) Γνωστή μου κοπέλα δημιούργησε σχέση με πρώην καθηγητή της στο φροντιστήριο. Όπως μου είπε η ίδια, κάποιες φορές ενώ βρίσκονταν σε εντελώς προσωπικές τους στιγμές, από την παλιά συνήθεια, της έβγαινε αυθόρμητα και τον αποκαλούσε "Κύριε Τάδε". (Χαχαχαχα!!!)
Θα δώσω δυο αντίστοιχα παραδείγματα:
1) Δούλεψα για λίγο καιρό σε μια εταιρία στην οποία ο ιδιοκτήτης ήταν οικογενειακός μας φίλος. Ενώ από μικρός του μιλούσα στον ενικό και με το μικρό του όνομα, στο χώρο της δουλειάς, του μιλούσα στον πληθυντικό και τον προσφωνούσα "Κύριε Διευθυντά".
2) Γνωστή μου κοπέλα δημιούργησε σχέση με πρώην καθηγητή της στο φροντιστήριο. Όπως μου είπε η ίδια, κάποιες φορές ενώ βρίσκονταν σε εντελώς προσωπικές τους στιγμές, από την παλιά συνήθεια, της έβγαινε αυθόρμητα και τον αποκαλούσε "Κύριε Τάδε". (Χαχαχαχα!!!)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
28-10-13
00:54
Μπα! Μεταφορικά το είπε. Για το κυριολεκτικό (ως παιδίατρος) δεν είχε κανένα πρόβλημα.Θα σε είχε πετύχει σε καμιά... περίεργη φάση και θα το' ριξε σαν σπόντα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
26-10-13
13:06
Μια μοναδική φορά όταν πήγαινα στο γυμνάσιο, η μητέρα μου μισοαστεία - μισοσοβαρά με αποκάλεσε "μαλάκα", αλλά δεν της απάντησα......δυο μαστορες(πατερας και γιος)... ο ενας αποκαλουσε τον αλλο "μαλακα"...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
25-10-13
21:58
Δεν κατάλαβες. Δεν δείχνεις τον παραπάνω σεβασμό σε κάποιον μόνον επειδή είναι δάσκαλος, γιατρός ή πρόεδρος. Τον δείχνεις σε Εκείνον το Δάσκαλο, Γιατρό ή Πρόεδρο που πιστεύεις ότι το αξίζει, οπότε μόνον Εκείνον προσφωνείς έτσι.Και γιατί να δείχνω παραπάνω σεβασμό στον άλλον μόνο και μόνο επειδή είναι ιατρός ή πρόεδρος;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
25-10-13
21:16
Υπάρχει και κάποιος Ενικός που όταν χρησιμοποιείται μαζί με κάποιο τίτλο, δείχνει πολύ μεγαλύτερο σεβασμό και εκτίμηση από όσο αν χρησιμοποιηθεί ο πληθυντικός. Π.χ. Γειά σου Δάσκαλε, γειά σου Πρόεδρε, γειά σου Γιατρέ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
25-10-13
20:40
Μήπως έτσι κάποιος θέλει να δείξει τη δική του "ανωτερότητα"; Κάπως έτσι μιλάνε και τα 15χρονα στον 50ρη σερβιτόρο. Στο μανάβη ή το σερβιτόρο (που είναι μεγαλύτερός μου) θα μιλήσω στον πληθυντικό γιατί είναι ξένος και δεν θεωρώ ότι είμαι κάτι περισσότερο από αυτόν.Γενικά σε ανθρώπους οι οποίοι μου είναι άγνωστοι, μιλάω στον πληθυντικό. Όταν όμως συναναστρέφομαι με λαϊκούς ανθρώπους (π.χ. στη λαϊκή) μου αρέσει ο ενικός του τύπου «πιάσε δυο κιλά πατάτες μάστορα».
Γιατί δεν είναι σωστό; Επειδή οι γονείς μου με έμαθαν να τους προσφωνώ με τα μικρά τους ονόματα, σημαίνει ότι δεν τους αγαπώ και δεν τους σέβομαι; Οι γονείς μου είναι δικοί μου άνθρωποι και αποκαλώντας τους π.χ. Γιάννη και Μαρία τους νοιώθω πιο κοντά μου. Όπως και να τους προσφωνήσω, είναι οι γονείς μου και όχι οι κολλητοί μου. Δεν είναι "τίτλοι" που κάνουν το διαφορετικό.Σχετικά τώρα με το πώς φωνάζουν τα παιδιά τους γονείς τους, το θεωρώ απαράδεκτο να τους φωνάζουν με τα μικρά τους ονόματα γιατί απλούστατα δεν θεωρώ σωστό να φωνάζεις τον πατέρα σου όπως φωνάζεις τον κολλητό σου. Είναι διαφορετικό και πρέπει αυτό να φαίνεται. Το ίδιο ισχύει πιστεύω και για θείους/θείες και εννοείται για παππούδες/γιαγιάδες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
23-10-13
23:20
Τον πιο ηλίθιο (κατά τη γνώμη μου) πληθυντικό της "ευγένειας", τον έχω συναντήσει σε κάποιους γονείς που βάζουν τα παιδιά τους να τους μιλάνε στον πληθυντικό, π.χ. "Μητέρα, σας παρακαλώ μου αγοράζετε μια σοκολάτα?". Έλεος! Δεν δημιουργεί κάτι τέτοιο μια (ανεπίτρεπτη) απόσταση μεταξύ παιδιού και γονιών? Αν έχω άδικο παρακαλώ να μου το πείτε. Ίσως να φταίει το ότι τους γονείς μου (εκτός από τον ενικό) πάντα τους προσφωνούσα με τα μικρά τους ονόματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.