Trolletarian
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Trolletarian αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,265 μηνύματα.
19-11-13
23:12
Ωραία λοιπόν αφού δεν θα αλλάξει η ιστορία προτείνω όλοι να σταματήσουμε να ελπίζουμε και να τα παρατήσουμε όλα ...αφού σύμφωνα με τα λεγόμενα σου ελπίδα δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει...(Λέω να μεταναστεύσουμε στο φεγγάρι)
Η Ελλάδα φυσικά και δεν μπορεί να προχωρήσει σε επενδύσεις (με το βρακί θα πας στο πάρτυ?) και νευριάζω όταν ακούω ανθρώπους της ''εξουσίας'' να μιλάνε για ανάπτυξη που θα έρθει και σύντομα κιόλας...αν έχεις το Θεό σου...σε περιόδους κρίσης!Αναρωτιέμαι που ακριβώς ζούνε?? Τι παίρνουν και δεν μας δίνουν απορώ!!'' Μπλε μπλε όλα μπλε!!....
Δεν είπε κανείς να γίνουμε Ελβετία... έτσι όπως μας πάνε όμως θα γίνουμε Ουγκάντα...και μάλλον χειρότεροι..
Παραμυθιάζουν τον κοσμάκη για ανάπτυξη τη στιγμή που το σχέδιο είναι να τα ξεπουλήσουν όλα!
Αυτό που προτείνω είναι να αρχίσουμε να γινόμαστε αυτάρκεις!! Να παράγουμε μόνοι μας και όχι να εισάγουμε προιόντα!!Η Ελλάδα έχει τόσο φυσικό πλούτο που αν τον εκμεταλλευτεί θα σταθεί στα πόδια της σιγά σιγά!Χρειάζονται χρόνια ...δεν γίνονται όλα αυτά από τη μια στιγμή στην άλλη...χρειάζεται όμως και μυαλό..
Μια χαρά τα λέει ο Trolletarian και ν'αγιάσει το στόμα του!
Καταρχάς προσδιόρισε τι ακριβώς εννοείς με τη λέξη "ελπίδα" (π.χ. ελπίδα για νέα θαλασσοδάνεια,ελπίδα να γίνεις Γερμανία ή κάτι άλλο) και μετά μπορούμε να το κουβεντιάσουμε!
Προς το παρόν η απάντηση είναι απλή: ότι ελπίδα είχαν και οι προηγούμενοι θα έχεις κι εσύ!
Sent from my iPhone
Προσαρμόζεσαι στις συνθήκες της χώρας σου (μιας εξαρτημένης από ξένες δυνάμεις,όπως είπε κι ο φίλος) και προσπαθείς για το καλύτερο!Δεν υπάρχει άλλη...
Επειδή παρεξηγήθηκα λίγο θα προσθέσω και κάτι ακόμα.
Δεν γράφω πουθενά στο ποστ μου ότι πρέπει να δεχτούμε τη μοίρα μας έτσι όπως έχει και να μην ελπίζουμε σε τίποτα, το αντίθετο μάλιστα οφείλουμε να κάνουμε. Εγώ ήθελα να τονίσω ότι δεν υπάρχει διέξοδος για το λαό μέσα στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος γιατί πολλά ακούγονται και πολλοί τάζουν διάφορα με περισσή ανευθυνότητα (και ναι αναφέρομαι και στην αριστερά, είτε επίσημη, είτε οχι).
Εν συντομία, αυτό που λέω είναι ότι ο κόσμος θα πρέπει να παίρνει σιγά σιγά την υπόθεση στα χέρια του, να πολιτικοποιηθεί, να οργανωθεί στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα πανεπιστήμια και όπου αλλού περνάει μεγάλο μέρος της ζωής του. Να μην περιμένει κανέναν εργατοπατέρα ή "φοιτητοπατέρα" να παλέψει για αυτόν χωρίς αυτόν. Να αντισταθεί αρχικά στη πολιτική που τον απολύει, του κόβει το μισθό, του βάζει χαράτσια, τον στερεί τις ελευθερίες και τα δικαιώματα, του παίρνει το σπίτι κ.ο.κ. Μέσα από αυτήν την διαδικασία (που όπως και να το κάνουμε δε θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη) ο λαός θα γνωρίσει ποιοι είναι οι φίλοι του και ποιοι οι εχθροί και θα μπορέσει να προσανατολίσει τη πάλη του σε όλο και πιο σωστή κατεύθυνση.
Να το τονίσω φυσικά ότι δεν λέω ότι φταίει ο λαός και ότι του αξίζουν αυτά που τραβάει και ούτε κουνάω το δάχτυλο σε κανέναν. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει και η αριστερά. Ελάχιστες είναι οι δυνάμεις της Αριστεράς που συμβάλουν σε μια τέτοια κατεύθυνση, οι περισσότερες προσπαθούν να βρουν μια λύση στο υπάρχων σύστημα αλλά και με λίγο κίνημα. Αλλά όταν πατάς πάνω σε δύο βάρκες, οι οποίες βρίσκονται μάλιστα πολύ μακριά κάποτε θα φας τα μούτρα σου(ναι, αυτό είναι κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο).Επίσης και η αριστερά των μεγάλων εντυπώσεων δεν μπορεί να δώσει διέξοδο στο λαό, αφού περιορίζεται περισσότερο σε κινήσεις εντυπωσιασμού παρά στο να συμβάλει να οργανωθεί ο κόσμος σε μια κατεύθυνση αντιδιαχειριστική και αντιιμπεριαλιστική.
Κλείνοντας, ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο οφείλουμε να έχουμε (ειδικά η νεολαία) γιατί χωρίς αυτό δεν μπορούμε να αγωνιστούμε και να γίνουμε από γενιά των χαμένων δικαιωμάτων, γενιά της νικηφόρας αντίστασης. Το θέμα είναι που βρίσκεται η ελπίδα. Στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα ή σε κάτι άλλο? Για εμένα το κάτι άλλο είναι ο Σοσιαλισμός.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.