laurentides
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η laurentides αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 204 μηνύματα.
10-03-15
06:28
Κάθε κοπέλα που μένει έγκυος είτε είναι 15 είτε 45 από τη στιγμή που το αισθάνεται με τους πρώτους εμετούς τις ζαλάδες κ.ο.κ. αλλάζει για πάντα. Από κοπέλα γίνεται κάτι άλλο. Το να ρίξεις ένα μωράκι είναι μια άνιση μάχη με τον εαυτό σου. Μια δεύτερη καρδιά που χτυπάει μέσα σου από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες (αν δεν κάνω λάθος από την 7η υπάρχει ήδη σχηματισμένη καρδιά) αποφασίζεις να την παύσεις για πάντα. Και μετά; Μετά τι μένει από όλο αυτό; Το θάβεις μέσα σου και συνεχίζεις την ζωάρα σου. Προσωπικά δεν θα έκανα ποτέ μου έκτρωση. Είχα συμμαθήτρια μου στο Λύκειο που έκανε έκτρωση για να δώσει πανελλήνιες και να μην χαλάσει το σίγουρο επαγγελματικό της μέλλον. Τι απέγινε; Το έφερνε βαρέως αλλά ήταν πλέον αργά. Και βαρέθηκα να ακούω γνώμες του τύπου το παιδί σε πάει πίσω σου κλείνει πόρτες βάζει φρένο σε μεγάλες καριέρες και μπλα μπλα μπλα. Το παιδί δεν είναι εμπόδιο και από την στιγμή που θα έρθει μπορεί να γίνει το καλύτερο κίνητρο να αλλάξουμε. Προς το καλύτερο γιατί τα παιδιά μας δίνουν δύναμη να συνεχίζουμε όταν είμαστε έτοιμοι να τα παρατήσουμε. Και τι να κάνουν οι φτωχές και ανήμπορες κοπέλες που μένουν έγκυες ; Μα και βέβαια η καλύτερη λύση στην εγκυμοσύνη τους είναι η έκτρωση. Λες και πλέον στις μέρες μας δεν υπάρχουν ένα σωρό οργανισμοί που παρέχουν βοήθεια υλική και ψυχολογική. Άλλα έτσι είναι ο σύγχρονος άνθρωπος προτιμάει το εύκολο την έκτρωση και μετά να κάνει σαν να μην έγινε ποτέ τίποτα. Και γίνεται τόσο καλός θεατρίνος του εαυτού του που κάποτε καταφέρνει να πειστεί πως έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε. Προφανώς θα πέσετε να με φάτε με αυτό μου το σχόλιο αλλά εδώ εκφράζουμε γνώμες και έγραψα κι εγώ την δική μου. Και αν με ρωτάτε αν θα εμπόδιζα μια κοπέλα από το να κάνει έκτρωση θα σας πω πως δεν έχω το δικαίωμα να την εμποδίσω αλλά δεν θα της έδινα και ψήφο εμπιστοσύνης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.