meetmeinmontauk
Τιμώμενο Μέλος
Η meetmeinmontauk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών. Έχει γράψει 11,793 μηνύματα.
17-10-15
09:31
Δηλαδή επιλέγει να μεγαλώσει μόνη της το παιδί αδιαφορώντας τελείως για τα ψυχολογικά και συμπεριφοριακά προβλήματα που θα του δημιουργηθούν επειδή μεγαλώνει χωρίς πατρική φιγούρα γιατί έτσι της γουστάρει... Η ανευθυνότητα στο μεγαλείο της.
πες μας, σ' έχει πληγώσει κάποια τόσο άσχημα που έχεις φτάσει στο σημείο να ρίχνεις το φταίξιμο για κάθε τι στις γυναίκες? η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. μπορεί ο άντρας να παρατήσει τη γυναίκα, ίσως να μη θέλει το παιδί, ίσως συμβεί το αναπόφευκτο και αποβιώσει. ίσως, πολύ απλά, δεν γίνεται να συνεχίσουν να είναι μαζί και το διαζύγιο/ χωρισμός, κοινή συναινέση, να είναι η μόνη λύση? γιατί λοιπόν να είναι η γυναίκα ανεύθυνη? πιστεύεις ότι έτσι απλά μια γυναίκα μένει έγκυος και λέει "έλα μωρέ, μόνη θα το μεγαλώσω, τι θα πάθω?"...?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
meetmeinmontauk
Τιμώμενο Μέλος
Η meetmeinmontauk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών. Έχει γράψει 11,793 μηνύματα.
16-10-15
18:16
πες μας ότι κάνεις πλάκα.Όπως και η γυναίκα πάντα χρησιμοποιούσε τον άντρα σαν μέσο συντήρησης. ...η γυναίκα είναι πιο συναισθηματική, κοινωνική, τρυφερή, προστατευτική διότι ο ρόλος της είναι να μεγαλώνει και να αναθρεύει τα παιδιά.
Η γυναίκα είχε βρει την θέση της στην κοινωνία από την αρχαιότητα - στο πλευρό του άντρα - μόνο τα τελευταία 50 χρόνια την έχει χάσει.
Εγώ λέω πως είσαι - όπως και όλοι οι άντρες συμπεριλαμβανομένου και εμού - γαλουχημένοι από γυναίκες οι οποίες μας έχουν ποτίσει με ψέματα από τη στιγμή της γέννησής μας και μας έχουν μετατρέψει σε ρομπότ που μόνο λόγο ύπαρξής έχουν την ικανοποίηση των επιθυμιών τους. Ένα απλό παράδειγμα από τα χιλιάδες, το αγόρι μεγαλώνει και γαλουχείτε πως οι άντρες δεν κλαίνε, και μαθαίνει έτσι να συγκρατεί τα δάκρυά του και γενικώς τα συναισθήματά του και να χρησιμοποιεί περισσότερο την λογική. Η γυναίκα από την άλλη μεγαλώνει και γαλουχείτε με την ιδέα πως είναι ευαίσθητη αδύναμη και συναισθηματική. Όταν λοιπόν το αγόρι στο μέλλον μεγαλώσει και δει τη γυναίκα του να κλαίει θεωρεί πως κάτι υπερβολικά τραγικό πρέπει να της συνέβη (γιατί αυτός μόνο σε τέτοια περίπτωση θα έκλεγε) και τρέχει άμεσα να την ικανοποιήσει για να την κάνει να νιώσει καλύτερα, άσχετα αν αυτή έκλεγε γιατί της χάλασε το βερνίκι ή γιατί μάλωσε με τη φίλη της ή κάποιον άλλο ηλίθιο λόγο.
Το ότι η γυναίκες είχαν λιγότερες κοινωνικές ελευθερίες στο παρελθόν δεν ίσχυε διότι ο άντρας τις είχε σαν σκλάβες, αλλά διότι ο άντρας εκ φύσεως ενδιαφερόταν περισσότερο για τα κοινά και για το εξωτερικό περιβάλλον από την γυναίκα καθώς έχει το ρόλο του συλλέκτη/κυνηγού/προστάτη. Άλλωστε οι σκλάβοι επαναστατούν και αν οι γυναίκες τόσες χιλιάδες χρόνια περνούσαν χάλια στο πλευρό των ανδρών θα είχαν επαναστατήσει πάρα πολλές φορές στο παρελθόν. (Και δε θέλω να ακούσω το γελοίο επιχείρημα πως δεν μπορούσαν γιατί οι άνδρες είναι πιο δυνατοί σωματικά, όταν οι άνδρες τα βάζαν με αρκούδες, λιοντάρια και άλλα ζώα πολύ πιο δυνατά από αυτούς). Άρα, το γεγονός ότι τόσα οι χρόνια οι γυναίκες δεν αντιδρούσαν σήμαινε πως ήταν ευχαριστημένες στο σπίτι (και γιατί να μην είναι, σίγουρα είναι καλύτερα να είσαι στο τζάκι το χειμώνα με τα παιδιά, απ΄το να κόβεις ξύλα για το τζάκι για τα παιδιά).
Όλα αυτά άλλαξαν προς το χειρότερο, στην μεταπολεμική εποχή με την έλευση του σοσιαλισμού και του φεμινισμού ο οποίος τρέφεται απ'τον πρώτο. Με την ραγδαία αύξηση του σοσιαλισμού παγκοσμίως όλες οι κυβερνήσεις άρχισαν να δίνουν τεράστεια δικαιώματα στις γυναίκες. Για παράδειγμα μια γυναίκα που χωρίζει τον άντρα της, παίρνει επιδόματα, διατροφή από τον άντρα, μόνιμη συντήρηση και βοήθεια από το κράτος κτλ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή του πυρήνα της κοινωνίας δηλαδή την οικογένεια. Πλέον η γυναίκα δεν είχε κανένα λόγο να φέρεται σωστά στον άντρα ή να προσπαθεί να τον κρατήσει κοντά της καθώς πλέον είχε παντρευτεί το κράτος. Μπορούσε απλά να τον χρησιμοποιήσει για να κάνει δυο παιδιά και μετά να του φέρεται άθλια και γενικώς να μην κάνει καμία προσπάθεια για το γάμο της καθώς το διαζύγιο ήταν πλέον μια πολύ εφικτή λύση αφού μπορούσε νομικά να αναγκάσει τον άντρα να συντηρεί και ταυτόχρονα να μην το έχει και στο κεφάλι της.Φυσικά δεν δίνει καμία σημασία στα καταστροφικά αποτελέσματα που έχουν στα παιδιά τα διαζύγια, ή η έλλειψη του πατέρα από το σπίτι.
Παράλληλα φυσικά οι γυναίκες "φεμινίστριες" ακόμη γαλουχούν τα αγόρια τους πως στις γυναίκες πρέπει να φέρονται ιπποτικά, να τις προστατεύουν, να τους ανοίγουν την πόρτα και όλες αυτές τις γνωστές μαλακίες. Φυσικά όλες αυτές οι φεμινίστριες ποτέ δεν θα πήγαιναν να δουλέψουν σε μια οικοδομή, ένα ορυχείο, να θαλασσοπνίγονται στα καράβια ή σε οποιαδήποτε βρώμικη, κοπιαστική και βαριά δουλεία, αυτά είναι άλλωστε αντρικές δουλειές, η γυναίκες είναι μόνο για διευθυντικές θέσεις, θέσεις γραφείου, δασκάλες κτλ κτλ.
Μια γυναίκα με μυαλό δε χρειάζεται κάποιον να της τα κάνει όλα αυτά. Φυσικά και όλα αυτά είναι μπούρδες και δεν πιστεύω ως οι σύγχρονες και μορφωμένες γυναίκες απαιτούν κάτι τέτοιο από τη σχέση τους.
Βλέπει τα όντα που του έχει μάθει η μάνα του πως είναι "αδύναμα και ανυπεράσπιστα" να βγάζουν περισσότερα χρήματα από αυτόν, να του αφαιρούν δηλαδή το ρόλο του κουβαλητή και αισθάνεται αδύναμος, ανίκανος και άχρηστος.
σωστά, αν γίνει η γυναίκα ο κουβαλητής πέφτουν όλοι να την φάνε γιατί μειώνει τον άνδρα. θέλω να σας δω εσάς τους ελληναράδες που κουβαλάτε τέτοια μυαλά πως θα επιβιώσετε σε μια ξένη χώρα, που έτσι και πεις στη γυναίκα να παρατήσει την καριέρα της για να φροντίζει εσάς, σας έχει διώξει κλοτσηδόν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
meetmeinmontauk
Τιμώμενο Μέλος
Η meetmeinmontauk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών. Έχει γράψει 11,793 μηνύματα.
16-10-15
15:41
χαίρομαι που ένας άντρας μας υπερασπίζεται επιτέλους, καθότι είναι σπάνιο. συνήθως παραπονιέστε για την ανικανότητά μας στα πάντα: στη δουλειά, στην οδήγηση, στις φιλίες μας, ακόμη και στον τρόπο που ντυνόμαστε. και φυσικά για το πόσο μικρόμυαλες και αναξιόπιστες είμαστε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.