PeterTheGreat
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Staphylococcus aureus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 923 μηνύματα.
02-12-15
00:35
Το πως αποκτάς εισόδημα είναι υποκειμενικό. Το κράτος στην αστική δημοκρατία ούτως ή άλλως προστατεύει την εκμεταλλευτική ιδιότητα να πλουτίζεις από την εργασία άλλων. Γιατί η ακρατική κοινωνία να λειτουργεί καπιταλιστικά και όχι κολλεκτιβιστικά; Ο καπιταλισμός είναι και αυτός ένα κοινωνικό σύστημα που επιβλήθηκε βίαια από μία ομάδα ανθρώπων, μια κοινωνική τάξη. για να εξυπηρετήσον τα συμφέροντα τους
Μα αυτή είναι η 'ομορφιά' της ακρατικής, ελεύθερης κοινωνίας. Όποιος θέλει να ζει κολλεκτιβιστικά, είναι ελεύθερος να βρεθεί με τους ομοϊδεάτες του και να ζήσουν όπως αυτοί θέλουν. Όσοι όμως απαιτούν αντάλλαγμα για τον κόπο τους, είναι ελεύθεροι να το ζητούν. Το μόνο κοινό σημείο που απαιτείται είναι η καταδίκη της βίας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
PeterTheGreat
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Staphylococcus aureus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 923 μηνύματα.
30-11-15
21:29
Και η λύση είναι μία αποξενωμένη κοινωνία, όπου ο καθένας θα κοιτάει το συμφέρον του και οι αδύναμοι θα πεθαίνουν. Νόμος της ζούγκλας λέγεται αυτό.
Εδώ έχουμε ένα μεγάλο λογικό σφάλμα.
1) Θεωρούμε ως δεδομένο ότι θέλουμε οι αδύναμοι να μην πεθαίνουν, αλλιώς δεν θα είχαμε αυτή την συζήτηση. Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον η πλειοψηφία των ανθρώπων (50% + ένας) πιστεύει ότι οι αδύναμοι χρίζουν βοήθειας.
2) Αφού οι μισοί τουλάχιστον άνθρωποι πιστεύουν ότι οι πρέπει να βοηθάμε τους αδύναμους, τότε οι μισοί τουλάχιστον άνθρωποι θα τους βοηθάνε. Δεν βλέπω πως αυτό οδηγεί στον θάνατο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
PeterTheGreat
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Staphylococcus aureus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 923 μηνύματα.
30-11-15
09:33
Δλδ οι αποφάσεις να παίρνονται ομόφωνα 100% αυτό λες (για να καταλάβω)
Η μόνη χώρα που βγάζουν 100% στις εκλογές είναι η Βόρεια Κορέα θες να το σχολιάσουμε και αυτό
Εννοούμε να μην παίρνονται αποφάσεις οι οποίες εφαρμόζονται με την βία. Ο καθένας να είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει, εφόσον δεν ασκεί βία πάνω στους άλλους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
PeterTheGreat
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Staphylococcus aureus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 923 μηνύματα.
29-11-15
19:04
Η ανάπτυξη των παραγωγικών μονάδων στον καπιταλισμό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στα μονοπώλια. Το αστικό κράτος είναι λογικό να τα στηρίζει. Δεν υπάρχει ούτε υπήρξε ποτέ αντίστροφη πορεία προς τα προηγούμενα στάδια του καπιταλισμού. Ούτε η ελεύθερη αγορά, ούτε η κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία έχουν πετύχει. Η κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία είναι απαραίτητη ώστε να μάθει η κοινωνία να λειτουργεί χωρίς αφεντικά. Σιγά σιγά αποδυναμώνεται. Στον κομμουνισμό πολλές διεκπαιρεωτικές εργασίες θα γίνονται πλεόν συλλογικά και εθελοντικά. Τέλος ο λαός στην εξουσία σημαίνει πραγματική παλλαική συμμετοχή σε οικονομία και νομοθεσία μέσω μαζικών λαικών και εργατικών συνελεύσεων.
Και σε ξαναρωτάω εγώ απλά και ίσια. Όταν οι μισοί (συν ένας) θέλουν ένα πράγμα, και οι μισοί (πλην ένας) θέλουν ένα άλλο, τι θα γίνει? Θα εφαρμοστεί η θέληση των πολλών? Πώς? Δεν είναι τότε καταπίεση?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
PeterTheGreat
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Staphylococcus aureus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 923 μηνύματα.
28-11-15
18:07
Άντιθετα έφεραν το προλεταριάτο όσο ήταν δυνατόν στην εξουσία. Εκτός αν θεωρείς ελευθερία την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την απόσπαση υπεραξίας. Όσο υπάρχει κράτος δεν μπορεί να υπάρχει απόλυτη ελευθερία. Κράτος και ελευθερία είναι έννοιες ασυμβίβαστες(Λένιν) και η απόδειξη των ανειρήνευτων ταξικών αντιθέσεων(Ένγκελς). Η διαφορά μας είναι ότι εσύ θέλεις ένα κράτος κατασταλτικό προς τον αγωνιζόμενο λαό και ελευθεριακό προς το μεγάλο κεφάλαιο(φοροαπαλλαγές κλπ) ώστε να αυξάνει τα κέρδη του. Ενώ εγώ βλέπω ένα αυτοδιαλυόμενο εργατικό μισοκράτος ως το δρόμο προς μια ακρατική αταξική κοινωνία.
Στο ότι κράτος και ελευθερία είναι έννοιες ασυμβίβαστες, συμφωνούμε. Τώρα, το πως εσύ θεωρείς ότι η άσκηση βίας και η στέρηση των ελευθεριών του ατόμου με κάποιον τρόπο συνιστούν απελευθέρωση, δεν ξέρω. Ας σπάσουμε το επιχείρημα κομμάτι κομμάτι.
1) Αναγνωρίζεις ότι "Όσο υπάρχει κράτος δεν μπορεί να υπάρχει απόλυτη ελευθερία.", άρα υποθέτω ότι συμφωνείς ότι ο άνθρωπος πρέπει να ζει ελεύθερος (δηλαδή να είναι κύριος των σκέψεων και των πράξεών του, χωρίς να του επιβάλλονται).
2) Λογικό είναι ο άνθρωπος να απολαμβάνει τα προϊόντα της εργασίας του, δηλαδή την ελευθερία να τα αξιοποιήσει με όποιον τρόπο πιστεύει ότι μπορεί να βελτιώσει την ζωή του.
3) Αφού ο άνθρωπος μπορεί να αξιοποιήσει αυτά τα προϊόντα με όποιον τρόπο θέλει (είναι ελεύθερος!), τότε μπορεί να συνάψει συμφωνίες με άλλους ανθρώπους ελεύθερα, πχ. για την ανταλλαγή αυτών (ένας αγρότης μπορεί να ανταλλάξει το σιτάρι του με ξύλα από τον ξυλοκόπο). Εννοείται ότι κάθε συμφωνία (πχ. μία ανταλλαγή) απαιτεί την αβίαστη συναίνεση και των δύο (αλλιώς δεν είναι ελεύθεροι).
4) Αφού ο άνθρωπος μπορεί να συνάψει συμφωνίες ελεύθερα, τότε μπορεί ελεύθερα να προσφέρει την εργασία του σε αντάλλαγμα για αγαθά (ή όποιον άλλο τρόπο πληρωμής βρίσκει αρεστό). Η συμφωνία αυτή είναι εκμετάλλευση, αφού κανένα από τα άτομα που συμμετέχουν σε αυτή δεν χάνουν (ο εργάτης κερδίζει τον μισθό του, ο ιδιοκτήτης το προϊόν του εργάτη). Σε περίπτωση που ο εργάτης δεν βρίσκει τους όρους της συμφωνίας αρεστούς, μπορεί να την ακυρώσει.
Κανένα από αυτά δεν είναι χαρακτηριστικά μίας κομμουνιστικής κοινωνίας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.