PeterTheGreat
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Staphylococcus aureus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 923 μηνύματα.
02-12-15
00:35
Το πως αποκτάς εισόδημα είναι υποκειμενικό. Το κράτος στην αστική δημοκρατία ούτως ή άλλως προστατεύει την εκμεταλλευτική ιδιότητα να πλουτίζεις από την εργασία άλλων. Γιατί η ακρατική κοινωνία να λειτουργεί καπιταλιστικά και όχι κολλεκτιβιστικά; Ο καπιταλισμός είναι και αυτός ένα κοινωνικό σύστημα που επιβλήθηκε βίαια από μία ομάδα ανθρώπων, μια κοινωνική τάξη. για να εξυπηρετήσον τα συμφέροντα τους
Μα αυτή είναι η 'ομορφιά' της ακρατικής, ελεύθερης κοινωνίας. Όποιος θέλει να ζει κολλεκτιβιστικά, είναι ελεύθερος να βρεθεί με τους ομοϊδεάτες του και να ζήσουν όπως αυτοί θέλουν. Όσοι όμως απαιτούν αντάλλαγμα για τον κόπο τους, είναι ελεύθεροι να το ζητούν. Το μόνο κοινό σημείο που απαιτείται είναι η καταδίκη της βίας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
PeterTheGreat
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Staphylococcus aureus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 923 μηνύματα.
30-11-15
21:29
Και η λύση είναι μία αποξενωμένη κοινωνία, όπου ο καθένας θα κοιτάει το συμφέρον του και οι αδύναμοι θα πεθαίνουν. Νόμος της ζούγκλας λέγεται αυτό.
Εδώ έχουμε ένα μεγάλο λογικό σφάλμα.
1) Θεωρούμε ως δεδομένο ότι θέλουμε οι αδύναμοι να μην πεθαίνουν, αλλιώς δεν θα είχαμε αυτή την συζήτηση. Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον η πλειοψηφία των ανθρώπων (50% + ένας) πιστεύει ότι οι αδύναμοι χρίζουν βοήθειας.
2) Αφού οι μισοί τουλάχιστον άνθρωποι πιστεύουν ότι οι πρέπει να βοηθάμε τους αδύναμους, τότε οι μισοί τουλάχιστον άνθρωποι θα τους βοηθάνε. Δεν βλέπω πως αυτό οδηγεί στον θάνατο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
PeterTheGreat
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Staphylococcus aureus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 923 μηνύματα.
29-11-15
19:04
Η ανάπτυξη των παραγωγικών μονάδων στον καπιταλισμό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στα μονοπώλια. Το αστικό κράτος είναι λογικό να τα στηρίζει. Δεν υπάρχει ούτε υπήρξε ποτέ αντίστροφη πορεία προς τα προηγούμενα στάδια του καπιταλισμού. Ούτε η ελεύθερη αγορά, ούτε η κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία έχουν πετύχει. Η κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία είναι απαραίτητη ώστε να μάθει η κοινωνία να λειτουργεί χωρίς αφεντικά. Σιγά σιγά αποδυναμώνεται. Στον κομμουνισμό πολλές διεκπαιρεωτικές εργασίες θα γίνονται πλεόν συλλογικά και εθελοντικά. Τέλος ο λαός στην εξουσία σημαίνει πραγματική παλλαική συμμετοχή σε οικονομία και νομοθεσία μέσω μαζικών λαικών και εργατικών συνελεύσεων.
Και σε ξαναρωτάω εγώ απλά και ίσια. Όταν οι μισοί (συν ένας) θέλουν ένα πράγμα, και οι μισοί (πλην ένας) θέλουν ένα άλλο, τι θα γίνει? Θα εφαρμοστεί η θέληση των πολλών? Πώς? Δεν είναι τότε καταπίεση?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
PeterTheGreat
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Staphylococcus aureus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 923 μηνύματα.
29-11-15
00:12
Η απλουστευτική εμπορευματοχρηματική παραγωγή που επαναλαμβάνεις διαδραμάτισε προοδευτικό ρολο αρχικά αλλά δεν έχει καμία αναφορά στο σημερινό ιμπεριαλιστικό στάδιο του καπιταλισμού όπου έχουμε συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου στα μονοπώλια. Η κομμουνιστικη κοινωνία έχει ανώτερες σχέσεις. Υπάρχει αφθονία αγαθών, μεγιστοποιημενη οικονομικη παραγωγικότητα και ιδανική κατανομή των αγαθών ενώ η εργασία δεν διαχωρίζεται από τον ελεύθερο χρόνο είναι απλά μια δημιουργική εκδίπλωση των ικανοτήτων του ανθρώπου. Σε μια τέτοια κοινωνία δεν νοείται καν ατομική ιδιοκτησία σε ένα μέσο παραγωγής ούτε μπορεί να κερδοφορήσει κάτι τέτοιο.
Η Κίνα έχει καπιταλισμό και μάλιστα πολύ σκληρό. Κατά τα άλλα ασε τους γεωγραφικούς προσδιορισμούς και διερωτήσου τι καταστολή μπορεί να έχει ένα σύστημα που την εξουσία ασκεί ο ίδιος ο λαός.
Και αν είσαστε καλά παιδάκια, μπορεί να συναντήσετε και τα στρουμφάκια.
1) Τα σημερινά προβλήματα δεν οφείλονται στον καπιταλισμό, αλλά στον κρατισμό και την θεσμοθέτηση μονοπωλίων από τις κυβερνήσεις με νόμους που αποτρέπουν την καινοτομία και των ανταγωνισμό. Το πρόβλημα δηλαδή δεν είναι η πολύ ελεύθερη αγορά, αλλά η έλλειψη αυτής.
2) Αφθονία αγαθών δεν υπάρχει, και ούτε πρόκειται να υπάρξει. Ο ανθρώπινος πληθυσμός γιγαντώνεται με μαθηματική ακρίβεια, και οι ανάγκες αυτού μόνο θα αυξάνουν όσο οι πολίτες των αναπτυσσόμενων χωρών εισέρχονται στην παγκόσμια αγορά.
3) Ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας έχει αποτύχει. Η ελεύθερη αγορά μπορεί να ανταπεξέλθει στις ελλείψεις με μεγαλύτερη ταχύτητα, ενώ ταυτόχρονα προάγει την καινοτομία.
4) Πολλές μορφές εργασίας, ενώ χρειάζονται σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό (πχ. σκουπιδιάρης), δεν θεωρούνται 'δημιουργική εκδίπλωση' από κανέναν. Πως ακριβώς θα καλύψει μία κομμουνιστική κοινωνία τέτοιες ανάγκες?
5) Τι εννοείς δεν νοείται ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής? Μέσο παραγωγής είναι το εργοστάσιο, μέσο παραγωγής είναι και η τσάπα με την οποία οργώνει ο αγρότης την γη. Ίδια αντιμετώπιση πρέπει να έχουν.
Και στο τελευταίο, ρωτάω: όταν λες 'ο λαός', τι εννοείς? Προφανώς δεν μπορεί ποτέ και σε τίποτα να υπάρξει ομοφωνία σε πληθυσμό 7 δις ανθρώπων. Οπότε μιλάμε για την πλειοψηφία, δηλαδή το 50.000000000...1%. Αν αυτή η πλειοψηφία αποφασίσει κάτι, είναι ηθικό να εφαρμοστεί με την βία στους άλλους 49.999999999...9%? Δεν έχουμε τότε καταστολή και καταπίεση?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
PeterTheGreat
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Staphylococcus aureus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 923 μηνύματα.
28-11-15
18:07
Άντιθετα έφεραν το προλεταριάτο όσο ήταν δυνατόν στην εξουσία. Εκτός αν θεωρείς ελευθερία την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την απόσπαση υπεραξίας. Όσο υπάρχει κράτος δεν μπορεί να υπάρχει απόλυτη ελευθερία. Κράτος και ελευθερία είναι έννοιες ασυμβίβαστες(Λένιν) και η απόδειξη των ανειρήνευτων ταξικών αντιθέσεων(Ένγκελς). Η διαφορά μας είναι ότι εσύ θέλεις ένα κράτος κατασταλτικό προς τον αγωνιζόμενο λαό και ελευθεριακό προς το μεγάλο κεφάλαιο(φοροαπαλλαγές κλπ) ώστε να αυξάνει τα κέρδη του. Ενώ εγώ βλέπω ένα αυτοδιαλυόμενο εργατικό μισοκράτος ως το δρόμο προς μια ακρατική αταξική κοινωνία.
Στο ότι κράτος και ελευθερία είναι έννοιες ασυμβίβαστες, συμφωνούμε. Τώρα, το πως εσύ θεωρείς ότι η άσκηση βίας και η στέρηση των ελευθεριών του ατόμου με κάποιον τρόπο συνιστούν απελευθέρωση, δεν ξέρω. Ας σπάσουμε το επιχείρημα κομμάτι κομμάτι.
1) Αναγνωρίζεις ότι "Όσο υπάρχει κράτος δεν μπορεί να υπάρχει απόλυτη ελευθερία.", άρα υποθέτω ότι συμφωνείς ότι ο άνθρωπος πρέπει να ζει ελεύθερος (δηλαδή να είναι κύριος των σκέψεων και των πράξεών του, χωρίς να του επιβάλλονται).
2) Λογικό είναι ο άνθρωπος να απολαμβάνει τα προϊόντα της εργασίας του, δηλαδή την ελευθερία να τα αξιοποιήσει με όποιον τρόπο πιστεύει ότι μπορεί να βελτιώσει την ζωή του.
3) Αφού ο άνθρωπος μπορεί να αξιοποιήσει αυτά τα προϊόντα με όποιον τρόπο θέλει (είναι ελεύθερος!), τότε μπορεί να συνάψει συμφωνίες με άλλους ανθρώπους ελεύθερα, πχ. για την ανταλλαγή αυτών (ένας αγρότης μπορεί να ανταλλάξει το σιτάρι του με ξύλα από τον ξυλοκόπο). Εννοείται ότι κάθε συμφωνία (πχ. μία ανταλλαγή) απαιτεί την αβίαστη συναίνεση και των δύο (αλλιώς δεν είναι ελεύθεροι).
4) Αφού ο άνθρωπος μπορεί να συνάψει συμφωνίες ελεύθερα, τότε μπορεί ελεύθερα να προσφέρει την εργασία του σε αντάλλαγμα για αγαθά (ή όποιον άλλο τρόπο πληρωμής βρίσκει αρεστό). Η συμφωνία αυτή είναι εκμετάλλευση, αφού κανένα από τα άτομα που συμμετέχουν σε αυτή δεν χάνουν (ο εργάτης κερδίζει τον μισθό του, ο ιδιοκτήτης το προϊόν του εργάτη). Σε περίπτωση που ο εργάτης δεν βρίσκει τους όρους της συμφωνίας αρεστούς, μπορεί να την ακυρώσει.
Κανένα από αυτά δεν είναι χαρακτηριστικά μίας κομμουνιστικής κοινωνίας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.